2018.08.22 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.384.2018.1.RD
z 22 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 czerwca 2018 r. (data wpływu 21 czerwca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 czerwca 2018 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawcą lub Spółka, jest słowacką spółką będącą częścią międzynarodowej grupy specjalizującej się w projektowaniu, produkcji oraz sprzedaży wyposażenia dla branży przemysłowej oraz motoryzacyjnej. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka produkuje i dostarcza części samochodowe na rzecz klientów z branży motoryzacyjnej.

W okresie maj 2013 r. - grudzień 2016 r. Spółka nabywała od polskich dostawców narzędzia (w tym maszyny produkcyjne). Z tytułu zakupu narzędzi Spółka otrzymywała od polskich dostawców faktury z podatkiem VAT naliczonym według polskich przepisów. Na poszczególnych fakturach dokumentujących zakup narzędzi wskazywany był słowacki numer identyfikacji podatkowej Spółki. Wartość podatku VAT w związku z zakupem narzędzi wynosiła odpowiednio:

w 2013 r.- 149 807,87 zł;

w 2015 r.- 91 818,13 zł;

w 2016 r.- 181 776,77 zł.

Na moment sporządzania niniejszego wniosku Spółka nie dokonała odliczenia VAT naliczonego z faktur dotyczących zakupu ww. narzędzi w Polsce.

Nabyte przez Spółkę narzędzia nie były transportowane na terytorium Słowacji i pozostały w Polsce. Spółka nawiązała natomiast współpracę z dostawcami ww. narzędzi, którzy za ich pomocą wytwarzali, a następnie sprzedawali towary Spółce (towary te, co do zasady były transportowane z Polski na Słowację). Narzędzia znajdowały się więc na terenie zakładów produkcyjnych polskich dostawców, nie opuszczając w żadnym momencie terytorium Polski.

Zakup narzędzi związany był z zamiarem prowadzenia przez Spółkę działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski, gdzie Spółka zamierzała następnie dokonać odsprzedaży tych narzędzi na terytorium kraju (narzędzia nie są transportowane poza terytorium kraju). Może się zdarzyć, że niesprzedane narzędzia zostaną w przyszłości zutylizowane lub zostanie przeprowadzony ich remont, w celu dostosowania ich funkcjonalności na potrzeby produkcji innych towarów przez współpracujących ze Spółką polskich dostawców.

W czerwcu 2015 r. Spółka otrzymała zaliczkę od kontrahenta na poczet dostawy maszyny (wchodzącej w skład ww. narzędzi uprzednio nabytych przez Spółkę w Polsce), która została zrealizowana przez nią w styczniu 2016 r. W momencie dostawy przez Spółkę maszyna znajdowała się na terytorium Polski i w wyniku dostawy nie opuściła terytorium Polski.

Spółka na moment otrzymania zaliczki oraz zrealizowania dostawy nie rozliczyła VAT w Polsce z tytułu tej zaliczki otrzymanej w czerwcu 2015 r. oraz dostawy maszyny na terytorium kraju (Polski) zrealizowanej w 2016 r. 18 lipca 2017 r. Spółka dokonała jednak rejestracji dla celów VAT w Polsce w celu uregulowania przedmiotowego zobowiązania VAT za przeszłe okresy. W rezultacie, Spółka złożyła zaległe deklaracje VAT-7 począwszy od deklaracji VAT-7 za czerwiec 2015 r. oraz uregulowała zobowiązanie z tytułu odsetek za zwłokę.

Wnioskodawca nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju a tym samym nie korzysta ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

Nadmienić należy, że dnia 22 września 2014 r. (jeszcze przed dokonaniem rejestracji dla celów VAT), na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podmiotom z dnia 29 czerwca 2011 r. (Dz.U. Nr 136, poz. 797), Spółka wystąpiła do Naczelnika Urzędu Skarbowego z wnioskiem o zwrot podatku VAT w wysokości 149 807,87 zł za okres od stycznia do grudnia 2013 r.

Naczelnik Urzędu Skarbowego wezwał Spółkę do wskazania związku wydatków udokumentowanych fakturami VAT przedstawionymi we wniosku, z tytułu których Spółka ubiegała się o zwrot podatku VAT z czynnościami opodatkowanymi w związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę oraz do złożenia wyjaśnień w zakresie szczegółowego przebiegu transakcji udokumentowanych fakturami VAT wyszczególnionymi we wniosku. Z uwagi na brak odpowiedzi Spółki na wezwanie, Naczelnik Urzędu Skarbowego postanowił odmówić Spółce dokonania zwrotu podatku VAT w kwocie 149 807,87 zł za okres od stycznia 2013 r. do grudnia 2013 r.

Ponadto, dnia 22 września 2016 r., na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podmiotom z dnia 9 grudnia 2014 roku (Dz. U. 2014, poz. 1860), Spółka wystąpiła do Naczelnika Urzędu Skarbowego z wnioskiem o zwrot podatku VAT w wysokości 91 818,13 zł za okres od stycznia do grudnia 2015 roku.

Podobnie jak w przypadku wniosku z 2013 r., w związku z brakiem odpowiedzi Spółki na wezwania organu podatkowego w celu dodatkowego wyjaśnienia zasadności dokonania zwrotu podatku VAT, Naczelnik Urzędu Skarbowego postanowił odmówić Spółce dokonania zwrotu podatku VAT w kwocie 91 818,13 zł za okres od stycznia do grudnia 2015 roku.

Spółka zaniechała procedury zwrotu VAT na podstawie ww. rozporządzenia Ministra Finansów z uwagi na to, że zamierzała prowadzić działalność gospodarczą w Polsce (polegającą na sprzedaży narzędzi na terytorium Polski) co oznaczało, że stając się czynnym podatnikiem VAT w Polsce powinna odliczać VAT na zasadach ogólnych przewidzianych w ustawie VAT poprzez złożenie deklaracji VAT z wykazanym VAT należnym i odliczonym.

Dodatkowo, dnia 22 Września 2017 r. Spółka wystąpiła do Naczelnika Urzędu Skarbowego z wnioskiem o zwrot podatku VAT w wysokości 81 716,71 zł za okres od stycznia do grudnia 2016 roku. Naczelnik Urzędu Skarbowego postanowił odmówić zwrotu Spółce, z uwagi na to, iż Spółka, w okresie za który złożyła wniosek o zwrot podatku VAT, tj. styczeń -grudzień 2016 r, dokonywała na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w związku z czym nie jest podmiotem uprawnionym do zwrotu podatku od towarów i usług w myśl § 3 ust. 1 pkt 2 i 3 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podmiotom.

Obecnie, Spółka zamierza złożyć zaległe deklaracje VAT-7 za okres od maja 2013 r. i wykazać w nich podatek do odliczenia w wysokości wskazanej na odpowiednich fakturach otrzymanych od dostawców narzędzi. Jak zostało wspomniane powyżej, w zgłoszeniu rejestracyjnym w zakresie podatku od towarów i usług VAT-R, Spółka wskazała, iż miesiącem, za który złoży pierwszą deklarację VAT-7 będzie czerwiec 2015 r. W związku z powyższym, w celu złożenia zaległych deklaracji VAT-7 za okres od maja 2013 r., Spółka zamierza dokonać aktualizacji zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług VAT-R poprzez wskazanie pierwszego miesiąca, za który złoży pierwszą deklarację VAT-7 jako maj 2013 r. (poprzednio został wskazany czerwiec 2015 r.).

Zdaniem Spółki, fakt iż na fakturach dokumentujących zakup narzędzi wskazywany był słowacki numer identyfikacyjny Spółki nie przekreśla prawa Spółki do odliczenia VAT naliczonego z ww. faktur w Polsce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w celu skorzystania z prawa do odliczenia VAT naliczonego z faktur dokumentujących zakup narzędzi w latach 2013 - 2016, należy obecnie złożyć deklaracje VAT-7 za zaległe okresy i wykazać w nich podatek do odliczenia, począwszy od miesiąca, w którym powstało prawo do odliczenia VAT naliczonego, tj. miesiąca, w którym Spółka po raz pierwszy otrzymała faktury dokumentujące nabycie tych narzędzi (w opisywanym przypadku maj 2013 r.) - przy założeniu, że narzędzia zostały zakupione z zamiarem dalszej ich odsprzedaży / prowadzenia opodatkowanej VAT działalności gospodarczej na terytorium kraju?
Czy w celu złożenia deklaracji VAT-7 za okres poprzedzający miesiąc wskazany w zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R jako pierwszy miesiąc, za który Spółka złożyła deklaracje VAT-7 (czerwiec 2015 r.), Spółka powinna obecnie dokonać zgłoszenia aktualizującego VAT-R poprzez wskazanie okresu, za który składana jest pierwsza deklaracja VAT-7 jako miesiąca, w którym powstało prawo do odliczenia VAT, tj., miesiąca w którym w Spółka otrzymała po raz pierwszy faktury dokumentujące nabycie tych narzędzi (w opisywanym przypadku maj 2013 r.) - przy założeniu, że narzędzia zostały zakupione z zamiarem dalszej ich odsprzedaży / prowadzenia opodatkowanej VAT działalności gospodarczej na terytorium kraju?
Czy w przypadku wad formalnych (wskazania na fakturze numeru, pod którym Spółka jest zidentyfikowana na potrzeby podatku na Słowacji) otrzymywanych przez Spółkę faktur dokumentujących zakup narzędzi, Spółce będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku VAT przy założeniu, że narzędzia zostały zakupione z zamiarem dalszej ich odsprzedaży / prowadzenia opodatkowanej VAT działalności gospodarczej na terytorium kraju?

Zdaniem Wnioskodawcy: aby obecnie skorzystać z prawa do odliczenia VAT naliczonego z faktur wystawionych na jej rzecz i otrzymanych przez nią przed dniem wskazanym w zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R jako pierwszy miesiąc, za który Spółka składa deklaracje VAT-7, Spółka powinna złożyć deklaracje VAT-7 za zaległe okresy, począwszy od miesiąca, w którym po raz pierwszy powstało prawo do odliczenia VAT naliczonego, tj. maj 2013 r. i w deklaracjach tych wykazać podatek naliczony do odliczenia.

W celu dokonania odliczenia VAT z faktur zakupowych Wnioskodawca powinien równocześnie dokonać aktualizacji zgłoszenia VAT-R, poprzez wskazanie okresu, za który składana jest pierwsza deklaracja VAT-7 jako miesiąca, w którym po raz pierwszy powstało prawo do odliczenia VAT, tj. maj 2013 r.

Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, Spółka ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy VAT na podstawie faktur, na których wskazany został numer pod którym Spółka jest zidentyfikowana na potrzeby podatku na Słowacji, gdyż błąd ten stanowi błąd mniejszej wagi, tj. błąd inny niż błędy w pozycjach faktury wskazanych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15 Ustawy VAT. Dodatkowo Spółka zachowa prawo do odliczenia podatku VAT wykazanego na tych fakturach nawet bez skorygowania tych błędów przez wystawcę tej faktury lub bez wystawiania noty korygującej przez Spółkę.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarcza, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy VAT).

Podstawowy warunek dający prawo do odliczenia podatku naliczonego zawarty jest w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Wyraża on ogólną zasadę, zgodnie z którą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniami wynikającymi z ustawy.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług.
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Zgodnie z powyższym, odliczeniu podlega taki podatek naliczony, który jest związany z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu (przy czym wystarczający jest już zamiar samego wykonywania takich czynności). Co do zasady odliczeniu powinien podlegać więc taki podatek naliczony, który zawarty jest w cenie towaru lub usługi nabytych w celu wykonywania czynności opodatkowanych. Aby zatem podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z wystawionych faktur, zakupy dokumentowane tymi fakturami muszą być związane (w sposób bezsporny) z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Na mocy art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit a, powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Jak stanowi art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Należy dodać, że do podstawowych zasad wspólnego systemu podatku VAT należy zasada neutralności podatku dla podatnika, rozumiana jako naliczanie podatku od towarów i usług na wszystkich etapach obrotu gospodarczego z równoczesnym prawem do potrącenia podatku zawartego w poprzedniej fazie obrotu. Prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynika z samej konstrukcji podatku od towarów i usług i ma na celu zapewnienie neutralności tego podatku dla podatników VAT czynnych.

Ustawodawca umożliwił podatnikowi dokonanie odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Przepis art. 88 ust 4 ustawy VAT wskazuje, iż obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96 ustawy VAT.

Na mocy art. 96 ust. 1 ustawy VAT, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne.

Z przepisu art. 88 ust. 4 ustawy VAT nie wynika, aby do nabycia prawa do odliczenia podatku naliczonego konieczne było posiadanie statusu podatnika zarejestrowanego w momencie otrzymania faktur zakupu. Posiadanie statusu podatnika czynnego (zarejestrowanego) VAT konieczny jest natomiast w momencie dokonania odliczenia podatku VAT.

Oznacza to, że podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy VAT, nabywa prawo do odliczenia podatku naliczonego w momencie otrzymania faktury, lecz aby uprawnienie to mógł zrealizować musi posiadać status podatnika VAT czynnego w momencie realizacji uprawnienia. Prawo do obniżenia podatku należnego powstaje w sytuacji, gdy zakupy są związane z bieżącą albo przyszłą działalnością opodatkowaną, a warunek rejestracji jest niezbędny do skorzystania przez podatnika z prawa do obniżenia podatku należnego.

Na potwierdzenie powyższego, warto zaznaczyć, iż w wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawie C-400/98 Trybunał stwierdził, że prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z dokonaniem inwestycji nie jest uzależnione od dokonania wcześniejszej rejestracji dla celów podatku VAT. Potwierdzeniem takiej tezy mogą być także wyroki TSUE w sprawach C-268/83 oraz C-110/94, gdzie TSUE wskazał, że powstanie prawa do odliczenia nie zależy od formalnego uznania statusu podatnika przez organy podatkowe. Nabywane jest ono automatycznie, z chwilą uzyskania statusu podatnika, którym się staje w momencie pierwszych inwestycji związanych z przyszłą działalnością gospodarczą.

Natomiast z orzecznictwa TSUE w sprawie C-385/09 Nidera wynika, że prawo do odliczenia powstaje w momencie, w którym podatek ten stał się należny, a jego powstanie nie jest w żaden sposób uzależnione od formalnego uznania statusu podatnika przez organ skarbowy, ale od zaistnienia po stronie podatnika zamiaru, potwierdzonego obiektywnymi dowodami, prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów dotyczących VAT.

Powyższe stanowisko prezentowane przez TSUE podzielają także polskie sądy.

Przykładowo, w wyroku NSA z 21 grudnia 2006 r. sygn. akt I FSK 378/06, sąd formułuje tezę, zgodnie z którą za prawidłowość należy uznać wykładnię art. 88 ust. 4 ustawy o VAT uwzględniającą istotę podatku od towarów i usług, w myśl której prawo do obniżenia podatku należnego powstaje u wszystkich podatników, o ile wskażą, że zakupy były związane z działalnością opodatkowaną, a warunek rejestracji jest niezbędny wyłącznie do skorzystania przez podatnika z prawa do obniżenia podatku należnego. W dalszej części wyroku sąd uznał iż „należy rozróżnić moment powstania prawa do odliczenia od momentu skorzystania z tego prawa. Prawo do obniżenia podatku należnego powstaje - jak już wyżej powiedziano - zasadniczo w okresie rozliczeniowym, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny. Jego realizacja następuje poprzez złożenie deklaracji podatkowej, wyrażającej wolę skorzystania przez podatnika z prawa do odliczenia i aby skutecznie zrealizować już powstałe uprawnienie, podatnik musi usunąć - najpóźniej przed skorzystaniem z prawa - wszelkie przesłanki negatywne, w tym brak rejestracji, która umożliwia identyfikowanie go jako podatnika.

Podobne stanowisko przyjmują w wydawanych interpretacjach indywidualnych również organy podatkowe. W interpretacji indywidualnej z dnia 20 marca 2017 r. (2461-IBPP2.4512.107.2017.1.HW) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego - na podstawie art. 86 ustawy - z faktur dokumentujących zakup towarów i usług pod inwestycję (wykorzystaną w przyszłości do działalności opodatkowanej) wystawionych przed zarejestrowaniem się dla celów podatku od towarów i usług. W tym celu powinien on dokonać aktualizacji zgłoszenia VAT-R (poprzez wskazanie okresu złożenia pierwszej deklaracji miesiąca, w którym rozpoczęto działalność gospodarczą) oraz złożyć odpowiednie deklaracje podatkowe.

Natomiast w interpretacji indywidualnej z dnia 26 czerwca 2017 r. (0112-KDIL4.4012.119.2017.1.EB) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zgodził się ze stanowiskiem podatnika, w którym stwierdził on, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie pozbawia podatnika prawa do dokonania odliczenia podatku VAT od zakupów poczynionych przed rejestracją, o ile występują przesłanki, że zakupione towary i usługi będą wykorzystywane do bieżących (lub przyszłych) czynności opodatkowanych (oraz ewentualnie spełniać inne warunki określone w przepisach ustawy).

Podobne stanowisko organów podatkowych zostało również przedstawione w poniższych interpretacjach indywidualnych:

Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 7 lutego 2017 r. 1061-IPTPP2.4512.551.2016.2.SM;

Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 listopada 2016 r. 1462-IPPP2.4512.682.2016.1.MT.

Zatem stwierdzić należy, iż ustawa nie pozbawia podatnika prawa do dokonania odliczenia podatku VAT od zakupów poczynionych przed rejestracją, o ile występują przesłanki, iż zakupione towary i usługi będą wykorzystywane do bieżących (lub przyszłych) czynności opodatkowanych (oraz ewentualnie będą spełniać inne warunki określone w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług).

Należy podkreślić, że w przedmiotowym stanie faktycznym zakup narzędzi związany był z planowaną działalnością gospodarczą Spółki w Polsce i z zamiarem wykonywania czynności opodatkowanych. Zamiar ten został urzeczywistniony w momencie dokonania przez Spółkę zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku towarów i usług dnia 18 lipca 2017 r., w związku z dostawą maszyny, która miała miejsce i została opodatkowana przez Spółkę odpowiednią stawką podatku VAT.

Ponadto, w związku z dokonaniem czynności opodatkowanych w Polsce oraz zgłoszeniem rejestracyjnym w zakresie podatku od towarów i usług dnia 18 lipca 2017 r., Spółka zobowiązana była do złożenia zaległych deklaracji VAT-7 oraz uregulowania zobowiązania z tytułu odsetek za zwłokę. Zdaniem Spółki, skoro w opisywanej sytuacji była ona zobowiązana do uregulowania zobowiązań z tytułu VAT wynikających z „wstecznej” rejestracji VAT, powinna mieć również prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu zakupów dokonanych w danym okresie.

Wysokość zobowiązania podatkowego określana jest bowiem jako różnica między kwotą podatku należnego a kwotą podatku naliczonego (powiększoną o ewentualną nadwyżkę z poprzedniego okresu). Zgodnie z art. 99 ust. 12 ustawy o VAT, zobowiązanie podatkowe przyjmuje się natomiast w kwocie wynikającej z deklaracji. Skoro zatem każdy podatnik w przypadku uchybienia terminowi złożenia deklaracji i zapłaty podatku z niej wynikającego jest obowiązany do złożenia deklaracji i wykazania zobowiązania podatkowego w prawidłowej kwocie (w tym do zapłaty ewentualnych odsetek za zwłokę), to również - na takich samych zasadach - jeżeli przysługuje mu prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT - powinien móc z prawa do odliczenia skorzystać poprzez bieżące złożenie deklaracji z prawidłowo wykazanym zobowiązaniem, nawet za okres przypadający przed miesiącem wskazanym w zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R jako pierwszy miesiąc, za który składana jest deklaracja.

Prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego przy zakupach towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych (art. 86 ust. 1 ustawy VAT), kształtuje się w danym okresie rozliczeniowym. Zdarzeniem uprawniającym do obniżenia podatku należnego, co wprost wynika z art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, jest otrzymanie faktury, a ewentualne późniejsze rozliczenie podatku jest konsekwencją już nabytego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego.

Zatem w celu zrealizowania przez Wnioskodawcę nabytego prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem narzędzi, konieczne jest złożenie deklaracji dla potrzeb podatku od towarów i usług za te okresy rozliczeniowe, w których Wnioskodawca otrzymał faktury VAT, dokumentujące poniesione wydatki, a uczynić to może obecnie poprzez złożenie deklaracji podatkowej za okresy, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku VAT naliczonego, czyli w rozliczeniu za miesiąc, w którym otrzymał faktury dokumentujące nabycie, tj. za okres począwszy od maja 2013 r.

W niniejszej sprawie koniecznym jest uprzednie skorygowanie zgłoszenia rejestracyjnego VAT R, w którym Wnioskodawca wskaże okres rozliczeniowy, od którego jako podatnik VAT czynny ma prawo skorzystać z możliwości odliczania podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych w związku z zakupem narzędzi, tj. maj 2013 r.

Dodatkowo, w ocenie Spółki, otrzymywane od kontrahentów faktury, a tym samym możliwość skorzystania na ich podstawie z prawa do odliczenia VAT, nie wypełnia jednocześnie negatywnych przesłanek wskazanych w art. 88 ust. 3a Ustawy VAT, które stanowią podstawę do pozbawienia podatnika prawa do odliczenia VAT. Spółka pragnie podkreślić, że żaden z warunków wskazanych w art. 88 ust 3a Ustawy VAT, ani żaden inny przepis Ustawy VAT nie wskazuje, że faktura zawierająca błędy mniejszej wagi (w przedmiotowym stanie faktycznym wskazanie na fakturach numeru, za pomocą którego Spółka jest zidentyfikowana na potrzeby podatku na Słowacji), pozbawia podatnika prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony.

Powyższe podejście zostało potwierdzone m.in. w interpretacji indywidualnej z dnia 24 sierpnia 2017 r. (0114-KDIP1-3.4012.170.2017.2.KC), w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, że pomimo stwierdzenia błędów na fakturze w zakresie przedstawionym poniżej, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia VAT wykazanego na otrzymywanych fakturach:

daty wystawienia faktury,

numeru faktury,

imion i nazwisk lub nazw podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresów.

numeru, za pomocą którego Wnioskodawca jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej,

numeru, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku,

daty dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub daty otrzymania zapłaty

nazwy (rodzaju) towaru lub usługi.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone również m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 8 listopada 2011 r (sygn akt IPPP1-443-1228/11-2/BS).

Na temat formalnych błędów faktur, które nie pozbawiają podatnika możliwości odliczenia podatku naliczonego, wypowiedział się także Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z dnia 15 lipca 2010 r (C-368/09, w sprawie Pannon Gep Centrum Kft), w którym stwierdził że podatnik będzie mógł skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego, wówczas gdy faktura zawiera drobne błędy o charakterze technicznym.

Z kolei w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego (do 31 grudnia 2003 r.) w Lublinie z dnia 24 lutego 1999 r. I SA/Lu 1452/97, sąd stwierdził iż nie można zaakceptować poglądu, według którego „faktura nie stanowi podstawy obniżenia podatku należnego, bowiem zawiera niewłaściwy numer identyfikacji podatkowej, co zupełnie dyskwalifikuje tę fakturę jako dowód stanowiący podstawę do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego”.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki, fakt iż na otrzymywanych fakturach wskazany został numer, za pomocą którego Spółka jest zidentyfikowana na potrzeby podatku na Słowacji, nie pozbawia jej prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Ponadto, Spółka zachowa prawo do odliczenia podatku VAT wykazanego na tych fakturach nawet bez skorygowania tych błędów przez wystawcę tej faktury lub bez wystawiania noty korygującej przez Spółkę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje zwolnienie podmiotowe od podatku VAT dla pewnej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

W myśl art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Przez sprzedaż – jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

W myśl art. 113 ust. 13 pkt 3 zwolnień o których mowa w ust. 1 i 9 nie stosuje się do podatników nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Ponadto, w myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są lub będą w przyszłości wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zatem warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Jednocześnie, przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

Przy czym należy zauważyć, że art. 86 ust. 13 w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. brzmiał następująco, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Podkreślić w tym miejscu należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W świetle uregulowań art. 88 ust. 3a ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:
1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący,
2. (uchylona);
transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
(uchylony);
wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane – w części dotyczącej tych czynności,
2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością – w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego – w części dotyczącej tych czynności;
faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;
(uchylony);
wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze – w części dotyczącej tych czynności

Stosownie do art. 88 ust. 4 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7. Do 31 grudnia 2013 r. art. 88 ust. 4 ustawy wskazywał, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20

Wskazany powyżej przepis ustawy przewiduje sankcję w postaci pozbawienia podatnika prawa do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego w razie niezarejestrowania się, ale nie wskazuje wprost, z jakim momentem – z punktu widzenia niemożności odliczenia podatku naliczonego – należy wiązać status podatnika (zarejestrowany czy nie). Z art. 88 ust. 4 ustawy nie wynika bowiem, aby do nabycia uprawnienia do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego koniecznym było posiadanie statusu podatnika VAT czynnego w momencie otrzymania faktury. Podatnik nabywa więc prawo do odliczenia podatku naliczonego w momencie otrzymania faktury, lecz aby uprawnienie to zrealizować musi posiadać status podatnika VAT czynnego.

Zatem prawo do obniżenia podatku należnego może być realizowane przez podatnika w ściśle określonym czasie, pod warunkiem spełnienia przez niego przesłanek pozytywnych, tj. istnienia związku między zakupami i prowadzoną działalnością.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług nie pozbawia podatnika prawa do dokonania odliczenia podatku VAT od zakupów, o ile występują przesłanki świadczące o tym, że zakupione towary i usługi będą wykorzystywane do bieżącej (lub przyszłej) działalności opodatkowanej. Niemniej ustawodawca narzucił podatnikom chcącym dokonać odliczenia podatku VAT od poczynionych nabyć obowiązek rejestracji jako podatnik VAT czynny.

Zatem, jak wynika z powołanych powyżej przepisów, podatnik nabywa prawo do odliczenia podatku naliczonego za okres, w którym w odniesieniu do nabytych towarów i usług powstał obowiązek podatkowy, nie wcześniej niż w momencie otrzymania faktury, lecz aby uprawnienie to zrealizować musi posiadać status podatnika VAT czynnego w momencie realizacji uprawnienia.

W myśl art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Z kolei zgodnie z ust. 3 ww. artykułu, podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Stosownie do art. 96 ust. 4 ustawy, naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego”, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Natomiast na mocy art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Rejestracja następuje zatem w momencie zgłoszenia rejestracyjnego, tj. złożenia w urzędzie skarbowym druku VAT-R. Z tym momentem podmiot uzyskuje formalne znamiona statusu podatnika podatku od towarów i usług i od tego dnia przysługuje mu prawo do odliczania podatku naliczonego od dokonywanych zakupów.

Zgodnie z powyższym, prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powstaje u wszystkich podatników, o ile wykażą, że zakupy były związane z bieżącą lub przyszłą działalnością opodatkowaną. Ponadto należy rozróżnić moment powstania prawa do odliczenia od momentu skorzystania z tego prawa. Jak już wspomniano, jego realizacja następuje poprzez złożenie deklaracji podatkowej, wyrażającej wolę skorzystania przez podatnika z prawa do odliczenia i aby skutecznie zrealizować już powstałe uprawnienie, winny zostać usunięte – najpóźniej przed skorzystaniem z tego prawa – wszelkie przesłanki negatywne, w tym brak rejestracji, który uniemożliwia identyfikowanie podmiotu otrzymującego fakturę jako podatnika VAT czynnego.

Zatem należy stwierdzić, że ustawa o podatku od towarów i usług nie pozbawia podatnika prawa do dokonania odliczenia podatku VAT od zakupów poczynionych w czasie, gdy nie widniał on w rejestrze podatników podatku od towarów i usług, o ile występują przesłanki, że zakupione towary i usługi będą wykorzystywane do bieżącej (lub przyszłej) działalności opodatkowanej (oraz spełniają inne warunki określone w przepisach ustawy). Niemniej, ustawodawca narzucił podatnikom, chcącym dokonać odliczenia podatku VAT od poczynionych nabyć, obowiązek rejestracji jako podatnika VAT czynnego.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca, jest słowacką spółką będącą częścią międzynarodowej grupy, specjalizującej się w projektowaniu, produkcji oraz sprzedaży wyposażenia dla branży przemysłowej oraz motoryzacyjnej. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka produkuje i dostarcza części samochodowe na rzecz klientów z branży motoryzacyjnej. W okresie maj 2013 r. - grudzień 2016 r. Spółka nabywała od polskich dostawców narzędzia (w tym maszyny produkcyjne). Z tytułu zakupu narzędzi Spółka otrzymywała od polskich dostawców faktury z podatkiem VAT naliczonym według polskich przepisów. Na poszczególnych fakturach dokumentujących zakup narzędzi wskazywany był słowacki numer identyfikacji podatkowej Spółki. Wartość podatku VAT w związku z zakupem narzędzi wynosiła odpowiednio w 2013 r.- 149 807,87 zł, w 2015 r.- 91 818,13 zł; w 2016 r.- 181 776,77 zł. Na moment sporządzania niniejszego wniosku Spółka nie dokonała odliczenia VAT naliczonego z faktur dotyczących zakupu ww. narzędzi w Polsce. Nabyte przez Spółkę narzędzia nie były transportowane na terytorium Słowacji i pozostały w Polsce. Spółka nawiązała natomiast współpracę z dostawcami ww. narzędzi, którzy za ich pomocą wytwarzali, a następnie sprzedawali towary Spółce (towary te, co do zasady były transportowane z Polski na Słowację). Narzędzia znajdowały się więc na terenie zakładów produkcyjnych polskich dostawców, nie opuszczając w żadnym momencie terytorium Polski. Zakup narzędzi związany był z zamiarem prowadzenia przez Spółkę działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski, gdzie Spółka zamierzała następnie dokonać odsprzedaży tych narzędzi na terytorium kraju (narzędzia nie są transportowane poza terytorium kraju). Może się zdarzyć, że niesprzedane narzędzia zostaną w przyszłości zutylizowane lub zostanie przeprowadzony ich remont, w celu dostosowania ich funkcjonalności na potrzeby produkcji innych towarów przez współpracujących ze Spółką polskich dostawców. W czerwcu 2015 r. Spółka otrzymała zaliczkę od kontrahenta na poczet dostawy maszyny (wchodzącej w skład ww. narzędzi uprzednio nabytych przez Spółkę w Polsce), która została zrealizowana przez nią w styczniu 2016 r. W momencie dostawy przez Spółkę maszyna znajdowała się na terytorium Polski i w wyniku dostawy nie opuściła terytorium Polski. Spółka na moment otrzymania zaliczki oraz zrealizowania dostawy nie rozliczyła VAT w Polsce z tytułu tej zaliczki otrzymanej w czerwcu 2015 r. oraz dostawy maszyny na terytorium kraju (Polski) zrealizowanej w 2016 r. 18 lipca 2017 r. Spółka dokonała jednak rejestracji dla celów VAT w Polsce w celu uregulowania przedmiotowego zobowiązania VAT za przeszłe okresy. W rezultacie, Spółka złożyła zaległe deklaracje VAT-7 począwszy od deklaracji VAT-7 za czerwiec 2015 r. oraz uregulowała zobowiązanie z tytułu odsetek za zwłokę. Wnioskodawca nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju a tym samym nie korzysta ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT. Obecnie, Spółka zamierza złożyć zaległe deklaracje VAT-7 za okres od maja 2013 r. i wykazać w nich podatek do odliczenia w wysokości wskazanej na odpowiednich fakturach otrzymanych od dostawców narzędzi. Jak zostało wspomniane powyżej, w zgłoszeniu rejestracyjnym w zakresie podatku od towarów i usług VAT-R, Spółka wskazała, iż miesiącem, za który złoży pierwszą deklarację VAT-7 będzie czerwiec 2015 r. W związku z powyższym, w celu złożenia zaległych deklaracji VAT-7 za okres od maja 2013 r., Spółka zamierza dokonać aktualizacji zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług VAT-R poprzez wskazanie pierwszego miesiąca, za który złoży pierwszą deklarację VAT-7 jako maj 2013 r. (poprzednio został wskazany czerwiec 2015 r.). Ponadto na fakturach dokumentujących zakup narzędzi wskazywany był słowacki numer identyfikacyjny Spółki.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą w pierwszej kolejności stwierdzenia, czy aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakupy towarów w okresie maj 2013 r. – grudzień 2016 r. Wnioskodawca powinien skorygować zgłoszenie rejestracyjne VAT-R wskazując w nim faktyczną datę rozpoczęcia działalności, tj. maj 2013 r. i okres, za jaki będzie składana pierwsza deklaracja VAT-7 począwszy od maja 2013 r.

Mając na uwadze powołane powyżej regulacje oraz przedstawiony opis sprawy wskazać należy, że prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego przy zakupach towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych (art. 86 ust. 1 ustawy) kształtuje się w danym okresie rozliczeniowym. Prawo do obniżenia podatku należnego powstaje u wszystkich podatników, o ile wykażą, że zakupy były związane z bieżącą lub przyszłą działalnością opodatkowaną, a warunek rejestracji jest niezbędny wyłącznie do skorzystania przez podatnika z prawa do obniżenia podatku należnego.

Ponadto należy rozróżnić moment powstania prawa do odliczenia od momentu skorzystania z tego prawa. Jak już wskazano, jego realizacja następuje poprzez złożenie deklaracji podatkowej, wyrażającej wolę skorzystania przez podatnika z prawa do odliczenia i aby skutecznie zrealizować już powstałe uprawnienie, podatnik musi usunąć – najpóźniej przed skorzystaniem z tego prawa – wszelkie przesłanki negatywne, w tym brak rejestracji, który uniemożliwia identyfikowanie go jako podatnika.

Warto również zaznaczyć, że w wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawie C-400/98 Trybunał stwierdził, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z dokonaniem inwestycji nie jest uzależnione od dokonania wcześniejszej rejestracji dla celów podatku VAT. Potwierdzeniem takiej tezy mogą być także wyroki TSUE w sprawach C-268/83 oraz C-110/94, gdzie TSUE wskazał, że powstanie prawa do odliczenia nie zależy od formalnego uznania statusu podatnika przez organy podatkowe. Nabywane jest ono automatycznie, z chwilą uzyskania statusu podatnika, którym się staje w momencie pierwszych inwestycji związanych z przyszłą działalnością gospodarczą.

W konsekwencji, z uwagi na to, że – jak wynika z opisu sprawy – Wnioskodawca dokonał zakupów towarów (narzędzi w tym maszyny produkcyjne) z zamiarem dalszej ich odsprzedaży i prowadzenia opodatkowanej działalności gospodarczej na terytorium kraju przed rejestracją dla potrzeb podatku od towarów i usług, w celu realizacji przysługującego prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, Wnioskodawca powinien dokonać najpierw aktualizacji zgłoszenia VAT-R, ze wskazaniem okresu rozliczeniowego, od którego działa jako czynny podatnik podatku VAT, oraz okresu rozliczeniowego, za który złoży pierwszą deklarację podatkową, ale w oparciu o datę faktycznego rozpoczęcia działalności gospodarczej. Wnioskodawca złożył już zaległe deklaracje VAT- 7 począwszy od deklaracji VAT- 7 za czerwiec 2015 oraz uregulował zobowiązanie z tytułu odsetek za zwłokę, jednakże należy zauważyć, że nabycie narzędzi potwierdzone fakturami miało miejsce już od maja 2013 r.

Zatem z uwagi na powyższe, w celu skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakupy towarów (narzędzi w tym maszyny produkcyjne) otrzymanych począwszy od maja 2013 r. Wnioskodawca powinien złożyć korektę zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R, poprzez złożenie zgłoszenia VAT-R w trybie aktualizacji i wskazać jako okres złożenia pierwszej deklaracji miesiąc, w którym rozpoczęto działalność gospodarczą, a następnie złożyć deklaracje podatkowe i rozliczyć podatek w terminach przewidzianych prawem.

Jeszcze raz należy podkreślić, że realizacja prawa do odliczenia podatku naliczonego następuje poprzez złożenie deklaracji podatkowej, wyrażającej wolę skorzystania przez podatnika z prawa do odliczenia podatku, jednakże aby skutecznie zrealizować powstałe uprawnienie, podatnik musi usunąć, najpóźniej przed skorzystaniem z tego prawa – wszelkie przesłanki negatywne, w tym brak rejestracji, który uniemożliwia identyfikowanie go jako czynnego podatnika.

Dopiero fakt usunięcia negatywnej przesłanki, poprzez złożenie aktualizacji zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R (ze wskazaniem okresu rozliczeniowego, za który Wnioskodawca złoży pierwszą deklarację podatkową) spowoduje możliwość realizacji przez Zainteresowanego przysługującego prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego.

Podsumowując, należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca wskazuje, że narzędzia zostały zakupione z zamiarem ich odsprzedaży/prowadzenia opodatkowanej działalności gospodarczej na terytorium kraju zatem przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego – na podstawie art. 86 ustawy – z faktur dokumentujących zakup narzędzi w latach 2013-2016 w tym wystawionych przed zarejestrowaniem się dla celów podatku od towarów i usług. Spółka już dokonała aktualizacji zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług VAT-R poprzez wskazanie pierwszego miesiąca za który złoży pierwszą deklaracje VAT- 7 jako czerwiec 2015 r. jednakże zakup narzędzi miał miejsce już w 2013 r. Zatem w celu dokonania odliczenia VAT z faktur zakupowych Wnioskodawca powinien uprzednio skorygować zgłoszenie rejestracyjne VAT – R, w którym Wnioskodawca wskaże okres rozliczeniowy, od którego jako podatnik VAT czynny ma prawo skorzystać z możliwości odliczania podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych w związku z zakupem narzędzi tj. maj 2013 r. oraz złożyć deklaracje podatkowe za okres począwszy od maja 2013 r.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego numerem 1 i 2 należy uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup narzędzi na których wskazany jest numer pod którym Spółka jest zidentyfikowana na potrzeby podatku na Słowacji.

Jak wynika z opisu sprawy Spółka nabywała w okresie od maja 2013 r. do 2016 r. narzędzia, za które zostały wystawione faktury z podatkiem VAT według polskich przepisów, dlatego też stosownym jest przytoczenie przepisów w zakresie wystawiania faktur w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. jak również od 1 stycznia 2014 r.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały szczegółowo w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 68 poz. 360 ze zm.) obowiązującego do dnia 31 grudnia 2013 r.

Przepis § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia wskazywał, jakie elementy powinna zawierać faktura. I tak, w myśl § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013 r. do 31 grudnia 2013 r.), faktura powinna zawierać:

datę jej wystawienia;
kolejny numer, nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. a;
numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. b;
datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży;
nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
kwoty wszelkich rabatów, w tym za wcześniejsze otrzymanie należności, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
stawkę podatku;
sumę wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
kwotę należności ogółem.

Ustawodawca w ww. rozporządzeniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., przewidział dwie procedury korygowania faktur VAT, tj.:

§ 13 i § 14 rozporządzenia określały przypadki, w których dopuszczalne było wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej,

§ 15 rozporządzenia określał przypadki, w których możliwe było wystawienie przez nabywcę noty korygującej.

W treści § 15 ust. 1 ww. rozporządzenia wskazano, że nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą pomyłki dotyczące jakiejkolwiek informacji wiążącej się zwłaszcza ze sprzedawcą lub nabywcą lub oznaczeniem towaru lub usługi, z wyjątkiem pomyłek w pozycjach faktury określonych w § 5 ust. 1 pkt 8-15, może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą.

Jak stanowi § 15 ust. 2 ww. rozporządzenia, nota korygująca wymaga akceptacji wystawcy faktury.

Noty korygujące mogą zostać wystawione przez nabywcę towaru lub usługi, w przypadku gdy otrzymał on fakturę lub fakturę korygującą zawierającą pomyłki dotyczące jakiejkolwiek informacji wiążącej się zwłaszcza ze sprzedawcą lub nabywcą lub oznaczeniem towaru lub usługi (z wyjątkiem pomyłek w pozycjach faktury określonych w § 5 ust. 1 pkt 8-15 rozporządzenia).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r., poz. 35 z późn. zm.), do dokumentowania czynności dokonanych przed dniem 1 stycznia 2014 r. stosuje się przepisy art. 106 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed tym dniem, oraz przepisy wydane na jego podstawie, z zastrzeżeniem ust. 2. Do wystawiania faktur korygujących faktury wystawione przed dniem 1 stycznia 2014 r. i faktury wystawione zgodnie z ust. 1 oraz do wystawiania faktur będących duplikatami takich faktur stosuje się odpowiednio przepisy art. 106j-106l ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

W związku ze zmianami wprowadzonymi ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw na mocy art. 1 pkt 49 ww. ustawy uchylono art. 106 ustawy o VAT. Wprowadzono natomiast blok przepisów dotyczących fakturowania w dodanych do ustawy o VAT art. 106a – 106q oraz rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 3 grudnia 2013 r. w sprawie wystawiania faktur (Dz.U. poz. 1485). Tym samym rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r., wydane m.in. na podstawie art. 106 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT, z dniem 1 stycznia 2014 r. (w związku z uchyleniem art. 106) utraciło moc w zakresie dotyczącym szczegółowych zasad wystawiania faktur.

Jak stanowi art. 106a ustawy – przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej – posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
2. państwa trzeciego.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy – faktura powinna zawierać:

datę wystawienia;
kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
stawkę podatku;
sumę wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
kwotę należności ogółem (…).

Na mocy art. 106k ust. 1 ustawy – nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą pomyłki, z wyjątkiem pomyłek w zakresie danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15, może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą.

Faktura, o której mowa w ust. 1, wymaga akceptacji wystawcy faktury – art. 106k ust. 2 ustawy.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów możliwość korygowania faktur (za pomocą not korygujących) przez nabywcę dotyczy jedynie pomyłek: w sposobie określenia nabywcy, takich jak np. błąd w nazwisku, imieniu, nazwie, adresie lub numerze identyfikacyjnym czy też oznaczeniu towaru lub usługi ale też i daty dokonania dostawy. Nabywca nie ma natomiast możliwości korygowania takich elementów faktury jak np. cena, czy stawka podatku. Korygowanie faktury w tym zakresie bowiem – jak wskazano wyżej – należy do obowiązków wystawcy faktury (sprzedawcy), który koryguje fakturę pierwotną wystawiając fakturę korygującą.

Stosownie do art. 106k ust. 3 ustawy – faktura, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać:

wyrazy „NOTA KORYGUJĄCA”;
numer kolejny i datę jej wystawienia;
imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy i numer za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, a także numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej;
dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura, o której mowa w ust. 1, określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6;
wskazanie treści korygowanej informacji oraz treści prawidłowej.

Zgodnie z ust. 4 wyżej cytowanego artykułu, przepisy ust. 1-3 nie naruszają przepisów dotyczących wystawiania faktur korygujących.

Co zostało już wskazane powyżej, faktury muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa krajowego w tym względzie. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Nie będzie można uznać za prawidłową faktury, gdy sprzecznie z jej treścią wykazuje zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami. Elementy formalne faktury, mają wyłącznie znaczenie dowodowe. Jedynie braki merytoryczne faktury mogą wywołać skutek materialny w postaci zmian w przedmiocie lub podstawie opodatkowania, a także doprowadzić do niewłaściwego określenia wysokości podatku.

W przepisie art. 106k ustawodawca przewidział możliwość skorygowania pewnych danych otrzymanej faktury w drodze wystawienia noty korygującej. Pomyłka występująca na fakturach i dotycząca – jak w rozpoznawanej sprawie - informacji wskazanych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym (numer za pomocą którego Spółka jest zidentyfikowana na potrzeby podatku na Słowacji), może być skorygowana notą korygującą, zgodnie z przepisem art. 106k ust. 1 ustawy, co oznacza, że przez samego prawodawcę uznana została za nieznaczny błąd formalny, niewymagający nawet wystawienia faktury korygującej, a jedynie wystawienia przez nabywcę noty korygującej taką wadliwość.

W omawianej sytuacji błąd w fakturze wystawionych przez kontrahentów Wnioskodawcy, nie dotyczy numeru za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany za potrzeby podatku. Faktury z takimi błędem są obarczone wadą techniczną, która jednak nie wyłącza możliwości prawidłowego określenia nabywcy towaru, a jednocześnie pozostaje bez znaczenia dla wysokości zobowiązania podatkowego.

Nie można zatem stwierdzić, że wystawienie faktury w sposób opisany we wniosku pozbawia Wnioskodawcę prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego z niej wynikającego.

Jak wynika z przytoczonych wyżej regulacji prawnych, prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury uzależnione jest nie tylko od spełnienia warunków wynikających z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, ale również od niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis art. 88 ustawy enumeratywnie określa listę przypadków, w których podatnik został pozbawiony prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, jednak nie wymienia opisanej we wniosku nieprawidłowości jako przesłanki negatywnej powodującej utratę prawa do odliczenia podatku naliczonego (oczywiście w sytuacji, gdy faktura odzwierciedla prawdziwe zdarzenie gospodarcze).

Zatem, jeśli faktury zawierają jedynie błąd wskazany przez Wnioskodawcę i jednocześnie dokumentują faktyczną dostawę towaru, (zakup narzędzi przez Spółkę) to Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z takiej faktury. Jak już ustalono po złożeniu aktualizacji zgłoszenia rejestracyjnego VAT – R, poprzez wskazanie okresu za który składana jest pierwsza deklaracja podatkowa tj. maj 2013 r. Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup narzędzi z zamiarem dalszej ich odsprzedaży / prowadzenia opodatkowanej VAT działalności gospodarczej na terytorium kraju. Wskazany przez Wnioskodawcę błąd w otrzymanych fakturach nie ma wpływu na możliwość odliczenia podatku naliczonego przez Wnioskodawcę, przy spełnieniu przesłanek z art. 86 ust. 1 ustawy (co ma miejsce w przedmiotowym przypadku).

W tym miejscu tut. Organ chciałby zaznaczyć, iż z wniosku nie wynika, aby Wnioskodawca dokonał rejestracji swojego oddziału w Polsce, bo w sytuacji rejestracji oddziału w Polsce prawidłowo wystawiona faktura powinna zawierać dane jednostki macierzystej z jej danymi i numerem NIP. Dodatkowo w celu łatwiejszej identyfikacji oprócz danych identyfikacyjnych Spółki, w takim przypadku faktury mogą zawierać informacje dodatkowe pozwalające na identyfikację Oddziału (np. nazwę jaką posługuje się w obrocie gospodarczym oraz jego adres). Jednakże jak wskazywano z opisu sprawy nie wynika aby Spółka dokonała rejestracji w Polsce swojego oddziału. Dlatego też ze względu na fakt, że prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze to nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy wskazuje ona, co prawda zaistniałe zdarzenie gospodarcze ale ze wskazanym niewłaściwym numerem za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowanym. Zatem Wnioskodawca powinien wystawić notę korygującą, aby faktura która jest dokumentem o charakterze sformalizowanym odzwierciedlała faktycznie dokonaną transakcję pomiędzy prawidłowo oznaczonymi podmiotami gospodarczymi. Należy zatem stwierdzić, że w przypadku wystąpienia na fakturach otrzymanych przez Wnioskodawcę wadliwości mniejszej wagi (tj. wskazania błędnego numeru NIP) zachodzi obowiązek korekty ww. błędów przez Wnioskodawcę, której należy dokonać w drodze wystawienia noty korygującej. Niemniej jednak w kontekście stanowiska przedstawionego przez Spółkę w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego należy całościowo uznać je za prawidłowe. Jak już wskazywano przepis art. 88 ustawy enumeratywnie określa listę przypadków, w których podatnik został pozbawiony prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, jednakże nie wymienia opisanych we wniosku nieprawidłowości w postaci niewłaściwego numeru za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku jako przesłanki negatywnej powodującej utratę prawa do odliczenia podatku naliczonego (oczywiście w sytuacji gdy faktura odzwierciedla prawdziwe zdarzenie gospodarcze).

Zatem w tym przypadku należy stwierdzić, że z przesłanek wskazanych w art. 88 ustawy nie wynika, że występuje ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego w przypadkach, które Wnioskodawca wskazał w opisie sprawy, uznanych przez tut. Organ za błąd mniejszej wagi. Tym samym oceniając całościowo stanowisko w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w przypadku wad formalnych faktury otrzymanych przez Spółkę dokumentujących zakup narzędzi należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Tut. Organ informuje, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi– Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin