Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.401.2018.1.DJD
z 1 sierpnia 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 maja 2018 r. (data wpływu 21 maja 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 czerwca 2018 r. (data wpływu 5 lipca 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uznania instalacji przeciwpożarowej za odrębny środek trwały podlegający amortyzacji (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) w związku z czym pismem z dnia 21 czerwca 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.310.2018.1.DJD, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 21 czerwca 2018 r. (data doręczenia 26 czerwca 2018 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 29 czerwca 2018 r. (data wpływu 5 lipca 2018 r.), nadanym za pośrednictwem poczty w dniu 2 lipca 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej. Rozlicza się na podstawie ksiąg handlowych, podatkiem liniowym. Wnioskodawca w dniu 22 października 2015 r. nabył działki budowlane w celu zrealizowania inwestycji w postaci budowy hali magazynowo-produkcyjnej wraz z przyległym budynkiem biurowo-socjalnym. Hala i budynek zostały wybudowane i trwają prace wykończeniowe. Nie zostały przeprowadzone jeszcze czynności odbiorów i oddania do użytkowania.

W związku z realizacją przedmiotowej inwestycji nowo powstała hala wraz z budynkiem biurowo-socjalnym zostały wyposażone między innymi w instalacje, składające się z urządzeń technicznych oraz łączących je przewodów, okablowania i kanałów, które poprowadzone są po powierzchni ścian i sufitów w sposób umożlwiający ich demontaż bez ich zniszczenia, utraty funkcjonalności oraz bez uszczerbku zarówno dla budynku, jak i dla samych urządzeń. Są to m. in:

  1. instalacja grzewcza i ciepłej wody użytkowej,
  2. instalacja przeciwpożarowa,
  3. instalacja mechaniczna nawiewno – wywiewna,
  4. instalacja klimatyzacji,
  5. instalacja elektryczna, tj. stacja transformatorowa, podstacje transformatorowe: rozdzielnia główna, rozdzielnice, szynoprzewody wraz z pozostałymi urządzeniami związanymi z instalacją elektryczną NN i SN,
  6. instalacje oświetlenia wewnętrznego i zewnętrznego,
  7. instalacje teletechniczne, w tym: system kontroli dostępu, system alarmu, system monitoringu i system sieci komputerowej LAN.

Wszystkie wymienione we wniosku urządzenia stanowią własność Wnioskodawcy, zostały nabyte oraz będą wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Okres używania urządzeń będzie dłuższy niż rok. Wszystkie wymienione powyżej składniki majątkowe wraz z przewodami, okablowaniem i kanałami, będą stanowić kompletne i dające się wyodrębnić urządzenia zdatne do użytku w takiej postaci, w jakiej są zmontowane. Posiadają one wszystkie elementy konstrukcyjne, niezbędne do prawidłowego funkcjonowania, jako całość, zgodnie z przeznaczeniem i mogą stanowić odrębne środki trwałe.

Wszystkie ww. urządzenia wraz z przewodami, okablowaniem oraz kanałami, zostały sklasyfikowane jako odrębne środki trwale do konkretnych grup w KŚT, zgodnie z interpretacją Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego .... z dnia 21 lutego 2017 r. oraz uzupełniająco z dnia 14 lipca 2017 r.

Ad. 1)

W skład instalacji grzewczej i ciepłej wody użytkowej, rozumianej jako przewody i orurowanie do dystrybucji ciepła, wchodzą:

  1. instalacja gazowa wewnętrzna – składająca się z orurowania, reduktorów i armatury, zasilania do kotła grzewczego;
  2. instalacja grzewcza kotłowni wraz z szafą sterującą dystrybucją ciepła;
  3. rurociągi grzewcze dystrybucyjne do central wentylacji (instalacji chłodnic i central wentylacyjnych) – składające się z orurowania i armatury (służące do ogrzewania i wentylacji pomieszczeń bytowych);
  4. grzejniki - wymienniki ciepła;
  5. zasobnik służący do przygotowania ciepłej wody o pojemności 500 dm3, który jest zlokalizowany w kotłowni.

Wymienione wyżej instalacje są instalacjami grzewczymi oraz ciepłej wody użytkowej. Składają się na nie urządzenia przytwierdzone do ścian za pomocą śrub i uchwytów, których funkcją jest łączenie sieci cieplnej oraz rozdzielanie ciepła do poszczególnych pomieszczeń odbiorczych. Są to połączone ze sobą instalacje, rurociągi i trasy pomiędzy urządzeniami wraz z urządzeniami pomiarowymi, służące do wymiany energii cieplnej, zmiany rodzaju lub parametrów nośnika ciepła dostarczanego z przyłącza oraz regulacji ilości ciepła dostarczanego do instalacji odbiorczych.

Z punktu widzenia przeznaczenia i funkcjonalności każda z wymienionych instalacji stanowi kompleksowy i dający się wyodrębnić zespół urządzeń zdatny do użytku w takiej postaci, w jakiej został zmontowany. Posiada również wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość, zgodnie z przeznaczeniem.

Instalacje mogą być zdemontowane z budynku hali produkcyjnej, w całości przeniesione i ponownie zainstalowane w innym miejscu, bez uszczerbku dla żadnego z elementów instalacji, jak i dla budynku.

Z instalacji grzewczych, oprócz opisanych powyżej przewodów i tras pomiędzy poszczególnymi urządzeniami, Wnioskodawca wyodrębnia również następujące urządzenia:

  • pompy obiegowe i cyrkulacyjne,
  • kocioł kondensacyjny,
  • naczynie zbiorcze,
  • grzejniki,
  • zasobnik służący do przygotowania ciepłej wody o poj. 500 dm3.

Ad. 2)

W skład instalacji przeciwpożarowej wchodzą m.in. urządzenia:

  1. wewnętrzne hydranty p-poż. DN52,
  2. zewnętrzne hydranty p-poż, naziemne i podziemne DN80,
  3. instalacja przeciwpożarowa wewnętrzna, składająca się z orurowania i armatury, zainstalowana na ścianach i pod konstrukcją dachu.

Wyżej wymienione urządzenia przeciwpożarowe nie stanowią nierozerwalnego elementu budynku, lecz są demontowalne i są środkami trwałymi kompletnymi i zdatnymi do użytku, jako jedna całość.

Ad. 3)

Do urządzeń instalacji wentylacji mechanicznej nawiewno-wywiewnej Wnioskodawca zalicza:

  1. centralę nawiewno-wywiewną hali magazynowo-produkcyjnej z odzyskiem ciepła wraz z chłodnicą, nagrzewnicą i wymiennikami krzyżowymi. Urządzenia wentylacji, tj. wentylatory, kompletne centrale wentylacyjne z nagrzewnicami i chłodnicami wraz z automatyką, są to samodzielne kompleksowe urządzenia montowane w ramach całego systemu wentylacji dla obiektu na kondygnacji technicznej obiektu. Urządzenia te wraz z siecią przewodów wentylacyjnych i okablowaniem stanowią system wentylacji obiektu. Można je jednoznacznie wyodrębnić jako samodzielne niezależne urządzenia kompletne i zdatne do użytku, niezależnie od miejsca ich zamontowania. Urządzenia te zamontowane są w sposób umożliwiający ich demontaż i odłączenie od budynku bez uszczerbku zarówno dla budynku, jak i samych urządzeń. Hala po zdemontowaniu centrali może być wentylowana grawitacyjnie;
  2. wentylatory dachowe wywiewne;
  3. nawiewniki wyporowe w hali produkcyjno-magazynowej.

Urządzenia b) i c) wraz z siecią kanałów wentylacyjnych, okablowaniem i automatyką sterującą są zamontowane na kondygnacji technicznej obiektu i podczepione są pod dachem hali, nie są wmurowane w ściany, czyli zostały zamontowane w sposób umożliwiający odłączenie od budynku, bez uszczerbku zarówno dla samych urządzeń, jak i budynku.

Ad. 4)

Do urządzeń klimatyzacji budynku biurowo-socjalnego Wnioskodawca zalicza:

  1. klimatyzatory jednostki zewnętrzne,
  2. klimatyzatory jednostki wewnętrzne,
  3. sieć przewodów wraz z okablowaniem i automatyką sterującą.

Urządzenia klimatyzacji, tj.: szafy klimatyzacyjne, agregaty, jednostki zewnętrzne i wewnętrzne wraz z niezbędnym wyposażeniem są to samodzielne kompleksowe urządzenia montowane dodatkowo poza systemem wentylacji dla obiektu na kondygnacji technicznej, w pomieszczeniach, szachtach lub na dachu. Urządzenia te wraz z siecią przewodów klimatyzacji, okablowaniem, uzbrojeniem, stanowią system klimatyzacji obiektu. Urządzenia te można jednoznacznie wyodrębnić, jako samodzielne niezależne urządzenia, kompletne i zdatne do użytku, niezależnie od miejsca ich zamontowania.

Ad. 5)

Do urządzeń instalacji elektrycznej tj.: stacja transformatorowa, podstacje transformatorowe: rozdzielnia główna, rozdzielnice, szynoprzewody wraz z pozostałymi urządzeniami związanymi z instalacją elektryczną NN i SN, Wnioskodawca zalicza następujące urządzenia:

  1. transformator olejowy,
  2. rozdzielnię średniego napięcia,
  3. rozdzielnię niskiego napięcia.

Stacje transformatorowe są to samodzielne urządzenia elektromagnetyczne, przetwórcze i zasilające wraz z okablowaniem, w ramach których następuje rozdzielanie energii elektrycznej przy różnych poziomach napięć, wyposażone w transformatory lub przekształtniki prądu przemiennego na stały i odwrotnie. Podstacje transformatorowe są to alternatywne stacje transformatorowe, będące odrębnymi urządzeniami, pełniące często funkcje rozdzielni elektrycznych. Stacja transformatorowa będąca kompleksowym i samodzielnym urządzeniem powinna być traktowana jako odrębny środek trwały.

Ad. 6)

Do urządzeń oraz instalacji oświetlenia wewnętrznego i zewnętrznego Wnioskodawca zalicza:

  1. oświetlenie wewnątrz hali wraz z okablowaniem, które poprowadzone jest po powierzchni ścian i sufitów w sposób umożliwiający ich demontaż bez ich zniszczenia, utraty funkcjonalności oraz bez uszczerbku zarówno dla budynku, jak i dla samych urządzeń; stanowi odrębne i w pełni demontowane elementy wyposażenia ruchomego (można je odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji hali, jak również samych lamp oświetleniowych). Ponadto, oświetlenie jest zdatne do użytku niezależnie od miejsca instalacji;
  2. oświetlenie umieszczone wewnątrz budynku biurowca wraz z okablowaniem, które poprowadzone jest po powierzchni ścian i sufitów, w sposób umożliwiający ich demontaż bez ich zniszczenia, utraty funkcjonalności oraz bez uszczerbku zarówno dla budynku, jak i dla samych urządzeń; powinno być uznane za odrębne środki trwałe z uwagi na możliwość ich demontażu oraz fakt, że spełnia swoje funkcje niezależnie od miejsca montażu;
  3. oświetlenie umieszczone na zewnątrz budynku oraz hali posiada również wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania, jako całość, zgodnie z przeznaczeniem i jest zdatne do użytku niezależnie od zmiany miejsca instalacji.

Oświetlenia wymienione w punktach a), b) i c) nie muszą być definitywnie przypisane tylko do jednego budynku, bądź hali oraz powinny być wyodrębnione jako środek trwały, z uwagi na fakt, że stanowią one element szybciej zużywalny niż sam budynek oraz hala.

Ad. 7)

Do urządzeń systemów elektronicznych, w tym: systemu kontroli dostępu, systemu alarmu, systemu monitoringu, systemu sieci komputerowej LAN, Wnioskodawca zalicza:

  1. system kontroli dostępu - jest źródłem informacji o stanie zajętości pomieszczeń, zamknięciu lub otwarciu danych drzwi, próbach siłowego ich otwarcia, użycia innych kart dostępu. Dostarcza także informacji, gdzie aktualnie przebywa personel. Stanowi on połączenie mechanicznych i elektronicznych urządzeń służących do zabezpieczenia wejść do budynku, jego stref, poszczególnych lokali i pomieszczeń. Jako niezależny środek trwały wydzielono komplet samodzielnych urządzeń tego systemu, takich jak: karty, czytniki kart, moduły, centrale, przyciski, zwory i zamki elektromagnetyczne, interfejsy, wideodomofony, akumulatory, zasilacze - jednak bez okablowania;
  2. system alarmu - system sygnalizacji włamania i napadu - jest kompleksem urządzeń zabezpieczających przed ewentualnym wtargnięciem osób niepożądanych do obiektu, czy poszczególnych jego stref. Jako niezależny środek trwały wydzielono komplet samodzielnych urządzeń tego systemu, takich jak: czujki, kontaktrony, przyciski, koncentratory, sygnalizatory, zasilacze wraz z oprogramowaniem całego systemu wraz z okablowaniem,
  3. system monitoringu i telewizji dozorowej - dostarcza informacje (w technologii cyfrowej IP) o sytuacji na podstawowych ciągach komunikacyjnych wewnątrz budynku, w jego otoczeniu zewnętrznym (wejścia główne, elewacje) oraz na obszarze parkingu. Jako niezależny środek trwały wydzielono komplet samodzielnych urządzeń tego systemu, takich jak: kamery, mediakonwertery wraz z kompletną automatyką całego systemu, bez okablowania;
  4. system sieci komputerowej przesyłu danych LAN - to zespół urządzeń elektronicznych związany bezpośrednio z funkcją biurową i produkcyjną budynku wraz z okablowaniem, zapewniający sprawne działanie i współdziałanie komputerowych urządzeń biurowych, stanowiących wyposażenie biur i hali magazynowo-produkcyjnej. Jako niezależny środek trwały wydzielony będzie komplet urządzeń mikroprocesorowych tego systemu, takich jak: routery, switch-e, access point, szafy krosownicze MDF i IDF, przełączniki wraz z okablowaniem łączącym te urządzenia w sieć oraz z urządzeniem zasilającym UPS-em podtrzymującym sprawność szkieletu tej sieci, w przypadku zaniku prądu, jednak bez serwerów.

W piśmie z dnia 29 czerwca 2018 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej od 1998 r. W zakres Jego działalności wchodzi handel hurtowy materiałami do produkcji szyb zespolonych oraz stolarki budowlanej, a także produkcja komponentów dla produkcji szyb zespolonych oraz stolarki budowlanej. Obecnie firma mieści się w wynajętych pomieszczeniach.

Hala będzie wykorzystywana do potrzeb działalności gospodarczej, jako magazyn oraz jako miejsce produkcji. Budynek przylegający do hali będzie wykorzystywany do potrzeb działalności gospodarczej, jako budynek biurowy oraz socjalno-bytowy dla pracowników. Powierzchnia hali wynosi 2 565 m 2, powierzchnia budynku biurowo-socjalnego wynosi 352 m2, powierzchnia budynku technicznego wewnątrz hali wynosi 75 m2, powierzchnia budynku trafo wewnątrz hali wynosi 41 m2.

Symbole KŚT poszczególnych instalacji to:

  • KŚT 211 - instalacja grzewcza i cieplej wody wraz ze wszystkimi elementami składowymi,
  • KŚT 211 - instalacja przeciwpożarowa wraz ze wszystkimi elementami,
  • KŚT 651 - instalacja wentylacji mechanicznej nawiewno-wywiewnej,
  • KŚT 652 - instalacja klimatyzacji budynku biurowo-socjalnego,
  • KŚT 61 - instalacja elektryczna (wg. składu opisanego w pytaniu Nr 5; z punktu widzenia załącznika Nr 1 grupowanie dwucyfrowe jest wystarczające),
  • KŚT 809 - instalacje oświetleniowe: wewnętrzne i zewnętrzne,
  • KŚT 623 - instalacje teletechniczne, w tym: systemu kontroli dostępu, systemu alarmu, systemu monitoringu i systemu sieci komputerowej.

Wszystkie wymienione we wniosku instalacje stanowią własność Wnioskodawcy, zostały nabyte oraz będą wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Okres używania urządzeń będzie dłuższy niż rok. Wartość każdej wskazanej we wniosku instalacji, mającej pełnić rolę odrębnego środka trwałego, przekracza 10 000 zł.

Jako odrębny środek trwały zostanie zakwalifikowana każda z ww. instalacji. Po doprecyzowaniu wniosku Wnioskodawca uznał, że wymienione w pierwotnej wersji wniosku urządzenia stanowią integralną część danej konkretnej instalacji i jako dana instalacja stanowią funkcjonalną całość, w rozumieniu art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dalej: UPDOF.

W związku z powyższym opisem w uzupełnieniu wniosku zadano następujące pytania:

  1. Czy wskazane w zdarzeniu przyszłym instalacje, składające się z urządzeń technicznych oraz łączących je przewodów, okablowania i kanałów oraz elementy wyposażenia i inne części składowe, wymienione w opisie zdarzenia przyszłego, instalacji grzewczej i ciepłej wody użytkowej, mogą stanowić odrębny środek trwały podlegający amortyzacji, zgodnie z art. 22a ust. l pkt 2 w związku z art. 22f ust. l UPDOF?
  2. Czy wskazane w zdarzeniu przyszłym instalacje, składające się z urządzeń technicznych oraz łączących je przewodów, okablowania i kanałów oraz elementy wyposażenia i inne części składowe, wymienione w opisie zdarzenia przyszłego, instalacji przeciwpożarowej, mogą stanowić odrębny środek trwały podlegający amortyzacji, zgodnie z art. 22a ust. l pkt 2 w związku z art. 22f ust. l UPDOF?
  3. Czy wskazane w zdarzeniu przyszłym instalacje składające się z urządzeń technicznych oraz łączących je przewodów, okablowania i kanałów oraz elementy wyposażenia i inne części składowe, wymienione w opisie zdarzenia przyszłego, instalacji wentylacji mechanicznej nawiewno-wywiewnej mogą stanowić odrębny środek trwały podlegający amortyzacji, zgodnie z art. 22a ust. l pkt 2 w związku z art. 22f ust. l UPDOF?
  4. Czy wskazane w zdarzeniu przyszłym instalacje, składające się z urządzeń technicznych oraz łączących je przewodów, okablowania i kanałów oraz elementy wyposażenia i inne części składowe, wymienione w opisie zdarzenia przyszłego, instalacji klimatyzacji mogą stanowić odrębny środek trwały podlegający amortyzacji, zgodnie z art. 22a ust. l pkt 2 w związku z art. 22f ust. l UPDOF?
  5. Czy wskazane w zdarzeniu przyszłym instalacje, składające się z urządzeń technicznych oraz łączących je przewodów, okablowania i kanałów oraz elementy wyposażenia i inne części składowe, wymienione w opisie zdarzenia przyszłego, instalacji elektrycznej, tj.: stacji transformatorowej, podstacji transformatorowej, rozdzielni głównej, rozdzielnie szynoprzewodów wraz z pozostałymi urządzeniami związanymi z instalacją elektryczną NN i SN, mogą stanowić odrębny środek trwały podlegający amortyzacji, zgodnie z art. 22a ust. l pkt 2 w związku z art. 22f ust. l UPDOF?
  6. Czy wskazane w zdarzeniu przyszłym instalacje, składające się z urządzeń technicznych oraz łączących je przewodów, okablowania i kanałów oraz elementy wyposażenia i inne części składowe, wymienione w opisie zdarzenia przyszłego, instalacji oświetlenia wewnętrznego i zewnętrznego, mogą stanowić odrębny środek trwały podlegający amortyzacji, zgodnie z art. 22a ust. l pkt 2 w związku z art. 22f ust. l UPDOF?
  7. Czy wskazane w zdarzeniu przyszłym instalacje, składające się z urządzeń technicznych oraz łączących je przewodów, okablowania i kanałów oraz elementy wyposażenia i inne części składowe, wymienione w opisie zdarzenia przyszłego, instalacji teletechnicznej, w tym systemu kontroli dostępu, systemu alarmu, systemu monitoringu i systemu sieci komputerowej LAN, mogą stanowić odrębny środek trwały podlegający amortyzacji, zgodnie z art. 22a ust. l pkt 2 w związku z art. 22f ust. l UPDOF?

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 2, dotyczącego uznania instalacji przeciwpożarowej za odrębny środek trwały podlegający amortyzacji. Natomiast w zakresie pozostałych pytań wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, nabył On w 2015 r. działki budowlane w celu zrealizowania inwestycji w postaci budowy hali magazynowo-produkcyjnej wraz z przyległym budynkiem biurowo-socjalnym. Hala i budynek są wybudowane, trwają prace wykończeniowe. Nie zostały przeprowadzone jeszcze czynności odbiorów i oddania do użytkowania.

W związku z realizacją przedmiotowej inwestycji, nowo powstała hala wraz z budynkiem biurowo-socjalnym zostały wyposażone między innymi w instalacje składające się z urządzeń technicznych oraz łączących je przewodów, okablowania i kanałów, które poprowadzone są po powierzchni ścian i sufitów w sposób umożliwiający ich demontaż bez ich zniszczenia, utraty funkcjonalności oraz bez uszczerbku, zarówno dla budynku, jak i dla samych urządzeń. Zgodnie z informacją otrzymaną od projektantów, pod względem pożarowym, konstrukcyjnym, fundamentów - są to dwa oddzielne budynki, natomiast pod kątem uzyskanego pozwolenia budowlanego ww. budynek hali oraz budynek biurowo socjalny stanowi jeden obiekt. Pod względem funkcjonalnym, który to aspekt wydaje się być dla sprawy przesądzającym, mamy do czynienia z dwoma niezależnymi obiektami.

W ocenie Wnioskodawcy, instalacja przeciwpożarowa obsługiwać będzie wprawdzie jeden budynek hali magazynowo – produkcyjnej, jednakże w hali tej położone są: stacja trafo i budynek techniczny. Oznacza to, że jako kompletny i zdatny do użytku (zgodnie z definicją zawartą w art. 22a ust. 1 UPDOF) środek trwały ww. instalacja będzie spełniać swoją założoną funkcję w stosunku do większej ilości obiektów niż jeden, w tym przypadku trzech.

Oznacza to, że powinna być ona klasyfikowana jako oddzielny środek trwały, którego przypisanie wyłącznie do jednego obiektu budowlanego nie jest możliwe, co skutkuje obowiązkiem dokonywania od niej amortyzacji, zgodnie z art. 22i ust. l UPDOF, wg stawki liniowej, zgodnie z załącznikiem Nr 1 do ustawy, jako od samodzielnego środka trwałego.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, instalacja może stanowić odrębny środek trwały podlegający amortyzacji, zgodnie z art. 22a ust. l pkt 2 w związku z art. 22f ust. l UPDOF, co przekłada się na możliwość amortyzacji całej wymienionej w pytaniu instalacji jako oddzielnego środka trwałego wg stawki wymienionej w załączniku Nr 1 dla KŚT 211.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

  • pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  • nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  • być właściwie udokumentowany.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części – wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Stosownie do art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne), dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Jak stanowi art. 22a ust. 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

  1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
  3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zatem, aby dany składnik majątku był uznany za środek trwały, musi:

  • stanowić własność lub współwłasność podatnika,
  • zostać nabyty lub wytworzony we własnym zakresie przez podatnika,
  • być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
  • jego przewidywany okres używania być dłuższy niż rok,
  • być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością albo oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym uznaje się, że składnik majątku spełnia kryterium kompletności wskazane w tym przepisie, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Natomiast sformułowanie „zdatny do użytku” należy rozumieć jako możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania.

Należy zauważyć, że klasyfikując środki trwałe do poszczególnych grup należy posiłkować się Klasyfikacją Środków Trwałych. Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. z 2016 r., poz. 1864) Klasyfikacja Środków Trwałych jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalaniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych.

Ponadto należy dodać, że to na podatniku ciąży obowiązek dokonania prawidłowej klasyfikacji środka trwałego do odpowiedniej grupy KŚT. Powyższe wynika z Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z którym zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane, według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

W Klasyfikacji Środków Trwałych, za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego, spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może nim być m.in. budynek, maszyna, pojazd mechaniczny. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie za pojedynczy obiekt, tzw. obiekt zbiorczy, którym może być np. zespół przewodów rurociągowych, zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie zakładu, ulicy, osiedla lub zespoły komputerowe.

Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych, przez budynek należy rozumieć obiekt budowlany, który jest na trwałe powiązany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz.U. z 2017 r., poz. 1332, z późn. zm.). Granicę budynku stanowią zewnętrzne powierzchnie ścian oraz górna powierzchnia najwyższego stropu, posadzka piwnic w budynkach podpiwniczonych lub poziom terenu przy budynkach niepodpiwniczonych.

Do wyposażenia budynku zalicza się wszystkie instalacje wbudowane w konstrukcję budynku na stałe, np. instalacje sanitarne, elektryczne, sygnalizacyjne, komputerowe, telekomunikacyjne, przeciwpożarowe oraz normalne wyposażenie budynku, np. wbudowane meble. Granice instalacji należących do wyposażenia budynku stanowią w zależności od rodzaju instalacji, np. mufy, studzienki rewizyjne, zawory zamykające dopływ wody, gazu, czynników grzewczych itp.

Natomiast instalacje nietypowe bądź takie, które mogą obsługiwać kilka budynków lub mogą funkcjonować niezależnie od instalacji, będących integralną częścią budynku, stanowią samodzielny środek trwały.

Zgodnie z art. 22f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub, w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Jak stanowi art. 22i ust. 1 powołanej ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca od 1998 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu hurtowego materiałami do produkcji szyb zespolonych oraz stolarki budowlanej, a także produkcji komponentów do produkcji szyb zespolonych oraz stolarki budowlanej. Obecnie Jego firma mieści się w wynajętych pomieszczeniach.

Wnioskodawca w 2015 r., nabył działki budowlane w celu zrealizowania inwestycji w postaci budowy hali magazynowo-produkcyjnej wraz z przyległym budynkiem biurowo-socjalnym. Hala i budynek zostały wybudowane, trwają prace wykończeniowe. Nie zostały przeprowadzone jeszcze czynności odbiorów i oddania do użytkowania. Hala będzie wykorzystywana do potrzeb działalności gospodarczej jako magazyn oraz jako miejsce produkcji, natomiast budynek przylegający do hali będzie wykorzystywany jako budynek biurowy oraz socjalno-bytowy dla pracowników. Nowo powstała hala wraz z budynkiem biurowo-socjalnym zostały wyposażone między innymi w instalacje, składające się z urządzeń technicznych oraz łączących je przewodów okablowania i kanałów, które poprowadzone są po powierzchni ścian i sufitów w sposób umożlwiający ich demontaż bez ich zniszczenia, utraty funkcjonalności oraz bez uszczerbku zarówno dla budynku, jaki i dla samych urządzeń.

Hala i budynek zostały wyposażone m.in. w: instalację grzewczą i ciepłej wody użytkowej, instalację przeciwpożarową, instalację mechaniczną nawiewno-wywiewną, instalację klimatyzacji, instalację elektryczną, instalację oświetlenia wewnętrznego i zewnętrznego, instalację teletechniczną. Wszystkie powyższe składniki majątkowe wraz z przewodami, okablowaniem i kanałami, będą stanowić kompletne i dające się wyodrębnić urządzenia zdatne do użytku w takiej postaci, w jakiej są zmontowane. Posiadają one wszystkie elementy konstrukcyjne, niezbędne do prawidłowego funkcjonowania, jako całość, zgodnie z przeznaczeniem i mogą stanowić odrębne środki trwałe. Wszystkie wymienione instalacje i urządzenia, wraz z przewodami, okablowaniem oraz kanałami, zostały sklasyfikowane jako odrębne środki trwale, zakwalifikowane do konkretnych grup w KŚT, zgodnie z wydaną Wnioskodawcy interpretacją Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego ...

Mając na uwadze powołane regulacje prawne na tle przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że jeżeli instalacja przeciwpożarowa nie będzie stanowić części składowej budynku hali wraz z przyległym budynkiem biurowo-socjalnym, tj. nie będzie wbudowana w konstrukcję tych budynków na stałe, a jednocześnie będzie kompletna i zdatna do użytku w dniu przyjęcia do używania na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, to instalacja ta będzie stanowić odrębny środek trwały podlegający amortyzacji według stawki przewidzianej dla tego rodzaju obiektów, określonej w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo należy zaznaczyć, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie się różnić od zdarzenia, które wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k - 14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …. w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj