Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
ITPB2/4511-354/15-4/18-S/RS
z 23 lipca 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA



Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) oraz zgodnie z art. 223 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 3 grudnia 2015 r. sygn. akt I SA/Sz 1106/15 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 23 maja 2018 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2015 r. (data wpływu 2 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odstąpienia od żądania zwrotu bonifikatyjest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 2 marca 2015 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odstąpienia od żądania zwrotu bonifikaty.


Dotychczasowy przebieg postępowania


W dniu 28 maja 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: ITPB2/4511-354/15/RS, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe. Stwierdził, że kwota udzielonej bonifikaty, od której żądania zwrotu odstąpiono w związku z uchwałą rady miejskiej – podjętą na skutek uprzednio złożonego wniosku osoby zobowiązanej do tego zwrotu – w trybie art. 68 ust. 2c ustawy o gospodarce nieruchomościami, stanowi dla osoby fizycznej przychód podlegający opodatkowaniu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, na Wnioskodawcy ciąży obowiązek sporządzenia i przesłania podatnikowi oraz właściwemu urzędowi skarbowemu informacji PIT-8C, stosownie do art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 28 maja 2015 r. znak: ITPB2/4511-354/15/RS wniósł pismem z dnia 16 czerwca 2015 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.


W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów pismem z dnia 17 lipca 2015 r. znak: ITPB2/4511-1-55/15/MU stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 28 maja 2015 r. znak: ITPB2/4511-354/15/RS złożył skargę z dnia 20 sierpnia 2015 r. (data wpływu 26 sierpnia 2015 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wyrokiem z dnia 3 grudnia 2015 r. sygn. akt I SA/Sz 1106/15 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z dnia 28 maja 2015 r. znak: ITPB2/4511-354/15/RS.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 3 grudnia 2015 r. sygn. akt I SA/Sz 1106/15, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy złożył skargę kasacyjną z dnia 20 stycznia 2016 r. znak ITPB2/4511-3-47/15/RS/192/15 do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 1 marca 2018 r., sygn. akt II FSK 567/16 oddalił skargę kasacyjną organu.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie skutków podatkowych odstąpienia od żądania zwrotu bonifikaty wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Lokal mieszkalny umową zawartą w formie aktu notarialnego z dnia 14 kwietnia 2008 r. został wyodrębniony i sprzedany na rzecz najemców korzystających z pierwszeństwa w nabyciu.

Od ceny sprzedaży lokalu mieszkalnego zastosowana została bonifikata z zastrzeżonym 5-cio letnim terminem jej zwrotu, w przypadku niedotrzymania warunków umowy.

Sprzedaż lokalu mieszkalnego została dokonana na podstawie Uchwały Rady Miejskiej z dnia 29 grudnia 2005 r. w sprawie ustalenia zasad sprzedaży lokali stanowiących własność Miasta.

Pierwotny nabywca lokalu po upływie 7 miesięcy od daty wyodrębnienia i sprzedaży, podarował lokal na rzecz osoby bliskiej, która po upływie kolejnych 9 miesięcy dokonała dalszego obrotu lokalem.

Prezydent Miasta na mocy art. 68 ust. 2b ustawy o gospodarce nieruchomościami, zażądał zwrotu kwoty równej zwaloryzowanej bonifikacie udzielonej od ceny sprzedaży lokalu mieszkalnego od „osoby bliskiej” pierwotnego nabywcy, która nabyła, a następnie dokonała obrotu tym lokalem. Obowiązek ten był konsekwencją zdarzenia, na które złożyło się udzielenie bonifikaty pierwotnemu nabywcy, zbycie osobie bliskiej oraz zbycie nieruchomości przez osobę bliską przed upływem terminów określonych w ustawie. Osoba zobowiązana do zwrotu bonifikaty zawnioskowała o odstąpienie od żądania zwrotu bonifikaty na podstawie art. 68 ust. 2c ustawy o gospodarce nieruchomościami i oświadczyła, że dokonując transakcji nie miała na celu przysporzenia sobie korzyści majątkowej, w szczególności, że w wyniku kolejnych transakcji przedmiotowy lokal mieszkalny ponownie stał się jej własnością.

Ze względu na specyficzną, indywidualną sprawę na mocy art. 68 ust. 2c ustawy o gospodarce nieruchomościami Rada Miejska Uchwałą z dnia 30 października 2014 r. wyraziła zgodę na odstąpienie od żądania zwrotu udzielonej bonifikaty w kwocie 153.399 zł.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:


Czy podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (obowiązek wystawienia informacji PIT-8C) bonifikata, której nie trzeba zwracać w związku z Uchwałą Rady Miejskiej podjętą na wniosek osoby zobowiązanej do jej zwrotu, w trybie art. 68 ust. 2c ustawy o gospodarce nieruchomościami, dla przypadku gdy Prezydent Miasta za zgodą Rady Miejskiej wyrażoną w formie uchwały, odstąpił od żądania zwrotu bonifikaty po jej waloryzacji?


Zdaniem Wnioskodawcy, odstąpienie od żądania zwrotu udzielonej bonifikaty na podstawie art. 68 ust. 2c ustawy o gospodarce nieruchomościami, dla przedstawionego przypadku, nie stanowi źródła przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega dochód uzyskiwany w wyniku określonych czynności faktycznych i prawnych, w następstwie których mamy do czynienia z przyrostem mienia. Tak więc podstawą uzyskania przychodów z innych źródeł mogą być tylko takie czynności, w wyniku których następuje po stronie osoby fizycznej przysporzenie majątkowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Katalog źródeł przychodów, z których dochody podlegają opodatkowaniu, został określony w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie w pkt 9 wymienia się jako źródła przychodów „inne źródła”.

Uzasadniając swoje stanowisko Wnioskodawca powołuje interpretację indywidualną z dnia 16 lutego 2010 r. (sygn. akt ILPB2/415-1122/09-2/TR), w której Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził: „(...) wartość bonifikaty, której beneficjenci nie muszą zwracać na mocy art. 68 ust. 2a ustawy o gospodarce nieruchomościami, nie stanowi dla tych beneficjentów przychodu podlegającego opodatkowaniu o którym w art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym Wnioskodawca nie jest zobowiązany do wystawienia tym osobom PIT-8C. Natomiast w stosunku do sytuacji nabywców, w których odstąpienie od żądania zwrotu bonifikaty miało miejsce w związku z uchwałami rady miejskiej- podjętymi na skutek uprzednio złożonych wniosków tych nabywców - w trybie art. 68 ust. 2c ustawy o gospodarce nieruchomościami, należy stwierdzić, że odstąpienie od żądania zwrotu tych bonifikat nastąpiło w drodze uznaniowych uchwał rady miejskiej, zgodnie z literalnym brzmieniem tego przepisu, organ mógł, ale nie musiał od żądania tego zwrotu odstąpić (...) kwoty przedmiotowych bonifikat, od których żądania zwrotu odstąpiono w związku z uchwałami rady miejskiej - podjętymi na skutek uprzednio złożonych wniosków tych nabywców - w trybie art. 68 ust. 2c ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowią dla tych beneficjentów przychód podlegający opodatkowaniu, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.”

Następnie Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 1 marca 2013 r. (sygn. akt ILPB2/415-1122/09/13-S/TR), stwierdził, iż mimo, że nabywcy nieruchomości uzyskują niewątpliwe korzyści majątkowe, to nie otrzymują nieodpłatnych świadczeń, a w rezultacie nie osiągają przychodu z tego źródła. W przedmiotowej sprawie wartość bonifikaty, której beneficjenci nie muszą zwracać na mocy art. 68 ust. 2a bądź art. 68 ust. 2c ustawy o gospodarce nieruchomościami, nie stanowi dla tych beneficjentów przychodu podlegającego opodatkowaniu.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.


Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Art. 11 ust. 1 ww. ustawy, stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy źródłami przychodów są inne źródła.

Zgodnie z treścią art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

W myśl art. 42a ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, lokal mieszkalny umową zawartą w formie aktu notarialnego z dnia 14 kwietnia 2008 r. został wyodrębniony i sprzedany na rzecz najemców korzystających z pierwszeństwa w nabyciu.

Od ceny sprzedaży lokalu mieszkalnego zastosowana została bonifikata z zastrzeżonym 5-cio letnim terminem jej zwrotu, w przypadku niedotrzymania warunków umowy.

Sprzedaż lokalu mieszkalnego została dokonana na podstawie Uchwały Rady Miejskiej z dnia 29 grudnia 2005 r. w sprawie ustalenia zasad sprzedaży lokali stanowiących własność Miasta.

Pierwotny nabywca lokalu po upływie 7 miesięcy od daty wyodrębnienia i sprzedaży, podarował lokal na rzecz osoby bliskiej, która po upływie kolejnych 9 miesięcy dokonała dalszego obrotu lokalem.

Prezydent Miasta na mocy art. 68 ust. 2b ustawy o gospodarce nieruchomościami, zażądał zwrotu kwoty równej zwaloryzowanej bonifikacie udzielonej od ceny sprzedaży lokalu mieszkalnego od „osoby bliskiej” pierwotnego nabywcy, która nabyła, a następnie dokonała obrotu tym lokalem. Obowiązek ten był konsekwencją zdarzenia, na które złożyło się udzielenie bonifikaty pierwotnemu nabywcy, zbycie osobie bliskiej oraz zbycie nieruchomości przez osobę bliską przed upływem terminów określonych w ustawie. Osoba zobowiązana do zwrotu bonifikaty zawnioskowała o odstąpienie od żądania zwrotu bonifikaty na podstawie art. 68 ust. 2c ustawy o gospodarce nieruchomościami i oświadczyła, że dokonując transakcji nie miała na celu przysporzenia sobie korzyści majątkowej, w szczególności, że w wyniku kolejnych transakcji przedmiotowy lokal mieszkalny ponownie stał się jej własnością.

Ze względu na specyficzną, indywidualną sprawę na mocy art. 68 ust. 2c ustawy o gospodarce nieruchomościami Rada Miejska Uchwałą z dnia 30 października 2014 r. wyraziła zgodę na odstąpienie od żądania zwrotu udzielonej bonifikaty w kwocie 153.399 zł.

Zgodnie z art. 68 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2014 r., poz. 518 ze zm.), właściwy organ może udzielić bonifikaty od ceny ustalonej zgodnie z art. 67 ust. 3, na podstawie odpowiednio zarządzenia wojewody albo uchwały rady lub sejmiku, jeżeli nieruchomość jest sprzedawana jako lokal mieszkalny.

Na podstawie art. 68 ust. 1b ustawy o gospodarce nieruchomościami, w zarządzeniu wojewody albo uchwale rady lub sejmiku, o których mowa w ust. 1, określa się w szczególności warunki udzielenia bonifikat i wysokość stawek procentowych.

W myśl art. 68 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, jeżeli nabywca nieruchomości zbył nieruchomość lub wykorzystał ją na inne cele niż cele uzasadniające udzielenie bonifikaty, przed upływem 10 lat, a w przypadku nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny przed upływem 5 lat, licząc od dnia nabycia, jest zobowiązany do zwrotu kwoty równej udzielonej bonifikacie po jej waloryzacji. Zwrot następuje na żądanie właściwego organu.


Na mocy art. 68 ust. 2a ustawy o gospodarce nieruchomościami, przepisu ust. 2 nie stosuje się w przypadku:


  1. zbycia na rzecz osoby bliskiej, z zastrzeżeniem ust. 2b;
  2. zbycia pomiędzy jednostkami samorządu terytorialnego;
  3. zbycia pomiędzy jednostkami samorządu terytorialnego i Skarbem Państwa;
  4. zamiany lokalu mieszkalnego na inny lokal mieszkalny albo nieruchomość przeznaczoną lub wykorzystywaną na cele mieszkaniowe;
  5. sprzedaży lokalu mieszkalnego, jeśli środki uzyskane z jego sprzedaży przeznaczone zostaną w ciągu 12 miesięcy na nabycie innego lokalu mieszkalnego albo nieruchomości przeznaczonej lub wykorzystanej na cele mieszkaniowe.


Jednakże w myśl ust. 2b, przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do osoby bliskiej, która zbyła lub wykorzystała nieruchomość na inne cele niż cele uzasadniające udzielenie bonifikaty, przed upływem 10 lat, a w przypadku nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny przed upływem 5 lat, licząc od dnia pierwotnego nabycia.

Ponadto zgodnie z art. 68 ust. 2c ustawy o gospodarce nieruchomościami, właściwy organ może odstąpić od żądania zwrotu udzielonej bonifikaty, w innych przypadkach niż określone w ust. 2a, za zgodą odpowiednio wojewody, rady lub sejmiku.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w wyroku z dnia 3 grudnia 2015 r., sygn. akt I SA/Sz 1106/15 stwierdził, że niewątpliwie w momencie nabycia nieruchomości kupujący uzyskuje wymierną korzyść majątkową, ponieważ zapłaci za nieruchomość obniżoną cenę. Podkreślił jednak, że uzyskanie korzyści o charakterze majątkowym nie jest równoznaczne z osiągnięciem nieodpłatnego świadczenia.

Pod pojęciem "innych nieodpłatnych świadczeń" kryją się wszelkiego rodzaju świadczenia, które są dokonywane bez pobierania jakiejkolwiek odpłatności (por. J. Marcinuk (red.), Podatek dochodowy od osób fizycznych. Komentarz Warszawa 2014, s. 119, Nb 18). W uchwałach z 18 listopada 2002r., sygn. FPS 9/02 oraz z 16 października 2006 r., sygn. II FPS 1/06 Naczelny Sąd Administracyjny podjął próbę zdefiniowania pojęcia "nieodpłatnego świadczenia" na gruncie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazując, że w zakres tego pojęcia wchodzą "wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy (opubl. ONSA nr 2/2003, poz. 47 i ONSAiWSA nr 12/2006, poz.153). W uchwale z dnia 24 maja 2010 r., sygn. II FPS 1/10 NSA potwierdził, że przytoczone wyżej stanowisko wypracowane na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ma zastosowanie również do podatku od osób fizycznych. (opubl. ONSA i WSA 2010/4/58, LEX nr 577354).

W ocenie Sądu sprzedaż mieszkania z bonifikatą nie mieści się w zakresie pojęcia nieodpłatnego świadczenia, a ponadto na skutek tej czynności prawnej nie następuje "otrzymanie" nieodpłatnego świadczenia. Jednolite stanowisko doktryny prawa podatkowego, opierające się na wynikach wykładni językowej, wyraża się w przekonaniu, że użycie w art. 11 u.p.d.o.f. słowa "otrzymane" w odniesieniu do świadczeń nieodpłatnych wskazuje, że przychód powstaje, gdy można zindywidualizować świadczenie, określić jego wartość pieniężną oraz skonkretyzować odbiorcę"(Marciniuk op. cit., Nb 20). Podkreśla się, że ww. przepis wyraźnie różnicuje sposoby powstawania przychodu: gdy chodzi o pieniądze i wartości pieniężne przychód może powstać przez "otrzymanie lub postawienie do dyspozycji podatnika". Natomiast świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia - w przeciwieństwie do pieniędzy i wartości pieniężnych - są traktowane jako przychód wyłącznie pod warunkiem, że są "otrzymane", co ma wskazywać na bezwzględnie - w odniesieniu do tego przychodu - wymagany realny charakter świadczenia (por. orzeczenie Trybunał Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13 otk.trybunal.gov.pl).

Biorąc pod uwagę powyższe WSA wskazał, że podmiot, który zamierza sprzedać nieruchomość z bonifikatą nie wykonuje na rzecz przyszłego kupującego żadnego świadczenia, zaś kupujący żadnego świadczenia nie otrzymuje. Na podstawie art. 68 ust. 1 i ust. 1b u.g.n rada gminy może podjąć uchwałę, tj. akt prawny, w którym ustali cenę nieruchomości z bonifikatą, tj. poniżej wartości nieruchomości.

Należy w jego ocenie zgodzić się z wnioskodawcą, że ustalenie przez właściciela nieruchomości ceny odbiegającej od wartości rynkowej, nie stanowi świadczenia na rzecz kupującego. Jest to wyrażenie woli przez sprzedawcę, iż sprzeda nieruchomość za określoną cenę. Wyrażenie woli na sprzedaż nieruchomości z bonifikatą następuje w formie zarządzenia wojewody albo uchwały rady lub sejmiku, w których określa się warunki udzielenia bonifikat i wysokość stawek procentowych. Tym samym należy stwierdzić, że zwolnienie nabywcy nieruchomości z obowiązku zwrotu bonifikaty nie powoduje, że nabywca otrzymał jakiekolwiek świadczenie. Nabywca zostaje zwolniony z obowiązku zwrotu korzyści, którą już uzyskał, zatem nie powstaje przychód określony w art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f. W konsekwencji mimo, że nabywca nieruchomości uzyskuje niewątpliwą korzyść majątkową, to nie otrzymuje nieodpłatnego świadczenia, a w rezultacie nie uzyskuje przychodu z tego źródła. Podobny pogląd wyraził NSA w wyroku II FSK 129/11 z 23 sierpnia 2012 r. oraz WSA w Gorzowie Wlkp. w wyroku z dnia 16 października 2013 r. sygn. akt I SA/Go 428/13.

Skoro w tym przypadku brak przychodu jednostka samorządu terytorialnego nie ma obowiązku przekazania naczelnikowi informacji, o której mowa w art. 42a u.p.d.o.f.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 1 marca 2018 r. sygn. akt II FSK 567/16 uznał, że brak jest podstaw prawnych do różnicowania sytuacji prawnej nabywców nieruchomości w aspekcie podatku dochodowego od osób fizycznych – powstanie przychodu – w zależności od podstawy prawnej braku konieczności zwrotu bonifikaty. Uzyskanie korzyści o charakterze majątkowym nie jest równoznaczne z osiągnięciem przychodu z nieodpłatnego świadczenia.

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, jak podkreślił, wyrażono już pogląd, że sprzedaż mieszkania z bonifikatą nie mieści się w zakresie pojęcia nieodpłatnego świadczenia, a ponadto na skutek tej czynności prawnej nie następuje "otrzymanie" nieodpłatnego świadczenia. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie stanowi, że przychód z nieodpłatnego świadczenia powstaje wówczas gdy podatnik takie świadczenie otrzyma. Wyrażając wolę organ jednostki samorządu terytorialnego nie wykonuje na rzecz przyszłego kupującego żadnego świadczenia, zaś kupujący żadnego świadczenia nie otrzymuje.

W konsekwencji mimo, że nabywca nieruchomości uzyskuje niewątpliwą korzyść majątkową, to nie otrzymuje nieodpłatnego świadczenia, a w rezultacie nie uzyskuje przychodu z tego źródła (zob. np. wyrok z 23 sierpnia 2012 r. sygn. II FSK 129/11, wyrok z dnia 20 kwietnia 2017 r., sygn. II FSK 731/15; dostępne w CBOSA). Podzielając stanowisko i zawartą w powyższych wyrokach argumentację należało, w ocenie NSA, stwierdzić i powtórzyć, że skoro udzielenie bonifikaty jest dla nabywcy nieruchomości neutralne podatkowo, to podobnie powinno być też traktowane odstąpienie od żądania zwrotu bonifikaty. Nie można w aspekcie podatku dochodowego od osób fizycznych różnicować sytuacji podmiotu, który uzyskał bonifikatę na nabywaną nieruchomość komunalną od sytuacji tego, który również ją otrzymał i mimo niedopełnienia określonych warunków ostatecznie ją zachował wskutek odstąpienia przez właściwy organ od żądania zwrotu tej bonifikaty. Sytuacja, w której nabywca nieruchomości gminnej z bonifikatą jest obowiązany do zwrotu bonifikaty, ale właściwy organ odstępuje od tego żądania w trybie art. 68 ust. 2c u.g.n. prowadzi do stanu, w którym nabywcy przysługuje nadal bonifikata. Odstąpienie od żądania zwrotu bonifikaty, podobnie jak jej uzyskanie jest zatem w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego neutralne podatkowo. Pogląd, że odstąpienie przez właściwy organ od żądania zwrotu udzielonej bonifikaty nie kreuje dla jego adresata podlegającego opodatkowaniu przychodu, z tego choćby już powodu, że samo udzielenie takiej bonifikaty nie stanowiło przychodu podatkowego, został również wyrażony w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 6 kwietnia 2016 r., sygn. akt II FSK 278/14 (dostępny w CBOSA).

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz uwzględniając stanowisko wyrażone w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 3 grudnia 2015 r., sygn. akt I SA/Sz 1106/15 stwierdzić należy, że odstąpienie od żądania zwrotu bonifikaty nie powoduje, że osoba zobowiązana do zwrotu otrzymała jakiekolwiek świadczenie. W związku z tym nie powstał zatem przychód określony w art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki sporządzenia i przesłania podatnikowi oraz właściwemu urzędowi skarbowemu informacji PIT-8C.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.


Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).


Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj