Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.240.2018.4.BK
z 31 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 czerwca 2018 r. (data wpływu 19 czerwca 2018 r.), uzupełnionym 7 lipca 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia momentu rozpoznania przychodu w związku z wystawianiem przez Wnioskodawcę faktur częściowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 czerwca 2018 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia momentu rozpoznania przychodu w związku z wystawianiem przez Wnioskodawcę faktur częściowych.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 23 lipca 2018 r., Znak: 0111-KDIB3-2.4012.425.2018.2.AZ, 0111-KDIB1-1.4010.240.2018.3.BK, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 7 sierpnia 2018 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – Sp. z o.o. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się dostawami nasadek plastikowych i opakowań/elementów opakowań kosmetyków z tworzyw sztucznych (dalej jako: „Produkt”).

Wnioskodawca produkuje m.in. z następujących tworzyw: Polipropylen, ABS, LDPE, HDPE, PETG, PCTA, Akrylic, TPE, Nylon, Surlyn®, Poliwęglan, ACETAL (delrin™), Polistyren, SAN oraz PVC. Wnioskodawca realizuje pełen proces produkcyjny rozpoczynający się od projektowania i przygotowania technologii elementów opakowań, poprzez zapewnienie skonstruowania odpowiedniej formy, ewentualnie stworzenie dokumentacji projektu, analizę wtrysku, stworzenie prototypu oraz wizualizację projektu, aż po produkcję i dostarczanie ostatecznego Produktu.

W związku z danym projektem konieczne jest stworzenie odpowiedniej formy wtryskowej, która jest zamawiana i kupowana przez Wnioskodawcę, po czym jest ona sprzedawana odbiorcy Produktu (dalej jako: „Odbiorca”). Produkt jest uzyskiwany przy zastosowaniu formy. Formy pozostają w zakładzie produkcyjnym Wnioskodawcy, mimo że są własnością Odbiorcy. Formy są zamawiane i kupowane z reguły u dostawców polskich lub chińskich (dalej jako: „Dostawca”).

Z reguły rozliczenie zakupu formy wygląda następująco:

1. Wpłata zaliczki,
2. Faktura/y zaliczkowa/e (jeżeli dany Dostawca wystawia faktury zaliczkowe),
3. Dostawa formy i faktura potwierdzająca dostawę formy,
4. Ewentualne faktury za modyfikacje/zmiany formy.
   
   

Analogicznie przebiega rozliczenie sprzedaży form:

1. Faktura pro forma na zaliczkę,
2. Wpłata zaliczki,
3. Wystawienie przez Spółkę faktury VAT zaliczkowej,
4. Dostawa formy i wystawienie faktury VAT rozliczeniowej.
   
   

W przypadku niektórych dostaw możliwe jest także rozliczenie sprzedaży form w oparciu o jedną fakturę końcową.

Obecnie jeden z kontrahentów Wnioskodawcy (dalej jako: „Klient”) zaproponował zmianę zasad rozliczeń dostaw form na jego rzecz w ten sposób, iż do momentu dostawy formy będą wystawiane faktury VAT częściowe za poszczególne etapy dostawy formy. W takiej sytuacji nie będzie wystawiana faktura zaliczkowa tylko faktury częściowe, z których ostatnia będzie fakturą za ostatni etap dostawy formy.

Każda faktura częściowa będzie dokumentować dany etap dostawy tj. zaprojektowanie i przystąpienie do produkcji formy, ukończenie formy, dostawa formy po testach jakości lub po rozpoczęciu produkcji.

Faktury VAT częściowe będą wystawiane w dacie sprzedaży poszczególnych etapów dostawy. Należności wynikające z faktur częściowych będą mieć charakter definitywny, a z zamówień od Klientów/umów zawartych przez Wnioskodawcę z nabywcami wynikać będzie, że dostawa formy zostanie podzielona na kilka etapów.

Zakup i zbycie formy nie będzie powiązane z wyprodukowaniem określonej ilości Produktów. Ilość Produktów zależy od zapotrzebowania Klienta.

W takiej sytuacji Wnioskodawca zwrócił się do Dostawców form o rozważenie zmiany zasad rozliczania dostaw form na rzecz Wnioskodawcy na analogiczne z zaproponowanymi przez Klienta, jednakże część Dostawców zapowiedziała, iż nie zmieni zasad rozliczania dostaw form na rzecz Wnioskodawcy.

W przypadku w jakim Dostawca zaakceptuje nowy system rozliczeń wystawienie przez Wnioskodawcę faktur częściowych VAT za dany etap dostawy do Klienta będzie korespondować z wystawieniem częściowych faktur VAT przez Dostawcę na rzecz Wnioskodawcy. Zatem dana faktura VAT częściowa wystawiona przez Dostawcę będzie mieć związek z konkretną fakturą VAT częściową wystawioną przez Wnioskodawcę.

Natomiast w sytuacji w jakiej Dostawca nie zaakceptuje nowego systemu rozliczeń dana wpłata, faktura zaliczkowa lub rozliczeniowa Dostawcy będzie mieć związek z konkretną fakturą częściową Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w przypadku przyjęcia – przedstawionego w zdarzeniu przyszłym – proponowanego przez Klienta sposobu rozliczeń Wnioskodawca postąpi prawidłowo rozpoznając obowiązek podatkowy w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych w momencie wystawienia faktur VAT częściowych?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku przyjęcia – przedstawionego w zdarzeniu przyszłym – proponowanego przez Klienta sposobu rozliczeń Wnioskodawca postąpi prawidłowo rozpoznając obowiązek podatkowy w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych w momencie wystawienia faktur VAT częściowych.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”), nie zawiera legalnej definicji przychodu podatkowego.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o CIT przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Jak stanowi art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego.

Zgodnie z art. 12 ust 3a ustawy o CIT, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Z powyższego wynika, że pierwszeństwo w kształtowaniu daty powstania przychodu ma dzień dokonania czynności – wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego, wykonania usługi lub jej częściowego wykonania, przy czym dzień wystawienia faktury lub uregulowania należności jest ostatecznym terminem, który stanowi o dacie powstania przychodu.

Zatem zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy o CIT możliwa jest sytuacja, w jakiej przychód powstanie jeszcze przed wydaniem towaru, wykonaniem usługi, częściowym wykonaniem usługi lub zbyciem prawa majątkowego w związku z wcześniejszym otrzymaniem należności. Jednakże przepis art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT, wprowadza wyjątek od powyższego i stanowi, że do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych.

Sformułowanie „pobrane wpłaty lub zarachowane należności”, odnosi się do pobranych przedpłat i zaliczek na poczet dostaw towarów i usług, których wykonanie jest odroczone w czasie i dopiero po realizacji łączącej strony umowy wystąpi przychód podatkowy rzutujący na podstawę opodatkowania. Zatem do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe.

Dlatego do przychodów podatkowych, podatnik winien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe.

Zgodnie ze stanem faktycznym (winno być: zdarzeniem przyszłym) należności wynikające z faktur częściowych VAT wystawionych przez Wnioskodawcę będą wynikać z zakończenia poszczególnych etapów prac przy produkcji określonego towaru (formy), a data wykonania każdego etapu prac przy produkcji towaru będzie identyczna jak data wystawienia danej faktury częściowej.

Pierwsza faktura częściowa będzie wystawiana na początku zlecenia i będzie dokumentowała np. rozliczenie zaprojektowania formy i rozpoczęcia jej wytwarzania.

Należności wynikające z faktur częściowych będą miały charakter definitywny, a faktury wystawiane przez Wnioskodawcę dotyczące zakończenia poszczególnych prac przy produkcji towarów będą dokumentować tę część wynagrodzenia, która jest już Wnioskodawcy należna.

Zatem na podstawie art. 12 ust. 3a ustawy o CIT należy uznać, że w opisanym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca wystawiając dla Klienta faktury, dokumentujące określony etap produkcji formy, będzie mógł rozpoznać przychód w dacie wystawienia danej faktury częściowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

W myśl art. 12 ust. 3 ww. ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje Wnioskodawcy uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. „Należność” odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia. Przepis powyższy wskazuje również, iż przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej są kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane. Zasadnicze znaczenie ma zatem ustalenie pojęcia „kwota należna” – znaczenie tego pojęcia w zasadzie determinuje rozumienie przychodu z działalności gospodarczej. W przepisach podatkowych brak jest definicji pojęcia „kwota należna”. Konieczne jest zatem odwołanie się w tym zakresie do wykładni językowej. W myśl słownika języka polskiego – „należny” to „przysługujący, należący się komuś”. Z kolei czasownik „należeć się” oznacza tyle, co „przysługiwać komuś, stanowić dług, powinność, zapłatę”. „Kwoty należne” są to te przychody, które wynikają ze źródła przychodów, jakie stanowi działalność gospodarcza i które w następstwie prowadzenia tej działalności stają się wymagalną wierzytelnością, choćby faktycznie środków z tego tytułu jeszcze nie uzyskano.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż aby w ogóle możliwym było uznanie należności za przychód z prowadzonej działalności gospodarczej przychód ten musi stanowić przychód należny w tej działalności. Przy czym, termin „kwota należna”, o której mowa w art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jest tożsamy z pojęciem „wymagalne świadczenie” (wierzytelność). Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności. Ponieważ wierzytelność to termin wywodzący się z prawa cywilnego, przychodami należnymi są przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, tj. możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych precyzyjnie określają moment powstania przychodu z ww. źródła przychodów.

Podstawowa zasada określania daty powstania przychodu związanego z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej została uregulowana przez ustawodawcę w treści art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Na mocy tego przepisu, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c–3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

• wystawienia faktury albo
• uregulowania należności.
  
  

Z powyższego wynika, że pierwszeństwo w kształtowaniu daty powstania przychodu ma dzień dokonania czynności – wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego, wykonania usługi lub jej częściowego wykonania, przy czym dzień wystawienia faktury lub uregulowania należności jest ostatecznym terminem, który stanowi o dacie powstania przychodu. Ponadto dodać należy, że jeśli zaistniałe wyżej zdarzenia wystąpią po dniu wystawienia faktury, czy po dniu dokonania zapłaty należności, o momencie powstania przychodu decydują te dni, a nie fakt zaistnienia konkretnego zdarzenia.

W tym miejscu należy wskazać, iż mimo że art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wskazuje, że możliwa jest sytuacja, gdy przychód powstanie jeszcze przed wydaniem towaru, wykonaniem usługi, częściowym wykonaniem usługi lub zbyciem prawa majątkowego w związku z wcześniejszym otrzymaniem należności, to przepis art. 12 ust. 4 pkt 1 tej ustawy, wprowadza wyjątek i stanowi, że do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych.

Użyte w art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych sformułowanie „pobrane wpłaty lub zarachowane należności”, odnosi się do pobranych przedpłat i zaliczek na poczet dostaw towarów i usług, których wykonanie jest odroczone w czasie i dopiero po realizacji łączącej strony umowy wystąpi przychód podatkowy rzutujący na podstawę opodatkowania.

Literalna wykładnia powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe.

W konsekwencji, do przychodów podatkowych, podatnik winien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe.

Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danego podatnika decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa jego aktywa, a więc takie, którymi podatnik może rozporządzać jak właściciel.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zajmuje się dostawami nasadek plastikowych i opakowań/elementów opakowań kosmetyków z tworzyw sztucznych. W związku z danym projektem konieczne jest stworzenie odpowiedniej formy wtryskowej, która jest zamawiana i kupowana przez Wnioskodawcę, po czym jest ona sprzedawana odbiorcy Produktu. Produkt jest uzyskiwany przy zastosowaniu formy. Obecnie Wnioskodawca ma zamiar rozliczać dostawę na rzecz odbiorców form w ten sposób, iż do momentu dostawy formy, będą wystawiane faktury VAT częściowe za poszczególne etapy dostawy formy. Każda faktura częściowa będzie dokumentować dany etap dostawy tj. zaprojektowanie i przystąpienie do produkcji formy, ukończenie formy, dostawa formy po testach jakości lub po rozpoczęciu produkcji. Faktury VAT częściowe będą wystawiane w dacie sprzedaży poszczególnych etapów dostawy. Należności wynikające z faktur częściowych będą mieć charakter definitywny, a z zamówień od odbiorców/umów zawartych przez Wnioskodawcę z nabywcami wynikać będzie, że dostawa formy zostanie podzielona na klika etapów.

Ponadto mając na uwadze wydaną dla Wnioskodawcy przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretację indywidualną z 9 sierpnia 2018 r., Znak: 0111-KDIB3-2.4012.425.2018.3.AZ należy podkreślić, że „w rozpatrywanej sprawie istotą transakcji jest dostawa gotowej formy, służącej Wnioskodawcy do wytwarzania produktów na rzecz Odbiorcy. Oznacza to, że dostawa formy będzie mogła zostać uznana za dokonaną dopiero z chwilą zakończenia jej produkcji tj. po zrealizowaniu wszystkich etapów produkcji.

Podkreślić należy zatem, że dostawa formy nastąpi w momencie faktycznego zakończenia wszystkich etapów, związanych z jej wykonaniem. Dostawa formy nie może zostać podzielona na etapy, ponieważ nie następuje etapami wydanie formy, czyli faktyczne umożliwienie dysponowania częścią formy. (…), w przypadku gdy przed dokonaniem dostawy towarów otrzymano całość lub część zapłaty obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania tej zapłaty.

Reasumując, obowiązek podatkowy w przypadku dostawy formy nie należy identyfikować w dacie wykonania kolejnego etapu formy, lecz po zakończeniu wszystkich etapów tzn. w dacie postawienia gotowej formy do faktycznej dyspozycji, chyba że Wnioskodawca wcześniej otrzyma zapłatę – w takim wypadku w dacie otrzymania tejże zapłaty”.

W związku z powyższym, biorąc pod uwagę gramatyczną wykładnię przepisu art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz okoliczności przedstawione przez Wnioskodawcę w tym m.in. wskazanie, że należności wynikające z faktur częściowych będą miały charakter definitywny, to wskazać należy, że w niniejszej sprawie Wnioskodawca wystawiając dla Odbiorcy faktury VAT częściowe za określony etap produkcji towarów, powinien rozpoznać przychód w dacie otrzymania zapłaty, tj. w momencie częściowego uregulowania należności.

Z tego też względu, z uwagi na definitywny charakter otrzymanego przysporzenia, Wnioskodawca zobowiązany będzie do rozpoznania przychodu podatkowego, w dacie częściowego uregulowania należności, a nie w momencie wystawienia faktury częściowej.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy sprowadzające się do twierdzenia, że w przypadku przyjęcia – przedstawionego w zdarzeniu przyszłym – proponowanego przez Klienta sposobu rozliczeń Wnioskodawca postąpi prawidłowo rozpoznając obowiązek podatkowy w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych w momencie wystawienia faktur VAT częściowych należało uznać za nieprawidłowe.

Niemniej jednak należy podkreślić, że jeśli zapłata należności nastąpi w tym samym dniu co wystawienie faktury VAT częściowej, to wyłącznie w takim przypadku można stwierdzić, że przychód powstanie w dacie wystawienia faktury częściowej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będący przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo, Organ wydający niniejszą interpretację podkreśla, że jeżeli przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego będzie różnił się zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi dla siebie korzystne skutki prawne.

Pełna weryfikacja przedstawionych we wniosku okoliczności możliwa jest jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, prowadzonego przez uprawnione do tego organy, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej. Postępowanie w sprawie dotyczącej wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. Wydając bowiem interpretację indywidualną Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje, jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Nadmienić przy tym należy, że w zakresie dotyczącym pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 i Nr 3 wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a,
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.