2018.08.23 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.381.2018.2.MN
z 23 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 28 maja 2018 r. (data wpływu 7 czerwca 2018 r.) uzupełnionym w dniu 23 lipca 2018 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 23 lipca 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Województwo jest czynnym podatnikiem podatku VAT, który po tzw. centralizacji wprowadzonej zgodnie z ustawą z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. 2016 poz. 1454), rozlicza podatek razem ze swoimi jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej. Wśród jednostek objętych centralizacją jest Z., który zajmuje się zarządzaniem zasobem nieruchomości Województwa stosownie do statutu - uchwały Sejmiku Województwa w sprawie reorganizacji wojewódzkiej jednostki organizacyjnej X.

W dniu 6 lutego 2018 r. zawarta została pomiędzy współwłaścicielami nieruchomości umowa o zarządzanie i partycypacji w kosztach utrzymania nieruchomości wspólnej położonej przy ulicy K.

Przedmiotem umowy jest ustalenie zasad zarządzania nieruchomością wspólną położoną w przy ulicy K., zabudowaną budynkiem administracyjno-biurowym, stanowiącą współwłasność Województwa oraz K. i F.

Dla nieruchomości prowadzona jest księga wieczysta. Województwo jest współwłaścicielem udziałów (…). K. jest współwłaścicielem w udziale (…) części we współwłasności nieruchomości. K. jest użytkownikiem wieczystym gruntu i współwłaścicielem budynku w udziale (…) części. F. jest użytkownikiem wieczystym gruntu i współwłaścicielem budynku w udziale (…) części. Województwo, w którego imieniu działa Z. w imieniu Współwłaścicieli zostało ustalone zarządcą nieruchomości. Współwłaściciele upoważnili Z. do zawierania umów niezbędnych do właściwego funkcjonowania nieruchomości.

Dla nieruchomości została sporządzona Opinia Biegłego z dziedziny budownictwa i wycen nieruchomości. Województwo zgodnie z Opinią Biegłego jest dysponentem udziału wg posiadania wynoszącego (….) we współwłasności nieruchomości. Województwo posiada wydzielone do wyłącznego użytkowania pomieszczenia o powierzchni biurowej i przynależnej usytuowane: w podziemiu budynku, parterze, VI, VII, VIII, IX, X, XI piętrze. K. zgodnie z Opinią Biegłego jest dysponentem udziału wg posiadania wynoszącego (…) we współwłasności nieruchomości. K. posiada wydzielone do wyłącznego użytkowania pomieszczenia o powierzchni biurowej i przynależnej usytuowane: w podziemiu budynku, parterze, I, IV, V, VII, XI piętrze. F., zgodnie z Opinią Biegłego, jest dysponentem udziału wg posiadania wynoszącego (…) we współwłasności nieruchomości. F. posiada wydzielone do wyłącznego użytkowania pomieszczenia o powierzchni biurowej i przynależnej usytuowane: na II, III i XI piętrze.

Z. w ramach sprawowania zarządu, zobowiązany jest do zawarcia umów: na dostawę mediów oraz ochronę obiektu, działania elektronicznego systemu dozoru i ochrony mienia, monitorowania i eksploatacji systemu transmisji alarmów p.poż., konserwacji dźwigów osobowych, ubezpieczenia budynków od ognia i innych zdarzeń losowych oraz ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej, eksploatacji i konserwacji wod.-kan., c.o., c.w.u. i wymiennikowni ciepła, konserwacji urządzeń instalacji elektrycznej, utrzymania porządku i czystości w częściach wspólnych budynku i terenu przyobiektowego, konserwacji i naprawy bramy śmietnikowej, świadczenia usług telekomunikacyjnych zapewniających łączność ze służbami monitoringu p.poż, ochrony mienia i pogotowia dźwigowego, napraw, konserwacji i przeglądów technicznych, innych umów niezbędnych do właściwego funkcjonowania nieruchomości.

