Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.402.2018.1.PR
z 20 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Zainteresowanych przedstawione we wspólnym wniosku z dnia 10 lipca 2018 r., (data wpływu 16 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wycofania nieruchomości z majątku spółki komandytowej do majątku prywatnego jej wspólników – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wspólny wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wycofania nieruchomości z majątku spółki komandytowej do majątku prywatnego jej wspólników.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
  

• Zainteresowaną niebędącą stroną postępowania:
  

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Zainteresowani będący osobami fizycznymi, posiadają status polskiego rezydenta podatkowego, podlegającego w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości osiąganych przez Nich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, dalej „u.p.d.o.f.”). Zainteresowani są wspólnikami w spółce komandytowej, (dalej „Spółka”). Zainteresowany nr 1 jest komplementariuszem Spółki, natomiast Zainteresowany nr 2 reprezentuje Spółkę jako komandytariusz. Przedmiotem przeważającej działalności przedsiębiorcy jest sprzedaż hurtowa mięsa i wyrobów z mięsa. Majątek Spółki stanowi główne mienie wniesione do niej jako wkład przez wspólników oraz inne nabyte w trakcie trwania Spółki. W 2001 r. komplementariusz działający w jej imieniu nabył lokal użytkowy o powierzchni użytkowej 488,70 m², położony na trzech kondygnacjach w budynku „C”, składający się z: dwóch pomieszczeń (numer 1 i 2), dwóch magazynów (numer 1 i 2), dwóch chłodni (numer 1 i 2) i biura – znajdujących się w piwnicy, sześciu pomieszczeń (numer 1, 2, 3, 4, 5, 9 i 8) – znajdujących się na parterze oraz jednego pomieszczenia znajdującego się na strychu – wraz ze związanym z nim udziałem wynoszącym 166/1000 w częściach wspólnych budynku i prawie użytkowania wieczystego gruntu. Przedmiotowa nieruchomość gruntowa została zaliczona do środków trwałych i wprowadzona do ewidencji środków trwałych, zgodnie z wymogami przepisów rachunkowych i podatkowych. Obecnie nieruchomość jest wykorzystywana przez Spółkę do prowadzonej działalności gospodarczej.

Podjęta została decyzja, że część z tych aktywów zostanie przekazana do majątku wspólników Spółki w sposób nieodpłatny, mający postać wycofania składnika majątku z majątku Spółki do majątku osobistego jej wspólników, proporcjonalnie do posiadanego przez Nich udziału w zysku Spółki. Podstawą przeniesienia będzie jednomyślna uchwała wspólników wyrażająca zgodę wspólników na przekazanie składnika majątku Spółki do Ich majątków osobistych. Wykonanie uchwały nastąpi przez zawarcie umowy nieodpłatnego przekazania, w wyniku której nastąpi przekształcenie prawa własności przysługującego Spółce we współwłasność ułamkową wspólników. Umowa ta sporządzona zostanie w celu wykonania postanowień zawartych w uchwale i nie będzie umową darowizny w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm., dalej „k.c.”). Umowa ta będzie umową nienazwaną, zawierającą oświadczenie Spółki o przeniesieniu nieodpłatnie na wspólników prawa własności składnika majątku w części proporcjonalnej do udziału każdego wspólnika w zyskach Spółki oraz oświadczenie wspólników o jego przyjęciu. Spółka nie uzyska żadnych korzyści majątkowych z tytułu dokonania czynności przeniesienia tego aktywa.

Majątek spółki komandytowej jest prawnie wydzielony, ale nieodpłatne przekazanie składników majątku na potrzeby własne wspólników spółki nie stanowi zbycia tego środka. W konsekwencji, w ocenie Zainteresowanych, zdarzenie należy rozpatrywać w kontekście regulacji dotyczących zbycia składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Przekazanie tego składnika majątku nie będzie stanowiło wycofania wkładu w rozumieniu ustawy z 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1577, z późn. zm., dalej „k.s.h.”).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy planowanie wycofanie składnika majątku będącego środkiem trwałym – Nieruchomości ze Spółki i nieodpłatne przekazanie Zainteresowanym do odrębnych majątków, w części odpowiadającej udziałom w zyskach Spółki, spowoduje powstanie po stronie Zainteresowanych przychodu podatkowego podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Zainteresowanych, planowane wycofanie majątku – Nieruchomości ze Spółki będącej spółką komandytową i jego nieodpłatne przekazanie do prywatnych majątków wspólników Spółki nie powoduje powstania przychodów dla Zainteresowanych – osób fizycznych podlegających opodatkowaniu podatkiem od osób fizycznych na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a w związku z art. 10 ust. 2 pkt 3 u.p.d.o.f.

Zgodnie z art. 1 § 2 k.s.h., spółkami handlowymi są: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna.

Stosownie do postanowień art. 8 § 1 w związku z art. 103 k.s.h., spółka komandytowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa, w tym własność nieruchomości, inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Majątek spółki stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia. Spółka komandytowa posiada zatem własny majątek, który jest odrębny od majątków osobistych jej wspólników.

W przedmiotowej sprawie wspólnicy Spółki zamierzają wycofać z działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki komandytowej składnik majątku – Nieruchomość stanowiącą środek trwały. Wycofana Nieruchomość zostanie przekazana nieodpłatnie na potrzeby osobiste jej wspólników (Zainteresowanych) do Ich majątków odrębnych, proporcjonalnie do udziałów, w jakich wspólnicy uczestniczą w majątku Spółki.

Umowa zawierana jest w następstwie wykonania zobowiązania wynikającego z jednomyślnej uchwały wspólników o wycofaniu nieruchomości ze spółki i nie stanowi zawarcia umowy darowizny.

Zainteresowani wskazują, że powyższe stanowisko potwierdzają interpretacje organów podatkowych:

1. Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 27 czerwca 2012 r., nr IBPBII/1/436/112/12/ASz oraz z dnia 9 września 2015 r., nr IBPB-2-1/4515-117/15/DP;
2. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 2 czerwca 2010 r., nr ILPB2/436-57/10-5/AJ;
3. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 3 kwietnia 2017 r., nr 2461-IBPB-2-1.4514.14.2017.1.MZ.
   
   

W myśl art. 5b ust. 2 u.p.d.o.f., jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika w takiej spółce określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3. Zgodnie z art. 8 ust. 1 u.p.d.o.f., przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału), oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 u.p.d.o.f. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat oraz ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 1 i 2 u.p.d.o.f.

Zasadą obowiązującą w przepisach u.p.d.o.f. jest zasada powszechności opodatkowania, wyrażona w art. 9 ust. 1 u.p.d.o.f.

Zgodnie z jego treścią, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkie rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych wyrażony został w art. 10 u.p.d.o.f.

Zgodnie z jego treścią, do źródeł przychodów osób fizycznych zalicza się pozarolniczą działalność gospodarczą.

Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 u.p.d.o.f., który w ust. 1 stanowi, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl natomiast art. 14 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f., przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona jest zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych lub prawnych

-wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określeniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z treści przytoczonych przepisów art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a w związku z art. 10 ust. 2 pkt 3 u.p.d.o.f wynika, że wycofanie i przekazanie na rzecz wspólników składników majątku stanowiących środki trwałe z majątku spółki osobowej nie powoduje powstania przychodu dla wspólników. Przychodami z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych w działalności gospodarczej, także tych, które zostały z działalności wycofane. W sytuacji gdy przekazanie wycofanego składnika majątkowego wykorzystywanego do prowadzenia działalności gospodarczej ze spółki na cele prywatne wspólników nastąpi nieodpłatnie, to czynność ta nie będzie stanowiła odpłatnego zbycia środka trwałego. W takim przypadku nie wystąpi przychód z działalności gospodarczej podlegający opodatkowaniu podatkiem od osób fizycznych.

Przychód powstanie dopiero w sytuacji odpłatnego zbycia otrzymanego przez Zainteresowanych udziału we współwłasności Nieruchomości wycofanej ze Spółki, jeśli zbycie nastąpi przed upływem 6 lat od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu w którym nastąpiło wycofanie Nieruchomości i zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 i art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a u.p.d.o.f. przychód ten będzie stanowił przychód z działalności gospodarczej, czego potwierdzeniem jest interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 4 kwietnia 2012 r., nr ITPBI/415-114A/12/AD.

Zgodnie z przytoczonymi powyżej przepisami u.p.d.o.f., dochodami podlegającymi opodatkowaniu u wspólnika spółki osobowej są co do zasady przysporzenia uzyskane przez tą spółkę w wyniku dokonanych przez nią czynności, to wycofanie składnika z majątku Spółki do majątku prywatnego Zainteresowanych, proporcjonalnie do posiadanych przez Nich praw do udziału w zysku Spółki, jako następujące w ramach nieodpłatnej czynności, nie będzie skutkowało powstaniem u Zainteresowanych przychodu podlegającego opodatkowaniu więc będzie neutralne podatkowo na gruncie przepisów u.p.d.o.f., ponieważ nie będzie związane z jakimkolwiek przysporzeniem. Ewentualny przychód powstanie u Zainteresowanych dopiero w momencie odpłatnego zbycia składnika majątku wycofanego ze Spółki.

Zainteresowani wskazują, że powyższe stanowisko co do braku opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych potwierdzają organy podatkowe w interpretacjach przepisów podatkowych:

1. Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 17 sierpnia 2016 r., nr ITPB1/4511-461/16/HD;
2. Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 13 stycznia 2015 r., nr IPTPB1/415-553/14-4/MD.
   
   

Nieruchomość stanowiąca własność spółki może być zbyta na rzecz wspólników na podstawie umowy darowizny czy sprzedaży. Te czynności wiążą się z konsekwencjami podatkowymi w zakresie ustawy od spadków i darowizn czy ustawy PCC. Organy podatkowe akceptują praktykę zawierania umów o wycofanie składnika majątku ze spółki na cele prywatne wspólników. Umowa taka zawierana jest w następstwie wykonania zobowiązania wynikającego z jednomyślnej uchwały wspólników o wycofaniu nieruchomości ze spółki, nie stanowi zawarcia umowy darowizny. Powyższe stanowisko potwierdzają interpretacje organów podatkowych:

1. Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 27 czerwca 2012 r., nr IBPBII/1/436/112/12/ASz oraz z dnia 9 września 2015 r., nr IBPB-2-1/4515-117/15/DP;
2. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 2 czerwca 2010 r., nr ILPB2/436-57/10-5/AJ;
3. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 3 kwietnia 2017 r., nr 2461-IBPB-2-1.4514.14.2017.1.MZ.
   
   

Powyższe stanowisko co do braku opodatkowania podatkiem u.p.d.o.f. potwierdza wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 24 listopada 2017 r. (sygn. akt I SA/Po 868/17). Sąd podziela stanowisko wyrażone w orzecznictwie, że w przypadku, gdy ustawodawca nie zdecydował się wprowadzić w przepisach u.p.d.f. wyraźnej normy nakazującej opodatkowanie częściowego zwrotu wkładu ze spółki osobowej to oznacza, że otrzymanie przez wspólnika składnika majątku lub udziału w związku z wycofaniem części wkładu nie rodzi obowiązku podatkowego jest to zdarzenie neutralne podatkowo (np. wyrok NSA z dnia 22 maja 2014 r., sygn. akt II FSK 1471/12, wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 czerwca 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 2409/16, wyrok WSA w Krakowie z dnia 14 czerwca 2016 r., sygn. akt I SA/Kr 469/16).

Mając na uwadze powyższe przepisy, zdaniem Zainteresowanych, stwierdzić należy, że wycofanie Nieruchomości ze spółki i nieodpłatne przekazanie na potrzeby własne wspólników do majątku prywatnego Zainteresowanych w części odpowiadającej Ich udziałom, kapitałowym i udziałom w zyskach spółki nie spowoduje powstania po stronie Zainteresowanych przychodu podlegającego opodatkowaniu na gruncie u.p.d.o.f.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1577, z późn. zm.), spółkami handlowymi są: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna.

W myśl art. 4 § 1 pkt 1 ww. ustawy, spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Stosownie do art. 8 § 1 Kodeksu spółek handlowych, spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana. Spółka osobowa prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą.

Zgodnie z treścią art. 28 ww. ustawy, majątek spółki stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia.

W myśl definicji zawartej w art. 102 § 1 Kodeksu spółek handlowych, spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Art. 103 § 1 ww. ustawy, w sprawach nieuregulowanych w niniejszym dziale do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej.

Z powyższego wynika, że spółka komandytowa jest osobową spółką prawa handlowego. Spółka komandytowa nie posiada osobowości prawnej. Posiada jednak podmiotowość prawną, co oznacza, że może we własnym imieniu nabywać prawa i zaciągać zobowiązania. Może także posiadać własny majątek, odrębny od majątków jej wspólników. Spółka ta nie jest samodzielnym podatnikiem podatku dochodowego, a dochody tej spółki nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu polegają natomiast dochody poszczególnych wspólników tej spółki. Jeżeli wspólnikiem spółki komandytowej jest osoba fizyczna, to w odniesieniu do jej dochodów uzyskanych z tej spółki zastosowanie znajdują zasady opodatkowania przewidziane w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509).

Jak stanowi art. 5a pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną – oznacza to spółkę inną niż w pkt 28.

W myśl natomiast art. 5a pkt 28 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce – oznacza to:

1. spółkę posiadającą osobowość prawną, w tym także spółkę zawiązaną na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz. Urz. WE L 294 z 10.11.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4, str. 251),
2. spółkę kapitałową w organizacji,
3. spółkę komandytowo-akcyjną mającą siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. spółkę niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.
   
   

Zgodnie z art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej).

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Powyższy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. poprzez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 8 tego przepisu:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
  

• odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
  4. innych rzeczy,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Stosownie do treści art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

-wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Natomiast w myśl art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Z treści przytoczonych przepisów wynika zatem, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku, do których odnosi się art. 14 ust. 2 pkt 1 (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy), jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Odpłatne zbycie oznacza przeniesienie własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. W przypadku nieodpłatnego przekazania nieruchomości przez spółkę komandytową do majątku prywatnego jej wspólników, mamy niewątpliwie do czynienia ze zbyciem ww. składnika majątku. W wyniku bowiem tej czynności dojdzie do przeniesienia prawa własności nieruchomości ze spółki na wspólników. Zbycie to nie będzie miało jednak dla spółki charakteru odpłatnego, bowiem w zamian za przeniesienie prawa własności ww. składników majątku z majątku spółki do majątku prywatnego jej wspólników, spółka nie uzyska żadnych korzyści majątkowych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Zainteresowani będący osobami fizycznymi, posiadają status polskiego rezydenta podatkowego, podlegającego w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości osiąganych przez Nich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Zainteresowani są wspólnikami w spółce komandytowej, (dalej „Spółka”). Zainteresowany nr 1 jest komplementariuszem Spółki, natomiast Zainteresowany nr 2 reprezentuje Spółkę jako komandytariusz. Przedmiotem przeważającej działalności przedsiębiorcy jest sprzedaż hurtowa mięsa i wyrobów z mięsa. Majątek Spółki stanowi główne mienie wniesione do niej jako wkład przez wspólników oraz inne nabyte w trakcie trwania Spółki. W dniu 14 sierpnia 2001 r. komplementariusz działający w jej imieniu nabył lokal użytkowy o powierzchni użytkowej 488,70 m², położony na trzech kondygnacjach w budynku „C”, składający się z: dwóch pomieszczeń (numer 1 i 2), dwóch magazynów (numer 1 i 2), dwóch chłodni (numer 1 i 2) i biura – znajdujących się w piwnicy, sześciu pomieszczeń (numer 1, 2, 3, 4, 5, 9 i 8) – znajdujących się na parterze oraz jednego pomieszczenia znajdującego się na strychu – wraz ze związanym z nim udziałem wynoszącym 166/1000 w częściach wspólnych budynku i prawie użytkowania wieczystego gruntu. Przedmiotowa nieruchomość gruntowa została zaliczona do środków trwałych i wprowadzona do ewidencji środków trwałych, zgodnie z wymogami przepisów rachunkowych i podatkowych. Obecnie nieruchomość jest wykorzystywana przez Spółkę do prowadzonej działalności gospodarczej. Podjęta została decyzja, że część z tych aktywów zostanie przekazana do majątku wspólników Spółki w sposób nieodpłatny, mający postać wycofania składnika majątku z majątku Spółki do majątku osobistego jej wspólników, proporcjonalnie do posiadanego przez Nich udziału w zysku Spółki. Podstawą przeniesienia będzie jednomyślna uchwała wspólników wyrażająca zgodę wspólników na przekazanie składnika majątku Spółki do Ich majątków osobistych. Wykonanie uchwały nastąpi przez zawarcie umowy nieodpłatnego przekazania, w wyniku której nastąpi przekształcenie prawa własności przysługującego Spółce we współwłasność ułamkową wspólników. Umowa ta sporządzona zostanie w celu wykonania postanowień zawartych w uchwale i nie będzie umową darowizny w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm., dalej „k.c.”). Umowa ta będzie umową nienazwaną, zawierającą oświadczenie Spółki o przeniesieniu nieodpłatnie na wspólników prawa własności składnika majątku w części proporcjonalnej do udziału każdego wspólnika w zyskach Spółki oraz oświadczenie wspólników o jego przyjęciu. Spółka nie uzyska żadnych korzyści majątkowych z tytułu dokonania czynności przeniesienia tego aktywa. Majątek spółki komandytowej jest prawnie wydzielony, ale nieodpłatne przekazanie składników majątku na potrzeby własne wspólników spółki nie stanowi zbycia tego środka. W konsekwencji, w ocenie Zainteresowanych, zdarzenie należy rozpatrywać w kontekście regulacji dotyczących zbycia składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Przekazanie tego składnika majątku nie będzie stanowiło wycofania wkładu w rozumieniu ustawy z 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1577, z późn. zm., dalej „k.s.h.”).

Mając na uwadze, że planowana operacja wycofania wskazanej we wniosku Nieruchomości z majątku spółki komandytowej do majątku prywatnego Zainteresowanych nie będzie nosić w istocie cech zbycia, jak również nie będzie posiadać przymiotu odpłatności, to wycofanie to nie spowoduje powstania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zainteresowani nie uzyskają przysporzenia majątkowego w związku z planowaną czynnością wycofania Nieruchomości z majątku spółki komandytowej do ich majątków prywatnych.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że planowane wycofanie nieruchomości z majątku spółki komandytowej i przekazanie jej do majątków osobistych wspólników, w sposób przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego, nie nosi w istocie cech odpłatnego zbycia, zatem wycofanie to nie spowoduje powstania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Czynność ta nie wiąże się bowiem z odpłatnym zbyciem środka trwałego, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, po stronie Zainteresowanych jako wspólników spółki komandytowej, nie dojdzie do powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo odnosząc się do powołanych na potwierdzenie prawidłowości stanowiska Zainteresowanych, w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego wyroków sądów administracyjnych, tj. wyroku NSA z dnia 22 maja 2014 r., sygn. akt II FSK 1471/12, wyroku WSA w Warszawie z dnia 20 czerwca 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 2409/16 oraz WSA w Krakowie z dnia 14 czerwca 2016 r., sygn. akt I SA/Kr 469/16 wskazać należy, że rozstrzygnięcia te dotyczyły tylko konkretnych spraw podatnika osadzonych w określonym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym i w tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. – Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.) źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia. Powoływane wyroki sądów administracyjnych dotyczyły tylko konkretnych spraw wydanych w określonym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa. Z uwagi na powyższe, przywołane rozstrzygnięcia nie są wiążące dla tutejszego Organu podatkowego. Każdą sprawę Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie. Ponadto, należy stwierdzić, że przedstawione w przywołanych powyżej wyrokach sądów administracyjnych stany faktyczne/zdarzenia przyszłe nie pokrywają się z opisem zdarzenia przyszłego niniejszej sprawy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 ustawy Ordynacja podatkowa) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.