Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.241.2018.2.ENB
z 8 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 maja 2018 r. (data wpływu 30 maja 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 lipca 2018 r. (data wpływu 16 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku złożenia zeznania podatkowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2018 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 16 lipca 2018 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku złożenia zeznania podatkowego.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 22 lipca 2013 r. Wnioskodawca podjął zatrudnienie w amerykańskiej firmie z siedzibą w Wielkiej Brytanii. Firma ta jest związana z transportem odbywającym się na Morzu Północnym. Wnioskodawca jest marynarzem pracującym na stanowisku kucharza okrętowego. Statki, na których wykonuje swoje obowiązki są zarejestrowane pod banderą brytyjską. Dochody osiągane z tytułu wykonywania tej pracy podlegają opodatkowaniu na terenie Wielkiej Brytanii. Tam również Wnioskodawca opłaca składki na ubezpieczenie zdrowotne i pozostałe ubezpieczenia socjalne. W Wielkiej Brytanii spędza średnio około 6 miesięcy w każdym roku kalendarzowym, gdyż pracuje w systemie zmianowym - 5 tygodni na statku / 5 tygodni na lądzie w domu w Polsce.

W okresie którego dotyczy wniosek Wnioskodawca posiadał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych (tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy i rezydencję podatkową) wyłącznie w Polsce. W Polsce posiadał ośrodek interesów życiowych (rodzinę i znajomych), oraz stałe miejsce zamieszkania.

Wnioskodawca zazwyczaj przebywał w Wielkiej Brytanii, tzn. w Polsce przebywał łącznie około 172 dni w ciągu dwunastu miesięcy, zaś w Wielkiej Brytanii przebywał łącznie około 193 dni w ciągu dwunastu miesięcy. Wnioskodawca jest obywatelem Polski. Statek na którym wykonywał pracę był statkiem morskim, eksploatowanym w transporcie wyłącznie między miejscami położonymi w jednym państwie tj. w Wielkiej Brytanii. Statek był eksploatowany na szelfie kontynentalnym Wielkiej Brytanii. W Wielkiej Brytanii Wnioskodawca przebywał przez okres lub okresy przekraczające łącznie 183 dni w roku podatkowym oraz przez okres lub okresy przekraczające łącznie 183 dni podczas każdego dwunastomiesięcznego okresu, rozpoczynającego się lub kończącego w roku podatkowym.

Wynagrodzenia za pracę były wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który miał siedzibę w państwie, w którym Wnioskodawca wykonywał pracę, tj. w Wielkiej Brytanii.

Pracodawca posiadał w Wielkiej Brytanii siedzibę firmy, tzn. stałą placówkę w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowani, i wynagrodzenia Wnioskodawcy były ponoszone przez tę placówkę.

Siedziba i faktyczny zarząd przedsiębiorstwa eksploatującego statek w komunikacji / transporcie (przy czym za przedsiębiorstwo eksploatujące statek należy rozumieć przedsiębiorstwo, które uzyskuje przychody z transportu) znajduje się w Wielkiej Brytanii.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w sytuacji gdy Wnioskodawca jest zatrudniony od 22 lipca 2013 r. w amerykańskiej firmie z siedzibą w Wielkiej Brytanii i w związku z tym wykonuje obowiązki na statkach na Morzu Północnym, a dochody z tego tytułu podlegają opodatkowaniu na terenie Wielkiej Brytanii, gdzie również opłacane są składki na ubezpieczenie zdrowotne i pozostałe ubezpieczenia socjalne, zobowiązany jest do składania w Polsce zeznań rocznych o osiągniętych dochodach?
2. Czy w przedstawionej sytuacji ma znaczenie to, że w Wielkiej Brytanii Wnioskodawca spędza średnio około 6 miesięcy w każdym roku kalendarzowym, gdyż pracuje w systemie zmianowym - 5 tygodni na statku / 5 tygodni na lądzie w domu w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli jest zatrudniony od 22 lipca 2013 r. w amerykańskiej firmie z siedzibą w Wielkiej Brytanii i wykonuje obowiązki kucharza okrętowego na statkach na Morzu Północnym, zaś dochody z tytułu pracy podlegają opodatkowaniu na terenie Wielkiej Brytanii, tam opłacane są składki na ubezpieczenie zdrowotne i pozostałe ubezpieczenia socjalne, to nie ma obowiązku składania w Polsce zeznań rocznych o osiągniętych dochodach. Wnioskodawca osiąga tylko dochody z tytułu pracy zagranicą. Dochody te są opodatkowane w Wielkiej Brytanii i tam Wnioskodawca się rozlicza. W Polsce Wnioskodawca nie osiąga żadnych dochodów. Wobec tego zdaniem Wnioskodawcy nie powinien składać w Polsce w urzędzie skarbowym zeznań rocznych o osiągniętych dochodach skoro wykazuje je w Wielkiej Brytanii, gdzie są opodatkowane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Jak wynika z treści wniosku, w dniu 22 lipca 2013 r. Wnioskodawca podjął zatrudnienie w amerykańskiej firmie z siedzibą w Wielkiej Brytanii. Firma ta jest związana z transportem odbywającym się na Morzu Północnym. Wnioskodawca jest marynarzem pracującym na stanowisku kucharza okrętowego. Statki, na których wykonuje swoje obowiązki są zarejestrowane pod banderą brytyjską. Dochody osiągane z tytułu wykonywania tej pracy podlegają opodatkowaniu na terenie Wielkiej Brytanii. Tam również Wnioskodawca opłaca składki na ubezpieczenie zdrowotne i pozostałe ubezpieczenia socjalne. W Wielkiej Brytanii spędza średnio około 6 miesięcy w każdym roku kalendarzowym, gdyż pracuje w systemie zmianowym - 5 tygodni na statku / 5 tygodni na lądzie w domu w Polsce.

W okresie którego dotyczy wniosek Wnioskodawca posiadał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych (tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy i rezydencję podatkową) wyłącznie w Polsce. W Polsce posiadał ośrodek interesów życiowych (rodzinę i znajomych), oraz stałe miejsce zamieszkania.

Wnioskodawca zazwyczaj przebywał w Wielkiej Brytanii, tzn. w Polsce przebywał łącznie około 172 dni w ciągu dwunastu miesięcy, zaś w Wielkiej Brytanii przebywał łącznie około 193 dni w ciągu dwunastu miesięcy. Wnioskodawca jest obywatelem Polski. Statek na którym wykonywał pracę był statkiem morskim, eksploatowanym w transporcie wyłącznie między miejscami położonymi w jednym państwie tj. w Wielkiej Brytanii. Statek był eksploatowany na szelfie kontynentalnym Wielkiej Brytanii. W Wielkiej Brytanii Wnioskodawca przebywał przez okres lub okresy przekraczające łącznie 183 dni w roku podatkowym oraz przez okres lub okresy przekraczające łącznie 183 dni podczas każdego dwunastomiesięcznego okresu, rozpoczynającego się lub kończącego w roku podatkowym.

Wynagrodzenia za pracę były wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który miał siedzibę w państwie, w którym Wnioskodawca wykonywał pracę, tj. w Wielkiej Brytanii.

Pracodawca posiadał w Wielkiej Brytanii, siedzibę firmy, tzn. stałą placówkę w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowani, i wynagrodzenia Wnioskodawcy były ponoszone przez tą placówkę.

Siedziba i faktyczny zarząd przedsiębiorstwa eksploatującego statek w komunikacji / transporcie (przy czym za przedsiębiorstwo eksploatujące statek należy rozumieć przedsiębiorstwo, które uzyskuje przychody z transportu) znajduje się w Wielkiej Brytanii.

W celu określenia czy w przedstawionej we wniosku sytuacji Wnioskodawca jest zobowiązany do składania w Polsce zeznań podatkowych, w pierwszej kolejności należy ustalić czy dochody uzyskiwane z Wielkiej Brytanii podlegały opodatkowaniu w Polsce.

W kontekście powyższego wyjaśnić należy, iż miejsce opodatkowania dochodów z pracy, zgodnie z umowami o unikaniu podwójnego opodatkowania uzależnione jest nie tyle od podmiotu wypłacającego wynagrodzenie, co od miejsca wykonywania pracy. Zatem, zakres obowiązku podatkowego polskich rezydentów podatkowych wykonujących pracę za granicą modyfikowany jest przez umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarte przez Polskę z krajem, w którym praca będzie wykonywana. Zgodnie z zasadą wyrażaną w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody osób fizycznych mających miejsce zamieszkania w jednym z umawiających się państw, uzyskiwane z tytułu pracy najemnej świadczonej na terytorium drugiego państwa, mogą być opodatkowane w tym państwie, w którym praca ta jest rzeczywiście wykonywana. Kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia kwestii, gdzie uzyskiwane są wynagrodzenia w zamian za świadczoną pracę najemną, ma określenie miejsca jej wykonywania. Za miejsce wykonywania pracy należy uznać zawsze to miejsce, w którym osoba fizyczna przebywa, kiedy wykonuje pracę, za którą otrzymuje wynagrodzenie. Pierwszeństwo w opodatkowaniu dochodów z pracy najemnej ma zawsze to państwo, w którym praca jest wykonywana.

Natomiast według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD do art. 15 ust. 3 do wynagrodzeń załóg statków morskich lub statków powietrznych eksploatowanych w transporcie międzynarodowym lub barek eksploatowanych w żegludze śródlądowej stosuje się zasadę, która w pewnym zakresie jest zgodna z zasadą odnoszącą się do dochodów z żeglugi morskiej, śródlądowej i transportu lotniczego; chodzi o to, że podlegają one opodatkowaniu w państwie, w którym znajduje się faktyczny zarząd przedsiębiorstwa. W Komentarzu do art. 8 wskazano, że Umawiające się Państwa mogą uzgodnić między sobą zrzeczenie się prawa do opodatkowania dochodu na rzecz państwa, w którym mieści się faktyczny zarząd przedsiębiorstwa eksploatującego statki morskie, statki powietrzne lub barki. Przyczyny wprowadzenia takiej możliwości w przypadku dochodu z żeglugi morskiej, powietrznej lub śródlądowej odnoszą się również do wynagrodzenia załóg. Umawiające się Państwa mogą oczywiście uzgodnić między sobą postanowienie przyznające prawo do opodatkowania państwu przedsiębiorstwa. Takie postanowienie jak również ust. 3 art. 15 zakładają, że ustawodawstwo wewnętrzne państwa, któremu przyznano prawo do opodatkowania, zezwala temu państwu opodatkować wynagrodzenie osoby zatrudnionej w danym przedsiębiorstwie, bez względu na jej miejsce zamieszkania.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Zgodnie zatem z Komentarzem do Modelowej Konwencji OECD (pkt 9) w zakresie art. 15 ust. 3, zasadę, w myśl której występuje opodatkowanie w państwie, w którym znajduje się faktyczny zarząd przedsiębiorstwa stosuje się do wynagrodzeń załóg statków morskich lub statków powietrznych eksploatowanych w transporcie międzynarodowym.

Mając na uwadze powyższe, uznać należy, że w odniesieniu do opodatkowania dochodów osiągniętych przez Wnioskodawcę z tytułu pracy najemnej wykonywanej na statku morskim eksploatowanym w transporcie na terytorium szelfu kontynentalnego Wielkiej Brytanii przez przedsiębiorstwo z siedzibą i faktycznym zarządem w Wielkiej Brytanii należy wziąć pod uwagę Konwencję z dnia 20 lipca 2006 r. między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych (Dz.U. Nr 250, poz. 1840).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. g) ww. Konwencji określenia "przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa" i "przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa" oznaczają odpowiednio przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym Umawiającym się Państwie i przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie.

W myśl art. 14 ust. 1 tej Konwencji, z zastrzeżeniem postanowień artykułów 15, 17, 18 i 19 niniejszej Konwencji, pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Na podstawie art. 14 ust. 2 ww. Konwencji bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu, wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną wykonywaną w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:

1. odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nie przekraczające łącznie 183 dni w okresie dwunastu miesięcy rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym, i
2. wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i
3. wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład, który pracodawca posiada w drugim Państwie.

Stosownie do art. 14 ust. 3 tej Konwencji, bez względu na poprzednie postanowienia niniejszego artykułu, wynagrodzenie otrzymywane za pracę najemną, wykonywaną na pokładzie statku morskiego bądź statku powietrznego eksploatowanego w transporcie międzynarodowym przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa może być opodatkowane w tym Państwie.

Definicja transportu międzynarodowego została natomiast przedstawiona w art. 3 ust. 1 lit. h) ww. Konwencji. Zgodnie z tym przepisem określenie "transport międzynarodowy" oznacza wszelki transport statkiem morskim lub statkiem powietrznym, eksploatowanym przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa, z wyjątkiem przypadku, kiedy statek morski lub statek powietrzny eksploatowany jest wyłącznie między miejscami położonymi w drugim Umawiającym się Państwie.

Powyższe pozwala zatem na uznanie, że statek na którym Wnioskodawca wykonywał pracę był eksploatowany w transporcie międzynarodowym w rozumieniu tej Konwencji. Jak bowiem wynika z treści wniosku, statek ten był eksploatowany w transporcie przez przedsiębiorstwo mające siedzibę i faktyczny zarząd na terytorium Wielkiej Brytanii wyłącznie pomiędzy miejscami położonymi w Wielkiej Brytanii.

W konsekwencji, dochody, osiągane przez Wnioskodawcę z tytułu pracy wykonywanej na pokładzie statku morskiego eksploatowanego w transporcie międzynarodowym przez przedsiębiorstwo mające siedzibę i faktyczny zarząd na terytorium Wielkiej Brytanii podlegają opodatkowaniu zarówno w Wielkiej Brytanii, jak i w Polsce.

Jednocześnie, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w Polsce znajduje zastosowanie metoda unikania podwójnego opodatkowania (metoda wyłączenia z progresją) określona w art. 22 ust. 2 ww. Konwencji.

Artykuł 22 ust. 2 ww. Konwencji stanowi, że w przypadku Polski, podwójnego opodatkowania unika się w następujący sposób:

1. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji podlega opodatkowaniu w Zjednoczonym Królestwie, Polska zwolni taki dochód z opodatkowania, z zastrzeżeniem postanowień punktu b) niniejszego ustępu.
2. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub zyski majątkowe, które zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 11, 12 lub 13 niniejszej Konwencji, mogą być opodatkowane w Zjednoczonym Królestwie, Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu lub zysków majątkowych tej osoby kwoty równej podatkowi zapłaconemu w Zjednoczonym Królestwie. Jednakże, takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na dochód lub zyski majątkowe uzyskane w Zjednoczonym Królestwie.
3. Jeżeli zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce jest zwolniony z opodatkowania w Polsce. Polska może, przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub zysków majątkowych takiej osoby, uwzględnić zwolniony dochód.

Wobec powyższego, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania w Polsce osiąga dochód z pracy najemnej, który zgodnie z postanowieniami ww. Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania podlega opodatkowaniu w Wielkiej Brytanii, to Polska zwalnia taki dochód od opodatkowania, jednakże może uwzględnić ten dochód przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu.

W myśl art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych - podatek określa się w następujący sposób:

1. do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1;
2. ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów;
3. ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Zasadę opodatkowania przedstawioną w wyżej powołanym art. 27 ust. 8 ustawy stosuje się wyłącznie w przypadku, jeżeli podatnik oprócz dochodów zwolnionych z opodatkowania na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, osiągnął inne dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce na ogólnych zasadach albo chciał skorzystać z preferencyjnego rozliczenia rocznego np. łącznie z małżonkiem.

W przeciwnym razie, podatnik nie ma obowiązku składania zeznania podatkowego w Polsce.

W myśl natomiast art. 45 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (…).

W konsekwencji, dochody Wnioskodawcy z pracy najemnej wykonywanej na pokładzie statku morskiego eksploatowanego w transporcie międzynarodowym przez przedsiębiorstwo mające siedzibę i faktyczny zarząd na terytorium Wielkiej Brytanii są zwolnione z opodatkowania w Polsce na podstawie art. 22 ust. 2 pkt a) ww. Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych.

Wnioskodawca nie ma zatem obowiązku zapłaty podatku od ww. dochodów w Polsce oraz w przypadku osiągania wyłącznie ww. dochodów nie ma również obowiązku składania z tego tytułu zeznań podatkowych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.