Z. zobowiązany jest do zapewnienia:

prawidłowej obsługi administracyjnej nieruchomości,
dostawy energii elektrycznej, energii cieplej dla potrzeb c.o. i c.w.u., wody, odprowadzenia ścieków, wywozu nieczystości stałych,
dozoru i ochrony obiektu,
sprawnego działania elektronicznego systemu dozoru i ochrony mienia,
sprawnego działania systemu monitorowania i eksploatacji systemu transmisji alarmów p.poż.,
konserwacji dźwigów osobowych,
ubezpieczenia budynku od ognia i innych zdarzeń losowych oraz ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej,
eksploatacji i konserwacji wod.-kan., c.o., c.w.u. w częściach wspólnych budynku i wymiennikowni ciepła,
konserwacji urządzeń instalacji elektrycznej w częściach wspólnych,
utrzymania porządku i czystości w częściach wspólnych budynku i terenu przyobiektowego,
konserwacji i naprawy bramy śmietnikowej,
konserwacji i przeglądów technicznych budynku,
napraw bieżących w częściach wspólnych,
zapewnienia sprawnego działania instalacji i urządzeń technicznych przeznaczonych do wspólnego użytku,
udostępnienia na żądanie Współwłaścicieli treści zawartych umów.

Ponadto Z. zobowiązany jest do zawierania umów najmu i dzierżawy:

z operatorami telefonii komórkowej i innymi podmiotami na dzierżawę części powierzchni dachowej i elewacyjnej budynku,
z najemcami pomieszczeń technicznych i powierzchni usytuowanych na częściach wspólnych budynku.

Rozliczanie dochodów z dzierżawy i najmu części budynku (dachu i elewacji budynku) oraz dochodów z czynszu najmu pomieszczeń technicznych i powierzchni usytuowanych na częściach wspólnych budynku, odbywać się będzie proporcjonalnie do posiadanych przez Współwłaścicieli udziałów w nieruchomości określonych w Opinii Biegłego. Współwłaściciele nieruchomości we własnym imieniu wystawiają faktury i pobierają pożytki od najemców i dzierżawców powierzchni odpowiadającej ich udziałowi w nieruchomości.

Współwłaściciele ponoszą we własnym zakresie wszystkie koszty dotyczące powierzchni użytkowych będących w ich wyłącznym posiadaniu w tym:

napraw, konserwacji i remontów,
ubezpieczenia mienia (wyposażenia),
podatku od nieruchomości (powierzchnia gruntu i lokali zgodnie z obowiązującymi przepisami)
opłat z tytułu wieczystego użytkowania.

Współwłaściciele ponosić będą koszty utrzymania nieruchomości, na które składają się opłaty stałe z tytułu zarządzania nieruchomością, na którą składają się koszty: obsługi księgowej, obsługi administracyjno-technicznej, obsługi prawnej, opłat bankowych, pocztowo-telekomunikacyjnych, materiałów biurowych i eksploatacji urządzeń, ubezpieczenia budynków od ognia i innych zdarzeń losowych, ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej oraz pozostałe; opłaty stałe z tytułu eksploatacji i konserwacji urządzeń instalacji wodno-kanaliz., c.o. i c.w. i wymiennikowni ciepła, konserwacji urządzeń instalacji elektrycznej, na które składają się koszty: wynagrodzeń pracowników Z. dokonujących konserwacji urządzeń instalacji wod.-kan., c.o., c.w.u. w częściach wspólnych budynku i wymiennikowni ciepła, konserwacji urządzeń instalacji elektrycznej w częściach wspólnych, przeglądów budowlanych i elektrycznych budynków i napraw w częściach wspólnych; koszty zmienne związane z zakupem przez Z. usług i materiałów niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania nieruchomości, w szczególności: koszty centralnego ogrzewania c.o., c.w.u., zimnej wody i odprowadzenia ścieków, energii elektrycznej (obrót i dystrybucja), dozoru i ochrony obiektu, działania elektronicznego systemu dozoru i ochrony mienia, monitorowania i eksploatacji systemu transmisji alarmów p.poż., konserwacji dźwigów osobowych, utrzymania porządku i czystości w częściach wspólnych budynku i terenu przyobiektowego, konserwacji i naprawy bramy śmietnikowej, usług telekomunikacyjnych zapewniających łączność ze służbami monitoringu p.poż., ochrony mienia i pogotowia dźwigowego, konserwacji i przeglądów technicznych, napraw bieżących w częściach wspólnych, działania instalacji i urządzeń technicznych przeznaczonych do wspólnego użytku, materiałów i narzędzi niezbędnych do konserwacji i drobnych napraw.

Rozliczenie kosztów utrzymania nieruchomości odbywać się będzie zgodnie z niżej wymienionymi schematami podziału:

według indywidualnych podliczników - rozliczenie kosztów energii elektrycznej opomiarowanych lokali,
według wspólnego podlicznika, proporcjonalnie do udziału lokali na VII piętrze budynku, posiadanych przez Z. lub Współwłaścicieli - rozliczenie kosztów energii elektrycznej lokali usytuowanych na VII piętrze budynku,
proporcjonalnie do liczby osób zgłoszonych jako użytkujących lokale - rozliczenie kosztów dostawy zimnej wody i odprowadzenia ścieków oraz wywozu nieczystości stałych,
proporcjonalnie do posiadanego przez Z. lub Współwłaściciela udziału w nieruchomości określonego w Opinii Biegłego - dotyczy pozostałych kosztów nie wymienionych w podpunktach a-c.

Faktury VAT będą wystawiane i doręczane Współwłaścicielom do dnia 15 każdego miesiąca. Obciążenie opłatami zmiennymi, dokonywane będzie do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wpłynęły do Z. faktury lub inne dokumenty obciążeniowe dotyczące kosztów zmiennych. Współwłaściciele zapłacą należne opłaty, w terminie nie później niż do ostatniego dnia roboczego danego miesiąca kalendarzowego, w którym wystawiono fakturę VAT.

W przypadku realizacji inwestycji i remontów dotyczących części wspólnych budynku wymagana jest uprzednia pisemna zgoda wszystkich Współwłaścicieli i Z. oraz zawarte będzie w tym zakresie odrębne porozumienie stron.

W uzupełnieniu wniosku będącego odpowiedzią na wezwanie wskazano, co następuje:

Na pytanie: „Jakich konkretnie wydatków (kosztów utrzymania nieruchomości) dotyczy sformułowane we wniosku pytanie, tj. jakie konkretnie wydatki udokumentowane fakturą z wykazanym podatkiem mają być przedmiotem oceny w interpretacji indywidualnej z zakresie prawa do odliczenia?” Wnioskodawca wskazał:

energia elektryczna,
energia cieplna,
zakup wody i odprowadzanie ścieków,
wywóz odpadów komunalnych,
sprzątanie części wspólnych w budynku,
sprzątanie i odśnieżanie terenów zewnętrznych,
ochrona części biurowej budynku,
monitoring p.poż. i sygnalizacji włamania części biurowej budynku,
bieżące naprawy i konserwacje urządzeń dźwigowych,
materiały do bieżących napraw części wspólnych budynku.

Na pytanie: „Czy zakupy ww. towarów i usług mających być przedmiotem oceny zawartej w interpretacji indywidualnej będą związane wyłącznie ze sprzedażą opodatkowaną (tj. czy w całości będą przedmiotem tzw. refakturowania), czy zakupy te będą związane również z inną działalnością Wnioskodawcy (dokonywaną w nieruchomości, której wydatki te dotyczą)?” Wnioskodawca wskazał:

W większości zakupy będą związane zarówno ze sprzedażą opodatkowaną (na rzecz współwłaścicieli i najemców Województwa), zwolnioną (na rzecz najemcy lokalu mieszkalnego Województwa) i obrotem niepodlegającym VAT dotyczącym jednostek własnych Województwa)

energia elektryczna: część refakturowana na podstawie odczytów;
woda: część refakturowana na podstawie odczytów podlicznika do obiektu zlokalizowanego na sąsiedniej działce.

Pozostałe zakupy dokonywane są na potrzeby wszystkich współwłaścicieli.

Na udziale Województwa zlokalizowane są: lokale biurowe w części wynajmowane, w części na potrzeby wojewódzkich jednostek organizacyjnych oraz lokal mieszkalny.

Na pytanie „Jakich czynności (opodatkowanych, zwolnionych, niepodlegających opodatkowaniu) Wnioskodawca dokonuje w budynku, o którym mowa we wniosku?” Wnioskodawca wskazał:

obciążanie kosztami utrzymania nieruchomości współwłaścicieli budynku proporcjonalnie do udziału wg posiadania lub liczby osób zgłoszonych jako użytkujących lokale - sprzedaż opodatkowana,
dzierżawa części wspólnych budynku na potrzeby telefonii stacjonarnych i komórkowych - sprzedaż opodatkowana,
obciążanie kosztami utrzymania nieruchomości jednostek podległych Województwa - obrót niepodlegający VAT,
wynajem lokali użytkowych na udziale Województwa - sprzedaż opodatkowana
wynajem lokalu mieszkalnego na udziale Województwa - sprzedaż zwolniona z VAT

Na pytanie „Czy Wnioskodawca może wyodrębnić wartość zakupów towarów i usług, w tym podatku naliczonego z otrzymywanych faktur dokumentujących ww. zakupy, która będzie bezpośrednio odsprzedawana w związku z istnieniem współwłasności budynku, na zasadzie tzw. bezpośredniej alokacji, jako związanego wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi?” Wnioskodawca wskazał:

Każdy ze współwłaścicieli dokonuje zakupu towarów i usług dotyczących jego udziału we własnym zakresie. Z. dokonuje tylko zakupów dotyczących części wspólnych oraz związanych z instalacjami technicznymi budynku.

Tylko w przypadku części kosztów można dokonać ich bezpośredniej alokacji. Dotyczy to opomiarowanej energii elektrycznej na kondygnacjach w całości użytkowanych przez współwłaścicieli, opomiarowanej energii elektrycznej w części stanowiącej współwłasność (nadajniki telefonii stacjonarnych i komórkowych), opomiarowanej energii elektrycznej na kondygnacjach będących przedmiotem najmu, opomiarowanej wody odsprzedawanej do budynku banku zlokalizowanego na odrębnej nieruchomości.

Pozostałe koszty są rozliczane proporcjonalnie do udziału wg posiadania na poszczególnych współwłaścicieli nieruchomości lub proporcjonalnie do liczby osób zajmujących lokale poszczególnych współwłaścicieli.

Na pytanie „Z jakimi czynnościami Wnioskodawcy będzie związany pozostały podatek naliczony (po wyodrębnieniu podatku dotyczącego wyłącznie zakupów będących przedmiotem odsprzedaży)?” Wnioskodawca wskazał:

Sprzedaż opodatkowana, zwolniona i niepodlegająca VAT: nieopomiarowana - woda, energia cieplna, sprzątanie terenu zewnętrznego, wywóz odpadów komunalnych przez firmę zewnętrzną.

Sprzedaż opodatkowana i niepodlegająca VAT dotycząca części biurowej budynku: usługa sprzątania części wspólnych, bieżące naprawy i konserwacje dźwigów osobowych, dozór i ochrona części biurowej obiektu, monitoring - włamania i ppoż, usługi telekomunikacyjne - abonamenty telefoniczne, do wind i portierni, nieopomiarowana energia elektryczna - opłaty za energię elektryczną i dystrybucję, materiały do bieżących napraw i konserwacji części wspólnych.

Budynek posiada odrębne wejście do lokalu mieszkalnego (udział Województwa) i odrębne do części biurowej (udział Województwa, K. oraz F.).

Część zakupów dokonywana jest na potrzeby całego budynku(część biurowa i mieszkalna): nieopomiarowana woda, energia cieplna, sprzątanie terenu zewnętrznego, wywóz odpadów komunalnych przez firmę zewnętrzną, a część zakupów dokonywana jest na potrzeby tylko części biurowej: usługa sprzątania części wspólnych, bieżące naprawy i konserwacje dźwigów osobowych, dozór i ochrona części biurowej obiektu, monitoring - włamania i ppoż, usługi telekomunikacyjne - abonamenty telefoniczne do wind i portierni, nieopomiarowana energia elektryczna - opłaty za energię elektryczną i dystrybucję, materiały do bieżących napraw i konserwacji części wspólnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Z. (Województwo) ma prawo do odliczania podatku VAT naliczonego do wysokości podatku należnego refakturując pozostałym współwłaścicielom udział w ponoszonych kosztach?

Zdaniem Wnioskodawcy, ma prawo do odliczania podatku naliczonego do wysokości podatku, który refakturuje na pozostałych współwłaścicieli. W ten sposób zachowana zostaje zasada neutralności podatku VAT. Płacąc podatek VAT ma prawo do jego odliczenia. Dotychczas otrzymując fakturę, którą refakturuje na pozostałych współwłaścicieli płaci podatek należny, natomiast ma prawo do odliczenia podatku naliczonego tylko do wysokości wyliczonej proporcji. W przypadku jednostki Województwa – Z. wynosi ona 28%. Jest to krzywdzące dla podatnika tym bardziej, że podatek naliczony w przypadku refakturowania usług, czy zakupów jest związany z przychodem opodatkowanym w 100%. Jednostka wyliczając prewskaźnik z art. 86 bierze pod uwagę oprócz zrealizowanych dochodów także wydatki ponoszone na remonty, czy inwestycje. Efektem zwiększonych wydatków jest zmniejszony prewskaźnik, a co za tym idzie jeszcze mniejsza kwota podatku VAT, który można odliczyć.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, a więc takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Uprawnienie do dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie przysługuje zatem w przypadku nabycia towarów i usług, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ustawodawca nie precyzuje, w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek ten może być zatem bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary lub usługi służą, np. dalszej odprzedaży, bowiem bezpośrednio wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast, ze związkiem pośrednim mamy do czynienia w sytuacji, gdy ponoszone wydatki nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych obrotach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje uzyskanie obrotu opodatkowanego podatkiem od towarów i usług.

Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług przyczynia się pośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Rozpatrując prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, należy mieć na uwadze, że system odliczenia ma na celu całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od ciężaru VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Natomiast nie daje uprawnienia do odliczenia w przypadku czynności będących poza zakresem działalności gospodarczej. Oznacza to, że podatnik nie może domagać się prawa do odliczenia podatku naliczonego, nie płacąc podatku należnego.

Z uwagi na brzmienie cytowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że obowiązkiem Wnioskodawcy jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Wnioskodawca ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. alokacji podatku.

Z wniosku wynika, że wśród jednostek objętych centralizacją jest Z., który zajmuje się zarządzaniem zasobem nieruchomości Województwa. W dniu 6 lutego 2018 r. zawarta została pomiędzy współwłaścicielami nieruchomości umowa o zarządzanie i partycypacji w kosztach utrzymania nieruchomości wspólnej. Przedmiotem umowy jest ustalenie zasad zarządzania nieruchomością wspólną zabudowaną budynkiem administracyjno-biurowym, stanowiącym współwłasność Województwa oraz K. i F. Współwłaściciele upoważnili Z. do zawierania umów niezbędnych do właściwego funkcjonowania nieruchomości.

Rozliczanie dochodów z dzierżawy i najmu części budynku (dachu i elewacji budynku) oraz dochodów z czynszu najmu pomieszczeń technicznych i powierzchni usytuowanych na częściach wspólnych budynku, odbywać się będzie proporcjonalnie do posiadanych przez Współwłaścicieli udziałów w nieruchomości. Współwłaściciele nieruchomości we własnym imieniu wystawiają faktury i pobierają pożytki od najemców i dzierżawców powierzchni odpowiadającej ich udziałowi w nieruchomości.

Rozliczenie kosztów utrzymania nieruchomości odbywać się będzie zgodnie z niżej wymienionymi schematami podziału:

według indywidualnych podliczników - rozliczenie kosztów energii elektrycznej opomiarowanych lokali,
według wspólnego podlicznika, proporcjonalnie do udziału lokali na VII piętrze budynku, posiadanych przez Z. lub Współwłaścicieli - rozliczenie kosztów energii elektrycznej lokali usytuowanych na VII piętrze budynku,
proporcjonalnie do liczby osób zgłoszonych jako użytkujących lokale - rozliczenie kosztów dostawy zimnej wody i odprowadzenia ścieków oraz wywozu nieczystości stałych,
proporcjonalnie do posiadanego przez Z. lub Współwłaściciela udziału w nieruchomości - dotyczy pozostałych kosztów nie wymienionych w podpunktach a-c.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku zawartego w fakturach dokumentujących następujące wydatki (koszty utrzymania nieruchomości):

energia elektryczna,
energia cieplna,
zakup wody i odprowadzanie ścieków,
wywóz odpadów komunalnych,
sprzątanie części wspólnych w budynku,
sprzątanie i odśnieżanie terenów zewnętrznych,
ochrona części biurowej budynku,
monitoring p.poż. i sygnalizacji włamania części biurowej budynku,
bieżące naprawy i konserwacje urządzeń dźwigowych,
materiały do bieżących napraw części wspólnych budynku.

Analiza okoliczności przedstawionych we wniosku na gruncie zacytowanych przepisów wskazuje, że w pierwszej kolejności Wnioskodawca jest zobowiązany wyodrębnić wartość zakupów, w tym podatku naliczonego z otrzymywanych faktur dokumentujących ww. wydatki, która będzie bezpośrednio odsprzedawana w związku z istnieniem współwłasności budynku. W odniesieniu do tak wyodrębnionego podatku naliczonego Wnioskodawcy na zasadzie tzw. bezpośredniej alokacji do czynności opodatkowanych przysługiwać będzie prawo do odliczenia.

Co prawda, Wnioskodawca wskazał, że tylko w przypadku części kosztów można dokonać ich bezpośredniej alokacji. Dotyczy to opomiarowanej energii elektrycznej na kondygnacjach w całości użytkowanych przez współwłaścicieli, opomiarowanej energii elektrycznej w części stanowiącej współwłasność (nadajniki telefonii stacjonarnych i komórkowych), opomiarowanej energii elektrycznej na kondygnacjach będących przedmiotem najmu, opomiarowanej wody odsprzedawanej do budynku banku zlokalizowanego na odrębnej nieruchomości, jednakże w ocenie organu, pozostałe koszty, które są rozliczane proporcjonalnie do udziału wg posiadania na poszczególnych współwłaścicieli nieruchomości lub proporcjonalnie do liczby osób zajmujących lokale poszczególnych współwłaścicieli również w odpowiednich częściach można przypisać sprzedaży opodatkowanej („odsprzedaży” tych zakupów) w odpowiedniej części (w oparciu właśnie o wskazane parametry, tj. udział posiadania poszczególnych współwłaścicieli nieruchomości lub proporcjonalnie do liczby osób zajmujących lokale poszczególnych współwłaścicieli).

Zatem Wnioskodawcy w odniesieniu do tak wyodrębnionego podatku naliczonego (odpowiadającemu wysokości podatku należnego z tytułu odsprzedaży tych zakupów na rzecz współwłaścicieli) przysługiwać będzie prawo do odliczenia.

Natomiast pozostała część podatku naliczonego będzie związana z pozostałą działalnością Wnioskodawcy (opodatkowaną, zwolnioną oraz niepodlegającą opodatkowaniu, w związku z czym w odniesieniu do tej części podatku naliczonego znajdą zastosowanie przepisy regulujące zakres odliczenia w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza.

Jak stanowi art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz 1
obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Zgodnie ust. 2c analizowanego artykułu, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

W celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy (art. 86 ust. 2d ustawy).

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio (art. 86 ust. 2g ustawy).

Zgodnie z art. 86 ust. 2h ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji.

Stosownie do art. 86 ust. 22 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Na podstawie powyższej delegacji zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r., poz. 2193). Rozporządzenie to określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji (§ 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia).

W świetle zapisów § 2 pkt 8 rozporządzenia, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o jednostkach organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego - rozumie się przez to:

urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego,
jednostkę budżetową,
zakład budżetowy.

Zgodnie z § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego.

Oznacza to, że w przypadku jednostek samorządu terytorialnego, nie może być ustalany jeden „całościowy” sposób określenia proporcji dla jednostek samorządu terytorialnego jako osoby prawnej, tylko powinny być ustalane odrębnie sposoby określenia proporcji dla jej poszczególnych jednostek organizacyjnych.

Ww. rozporządzenie wprowadza wzory, według których wyznaczane są sposoby określenia proporcji, uznane za najbardziej odpowiadające specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć. Metody te mają charakter „obrotowy”, polegający na ustaleniu „udziałów” z tytułu działalności gospodarczej w całkowitym „obrocie” z tytułu działalności gospodarczej oraz działalności pozostającej poza sferą podatku od towarów i usług.

Zauważyć należy, że powołany art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż ta działalność. Zgodnie z tą normą, w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania podatkiem od towarów i usług. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste w przypadkach, o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2a ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w sytuacjach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia podatku. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do ust. 2 tego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem, w przypadku zakupu towarów i usług wykorzystywanych przez podatnika zarówno do celów działalności gospodarczej, jak i do celów pozostających poza taką działalnością, których przypisanie w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe podatnik może dokonać odliczenia podatku naliczonego zawartego w ich cenie tylko w takiej części, którą można proporcjonalnie przypisać do jego działalności gospodarczej i związanej z czynnościami opodatkowanymi.

Należy również wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług regulują sytuację dotyczącą zakresu prawa do odliczania podatku naliczonego związanego z działalnością gospodarczą, przy czym w ramach tej działalności gospodarczej podatnik dokonuje czynności opodatkowane i zwolnione od podatku.

I tak zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to – na mocy art. 90 ust. 2 ustawy – podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w cyt. wyżej ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Analiza powołanych wyżej przepisów wskazuje, że na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy, występuje obowiązek wyodrębnienia podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje. Natomiast zasada proporcjonalnego odliczania podatku ma zastosowanie do tej kategorii zakupów, których nie da się jednoznacznie przypisać do konkretnego rodzaju sprzedaży, czyli do zakupów kwalifikowanych jako „zakupy związane ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną”.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy – w odniesieniu do podatku naliczonego z tytułu zakupów:

energii elektrycznej,
energii cieplnej,
wody i odprowadzania ścieków,
wywozu odpadów komunalnych,
sprzątania części wspólnych w budynku,
sprzątania i odśnieżania terenów zewnętrznych,
ochrony części biurowej budynku,
monitoringu p.poż. i sygnalizacji włamania części biurowej budynku,
bieżących napraw i konserwacji urządzeń dźwigowych,
materiałów do bieżących napraw części wspólnych budynku,

wyodrębnionego jako związanego z działalnością Wnioskodawcy (tj. podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupu pomniejszonego o podatek naliczony odpowiadający podatkowi należnemu z tytułu odsprzedaży tych zakupów na rzecz pozostałych współwłaścicieli nieruchomości), należy zastosować regulacje zawarte w przepisie art. 86 ust. 1, art. 86 ust. 2a-2h oraz ewentualnie art. 90 ustawy. Powyższe oznacza, że, w przypadku wyodrębnionych zakupów, jako związanych stricte z działalnością Wnioskodawcy, wykorzystywanych przez Wnioskodawcę zarówno do celów działalności gospodarczej, jak i do celów pozostających poza taką działalnością, których przypisanie w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, Wnioskodawca powinien dokonać wyliczenia kwoty podatku naliczonego zawartego w cenie nabycia towarów i usług, zgodnie z zasadami określonymi w art. 86 ust. 2a-2h ustawy o podatku od towarów i usług i powołanego rozporządzenia i następnie ewentualnie, w odniesieniu do kwoty podatku naliczonego przyporządkowanej do działalności gospodarczej Wnioskodawcy związanej zarówno z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług, jak i zwolnionymi z opodatkowania tym podatkiem, w sytuacji gdy Wnioskodawca nie ma obiektywnej możliwości przyporządkowania całości lub części kwot naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego w części odpowiadającej proporcji, o której mowa w art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym wysokość kwoty podatku naliczonego do odliczenia należy ustalić w oparciu o sposób określenia proporcji, o którym mowa w art. 86 ust. 2a i nast. ustawy oraz ewentualnie na podstawie proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy.

Zatem odpowiadając na pytanie wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia podatku z tytułu zakupów:

energii elektrycznej,
energii cieplnej,
wody i odprowadzania ścieków,
wywozu odpadów komunalnych,
sprzątania części wspólnych w budynku,
sprzątania i odśnieżania terenów zewnętrznych,
ochrony części biurowej budynku,
monitoringu p.poż. i sygnalizacji włamania części biurowej budynku,
bieżących napraw i konserwacji urządzeń dźwigowych,
materiałów do bieżących napraw części wspólnych budynku,

wskazać należy, że w pierwszej kolejności Wnioskodawca winien wyodrębnić wartość zakupów, w tym podatku naliczonego z otrzymywanych faktur dokumentujących ww. zakupy, która będzie bezpośrednio odsprzedawana w związku z istnieniem współwłasności budynku. W odniesieniu do tak wyodrębnionego podatku naliczonego Wnioskodawcy na zasadzie tzw. bezpośredniej alokacji, jako związanego wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi przysługiwać będzie prawo do odliczenia. W odniesieniu natomiast do pozostałej części podatku naliczonego Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do odliczenia w wysokości obliczonej w oparciu o sposób określenia proporcji, o którym mowa w art. 86 ust. 2a i nast. ustawy oraz ewentualnie na podstawie proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy.

Tym samym nie można podzielić stanowiska Wnioskodawcy co do prawa do odliczenia podatku naliczonego do wysokości podatku, który refakturuje, bowiem, jeżeli pozostała część podatku jest związana z działalnością gospodarczą (sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną) oraz z działalnością inną niż działalność gospodarcza, to Wnioskodawcy dodatkowo będzie przysługiwać prawo do odliczenia tego podatku (przypisanego działalności Wnioskodawcy w stosownej części), obliczonej na zasadach zawartych w art. 86 ust. 2a i następne oraz ewentualnie art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem oceniając stanowisko Wnioskodawcy uznano je za nieprawidłowe.

Końcowo należy wskazać, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego oraz we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - w niniejszej interpretacji rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Ponadto tut. organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowani ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku.

Zatem interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekle prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin