Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.371.2018.1.MD
z 27 sierpnia 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, ze. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2018 r. (data wpływu 25 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie kas rejestrujących – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 maja 2018 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie kas rejestrujących.

We wniosku przedstawiono następując zdarzenie przyszłe:

Gmina Miejska (dalej zwana „Wnioskodawcą”, „Gminą” lub „Podatnikiem”) jest zarejestrowanym czynnym podatkiem podatku VAT i składa deklaracje VAT-7. W związku z ustawą z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2018 r., poz. 280), Gmina od dnia 1 stycznia 2017 r. dokonuje rozliczeń podatku wraz ze swoimi jednostkami. Powyższa ustawa z dnia 5 września 2016 r. będzie określana w niniejszym wniosku mianem „ustawy centralizacyjnej”. W związku z dokonaniem centralizacji rozliczeń od 1 stycznia 2017 r. Wnioskodawca w zakresie sprzedaży towarów lub usług w swoich jednostkach organizacyjnych, może być zobowiązany do dokonania rejestracji obrotu za pomocą kas rejestrujących.

Miasto w swoich jednostkach organizacyjnych dokonuje sprzedaży na rzecz osób fizycznych, nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, o których mowa w art. 2 pkt 19 ustawy o VAT, jednak tylko w tych jednostkach, które przed dniem 1 stycznia 2017 r. miały obowiązek posiadać kasy rejestrujące. Po dniu 31 grudnia 2016 r. Miasto nie nabyło żadnej nowej kasy rejestrującej dla jednostek, które przed dniem 1 stycznia 2017 r. nie miały obowiązku posiadać kasy. Wnioskodawca korzysta w tym zakresie ze zwolnienia przewidzianego w § 3 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2016 r., poz. 2177).

Na marginesie Miasto wskazuje, że przed tzw. centralizacją (czyli przed 1 stycznia 2017 r.) Urząd Miasta, jako jednostka dokonująca w imieniu Gminy Miejskiej (traktującej się jako odrębny podatnik podatku VAT) rozliczeń w podatku VAT, nie miał obowiązku posiadania kasy rejestrującej.

W odniesieniu do jednostek organizacyjnych, które przed dniem 1 stycznia 2017 r. nie miały obowiązku posiadać kasy Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia przewidzianego w § 3 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 20 grudnia 2017 r.

Miasto w dniu 12 lipca 2017 r. otrzymało interpretację znak: 0111-KDIB3-2.4012.58.2017.2.MGO z której wynika, iż przepis § 3 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia należy interpretować w ten sposób, że „prawo do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przysługuje Wnioskodawcy do 31 grudnia 2017 r.

W dalszej części interpretacja stanowi, iż ,,(...) w przypadku kas rejestrujących zakupionych dla jednostek, które przed dniem 1 stycznia 2017 r. nie miały obowiązku posiadać kasy, Wnioskodawca może skorzystać z ulgi na zakup kas rejestrujących, w sytuacji gdy rozpocznie prowadzenie ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu tych kas po dacie 30 czerwca 2017 r. Należy zaznaczyć, że prawo do skorzystania z ulgi będzie Wnioskodawcy przysługiwało, jeżeli spełni wszystkie, określone przepisami warunki uprawniające do dokonania odliczenia z tytułu zakupu kas rejestrujących.”

W związku z zakupem kas rejestrujących Gmina zamierza skorzystać z ulgi. W pierwszej fazie Gmina nabyła 9 kas dla jednostek, które wcześniej korzystały ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pośrednictwem kas rejestrujących. W następnej fazie Gmina zamierza nabyć kolejne kasy dla swoich jednostek, które korzystają ze zwolnienia z ww. obowiązku oraz dla jednostek, które z tego zwolnienia nie korzystają, gdyż przed dniem podjęcia centralizacji miały już zainstalowane kasy rejestrujące.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

  1. Czy Gmina dla zachowania prawa do ulgi z tytułu instalacji kas rejestrujących obowiązana była wykazać w zgłoszeniu, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 27 grudnia 2010 r. wszystkie kasy rejestrujące (wraz z miejscem ich instalacji) dla wszystkich swoich jednostek, w stosunku do których zamierzała skorzystać z prawa do ulgi, niezależnie od faktu, że niektóre jednostki dalej będą korzystały ze zwolnienia od instalacji kas rejestrujących?
  2. W razie pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, czy Gmina obowiązana była zainstalować wszystkie kasy wskazane w zgłoszeniu o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzania z dnia 27 grudnia 2010 r. w terminach, o których mowa w § 6 rozporządzenia z dnia 20 grudnia 2017 r.?
  3. W razie negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, czy Gmina zachowa prawo do ulgi z tytułu instalacji kas rejestrujących jeśli dokonywać będzie zgłoszenia o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 27 grudnia 2010 r. dla każdej ze swoich jednostek odrębnie, gdy uzna, że dana jednostka powinna rozpocząć ewidencjonowanie?
  4. W razie pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 3, czy Gmina zachowa prawo do ulgi z tytułu instalacji kas rejestrujących jeśli dokonywać będzie zgłoszenia o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 27 grudnia 2010 r. również w stosunku do jednostek, które rozpoczęły ewidencjonowanie za pośrednictwem kas rejestrujących przed podjęciem centralizacji rozliczeń VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

  1. Dla zachowania prawa do ulgi z tytułu instalacji kas rejestrujących Gmina nie była obowiązana wykazać w zgłoszeniu, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 27 grudnia 2010 r. wszystkich kas rejestrujących (wraz z miejscem ich instalacji), w stosunku do których zamierzała skorzystać z prawa do ulgi.
  2. W razie uznania stanowiska Gminy w odpowiedzi na pytanie nr 1 za nieprawidłowe, w opinii Gminy Miasto nie było obowiązane zainstalować wszystkich kas rejestrujących wykazanych w zgłoszeniu o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzania z dnia 27 grudnia 2010 r. w terminach o których mowa w § 6 rozporządzenia z dnia 20 grudnia 2017 r.
  3. W razie negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, Gmina zachowa prawo do ulgi z tytułu instalacji kas rejestrujących jeśli dokonywać będzie zgłoszenia o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 27 grudnia 2010 r. dla każdej ze swoich jednostek odrębnie, gdy uzna, że dana jednostka powinna rozpocząć ewidencjonowanie?
  4. W razie pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 3, Gmina zachowa prawo do ulgi z tytułu instalacji kas rejestrujących jeśli dokonywać będzie zgłoszenia o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 27 grudnia 2010 r. również w stosunku do jednostek, które rozpoczęły ewidencjonowanie za pośrednictwem kas rejestrujących przed podjęciem centralizacji rozliczeń VAT.

Uzasadnienie

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 20 grudnia 2017 r. zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2018 r. jednostki samorządu terytorialnego w zakresie czynności wykonywanych przez ich jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (t. jedn. Dz. U. z 2018 r. poz. 280):

  1. które na dzień 31 grudnia 2016 r. korzystały ze zwolnienia, o którym mowa w art. 8 ust. 2 tej ustawy, albo
  2. jeżeli ich jednostki organizacyjne na dzień 31 grudnia 2016 r. korzystały ze zwolnienia z takiego obowiązku.

Zgodnie z § 6 ust. 1 tego rozporządzenia, podatnicy są obowiązani do rozpoczęcia ewidencjonowania w terminach określonych w § 5 przy zastosowaniu co najmniej 1/5 (w zaokrągleniu w górę do liczb całkowitych) liczby kas rejestrujących, zgłoszonych przez podatnika do naczelnika urzędu skarbowego, zgodnie z art. 111 ust. 4 ustawy. Od pierwszego dnia każdego następnego miesiąca podatnicy są obowiązani zastosować do ewidencjonowania kolejne kasy rejestrujące, w liczbie nie mniejszej niż liczba kas rejestrujących przypadająca do ewidencjonowania w pierwszym miesiącu ewidencjonowania, wynikająca ze zgłoszenia, o którym mowa w art. 111 ust. 4 ustawy. Rozpoczęcie ewidencjonowania na zasadach określonych w ust. 1 przedłuża odpowiednio okres zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania w części dotyczącej obrotów realizowanych na stanowiskach kasowych, na których ewidencjonowanie powinno być prowadzone w kolejnych miesiącach (ust. 2 tej regulacji).

Zgodnie z art. 111 ust. 4 ustawy o VAT podatnicy, którzy rozpoczną ewidencjonowanie obrotu i kwot podatku należnego w obowiązujących terminach, mogą odliczyć od tego podatku kwotę wydatkowaną na zakup każdej z kas rejestrujących zgłoszonych na dzień rozpoczęcia (powstania obowiązku) ewidencjonowania w wysokości 90% jej ceny zakupu (bez podatku), nie więcej jednak niż 700 zł.

Zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia z dnia 27 grudnia 2010 r. stanowi, że odliczenia kwoty, o której mowa w art. 111 ust. 4 ustawy, zwanego dalej „odliczeniem”, lub jej zwrotu można dokonać pod warunkiem:

  1. złożenia przez podatnika do właściwego naczelnika urzędu skarbowego, przed terminem rozpoczęcia ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego, pisemnego zgłoszenia o liczbie kas rejestrujących i miejscu (adresie) ich używania, które podatnik zamierza stosować do tego ewidencjonowania;
  2. rozpoczęcia ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego nie później niż w obowiązujących terminach, przy użyciu kas rejestrujących nabytych w okresie, kiedy kasy te były objęte ważnym potwierdzeniem, że kasy te spełniają funkcje wymienione w art. 111 ust. 6a ustawy oraz kryteria i warunki techniczne, którym muszą odpowiadać, zwanym dalej „potwierdzeniem”;
  3. posiadania przez podatnika dowodu zapłaty całej należności za kasę rejestrującą.

Ww. rozporządzenie stwierdza, że Gmina ma prawo do ulgi z tytułu instalacji kas rejestrujących pod warunkiem, że złoży stosowne zawiadomienie przed terminem rozpoczęcia ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego o liczbie kas rejestrujących i miejscu ich używania. Dodatkowo dla zachowania prawa do ulgi niezbędne jest rozpoczęcie ewidencjonowania nie później niż w obowiązujących terminach. Rozporządzenie z dnia 20 grudnia 2017 r. nie określa terminów, w których ma nastąpić dobrowolna instalacja kas rejestrujących. Pewną instrukcję co do terminów daje § 6 w zw. z § 5 tego rozporządzenia, jednak nie wymienia się w tym przepisach zwolnienia z § 3 ust. 1 pkt 5 stąd nawet gdyby przyjąć, że przepis ten należy stosować dla dobrowolnej instalacji kasy, to należy stwierdzić, że nie odnosi się on do zwolnienia, które ma zastosowanie dla Gminy w odniesieniu dla jej jednostek. Stąd należy przyjąć, że jedynie podatnicy którzy utracili zwolnienie wynikające z § 3 ust. 1 pkt 1-4 rozporządzenia z dnia 20 grudnia 2017 r. byliby obowiązani do rozpoczęcia ewidencjonowania w terminach określonych w § 5 przy zastosowaniu co najmniej 1/5 (w zaokrągleniu w górę do liczb całkowitych) liczby kas rejestrujących, zgłoszonych przez podatnika do naczelnika urzędu skarbowego. Tymczasem Gmina korzysta ze zwolnienia wynikającego z § 3 ust. 1 pkt 5 tego rozporządzenia. Zatem Gmina zachowa prawo do ulgi dla wszystkich zgłoszonych kas, niezależnie od tego, kiedy zacznie ewidencjonować obrót – do czasu, aż z innych przyczyn nie utraci zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pośrednictwem kas rejestrujących.

Należy stwierdzić, że Gmina zachowa prawo do ulgi z tytułu instalacji kas rejestrujących jeśli dokonywać będzie zgłoszenia o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 27 grudnia 2010 r. dla każdej z jednostek odrębnie, gdy uzna, że dana jednostka powinna rozpocząć ewidencjonowanie.

W opinii Gminy, przepis § 3 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 20 grudnia 2017 r. różnicuje jednostki Gminy na te objęte zwolnieniem od obowiązku ewidencjonowania obrotu za pośrednictwem kas rejestrujących od tych jednostek, które nie są tym zwolnieniem objęte. I tak, objęte obowiązkiem ewidencjonowania nie są jednostki które:

  1. na dzień 31 grudnia 2016 r. korzystały ze zwolnienia, o którym mowa w art. 8 ust. 2 tej ustawy, albo
  2. jeżeli na dzień 31 grudnia 2016 r. korzystały ze zwolnienia z takiego obowiązku.

Pozostałe jednostki nie są objęte zwolnieniem.

Zatem gdy Gmina uzna, że jej jednostka budżetowa ma zainstalować kasy rejestrujące, to powinna dla tej konkretnej jednostki powtórzyć procedurę opisaną w § 2 rozporządzenia z dnia 27 grudnia 2010 r. Jeśli dochowa należnych terminów (dokona zgłoszenia instalacji przed jej dokonaniem w swojej jednostce), wówczas na kasy instalowane w tej konkretnej jednostce przysługiwać będzie ulga.

W opinii Gminy, powyższa zasada ma również zastosowanie dla jednostek, które przed centralizacją posiadały zainstalowane kasy i nie instalowały kasy fiskalnej po dniu, po którym Gmina podjęła wspólne rozliczenie ze swoimi jednostkami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W wyniku wejścia w życie z dniem 1 października 2016 r. ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. poz. 1454), zwana dalej „ustawą centralizacyjną” – na jednostki samorządu terytorialnego został nałożony obowiązek wspólnego rozliczania w zakresie podatku VAT wraz ze wszystkimi podległymi jednostkami organizacyjnymi najpóźniej od dnia 1 stycznia 2017 r.

Powyższa ustawa w „Rozdziale 2” wprowadziła zasady dokonywania rozliczeń podatku przez jednostki samorządu terytorialnego.

W myśl art. 4. ww. ustawy „Jednostka samorządu terytorialnego, której jednostki organizacyjne rozliczały się jako odrębni podatnicy, wstępuje z dniem podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi we wszystkie przewidziane w przepisach dotyczących podatku prawa i obowiązki jednostek organizacyjnych.”

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca z dniem 1 stycznia 2017 r. dokonał centralizacji rozliczeń wraz ze swoimi jednostkami. Tym samym w wyniku dokonania centralizacji rozliczeń nastąpiła sukcesja praw i obowiązków Gminy po swoich jednostkach organizacyjnych.

Z chwilą dokonania centralizacji rozliczeń Wnioskodawca wszedł w prawa swoich jednostek organizacyjnych. Przykładowo zachowane zostaje:

  • zrealizowane w przeszłych rozliczeniach VAT prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikające z faktur wystawionych na jednostki organizacyjne,
  • możliwość skorzystania z korekty podatku VAT w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności (tzw. ulga na złe długi), wynikających z faktur wystawionych przez jednostki organizacyjne,
  • prawo do dokonania korekt wynikających z art. 90a-91 ustawy o VAT, w sytuacji zaistnienia okoliczności wskazanych w tych przepisach,
  • prawo do ujęcia w pierwszej scentralizowanej deklaracji VAT nadwyżek kwoty podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia z ostatnich deklaracji złożonych przez jednostki organizacyjne.

Ponadto Wnioskodawca wchodzi też w obowiązki swoich jednostek organizacyjnych. Przykładowo Wnioskodawca będzie zobowiązany do:

  • zapewnienia prawidłowego rozliczenia podatku VAT i zapłaty tego podatku w związku ze sprzedażą dokonaną przez jednostkę organizacyjną, także za okresy przeszłe, kiedy jednostki organizacyjne rozliczały się odrębnie,
  • skorygowania podatku naliczonego VAT w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności (tzw. ulga na złe długi), wynikających z faktur wystawionych na rzecz jednostek organizacyjnych, w sytuacji braku zapłaty takiej faktury przez jednostkę,
  • dokonania korekt zgodnie z art. 90a-91 ustawy o VAT, w sytuacji zaistnienia okoliczności wskazanych w tych przepisach.

W związku z powyższym, należy rozważyć, czy w wyniku dokonania centralizacji rozliczeń Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do odliczenia kwot wydatkowanych na zakup kas rejestrujących.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U z 2017 r. poz. 1221 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT.

Stosownie do zapisu art. 111 ust. 4 ustawy o VAT, podatnicy, którzy rozpoczną ewidencjonowanie obrotu i kwot podatku należnego w obowiązujących terminach, mogą odliczyć od tego podatku kwotę wydatkowaną na zakup każdej z kas rejestrujących zgłoszonych na dzień rozpoczęcia (powstania obowiązku) ewidencjonowania w wysokości 90% jej ceny zakupu (bez podatku), nie więcej jednak niż 700 zł.

Jak wynika z powyższego przepisu, odliczenie (ulga) przysługuje tylko przy zakupie kas w związku z wypełnieniem powstającego po raz pierwszy u danego podatnika obowiązku ewidencjonowania. Przepis ten stanowi bowiem o ulgach przysługujących przy zakupie kas rejestrujących zgłoszonych na dzień powstania obowiązku ewidencjonowania.

Zatem, ustawodawca utożsamia dzień rozpoczęcia ewidencjonowania z dniem powstania obowiązku ewidencjonowania. Art. 111 ust. 4 ustawy, stosuje tryb warunkowy i odnosi się do podatników, którzy wcześniej nie byli obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotów i kwot podatku należnego za pomocą kas rejestrujących.

Powyższe unormowanie potwierdza również, że przedmiotowa ulga przysługuje tylko przy zakupie kas w związku z wypełnieniem powstającego po raz pierwszy u danego podatnika obowiązku ewidencjonowania. Oznacza to, że nabycie i zgłoszenie kolejnych kas pod po dacie powstania obowiązku ewidencjonowania, nie uprawnia podatnika do skorzystania z ustanowionej ulgi. Odnosi się to także do sytuacji, w której podatnik dokonuje rozszerzenia działalności, w związku z czym instalowane są nowe kasy.

W tym miejscu należy podkreślić, że kwestia odliczenia kwoty wydatkowanej na zakup kasy rejestrującej została szczegółowa uregulowana przepisami aktów wykonawczych do ustawy. Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 7 pkt 1 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia określi sposób, warunki i tryb odliczania od kwoty podatku należnego (zwrotu) kwoty, o której mowa w ust. 4 i 5, uwzględniając obowiązki podatników związane ze składaniem deklaracji podatkowej oraz przeciwdziałanie nadużyciom związanym z wypłatą (zwrotem) tych kwot.

Zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 grudnia 2010 r. w sprawie odliczania i zwrotu kwot wydatkowanych na zakup kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 163), odliczenia kwoty, o której mowa w art. 111 ust. 4 ustawy lub jej zwrotu można dokonać pod warunkiem:

  1. złożenia przez podatnika do właściwego naczelnika urzędu skarbowego, przed terminem rozpoczęcia ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego, pisemnego zgłoszenia o liczbie kas rejestrujących i miejscu (adresie) ich używania, które podatnik zamierza stosować do tego ewidencjonowania;
  2. rozpoczęcia ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego nie później niż w obowiązujących terminach, przy użyciu kas rejestrujących nabytych w okresie, kiedy kasy te były objęte ważnym potwierdzeniem, że kasy te spełniają funkcje wymienione w art. 111 ust. 6a ustawy oraz kryteria i warunki techniczne, którym muszą odpowiadać;
  3. posiadania przez podatnika dowodu zapłaty całej należności za kasę rejestrującą.

Cytowane wyżej przepisy wskazują, że ulga z tytułu zakupu kasy rejestrującej, przysługuje podatnikowi w sytuacji, gdy złoży on naczelnikowi właściwego urzędu skarbowego przed terminem rozpoczęcia ewidencjonowania, pisemne zgłoszenie o liczbie przewidywanych stanowisk kasowych wraz z podaniem miejsca instalacji kasy, posiada dowód zapłaty całej należności za kasę rejestrującą oraz rozpocznie ewidencjonowanie przy zastosowaniu kas rejestrujących w obowiązujących terminach.

Jak już wcześniej wspomniano ulga z tytułu zakupu kas rejestrujących dotyczy tylko kas zgłoszonych na dzień rozpoczęcia ewidencjonowania, należy zatem stwierdzić, że prawo do skorzystania z ww. ulgi jest prawem przysługującym podatnikowi jednorazowo w trakcie jego działalności gospodarczej. Wnioskodawca w złożonym wniosku wyjaśnił, że przed dniem 1 stycznia 2017 r. (tj. dniem dokonania centralizacji) jego jednostki organizacyjne dokonywały sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, a sprzedaż ta była ewidencjonowana za pośrednictwem kas rejestrujących.

W związku z powyższym Wnioskodawca nie spełnił warunku o którym mowa w art. 111 ust. 4 ustawy o VAT, z uwagi na to że jego jednostki organizacyjne dokonywały ewidencji sprzedaży za pośrednictwem kas rejestrujących przed centralizacją rozliczeń. Natomiast z dniem dokonania centralizacji Wnioskodawca oraz jego jednostki organizacyjne stały się jednym podatnikiem a on w wyniku sukcesji nabył prawa i obowiązki po swoich jednostkach organizacyjnych.

Ponadto zauważyć należy, że w wyroku z dnia 26 lipca 2016 r., sygn. akt I FSK 34/15 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że: „zgodnie z art. 111 ust. 4 ustawy o VAT podatnicy, którzy rozpoczną ewidencjonowanie obrotu i kwot podatku należnego w obowiązujących terminach, mogą odliczyć od tego podatku kwotę wydatkowaną na zakup każdej z kas rejestrujących zgłoszonych na dzień rozpoczęcia (powstania obowiązku) ewidencjonowania w wysokości 90% jej ceny zakupu (bez podatku), nie więcej jednak niż 700 zł. Przepis ten przewiduje dofinansowanie nabycia tzw. pierwszych kas, zgłoszonych na dzień rozpoczęcia ewidencjonowania. Wszystkie inne kasy, np. wymieniane przez podatników z uwagi na zużycie czy uszkodzenie, nie korzystają już z tej ulgi. Stanowisko takie wyrażane jest w orzecznictwie sądów administracyjnych prezentujących jednolitą linię orzeczniczą, zgodnie z którą ulga na zakup kas fiskalnych może być przez podatnika wykorzystana tylko raz, tj. w momencie pierwszego zakupu tych kas w związku z powstaniem o podatnika obowiązku ich stosowania.”

Również w wyroku z dnia 7 września 2017 r., sygn. akt I FSK 2312/15 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że: „Dzień „rozpoczęcia (powstania obowiązku) ewidencjonowania” winien być utożsamiany z dniem, w którym u podatnika wystąpi obowiązek ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Oznacza to pierwszy dzień, w którym podatnik jest obowiązany rozpocząć ewidencjonowanie przy użyciu kas rejestrujących. Tym samym, kolejne kasy, nabywane przez danego podatnika po dniu powstania u niego obowiązku ewidencjonowania, nie są już objęte tym uprawnieniem. Wyklucza to z dyspozycji tego przepisu kasy nabyte w związku z rozszerzeniem działalności przez podatnika (otwarcie nowych punktów kasowych), skoro nie są kasami zgłoszonymi na dzień powstania obowiązku ewidencjonowania (…).”

Wejście w życie z dniem 1 października 2016 r. ustawy z dnia 5 września 2016 r. o centralizacji rozliczeń w jednostkach samorządu terytorialnego, mogło być przyczyną konieczności zakupu przez jednostki samorządowe po dniu 31 grudnia 2016 r. (data utraty przejściowego zwolnienia o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy centralizacyjnej) znacznej liczby kas rejestrujących. W związku z powyższym ustawodawca przedłużył ww. ustawą czasową partycypacje przez budżet państwa w kosztach zakupu tych kas. W przypadku zakupu kas do 30 czerwca 2017 r. przez jednostki samorządu terytorialnego, które były obowiązane do rozpoczęcia ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących od dnia 1 stycznia 2017 r. i które rozpoczęły to ewidencjonowanie w obowiązujących terminach, jednostki te mogły skorzystać z prawa do odliczenia podatku należnego o kwotę wydatkowaną na zakup każdej kasy rejestrującej zgłoszonej na dzień rozpoczęcia (powstania) obowiązku ewidencjonowania w wysokości 90% ceny zakupu netto, nie więcej niż 700 zł (art. 8 ust. 3 ustawy). Z uwagi na wprowadzenie przez ustawodawcę granicznej daty (tj. 30 czerwca 2017 r.), która pozwalała jednostkom samorządu terytorialnego z możliwość skorzystania z ulgi na zakup kas rejestrujących, w aktualnie obowiązującym stanie prawnym, brak jest przepisów pozwalających na skorzystanie z ulgi przez JST, w przypadku który już wcześniej powstał obowiązek ewidencjonowania obrotu.

Wprowadzenie przez ustawodawcę przepisu przyznającego prawo do ulgi z tytułu zakupu kas w art. 8 ustawy o centralizacji, wskazuje, że z ogólnie obowiązujących przepisów w sprawie kas rejestrujących taka ulga JST nie przysługiwała, a jednocześnie brak na chwilę obecną innych nowych przepisów niejako zastępujących czy przedłużających możliwość skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 8 ust. 3 ww. ustawy o centralizacji, prowadzi do wniosku, że JST na ten moment nie przysługuje prawo do ulgi z tytułu zakupu kas dla tych jednostek i zakładów budżetowych, które są objęte zwolnieniem z kas do końca 2018 r.

Jednostkę samorządu terytorialnego, która z momentem centralizacji wstąpiła we wszelkie prawa i obowiązki przejętych jednostek, w przypadku gdy w części tych jednostek już kasy funkcjonowały, należy uznać za podmiot kontynuujący działalność, u którego już kiedyś wystąpił obowiązek ewidencjonowania obrotu za pomocą kas rejestrujących, tym samym w przypadku instalowania nowych kas w niejako „nowych punktach sprzedaży ulga już nie przysługuje.

Podsumowując, w świetle obecnie obowiązujących przepisów prawa, mając na uwadze przedstawiony opis sprawy, kluczowym jest rozstrzygnięcie, iż w niniejszym przypadku brak jest możliwości skorzystania z odliczenia i zwrotu kwot wydatkowanych na zakup kas rejestrujących. W konsekwencji udzielenie wyjaśnień w zakresie pozostałych wątpliwości Wnioskodawcy stało się bezprzedmiotowe, skoro Gmina nie zachowała prawa do ulgi.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie kas rejestrujących jest nieprawidłowe.

W odniesieniu natomiast do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji znak: 0111-KDIB3- 2.4012.58.2017.1.MGO należy wskazać, że zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj