Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.339.2018.1.IR
z 1 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Zainteresowanych przedstawione we wspólnym wniosku z dnia 28 maja 2018 r., (data wpływu 4 czerwca 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku sporządzenia uproszczonego sprawozdania na podstawie art. 45 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wspólny wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku sporządzenia uproszczonego sprawozdania na podstawie art. 45 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
  

• Zainteresowanych niebędących stroną postępowania:
  

przedstawiono następujący stan faktyczny:

Zainteresowani są podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych oraz wspólnikami spółki niebędącej osobą prawną, tj. spółki jawnej (dalej: „Spółka”).

Spółka prowadzi działalność głównie w zakresie sprzedaży węgla. W 2017 r. Spółka realizowała transakcje z podmiotami powiązanymi. Z uwagi na:

• prowadzenie ksiąg podatkowych (zarówno w 2017 r., jak i w poprzedzającym roku podatkowym),
  

• osiągnięcie przychodów/kosztów w rozumieniu przepisów o rachunkowości ustalonych na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekraczających w roku poprzedzającym rok podatkowy (2016 r.) równowartość 2 000 000 euro,
  

transakcje realizowane przez Spółkę w 2017 r. podlegają obowiązkowi udokumentowania przez podatników (wspólników Spółki – Zainteresowanych) na podstawie art. 25a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200; dalej: „updof”).

Ponadto w 2017 r. Spółka osiągnęła przychody w rozumieniu przepisów o rachunkowości, których równowartość przekroczyła wartość 10 000 000 euro.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy art. 45 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy rozumieć w ten sposób, że limit tam wskazany (10 000 000 euro) należy odnosić do przychodów lub kosztów osiąganych przez poszczególnych Zainteresowanych, nie zaś do przychodów lub kosztów osiąganych przez Spółkę?

Zdaniem Zainteresowanych, limit wskazany w art. 45 ust. 9 updof, należy odnosić do przychodów lub kosztów osiąganych w roku podatkowym przez poszczególnych Zainteresowanych z osobna.

W art. 45 ust. 9 updof, zakres podmiotów zobligowanych do dołączenia do rocznego zeznania podatkowego za rok podatkowy uproszczonego sprawozdania w sprawie transakcji z podmiotami powiązanymi lub innych zdarzeń zachodzących pomiędzy podmiotami powiązanymi, lub w związku z którymi zapłata należności dokonywana jest bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową (dalej: „uproszczone sprawozdanie”) obejmuje podatników, którzy łącznie spełniają dwa warunki:

• są obowiązani do sporządzania dokumentacji podatkowej oraz,
  

• ich przychody lub koszty w rozumieniu przepisów o rachunkowości przekroczyły w roku podatkowym równowartość 10 000 000 euro.
  
  

Zatem, treść art. 45 ust. 9 updof, w literalnym brzmieniu, zobowiązuje podatników do wypełnienia obowiązków wynikających z ww. przepisu, jeśli przedstawione w nim przesłanki są spełnione bezpośrednio przez podatnika. Należy wskazać, że w zakresie wykładni prawa podatkowego pierwszeństwo przyznaje się wykładni językowej. Prymat wykładni językowej w przypadku prawa podatkowego jest potwierdzony licznym orzecznictwem sądów administracyjnych, a także uchwałą 7 sędziów NSA z dnia 17 stycznia 2011 r. (sygn. II FPS 2/10), w której wskazano, że, „(...) na gruncie prawa podatkowego, ze względu na jego tetyczny i z istoty swojej ingerencyjny charakter, przyznać należy pierwszeństwo zasadzie wykładni gramatycznej (językowej) (…)”.

W przedmiotowej uchwale wskazano również na dopuszczalność odstępstwa od językowego sensu interpretowanego przepisu, w sytuacjach „gdy wykładnia językowa prowadzi do rozstrzygnięcia absurdalnego, niedorzecznego, gdy godzi w cel instytucji prawnej (podważa ratio legis przepisu), gdy pomija oczywisty błąd legislacyjny oraz gdy prowadzi do sprzeczności z fundamentalnymi wartościami konstytucyjnymi”.

W przypadku analizowanego przepisu wydaje się, że jego literalna interpretacja nie skutkuje w ww. rezultatach przytoczonych przez NSA w uchwale. Dodatkowo, należy wskazać, że w uzasadnieniu do ustawy z dnia 9 października 2015 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, w zakresie obowiązku dołączania do rocznego zeznania podatkowego uproszczonego sprawozdania wskazano, że „Obowiązek ten zostanie nałożony na podatników, którzy są zobowiązani do sporządzania dokumentacji podatkowej pomiędzy podmiotami powiązanymi, jak w przypadku dokonywania płatności należności bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu z tzw. raju podatkowego. Dodatkowym warunkiem zobowiązania podatników do załączania sprawozdania jest przekroczenie w danym roku podatkowym przychodów lub kosztów w rozumieniu ustawy o rachunkowości o równowartości 10 mln euro”.

Również przytoczony powyżej fragment uzasadnienia może potwierdzać, według Zainteresowanych, że wolą Ustawodawcy było obciążenie podatnika dodatkowym obowiązkiem związanym ze składaniem uproszczonego sprawozdania w przypadku, gdy określone przesłanki są spełnione przez tegoż podatnika samodzielnie.

Ponadto odmiennie uregulowano kwestie związane z obowiązkiem sporządzana dokumentacji podatkowej przez podatników podatku dochodowego od osób fizycznych, w tym również podatników będących wspólnikami spółek osobowych, w art. 25a updof.

Przepis ten wskazuje na przesłanki, których spełnienie przez podatnika obliguje go do sporządzania odpowiedniej dokumentacji podatkowej. Dodatkowo jednak, w art. 25a updof, wskazano wyraźnie na uzależnienie obowiązku sporządzania dokumentacji podatkowej w zakresie prowadzenia przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej w formie spółek niebędących osobami prawnymi od spełniania określonych przesłanek przez te spółki.

Wyraźny nakaz uwzględniania danych dotyczących spółek niebędących osobami prawnymi, za pośrednictwem których podatnicy prowadzą działalność gospodarczą lub działy specjalne produkcji rolnej pojawia się w szczególności w następujących jednostkach redakcyjnych art. 25a updof:

• art. 25a ust. 1 pkt 1 updof, wskazujący na podstawowe przesłanki obligujące podatników do sporządzania dokumentacji podatkowej, ze wskazaniem konieczności uwzględniania w określonych przypadkach danych spółek niebędących osobami prawnymi;
  

• art. 25a ust. 2b updof, regulujący zakres dokumentacji podatkowej, w tym m.in. zakres opisu transakcji dokonywanych pomiędzy podatnikiem (lub spółką niebędącą osobą prawną w określonych przypadkach) i podmiotami powiązanymi (pkt 1), zakres informacji o podatniku (lub spółce niebędącej osobą prawną w określonych przypadkach) wskazywanych w dokumentacji (pkt 4) i inne;
  

• art. 25a ust. 2b pkt 2 updof, który odnosi się do obowiązku dołączenia do dokumentacji opisu analizy danych porównawczych oraz wskazuje na konieczność ustalania przedmiotowego obowiązku w przypadku podatników prowadzących działalność za pośrednictwem spółki niebędącej osobą prawną w oparciu o dane dotyczące tej spółki (limit kosztów lub przychodów);
  

• art. 25a ust. 2d updof, wprowadzający obowiązek wyłącznie dla podatników prowadzących działalność za pośrednictwem spółki niebędącej osobą prawną dołączenia do dokumentacji informacji o grupie podmiotów powiązanych przy spełnieniu dodatkowych kryteriów odnoszących się do ww. spółki oraz wskazanych w przywołanym przepisie.
  
  

Zdaniem Zainteresowanych, przyjmując za art. 25a updof, że obowiązek sporządzania uproszczonego sprawozdania na podstawie art. 45 ust. 9 updof, jest również uzależniony od spełnienia przesłanek przez spółki nieposiadające osobowości prawnej, których wspólnikami są podatnicy, prowadziłoby do zastosowania nieuzasadnionej analogii. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 9 listopada 2012 r. (sygn. II FSK 612/ 11) „Analogia w prawie podatkowym może co najwyżej uzupełniać luki konstrukcyjne (techniczne, rzeczywiste), uniemożliwiające właściwe stosowanie prawa podatkowego”. W przypadku analizowanego art. 45 ust. 9 updof, nie sposób wskazać istniejących luk konstrukcyjnych uniemożliwiających właściwe stosowanie prawa podatkowego – analizowany przepis można zastosować w ten właśnie sposób, że wskazane w nim przesłanki odniesie się bezpośrednio do podatnika, w tym w szczególności poprzez badanie czy próg przychodów lub kosztów w danym roku podatkowym ustalony w tym przepisie został przekroczony bezpośrednio przez podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1577, z późn. zm.), spółkami handlowymi są: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna.

Stosownie do przepisu art. 4 § 1 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych, określenie spółka osobowa oznacza spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną.

Stosownie do treści art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 2015 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2018 r., poz. 395, z późn. zm.), przepisy tej ustawy, stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 3, m.in. do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:

1. spółek handlowych (osobowych i kapitałowych, w tym również w organizacji) oraz spółek cywilnych, z zastrzeżeniem pkt 2, a także innych osób prawnych, z wyjątkiem Skarbu Państwa i Narodowego Banku Polskiego;
2. osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 2 000 000 euro.
   
   

Zatem, spółka jawna jako odrębny podmiot jest zobowiązana w świetle powyższych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych niezależnie od kwoty uzyskanego przychodu.

Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), jeżeli:

1. osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, mająca miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwana dalej „podmiotem krajowym”, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu przedsiębiorstwem położonym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego przedsiębiorstwa, albo
2. osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, mająca miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwana dalej „podmiotem zagranicznym”, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego podmiotu krajowego, albo
3. ta sama osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej równocześnie bezpośrednio lub pośrednio bierze udział w zarządzaniu podmiotem krajowym i podmiotem zagranicznym lub w ich kontroli albo posiada udział w kapitale tych podmiotów

– i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podatnik nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały – dochody danego podatnika oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

Stosownie do art. 25 ust. 4 tej ustawy: przepisy ust. 1-3a stosuje się odpowiednio, gdy:

1. podmiot krajowy, z wyłączeniem Skarbu Państwa oraz jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu innym podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale innego podmiotu krajowego, albo
2. ta sama osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, z wyłączeniem Skarbu Państwa oraz jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków, równocześnie bezpośrednio lub pośrednio bierze udział w zarządzaniu podmiotami krajowymi lub w ich kontroli albo posiada udział w kapitale tych podmiotów.
   
   

W myśl art. 25 ust. 5 ww. ustawy, przepisy ust. 4 stosuje się również do powiązań o charakterze rodzinnym lub wynikających ze stosunku pracy albo majątkowych pomiędzy podmiotami krajowymi lub osobami pełniącymi w tych podmiotach funkcje zarządzające lub kontrolne albo nadzorcze oraz jeżeli którakolwiek osoba łączy funkcje zarządzające lub kontrolne albo nadzorcze w tych podmiotach.

Odnosząc się natomiast do obowiązku sporządzania dokumentacji podatkowej należy wskazać, że na mocy art. 25a ust. 1 ww. ustawy podatnicy:

1. prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą lub działy specjalne produkcji rolnej, którzy w roku podatkowym oraz w roku poprzedzającym rok podatkowy prowadzą i prowadzili księgi rachunkowe:
   1. dokonujący w roku podatkowym transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 25 ust. 1 i 4, mających istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty), lub
   2. ujmujący w roku podatkowym w księgach rachunkowych inne zdarzenia, których warunki zostały ustalone (lub narzucone) z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 25 ust. 1 i 4, mające istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty)

– których przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 2 000 000 euro, lub

2. dokonujący, bezpośrednio lub pośrednio, zapłaty należności na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, wynikających z transakcji lub innego zdarzenia ujętego w księgach rachunkowych, jeżeli łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość 20 000 euro, lub
3. zawierający z podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową:
   1. umowę spółki niebędącej osobą prawną, jeżeli łączna wartość wniesionych przez wspólników wkładów przekracza równowartość 20 000 euro lub
   2. umowę wspólnego przedsięwzięcia lub inną umowę o podobnym charakterze, w których wartość wspólnie realizowanego przedsięwzięcia określona w umowie, a w przypadku braku określenia w umowie tej wartości – przewidywana na dzień zawarcia umowy, przekracza równowartość 20 000 euro

– są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej tych transakcji lub innych zdarzeń, zwanej dalej „dokumentacją podatkową”.

W myśl art. 25a ust. 1d ww. ustawy, za transakcje lub inne zdarzenia mające istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których łączna wartość przekracza w roku podatkowym równowartość 50 000 euro, z tym że w przypadku podatników, których przychody w rozumieniu przepisów o rachunkowości, w roku poprzedzającym rok podatkowy przekroczyły równowartość:

1. 2 000 000 euro, lecz nie więcej niż równowartość 20 000 000 euro – za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość przekracza w roku podatkowym kwotę stanowiącą równowartość kwoty 50 000 euro powiększoną o 5 000 euro za każdy 1 000 000 euro przychodu powyżej 2 000 000 euro;
2. 20 000 000 euro, lecz nie więcej niż równowartość 100 000 000 euro – za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość przekracza w roku podatkowym kwotę stanowiącą równowartość kwoty 140 000 euro powiększoną o 45 000 euro za każde 10 000 000 euro przychodu powyżej 20 000 000 euro;
3. 100 000 000 euro – za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość w roku podatkowym przekracza kwotę stanowiącą równowartość kwoty 500 000 euro.
   
   

Na podstawie przytoczonych powyżej uregulowań stwierdzić m.in. należy, że konieczność sporządzenia dokumentacji, o której mowa w art. 25a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych występuje, gdy zostaną spełnione następujące warunki:

• podmiot dokonujący transakcji dla celów działalności gospodarczej prowadził w roku poprzedzającym rok podatkowy oraz prowadzi w roku podatkowym księgi rachunkowe,
  

• przychody lub koszty tego podmiotu, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, w roku poprzedzającym rok podatkowy przekroczyły równowartość 2 000 000 euro,
  

• pomiędzy ww. podmiotem a jego kontrahentem istnieją powiązania w rozumieniu art. 25 ust. 1 i ust. 4 ww. ustawy,
  

• łączna kwota transakcji w roku podatkowym między podmiotami powiązanymi przekracza kwotę 50 000 euro.
  
  

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Zainteresowani są podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych oraz wspólnikami spółki niebędącej osobą prawną, tj. spółki jawnej; dalej: „Spółka”. Spółka prowadzi działalność głównie w zakresie sprzedaży węgla. W 2017 r. Spółka realizowała transakcje z podmiotami powiązanymi. Z uwagi na: prowadzenie ksiąg podatkowych (zarówno w 2017 r., jak i w poprzedzającym roku podatkowym), osiągnięcie przychodów/kosztów w rozumieniu przepisów o rachunkowości ustalonych na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekraczających w roku poprzedzającym rok podatkowy (2016 r.) równowartość 2 000 000 euro; transakcje realizowane przez Spółkę w 2017 r. podlegają obowiązkowi udokumentowania przez podatników (wspólników Spółki – Zainteresowanych) na podstawie art. 25a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto w 2017 r. Spółka osiągnęła przychody w rozumieniu przepisów o rachunkowości, których równowartość przekroczyła wartość 10 000 000 euro.

Z dniem 1 stycznia 2017 r. przepisy dotyczące zasad dokumentowania transakcji zawieranych pomiędzy podmiotami powiązanymi uległy istotnym zmianom. Wprowadziła je ustawa z dnia 9 października 2015 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1932).

W uzasadnieniu do ustawy z dnia 9 października 2015 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (druk 3697) wyjaśniono, że zmiana polega na wprowadzeniu obowiązku załączania do rocznego zeznania podatkowego uproszczonego sprawozdania w sprawie transakcji lub innych zdarzeń zachodzących pomiędzy podmiotami powiązanymi. Obowiązek ten zostanie nałożony na podatników, którzy są zobowiązani do sporządzania dokumentacji podatkowej pomiędzy podmiotami powiązanymi, jak i w przypadku dokonywania płatności należności bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu z tzw. raju podatkowego. Dodatkowym warunkiem zobowiązania podatników do załączania sprawozdania jest przekroczenie w danym roku podatkowym przychodów lub kosztów w rozumieniu ustawy o rachunkowości o równowartości 10 mln euro.

Z przepisu art. 25a ust. 1f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r. wynika, że w przypadku prowadzenia przez podatnika działalności gospodarczej w formie spółki niebędącej osobą prawną, jeżeli spółka niebędąca osobą prawną dokonuje transakcji lub innych zdarzeń, o których mowa w ust. 1 pkt 1, spełnienie warunku prowadzenia ksiąg rachunkowych i limit przychodów lub kosztów (determinujące obowiązek dokumentacyjny) ustala się dla tej spółki.

Z kolei, jak stanowi art. 25a ust. 1g ww. ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 1f, dokumentacja podatkowa może zostać sporządzona przez wyznaczonego wspólnika mającego siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wyznaczenie wspólnika nie zwalnia pozostałych wspólników z odpowiedzialności za nieprzedłożenie wymaganej dokumentacji podatkowej.

Jak wynika z powyższych regulacji, w przypadku spółki niemającej osobowości prawnej, pomimo że nie posiada ona statusu podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, prawodawca założył, że spełnienie warunku prowadzenia ksiąg rachunkowych i limit przychodów albo kosztów ustala się dla tej spółki. Jeżeli powstanie obowiązek sporządzenia dokumentacji, może ona zostać wykonana przez wyznaczonego wspólnika mającego siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Polski.

Zgodnie z art. 45 ust. 9 ww. ustawy, podatnicy obowiązani do sporządzania dokumentacji podatkowej, jeżeli ich przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, przekroczyły w roku podatkowym równowartość 10 000 000 euro, dołączają do rocznego zeznania podatkowego za rok podatkowy uproszczone sprawozdanie w sprawie transakcji z podmiotami powiązanymi lub innych zdarzeń zachodzących pomiędzy podmiotami powiązanymi, lub w związku z którymi zapłata należności dokonywana jest bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową.

Jak wskazuje powyższy przepis obowiązek dołączenia uproszczonego sprawozdania do zeznania podatkowego za rok podatkowy dotyczy podatników obowiązanych do sporządzenia dokumentacji podatkowej jeżeli ich przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, przekroczyły w roku podatkowym równowartość 10 000 000 euro.

W związku z tym, jeżeli podatnik prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki osobowej, która dokonuje transakcji z podmiotami powiązanymi i jej przychody lub koszty oraz wartości zawieranych transakcji przekroczyły w 2017 r. limity określone w art. 25a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to wspólnicy (będący podatnikami) muszą przygotować dokumentację takich transakcji za rok podatkowy 2017.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego Organ stwierdza, że pomimo że warunek prowadzenia ksiąg rachunkowych i limit określony w art. 45 ust. 9 ww. ustawy, należy odnosić do spółki to obowiązek wynikający z art. 45 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, załączenia do zeznania podatkowego uproszczonego sprawozdania został nałożony na podmioty, które są zobowiązane do sporządzania dokumentacji podatkowej, ponieważ ustawodawca dopuszcza w art. 25a ust. 1g ww. ustawy, by dokumentację podatkową sporządził wspólnik, wyznaczony do sporządzenia dokumentacji podatkowej dla tej spółki.

Nie mają więc racji Zainteresowani, że limit wskazany w art. 45 ust. 9 ww. ustawy, należy odnosić do przychodów lub kosztów osiąganych w roku podatkowym przez poszczególnych Zainteresowanych z osobna (poszczególnych wspólników spółki jawnej).

W konsekwencji stanowisko Zainteresowanych uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanego przez Zainteresowanych wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego wskazać należy, że dotyczy on konkretnej, indywidualnej sprawy w określonym stanie faktycznym i jest wiążący tylko w tej sprawie.

Stosownie do art. 87 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. – Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.), nie jest źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie może być wiążący dla Organu wydającego interpretację indywidualną.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 ustawy Ordynacja podatkowa) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.