Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.199.2018.2.IZ
z 6 lipca 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku (data wpływu 25 kwietnia 2018 r.), uzupełnionym 4 lipca 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w związku z dokonywanymi płatnościami Exit Fee na rzecz Niemieckich podmiotów Spółka jest zobowiązana do obliczania, pobierania i odprowadzenia na rachunek właściwego urzędu skarbowego zryczałtowanego podatku, zgodnie z art. 26 ust. 1 w związku z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w związku z dokonywanymi płatnościami Exit Fee na rzecz Niemieckich podmiotów Spółka jest zobowiązana do obliczania, pobierania i odprowadzenia na rachunek właściwego urzędu skarbowego zryczałtowanego podatku, zgodnie z art. 26 ust. 1 w związku z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 18 czerwca 2018 r. Znak: 0111-KDIB1-3.4010.199.2018.1.IZ wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 4 lipca 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

A sp. z o.o. (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest podatnikiem polskiego podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „CIT”, „podatek”). Dochody Spółki podlegają nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Spółka została założona w 2015 r. przez Grupę E (dalej: „Grupa”), jako jej polska spółka zależna. W początkowej fazie swojego funkcjonowania, Spółka działała jako producent kontraktowy w celu utworzenia mocy produkcyjnych, zwiększenia efektywności oraz spełniania niezbędnych wymagań narzuconych na Grupę przez zewnętrznych klientów. W tym pierwotnym modelu, Spółka nabywała surowce od podmiotów powiązanych i sprzedawała wytworzone towary do B GmbH & Co. KG (dalej: „Spółka B”). W tej fazie Spółka nie dokonywała sprzedaży produktów na rzecz podmiotów spoza Grupy.

Docelowym profilem działalności Spółki jest produkcja systemów klimatyzacji, m.in. takich jak systemy ogrzewania zasilane paliwem, elektryczne systemy ogrzewania oraz systemy klimatyzacyjne dla autobusów/busów.

W konsekwencji powyższego, po początkowej fazie działalności, rozpoczęto wprowadzanie modelu biznesowego, opartego o bezpośrednią sprzedaż na rzecz podmiotów spoza Grupy. W tym modelu Spółka nabywa surowce zarówno od podmiotów powiązanych, jak i od zewnętrznych dostawców i sprzedaje wytworzone towary bezpośrednio na rzecz ostatecznych nabywców.

Powyższy rozwój działalności Spółki jest dokonywany poprzez przenoszenie do Polski produkcji:

  • z głównej siedziby Spółki B w odniesieniu do systemów ogrzewania zasilanych paliwem,
  • z C GmbH & Co. KG (dalej: „Spółka C”) w odniesieniu do elektrycznych systemów ogrzewania oraz
  • z D GmbH & Co. KG (dalej: „Spółka D”) w zakresie systemów klimatyzacyjnych dla autobusów/busów.

Spółka B, Spółka C i Spółka D (dalej łącznie zwane: „Niemieckimi podmiotami”) nie są polskimi rezydentami podatkowymi.

Docelowy model biznesowy wdrażany jest stopniowo, poprzez transfer koniecznych zasobów od Niemieckich podmiotów do Spółki. Na skutek transferu, na rzecz Spółki przenoszone są istotne ekonomicznie funkcje, ryzyka oraz aktywa związane z przejmowaną działalnością.

Z uwagi na powyższe, Spółka zobowiązana będzie do zapłaty opłaty będącej wynagrodzeniem dla Niemieckich podmiotów (w odpowiednich proporcjach) za przekazanie tzw. „potencjału zysku” biznesu Spółce (dalej: „Exit Fee”). Exit Fee ma charakter zarówno rekompensaty za ograniczenie aktywności Niemieckich podmiotów, jak również stanowi formę wynagrodzenia za transfer spodziewanych zysków, które mają być generowane przez Spółkę po przeprowadzeniu procesu restrukturyzacji. Wysokość Exit Fee jest kalkulowana w oparciu o kilkuletnie prognozy rentowności transferowanej części biznesu. Wynagrodzenie tytułem Exit Fee będzie rozliczane w drodze jednorazowej płatności lub w kliku transzach.

Przeniesienie przez Niemieckie podmioty na Spółkę własności maszyn do produkcji poszczególnych produktów E stanowiło przedmiot odrębnej umowy i odrębnego wynagrodzenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z dokonywanymi płatnościami Exit Fee na rzecz Niemieckich podmiotów Spółka jest zobowiązana do obliczania, pobierania i odprowadzenia na rachunek właściwego urzędu skarbowego zryczałtowanego podatku, zgodnie z art. 26 ust. 1 w związku z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z dokonywanymi płatnościami Exit Fee na rzecz Niemieckich podmiotów, Spółka nie jest zobowiązana do obliczania, pobierania i odprowadzania na rachunek właściwego urzędu skarbowego zryczałtowanego podatku, zgodnie z art. 26 ust. 1 w związku z art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”).

Jak stanowi art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, osoby prawne (...) które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 (...), są obowiązane jako płatnicy pobierać (...) w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat (...). Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Zgodnie natomiast z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, podatkiem, o którym mowa powyżej objęte są z kolei należności uzyskiwane na terytorium Polski przez podatników niemających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej:

1) z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

2) z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze (...),

3) z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,

4) uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera (…).

Powyższe przepisy stosować przy tym należy z uwzględnieniem treści umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska (art. 21 ust. 2 ustawy o CIT).

W świetle powyższego stwierdzić należy, że dany podmiot zobowiązany jest do naliczenia, pobrania i odprowadzenia zryczałtowanego podatku CIT jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

  1. należności wypłacane przez spółkę będącą polskim rezydentem podatkowym stanowią dochód podatnika, który nie posiada na terytorium Polski siedziby lub zarządu,
  2. płatność dokonywana jest tytułem należności wymienionej w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT,
  3. umowa o zapobieżeniu podwójnego opodatkowania zawarta z krajem rezydencji podmiotu, na rzecz którego dokonywana jest płatność nie wyłącza tego dochodu z opodatkowania CIT na terytorium Polski.

W konsekwencji, w pierwszej kolejności, oceny wymaga, czy uiszczana przez Spółkę płatność na rzecz Niemieckich podmiotów stanowi jedną z należności, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

O ile nie ulega, zdaniem Wnioskodawcy, wątpliwości, że Exit Fee nie stanowi należności tytułem usług, świadczeń i opłat wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2-4 ustawy o CIT czy też odsetek, to analizy wymaga, czy nie mieści się ona w kategorii należności określonych w punkcie 1) przywołanego przepisu tj. z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how).

Należy przy tym mieć na uwadze, że ustawa o CIT nie wprowadza definicji legalnych w odniesieniu do powyższych pojęć.

Niemniej z uwagi na fakt, że powyższe przepisy należy, stosownie do art. 21 ust. 2 ustawy o CIT, stosować z uwzględnieniem treści umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu - dla wyjaśnienia zakresu stosowania przywołanej regulacji, w ocenie Wnioskodawcy, w analizowanej sprawie zasadnym jest odniesienie się do Modelowej Konwencji OECD, a w szczególności do art. 12 Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku (dalej: „Konwencja”).

W konsekwencji, uzasadnionym wydaje się, zdaniem Wnioskodawcy, odniesienie się w tym przedmiocie również do komentarza do Modelowej konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku (Red. Ewa Fonkowicz, Modelowa konwencja w sprawie podatku od dochodu i majątku. Wersja skrócona Lipiec 2010, 2011 Wolters Kluwer Polska Sp. z o.o., dalej: „Komentarz”), który zawiera wskazówki/wyjaśnienia co do kwalifikacji poszczególnych należności do kategorii należności licencyjnych. Komentarz ten zawiera tym samym precyzyjne wytyczne w ww. zakresie.

W pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę, że jak wyjaśniono w punkcie 8. Komentarza do artykułu 12 Konwencji, należności licencyjne są związane na ogół z prawami lub majątkiem stanowiącym różne formy własności literackiej i artystycznej, elementy własności intelektualnej określone w tekście, jak również informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej. Co więcej, definicja ta obejmuje wynagrodzenia za użytkowanie lub za prawo do użytkowania wymienionych praw, niezależnie od tego, czy były one lub czy powinny być uwzględnione w rejestrze państwowym. Definicja obejmuje zarówno opłaty dokonane w wyniku umów licencyjnych, jak i z tytułu odszkodowania, jakie dana osoba musiałaby zapłacić za niedozwolone kopiowanie lub naruszanie praw.

W punkcie 10.1 Komentarza do tego przepisu Konwencji wskazano natomiast, że Wypłaty dokonane jedynie w zamian za uzyskanie wyłącznych praw do dystrybucji jakiegoś produktu lub usługi na danym terytorium nie stanowią należności licencyjnych, ponieważ nie są dokonane jako wynagrodzenie za użytkowanie lub prawo użytkowania mienia, objętego definicją.

Za przykład owej „wypłaty dokonywanej jedynie w zamian za uzyskanie wyłącznych praw”, zdaniem Wnioskodawcy, uznać należy także płatność dokonywaną przez Spółkę na rzecz Niemieckich podmiotów tytułem Exit Fee. Exit Fee stanowi bowiem rekompensatę za przekazanie wyłączności/całości określonych funkcji i ryzyk oraz potencjału zysku.

W tym przypadku Spółka nie wypłaca wynagrodzenia tytułem użytkowania lub prawa do użytkowania określonych praw, ale rekompensatę tytułem utraconych korzyści w związku z wcześniejszym całkowitym przeniesieniem praw do produkcji przez Niemieckie podmioty na Wnioskodawcę (przekazaniem tzw. „potencjału zysku”).

W konsekwencji, w opinii Wnioskodawcy, przedmiotowa należność nie mieści się pod pojęciem należności licencyjnych i w konsekwencji pod żadnym z pojęć określonych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT. Tym samym, w związku z jej wypłatą Spółka nie jest zobowiązana do obliczenia, pobrania i odprowadzenia, na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o CIT zryczałtowanego podatku CIT.

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie przykładowo w interpretacji indywidualnej z 24 lutego 2014 r. o sygn. IPTPB3/423-459/13-4/IR, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi podzielił stanowisko wnioskodawcy, że wypłata na rzecz hiszpańskiego podmiotu, niestanowiącego polskiego rezydenta dla celów podatku dochodowego, należności skalkulowanej jako utracone zyski w związku z umożliwieniem wnioskodawcy wytwarzania produktu leczniczego, znajdującego się w portfolio tego kontrahenta, nie stanowi należności licencyjnej i tym samym nie będzie podlegać opodatkowaniu według zasad określonych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a na Spółce nie będą ciążyć obowiązki płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłaty tego Honorarium.

Analogiczne stanowisko zostało zaprezentowane w interpretacji indywidualnej z 9 kwietnia 2009 r. o sygn. ILPB3/423-70/09-2/ŁM, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził, że honorarium płacone podmiotom zagranicznym po sprzedaży rozmnożonego i wyprodukowanego przez Spółkę materiału nasiennego nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, w myśl art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Potwierdzeniem powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, może być dodatkowo także punkt 8.2 Komentarza do artykułu 12 Konwencji, zgodnie z którym jeżeli wypłata jest dokonana w zamian za przeniesienie pełnego prawa (...) to taka wypłata nie jest uważana jako wynagrodzenie za użytkowanie lub za prawo użytkowania tego mienia i tym samym nie może być uznana jako należność licencyjna. (...) ogólnie rzecz biorąc, jeżeli wypłaty są dokonywane w zamian za przeniesienie własności praw, które stanowią odrębne i szczególne mienie (co jest bardziej prawdopodobne w przypadku udzielenia wyłącznego prawa w ramach pewnej strefy geograficznej niż w przypadku udzielenia praw wyłącznych na czas ograniczony), to istnieje duże prawdopodobieństwo, że takie wypłaty będą uznane jako zyski przedsiębiorstwa w rozumieniu artykułu 7 lub jako zyski kapitałowe w rozumieniu artykułu 13 niż jako należności licencyjne w rozumieniu artykułu 12.

Powyższe prowadzi tym samym do konstatacji, że za należność licencyjną nie mogą zostać uznane w szczególności zapłaty dokonane w zamian za udzielenie wyłącznego prawa w ramach pewnej strefy geograficznej/biznesowej. W konsekwencji, nawet gdyby uznać, że w tym przypadku przenoszone jest jakiekolwiek prawo związane z należnością licencyjną, to Exit Fee – z uwagi na fakt, że stanowi pochodną przeniesienia do Polski całkowitej produkcji Niemieckich podmiotów w zakresie opisanym w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym – nie powinna ona być traktowana jako należność licencyjna.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Spółki, w związku z dokonywanymi płatnościami Exit Fee na rzecz Niemieckich podmiotów Spółka nie jest zobowiązana do obliczenia, pobierania i odprowadzania na rachunek właściwego urzędu skarbowego zryczałtowanego podatku, zgodnie z art. 26 ust. 1 w związku z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenie przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj