2018.08.21 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.351.2018.1.MT
z 21 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 kwietnia 2018 r. (data wpływu 2 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących w przypadku świadczenia kompleksowej usługi telekomunikacyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących w przypadku świadczenia kompleksowej usługi telekomunikacyjnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca od 2006 r. prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług telekomunikacyjnych m.in. przez dostarczanie usługi dostępu do Internetu. Usługi dostępu do Internetu świadczone przez Wnioskodawcę mieszczą się w ramach usługi telekomunikacyjnej, o której mowa w art. 2 pkt 25a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, tj. podlegają zwolnieniu z obowiązku stosowania kasy fiskalnej w oparciu o treść Rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2017 r. poz. 2454). Operator jest w takim przypadku zobowiązany jedynie do wystawiania faktury VAT swoim klientom.

Usługi dostępu do Internetu świadczone są w oparciu o umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych zawieraną z klientem w formie pisemnej. Przedmiotem umowy obok świadczenia usługi głównej, tj. usługi dostępu do Internetu jest świadczenie usług dodatkowych, które umożliwiają korzystanie z usługi głównej. Usługi dodatkowe są niezbędne do prawidłowego świadczenia usługi głównej. Klient na podstawie umowy uiszcza opłatę comiesięczną (z tytułu świadczenia usługi dostępu do Internetu) oraz opłaty jednorazowe (za świadczenia o charakterze dodatkowym, pomocnicze względem usługi głównej). Zgodnie z treścią umowy zawieranej z abonentami w ramach Opłaty Jednorazowej naliczana jest opłata z tytułu jednorazowych czynności podejmowanych przez Operatora celem umożliwienia Abonentowi korzystania z Usług, określona w Umowie oraz w Cenniku. Jedną z takich opłat jest opłata aktywacyjna. Usługa aktywacji obejmuje dostawę sprzętu (routera) oraz czynności techniczne, w wyniku których następuje uruchomienie świadczenia usługi dostępu do Internetu u klienta.

Operator nie ma możliwości świadczenia usługi dostępu do Internetu bez wykonania usługi aktywacji, a sama aktywacja usługi nie ma ekonomicznego i praktycznego znaczenia dla abonenta. W związku z tym należy uznać, że jest to czynność pomocnicza względem czynności podstawowej - świadczenia usługi dostępu do Internetu.

Router stanowi urządzenie dostępowe w rozumieniu Regulaminu świadczenia usług, tj. załącznika do umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Zgodnie z § 5 Regulaminu w przypadku gdy do świadczenia Usług niezbędne jest Urządzenie dostępowe, Operator sprzeda lub udostępni Abonentowi, na czas obowiązywania Umowy, właściwe dla danego rodzaju Usług Urządzenie dostępowe.

Abonent może wybrać, czy chce zakupić urządzenie dostępowe (router), czy tylko z niego korzystać w czasie obowiązywania umowy (z obowiązkiem zwrotu po upływie okresu jej obowiązywania). W pierwszym przypadku opłata aktywacyjna obejmuje opłatę za dostawę routera (na fakturze występuje w takim przypadku pozycja „Aktywacja bezprzewodowego dostępu do Internetu z routerem WiFi”). W drugim przypadku w opłacie abonamentowej za korzystanie z usługi dostępu do Internetu zawarta jest opłata za korzystanie z routera (bez przeniesienia prawa własności). Wnioskodawca nie udostępnia i nie dostarcza na własność routerów podmiotom niebędącymi abonentami usługi dostępu do Internetu.

Klient może zamówić usługę konfiguracji routera tylko jeżeli posiada swój własny (w takiej sytuacji abonentom nie jest świadczona usługi aktywacji). Konfiguracja routera zakupionego np. u innego podmiotu stanowi usługę dodatkową (zgodnie z cennikiem Wnioskodawcy) i nie jest ona równoznaczna z usługą aktywacyjną. W takim przypadku konieczne jest indywidualne konfigurowanie routera klienta, co stanowi osobną pozycję w cenniku Wnioskodawcy.

Router jest niezbędny do stworzenia sieci WIFI w lokalu klienta. Urządzenie to zapewnia możliwość świadczenia ciągłej, nieprzerwanej usługi dostępu do Internetu. W celu świadczenia usług dostępu do Internetu konieczne jest aktywowanie usługi. W celu aktywacji usługi potrzebny jest router skonfigurowany indywidualnie do potrzeb konkretnego abonenta. Zarówno aktywacja bez routera, jak i router bez aktywacji nie spełnią celu przeznaczenia. Są to czynności integralne (nierozdzielne) i za razem niezbędne do wykonania usługi dostępu do Internetu. Mając to na uwadze należy stwierdzić, że aktywacja z routerem jest usługą pomocniczą względem usługi dostępu do Internetu.

Obrót Wnioskodawcy realizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwotę 20 000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do ewidencjonowania na kasie fiskalnej usługi aktywacyjnej, której elementem jest dostawa routera, jeżeli usługa aktywacyjna jest usługą pomocniczą względem usługi świadczenia dostępu do Internetu?

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa routera (w ramach usługi aktywacyjnej), nie wymaga ewidencjonowania na kasie fiskalnej, tj. nie znajdzie zastosowanie przepis § 4 ust. 1 lit. i) Rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, który stanowi, że zwolnień nie stosuje się do sprzętu radiowego, telewizyjnego i telekomunikacyjnego. Router, zdaniem Wnioskodawcy mieści się w PKWiU w pozycji 26.30.23.0 - Pozostałe aparaty telefoniczne i aparatura do transmisji lub odbioru głosu, obrazu lub innych danych, włączając aparaturę do komunikacji w sieci przewodowej lub bezprzewodowej (takiej jak lokalna lub rozległa sieć komputerowa), lub w klasie PKWiU 27.90.11 - pozostały sprzęt elektryczny i jego części.

Zdaniem Wnioskodawcy, wystarczające jest wystawienie faktury dokumentującej usługę aktywacyjną obejmującą dostawą routera bez konieczności wystawiania paragonu fiskalnego.

Zasadą jest, że podatnik, który prowadzi sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych (konsumenci), co do zasady ma obwiązek zaewidencjonowania obrotu oraz kwoty podatku należnego za pomocą kasy rejestrującej (inaczej mówiąc wystawienia paragonu).

Zasady ewidencjonowania sprzedaży towarów i usług konsumentom zostały uregulowane w art. 111 Ustawy, który wskazuje, że każdy podatnik (przedsiębiorca) powinien korzystać z kas rejestrujących (kas fiskalnych) w przypadku dokonywania transakcji z osoba fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej.

Co do zasady każde świadczenie powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona. Zagadnienie to było też przedmiotem rozstrzygnięcia ETS w sprawie C-349/96 pomiędzy Card Protecion Plan Ltd (CPP) a Commissioners of Customs and Excise (Wielka Brytania). ETS stwierdził, że „w celu ustalenia dla potrzeb VAT, czy świadczenie usług obejmujące kilka części składowych należy traktować jako jedno świadczenie, czy też jako dwa lub więcej świadczeń wycenianych odrębnie, należy przede wszystkim wziąć pod uwagę treść przepisu art. 2(1) VI Dyrektywy, zgodnie z którym każde świadczenie usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne oraz fakt, iż świadczenie obejmujące z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę nie powinno być sztucznie dzielone, co mogłoby prowadzić do nieprawidłowości w funkcjonowaniu systemu podatku VAT. Jednocześnie ETS stwierdził, że pojedyncze świadczenie ma miejsce wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej.” Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej. W celu dokonania prawidłowej klasyfikacji świadczenia należy zatem w pierwszej kolejności przeanalizować wszystkie okoliczności towarzyszące zawarciu transakcji.

Przepisy o statystyce publicznej, o których mowa w regulacjach VAT, tj. Klasyfikacja Wyrobów i Usług, a potem Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wymieniają poszczególne rodzaje wyrobów i usług, lecz, co do zasady, nie odnoszą się do świadczeń łączonych. W konsekwencji w polskich przepisach brak jest bezpośredniej podstawy prawnej, która wprost pozwalałaby na wyodrębnienie świadczeń złożonych i traktowanie ich jako takich na gruncie przepisów o VAT.

Z ekonomicznego punktu widzenia, usługi nie powinny być dzielone, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

W przypadku Wnioskodawcy nie jest możliwe rozdzielenie usługi dostępu do Internetu od usługi aktywacji, która z kolei obejmuje dostawę routera oraz czynności techniczne zmierzające do jego uruchomienia. W istocie jest to czynność kompleksowa/złożona. Sama aktywacja bez dostawy routera w lokalu nie ma sensu i nie spełni swojego celu (jakim jest umożliwienie korzystania z usługi dostępu do Internetu) dlatego, zdaniem Wnioskodawcy, mamy do czynienia z kompleksowością świadczeń.

Za łącznym traktowaniem świadczenia usługi aktywacyjnej z routerem przemawia również pkt 7.6.2 załącznika nr 1 do rozporządzenia w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz.U. z 2015 r. poz. 1676), zgodnie z którym „usługa złożona, składająca się z kombinacji różnych czynności, której nie można zaklasyfikować zgodnie ze wskazanym sposobem, powinna być zaklasyfikowana jak usługa, która nadaje całości zasadniczy charakter”.

Dlatego też Wnioskodawca uważa, że w niniejszej sprawie nie będzie miało zastosowania wyłączenie ze zwolnienia z obowiązku ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej określone w § 4 pkt 1 lit. i) Rozporządzenia.

Zatem, skoro Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących w przypadku świadczenia usług telekomunikacyjnych, to powinien móc dokumentować dostawę routera - wchodzącego w skład usługi aktywacyjnej za pomocą faktur bez konieczności wykorzystywania kasy fiskalnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). W myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika bezpośrednio z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem kryterium decydującym o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy towarów lub wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Ponadto, stosownie do art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników (art. 111 ust. 3b ustawy o VAT).

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących od 1 stycznia 2018 r. reguluje rozporządzenie Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 20 grudnia 2017 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2017 r., poz. 2454, z późn. zm.), zwane dalej „rozporządzeniem.”

Regulacje zawarte w powołanym rozporządzeniu przewidują zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na wysokość obrotu – do określonej tym przepisem wysokości obrotów (zwolnienie podmiotowe) oraz zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (zwolnienie przedmiotowe).

Według § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2018 r. podatników, u których obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20 000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli obrót z tego tytułu nie przekroczył, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20 000 zł.

W myśl § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2018 r. podatników rozpoczynających po dniu 31 grudnia 2017 r. dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli przewidywany przez podatnika obrót z tego tytułu nie przekroczy, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w danym roku podatkowym, kwoty 20 000 zł.

Powyższe zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej ma charakter podmiotowy, tj. dotyczy podmiotu.

Z kolei, stosownie do zapisu § 2 ust. 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2018 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

W części I załącznika – obejmującej dostawę towarów lub świadczenie usług, stanowiącej katalog czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania, w poz. 22 wymieniono, bez względu na symbol PKWiU, usługi telekomunikacyjne, o których mowa w art. 2 pkt 25a ustawy o VAT.

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem przedmiotowym, tzn. że dotyczy konkretnych czynności. Przy czym, jak już wcześniej wspomniano – w kwestii prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej – ustawodawca przewidział zwolnienia podmiotowe (§ 3 rozporządzenia), jak i przedmiotowe (§ 2 rozporządzenia) z tego obowiązku.

Należy jednak zauważyć, że wykonywanie przez podatnika czynności wymienionych w § 4 rozporządzenia wyklucza możliwość zastosowania przez niego zwolnień określonych w § 2 i § 3 rozporządzenia.

Zatem bezwzględnemu obowiązkowi ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących, niezależnie od przysługującego podatnikowi zwolnienia od tego obowiązku na podstawie § 2 i § 3 powołanego rozporządzenia, podlegają czynności wymienione w § 4 rozporządzenia, dokonywane na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

W myśl § 4 ust. 1 pkt 1 lit. i rozporządzenia – zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku dostawy sprzętu radiowego, telewizyjnego i telekomunikacyjnego, z wyłączeniem lamp elektronowych i innych elementów elektronicznych oraz części do aparatów i urządzeń do operowania dźwiękiem i obrazem, anten (PKWiU ex 26 i ex 27.90).

Wskazać też należy, że stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca od 2006 r. prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług telekomunikacyjnych m.in. przez dostarczanie usługi dostępu do Internetu. Usługi dostępu do Internetu świadczone przez Wnioskodawcę mieszczą się w ramach usługi telekomunikacyjnej, o której mowa w art. 2 pkt 25a ustawy o VAT, tj. podlegają zwolnieniu z obowiązku stosowania kasy fiskalnej w oparciu o treść rozporządzenia. Operator jest w takim przypadku zobowiązany jedynie do wystawiania faktury VAT swoim klientom. Usługi dostępu do Internetu świadczone są w oparciu o umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych zawieraną z klientem w formie pisemnej. Przedmiotem umowy obok świadczenia usługi głównej, tj. usługi dostępu do Internetu jest świadczenie usług dodatkowych, które umożliwiają korzystanie z usługi głównej. Usługi dodatkowe są niezbędne do prawidłowego świadczenia usługi głównej. Klient na podstawie umowy uiszcza opłatę comiesięczną (z tytułu świadczenia usługi dostępu do Internetu) oraz opłaty jednorazowe (za świadczenia o charakterze dodatkowym, pomocnicze względem usługi głównej). Zgodnie z treścią umowy zawieranej z abonentami w ramach Opłaty Jednorazowej naliczana jest opłata z tytułu jednorazowych czynności podejmowanych przez Operatora celem umożliwienia Abonentowi korzystania z Usług, określona w Umowie oraz w Cenniku. Jedną z takich opłat jest opłata aktywacyjna. Usługa aktywacji obejmuje dostawę sprzętu (routera) oraz czynności techniczne, w wyniku których następuje uruchomienie świadczenia usługi dostępu do Internetu u klienta. Operator nie ma możliwości świadczenia usługi dostępu do Internetu bez wykonania usługi aktywacji, a sama aktywacja usługi nie ma ekonomicznego i praktycznego znaczenia dla abonenta. W związku z tym należy uznać, że jest to czynność pomocnicza względem czynności podstawowej - świadczenia usługi dostępu do Internetu. Router stanowi urządzenie dostępowe w rozumieniu Regulaminu świadczenia usług, tj. załącznika do umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Zgodnie z § 5 Regulaminu w przypadku gdy do świadczenia Usług niezbędne jest Urządzenie dostępowe, Operator sprzeda lub udostępni Abonentowi, na czas obowiązywania Umowy, właściwe dla danego rodzaju Usług Urządzenie dostępowe. Abonent może wybrać, czy chce zakupić urządzenie dostępowe (router), czy tylko z niego korzystać w czasie obowiązywania umowy (z obowiązkiem zwrotu po upływie okresu jej obowiązywania). W pierwszym przypadku opłata aktywacyjna obejmuje opłatę za dostawę routera (na fakturze występuje w takim przypadku pozycja „Aktywacja bezprzewodowego dostępu do Internetu z routerem WiFi”).W drugim przypadku w opłacie abonamentowej za korzystanie z usługi dostępu do Internetu zawarta jest opłata za korzystanie z routera (bez przeniesienia prawa własności). Wnioskodawca nie udostępnia i nie dostarcza na własność routerów podmiotom nie będącym abonentom usługi dostępu do Internetu. Klient może zamówić usługę konfiguracji routera tylko jeżeli posiada swój własny (w takiej sytuacji abonentom nie jest świadczona usługi aktywacji). Konfiguracja routera zakupionego np. u innego podmiotu stanowi usługę dodatkową (zgodnie z cennikiem Wnioskodawcy) i nie jest ona równoznaczna z usługą aktywacyjną. W takim przypadku konieczne jest indywidualne konfigurowanie routera klienta, co stanowi osobną pozycję w cenniku Wnioskodawcy. Router jest niezbędny do stworzenia sieci WIFI w lokalu klienta. Urządzenie to zapewnia możliwość świadczenia ciągłej, nieprzerwanej usługi dostępu do Internetu. W celu świadczenia usług dostępu do Internetu konieczne jest aktywowanie usługi. W celu aktywacji usługi potrzebny jest router skonfigurowany indywidualnie do potrzeb konkretnego abonenta. Zarówno aktywacja bez routera, jak i router bez aktywacji nie spełnią celu przeznaczenia. Są to czynności integralne (nierozdzielne) i za razem niezbędne do wykonania usługi dostępu do Internetu. Obrót Wnioskodawcy realizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwotę 20 000 zł.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej usługi aktywacyjnej, której elementem jest dostawa routera.

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego, w pierwszej kolejności należy ustalić czy sprzedaż przez Wnioskodawcę opisanych we wniosku usług telekomunikacyjnych, o których mowa w art. 2 pkt 25a ustawy o VAT wraz ze sprzedażą usługi aktywacyjnej, nosi znamiona świadczenia złożonego.

Żadna z norm prawa krajowego, czy też prawa europejskiego nie przewiduje definicji „usług złożonych”. Konstrukcja ta powstała na gruncie orzecznictwa TSUE, nadając określone cechy tym czynnościom i opisując rodzaj relacji pomiędzy nimi. W tym też przypadku proces subsumcji będzie przebiegał odmiennie, bowiem odniesienia okoliczności sprawy nie należy szukać w regulacjach prawnych, a w tezach wyroków TSUE, podejmujących to zagadnienie.

Koncepcję opodatkowania świadczeń kompleksowych wypracował Trybunał Sprawiedliwości UE. W szczególności w wyroku w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd, Trybunał uznał, że każde świadczenie usług powinno być, co do zasady, traktowane jako świadczenie odrębne i niezależne. Jeżeli jednak dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej.

W orzeczeniu w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen, TSUE analizował problem związany z dostarczeniem nabywcy typowego, standardowego oprogramowania oraz – jednocześnie – usługi jego dostosowania do indywidualnych potrzeb klienta, przy czym klient otrzymywał od dostawcy od razu oprogramowanie dostosowane do jego potrzeb. Powstała więc wątpliwość co do tego, czy podatnik wykonał, de facto, dwa odrębne świadczenia – dostawę typowego oprogramowania i usługę jego dostosowania do potrzeb klienta, czy też świadczenie podatnika miało charakter jednego świadczenia kompleksowego (złożonego). W wyroku tym TSUE wskazał mianowicie, że istotne jest założenie, z jakim należy podejść do analizy każdego takiego zdarzenia. Tym założeniem jest to, by - po pierwsze - każda czynność była zwykle uznawana za odrębną i niezależną (pkt 20 uzasadnienia), jednocześnie - po drugie - trzeba mieć na względzie, że czynność złożona z jednego świadczenia w sensie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie zakłócać funkcjonowania systemu podatku VAT (pkt 20).

W celu określenia, czy mamy do czynienia z tzw. usługą kompleksową należy - wg TSUE -, przede wszystkim poszukiwać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem określenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi, rozumianemu jako przeciętny konsument, kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie. W orzeczeniu tym TSUE wskazał na konieczność dokonania analizy charakteru transakcji także z punktu widzenia nabywcy. Bo przecież w omawianym przypadku to właśnie perspektywa nabywcy (dla którego wartość nabytego świadczenia jest tworzona przez fakt wejścia w posiadanie oprogramowania przystosowanego do jego indywidualnych potrzeb, a nie oprogramowania standardowego, które mogło być wręcz bezużyteczne - przystosowanie to zostało dokonane przez ten sam podmiot, który dokonał dostawy oprogramowania) była podstawą do ustalenia, jaki był rzeczywisty charakter świadczenia. Trybunał szczególnie wyraźnie w omawianym wyroku podkreśla fakt, iż: „(...) nabycie przez klienta samego standardowego oprogramowania nie było w żaden sposób użyteczne”.

A zatem co do zasady każde świadczenie powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona. Zatem, usługi nie powinny być dzielone, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast, jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej. Nie ma znaczenia subiektywny punkt widzenia dostawcy świadczenia.

Analizując przedstawiony opis stanu faktycznego na tle powołanych przepisów należy stwierdzić, że świadczone przez Wnioskodawcę odpłatne usługi telekomunikacyjnej przez dostarczenie usług dostępu do internetu, stanowią czynność podstawową zwolnioną z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Natomiast sprzedaż usługi aktywacyjnej stanowi czynność pomocniczą, ponieważ jak wskazuje Wnioskodawca urządzenia te są niezbędne do korzystania z sieci WIFI. Zarówno aktywacja bez routera, jak i router bez aktywacji nie spełnią celu przeznaczenia. Są to czynności integralne (nierozdzielne) i za razem niezbędne do wykonania usługi dostępu do Internetu. Należy zatem zgodzić się z Wnioskodawcą, że usługa aktywacji wraz z routerem jest usługą pomocniczą względem usługi dostępu do Internetu.

Skoro routery niezbędne do zainstalowania sieci internetowej są towarami, których działanie umożliwia dostęp do sygnału internetowego, umożliwiając świadczenie przez Wnioskodawcę usług telekomunikacyjnych, należy stwierdzić, że usługa internetowa stanowi podstawowy składnik kompleksowego świadczenia. Sprzedaż usługi aktywacyjnej jest niezbędna do wykonania świadczenia głównego i stanowi składnik pomocniczy świadczenia usługi dostępu do internetu. Jak wskazał Wnioskodawca nie jest możliwe rozdzielenie usługi dostępu do Internetu od usługi aktywacji, która obejmuje dostawę routera oraz czynności techniczne zmierzające do jego uruchomienia. Zatem w przedstawionych okolicznościach mamy do czynienia z jedną usługą kompleksową, gdzie dokonywane czynności (świadczenia) wykazują ze sobą tak ścisłe powiązanie, że w sensie gospodarczym tworzą jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter.

Mając na uwadze powyższe w przedmiotowej sprawie nie będzie miało zastosowania wyłączenie ze zwolnienia z obowiązku ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej określone w § 4 pkt 1 lit. i) rozporządzenia.

Należy stwierdzić, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi telekomunikacyjne w ramach których Wnioskodawca dokonuje sprzedaży routerów wraz z usługą aktywacyjną do sieci internetowej korzystają ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących na podstawie § 2 ust. 1 rozporządzenia w związku z poz. 22 załącznika do rozporządzenia.

Wobec powyższych okoliczności, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zastosowania zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej sprzedawanych przez Wnioskodawcę usług telekomunikacyjnych, tj. sprzedaż routera wraz z usługą aktywacyjną, należało uznać za prawidłowe.

Zatem, skoro Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących do świadczenia usług telekomunikacyjnych, to może dokumentować te czynności za pomocą faktur bez konieczności wystawiania paragonów z kasy rejestrującej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin