Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-3.4011.209.2018.1.MC
z 20 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2018 r. (data wpływu 23 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej przez wspólnika spółki komandytowej – jest nieprawidłowe,
• obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej przez spółkę komandytową – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 23 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej przez wspólnika spółki komandytowej,
• obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej przez spółkę komandytową.
  
  

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna w oparciu o CEIDG oraz jako wspólnik w spółce osobowej, tj. X Sp. z o.o. Spółka komandytowa.

Spółka nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych bądź podatku dochodowego od osób fizycznych. Podatnikami ww. spółki są wspólnicy – między innymi osoba Wnioskodawcy. W spółce Wnioskodawca posiada większościowy wkład oraz, zgodnie z umową spółki, jest uprawniony do reprezentacji – jako członek zarządu komplementariusza spółki komandytowej.

W 2017 r. ww. spółka wygenerowała obrót przekraczający 2 mln EURO, ale poniżej 10 mln EURO. Pomiędzy X Sp. z o.o. Sp.k. a osobą Wnioskodawcy (osoba fizyczna) w 2017 r. doszło do transakcji o obrotach przewyższających 140 tys. EURO w trakcie roku podatkowego, ale poniżej 2 mln EURO.

W ramach ww. transakcji firma Wnioskodawcy dokonywała na rzecz spółki dostaw usług oraz najmu. X Sp. z o.o. Sp.k. bezpośrednio nie jest podatnikiem podatku dochodowego. Podatek dochodowy rozliczają wspólnicy (między innymi osoba Wnioskodawcy we właściwej proporcji przewidzianej w umowie spółki). Jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą oraz będąca wspólnikiem spółki komandytowej (w charakterze komandytariusza), Wnioskodawca nie prowadzi ksiąg rachunkowych w rozumieniu ustawy o rachunkowości (z uwagi na obrót nieprzekraczający 2 mln EURO). Taki stan faktyczny przesądza o zaistnieniu powiązań, o których mowa w art. 25 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W uzupełnieniu ww. stanu faktycznego Wnioskodawca dodał, że wszystkie podmioty biorące udział w opisanym związku gospodarczym są polskimi rezydentami podatkowymi, są opodatkowani jednolitymi metodami podatkowymi (19% podatek liniowy). Żaden z podmiotów nie korzysta z jakichkolwiek zwolnień podatkowych czy ze specjalnych stref ekonomicznych. W opisywanych transakcjach nie uczestniczą podmioty, o których mowa w art. 25a ust. 1 pkt 2 ustawy updof (podmioty z rajów podatkowych).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Mając na uwadze wyżej przedstawiony stan faktyczny, Wnioskodawca składa wniosek o wydanie interpretacji w przedmiocie jego obowiązku sprawozdawczego w zakresie dokumentacji cen transakcyjnych, o których mowa w art. 25a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca składa następujące zapytania:

1. Czy w oparciu o przedstawiony stan faktyczny Wnioskodawca będzie zobowiązany do sporządzenia dokumentacji, o której mowa w art. 25a ustawy (updof – dokumentacja cen transferowych)?
2. Czy X Sp. z o.o. Spółka komandytowa, jako podmiot powiązany, będzie zobowiązana do sporządzenia dokumentacji, o której mowa w art. 25a ust. 1 ustawy u.p.d.o.f.?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Wnioskodawca uważa, że on, wspólnik spółki osobowej nie jest zobowiązany do sporządzenia dokumentacji, o której mowa w art. 25a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Wnioskodawca uważa, że spółka osobowa, jaką jest X Sp. z o.o. Spółka k., nie jest podmiotem zobowiązanym do sporządzenia dokumentacji cen transferowych.

Uzasadnienie.

Ad 1.

Zajmując stanowisko w pierwszej kwestii, w swej treści idącej ku zwolnieniu z obowiązku sporządzenia dokumentacji, Wnioskodawca wskazuje, że nie prowadzi ksiąg rachunkowych w myśl ustawy o rachunkowości. W 2017 r. jako przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą jako osoba fizyczna wygenerował obrót poniżej 2 mln EURO. W świetle powyższego bezprzedmiotowy wydaje się obowiązek sporządzenia takowej dokumentacji.

Ad 2.

W zakresie obowiązku dokumentacji sporządzanej przez X Sp. z o.o. Spółka k. (w której Wnioskodawca jest komandytariuszem), Wnioskodawca uważa ponownie za bezprzedmiotowy obowiązek sporządzenia dokumentacji z uwagi na fakt, że ww. spółka nie jest podatnikiem ani ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak i podatku dochodowego od osób prawnych. Na marginesie przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca pragnie dodać, że opisane transakcje wynikają wyłącznie z uzasadnionych przyczyn gospodarczych. Wymienione w związku gospodarczym podmioty nie korzystają ze zwolnień podatkowych, stref ekonomicznych, nie amortyzują znaków towarowych, nie dokonują transakcji z podmiotami, o których mowa w art. 25 ust. 1 pkt 2 (raje podatkowe). Powyższe stanowisko zostało zajęte przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie dnia 17 maja 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 1480/16.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

• obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej przez wspólnika spółki komandytowej jest nieprawidłowe,
• obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej przez spółkę komandytową jest nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 200 z późn. zm.): jeżeli:

1. osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, mająca miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwana dalej „podmiotem krajowym”, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu przedsiębiorstwem położonym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego przedsiębiorstwa, albo
2. osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, mająca miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwana dalej „podmiotem zagranicznym”, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego podmiotu krajowego, albo
3. ta sama osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej równocześnie bezpośrednio lub pośrednio bierze udział w zarządzaniu podmiotem krajowym i podmiotem zagranicznym lub w ich kontroli albo posiada udział w kapitale tych podmiotów

– i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podatnik nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały – dochody danego podatnika oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

Stosownie do art. 25 ust. 4 tej ustawy: przepisy ust. 1-3a stosuje się odpowiednio, gdy:

1. podmiot krajowy, z wyłączeniem Skarbu Państwa oraz jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu innym podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale innego podmiotu krajowego, albo
2. ta sama osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, z wyłączeniem Skarbu Państwa oraz jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków, równocześnie bezpośrednio lub pośrednio bierze udział w zarządzaniu podmiotami krajowymi lub w ich kontroli albo posiada udział w kapitale tych podmiotów.
   
   

W myśl art. 25 ust. 5 tej ustawy: przepisy ust. 4 stosuje się również do powiązań o charakterze rodzinnym lub wynikających ze stosunku pracy albo majątkowych pomiędzy podmiotami krajowymi lub osobami pełniącymi w tych podmiotach funkcje zarządzające lub kontrolne albo nadzorcze oraz jeżeli którakolwiek osoba łączy funkcje zarządzające lub kontrolne albo nadzorcze w tych podmiotach.

Na mocy art. 25a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatnicy:

1. prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą lub działy specjalne produkcji rolnej, którzy w roku podatkowym oraz w roku poprzedzającym rok podatkowy prowadzą i prowadzili księgi rachunkowe:
   1. dokonujący w roku podatkowym transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 25 ust. 1 i 4, mających istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty), lub
   2. ujmujący w roku podatkowym w księgach rachunkowych inne zdarzenia, których warunki zostały ustalone (lub narzucone) z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 25 ust. 1 i 4, mające istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty)
   – których przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 2 000 000 euro, lub
2. dokonujący, bezpośrednio lub pośrednio, zapłaty należności na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, wynikających z transakcji lub innego zdarzenia ujętego w księgach rachunkowych, jeżeli łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość 20 000 euro, lub
3. zawierający z podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową:
   1. umowę spółki niebędącej osobą prawną, jeżeli łączna wartość wniesionych przez wspólników wkładów przekracza równowartość 20 000 euro lub
   2. umowę wspólnego przedsięwzięcia lub inną umowę o podobnym charakterze, w których wartość wspólnie realizowanego przedsięwzięcia określona w umowie, a w przypadku braku określenia w umowie tej wartości – przewidywana na dzień zawarcia umowy, przekracza równowartość 20 000 euro
   – są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej tych transakcji lub innych zdarzeń, zwanej dalej „dokumentacją podatkową”.
   
   

W myśl art. 25a ust. 1d tej ustawy: za transakcje lub inne zdarzenia mające istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których łączna wartość przekracza w roku podatkowym równowartość 50 000 euro, z tym że w przypadku podatników, których przychody w rozumieniu przepisów o rachunkowości, w roku poprzedzającym rok podatkowy przekroczyły równowartość:

1. 2 000 000 euro, lecz nie więcej niż równowartość 20 000 000 euro – za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość przekracza w roku podatkowym kwotę stanowiącą równowartość kwoty 50 000 euro powiększoną o 5000 euro za każdy 1 000 000 euro przychodu powyżej 2 000 000 euro;
2. 20 000 000 euro, lecz nie więcej niż równowartość 100 000 000 euro – za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość przekracza w roku podatkowym kwotę stanowiącą równowartość kwoty 140 000 euro powiększoną o 45 000 euro za każde 10 000 000 euro przychodu powyżej 20 000 000 euro;
3. 100 000 000 euro – za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość w roku podatkowym przekracza kwotę stanowiącą równowartość kwoty 500 000 euro.
   
   

Na podstawie przytoczonych powyżej uregulowań należy m.in. stwierdzić, że konieczność sporządzenia dokumentacji, o której mowa w art. 25a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, występuje, gdy zostaną spełnione następujące warunki:

• podmiot dokonujący transakcji dla celów działalności gospodarczej prowadził w roku poprzedzającym rok podatkowy oraz prowadzi w roku podatkowym księgi rachunkowe,
• przychody lub koszty tego podmiotu, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, w roku poprzedzającym rok podatkowy przekroczyły równowartość 2 000 000 euro,
• między ww. podmiotem a jego kontrahentem istnieją powiązania w rozumieniu art. 25 ust. 1 i ust. 4 ww. ustawy,
• łączna kwota transakcji w roku podatkowym między podmiotami powiązanymi przekracza kwotę 50 000 euro.
  
  

W tym miejscu należy wskazać na art. 24a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym: obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych dotyczy osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody, w rozumieniu art. 14, za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w euro w przepisach o rachunkowości. Do ustalenia obowiązku prowadzenia w 2018 r. pełnej księgowości trzeba więc wziąć pod uwagę przychody osiągnięte w 2017 r.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 395 ze zm.): przepisy ustawy o rachunkowości, zwanej dalej „ustawą”, stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 3, do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:

1. spółek handlowych (osobowych i kapitałowych, w tym również w organizacji) oraz spółek cywilnych, z zastrzeżeniem pkt 2, a także innych osób prawnych, z wyjątkiem Skarbu Państwa i Narodowego Banku Polskiego;
2. osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 2 000 000 euro.
   
   

W opisie stanu faktycznego wskazano, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna oraz jako wspólnik w spółce komandytowej. W spółce tej Wnioskodawca posiada większościowy wkład oraz zgodnie z umową spółki jest uprawniony do jej reprezentacji jako członek zarządu komplementariusza. W 2017 r. spółka ta wygenerowała obrót przekraczający 2 mln EURO, ale poniżej 10 mln EURO. Ponadto między Spółką a Wnioskodawcą w 2017 r. doszło do transakcji o obrotach przewyższających 140 tys. EURO w trakcie roku podatkowego, ale poniżej 2 mln EURO.

Stosownie do art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t. j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1577, z późn. zm.): spółka osobowa to − spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

W myśl art. 5a pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną, oznacza to spółkę inną niż określona w pkt 28.

Natomiast w myśl art. 5a pkt 28 tej ustawy: ilekroć w ustawie jest mowa o spółce – oznacza to:

1. spółkę posiadającą osobowość prawną, w tym także spółkę zawiązaną na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz. Urz. WE L 294 z 10.11.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4, str. 251),
2. spółkę kapitałową w organizacji,
3. spółkę komandytowo-akcyjną mającą siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. spółkę niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.
   
   

Spółka komandytowa, jako osobowa spółka prawa handlowego, nie posiada osobowości prawnej. Dochody tej spółki nie stanowią zatem odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki komandytowej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w tej spółce uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki komandytowej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 25a ust. 1f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: w przypadku prowadzenia przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej w formie spółki niebędącej osobą prawną, jeżeli spółka niebędąca osobą prawną dokonuje transakcji lub innych zdarzeń, o których mowa w ust. 1 pkt 1, spełnienie warunku prowadzenia ksiąg rachunkowych i limit przychodów lub kosztów, o których mowa w ust. 1 pkt 1, ustala się dla tej spółki.

Z kolei jak stanowi art. 25a ust. 1g tej ustawy: w przypadku, o którym mowa w ust. 1f, dokumentacja podatkowa może zostać sporządzona przez wyznaczonego wspólnika mającego siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wyznaczenie wspólnika nie zwalnia pozostałych wspólników z odpowiedzialności za nieprzedłożenie wymaganej dokumentacji podatkowej.

Jak wynika z powyższych regulacji, w przypadku spółki niebędącej osobą prawną, mimo że nie posiada ona statusu podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, prawodawca założył, że spełnienie warunku prowadzenia ksiąg rachunkowych i limit przychodów albo kosztów ustala się dla tej spółki. Jeżeli powstanie obowiązek sporządzenia dokumentacji, może ona zostać wykonana przez wyznaczonego wspólnika mającego siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Polski.

Na podstawie art. 45 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatnicy obowiązani do sporządzania dokumentacji podatkowej, jeżeli ich przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, przekroczyły w roku podatkowym równowartość 10 000 000 euro, dołączają do rocznego zeznania podatkowego za rok podatkowy uproszczone sprawozdanie w sprawie transakcji z podmiotami powiązanymi lub innych zdarzeń zachodzących pomiędzy podmiotami powiązanymi, lub w związku z którymi zapłata należności dokonywana jest bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową.

Jak wskazuje powyższy przepis, obowiązek dołączenia uproszczonego sprawozdania do zeznania podatkowego za rok podatkowy dotyczy podatników obowiązanych do sporządzenia dokumentacji podatkowej, jeżeli ich przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, przekroczyły w roku podatkowym równowartość 10 000 000 euro.

W uzasadnieniu do ustawy z dnia 9 października 2015 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (druk 3697) wyjaśniono, że zmiana polega na wprowadzeniu obowiązku załączania do rocznego zeznania podatkowego uproszczonego sprawozdania w sprawie transakcji lub innych zdarzeń zachodzących pomiędzy podmiotami powiązanymi. Obowiązek ten zostanie nałożony na podatników, którzy są zobowiązani do sporządzania dokumentacji podatkowej pomiędzy podmiotami powiązanymi, jak i w przypadku dokonywania płatności należności bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu z tzw. raju podatkowego. Dodatkowym warunkiem zobowiązania podatników do załączania sprawozdania jest przekroczenie w danym roku podatkowym przychodów lub kosztów, w rozumieniu ustawy o rachunkowości, o równowartości 10 mln euro.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika jednoznacznie, że Wnioskodawca oraz spółka komandytowa, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, są podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 25 ust. 1 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wynika to z faktu, że Wnioskodawca (osoba fizyczna) bierze udział w zarządzaniu, kontroli, a także posiada udział w spółce komandytowej. Jednocześnie Wnioskodawca oraz spółka komandytowa zawierają między sobą transakcje przekraczające limity określone w art. 25a ust. 1d tej ustawy. Jednocześnie – jak wskazał Wnioskodawca – w 2017 r. spółka komandytowa wygenerowała obrót przekraczający 2 mln EURO. Spółka ta nie przekroczyła natomiast limitu wskazanego w art. 45 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc powyżej przedstawione przepisy prawa do stanu faktycznego opisanego we wniosku należy stwierdzić, że Wnioskodawca oraz spółka komandytowa są podmiotami powiązanymi. Stąd Wnioskodawca – jako wspólnik spółki komandytowej będący podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu uzyskiwanych przez tę spółkę przychodów i kosztów ich uzyskania – podlega regulacjom art. 25a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i jest zobowiązany do sporządzenia dokumentacji podatkowej odnoszącej się do transakcji mających miejsce między Wnioskodawcą a spółką komandytową. Dokumentacja ta powinna być sporządzona dla spółki komandytowej.

Jednocześnie ustawodawca dopuszcza w art. 25a ust. 1g tej ustawy, by dokumentację podatkową sporządzał wyznaczony wspólnik takiej spółki (może to być Wnioskodawca lub inny ze wspólników, przy czym w tej drugiej sytuacji nie zwalnia to Wnioskodawcy z odpowiedzialności za nieprzedłożenie tej dokumentacji podatkowej).

Na Wnioskodawcy nie będzie natomiast ciążyć obowiązek złożenia sprawozdania, o którym mowa art. 45 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z tym, że przychody lub koszty spółki komandytowej, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, nie przekroczyły w roku podatkowym 2017 równowartości 10 000 000 euro.

Reasumując – na podstawie przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca, jako wspólnik spółki komandytowej, jest zobowiązany do sporządzenia dokumentacji, o której mowa w art. 25a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dla tej spółki. Z uwagi na fakt, że podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych są wspólnicy spółki komandytowej i to na nich spoczywa obowiązek dokumentacji, to taki obowiązek nie ciąży na wskazanej w pytaniu nr 2 spółce komandytowej.

Jednocześnie wskazane przez Wnioskodawcę argumenty, że nie prowadzi on ksiąg rachunkowych, że opisane transakcje wynikają wyłącznie z uzasadnionych przyczyn gospodarczych, że wymienione podmioty nie korzystają ze zwolnień (w tym z tytułu działalności w specjalnej strefie ekonomicznej), że nie amortyzują znaków towarowych, że nie dokonują transakcji z podmiotami, o których mowa w art. 25a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (raje podatkowe), pozostają bez wpływu na powyższe rozstrzygnięcie. Stąd Organ uznał w całości stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Ponadto należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenie sądu administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości niniejszej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że – zdaniem Organu – teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w tym postępowaniu.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.