Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.242.2018.1.MU
z 29 sierpnia 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2018 r. (data wpływu 29 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego – jest nieprawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 29 maja 2018 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego.


W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Wnioskodawczyni jest doktorantem I. Przewód doktorski wszczęła w 2013 r. 29 września 2016 r. zawarła z ww. I. umowę, która to regulowała warunki realizacji i zasady wypłaty stypendium doktorskiego w projekcie „…”. Powyższa umowa zawarta została na podstawie Umowy pomiędzy N. a I.. o finansowanie stypendium doktorskiego przyznanego w ramach konkursu „…”, zgodnie z Decyzją Dyrektora (..). Według § 4 ust. 1 przywołanej umowy, środki przeznaczone na realizację stypendium wynosiły:


  1. 36 000 zł - środki przeznaczone na stypendium naukowe, w wysokości 3 000 zł miesięcznie (niebędące przedmiotem niniejszego zapytania).
  2. 53 352 zł - środki na pokrycie kosztów stażu w zagranicznym ośrodku naukowym.
  3. 1 000 zł - środki na pokrycie kosztów podróży do ośrodka naukowego będącego miejscem odbywania stażu.


Środki, o których mowa w pkt 2 i 3 wypłacone zostały w trzech transzach, w terminach kolejno: do 30 kwietnia 2017 r., w wysokości 23 352 zł; do 31 lipca 2017 r. w wysokości 15 000 zł; do 30 września 2017 r., w wysokości 15 000 zł.

Środki na pokrycie kosztów podróży do ośrodka naukowego, będącego miejscem odbywania stażu wypłacone zostały wraz z pierwszą transzą, tj. do 30 kwietnia 2017 r.

Wnioskodawczyni wskazuje, że na chwilę obecną odbyła staż trwający 6 miesięcy w zagranicznym ośrodku naukowym (…N.). Rozliczyła przyznane stypendium w całości, zgodnie z kosztorysem, w terminie wskazanym umową. Praca w I. była niezbędnym elementem Jej przewodu doktorskiego. Miała ogromny wpływ na postęp badań naukowych, wykonywanych w doktoracie. Przyznane umową środki finansowe umożliwiły udział w badaniach naukowych oraz pracach rozwojowych prowadzonych w zagranicznym ośrodku naukowym pod opieką naukowców, znanych w dziedzinie specjalistów. Między innymi dzięki wiedzy i doświadczeniu zdobytych podczas naukowego stażu zagranicznego może publikować (w charakterze autora i współautora) artykuły naukowe nawiązujące do tematyki Jej pracy doktorskiej, aktywnie uczestniczyć w konferencjach naukowych, prowadzić dalsze badania do doktoratu oraz pisać rozprawę doktorską (monografia w języku angielskim), a także prowadzić aktywną działalność popularnonaukową - publikować teksty popularnonaukowe na łamach czasopisma „…”. Pobyt w I. przyczynił się do rozwoju umiejętności w zakresie programowania, modelowania numerycznego, analiz dużych baz danych oraz pogłębił zdolność w zakresie posługiwania się, w mowie i piśmie, dwoma językami obcymi; angielskim i niemieckim. Są to umiejętności bezwzględnie konieczne podczas pisania pracy doktorskiej, bez których nie byłaby w stanie sprostać specyfice badań i analiz w niej podjętych. Pobyt w I. to kluczowy etap działalności naukowej, etap niezbędny do opracowania zagadnień doktoratu i wykonania zaplanowanych badań.

Wnioskodawczyni, w ramach przyznanych środków, pokryła koszty podróży (przeprowadzki) oraz pobytu (zakwaterowanie, wydatki bieżące) dotyczące zarówno Jej osoby jak i najbliższej rodziny (małżonek i nieletnie dziecko) poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Ww. środki finansowe przeznaczyła również na pokrycie kosztów codziennych podróży pomiędzy miejscem zamieszkania a ośrodkiem naukowym, będącym miejscem odbywania stażu. Wnioskodawczyni, dla właściwego funkcjonowania rodziny w N., musiała wynająć całe mieszkanie. Niemożliwym było oraz nieakceptowanym ze względu na pobyt z małym dzieckiem, wynajęcie jednego pokoju na stancji czy też pokoju gościnnego w I. Powyższe wiązało się z pokrywaniem wysokich opłat czynszu (trzypokojowe mieszkanie) i wszelkich rachunków okołomieszkaniowych (np. utrzymanie czystości na klatce, konserwacja terenów zielonych wokół bloku, itp.) Ze względu na regulacje związane z wynajmem, mieszkanie było opłacane przez okres dłuższy niż okres faktycznego pobytu, tj.: wynajem opłacany był od dnia 3 lipca 2017 r. podczas gdy staż w I. oraz właściwy pobyt w N. rozpoczął się od dnia 10 lipca 2018 r. (tydzień później).

Wnioskodawczyni w rozliczeniu dochodów za 2017 r. otrzymała PIT-8C z I. w którym, w części D wykazana została kwota środków na pokrycie kosztów stażu i podróży w zagranicznym ośrodku naukowym, w wysokości 54 352 zł.

Zgodnie z § 4 ust. 7 przywołanej na wstępie umowy, regulującej warunki realizacji i zasady wypłaty stypendium - należności podatkowe związane ze środkami, o których mowa w § 4 ust. 1 (§ przytoczony powyżej), stypendystka powinna uregulować we własnym zakresie.

Wnioskodawczyni nie jest pracownikiem I.. W okresie odbywania stażu nie była zatrudniona w żadnym innym miejscu pracy.

Na chwilę obecną, w zeznaniu podatkowym PIT-36 za 2017 r., poza innymi dochodami osiągniętymi w 2017 r. w okresie sprzed odbywania stażu (ze stosunku pracy, z działalności wykonywanej osobiście oraz z tytułu praw autorskich), wykazała, w poz. „inne źródła", kwotę środków na pokrycie kosztów stażu i podróży w zagranicznym ośrodku naukowym (54 352 zł) oraz uregulowała w terminie zobowiązanie podatkowe z tego tytułu.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.


  1. Czy środki finansowe, otrzymane na pokrycie kosztów stażu i podróży w ramach stypendium doktorskiego finansowanego ze środków N., korzystają w całości ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i czy zasadne będzie skorygowanie zeznania podatkowego PIT-36 za 2017 r.?
  2. Czy środki finansowe, otrzymane na pokrycie kosztów stażu i podróży w ramach stypendium doktorskiego finansowanego ze środków N., korzystają w części ze zwolnienie na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. do wysokości limitów przewidzianych przepisami rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej i czy zasadne będzie skorygowanie zeznania podatkowego PIT-36 za 2017 r.?


Zdaniem Wnioskodawczyni - bazując na licznych orzeczeniach Sądów Administracyjnych, m. in. na wyroku WSA we Wrocławiu z 18 sierpnia 2016 r. sygn. akt I SA/Wr 601/16; wyroku WSA w Poznaniu sygn. akt I SA/Po 763/16 - środki na pokrycie kosztów stażu i podróży w zagranicznym ośrodku naukowym powinny podlegać całkowitemu zwolnieniu z opodatkowania w myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub ewentualnie częściowemu zwolnieniu, w myśl ww. artykułu, do wysokości limitów przewidzianych przepisami rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (interpretacja podatkowa sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.97.2017.1.RK).

W ocenie Wnioskodawczyni - w związku z ryczałtowym charakterem rozliczenia środków na pokrycie kosztów stażu i podróży w zagranicznym ośrodku naukowym - powinno Jej przysługiwać całkowite zwolnienie z opodatkowania otrzymanych środków. W myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolnienie dotyczy świadczeń („diety i inne należności”) otrzymanych w związku z odbywaniem podróży przez osobę niebędącą pracownikiem, uważa zatem, że otrzymała właśnie takie świadczenie „środki na pokrycie kosztów stażu i podróży w zagranicznym ośrodku naukowym” jako zwrot wydatków, szeroko rozumianej, podróży - ryczałtowo, bez konieczności uprzedniego ponoszenia tych wydatków oraz ich dokumentowania.

Wnioskodawczyni uważa, że ewentualnie powinno przysługiwać częściowe zwolnienie, odliczając od podstawy opodatkowania wartość diet oraz kwot przeznaczonych na nocleg zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej.

Zgodnie z § 13 ust. 1 ww. rozporządzenia, dieta w czasie podróży zagranicznej jest przeznaczona na pokrycie kosztów wyżywienia i inne drobne wydatki.

Dieta przysługuje w wysokości obowiązującej dla docelowego państwa podróży zagranicznej. W przypadku podróży zagranicznej odbywanej do dwóch lub więcej państw pracodawca może ustalić więcej niż jedno państwo docelowe (§ 13 ust. 2 rozporządzenia).


Jak stanowi § 13 ust. 3 rozporządzenia, należność z tytułu diet oblicza się w następujący sposób:


  1. za każdą dobę podróży zagranicznej przysługuje dieta w pełnej wysokości;
  2. za niepełną dobę podróży zagranicznej:


    1. do 8 godzin - przysługuje 1/3 diety,
    2. ponad 8 do 12 godzin - przysługuje 50% diety,
    3. ponad 12 godzin - przysługuje dieta w pełnej wysokości.


Wysokość diety za dobę podróży zagranicznej w poszczególnych państwach jest określona w załączniku do rozporządzenia (§ 13 ust. 4 ww. rozporządzenia).

Zgodnie z § 16 ust. 1 ww. rozporządzenia, za nocleg podczas podróży zagranicznej pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem, w granicach limitu określonego w poszczególnych państwach w załączniku do rozporządzenia.

W świetle § 16 ust. 2 rozporządzenia, w razie nieprzedłożenia rachunku za nocleg, pracownikowi przysługuje ryczałt w wysokości 25% limitu, o którym mowa w ust. 1. Ryczałt ten nie przysługuje za czas przejazdu.

Okres stażu Wnioskodawczyni poza granicami kraju, realizowanego w ramach przyznanego finansowania w konkursie ... wyniósł 191 dni (od 10 lipca 2017 r. do 9 stycznia 2018 r.). Zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia wysokość diety za dobę podróży zagranicznej dla Niemiec wynosi 49 euro, wysokość limitu na nocleg dla Niemiec wynosi 150 euro (25% limitu w przypadku nieposiadania rachunków za nocleg). Mając na uwadze powyższe dane, po przeliczeniu iloczynu ilości dni pobytu oraz kwot diet (49 euro) i limitu za nocleg (37,5 euro) na walutę Polską - kwota odliczenia od środków przeznaczonych na pokrycie kosztów stażu i podróży w zagranicznym ośrodku naukowym przewyższy kwotę tych środków. Całość środków przeznaczonych na pokrycie kosztów stażu i podróży w zagranicznym ośrodku naukowym (w kwocie 54 352 zł) będzie więc podlegało zwolnieniu, w myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przepisów rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.


Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.


Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:


  1. podróży służbowej pracownika,
  2. podróży osoby niebędącej pracownikiem

-do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.


Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej są m.in. przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167).


Na podstawie § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167), z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:


  1. diety;
  2. zwrot kosztów:


    1. przejazdów,
    2. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
    3. noclegów,
    4. innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.


Zgodnie natomiast z art. 21 ust. 13 ww. ustawy, przepis ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:


  1. w celu osiągnięcia przychodów lub
  2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
  3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
  4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.


W świetle dyspozycji przepisu art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) cyt. ustawy podatkowej, zwolnienie z opodatkowania dotyczy świadczeń otrzymanych w związku z odbywaniem podróży oraz odnosi się do osób niebędących pracownikami. Zatem w przypadku osób niebędących pracownikami zwolnieniem objęte są wyłącznie diety i inne należności otrzymywane w związku z odbywaną podróżą, o ile spełnione są przesłanki wymienione w art. 21 ust. 13 ww. ustawy.

W art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) cytowanej ustawy, posłużono się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”, dlatego też zakres tego zwolnienia nie ogranicza się jedynie do podróży służbowych, w rozumieniu art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. tj. z 2018 r., poz. 917 ze zm.), ale również do podróży osób niebędących pracownikami.

Niemniej jednak, ponieważ różnica treści lit. a) i lit. b) związana jest wyłącznie z faktem, iż w podróży służbowej może pozostawać jedynie pracownik, to pojęcie podróży należy rozumieć identycznie.

Art. 775 § 1 Kodeksu pracy stanowi, iż pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

Zacytowany powyżej art. 775 § 1 Kodeksu pracy, wskazuje na incydentalny, tymczasowy i krótkotrwały charakter podróży służbowej. Istotnym elementem oceny jest zatem to, czy podróż stanowi zjawisko nietypowe i okazjonalne w stosunku do charakteru stanowiska pracownika, czy też wykonuje on przez dłuższy czas pracę w innym miejscu (nawet za granicą) niż określone w umowie o pracę lub innym dokumencie (por. uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z 19 listopada 2008 r. sygn. akt II PZP 11/08, OSNP 2009, nr 13-14, poz. 166).

Pomimo, iż przywołane orzeczenie dotyczyło pojęcia podróży służbowej, które ma węższy zakres niż pojęcie „podróży”, niemniej jednak należy uznać, iż incydentalny charakter w stosunku do pracy umówionej jest wpisany w pojęcie każdej podróży.

Analizując definicję podróży należy więc mieć na uwadze następujące jej elementy: odbywanie poza miejscem (miejscowością), w którym znajduje się siedziba podmiotu wysyłającego osobę w podróż, lub też poza stałym miejscem, gdzie osoba wykonuje powierzone czynności, odbywanie podróży w celu wykonania zadania zleconego (powierzonego). Wszystkie te cechy winny wystąpić łącznie. Podróż zatem to zdarzenie incydentalne w stosunku do zadania powierzonego w ramach umowy i wykonywanego na podstawie tej umowy. Pod pojęciem podróży (przebywania w niej) nie można więc rozumieć takiej sytuacji, gdzie musi ona się odbyć, aby osoba mogła wykonywać zadania ściśle określone w treści umowy.

Stanowisko takie w odniesieniu do doktoranta niebędącego pracownikiem potwierdza wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 lutego 2016 r. sygn. akt. III SA/Wa 1006/15, z którego wynika, iż w przypadku skarżącej będącej doktorantką, która otrzymała grant na dofinansowanie udziału w projekcie badawczym prowadzonym w zagranicznym ośrodku naukowym, w związku z czym planowany jest dwuletni wyjazd naukowy do Stanów Zjednoczonych na Uniwersytet Stanowy, nie można przyjąć, że planowany pobyt stanowi podróż. Sąd ten stwierdził, że takiego wyjazdu nie można uznać za pobyt incydentalny, tymczasowy, o krótkotrwałym charakterze.


Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest doktorantem I. Przewód doktorski wszczęła w 2013 r. 29 września 2016 r. zawarła z ww. I. umowę, która to regulowała warunki realizacji i zasady wypłaty stypendium doktorskiego w projekcie „…”. Powyższa umowa zawarta została na podstawie Umowy pomiędzy N. a I. o finansowanie stypendium doktorskiego przyznanego w ramach konkursu „…”, zgodnie z Decyzją Dyrektora N. Według § 4 ust. 1 przywołanej umowy, środki przeznaczone na realizację stypendium wynosiły:


  1. 36 000 zł - środki przeznaczone na stypendium naukowe, w wysokości 3 000 zł miesięcznie (niebędące przedmiotem niniejszego zapytania).
  2. 53 352 zł - środki na pokrycie kosztów stażu w zagranicznym ośrodku naukowym.
  3. 1 000 zł - środki na pokrycie kosztów podróży do ośrodka naukowego będącego miejscem odbywania stażu.


Środki, o których mowa w pkt 2 i 3 wypłacone zostały w trzech transzach, w terminach kolejno: do 30 kwietnia 2017 r., w wysokości 23 352 zł; do 31 lipca 2017 r. w wysokości 15 000 zł; do 30 września 2017 r., w wysokości 15 000 zł.

Środki na pokrycie kosztów podróży do ośrodka naukowego, będącego miejscem odbywania stażu wypłacone zostały wraz z pierwszą transzą, tj. do 30 kwietnia 2017 r.

Wnioskodawczyni wskazuje, że na chwilę obecną odbyła staż trwający 6 miesięcy w zagranicznym ośrodku naukowym (…N.).

Wnioskodawczyni, w ramach przyznanych środków, pokryła koszty podróży (przeprowadzki) oraz pobytu (zakwaterowanie, wydatki bieżące) dotyczące zarówno Jej osoby jak i najbliższej rodziny (małżonek i nieletnie dziecko) poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Ww. środki finansowe przeznaczyła również na pokrycie kosztów codziennych podróży pomiędzy miejscem zamieszkania a ośrodkiem naukowym, będącym miejscem odbywania stażu. Wnioskodawczyni, dla właściwego funkcjonowania rodziny w N., musiała wynająć całe mieszkanie.

Wnioskodawczyni nie jest pracownikiem I.. W okresie odbywania stażu nie była zatrudniona w żadnym innym miejscu pracy.

Mając zatem na uwadze cele i zasady uczestnictwa w konkursie „…” nie sposób przyjąć, że pobyt Wnioskodawczyni w zagranicznym ośrodku naukowym jest tożsamy z odbyciem podróży.

Ponadto zauważyć należy, że Wnioskodawczyni nie otrzymuje diet (przeznaczonych na pokrycie kosztów wyżywienia i inne drobne wydatki), ani zwrotu faktycznie poniesionych kosztów podróży, ale kwoty przeznaczone na pokrycie kosztów związanych z pobytem w zagranicznym ośrodku oraz kosztów podróży nie tylko Wnioskodawczyni, ale także członków Jej rodziny.

Zatem do uzyskanych przez Wnioskodawczynię środków finansowych nie znajduje zastosowania zwolnienie przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym nie ma podstaw do korygowania zeznania rocznego PIT-36 za 2017 r.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.


Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.


Odnosząc się do powołanej we wniosku interpretacji, wskazać należy, że funkcjonowanie w obrocie prawnym interpretacji indywidualnych, w których odmiennie oceniono takie same albo zbliżone stany faktyczne lub zdarzenia przyszłe, jest niewątpliwie niepożądane z punktu widzenia zasady prowadzenia postępowania, w sposób budzący zaufanie do organów, wyrażonej w art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej. Niemniej jednak, w praktyce sytuacje takie mogą mieć miejsce, choćby z uwagi na przewidzianą przez ustawodawcę możliwość zmiany interpretacji indywidualnej w trybie art. 14e § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z tym przepisem, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Jak wynika z powołanego unormowania, przesłanką dla rozważenia zmiany interpretacji indywidualnej (tj. w istocie zmiany stanowiska w zakresie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego) jest w szczególności ugruntowanie się linii orzeczniczej sądów, w której prezentowany jest odrębny niż zawarty w tym rozstrzygnięciu pogląd dotyczący interpretacji określonego przepisu lub przepisów prawa podatkowego.

Wskazać również należy na generalną zasadę, że nawet gdyby w odniesieniu do innych podatków lub innych okresów rozliczeniowych, organy podatkowe wydały odmienne rozstrzygnięcia, to nigdy nie może to stanowić podstawy do żądania analogicznego rozstrzygnięcia sprawy podatnika, jeśli stoi temu na przeszkodzie treść przepisów prawa.

W przypadku takiej rozbieżności, na organie podatkowym ciąży obowiązek podjęcia z urzędu prawem przewidzianych środków do skorygowania wadliwych rozstrzygnięć, adresowanych do innych podatników. Organ nie może bowiem powielać ewentualnego błędu popełnionego w innej sprawie (wyrok WSA w Gliwicach z dnia 14 kwietnia 2008 r., sygn. akt I SA/Gl 848/07). Podobnie stwierdził WSA w Łodzi w orzeczeniu z dnia 18 listopada 2008 r. (sygn. akt I SA/Łd 907/08).

Odnosząc się natomiast do powołanych we wniosku wyroków sądów administracyjnych wskazać należy, że dotyczą one konkretnych, indywidualnych spraw podatników, zostały wydane w określonych stanach faktycznych i są wiążące tylko w tych sprawach. Dlatego, stosownie do art. 87 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. – Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.), ww. orzeczenia nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego interpretację indywidualną. Ponadto, jak wskazano wyżej, w obrocie prawnym są również orzeczenia sądów administracyjnych, które są tożsame z rozstrzygnięciem zawartym w niniejszej interpretacji indywidualnej.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj