2018.08.21 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT2-3.4011.429.2018.1.IS

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.429.2018.1.IS
z 21 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 maja 2018 r. (data wpływu 17 maja 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 lipca 2018 r. (data wpływu 4 lipca 2018 r.), pismami z dnia 5 lipca 2018 r. (data wpływu 5 lipca 2018 r.) oraz pismem z dnia 30 lipca 2018 r. (data wpływu 30 lipca 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

określenia źródła przychodu ze sprzedaży kryptowalut – jest prawidłowe,

powstania obowiązku podatkowego w związku z wymianą kryptowaluty na inną kryptowalutę – jest nieprawidłowe,

sposobu ustalenia przychodu z tytułu zbycia kryptowaluty w zamian za inną kryptowalutę – jest nieprawidłowe,

ustalenia wysokości kosztu uzyskania przychodu z tytułu nabycia kryptowaluty za inną kryptowalutę – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 maja 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 i art. 14f § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z czym Organ podatkowy pismem z dnia 26 czerwca 2018 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.301.2018.1.IS, 0113-KDIPT1-2.4012.398.2017.1.KT (doręczonym w dniu 26 czerwca 2018 r.) oraz pismem dnia 20 lipca 2018 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.301.2018.3.IS, 0113-KDIPT1-2.4012.398.2018.5.KT (doręczonym w dniu 23 lipca 2018 r.) wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Odpowiedzi na ww. wezwania Wnioskodawca udzielił pismami z dnia: 3 lipca 2018 r., 5 lipca 2018 r. oraz 30 lipca 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Stan faktyczny nr 1

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od 23 stycznia 2018 r., na podstawie wpisu do CEIDG. Przedmiotem Jego działalności gospodarczej, zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności jest „Pozostałe pośrednictwo pieniężne” (64.19.Z). Podlega On obowiązkowi podatkowemu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Wnioskodawca nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na źródło ich osiągania. Wnioskodawca zadeklarował jako formę opodatkowania podatkiem dochodowym podatek liniowy, w związku z czym prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy. Działalność gospodarcza prowadzona przez Wnioskodawcę polega na nabywaniu oraz zbywaniu tzw. Kryptowalut, np. BitCoin, za pośrednictwem przeznaczonych do tego portali internetowych – giełd kryptowalut. Wnioskodawca działalność swoją będzie wykonywał systematycznie i powtarzalnie – dziennie ma i będzie miało miejsce nawet kilkaset lub więcej transakcji sprzedaży, zakupu i wymiany kryptowalut. Działalność Wnioskodawcy ma charakter profesjonalny w tym sensie, że decyzje o zleceniu konkretnej transakcji podejmuje On na podstawie analizy rynku i danych oraz wiedzy i doświadczenia zdobytego podczas uprzednio dokonywanych operacji na kryptowalutach.

Giełda udostępnia użytkownikowi portfel wirtualny, który można zasilić przy pomocy walut „tradycyjnych” (np. PLN, EURO) oraz kryptowalut. Portfel ten jest przypisany do konta użytkownika i to wyłącznie on dysponuje zgromadzonymi tam środkami. Wnioskodawca dokonuje trzech rodzajów transakcji:

zbycia waluty tradycyjnej w zamian za kryptowalutę (kupno kryptowaluty);
zbycia kryptowaluty w zamian za walutę tradycyjną (sprzedaż kryptowaluty);
zbycia kryptowaluty w zamian za inną kryptowalutę (wymiana kryptowalut).

Giełda internetowa rozlicza transakcje dokonując księgowania odpowiednich operacji na koncie użytkownika i zapisów w portfelu. Do zawarcia transakcji dochodzi wtedy, gdy zlecenie (oferta) zakupu lub sprzedaży złożone przez Wnioskodawcę zostanie zaakceptowane przez innego użytkownika giełdy, albo gdy Wnioskodawca zaakceptuje zlecenie (ofertę) złożoną przez innego użytkownika giełdy. Wnioskodawca przewiduje możliwość korzystania z kilku giełd kryptowalut, a tym samym przekazywania części lub całości zgromadzonych środków pomiędzy portfelami udostępnianymi przez giełdy. Nie jest również wykluczone, że część lub całość zgromadzonych kryptowalut Wnioskodawca zamiast w portfelu wirtualnym będzie przechowywał na twardym dysku lub innym nośniku będącym Jego własnością. W sensie technicznym będzie polegało to na przeniesieniu zapisu cyfrowego z portfela wirtualnego na nośnik fizyczny.

Kontrahenci Wnioskodawcy, od których nabywa i na rzecz których zbywa kryptowaluty lub waluty tradycyjne, są dla Niego anonimowi i nie ma On możliwości ich identyfikacji. Wynika to z założeń rynku kryptowalut, którego jednym z fundamentów jest anonimowość uczestników obrotu.

Jedynym możliwym do wygenerowania potwierdzeniem zawartych transakcji na giełdzie kryptowalut jest zestawienie transakcji, które zawiera datę, rodzaj, typ i wolumen transakcji, kurs wymiany oraz stan portfela po dokonaniu transakcji.

W związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawca będzie ponosił wydatki, w szczególności koszty nabycia kryptowaluty, koszty prowizji stanowiące wynagrodzenie giełdy, koszty składek na ubezpieczenia społeczne oraz inne ogólne koszty prowadzenia działalności (np. koszt usługi biura rachunkowego). Wnioskodawca nie nabywa kryptowalut w sposób pierwotny, tj. przez ich „wykopanie”, a dokonuje wyłącznie nabycia jednostek kryptowalut już istniejących. Wnioskodawca nie dokonał rejestracji jako czynny podatnik VAT.

Stan faktyczny nr 2

Wnioskodawca przed zarejestrowaniem działalności gospodarczej w zakresie obrotu kryptowalutami dokonywał transakcji ich sprzedaży, zakupu oraz wymiany. W tym celu zasilił swój portfel wirtualny na jednej z giełd kwotą 250 zł i 1 000 zł. Do czasu podjęcia decyzji o rejestracji działalności gospodarczej Wnioskodawca traktował obrót kryptowalutą jako zajęcie dodatkowe, ciekawostkę niestanowiącą jego źródła utrzymania. W momencie gdy uznał, że działalność taka może Mu przynieść znaczne zyski, podjął decyzję aby prowadzić ją profesjonalnie, w celu zapewnienia sobie stałego źródła przychodu. Wtedy też dokonał rejestracji działalności gospodarczej. Na dzień 31 grudnia 2017 r. oraz na dzień rozpoczęcia działalności gospodarczej Wnioskodawca posiadał w portfelu określoną ilość kryptowalut. Od dnia rejestracji działalności gospodarczej, do obrotu kryptowalutami zaczął On wykorzystywać środki zgromadzone w portfelu przed dniem rejestracji.

W piśmie z dnia 3 lipca 2018 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, w zakresie stanu faktycznego nr 1 Wnioskodawca wskazał, że okoliczność czy nabywane kryptowaluty stanowią towar handlowy w prowadzonej działalności gospodarczej zgodnie z § 3 pkt 1 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia PKPiR jest okolicznością prawną, co do której Organ musi zająć własne stanowisko i nie mieści się ona w sferze opisu stanu faktycznego. Zdaniem Wnioskodawcy, ustawodawca wprowadzając definicję legalną towaru handlowego spowodował konieczność dokonania oceny prawnej charakteru pewnych przedmiotów, wartości w celu zakwalifikowania ich lub nie jako towar handlowy; tym samym aby ustalić czy coś jest towarem handlowym należy dokonać subsumpcji stanu faktycznego i określonej normy prawnej, co wykracza poza wyłączną sferę faktów; Wnioskodawca wskazał istotną okoliczność, że w sferze faktycznej mamy do czynienia wyłącznie z zapisem cyfrowym – kryptowalutą.

Według Wnioskodawcy, zadaniem Organu jest odpowiednia kwalifikacja prawna tego zapisu cyfrowego na podstawie wskazanego powyżej przepisu prawa, co umożliwi Organowi udzielenie odpowiedzi na pytanie nr 16 wniosku. Wnioskodawca w tej kwestii wyraził swój pogląd we własnym stanowisku do pytania nr 16 (część H. kol. 76);

Ponadto, Wnioskodawca wskazał, że wymienia BitCoiny na różne kryptowaluty, np. LiteCoin, Etherum oraz przewiduje możliwość wymiany na nowo powstające kryptowaluty. Kryptowaluty są nabywane i sprzedawane również za waluty obce. Wnioskodawca nie jest w stanie określić czy zamieniane kryptowaluty są tej samej wartości, ponieważ nie ma żadnego obiektywnego miernika tych wartości; w tej kwestii wyraził swój pogląd we własnym stanowisku do pytania nr 2 (część H. kol. 76). Obecnie Wnioskodawca dokonuje obrotu kryptowalutą wyłącznie na giełdzie …, która wedle wiedzy Wnioskodawcy przeniosła siedzibę z Polski za granicę. Prowizja pobierana przez giełdę jest udokumentowana wyłącznie poprzez zestawienie transakcji generowane z systemu giełdy kryptowalut, gdzie wyróżniona w odrębnej pozycji jest kwota tej prowizji.

W zakresie stanu faktycznego oznaczonego nr 2 Wnioskodawca wskazał, że przed zarejestrowaniem działalności gospodarczej podlegał obowiązkowi podatkowemu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca nie jest w stanie dokładnie ustalić kiedy i ile nabył kryptowalut – miało to miejsce w okresie od września/października 2017 r. do dnia rozpoczęcia działalności gospodarczej, a zostały one nabyte na giełdzie kryptowalut. Wnioskodawca dokumentował nabycie, wymianę i zbycie kryptowalut wyłącznie poprzez generowanie zestawienia transakcji z systemu giełdy. Kontrahenci Wnioskodawcy byli dla Niego zawsze anonimowi. Odpowiedź na pytanie B5 Organu zawarte w wezwaniu znajduje się w stanowisku własnym do pyt. nr 1 (w zakresie stanu faktycznego nr 2) – jak sam Organ zauważył jest to „zdanie Wnioskodawcy”, czyli Jego stanowisko własne a nie opis stanu faktycznego; Wnioskodawca wyraził tam stanowisko, że obrót kryptowalutami do dnia zarejestrowania działalności gospodarczej nie spełniał przesłanek działalności gospodarczej z art. 5a pkt 6 ustawy o PIT. Wnioskodawca przed zarejestrowaniem działalności gospodarczej dokonywał zarówno wymiany kryptowalut na inne kryptowaluty, jak również nabycia lub zbycia kryptowaluty w zamian za walutę tradycyjną. Wszystkie transakcje na kryptowalutach opisane we wniosku były przeprowadzane osobiście, we własnym imieniu. Wnioskodawca nie jest w stanie określić czy zamieniane kryptowaluty są tej samej wartości, ponieważ nie ma żadnego obiektywnego miernika tych wartości; w tej kwestii wyraził swój pogląd we własnym stanowisku do pytania nr 2 (w zakresie stanu faktycznego nr 2) (część H. kol. 76). Wnioskodawca do dnia zarejestrowania działalności gospodarczej wymieniał BitCoiny na różne kryptowaluty, np. LiteCoin, Etherum. Wnioskodawca do dnia rejestracji działalności gospodarczej dokonywał obrotu kryptowalutą wyłącznie na giełdzie …, która miała wtedy siedzibę w Polsce;

Natomiast w piśmie z dnia 5 lipca 2018 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, w zakresie stanu faktycznego nr 1 Wnioskodawca wskazał, że wymienia On BitCoiny na różne kryptowaluty, np. Bitcoin Cash, Ethereum, Lisk, Litecoin, Bitcoin Gold, GameCredits oraz inne i przewiduje możliwość wymiany na nowo powstające kryptowaluty. Obecnie Wnioskodawca dokonuje obrotu kryptowalutą na giełdzie …, która wedle wiedzy Wnioskodawcy przeniosła siedzibę z Polski za granicę oraz na giełdzie …, która ma siedzibę za granicą (najprawdopodobniej w Belize).

W zakresie stanu faktycznego oznaczonego nr 2, Wnioskodawca wskazał, że nie jest w stanie dokładnie ustalić kiedy i ile nabył kryptowalut – miało to miejsce w okresie od 23 listopada 2017 r. do 5 stycznia 2018 r., a zostały one nabyte na giełdzie kryptowalut. Wnioskodawca do dnia zarejestrowania działalności gospodarczej wymieniał BitCoiny na Bitcoin Cash, Ethereum, Lisk, Litecoin, Bitcoin Gold, GameCredits.

W zakresie podatku od towarów i usług Wnioskodawca doprecyzował, że Jego zdaniem, świadczone przez Niego usługi należy zakwalifikować jako „Pozostałe pośrednictwo pieniężne, gdzie indziej niesklasyfikowane” 64.19.30.0; jednocześnie wskazał na stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażone w wyroku z dnia 11 października 2017 r. w sprawie o sygn. akt II FSK 2412/15 „(...) brak było podstaw do żądania przez organ w trybie art. 169 § 1 w związku z art. 14h o.p., aby dla wskazanych we wniosku usług skarżący podał odpowiednie symbole PKWiU. Wymaga podkreślenia, że podanie symbolu klasyfikacji PKWiU dla danej usługi w rozpatrywanej sprawie, nie jest elementem stanu faktycznego, wymaganym we wniosku o udzielenie interpretacji w rozumieniu art. 14b § 3 o.p. (...). Uzależnianie odpowiedzi na pytanie od podania symboli PKWiU stanowi przejaw nadmiernego formalizmu, nieznajdującego oparcia w art. 14b § 3 o.p. W postępowaniu interpretacyjnym organy podatkowe mogą wprawdzie wspomagać się klasyfikacją PKWiU. Jednakże różnicowanie w ustawach podatkowych przedmiotów opodatkowania, stawek podatkowych, czy zwolnień podatkowych poprzez odpowiednie klasyfikacje statystyczne nakłada na organy podatkowe uprawnienie, a zarazem obowiązek weryfikowania, prawidłowości obranej klasyfikacji statystycznej. W tym zakresie organy podatkowe nie są związane ewentualną klasyfikacją dokonaną przez organ właściwy z zakresu statystyki publicznej ani też klasyfikacją dokonaną przez podatnika”. Wnioskodawca zwraca więc uwagę na konieczność weryfikacji przez organ klasyfikacji dokonanej przez Wnioskodawcę; w innym wypadku interpretacja indywidualna będzie w tym zakresie bezużyteczna. Wnioskodawca nie zamierza rejestrować się jako czynny podatnik VAT, jeżeli nie będzie miał takiego obowiązku. Wnioskodawca nie zamierza rejestrować się jako podatnik VAT-UE, jeżeli nie będzie miał takiego obowiązku.

Wnioskodawca zadał w istocie tożsame pytanie (nr 19) jak Organ w wezwaniu do uzupełnienia braków formalnych wniosku (C4), więc z oczywistych przyczyn Wnioskodawca nie jest w stanie na nie odpowiedzieć (nawet w wypadku, gdyby tutejszy Organ uiścił z tego tytułu opłatę w wysokości 40 zł) – odpowiedzi na nie oczekuje on bowiem od tut. Organu.

Wartość sprzedaży dokonywanej przez Wnioskodawcę w 2018 r. prawdopodobnie przekroczy kwotę 20 000 zł w proporcji do okresu prowadzonej działalności, ale Wnioskodawca nie jest w stanie tego z pewnością stwierdzić, ponieważ zależy to od stanowiska tutejszego Organu co do ustalenia miejsca świadczenia usług z tytułu sprzedaży kryptowalut (sprzedażą jest bowiem tylko odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju – art. 2 pkt 22 ustawy o VAT). Wnioskodawca rozpoczął zbywanie kryptowalut przed dniem 31 grudnia 2017 r., lecz było to przed zarejestrowaniem przez Niego działalności gospodarczej; po zarejestrowaniu działalności gospodarczej rozpoczął zbywanie kryptowalut pomiędzy 1 stycznia 2018 r. a 31 marca 2018 r. Wnioskodawca nie dokonuje dostawy towarów ani nie świadczy usług wymienionych w § 4 rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących. Zdaniem Wnioskodawcy, świadczy On usługi wymienione w załączniku do rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących – usługi obrotu kryptowalutami – „Pozostałe pośrednictwo pieniężne, gdzie indziej niesklasyfikowane” 64.19.30.0 (pozycja załącznika 25 i 39). Wnioskodawca przypomina jednak o konieczności weryfikacji przez tut. Organ prawidłowości klasyfikacji dokonanej przez podatnika.

Wnioskodawca nie będzie świadczył usług zgodnie z § 4 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, zapłata za kryptowalutę zostaje dokonana poprzez przeksięgowanie środków w portfelu walutowym i nie pośredniczy w tym bank, poczta ani SKOK; otwartym pozostaje pytanie czy jest to zapłata w rozumieniu rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących; w przypadku korzystania z giełd kryptowalut mamy bowiem do czynienia z dwoma rodzajami czynności, które można potencjalnie uznać za „zapłatę” – pierwszym rodzajem, jak wyżej wskazano, jest przeksięgowanie środków w portfelu walutowym – drugim – zlecenie wypłaty środków z portfela walutowego na konto bankowe; w tym drugim przypadku potencjalna „zapłata” następuje w całości za pośrednictwem banku. W drugim przypadku, opisanym w punkcie 10, kwota przelewu może wynikać z wielu różnych transakcji i nie da się jej jednoznacznie przyporządkować do konkretnej czynności.

W związku z uzupełnieniem wniosku Wnioskodawca nie zmienił własnego stanowiska w sprawie, w odniesieniu do żadnego z pytań.

W ocenie Wnioskodawcy sprzedaż kryptowaluty w zamian za walutę tradycyjną lub w zamian za inną kryptowalutę są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT (jako świadczenie usług), lecz zwolnionymi na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług. Poprzez akceptację stron transakcji, kryptowaluty będące alternatywnymi środkami płatniczymi, służyć mają jako nośnik wartości pieniężnej oraz środki płatnicze podobnie jak waluty używane jako prawny środek płatniczy. Z tych względów należy zrównać je z transakcjami dotyczącymi walut i zastosować ww. zwolnienie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

W zakresie stanu faktycznego nr 1:

Czy przychody z działalności opisanej w stanie faktycznym nr 1 należy zakwalifikować do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. pozarolnicza działalność gospodarcza?
Czy wymiana kryptowaluty na inną kryptowalutę spowoduje powstanie przychodu u Wnioskodawcy?
Czy sprzedaż kryptowaluty za walutę tradycyjną spowoduje powstanie przychodu u Wnioskodawcy?
W jakiej dacie powstaje przychód z tytułu zbycia kryptowaluty w zamian za walutę tradycyjną (sprzedaż kryptowaluty)?
W jakiej dacie powstaje przychód z tytułu zbycia kryptowaluty w zamian za inną kryptowalutę (wymiana kryptowalut)?
W jaki sposób ustalić przychód (wysokość przychodu) z tytułu zbycia kryptowaluty w zamian za inną kryptowalutę?
W jaki sposób ustalić przychód (wysokość przychodu) z tytułu zbycia kryptowaluty w zamian za walutę tradycyjną?
Czy wydatki na nabycie kryptowaluty od innych użytkowników giełdy kryptowalut (kupno kryptowaluty) będą stanowiły koszt uzyskania przychodu u Wnioskodawcy?
Czy opłaty z tytułu prowizji od dokonywanych transakcji na giełdzie kryptowalut będą stanowiły koszt uzyskania przychodu u Wnioskodawcy?
W jaki sposób ustalić wysokość kosztu uzyskania przychodu z tytułu nabycia kryptowaluty w zamian za inną kryptowalutę?
W jaki sposób ustalić wysokość kosztu uzyskania przychodu z tytułu nabycia kryptowaluty w zamian za walutę tradycyjną?
W jaki sposób należy udokumentować przychód ze zbycia oraz wydatek na nabycie kryptowaluty lub waluty tradycyjnej w sytuacji, gdy jedynym potwierdzeniem sprzedaży, zakupu lub wymiany jest zestawienie transakcji generowane z systemu udostępnianego przez giełdę kryptowalut?
Czy kupno, sprzedaż lub wymiana kryptowaluty podlegają ujęciu w podatkowej księdzie przychodów i rozchodów (PKPiR)?
Jaki dokument powinien stanowić podstawę wpisów do KPiR dla transakcji obrotu kryptowalutami lub walutami tradycjnymi w sytuacji, gdy jedynym potwierdzeniem zakupu, sprzedaży i wymiany jest zestawienie transakcji generowane z systemu udostępnianego przez giełdę kryptowalut?
Czy transakcje kupna, sprzedaży lub wymiany kryptowalut powodują powstanie obowiązku rozliczenia różnic kursowych?
Czy posiadane przez Wnioskodawcę kryptowaluty podlegają ujęciu w spisie z natury dokonywanym na koniec roku podatkowego?
Czy sprzedaż kryptowaluty w zamian za kryptowalutę jest czynnością zwolnioną z opodatkowania podatkiem VAT?
Jak ustalić, na potrzeby podatku od towarów i usług, miejsce świadczenia usługi polegającej na sprzedaży kryptowaluty?
Czy transakcje sprzedaży kryptowaluty należy rejestrować przy użyciu kasy rejestrującej?
Czy i w jakiej kwocie wydatki na nabycie kryptowalut, które Wnioskodawca posiadał w portfelu na dzień rozpoczęcia działalności gospodarczej mogą stanowić koszty uzyskania przychodu przyporządkowany do przychodów ze źródła działalność gospodarcza?

W zakresie stanu faktycznego nr 2:

Do jakiego źródła przychodów należy zakwalifikować przychody z tytułu sprzedaży kryptowalut, osiągnięte do dnia rozpoczęcia działalności gospodarczej?
Czy wymiana kryptowaluty na inną kryptowalutę, w okresie do dnia rozpoczęcia działalności gospodarczej, spowodowała powstanie przychodu u Wnioskodawcy?
W jaki sposób ustalić przychód z tytułu zbycia kryptowaluty w zamian za inną kryptowalutę, osiągnięty do dnia rozpoczęcia działalności gospodarczej?
W jaki sposób ustalić wysokość kosztu uzyskania przychodu z tytułu nabycia kryptowaluty w zamian za inną kryptowalutę, poniesionego do dnia rozpoczęcia działalności gospodarczej?

Przedmiotem niniejszej interpretacji są zagadnienia zawarte w pytaniach nr 1-4 dotyczących stanu faktycznego nr 2, natomiast w zakresie zagadnień dotyczących stanu faktycznego nr 1 oraz w zakresie podatku od towarów i usług wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad 1

Przychody z tytułu sprzedaży kryptowalut, osiągnięte do dnia rozpoczęcia działalności gospodarczej należy zakwalifikować do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – prawa majątkowe. Do czasu podjęcia decyzji o rejestracji działalności gospodarczej Wnioskodawca traktował obrót kryptowalutą jako zajęcie dodatkowe, ciekawostkę niestanowiącą Jego źródła utrzymania. Działalność ta nie spełniała więc przesłanek uznania ją za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychodów z tej działalności nie da się również przyporządkować do innych źródeł.

Ad 2

Zdaniem Wnioskodawcy, wymiana kryptowaluty na inną ktyptowalutę dokonana do dnia rozpoczęcia działalności gospodarczej nie spowodowała powstania przychodu u Wnioskodawcy. O powstaniu przychodu możemy bowiem mówić w sytuacji gdy dochodzi w majątku podatnika do takiego przysporzenia, które w ujęciu wartościowym zmienia stan jego posiadania w stosunku do stanu sprzed transakcji. W sytuacji obrotu kryptowalutami nie sposób dostrzec takiej okoliczności z dwóch przyczyn. Po pierwsze, wymiana jednej kryptowaluty na inną nie prowadzi do zmiany w majątku Wnioskodawcy w ujęciu wartościowym, a jedynie do zmiany w sensie substancyjnym, tj. zmiany składu portfela a nie jego wartości. Z tym związana jest druga przyczyna, tj. sposób określenia wartości kryptowaluty na chwilę dokonywania transakcji. Jedynym miernikiem wartości wymienianych kryptowalut jest wola stron transakcji, które zawsze decydując się na zawarcie transakcji uznają wzajemne świadczenia w pełni za ekwiwalentne. Nie ma jednocześnie innego zewnętrznego miernika tej wartości, gdyż nie zostały stworzone przez ustawodawcę mechanizmy pozwalające na weryfikację wartości, kryptowalut. To zaś determinuje, że ze swej istoty, w każdej sytuacji wymiana jednej kryptowaluty na inną doprowadzi do zmiany wartościowej, stanu posiadania podatnika, gdyż strony transakcji, jako podmioty kształtujące wartość kryptowalut na dany moment ustaliły, że wartość ta jest równa. W przeciwnym razie do transakcji w ogóle by nie doszło. Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, wymiana jednej kryptowaluty na drugą nie powoduje powstania przychodu, gdyż zmienia się tylko skład Jego prawa majątkowego, co nie powoduje żadnego przysporzenia majątkowego.

Podstawa prawna stanowiska Wnioskodawcy: art. 11 ust. 1 oraz art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad 3

W razie uznania przez Organ, że wymiana kryptowaluty na inną kryptowalutę dokonana do dnia rozpoczęcia działalności gospodarczej spowodowała powstanie przychodu u Wnioskodawcy, stoi On na stanowisku, że w takiej sytuacji może przychód określić w sposób dowolny. Zgodnie z przepisami ustawy PIT, przychód do opodatkowania powinien zostać wyrażony w walucie polskiej. W przypadku, gdy przedmiotem transakcji są dwie różne kryptowaluty nie ma możliwości przeliczenia takiej transakcji na polskie złote, ponieważ wartość kryptowalut jest determinowana jedynie przez uczestników rynku i nie ma organu, który ustalałby kurs danej kryptowaluty na dany moment (np. dzień). Jednocześnie nie ma również możliwości ustalenia tej wartości na podstawie transakcji dokonywanych przez innych uczestników rynku z kilku powodów. Po pierwsze, aby odnieść wartość kryptowaluty „x” (która została sprzedana w zamian za kryptowalutę „y”) do polskiego złotego na dany dzień to transakcja mająca za przedmiot parę kryptowaluta „x” – złoty polski musiałby mieć miejsce przy udziale innych uczestników rynku, na co Wnioskodawca, ani nikt inny niema wpływu, oprócz samych potencjalnych jej uczestników. Po drugie, transakcji takich może być bardzo wiele, w których zastosowane zostały różne kursy co również nie pozwoli na obliczenie kwoty przychodu w polskich złotych. Po trzecie, nie ma podstaw prawnych ku temu, aby ustalić wartość przychodu wyłącznie na podstawie transakcji dokonywanych przez uczestników rynku, gdy nie podlega on żadnej regulacji.

Podstawa prawna stanowiska Wnioskodawcy: art. 11 ust. 1 oraz art. 18 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad 4

W razie uznania przez Organ, że wymiana kryptowaluty na inną kryptowalutę dokonana do dnia rozpoczęcia działalności gospodarczej spowodowała powstanie przychodu u Wnioskodawcy, stoi On na stanowisku, że w takiej sytuacji powinien On ustalić wysokość kosztu uzyskania przychodu z tytułu nabycia kryptowaluty w zamian za inną kryptowalutę w wysokości równej przychodowi z tytułu tej transakcji. Z istoty zamiany praw majątkowych na rynku kryptowalut wynika bowiem ekwiwalentność świadczeń. Argumenty wskazane w stanowisku własnym do pytania nr 3 pozostają aktualne.

Podstawa prawna stanowiska Wnioskodawcy: art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

określenia źródła przychodu ze sprzedaży kryptowalut – jest prawidłowe,

powstania obowiązku podatkowego w związku z wymianą kryptowaluty na inną kryptowalutę – jest nieprawidłowe,

sposobu ustalenia przychodu z tytułu zbycia kryptowaluty w zamian za inną kryptowalutę – jest nieprawidłowe,

ustalenia wysokości kosztu uzyskania przychodu z tytułu nabycia kryptowaluty za inną kryptowalutę – jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1509), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 9 ust. 1a ww. ustawy, jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29-30c, art. 30e, art. 30f oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów.

W myśl art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi w pkt 3 wymienione zostały przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, a w pkt 7 wymienia się kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c). Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 11a ust. 1 ww. ustawy, przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu. Natomiast koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu, zgodnie z art. 11a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Aby działalność mogła być traktowana jako działalność gospodarcza, musi spełniać przesłanki wskazane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że musi być wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.

W przepisie art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych została zawarta definicja pozarolniczej działalności gospodarczej. Zgodnie z jego treścią, działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza oznacza działalność zarobkową:

wytwórczą, budowlaną handlową, usługową,
polegającą na poszukiwaniu rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

-prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

W myśl natomiast art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 18 ww. ustawy, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Katalog zawarty w ww. przepisie nie ma charakteru zamkniętego, co oznacza, że także przychody uzyskiwane przez podatników z innych praw majątkowych (z ich posiadania, wykorzystywania), jak również odpłatnego zbycia tych praw stanowią przychody z praw majątkowych, o których mowa w ww. przepisie.

Zauważyć w tym miejscu należy, że przez prawa majątkowe, o których mowa w ww. art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy rozumieć prawa podmiotowe, które mogą występować w trzech postaciach: roszczeń, uprawnień kształtujących i zarzutów. Jednym z podziałów praw podmiotowych, jaki jest dokonywany w doktrynie, jest podział na prawa majątkowe i prawa niemajątkowe. Podstawą dokonania tego podziału jest interes, jaki one realizują. Prawa majątkowe związane są z interesem ekonomicznym danego podmiotu.

W doktrynie prawa podatkowego (por. np. A. Gomułowicz, J. Małecki, Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych Komentarz, Warszawa 2002, s. 93, 153-154) przy definiowaniu praw majątkowych sięga się do wykładni systemowej i powszechnie stosowanego tego terminu na gruncie prawa cywilnego. Prawa majątkowe to, najogólniej rzecz ujmując, prawa podmiotowe pozostające w ścisłym związku z ekonomicznym interesem uprawnionego, związane z jego majątkiem charakteryzujące się dwoma podstawowymi cechami, tj.:

zbywalnością (mogą być przedmiotem obrotu),

posiadaniem określonej wartości majątkowej.

Z uwagi na fakt, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji waluty, banknotów i monet jako środków płatniczych, należy odnieść się do niżej wymienionych przepisów.

W art. 31 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku Polskim (Dz. U. z 2017 r., poz. 1373) wskazano, że znakami pieniężnymi Rzeczypospolitej Polskiej są banknoty i monety opiewające na złote i grosze.

Natomiast zgodnie z art. 32 ww. ustawy, znaki pieniężne emitowane przez NBP są prawnymi środkami płatniczymi na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.

Należy przy tym zauważyć, że w świetle obowiązujących przepisów prawa Kryptowaluty nie są walutą uznawaną jako prawny środek płatniczy i nie funkcjonują jako instrument rynku pieniężnego.

W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał, że przed zarejestrowaniem działalności gospodarczej w zakresie obrotu kryptowalutami dokonywał transakcji ich sprzedaży, zakupu oraz wymiany. W tym celu zasilił swój portfel wirtualny na jednej z giełd kwotą 250 zł i 1 000 zł. Do czasu podjęcia decyzji o rejestracji działalności gospodarczej Wnioskodawca traktował obrót kryptowalutą jako zajęcie dodatkowe, ciekawostkę niestanowiącą Jego źródła utrzymania. W momencie gdy uznał, że działalność taka może Mu przynieść znaczne zyski, podjął decyzję aby prowadzić ją profesjonalnie, w celu zapewnienia sobie stałego źródła przychodu. Wtedy też dokonał rejestracji działalności gospodarczej. Na dzień 31 grudnia 2017 r. oraz na dzień rozpoczęcia działalności gospodarczej Wnioskodawca posiadał w portfelu określoną ilość kryptowalut. Od dnia rejestracji działalności gospodarczej, do obrotu kryptowalutami zaczął On wykorzystywać środki zgromadzone w portfelu przed dniem rejestracji.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny nr 2 oraz powołane wyżej przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że jeżeli jak twierdzi Wnioskodawca przed rejestracją działalności gospodarczej obrót kryptowalutami był zajęciem dodatkowym, niestanowiącym stałego źródła dochodu, to przychody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu sprzedaży Kryptowaluty stanowią przychody z praw majątkowych, o którym mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dochód z powyższego źródła, podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, tj. wg skali podatkowej zgodnie z art. 27 ust. 1 ww. ustawy i wykazaniu w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składanym w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku, w którym miała miejsce sprzedaż Kryptowaluty i w tym samym terminie podlega wpłacie należny podatek.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do kolejnych zagadnień, należy wskazać, że wirtualne waluty, zwane Kryptowalutami pełnią funkcję elektronicznej waluty, a system płatności umożliwia wysyłanie i odbieranie jednostek tejże waluty. Waluty te nie mają żadnego centralnego organu, ani jakiejkolwiek instytucji sprawującej nad nimi nadzór. Na gruncie polskiego prawa Kryptowalut nie można traktować na równi z prawnym środkiem płatniczym, bowiem nie funkcjonują one jako instrument rynku pieniężnego w rozumieniu odrębnych przepisów. Kryptowaluty nie są pieniądzem elektronicznym, nie mieszczą się w zakresie ustawy o usługach płatniczych oraz ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1768, z późn. zm.).

W świetle obowiązujących przepisów prawa ww. Kryptowaluty nie są walutami uznawanymi jako prawny środek płatniczy. Nie są również stosowane w rozliczeniach międzynarodowych w sensie prawnym, ponieważ nie posługują się nimi żadne instytucje publiczne. W konsekwencji, w zakresie zagadnień dotyczących obrotu Kryptowalutami nie można automatycznie stosować rozwiązań, jakie mają zastosowanie do tzw. waluty tradycyjnej.

Nie można utożsamiać „przewalutowania” jednej kryptowaluty na inną z przypadkiem przewalutowania tradycyjnej waluty (np. euro na dolary amerykańskie). Zamianę walut wirtualnych należy traktować analogicznie jak zamianę jakichkolwiek innych praw majątkowych (np. wierzytelności).

Zgodnie z art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy. Należy zauważyć, że przedmiotem umowy zamiany mogą być nie tylko rzeczy, lecz także wszelkie zbywalne dobra materialne, jak również niematerialne.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny nr 2 oraz powołane wyżej przepisy prawa, stwierdzić należy, że przychód po stronie Wnioskodawcy powstaje nie tylko w sytuacji, gdy dochodzi do sprzedaży lub zamiany kryptowaluty na walutę tradycyjną, ale także wtedy, gdy ma miejsce pozyskiwanie prawa własności jednostek wirtualnej waluty w sposób pochodny, tj. nabywanie jednostek wirtualnej waluty od podmiotów trzecich w zamian za inne kryptowaluty.

Przychód z obrotu kryptowalutami należy ustalić, zgodnie z zasadami określonymi w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli w przypadku pozyskiwania prawa własności jednostek wirtualnej waluty w sposób pochodny, tj. nabywania jednostek wirtualnej waluty od podmiotów trzecich w zamian za inne kryptowaluty – w momencie dokonania wymiany tych kryptowalut, w wysokości otrzymanych wartości pieniężnych.

Zamiana jest czynnością prawną konsensualną, odpłatną i wzajemną, rodzi skutki zobowiązujące, a w warunkach określonych w art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego – skutki rozporządzające. Tym samym, w swej istocie umowa zamiany jest niewątpliwie podobna do umowy sprzedaży. Świadczy o tym również fakt, że ustawodawca nie reguluje odrębnie tej umowy, a jedynie w art. 604 Kodeksu cywilnego stwierdza, że do zamiany stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży. Zamiana jest zatem formą odpłatnego zbycia.

Należy zauważyć, że przedmiotem umowy zamiany mogą być nie tylko rzeczy, lecz także wszelkie zbywalne dobra materialne, jak również niematerialne.

Z przytoczonego przepisu jednoznacznie wynika, że zamiana, to w efekcie forma zbycia jednej rzeczy (w tym prawa majątkowego), a w zamian – nabycie własności drugiej rzeczy. Istotą umowy zamiany jest zatem wymiana dóbr. Nie zmienia to jednak faktu, że zamieniane rzeczy/prawa majątkowe mają swoją wartość, którą można określić (np. w przypadku zamiany bitcoin na ETH na giełdzie kryptowalut — giełda ta określa wartości zarówno Bitocin, jak i ETH wyrażone w walucie tradycyjnej).

A zatem, także w przypadku, gdy w dokonywanej transakcji nie występuje element tradycyjnej waluty, a jedynie zachodzi zamiana jednej kryptowaluty na drugą – po stronie Wnioskodawcy powstaje przychód, o którym mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, którego wartość należy określić na podstawie transakcji dokonywanych przez uczestników rynku, w tym giełd kryptowalut.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie powstania obowiązku podatkowego w związku z wymianą kryptowaluty na inną kryptowalutę oraz sposobu ustalenia przychodu z tytułu zbycia kryptowaluty w zamian za inną kryptowalutę należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do kosztów uzyskania przychodów, wskazać należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje szczególnego sposobu ustalania kosztów uzyskania przychodów dla przychodów uzyskiwanych z obrotu kryptowalutami. Oznacza to, że w tym przypadku zastosowanie będą miały ogólne reguły dotyczące ustalania kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Co do zasady zatem kosztami uzyskania ww. przychodów będą wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki poniesione w celu ich osiągnięcia (lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu), o ile nie zostały wyłączone z tych kosztów na mocy art. 23 ww. ustawy, a ich poniesienie zostało udokumentowane w sposób niebudzący wątpliwości.

W powołanym przepisie ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo

-skutkowego, tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła.

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie wydatki, które łącznie spełniają następujące warunki:

zostały faktycznie poniesione w celu uzyskania przychodu, tzn. pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami,

nie zostały wymienione w art. 23 ustawy zawierającym katalog wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów,

są odpowiednio udokumentowane.

W związku z powyższym, za koszt uzyskania przychodu można uznać taki wydatek, który został poniesiony przez podatnika w sposób rzeczywisty (definitywny). Wydatek musi zostać faktycznie poniesiony w sensie realnym, tzn. że musi nastąpić uszczuplenie zasobów finansowych podatnika.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca dokonuje zbycia wirtualnej waluty jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej.

Wobec powyższego koszty uzyskania przychodów należy ustalić w oparciu o art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawca ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno bezpośrednio jak i pośrednio związane z przychodami osiągniętymi w związku ze zbyciem wirtualnej waluty, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Kosztem uzyskania ww. przychodu będą zatem poniesione wydatki na nabycie wirtualnej waluty, np. koszt ich nabycia.

W związku z powyższym, należało uznać za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, że wysokość kosztu uzyskania przychodu z tytułu nabycia kryptowalut w zamian za inną kryptowalutę, w wysokości równej przychodowi z tytułu tej transakcji – koszt ich nabycia można wykazać jako koszt uzyskania przychodu z praw majątkowych, o których mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Końcowo wskazać należy, że interpretacja podatkowa to odpowiedź na konkretne pytanie dotyczące podatków, dlatego wywołuje ona wyłącznie skutki w sferze podatkowej, a nie żadnej innej. Zgodnie z przepisami organ podatkowy jest przy tym związany treścią wniosku, nie ma uprawnień ani nawet możliwości badania prawdziwości faktów czy stwierdzeń, podawanych przez Wnioskodawcę. Formułując odpowiedź organ podatkowy polega więc wyłącznie na tym, co pisał podatnik we wniosku i nie sprawdza legalnych aspektów działalności Wnioskodawcy. Uzyskanie interpretacji podatkowej nie rozstrzyga więc o legalności danej działalności.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Należy również zastrzec, że zgodnie z art. 14na ustawy z dnia z dnia 29 sierpnia 2018 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17,43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin