Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.188.2018.2.MKA
z 3 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 9 kwietnia 2018 r. (data wpływu 17 kwietnia 2018 r.), uzupełnionym w dniu 8 maja 2018 r. oraz pismem z dnia 17 maja 2018 r. (data wpływu 23 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie działu spadku poprzez sprzedaż nieruchomości w drodze licytacji publicznej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie działu spadku poprzez sprzedaż nieruchomości w drodze licytacji publicznej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 i § 4 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z 24 kwietnia 2018 r. nr 0112-KDIL3-2.4011.188.2018.1.MKA, wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem, nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano 24 kwietnia 2018 r., skutecznie doręczono 27 kwietnia 2018 r., natomiast 8 maja 2018 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek (nadano w polskiej placówce pocztowej 4 maja 2018 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 26 stycznia 20xx r. zmarła spadkodawczyni. Wnioskodawczyni postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 30 października 2012 r. nabyła 1/16 część lokalu mieszkalnego i zapłaciła stosowny podatek.

Ze względu na dużą ilość spadkobierców (31), wszyscy spadkobiercy zgodzili się by sąd zlecił sprzedaż lokalu na licytacji komorniczej, która odbyła się 23 listopada 2016 r. Sąd Rejonowy w dniu 3 lutego 2017 r. postanowił przysądzić na rzecz osoby, która zaoferowała najwyższą cenę na licytacji spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu. W dniu 25 września 2017 r. sąd postanowił zatwierdzić projekt planu podziału sumy uzyskanej ze sprzedaży lokalu dla wszystkich spadkobierców.

W dniu 8 lutego 2018 r. sąd przelał pieniądze na konto bankowe Wnioskodawczyni.

Sprzedaż mieszkania miała związek z działem spadku. Kwota otrzymana ze sprzedaży mieszkania nie jest wyższa od udziału Wnioskodawczyni w spadku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Kiedy Wnioskodawczyni uzyskała dochód ze sprzedaży mieszkania? Czy w ogóle lub kiedy powinna zapłacić podatek?

Zdaniem Wnioskodawczyni, niepotrzebnie został zapłacony podatek w urzędzie skarbowym w dniu 14 marca 2018 r. Sprzedaży mieszkania dokonał komornik a sąd przekazał pieniądze Wnioskodawczyni 8 lutego 2018 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że Wnioskodawczyni, była jednym ze spadkobierców spadkodawczyni zmarłej w 20xx r. Przedmiot spadku stanowił lokal mieszkalny. Spadkobiercy w celu działu spadku zlecili sprzedaż nieruchomości sądowi poprzez licytację komorniczą. Licytacja odbyła się 23 listopada 2016 r., przysądzenie własności nastąpiło w dniu 3 lutego 2017 r. W dniu 8 lutego 2018 r. sąd przelał na rachunek bankowy Wnioskodawczyni pieniądze. Kwota otrzymana ze sprzedaży lokalu mieszkalnego nie jest wyższa od udziału Wnioskodawczyni w spadku.

Wobec powyższego wskazać należy, że zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459 z późn. zm.) spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów księgi niniejszej. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Stosownie do art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego, prawomocne postanowienie sądu o nabyciu spadku, czy też akt poświadczenia dziedziczenia sporządzony przez notariusza, potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

W przypadku, gdy spadek przypada kilku spadkobiercom powstaje między nimi współwłasność w częściach ułamkowych, co oznacza, że każdy z nich jest właścicielem całej rzeczy i żaden nie jest właścicielem całości. Od chwili nabycia spadku między współspadkobiercami istnieje wspólność majątku spadkowego, do której stosuje się odpowiednie przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Każdy ze współspadkobierców może swobodnie rozporządzać swoim udziałem w spadku, nie może natomiast swobodnie rozporządzać w udziale konkretnej rzeczy należącej do spadku (tu potrzebna jest zgoda współspadkobierców, wyrażona przed lub po dokonaniu czynności); a w razie jej braku, zgodę taką może zastąpić zgoda sądu.

Wspólność między spadkobiercami ma charakter przejściowy, tj. do chwili podziału między spadkobiercami majątku spadkowego. Zniesienie tej współwłasności następuje przez dział spadku. Ustawa nie nakłada jednak obowiązku działu, ani nie wprowadza terminu na jego dokonanie.

Stosownie do art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Art. 1037 § 1 ww. Kodeksu stanowi natomiast, że dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców.

W myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności.

Natomiast zgodnie z jego art. 211 i 212 cyt. Kodeksu zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Tak więc zgodnie z art. 210 cyt. Kodeksu każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Nie zawsze jednak, możliwy jest podział fizyczny nieruchomości, czy przyznanie własności jednemu lub kilku z nich. Ostatnią możliwością zniesienia współwłasności jest - zgodnie z art. 212 § 2 Kodeksu – sprzedaż nieruchomości na zasadach określonych w kodeksie postępowania cywilnego dotyczących egzekucji z nieruchomości, a więc w drodze sprzedaży publicznej.

Mając na uwadze powyższe zbycie nieruchomości poprzez sprzedaż zarządzoną przez Sąd w związku z działem spadku wypełnia warunki do uznania, że przychód uzyskany w związku z podziałem kwoty uzyskanej z licytacji komorniczej stanowi przysporzenie spadkobiercy w ramach działu spadku.

W sytuacji, w której kwota otrzymana w ramach działu spadku równa jest wartości udziału w spadku i nie przekracza go, spadkobierca nie uzyskuje w związku z czynnością działu spadku żadnego przysporzenia majątkowego względem odziedziczonej ułamkowej części masy spadkowej. W takim przypadku brak jest podstaw do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych kwoty spłaty otrzymanej w wyniku działu spadku.

W związku z powyższym, z uwagi na fakt, że otrzymana przez Wnioskodawczynię kwota z tytułu działu spadku nie przekroczyła wartości udziału Wnioskodawczyni w spadku, a więc sprzedaż nieruchomości w drodze licytacji publicznej – w związku z działem spadku – nie spowodowała powstania przychodu, który mógłby podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Tym samym Wnioskodawczyni nie uzyskała przychodu z tytułu zbycia nieruchomości będącej przedmiotem spadku i nie powstał obowiązek zapłaty podatku.

Odnośnie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku, tutejszy Organ wyjaśnia, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska Wnioskodawczyni wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawczyni dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny przesłanych załączników.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.