Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.217.2018.3.AP
z 23 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 kwietnia 2018 r. (data wpływu 9 kwietnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 czerwca 2018 r. (data wpływu 5 czerwca 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku uiszczenia podatku dochodowego od otrzymanej od zleceniodawcy kwoty zasądzonej na podstawie wyroku sądowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 kwietnia 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) w związku z czym pismem z dnia 21 maja 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.217.2018.1.AP, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 21 maja 2018 r. (data doręczenia 28 maja 2018 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 1 czerwca 2018 r. (data wpływu 5 czerwca 2018 r.), nadanym w dniu 1 czerwca 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą. W dniu 5 lipca 2010 r. Wnioskodawca, będąc czynnym podatnikiem VAT, zawarł z Gminą umowę o roboty budowlane, dotyczącą świadczenia usług wyspecjalizowanym sprzętem budowlanym w granicach Gminy. Roboty budowlane stanowiące przedmiot umowy były związane z usuwaniem skutków powodzi przy ciekach wodnych oraz na drogach osiedlowo - polowych na terenach Gminy. Zlecenia poszczególnych robót były zgłaszane Wnioskodawcy telefonicznie na podstawie ustaleń i dyspozycji ówczesnego Wójta Gminy, działającego na wniosek sołtysów i radnych poszczególnych miejscowości dotkniętych skutkami powodzi. Wystawiona przez Wnioskodawcę faktura z tytułu wykonania usług nie została przyjęta przez Gminę. Wnioskodawca przedstawił Gminie pismem z dnia 11 maja 2011 r. podsumowanie zakresu oraz kosztu wykonanych robót budowlanych, wnioskując o wypłatę wynagrodzenia. Późniejsze wezwania do zapłaty okazały się bezskuteczne, Wnioskodawca więc skierował do Sądu Rejonowego wniosek o zawezwanie pozwanej Gminy do zapłaty wynagrodzenia, nie ewidencjonując przy tym spornej kwoty w przychodach firmy oraz rejestrach i deklaracji VAT. W dniu 31 stycznia 2018 r. Sąd Apelacyjny– I Wydział Cywilny wydał wyrok zasądzający od strony pozwanej Gminy na rzecz powoda (Wnioskodawcy) kwotę 260 797 zł 81 gr (dwieście sześćdziesiąt tysięcy siedemset dziewięćdziesiąt siedem złotych 81/100), w tym VAT 48 767 zł 07 gr (czterdzieści osiem tysięcy siedemset sześćdziesiąt siedem złotych 7/100), tytułem wynagrodzenia za wykonane usługi. Powyższa kwota została przelana na konto bankowe Wnioskodawcy w dniu 7 marca 2018 r. W sprawie nie toczyły się postępowania podatkowe.

W piśmie z dnia 1 czerwca 2018 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że jest osobą fizyczną prowadzącą od dnia 15 marca 1983 r. jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie robót związanych z budową dróg i autostrad, budową mostów i tuneli, budową rurociągów przesyłowych, robót związanych z rozbiórką i burzeniem obiektów budowlanych i sieci rozdzielczych, usług w ramach transportu drogowego, handlu samochodami oraz maszynami budowlanymi oraz prowadzenia myjni samochodowej. Działalność gospodarcza Wnioskodawcy opodatkowana jest na zasadach ogólnych, natomiast ewidencja podatkowa prowadzona jest w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wnioskodawca posiada nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Opisana we wniosku przyznana kwota, zgodnie z wyrokiem Sądu Apelacyjnego, stanowi wyłącznie wynagrodzenie za wykonane prace na rzecz Gminy. Sąd nie odniósł się do kwestii, czy doszło do przedawnienia zobowiązania. Wystawiona przez Wnioskodawcę faktura z tytułu wykonanych usług robót budowlanych związanych z usuwaniem skutków powodzi nie została przyjęta przez Urząd Gminy. Faktura została anulowana przez Wnioskodawcę i do akceptacji przedstawiono Urzędowi Gminy podsumowanie zakresu oraz kosztu wykonanych robót budowlanych. Faktura obejmowała wartość całości prac wynikających z umowy o roboty budowlane. Kwota należności głównej brutto dokumentu wynosiła 274 872 zł 41 gr, a kwota netto 223 473 zł 50 gr. Faktura za wykonane roboty budowlane nie została zaliczona jako przychód i nie została ujęta w ewidencji podatkowej. Wnioskodawca nie wystawił faktury korygującej, dotyczącej zasądzonej na Jego rzecz przez Sąd Apelacyjny kwoty wynagrodzenia. Wydatki związane z wykonaniem zawartej umowy o roboty budowlane związane z usuwaniem skutków powodzi od dnia 5 lipca 2010 r. Do dnia 11 maja 2011 r. były ujmowane na bieżąco w kosztach prowadzonej działalności gospodarczej jako koszty uzyskania przychodów. W sprawie będącej przedmiotem wniosku o interpretację nie wystąpiły okoliczności zawieszające lub przerywające bieg terminu przedawnienia zobowiązania z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych, o których mowa w art. 70 § 2-8 ustawy Ordynacja podatkowa. Przedawnienie zobowiązania w podatku dochodowym z tytułu wykonania usług będących przedmiotem wniosku o interpretację, w rozumieniu art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, nastąpiło w dniu 31 grudnia 2017 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu wykonanych usług robót budowlanych związanych z usuwaniem skutków powodzi świadczonych na rzecz Urzędu Gminy uległo przedawnieniu 31 grudnia 2017 r.?
2. Czy zasądzone przez Sąd wynagrodzenie z tytułu wykonanych usług robót budowlanych związanych z usuwaniem skutków powodzi świadczonych na rzecz Urzędu Gminy uzyskane przez Wnioskodawcę w marcu 2018 r. należy opodatkować podatkiem dochodowym od osób fizycznych w 2018 r. ?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane (art. 14 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych; Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.). Za datę powstania przychodu uważa się dzień wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności (art. 14 pkt 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Kwota należności głównej z tytułu wykonanych usług robót budowlanych związanych z usuwaniem skutków powodzi stanowiła przychód z działalności gospodarczej w 2011 r. Obowiązek podatkowy powstał więc w 2011 r., a termin płatności podatku wynikający z tego tytułu upłynął w dniu 30 kwietnia 2012 r.

Zgodnie z art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

W ocenie Wnioskodawcy, zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym z tytułu wykonanych usług - robót budowlanych związanych z usuwaniem skutków powodzi świadczonych na rzecz Urzędu Gminy, uległo przedawnieniu w dniu 31 grudnia 2017 r. W ocenie Wnioskodawcy, zasądzone przez Sąd wynagrodzenie z tytułu wykonanych usług - robót budowlanych związanych z usuwaniem skutków powodzi świadczonych na rzecz Urzędu Gminy, uzyskane przez Wnioskodawcę w marcu 2018 r., nie podlega opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Art. 14 ust. 1c powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym w 2011 r. stanowił, że za datę powstania przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, co do zasady, uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi (albo częściowego wykonania usługi), nie później niż dzień:

• wystawienia faktury albo
  

• uregulowania należności.
  
  

Z treści ww. art. 14 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - pomimo, że na przestrzeni lat 2011-2018 kilkakrotnie ulegał zmianie każdorazowo wynikało, że za datę powstania przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności.

Przychód ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza rozpoznaje się w dacie tego zdarzenia - jednego z wymienionych w cytowanym przepisie - które wystąpiło jako pierwsze.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca w dniu 5 lipca 2010 r. zawarł z Gminą umowę o roboty budowlane, dotyczącą świadczenia usług wyspecjalizowanym sprzętem budowlanym w granicach Gminy. Roboty budowlane stanowiące przedmiot umowy były związane z usuwaniem skutków powodzi przy ciekach wodnych oraz na drogach osiedlowo - polowych. Zlecenia poszczególnych robót były zgłaszane Wnioskodawcy telefonicznie na podstawie ustaleń i dyspozycji ówczesnego Wójta Gminy, działającego na wniosek sołtysów i radnych poszczególnych miejscowości dotkniętych skutkami powodzi. Wystawiona przez Wnioskodawcę faktura z tytułu wykonania usług nie została przyjęta przez Gminę. Wnioskodawca przedstawił Gminie pismem z dnia 11 maja 2011 r. podsumowanie zakresu oraz kosztu wykonanych robót budowlanych, wnioskując o wypłatę wynagrodzenia. Późniejsze wezwania do zapłaty okazały się bezskuteczne, Wnioskodawca skierował więc do Sądu Rejonowego wniosek o wezwanie pozwanej Gminy do zapłaty wynagrodzenia, nie ewidencjonując przy tym spornej kwoty w przychodach firmy oraz rejestrach i deklaracji VAT. W dniu 31 stycznia 2018 r. Sąd Apelacyjny wydał wyrok zasądzający od strony pozwanej Gminy na rzecz powoda (Wnioskodawcy) kwotę 260 797 zł 81 gr, w tym VAT 48 767 zł 07 gr, tytułem wynagrodzenia za wykonane usługi. Powyższa kwota została przelana na konto bankowe Wnioskodawcy 7 marca 2018 r. Wskazano, że opisana we wniosku przyznana kwota, zgodnie z wyrokiem Sadu Apelacyjnego, stanowi wyłącznie wynagrodzenie za wykonane prace na rzecz Gminy. Sąd nie odniósł się do kwestii, czy doszło do przedawnienia zobowiązania. Wystawiona przez Wnioskodawcę faktura z tytułu wykonanych usług robót budowlanych związanych z usuwaniem skutków powodzi nie została przyjęta przez Urząd Gminy. Faktura została anulowana przez Wnioskodawcę i do akceptacji przedstawiono Urzędowi Gminy podsumowanie zakresu oraz kosztu wykonanych robót budowlanych. Faktura obejmowała wartość całości prac wynikających z umowy o roboty budowlane. Kwota należności głównej brutto dokumentu wynosiła 274 872 zł 41 gr, a kwota netto 223 473 zł 50 gr. Faktura za wykonane roboty budowlane nie została zaliczona jako przychód i nie została ujęta w ewidencji podatkowej. Wnioskodawca nie wystawił faktury korygującej, dotyczącej zasądzonej na Jego rzecz przez Sąd Apelacyjny kwoty wynagrodzenia. Wydatki związane z wykonaniem zawartej umowy o roboty budowlane związane z usuwaniem skutków powodzi od dnia 5 lipca 2010 r. do dnia 11 maja 2011 r. były ujmowane na bieżąco w kosztach prowadzonej działalności gospodarczej jako koszty uzyskania przychodów. W sprawie będącej przedmiotem wniosku o interpretację nie wystąpiły okoliczności zawieszające lub przerywające bieg terminu przedawnienia zobowiązania z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych, o których mowa w art. 70 § 2-8 ustawy Ordynacja podatkowa.

W odniesieniu do podanej przez Wnioskodawcę sytuacji należy zatem stwierdzić, że w przypadku przychodów należnych z tytułu wykonanych usług, momentem powstania przychodu dla celów podatkowych, w myśl art. 14 ust. 1 w związku z art. 14 ust. 1 c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest dzień wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawieniu faktury albo uregulowania należności.

Jak stanowi art. 70 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Istotą przedawnienia uregulowanego w art. 70 ustawy Ordynacja podatkowa jest to, że na skutek upływu czasu zobowiązanie podatkowe wygasa z mocy prawa, zobowiązanie podatkowe bowiem przestaje istnieć.

Okres przedawnienia – zgodnie z art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – co do zasady – wynosi pięć lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Termin przedawnienia zobowiązania podatkowego zaczyna biec od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku, a kończy się z upływem 5 lat.

Przedawnienie oznacza, że po upływie określonego czasu od momentu powstania zobowiązania podatkowego zobowiązanie to wygasa, a organ podatkowy, po upływie terminu przedawnienia, nie może domagać się uregulowania (nie ma możliwości wyegzekwowania) należnego świadczenia. Należy przy tym zauważyć, że przedawnienie następuje z mocy prawa.

W ustawie Ordynacja podatkowa wskazano także okoliczności, które zawieszają, bądź też przerywają bieg terminu przedawnienia.

W myśl art. 70 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, bieg terminu przedawnienia nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu:

1. od dnia wydania decyzji, o których mowa w art. 67a § 1 pkt 1 lub 2, do dnia terminu płatności odroczonego podatku lub zaległości podatkowej, ostatniej raty podatku lub ostatniej raty zaległości podatkowej;
2. od dnia wejścia w życie rozporządzenia w sprawie przedłużenia terminu płatności podatku, wydanego przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych, do dnia upływu przedłużonego terminu.
   
   

Bieg terminu przedawnienia przerywa ogłoszenie upadłości. Po przerwaniu biegu terminu przedawnienia biegnie on na nowo od dnia następującego po dniu uprawomocnienia się postanowienia o ukończeniu postępowania upadłościowego (art. 70 § 3 ww. ustawy).

Jak stanowi art. 70 § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, bieg terminu przedawnienia zostaje również przerwany wskutek zastosowania środka egzekucyjnego, o którym podatnik został zawiadomiony. Po przerwaniu biegu terminu przedawnienia biegnie on na nowo od dnia następującego po dniu, w którym zastosowano środek egzekucyjny.

W myśl art. 70 § 6 ustawy Ordynacja podatkowa, bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu z dniem:

1. wszczęcia postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe, jeżeli podejrzenie popełnienia przestępstwa lub wykroczenia wiąże się z niewykonaniem tego zobowiązania;
2. wniesienia skargi do sądu administracyjnego na decyzję dotyczącą tego zobowiązania;
3. wniesienia żądania ustalenia przez sąd powszechny istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa;
4. doręczenia postanowienia o przyjęciu zabezpieczenia, o którym mowa w art. 33d § 2, lub doręczenia zarządzenia zabezpieczenia w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji;
5. doręczenia zawiadomienia o przystąpieniu do zabezpieczenia w przypadkach określonych w art. 32a § 3 i art. 35 § 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2016 r., poz. 599, z późn. zm.).
   
   

Instytucja przedawnienia ma to do siebie, że w odniesieniu do okresu, który uległ przedawnieniu, nie mogą być dokonywane żadne czynności ani zwiększające zobowiązanie podatkowe, ani zmniejszające zobowiązanie podatkowe. Podatnik nie jest również zobowiązany do posiadania dokumentów oraz ewidencji prowadzonych dla celów rozliczania podatku za okresy, które uległy przedawnieniu.

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że w sprawie będącej przedmiotem wniosku o interpretację nie wystąpiły okoliczności zawieszające lub przerywające bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych, o których mowa w art. 70 § 2-8 ustawy Ordynacja podatkowa. Przedawnienie zobowiązania w podatku dochodowym z tytułu wykonania usług będących przedmiotem wniosku o interpretację, w rozumieniu art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, nastąpiło w dniu 31 grudnia 2017 r.

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego oraz powołane wyżej przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że kluczowym dla prawidłowego określenia momentu powstania przychodu w niniejszej sprawie jest sam dzień wykonania albo częściowego wykonania usługi. Tylko w sytuacji, gdy faktycznie Wnioskodawca miał obowiązek wykazania przychodu z tytułu wykonanych usług - robót budowlanych, związanych z usuwaniem skutków powodzi zrealizowanych w 2011 r. - tj. w związku z wystawieniem w 2011 r. faktury i nie miał podstaw do jej anulowania albo też w związku z faktem wykonania usług w 2011 r., to można uznać, że w odniesieniu do otrzymanego przez Niego w 2018 r. na podstawie wyroku Sądu Apelacyjnego wynagrodzenia z tytułu wykonanych ww. usług, zrealizowanych w 2011 r., na mocy art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa zobowiązanie z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 2011 r. z dniem 31 grudnia 2017 r. uległo przedawnieniu.

Zatem, jeżeli faktycznie zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym z tytułu wykonanych usług - robót budowlanych związanych z usuwaniem skutków powodzi świadczonych na rzecz Urzędu Gminy, uległo przedawnieniu w dniu 31 grudnia 2017 r., to zasądzone przez Sąd wynagrodzenie z ww. tytułu uzyskane przez Wnioskodawcę w marcu 2018 r., nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego na dzień wydania interpretacji.

Należy przy tym zastrzec, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnić od stanu, który wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k - 14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.