Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.174.2018.2.AK
z 2 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 kwietnia 2018 r. (data wpływu 7 maja 2018 r.), uzupełnionym 11 czerwca 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w odniesieniu do transakcji zawieranych pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką zależną w 2017 r. oraz transakcji, które będą zawierane pomiędzy Wnioskodawcą i Spółką zależną w kolejnych latach, na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowej, o której mowa w art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 maja 2018 r. wpłynął do organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w odniesieniu do transakcji zawieranych pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką zależną, począwszy od 2017 r., na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowej, o której mowa w art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 4 czerwca 2018 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.174.2018.1.AK wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 11 czerwca 2018 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest publiczną szkołą wyższą, powołaną do kształcenia i wychowywania oraz prowadzenia badań naukowych. Wnioskodawca jest uczelnią publiczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz.U. z 2016 r., poz. 1842 z późn. zm., dalej: „Prawo o szkolnictwie”). Na podstawie art. 12 Prawa o szkolnictwie, Wnioskodawca - jako uczelnia - posiada osobowość prawną. Jak wynika z art. 3 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 16 grudnia 2016 r. o zasadach zarządzania mieniem państwowym (Dz.U. z 2016 r., poz. 2259 z późn. zm., dalej: „Ustawa o mieniu państwowym”), ponieważ Wnioskodawca jest uczelnią publiczną, jest jednocześnie państwową osobą prawną.

Wnioskodawca jest założycielem oraz jedynym udziałowcem w spółce X Sp. z o.o. (dalej „Spółka zależna”). Spółka zależna jest spółką celową w rozumieniu art. 86a Prawa o szkolnictwie. Stosownie do art. 3 ust. 3 pkt 2 w zw. z art. 2 pkt 2 Ustawy o mieniu państwowym, Spółka zależna również uznawana jest za państwową osobę prawną (jest bowiem spółką, której wyłącznym udziałowcem jest państwowa osoba prawna, czyli Wnioskodawca). Spółka zależna zajmuje się m.in. wynajmem specjalistycznych powierzchni laboratoryjnych, wsparciem kapitałowym dla innowacyjnych firm, badaniami kontraktowymi, badaniami klinicznymi oraz licznymi inicjatywami edukacyjnymi. Pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką zależną zawierane są transakcje.

W poprzednich latach Wnioskodawca sporządzał dokumentacje podatkowe transakcji zawieranych ze Spółką zależną, zgodnie z wymogami określonymi w art. 9a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343 z późn. zm., dalej: „Ustawa CIT”). Ze względu jednak na zmianę przepisów Ustawy CIT, która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2018 r., Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy transakcje realizowane ze Spółką zależną w 2017 r. oraz transakcje, które będą zawierane pomiędzy Wnioskodawcą i Spółką zależną w kolejnych latach są objęte obowiązkiem dokumentacyjnym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w odniesieniu do transakcji zawieranych pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką zależną, począwszy od 2017 r., na Wnioskodawcy ciąży obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowej, o której mowa w art. 9a ust. 1 Ustawy CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do transakcji zawieranych pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką zależną, począwszy od 2017 r., na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowej, o której mowa w art. 9a ust. 1 Ustawy CIT.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 Ustawy CIT podatnicy:

1. których przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 2.000.000 euro:
   
   1. dokonujący w roku podatkowym transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mających istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty), lub
   2. ujmujący w roku podatkowym w księgach rachunkowych inne zdarzenia, których warunki zostały ustalone (lub narzucone) z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mające istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty) – lub
2. dokonujący, bezpośrednio lub pośrednio, zapłaty należności na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, wynikających z transakcji lub innego zdarzenia ujętego w księgach rachunkowych, jeżeli łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość 20.000 euro, lub
   
3. zawierający z podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową:
   
   1. umowę spółki niebędącej osobą prawną, jeżeli łączna wartość wniesionych przez wspólników wkładów przekracza równowartość 20.000 euro lub
   2. umowę wspólnego przedsięwzięcia lub inną umowę o podobnym charakterze, w których wartość wspólnie realizowanego przedsięwzięcia określona w umowie, a w przypadku braku określenia w umowie tej wartości, przewidywana na dzień zawarcia umowy, przekracza równowartość 20.000 euro
   • są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej tych transakcji lub innych zdarzeń, zwanej dalej „dokumentacją podatkową”.
   
   
   

Stosownie do art. 9a ust. 1d Ustawy CIT, za transakcje lub inne zdarzenia mające istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których łączna wartość przekracza w roku podatkowym równowartość 50.000 euro, z tym że w przypadku podatników, których przychody w rozumieniu przepisów o rachunkowości, w roku poprzedzającym rok podatkowy przekroczyły równowartość:

1. 2.000.000 euro, lecz nie więcej niż równowartość 20.000.000 euro - za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość przekracza w roku podatkowym kwotę stanowiącą równowartość kwoty 50.000 euro powiększoną o 5.000 euro za każdy 1.000.000 euro przychodu powyżej 2.000.000 euro;
2. 20.000.000 euro, lecz nie więcej niż równowartość 100.000.000 euro - za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość przekracza w roku podatkowym kwotę stanowiącą równowartość kwoty 140.000 euro powiększoną o 45 000 euro za każde 10.000.000 euro przychodu powyżej 20.000.000 euro;
3. 100.000.000 euro - za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość w roku podatkowym przekracza kwotę stanowiącą równowartość kwoty 500.000 euro.
   
   

Stosownie do art. 11 Ustawy CIT, organy podatkowe badają zgodność ustalonych lub narzuconych przez podmioty powiązane warunków z warunkami, jakie ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, w tym w szczególności zasadność danej transakcji przez podmioty powiązane (w porównaniu z zachowaniem podmiotów niezależnych).

Jak stanowi art. 11 ust. 1 Ustawy CIT, jeżeli:

1. osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, mająca miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwana dalej „podmiotem krajowym”, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu przedsiębiorstwem położonym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego przedsiębiorstwa, albo
2. osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, mająca miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwana dalej "podmiotem zagranicznym", bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego podmiotu krajowego, albo
3. ta sama osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej równocześnie bezpośrednio lub pośrednio bierze udział w zarządzaniu podmiotem krajowym i podmiotem zagranicznym lub w ich kontroli albo posiada udział w kapitale tych podmiotów

-i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podatnik nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały - dochody danego podatnika oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

Zgodnie z art. 11 ust. 4 Ustawy CIT, przepisy art. 11 ust. 1-3a Ustawy CIT stosuje się odpowiednio, gdy:

1. podmiot krajowy, z wyłączeniem Skarbu Państwa oraz jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu innym podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale innego podmiotu krajowego, albo
2. ta sama osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, z wyłączeniem Skarbu Państwa oraz jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków, równocześnie bezpośrednio lub pośrednio bierze udział w zarządzaniu podmiotami krajowymi lub w ich kontroli albo posiada udział w kapitale tych podmiotów - art. 2 pkt 12 ustawy zmieniającej.
   
   

Przytoczoną wyżej treść przepis art. 11 ust. 4 Ustawy CIT uzyskał na mocy art. 2 pkt 12 lit. a (Dz.U. poz. 2175, dalej: „Ustawa zmieniająca”), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2018 r. Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 2 Ustawy zmieniającej, art. 11 ust. 4 Ustawy CIT w brzmieniu określonym Ustawą Zmieniającą stosuje się do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2017 r.

Do dnia wejścia w życie Ustawy Zmieniającej, obowiązki dokumentacyjne określone w art. 9a ust. 1 Ustawy CIT co do zasady dotyczyły wszystkich podatników podatku dochodowego od osób prawnych, którzy dokonywali z podmiotami powiązanymi transakcji spełniających przesłanki określone w tym przepisie (z pewnymi wyjątkami, określonymi w art. 11 ust. 8 Ustawy CIT). Innymi słowy, przepisy Ustawy CIT regulujące kwestie związane z cenami stosowanymi między podmiotami powiązanymi mogły znaleźć zastosowanie w każdej sytuacji, gdy ta sama osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej równocześnie bezpośrednio lub pośrednio brała udział w zarządzaniu podmiotami krajowymi lub w ich kontroli albo posiadała udział w kapitale tych podmiotów (I jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podatnik nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały (art. 11 ust. 1 Ustawy CIT)).

W związku z powyższym, na gruncie przepisów obowiązujących do dnia 1 stycznia 2018 r. także podmioty publiczne, w których udziały posiada Skarb Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, były zobowiązane do sporządzania dokumentacji podatkowej w odniesieniu do transakcji realizowanych z podmiotami powiązanymi.

Zgodnie z uzasadnieniem do projektu Ustawy Zmieniającej celem nowelizacji było „wyłączenie stosowania przepisów o cenach transferowych i o obowiązku dokumentowania tych cen w przypadku tych podmiotów, u których jedynym czynnikiem kwalifikującym do uznania je za „podmioty powiązane” jest fakt, że udziały (akcje) w tych podmiotach posiada Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego”. (Druk nr 1878)

W ocenie Wnioskodawcy, efektem nowelizacji art. 11 ust. 4 Ustawy CIT jest zatem bez wątpienia wyłączenie obowiązku sporządzania dokumentacji cen stosowanych w transakcjach pomiędzy podmiotami powiązanymi, jeżeli obowiązek dokumentacyjny wynika z faktu posiadania przez Skarb Państwa lub jednostkę samorządową udziału w spółkach dokonujących transakcji. W rezultacie ustawodawca nie traktuje już jako podmiotów powiązanych podmiotów, których wspólnym udziałowcem bezpośrednio lub pośrednio jest Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego.

Jakkolwiek uzasadnienie projektu Ustawy Zmieniającej odnosi się tylko do powiązań o charakterze kapitałowym, należy zauważyć, że art. 11 ust. 4 Ustawy CIT dotyczy jednak również powiązań o charakterze zarządczym i kontrolnym. Na podstawie przepisu art. 11 ust. 4 pkt 2 Ustawy CIT wyłączone od obowiązku dokumentacyjnego są transakcje realizowane pomiędzy podmiotami krajowymi, jeżeli Skarb Państwa bezpośrednio lub pośrednio bierze udział w zarządzaniu nimi lub w ich kontroli.

Zgodnie z art. 33 ust. 1 Prawa o szkolnictwie, minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego sprawuje nadzór nad zgodnością działań uczelni z przepisami prawa i statutem oraz z treścią udzielonego pozwolenia na utworzenie uczelni niepublicznej, a także nad prawidłowością wydatkowania środków publicznych. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego może żądać informacji i wyjaśnień od organów uczelni oraz założyciela uczelni niepublicznej, a także dokonywać kontroli działalności uczelni.

Według art. 34 ust. 1 Prawa o szkolnictwie, kontrola, o której mowa w art. 33 ust. 1 Prawa o szkolnictwie, obejmuje badanie zgodności działania organów uczelni z przepisami prawa, statutem oraz uzyskanymi uprawnieniami, a w przypadku uczelni niepublicznej - również z treścią udzielonego pozwolenia na jej utworzenie, a także prawidłowości wydatkowania środków publicznych. Przedmiotem kontroli może być również badanie warunków realizacji procesu dydaktycznego. Jak wynika z art. 34 ust. 1a Prawa o szkolnictwie, do kontroli, o której mowa powyżej stosuje się przepisy o kontroli w administracji rządowej.

Wnioskodawca nie jest spółką kapitałową, a zatem nie posiada udziałów ani akcji, które mogłyby należeć do Skarbu Państwa. Jednak Wnioskodawca, jako uczelnia państwowa (publiczna), jest podmiotem, w stosunku do którego Skarb Państwa (działając za pośrednictwem ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego) posiada określone uprawnienia kontrolne. Ponieważ jedynym udziałowcem Spółki zależnej jest Wnioskodawca, należy z kolei uznać, że w sposób pośredni takie uprawnienia kontrolne przysługują Skarbowi Państwa także w stosunku do Spółki zależnej. Należy podkreślić, że zarówno Wnioskodawca, jak i Spółka zależna są państwowymi osobami prawnymi.

Jakkolwiek Skarb Państwa i państwowe osoby prawne zachowują odrębność majątkową, o bliskiej relacji o charakterze „majątkowym” między Skarbem Państwa a uczelniami publicznymi, w tym Wnioskodawcy, świadczy fakt, że zgodnie z art. 90 Prawa o szkolnictwie to Skarb Państwa wyposaża uczelnie publiczne w mienie, a po ewentualnej likwidacji uczelni publicznej jej mienie staje się mieniem Skarbu Państwa.

W związku z powyższym należy uznać, że ze względu na fakt, że Skarb Państwa bierze udział w kontroli zarówno Wnioskodawcy, jak i Spółki zależnej, zgodnie z art. 11 ust. 4 Ustawy CIT oraz art. 4 ust. 1 pkt 2 Ustawy Zmieniającej, Wnioskodawca nie podlega obowiązkowi sporządzenia dokumentacji podatkowej, o której mowa w art. 9a ust. 1 Ustawy CIT w odniesieniu do transakcji zawieranych ze Spółką zależną, począwszy od transakcji zawartych w 2017 r.

Przedstawione przez Wnioskodawcę stanowisko potwierdza interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 16 lutego 2018 r., znak: 0115-KDIT2- 3.4010.366.2017.l.MK, w której organ podatkowy stwierdził, że: „Dla podatników powiązanych ze sobą poprzez Skarb Państwa (przykładowo spółki i inne podmioty, np. szpitale i uczelnie publiczne) powiązane poprzez udział w nich Skarbu Państwa czy jednostek samorządu terytorialnego oznacza to, że nie muszą sporządzać dokumentacji cen transferowych za 2017 r.. gdyż zmiana ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od 1 stycznia 2017 r. (art. 4 ustawy nowelizującej z dnia 21 października 2017 r.).

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, że nie podlega obowiązkowa sporządzenia dokumentacji podatkowej transakcji lub innych zdarzeń, „dokumentacji podatkowej”, o której mowa w art. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest prawidłowe”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1036, dalej: „updop”), podatnicy:

1. których przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 2.000.000 euro:
   
   1. dokonujący w roku podatkowym transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mających istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty), lub
   2. ujmujący w roku podatkowym w księgach rachunkowych inne zdarzenia, których warunki zostały ustalone (lub narzucone) z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mające istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty)
   • lub
2. dokonujący, bezpośrednio lub pośrednio, zapłaty należności na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, wynikających z transakcji lub innego zdarzenia ujętego w księgach rachunkowych, jeżeli łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość 20.000 euro, lub
   
3. zawierający z podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową:
   
   1. umowę spółki niebędącej osobą prawną, jeżeli łączna wartość wniesionych przez wspólników wkładów przekracza równowartość 20.000 euro lub
   2. umowę wspólnego przedsięwzięcia lub inną umowę o podobnym charakterze, w których wartość wspólnie realizowanego przedsięwzięcia określona w umowie, a w przypadku braku określenia w umowie tej wartości, przewidywana na dzień zawarcia umowy, przekracza równowartość 20.000 euro
   • są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej tych transakcji lub innych zdarzeń, zwanej dalej „dokumentacją podatkową”.
   
   
   
   
   

W myśl art. 9a ust. 1a updop podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej również za rok podatkowy następujący po roku podatkowym, za który byli obowiązani sporządzić dokumentację podatkową, bez względu na wysokość osiągniętych, w roku podatkowym, za który byli obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej, przychodów lub poniesionych kosztów, w rozumieniu przepisów o rachunkowości.

Stosownie do art. 9a ust. 1d updop, za transakcje lub inne zdarzenia mające istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których łączna wartość przekracza w roku podatkowym równowartość 50.000 euro, z tym że w przypadku podatników, których przychody w rozumieniu przepisów o rachunkowości, w roku poprzedzającym rok podatkowy przekroczyły równowartość:

1. 2.000.000 euro, lecz nie więcej niż równowartość 20.000.000 euro – za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość przekracza w roku podatkowym kwotę stanowiącą równowartość kwoty 50.000 euro powiększoną o 5000 euro za każdy 1.000.000 euro przychodu powyżej 2.000.000 euro;
2. 20.000.000 euro, lecz nie więcej niż równowartość 100.000.000 euro – za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość przekracza w roku podatkowym kwotę stanowiącą równowartość kwoty 140.000 euro powiększoną o 45.000 euro za każde 10.000.000 euro przychodu powyżej 20.000.000 euro;
3. 100.000.000 euro – za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość w roku podatkowym przekracza kwotę stanowiącą równowartość kwoty 500.000 euro.
   
   

Zgodnie z art. 9a ust. 1e updop, transakcje lub inne zdarzenia mające istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uznaje się również zawartą w roku podatkowym:

1. umowę spółki niebędącej osobą prawną, w której łączna wartość wniesionych przez wspólników wkładów przekracza równowartość 50.000 euro lub
2. umowę wspólnego przedsięwzięcia lub inną umowę o podobnym charakterze, w której wartość wspólnie realizowanego przedsięwzięcia określona w umowie, a w przypadku braku określenia w umowie tej wartości, przewidywana na dzień zawarcia umowy, przekracza równowartość 50.000 euro.
   
   

Stosownie do regulacji zawartych w art. 11 updop, organy podatkowe badają zgodność ustalonych lub narzuconych przez podmioty powiązane warunków z warunkami, jakie ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, w tym w szczególności zasadność danej transakcji przez podmioty powiązane (w porównaniu z zachowaniem podmiotów niezależnych).

Zgodnie z art. 11 ust. 1 updop, jeżeli:

1. osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, mająca miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwana dalej "podmiotem krajowym", bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu przedsiębiorstwem położonym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego przedsiębiorstwa, albo
2. osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, mająca miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwana dalej „podmiotem zagranicznym”, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego podmiotu krajowego, albo
3. ta sama osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej równocześnie bezpośrednio lub pośrednio bierze udział w zarządzaniu podmiotem krajowym i podmiotem zagranicznym lub w ich kontroli albo posiada udział w kapitale tych podmiotów

-i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podatnik nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały – dochody danego podatnika oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

W myśl art. 11 ust. 4 updop – w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2017 r. – przepisy ust. 1-3a stosuje się odpowiednio, gdy:

1. podmiot krajowy bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu innym podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale innego podmiotu krajowego, albo
2. ta sama osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej równocześnie bezpośrednio lub pośrednio bierze udział w zarządzaniu podmiotami krajowymi lub w ich kontroli albo posiada udział w kapitale tych podmiotów.
   
   

Ustawą z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z dnia 27 listopada 2017 r. poz. 2175 – dalej „ustawa zmieniająca”), która weszła w życie 1 stycznia 2018 r. – art. 11 ust. 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uzyskał nowe brzmienie:

Przepisy ust. 1–3a stosuje się odpowiednio, gdy:

1. podmiot krajowy, z wyłączeniem Skarbu Państwa oraz jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu innym podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale innego podmiotu krajowego, albo
2. ta sama osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, z wyłączeniem Skarbu Państwa oraz jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków, równocześnie bezpośrednio lub pośrednio bierze udział w zarządzaniu podmiotami krajowymi lub w ich kontroli albo posiada udział w kapitale tych podmiotów.
   
   

Co istotne, zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 2 – ustawy zmieniającej przepisy ustaw zmienianych w art. 1–3, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2018 r., z tym że przepisy art. 11 ust. 4 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą – stosuje się do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2017 r.

Ponadto zgodnie z art. 11 ust. 4b updop, w przypadku gdy na wysokość przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. b-l i lit. m tiret drugie oraz pkt 2-6, oraz przychodów uzyskanych ze zbycia nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości wpływ miały powiązania, o których mowa w ust. 1 lub 4, przy szacowaniu wysokości tych przychodów przepisy art. 14 ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio.

W świetle powyższego należy zaznaczyć, że celem nowelizacji art. 11 ust. 4 pkt 1 updop, która weszła w życie od 1 stycznia 2018 r. (ze skutkiem od 1 stycznia 2017 r.) nie było zwolnienie z obowiązku przestrzegania zasady ceny rynkowej oraz obowiązku dokumentacyjnego transakcji lub innych zdarzeń realizowanych pomiędzy spółkami wchodzącymi w skład danej grupy kapitałowej, której spółka centralna jest zależna od Skarbu Państwa.

Innymi słowy nowelizacja art. 11 ust. 4 updop z 2018 r. miała na celu wykluczenie spod art. 11 updop i art. 9a updop takich podmiotów, u których powiązanie z danym podmiotem wynikało wyłącznie z powiązania poprzez Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub ich związki. Natomiast nowelizacja ta nie wykluczyła możliwości uznania podmiotów za powiązane, jeżeli między nimi występują jeszcze inne powiązania niż powiązania wyłącznie poprzez Skarb Państwa.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest uczelnią publiczną i państwową osobą prawną. Wnioskodawca jest założycielem oraz jedynym udziałowcem Spółki zależnej. Spółka zależna jest spółką celową, uznaną również za państwową osobę prawną (jest bowiem spółką, której wyłącznym udziałowcem jest państwowa osoba prawna, czyli Wnioskodawca). Pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką zależną zawierane są transakcje.

W poprzednich latach Wnioskodawca sporządzał dokumentacje podatkowe transakcji zawieranych ze Spółką zależną, zgodnie z wymogami określonymi w art. 9a ust. 1 updop. Ze względu jednak na zmianę przepisów updop, która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2018 r., Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy transakcje realizowane ze Spółką zależną w 2017 r. oraz transakcje, które będą zawierane pomiędzy Wnioskodawcą i Spółką zależną w kolejnych latach są objęte obowiązkiem dokumentacyjnym.

Odnosząc wyżej cytowane przepisy do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że fakt, iż Wnioskodawca, jako uczelnia państwowa, jest podmiotem, w stosunku do którego Skarb Państwa posiada określone uprawnienia kontrolne oraz, że ponieważ jedynym udziałowcem Spółki zależnej jest Wnioskodawca to w sposób pośredni takie uprawnienia kontrolne przysługują Skarbowi Państwa także w stosunku do Spółki zależnej, nie stanowi przesłanki wyłączającej możliwość zastosowania art. 11 updop do określenia powiazań między Wnioskodawcą a Spółką Zależną. Zatem w sytuacji, gdy Wnioskodawca jest jedynym udziałowcem Spółki zależnej zastosowanie znajdzie art. 11 ust. 4 pkt 1 updop.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie Wnioskodawca jest zobowiązany do sporządzania dokumentacji podatkowej, o której mowa w art. 9a updop.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej należy stwierdzić, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie jest wiążącą dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołana interpretacja nie stanowi źródła prawa, wiąże strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawartego w niej stanowisko organu podatkowego nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy.

Należy również zauważyć, że organ dąży do zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego, zgodnie z zasadą wyrażoną przez ustawodawcę w art. 14a Ordynacji podatkowej. Należy wskazać, że funkcjonowanie w obrocie prawnym interpretacji indywidualnych, w których odmiennie oceniono takie same lub zbliżone stany faktyczne lub zdarzenia przyszłe choć jest niewątpliwie niepożądane z punktu widzenia zasady prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów, wyrażonej w art. 121 Ordynacji podatkowej, niemniej jednak, w praktyce może mieć miejsce. W związku z powyższym ustawodawca przewidział możliwość zmiany już wydanych interpretacji indywidualnych w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z tym przepisem, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Trzeba jednak pamiętać, że proces zmiany interpretacji indywidualnych w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej jest długotrwały, poprzedza go bowiem dogłębna analiza z zachowaniem stosownych procedur, które dopiero w końcowej fazie powodują wycofanie z systemu informacji podatkowej poprzednio wydanych interpretacji. Ponieważ jednak podstawowym zadaniem organu interpretacyjnego jest wydawanie interpretacji prawidłowych, tj. w prawidłowy sposób odczytujących normy prawne zawarte w poszczególnych przepisach prawa podatkowego, a nie utrwalających raz wyrażony pogląd w tym zakresie, który może być zmieniony w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, to fakt wydania we wcześniejszym okresie interpretacji indywidualnej, odmiennej od poglądu zaprezentowanego w niniejszej interpretacji nie powoduje, że pogląd ten jest nieprawidłowy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku zdarzenia przyszłego dotyczy stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.