Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-1.4011.230.2018.1.IM
z 8 sierpnia 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2018 r. (data wpływu 11 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z tytułu przedawnionych zobowiązań – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z tytułu przedawnionych zobowiązań.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Pismem skierowanym przez X, datowanym na 02.05.2017 r., poinformowano Wnioskodawcę, że w związku z umorzeniem części Jego zobowiązań z tytułu jazdy środkiem komunikacji miejskiej bez ważnego biletu/dokumentu przewozu, zostanie przesłany do Wnioskodawcy i do właściwego dla Wnioskodawcy Urzędu Skarbowego PIT-8C za rok 2017.

W konsekwencji, Wnioskodawca otrzymał PIT-8C za rok 2017, wystawiony przez X. W rubryce zawierającej informacje o wysokości przychodów wpisano kwotę 1.142,45 zł stanowiącą sumę przedawnionych wierzytelności.

Kolejno, w odniesieniu do sprawy o nr A - data wystawienia wezwania to 06.05.2005 r., zatem termin płatności upłynął 20.05.2005 r., a termin przedawnienia nastąpił 21.05.2006 r.

Podobnie w odniesieniu do sprawy o nr B - data wystawienia wezwania to 03.09.2005 r., zatem termin płatności upłynął 17.09.2005 r., a termin przedawnienia nastąpił 18.09.2006 r.

W odniesieniu do sprawy o nr C - data wystawienia wezwania to 19.11.2005 r., zatem termin płatności upłynął 03.12.2005 r., a termin przedawnienia nastąpił 04.12.2006 r.

W odniesieniu do sprawy o nr D - data wystawienia wezwania to 22.12.2005 r. zatem termin płatności 05.01.2006 r., a termin przedawnienia nastąpił 06.01.2007 r.

(…)

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

  1. W jakim czasie informacja PIT-8C powinna być sporządzona i przekazana do właściwego organu podatkowego, w sytuacji gdy obowiązek ten obciąża wierzyciela zobowiązania przedawnionego, którego uregulowania dłużnik odmawia?
  2. W jaki sposób, od jakiej daty należy liczyć termin przedawnienia zobowiązania podatkowego w razie niesporządzenia informacji PIT-8C przez wierzyciela zobowiązania przedawnionego w terminie?
  3. Jaki był termin płatności podatku z przedawnionych mandatów? Czy obowiązek ten nadal istnieje?

Zdaniem Wnioskodawcy, jedynie wskutek podniesienia zarzutu przedawnienia zobowiązania i odmowy jego uregulowania, zobowiązany osiąga realne przysporzenie majątkowe, które - jako przychód z innych źródeł podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Stosownie do postanowień art. 42a ustawy o PIT, na świadczeniodawcy ciąży obowiązek sporządzenia informacji PIT-8C, w której jako przychód z innych źródeł należy wykazać wartość przedawnionego zobowiązania (na moment przedawnienia), którego kredytobiorca odmawia spłacenia. Uwagę należy jednak zwrócić na fakt, że ww. obowiązek dotyczy przychodu w zeznaniu podatkowym składanym za rok, w którym doszło do przedawnienia zobowiązania, w terminie do 30 kwietnia roku następującego po tym zdarzeniu, (vide: interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 01.02.2018 r. 0111-KDIB2-3.4011.282.2017.2.SK).

X, będąc wierzycielem zobowiązania miał obowiązek wystawienia informacji PIT-8C, z tymże nie za 2017 r., ale za rok w którym doszło do przedawnienia zobowiązania.

Informacja (o której mowa w art. 42a ustawy o PIT) powinna być sporządzona i przekazana do końca lutego następnego roku podatkowego. (vide: Bartosiewicz Adam, Kubacki Ryszard, PIT. Komentarz, wyd. V. Opublikowano: LEX 2015).

Powyższe zobowiązania - na gruncie prawa cywilnego - uległy przedawnieniu, wywierając jednak ciągle skutek na płaszczyźnie prawa podatkowego w postaci rozliczenia uzyskanego z tego tytułu przychodu. Powyższe należy powiązać jednak z upływem czasu i brakiem uregulowania należności. Zgodnie bowiem z art. 59 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa zobowiązanie podatkowe wygasa w całości lub w części między innymi w skutek zapłaty (pkt 1) lub przedawnienia (pkt 9). Stosownie do art. 70 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

W konsekwencji stwierdzić należy, że przekazana przez X informacja podatkowa nie znajduje odzwierciedlenia w aktualnie obowiązującym stanie prawnym i nie stanowi realizacji obowiązku, na którego istnienie się powołano. Z uwagi na upływ czasu, istniejące wobec Wnioskodawcy zobowiązania, których dotyczyło skierowane przez X pismo aktualnie nie wywołują skutków prawnych szczególności w zakresie prawa podatkowego, co powinno zostać przez X uwzględnione i winno skutkować odstąpieniem przez Wnioskodawcę od rozliczenia z przesłanego PIT-8C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 200, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji, gdy podatnik na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), jak również na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów, uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

Źródłem przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych, są między innymi inne źródła, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Zwrot w „szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy.

Na podstawie art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca otrzymał PIT-8C za rok 2017, wystawiony przez X o wysokości przychodów stanowiącą sumę przedawnionych wierzytelności. Kolejno:

  • sprawa nr A - data wystawienia wezwania to 06.05.2005r., termin płatności upłynął 20.05.2005r., a termin przedawnienia nastąpił 21.05.2006 r.,
  • sprawa nr B - data wystawienia wezwania to 03.09.2005 r., termin płatności upłynął 17.09.2005 r., a termin przedawnienia nastąpił 18.09.2006 r.,
  • sprawa nr C - data wystawienia wezwania to 19.11.2005 r., termin płatności upłynął 03.12.2005 r., a termin przedawnienia nastąpił 04.12.2006 r.,
  • sprawa nr D - data wystawienia wezwania to 22.12.2005 r., termin płatności 05.01.2006 r., a termin przedawnienia nastąpił 06.01.2007 r.

W związku z powyższym należy wskazać, że instytucja przedawnienia uregulowana została w art. 117-125 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459 z późn. zm.). Zgodnie z art. 117 § 1 ww. Kodeksu, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie, roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu. Przy czym, w myśl art. 117 § 2 ww. Kodeksu, po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia. Jednakże zrzeczenie się zarzutu przedawnienia przed upływem terminu jest nieważne.

Przedawnienie zobowiązania jest zdarzeniem prawnym, powodującym określone skutki w zakresie możliwości dochodzenia zobowiązań.

W świetle powyższego zobowiązanie przedawnione przekształca się w tzw. zobowiązanie naturalne. Nie może ono być wyegzekwowane pod przymusem, ani też zasądzone przez sąd powszechny, jeżeli dłużnik powoła się na upływ terminu przedawnienia.

Niemniej jednak, w sytuacji gdy występuje niemożność przymusowego wyegzekwowania zobowiązania mimo braku jego faktycznego wykonania, dłużnik uzyskuje pewną korzyść majątkową, przejawiającą się w tym, że nie musi realnie wykonać zobowiązania. Zasadnicze znaczenie ma bowiem, że w następstwie przedawnienia dłużnik zostaje zwolniony z obowiązku spłaty zadłużenia (ustaje obowiązek spełnienia świadczenia). Skutki finansowe przedawnienia zobowiązania z tytułu wierzytelności są zatem, takie same jak przy ich umorzeniu.

Przychód podatkowy z tytułu przedawnionego zobowiązania powstaje w momencie upływu terminu przedawnienia. Stosownie do art. 118 Kodeksu cywilnego, jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej trzy lata.

Natomiast zgodnie z art. 77 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. Prawo przewozowe (Dz. U. z 2017 r., poz. 1983), z zastrzeżeniem ust. 2 oraz art. 78 roszczenia dochodzone na podstawie ustawy lub przepisów wydanych w jej wykonaniu przedawniają się z upływem roku.

Wnioskodawca wskazał, że doszło do przedawnienia wierzytelności w 2006 r. i 2007 r. Z uwagi na przedawnienie roszczenia – nie ma możliwości skutecznego wyegzekwowania tej wierzytelności, wówczas Wnioskodawca osiąga realne przysporzenie majątkowe, które – jako przychód z innych źródeł – podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

W tej sytuacji, stosownie do postanowień art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na X ciążył obowiązek sporządzenia informacji PIT-8C, w której jako przychód z innych źródeł należało wykazać wartość przedawnionego zobowiązania (na moment przedawnienia).

Na Wnioskodawcy ciążył natomiast obowiązek uwzględnienia przychodu z tego tytułu w zeznaniu podatkowym, obliczenia dochodu i należnego podatku dochodowego za rok podatkowy, w którym uzyskał przychód.

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz sformułowanych w nim pytań należy zauważyć, że informacja PIT-8C powinna być sporządzona i przekazana do właściwego organu podatkowego za rok w którym doszło do przedawnienia zobowiązania. Sporządzenie bądź niesporządzenie informacji PIT-8C przez płatnika nie ma wpływu na zmianę daty przedawnienia zobowiązania, zatem w razie niesporządzenia informacji PIT-8C przez wierzyciela zobowiązania przedawnionego termin przedawnienia zobowiązania podatkowego nie ulega zmianie.

Ponadto wskazać należy, że zarówno kwestie powstania zobowiązania podatkowego, jak i jego przedawnienia są uregulowane w przepisach ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.). Stosownie do postanowień art. 21 § 1 pkt 1 powołanej ustawy, zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania. Podatek niezapłacony w terminie staje się zaległością podatkową, od której naliczane są odsetki za zwłokę zgodnie z art. 53 ustawy Ordynacja podatkowa. Z kolei art. 59 § 1 pkt 9 ww. ustawy stanowi, że zobowiązanie podatkowe wygasa w całości lub części wskutek zapłaty lub przedawnienia. Zgodnie natomiast z art. 70 § 1 tej ustawy, zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Dla zobowiązania podatkowego powstałego w dacie przedawnienia, przedawnienie nastąpi z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Jak wskazuje Wnioskodawca terminy przedawnienia płatności za niezapłacone mandaty nastąpiły kolejno: 21.05.2006 r., 18.09.2006 r., 04.12.2006 r., oraz 06.01.2007 r. zatem zgodnie z art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa skoro zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku Wnioskodawca nie ma obowiązku płatności podatku z przedawnionych mandatów.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj