2018.07.20 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.199.2018.2.MM
z 20 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2018 r. (data wpływu 2 maja 2018 r.), uzupełnionym w dniu 26 czerwca 2018 r. oraz w dniu 18 lipca 2018 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika. Z uwagi na stwierdzone we wniosku braki formalne, pismem z dnia 7 czerwca 2018 r. znak 0115-KDIT2-2.4011.199.2017.1.MM wezwano Wnioskodawcę do ich usunięcia. Wniosek uzupełniono w dniu 26 czerwca 2018 r. oraz w dniu 18 lipca 2018 r.

We wniosku oraz w piśmie uzupełniającym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Po kontroli przeprowadzonej w 2017 r. przez Inspekcję Pracy w firmie X czterem osobom umowy zlecenia zostały przekształcone w umowy o pracę. Ww. umowy dotyczyły 2016 i 2017 r. Co się z tym wiąże nastąpiła zmiana w „pobranych” zaliczkach na podatek dochodowy. PIT za 2017 r. – do umowy o pracę - został wystawiony prawidłowo. Natomiast w PIT za 2016 r. został wykazany dochód z umowy zlecenia i dokument ten nie został skorygowany. Nie skorygowano również informacji PIT-4R za ten rok.

Dnia 1 marca 2018 r. – na podstawie art. 23¹ Kodeksu pracy - nastąpiło przejęcie firmy X przez Wnioskodawcę. Pracownicy firmy X zostali przejęci przez Wnioskodawcę w związku z umową zakupu zorganizowanej części przedsiębiorstwa (art. 55 ust. 1 Kodeksu cywilnego). Nie było to zatem przejęcie, łączenie, czy podział przedsiębiorstwa, w wyniku którego powstałby nowy podmiot. W związku z ww. zdarzeniem nie wystąpiła sukcesja podatkowa, o której mowa w art. 93 i 93a Ordynacji podatkowej. Spółka X nadal istnieje i funkcjonuje.

Podmiotem sporządzającym deklaracje PIT-4R oraz informacje PIT-11 za 2016 i 2017 r. była firma X.

Dnia 6 kwietnia 2018 r. na adres firmy X (pod którym aktualnie znajduje się siedziba Wnioskodawcy) wpłynęło pismo z urzędu skarbowego zobowiązujące płatnika do złożenia korekt informacji PIT-11 oraz deklaracji PIT-4R za 2016 i 2017 r.

W trakcie rozmowy z konsultantką infolinii KIS poinformowano pracownika Wnioskodawcy, że Wnioskodawca nie może wystawić korekt ww. dokumentów, ponieważ posiada inny NIP.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może wystawić takie korekty?

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro dotychczasowy pracodawca (w tym przypadku firma X) po przejęciu pracowników przez Wnioskodawcę nie przestaje istnieć, to ona powinna skorygować i złożyć ww. korekty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Natomiast w myśl art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200 z późn. zm.), osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z art. 38 ust. 1a ww. ustawy, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru (PIT-4R).

Art. 39 ust. 1 (zdanie pierwsze) ww. ustawy stanowi, że w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5 (PIT-11).

Z art. 41 ust. 1 ww. ustawy wynika, że osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Natomiast art. 42 ust. 2 ww. ustawy stanowi, że w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa:

w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika wykonują swoje zadania - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru;
w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonują swoje zadania - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego, po kontroli przeprowadzonej w 2017 r. przez Inspekcję Pracy w firmie X czterem osobom umowy zlecenia zostały przekształcone w umowy o pracę. Ww. umowy dotyczyły 2016 i 2017 r. Co się z tym wiąże nastąpiła zmiana w „pobranych” zaliczkach na podatek dochodowy. PIT za 2017 r. – do umowy o pracę - został wystawiony prawidłowo. Natomiast w PIT za 2016 r. został wykazany dochód z umowy zlecenia i dokument ten nie został skorygowany. Nie skorygowano również informacji PIT-4R za ten rok.

Podmiotem sporządzającym deklaracje PIT-4R oraz informacje PIT-11 za 2016 i 2017 r. była firma X.

W trakcie rozmowy z konsultantką infolinii KIS poinformowano pracownika Wnioskodawcy, że Wnioskodawca nie może wystawić korekt ww. dokumentów, ponieważ posiada inny NIP.

Mając na uwadze opisany stan faktyczny wskazać należy, że zgodnie z art. 81 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji (art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej).

Jednocześnie podkreślić należy, że zgodnie z art. 3 pkt 5 tej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach - rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Z zacytowanych powyżej przepisów wynika zatem, że płatnik może skorygować uprzednio złożoną deklarację/informację. Korekta deklaracji/informacji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej pozycji deklaracji/informacji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji/informacji polega na ponownym - poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji/informacji.

Stosownie natomiast do art. 23¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2018 r., poz. 917 ze zm.), w razie przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę staje się on z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy, z zastrzeżeniem przepisów § 5.

Zacytowany powyżej przepis przyjmuję konstrukcję automatycznego wejścia w stosunek pracy po stronie jednego zakładu w miejsce drugiego, czyli wprowadza swoistą sukcesję uniwersalną w płaszczyźnie stosunków pracy. Opiera się ona przy tym na założeniu, że stosunek pracy w ogóle nie zostaje rozwiązany mimo przekształceń podmiotowych.

Natomiast kwestie związane z odpowiedzialnością płatnika reguluje art. 30 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z art. 30 § 1 ww. ustawy, płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony. Stosownie natomiast do art. 30 § 3 ww. ustawy, płatnik lub inkasent odpowiada za należności wymienione w § 1 lub 2 całym swoim majątkiem.

Szczególnym rodzajem odpowiedzialności za zobowiązania podatkowe i związane z nimi obowiązki jest następstwo prawne, które zostało uregulowane w przepisach rozdziału 14 Ordynacji podatkowej: Prawa i obowiązki następców prawnych oraz podmiotów przekształconych. Konkretne stany faktyczne ujęte w tych przepisach stanowią o sukcesji podatkowej.

Zgodnie z art. 93 § 1 ww. ustawy, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się:

osób prawnych,
osobowych spółek handlowych,
osobowych i kapitałowych spółek handlowych

wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

Zgodnie z art. 93 § 2 Ordynacji podatkowej, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie:

innej osoby prawnej (osób prawnych);
osobowej spółki handlowej (osobowych spółek handlowych).

Stosownie do art. 93a § 1 tej ustawy, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku:

przekształcenia innej osoby prawnej,
przekształcenia spółki niemającej osobowości prawnej

wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej osoby lub spółki.

W myśl art. 93a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do:

osobowej spółki handlowej zawiązanej (powstałej) w wyniku przekształcenia:
1. innej spółki niemającej osobowości prawnej,
2. spółki kapitałowej;
(uchylony);
stowarzyszenia utworzonego w wyniku przekształcenia stowarzyszenia zwykłego.

Zgodnie z art. 93c § 1 tej ustawy, osoby prawne przejmujące lub osoby prawne powstałe w wyniku podziału wstępują, z dniem podziału lub z dniem wydzielenia, we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki osoby prawnej dzielonej pozostające w związku z przydzielonymi im, w planie podziału, składnikami majątku.

Z ww. przepisów wynika, że co do zasady podmioty enumeratywnie wskazane w rozdziale 14 Ordynacji podatkowej odpowiadają za zobowiązania podatkowe innego podmiotu i wstępują we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki podmiotu przekształconego, w tym obowiązki płatnika, o których mowa w rozdziale 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. m.in. obowiązki wskazane w art. 31, art. 38, art. 39, art. 41, art. 42 tej ustawy.

Zatem nie w każdej sytuacji nowy pracodawca, który wchodzi w miejsce dotychczasowego odpowiada własnym majątkiem za niedopełnienie obowiązków wpłacenia zaliczek na podatek dochodowy w odpowiedniej wysokości oraz za nieprawidłowo sporządzone informacje i deklaracje podatkowe. Gdy sukcesja następuje tylko na płaszczyźnie stosunku pracy - zgodnie z art. 23¹ Kodeksu pracy - każdy z pracodawców powinien ponosić odpowiedzialność jedynie za te obowiązki, do których wykonania był zobowiązany na mocy ustaw podatkowych.

Skoro zatem – jak twierdzi Wnioskodawca – w związku z umową zakupu zorganizowanej części przedsiębiorstwa (art. 55 ust. 1 Kodeksu cywilnego) nie wystąpiła sukcesja podatkowa, o której mowa w art. 93 i 93a Ordynacji podatkowej, a Spółka X nadal istnieje i funkcjonuje, to na niej ciąży obowiązek skorygowania uprzednio złożonych informacji PIT-11 oraz deklaracji PIT- 4R za 2016 i 2017 r.

W konsekwencji na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek skorygowania ww. dokumentów.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin