Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.232.2018.2.PP
z 19 lipca 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 kwietnia 2018 r. (data wpływu 7 maja 2018 r.) uzupełniony pismem z dnia 25 czerwca 2018 r. (data nadania 25 czerwca 2018 r., data wpływu 26 czerwca 2018 r.) na wezwanie z dnia 14 czerwca 2018 r. (data nadania 14 czerwca 2018 r., data odbioru 18 czerwca 2018 r.) Nr 0114-KDIP3-3.4011.232.2018.1.PP o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomościjest:

  • prawidłowe – w odniesieniu do przeznaczenia środków uzyskanych ze sprzedaży udziału w nieruchomości na spłatę kredytu,
  • nieprawidłowe – w pozostałym zakresie.


UZASADNIENIE


W dniu 7 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości.


Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 14 czerwca 2018 r. (data nadania 14 czerwca 2018 r., data doręczenia 18 czerwca 2018 r.), Nr 0114-KDIP3-3.4011.232.2018.1.PP wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku.


Pismem z dnia 25 czerwca 2018 r. (data nadania 25 czerwca 2018 r., data wpływu 26 czerwca 2018 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.


We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.


W dniu 31 maja 2013 r. wraz z partnerką (obecną małżonką) Wnioskodawca zaciągnął kredyt hipoteczny na zakup lokalu mieszkalny. Kredyt hipoteczny zaciągnięty został przed powstaniem małżeńskiej wspólnoty majątkowej. Od dnia 22 kwietnia 2016 r. Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim z ustrojem wspólności majątkowej i prowadzi wspólne gospodarstwo domowe. W dniu 18 listopada 2016 r. Wnioskodawca nabył spadek po zmarłym rodzicu opiewający m.in. na 25 % udziału w nieruchomości. Zgodnie z art. 33 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego nabyty przez dziedziczenie udział w nieruchomości należy do majątku osobistego. Zgodnie z wola zmarłego rodzica udział w nieruchomości Wnioskodawca zamierza sprzedać znacznie poniżej wartości rynkowej kuzynce. Określenie ceny sprzedaży poniżej wartości rynkowej podyktowane jest względami rodzinnymi, wolą zmarłego rodzica i faktem zamieszkiwania we wspomnianej nieruchomości przez kuzynkę. Kuzynka mieszka w nieruchomości od urodzenia i ponosi koszty jej utrzymania. Sprzedaż nieruchomości Wnioskodawca planuje przeprowadzić przed upływem 5 lat od nabycia nieruchomości. Środki otrzymane ze sprzedaży Wnioskodawca zamierza przeznaczyć w okresie 2 lat na spłatę kredytu zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że spadkodawczyni zmarła w dniu 29 maja 2016 r. Mama Wnioskodawcy (spadkodawczyni) pozostawiła po sobie testament, w którym powołała do spadku w równej części tzn. po 50% swoje dzieci tzn. syna (Wnioskodawcę) oraz córkę. W momencie śmierci mama Wnioskodawcy była właścicielem 50% nieruchomości, której dotyczy wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej. Oznacza to, że poprzez spadek Wnioskodawca wszedł (podobnie jak jego siostra) w posiadanie 25% nieruchomości.

Nie było prowadzone postępowanie o udział w spadku. Postępowanie spadkowe zostało przeprowadzone przed notariuszem i zostało dokonane według woli spadkodawczyni wyrażonej w własnoręcznie sporządzonym testamencie. Postępowaniu nie towarzyszyły żadne spłaty bądź dopłaty.


Umowa złotowego mieszkaniowego kredytu budowlano-hipotecznego, zawarta w dniu 29 maja 2013 r. z bankiem wskazywała Wnioskodawcę oraz Jego małżonkę jako kredytobiorców. W umowie kredytowej Wnioskodawca nie dopatrzył się zapisów mówiących o „solidarnym zobowiązaniu”, jednakże umowa została podpisana wspólnie.


Lokal mieszkalny, na który wraz z partnerką zaciągnięty został kredyt hipoteczny w dniu 29 maja 2013 r. stanowi wspólny majątek w ramach małżeńskiej wspólnoty majątkowej od dnia 22 kwietnia 2016 r. (data zawarcia związku małżeńskiego).


W lokalu mieszkalnym, na który został zaciągnięty kredyt hipoteczny, Wnioskodawca realizuje wraz z rodziną (małżonka oraz syn) swoje własne cele mieszkaniowe poprzez zamieszkiwanie w nim. Ponadto Wnioskodawca ma zamiar w dalszym ciągu zamieszkiwać w nim.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.


  1. Czy środki uzyskane ze sprzedaży udziału w nieruchomości przeznaczone na spłatę kredytu mieszkaniowego w okresie 2 lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie korzystać będą w całości ze zwolnienia z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
  2. Czy w związku ze sprzedażą udziału w nieruchomości przychodem będzie wartość udziału w nieruchomości wyrażona w cenie określonej w umowie sprzedaży (50.000 zł.), jeżeli cena ta w znaczący sposób odbiegać będzie od rynkowej wartości udziału w nieruchomości (szacowana na około 200.000 zł)?

Zdaniem Wnioskodawcy, przeznaczenie środków uzyskanych ze sprzedaży udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat od daty nabycia spadku korzystać będzie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z przeznaczeniem środków na spłatę kredytu mieszkaniowego w okresie 2 lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości będzie cena określona w umowie na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy o PIT. Znacząca różnica pomiędzy ceną określoną w umowie a wartością rynkową zbywanego udziału w nieruchomości wynikać będzie bowiem zarówno z przyczyn rodzinnych wskazywanych we wniosku z dnia 17 kwietnia 2018 r. (zbycie ma nastąpić według woli zmarłej mamy Wnioskodawcy na rzecz Jego siostrzenicy - córki siostry mamy - która zamieszkuje wraz z rodziną przedmiotową nieruchomość) oraz ze względu na zły stan techniczny budynków i koszty ich utrzymania. Na nieruchomości znajdują się trzy wolnostojące budynki. Garaż w bardzo złym stanie techniczny z uszkodzonym dachem, budynek z pomieszczeniami gospodarczymi, którego stan techniczny jest również zły oraz budynek mieszkalny (ok. 80 m2), który wymaga dużych nakładów finansowych związanych z utrzymaniem. Budynek pochodzi z lat 70 tych XX wieku i znacząco odbiega od dzisiejszych standardów budowlanych. Równocześnie Wnioskodawca wskazuje, że nieruchomość ta ma mało atrakcyjny kształt, gdyż jest bardzo wąska ale długa. Oznacza to, że ewentualne podzielenie nieruchomości w celu przeznaczenia jej części na własne cele mieszkaniowe jest w praktyce niemożliwe. Równocześnie fakt ten świadczy o tym, że nieruchomość ta nie mogłaby zostać zbyta na wolnym rynku nieruchomości. Ponadto miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla Gminy, w której położona jest nieruchomość wskazuje, że inwestycje polegające na budowie nowych budynków mieszkalnych możliwe jest na nieruchomościach o powierzchni powyżej 1000 m2. Oznacza to, że nieruchomość ta byłaby zbyt mała do ewentualnego prowadzenia takiej inwestycji. Wszystkie te argumenty oraz fakt, że siostra cioteczna Wnioskodawcy ponosi wszelkie wysokie koszty utrzymania nieruchomości przy jednoczesnej nieprzydatności jej dla Wnioskodawcy w ramach własnych celów mieszkaniowych, bądź do wykorzystania w prowadzonej działalności gospodarczej oraz brak zainteresowania ze strony potencjalnych nabywców (kształt działki, stan techniczny nieruchomości oraz brak możliwości podziału nieruchomości dla współwłaścicieli) wpływają na wartość nieruchomości i ewentualną cenę transakcji jej sprzedaży. Biorąc pod uwagę te okoliczności bardzo trudno jest dokonać wyceny rynkowej wartości nieruchomości, gdyż posiada ona szczególne cechy fizyczne i techniczne, które w mojej ocenie wpływają negatywnie na jej potencjalną wartość rynkową. Ponadto brak jakichkolwiek potencjalnych nabywców także wpływa niekorzystnie na jej wartość.

Okoliczności wpływające na określenie ceny sprzedaży poniżej potencjalnej wartości rynkowej są uzasadnioną przyczyną pozwalająca na określenie przychodu w cenie sprzedaży. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, nie może mieć zastosowania zapis określający przychód w cenie rynkowej wartości nieruchomości.


Dodatkowe uzasadnienie.


Jak wynika z bogatego orzecznictwa sądów w podobnych sprawach, należy dojść do wniosku, że nie sposób w zasadzie podać wyczerpującego katalogu przyczyn, które mogą uzasadniać znaczne zaniżenie albo zawyżenie ceny sprzedaży w stosunku do wartości rynkowej rzeczy. W obrocie gospodarczym zdarzają się bowiem częstokroć sytuacje bardzo atypowe, które mogą wpływać na wysokość ceny. Jednak określenie tej ceny i przyczyn uzasadniających odstąpienie od ceny znacznie odbiegających od wartości rynkowej (o których mowa w art. 19 ust. 4 u.p.d.o.f.) zawsze ma związek ze stanem i stopniem zużycia oraz czasem i miejscem odpłatnego zbycia rzeczy, a więc przesłankami przewidzianymi w art. 19 ust. 3 u.p.d.o.f. Stąd przykłady w orzecznictwie wskazujące na to, że za przyczyny uzasadniające odbieganie ceny od wartości rynkowej nieruchomości należy przyjąć: duże jej zniszczenie, ponadstandardowe wyposażenie, potrzebę szybkiego jej zbytu przy stosunkowo dużej ich podaży na rynku, wysoki popyt na nieruchomości na danym rynku przy stosunkowo niskiej ich podaży, plany budowy znaczących obiektów budowlanych, takich jak autostrada, hipermarket, itp. (zob. wyrok NSA z dnia 9 stycznia 2018 r., II FSK 3497/15). W innym z kolei orzeczeniu Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że jako przyczyny uzasadniające odbieganie ceny od wartości rynkowej nieruchomości należy rozpatrywać „zły stan techniczny budynków i ewentualne koszty ich zabezpieczenia lub rozbiórki, specyfikę nieruchomości i jej lokalizację, przymusowe położenie skarżącego, tj. wysokie koszty utrzymania przy jednoczesnej nieprzydatności do wykorzystania w prowadzonej działalności gospodarczej oraz brak zainteresowania ze strony potencjalnych nabywców” (zob. wyrok NSA z dnia 13 kwietnia 2017 r., II FSK 817/15). Do okoliczności takich zaliczyć również można między innymi duży stopień zniszczenia nieruchomości, kształt działki utrudniający zabudowę, drastyczne zwiększenie podaży nieruchomości jak nieruchomość zbywana, czy choćby zmiany w otoczeniu nieruchomości powodujące, że korzystanie z niej może być uciążliwe.

Wiele z wyżej wskazanych przesłanek takich jak zły stan techniczny nieruchomości, kształt działki, itp. występuje także w przypadku nieruchomości, którą Wnioskodawca chce zbyć i której dotyczą pytania z wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej, dlatego Wnioskodawca stoi na stanowisku, że argumentacja, którą wskazał w swoim stanowisku jest właściwa i adekwatna.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe w odniesieniu do przeznaczenia środków uzyskanych ze sprzedaży udziału w nieruchomości na spłatę kredytu oraz nieprawidłowe w pozostałym zakresie.


Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.


Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a- c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a- c- przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Jak z powyższego wynika, dla opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych podatkiem dochodowym od osób fizycznych, istotne znaczenie ma data nabycia przedmiotowej nieruchomości lub prawa majątkowego.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca otrzymał w spadku po swojej mamie, zmarłej 29 maja 2016 r., 25% udziału w nieruchomości. Wnioskodawca zamierza sprzedać udział w przedmiotowej nieruchomości, a za środki finansowe uzyskane ze sprzedaży zamierza spłacić zaciągnięty wraz z małżonkiem kredyt hipoteczny na zakup nieruchomości (lokalu mieszkalnego), w której Wnioskodawca wraz z rodziną realizuje własne cele mieszkaniowe.


W przypadku nabycia nieruchomości (udziału w nieruchomości) w drodze spadku pięcioletni termin, o którym mowa powyżej winien być liczony od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło otwarcie spadku, czyli śmierci spadkodawcy.


Zgodnie bowiem z art. 924 i 925 ww. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei akt poświadczenia dziedziczenia potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Istotny zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy.


W związku z powyższym nabycie udziału w przedmiotowej nieruchomości przez Wnioskodawcę nastąpiło w dniu śmierci Spadkodawcy (mamy Wnioskodawcy), czyli w dniu 29 maja 2016 r.


Planowana sprzedaż udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło nabycie, tj. od końca 2016 r., będzie stanowiła źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegające opodatkowaniu ww. podatkiem. Dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia znajdą zastosowanie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r.

W myśl art. 30e ust. 1 i art. 45 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. brzmieniu – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie z zasadą wynikającą z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości). Pomiędzy tymi wydatkami, a dokonanym odpłatnym zbyciem, musi istnieć związek przyczynowo – skutkowy. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

Zgodnie z art. 22 ust. 6d ww. ustawy – za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.


Wysokość ww. nakładów, o których mowa w ust. 6d ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).


Stosownie do art. 22 ust. 6f ww. ustawy koszty nabycia lub koszty wytworzenia, o których mowa w ust. 6c, są corocznie podwyższane, począwszy od roku następującego po roku, w którym nastąpiło nabycie lub wytworzenie zbywanych rzeczy lub praw majątkowych, do roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym nastąpiło ich zbycie, w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów roku podatkowego w stosunku do tego samego okresu roku ubiegłego, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.


Stosownie do art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

  1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
  2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Należny podatek, wynikający z tego zeznania jest płatny w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (art. 45 ust. 4 pkt 4 w zw. z art. 45 ust. 1b ww. ustawy).


Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).


Przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidział możliwość zwolnienia z opodatkowania dochodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości, po spełnieniu określonych warunków, o których mowa w ustawie. Zgodnie z treścią tego przepisu – wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.


Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 ww. ustawy – za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

  1. wydatki poniesione na:
    1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
    2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
    3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
    4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
    5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego
    - położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej,
  2. wydatki poniesione na:
    1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1,
    2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a),
    3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a) lub b)
    - w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.


Zgodnie z art. 21 ust. 26 ww. ustawy – przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Stosownie do art. 21 ust. 29 ww. ustawy – w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c), stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit a)-c) oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c).

Należy wskazać, że przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30 ww. ustawy).

Ponadto należy zauważyć, że wszelkiego rodzaju ulgi czy zwolnienia są odstępstwem od konstytucyjnej zasady równości i powszechności opodatkowania, w sposób szczegółowy uregulowanymi w przepisach materialnego prawa podatkowego. Są one przywilejami, z których podatnik ma prawo, a nie obowiązek skorzystania. Zatem oceniając ciążące na nim obowiązki wynikające z zastosowania danej ulgi czy zwolnienia podatkowego należy dokonać ścisłej, literalnej wykładni przepisu regulującego daną ulgę czy zwolnienie. W związku z tym, tylko wydatkowanie środków uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych – w terminie i na cele wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 131, a szczegółowo określone w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwala na zastosowanie przedmiotowego zwolnienia.

Ponadto treść ww. art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy wskazuje, że oprócz czasu, w którym przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości ma zostać wydatkowany, istotny jest również cel, na który został wydatkowany. Ustawodawca w art. 21 ust. 25 ww. ustawy zawarł katalog wydatków stanowiących „własne cele mieszkaniowe” podatnika, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy. Katalog tych wydatków ma charakter zamknięty – jest to wyliczenie enumeratywne. Ustawodawca formułując zwolnienie przedmiotowe w sposób jednoznaczny wskazał realizację celów mieszkaniowych, które pozwalają na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży.

Ze zwolnienia tego wypływa daleko idąca konsekwencja zawarta w stwierdzeniu „własne cele mieszkaniowe”. Poprzedzenie wyrażenia „cele mieszkaniowe” przymiotnikiem „własne” świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania ww. zwolnienia i dopisując ten przymiotnik podkreślił, że celem nadrzędnym jest zwolnienie tylko takiego przychodu, który wydatkowany zostanie na zaspokojenie „własnych celów mieszkaniowych” rozumianych jako potrzeba zapewnienia sobie dachu nad głową. Tak więc uregulowane w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy zwolnienie od podatku dochodowego w zamierzeniach ustawodawcy realizować ma cel, jakim jest zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika, a nie lokata kapitału lub zdobywanie źródła zarobkowania bądź zapewnienie dachu nad głową innym osobom niż podatnik. Wyraz „mieszkaniowe” w wyrażeniu „własne cele mieszkaniowe” należy odnosić podmiotowo do zamiaru zamieszkiwania związanego z różnymi sposobami wydatkowania przychodu, a nie do wydatkowania przychodu w znaczeniu jedynie przedmiotowym. Zamiarem ustawodawcy tworzącego zwolnienie przedmiotowe w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych było zachęcanie podatników do nabywania w miejsce zbywanych praw majątkowych czy nieruchomości, innych nieruchomości lub praw przeznaczonych do zaspokajania ich indywidualnych potrzeb mieszkaniowych. U podstaw omawianego zwolnienia legło założenie, że nie powinny być opodatkowane środki wydane na realizację własnego celu mieszkaniowego. Powyższe wnioski wynikają wprost z brzmienia przepisu normującego powyższe zwolnienie.


Celem mieszkaniowym, który Wnioskodawca zamierza zrealizować jest spłata kredytu zaciągniętego przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia na cel określony w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a) ww. ustawy, tj. na nabycie lokalu mieszkalnego.


Należy w tym miejscu podkreślić, że istotną kwestią jest, aby kredyt, na spłatę którego mają zostać przeznaczone środki ze sprzedaży nieruchomości był kredytem zaciągniętym przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu ze sprzedaży i aby kredyt ten zaciągnięty był przez osobę, która uzyskuje przychód ze sprzedaży.

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca wskazał, że wspólnie z ówczesną partnerką, a obecnie żoną zaciągnął kredyt w 2013 r. w banku na zakup lokalu mieszkalnego. Związek małżeński został zawarty w 2016 r. Kredytobiorcami są Wnioskodawca oraz jego żona. Wnioskodawca wraz z żoną jest stroną zawartej umowy kredytowej. Ww. lokal mieszkalny stanowi wspólny majątek w ramach małżeńskiej wspólnoty majątkowej.

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że podstawową okolicznością decydującą o możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego, wynikającego z treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest przeznaczenie środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości i określonych praw majątkowych począwszy od daty sprzedaży nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym została ona dokonana, na własne cele mieszkaniowe, które zostały enumeratywnie wymienione w art. 21 ust. 25 ustawy.


Zgodnie z art. 195 § 1 ustawy Kodeks cywilny własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).


W myśl art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.


Zatem w przypadku współwłasności wszyscy współwłaściciele są właścicielami całej rzeczy, ale żaden z nich nie jest właścicielem całości. Niepodzielność wspólnego prawa własności oznacza, że żaden ze współwłaścicieli nie ma fizycznie wydzielonej części rzeczy na swoją wyłączną własność. Zarówno rzeczy jako całość, jak i każda część rzeczy należy do wszystkich współwłaścicieli. Właściciele zatem mogą układać się między sobą co do sposobu korzystania i używania wspólnego prawa w granicach określonych niepodzielnością tego prawa. Mogą kształtować swobodnie sposób wykonywania uprawnień zeń wynikających nie naruszając przy tym istoty współwłasności.

Zgodnie z art. 366 § 1 ustawy Kodeks cywilny kilku dłużników może być zobowiązanych w ten sposób, że wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych (solidarność dłużników).


Stosownie do art. 366 § 2 K.c., aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela wszyscy dłużnicy solidarni pozostają zobowiązani.


W myśl art. 370 K.c., jeżeli kilka osób zaciągnęło zobowiązanie dotyczące ich wspólnego mienia, są one zobowiązane solidarnie, chyba że umówiono się inaczej.


Tym samym, biorąc pod uwagę powyższą argumentację, Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia, wynikającego z treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przeznaczając środki uzyskane ze sprzedaży odziedziczonego udziału w nieruchomości na spłatę kredytu, zaciągniętego w 2013 r. wraz z partnerką, na zakup lokalu mieszkalnego, w którym realizuje własne cele mieszkaniowe poprzez zamieszkiwanie w nim. Istotny dla powyższego rozstrzygnięcia jest fakt, że kredyt Wnioskodawca zaciągnął wspólnie ze swoją partnerką (obecnie żoną) na nabycie lokalu mieszkalnego, który obecnie stanowi ich majątek wspólny, zatem Wnioskodawca jest odpowiedzialny za zadłużenie wynikające z tej umowy do pełnej wysokości kwoty zobowiązania (chyba, że strony umówiły się inaczej).

Przy czym jeżeli przychód ze sprzedaży udziału w nieruchomości, który został nabyty w drodze spadku stanowiący majątek odrębny Wnioskodawcy, zostanie w całości wydatkowany, w ciągu dwóch lat, licząc od końca roku kalendarzowego w którym nastąpiło odpłatne zbycie na spłatę kredytu zaciągniętego wspólnie przez Wnioskodawcę oraz Jego partnerkę (obecnie żonę) na zakup lokalu mieszkalnego, to uzyskany z tego tytułu dochód będzie korzystał w całości ze zwolnienia na zasadach określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast jeżeli przychód z odpłatnego zbycia udziału w ww. nieruchomości zostanie tylko w części przeznaczony na własne cele mieszkaniowe (spłatę kredytu) wówczas zwolnienie będzie obejmowało jedynie taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia udziału w ww. nieruchomości, jaka proporcjonalnie będzie odpowiadać udziałowi wydatków na własne cele mieszkaniowe, poniesionych w związku ze spłatą wcześniej zaciągniętego kredytu na lokal mieszkalny, w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia. W pozostałej części dochód będzie podlegał opodatkowaniu.


W tej części stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.


Odnosząc się natomiast do ustalenia wysokości przychodu ze sprzedaży udziału w nieruchomości, w sytuacji gdy cena udziału w nieruchomości w znaczący sposób odbiegać będzie od rynkowej wartości udziału w nieruchomości, należy zauważyć, że jak wskazano w powoływanym wcześniej art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 3 ww. ustawy).


Co do zasady zatem, przychodem ze zbycia nieruchomości jest wartość nieruchomości określona w umowie, która winna odzwierciedlać cenę rynkową nieruchomości na dzień zbycia.


Natomiast stosownie do treści art. 19 ust. 4 ww. ustawy, jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia, znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy wezwie strony do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielania odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający.

Ustawodawca przewiduje, że przychód ze sprzedaży nieruchomości co do zasady jest równy cenie określonej w stosownej umowie cywilnoprawnej. Niezależnie jednak od powyższego przepis art. 19 ww. ustawy regulujący ustalenie wysokości przychodu, m.in. z odpłatnego zbycia nieruchomości upoważnia organy podatkowe do kontroli podanych w umowach cywilnoprawnych, w tym umowie sprzedaży, wyrażonej w tej umowie wartości nabycia danej nieruchomości bądź prawa majątkowego. Wskazany zatem przez ustawodawcę przepis art. 19 ustawy dotyczy możliwości ustalenia rzeczywistej wartości rzeczy lub praw w przypadku podejrzenia, że cena wyrażona w umowie jest zaniżona. Ustalenia rynkowej wartości nieruchomości, a w konsekwencji również przychodu – organ podatkowy dokonuje na podstawie przeprowadzonego przy udziale stron przedmiotowej umowy postępowania. W sytuacji zatem gdy cena wyrażona w umowie bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości organ podatkowy określa przychód. Jeżeli zawarta w ten sposób pomiędzy Wnioskodawczynią a kupującą umowa sprzedaży udziału w nieruchomości wzbudzi wątpliwość organu podatkowego, to taka umowa może zostać poddana weryfikacji w toku przeprowadzonego przy udziale stron przedmiotowej umowy przez organ podatkowy postępowania.


Z powyższych przepisów jasno zatem wynika, że przychodem jest cena sprzedaży określona w umowie, pod warunkiem, że wyraża wartość rynkową rzeczy lub praw.


Jak wskazuje we wniosku Wnioskodawca, zgodnie z wolą zmarłego rodzica udział w nieruchomości Wnioskodawczyni zamierza sprzedać znacznie poniżej wartości rynkowej kuzynce. Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że bardzo trudno jest dokonać wyceny rynkowej wartości nieruchomości, gdyż posiada ona szczególne cechy fizyczne i techniczne, które w ocenie Wnioskodawczyni wpływają negatywnie na jej potencjalną wartość rynkową. Ponadto brak jakichkolwiek potencjalnych nabywców także wpływa niekorzystnie na jej wartość. Okoliczności wpływające na określenie ceny sprzedaży poniżej potencjalnej wartości rynkowej są uzasadnioną przyczyną pozwalającą na określenie przychodu w cenie sprzedaży. W związku z powyższym nie może mieć zastosowania zapis określający przychód w cenie rynkowej wartości nieruchomości.

Biorąc pod uwagę powyższe, nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że ze względu na względy rodzinne, szczególne cechy fizyczne i techniczne nieruchomości oraz brak potencjalnych nabywców, w przedmiotowej sytuacji nie może mieć zastosowania zapis określający przychód w cenie rynkowej wartości nieruchomości.

Jak wynika z powołanych przepisów, jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia, znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości (w przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni wyraźnie wskazuje, że: „(…) udział w nieruchomości Wnioskodawczyni zamierza sprzedać znacznie poniżej wartości rynkowej kuzynce (…)”), to organ podatkowy wezwie strony do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. Zatem to organ podatkowy, a nie Wnioskodawczyni zdecyduje, czy cena określona w umowie odzwierciedla wartość rynkową nieruchomości. Jeżeli zaś cena, bez uzasadnionej przyczyny, będzie znacznie odbiegać od wartości rynkowej tych rzeczy, przychód ten określi organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.


Zatem, stanowisko Wnioskodawcy, że przychodem ze sprzedaży udziału w nieruchomości będzie cena sprzedaży określona poniżej potencjalnej wartości rynkowej, zaś zapis określający przychód w cenie rynkowej wartości nieruchomości nie ma zastosowania jest nieprawidłowe.


Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez Wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy.

Końcowo, odnosząc się do powołanych wyroków sądów wskazać należy, że wyroki dotyczą konkretnych, indywidualnych spraw podatników podjętych w określonych stanach faktycznych i są wiążące tylko w tych sprawach. Dlatego, stosownie do art. 87 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. – Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.), nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla Organu wydającego interpretację indywidualną.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj