Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.324.2018.2.DS
z 9 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 maja 2018 r. (data wpływu 25 maja 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 lipca (data wpływu 23 lipca), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłaconą z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych zapomogą nielosową – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłaconą z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych zapomogą nielosową.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 6 lipca 2018 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.324.2018.1.DS na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 6 lipca 2018 r. (data doręczenia 11 lipca 2018 r.). W odpowiedzi na ww. wezwanie w dniu 23 lipca 2018 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku, przesłane za pośrednictwem …. S.A. (data nadania 18 lipca 2018 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (po uzupełnieniu wniosku):

U Wnioskodawcy prowadzony jest Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych (dalej: „ZFŚS”). Zgodnie z regulaminem, środki mogą być wykorzystywane na pomoc socjalną na rzecz emerytów i rencistów, których uprzednio łączył z Wnioskodawcą stosunek pracy. Jednym z rodzajów pomocy socjalnej jest bezzwrotna pomoc rzeczowo-finansowa (zapomogi).

Do Wnioskodawcy w dniu … wpłynął wniosek emerytki (dalej: „Uprawniona”) o przyznanie świadczenia socjalnego w postaci zapomogi pieniężnej, w związku z trudną sytuacją materialną. W uzasadnieniu wniosku Uprawniona opisała Swoją sytuację życiową i materialną podnosząc, że w związku ze złym stanem zdrowia i wydatkami na leki znalazła się w trudnej sytuacji materialnej. Do wniosku dołączono karty informacyjne z leczenia szpitalnego oraz oświadczenie o dochodach.

Dyrektor Wnioskodawcy jako administrator ZFŚS (zgodnie z art. 10 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych) przyznał zgodnie z regulaminem ZFŚS świadczenie w postaci zapomogi pieniężnej w kwocie 400 zł brutto. W dniu … 2017 r. została wypłacona zapomoga pieniężna z ZFŚS dla emerytki. Wniosek Uprawnionej o świadczenie socjalne wskazywał na trudności materialne i zdrowotne, lecz na podstawie dołączonej dokumentacji (karty leczenia szpitalnego) i opisu sytuacji, komisja nie zakwalifikowała przyznania pomocy, tak jak w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, czy długotrwałej choroby lub śmierci. W konsekwencji, wniosek ten został zakwalifikowany do zapomogi pieniężnej (nielosowej), a wypłata świadczenia została pomniejszona o 10% podatku dochodowego, tj. wypłacono zapomogę w wysokości 360 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy wniosek emerytki należało zakwalifikować do zdarzenia losowego, czy też nielosowego i tym samym na tej podstawie potrącić podatek dochodowy od osób fizycznych czy też nie?

Zdaniem Wnioskodawcy (po uzupełnieniu), przedmiotowy wniosek złożony przez Uprawnioną oraz załączona dokumentacja nie wykazywała cech indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci. Wnioskodawca uznał, że w odniesieniu do zaistniałej sytuacji, należało wypłatę świadczenia socjalnego w postaci zapomogi pieniężnej pomniejszyć o 10% podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, dalej „ustawa o PIT”), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17.

Przepis art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT stanowi, że od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu świadczeń otrzymanych przez emerytów lub rencistów, w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunkiem pracy, w tym od związków zawodowych, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 26 i 38 – w wysokości 10% należności.

Zgodnie z treścią art. 42a wskazanej ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przekazać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Jednocześnie w myśl art. 21 ust. 1 pkt 26 ustawy o PIT, wolne od podatku dochodowego są zapomogi otrzymane w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci – do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2 280 zł, z zastrzeżeniem pkt 40 i 79.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są świadczenia otrzymywane przez emerytów lub rencistów w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy, w tym od związków zawodowych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2 280 zł.

Z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 26 ustawy o PIT wynika, że ze zwolnienia z podatku dochodowego korzystają zapomogi otrzymane w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci – do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2 280 zł, z zastrzeżeniem pkt 40 i 79. Podmiot wypłacający zapomogę powinien każdorazowo oceniać, czy przesłanki do jej otrzymania przez podatnika mieszczą się w przypadkach wymienionych w tym przepisie oraz czy kwota zapomogi nie przekracza wskazanego limitu.

Ustawa o podatku dochodowym nie definiuje pojęcia zapomogi, indywidualnego zdarzenia losowego, długotrwałej choroby. Uzasadnione jest zatem posługiwanie się w tym przypadku definicjami występującymi w słownikach języka polskiego. Powołując się na językowe znaczenie wyrazów, przez zapomogę należy rozumieć jednorazowe świadczenie pieniężne mające na celu wsparcie finansowe osoby, która z ważnych przyczyn znalazła się w trudnej sytuacji życiowej. Natomiast przez długotrwałą chorobę należy rozumieć chorobę wymagającą długotrwałego leczenia w sposób stały lub przez długi okres, mającą długotrwały przebieg.

Z powyższego wynika, że podmiot dokonujący wypłaty omawianego świadczenia zobowiązany jest do analizowania każdego przypadku indywidualnie z uwzględnieniem wszystkich okoliczności sprawy.

Z treści przepisu art. 21 ust. 1 pkt 38 wskazanej ustawy wynika natomiast, że aby świadczenie korzystało z przedmiotowego zwolnienia muszą być spełnione łącznie następujące warunki: świadczenie ma otrzymać emeryt lub rencista, świadczenie to musi być przyznane ww. osobom w związku z istniejącym uprzednio stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy, w tym od związków zawodowych, wartość świadczenia nie może przekroczyć w roku podatkowym wysokości 2 280 zł.

Zatem, dla emerytów i rencistów świadczenia otrzymane w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy stanowią przychód, który jednakże bez względu na źródło finansowania korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o PIT, jeżeli wartość otrzymanych świadczeń nie przekracza w roku podatkowym kwoty 2 280 zł.

Z treści wniosku wynika, że u Wnioskodawcy prowadzony jest Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych. Zgodnie z regulaminem środki mogą być wykorzystywane na pomoc socjalną na rzecz emerytów i rencistów, których uprzednio łączył z Wnioskodawcą stosunek pracy. Jednym z rodzajów pomocy socjalnej jest bezzwrotna pomoc rzeczowo-finansowa (zapomogi). Do Wnioskodawcy w dniu … wpłynął wniosek emerytki (dalej: „Uprawniona”) o przyznanie świadczenia socjalnego w postaci zapomogi pieniężnej, w związku z trudną sytuacją materialną. Zgodnie z regulaminem ZFŚS przyznano świadczenie w postaci zapomogi pieniężnej w kwocie 400 zł brutto, która została wypłacona w dniu … 2017 r. Wniosek Uprawnionej o świadczenie socjalne wskazywał na trudności materialne i zdrowotne, lecz na podstawie dołączonej dokumentacji (karty leczenia szpitalnego) i opisu sytuacji, komisja nie zakwalifikowała przyznania pomocy, tak jak w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, czy długotrwałej choroby lub śmierci. W konsekwencji, wniosek ten został zakwalifikowany do zapomogi pieniężnej (nielosowej), a wypłata świadczenia została pomniejszona o 10% podatku dochodowego, tj. wypłacono zapomogę w wysokości 360 zł.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego, jego uzupełnienie oraz powołane przepisy prawa, stwierdzić należy, że skoro świadczenie pieniężne w postaci bezzwrotnej pomocy finansowej (zapomogi nielosowej) wypłacone przez Wnioskodawcę emerytce w kwocie 400 zł nie zostało zakwalifikowane jako świadczenie przysługujące w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, czy długotrwałej choroby lub śmierci, ww. świadczenie należało uznać jako świadczenie, które korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji Wnioskodawca, jako płatnik, nie miał obowiązku poboru 10% zryczałtowanego podatku dochodowego.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.