2018.08.31 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.253.2018.2.NK
z 31 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2018 r. (data wpływu 1 czerwca 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 lipca 2018 r. (data wpływu 10 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania, czy w związku z otrzymaniem przez Wnioskodawcę środków unijnych w ramach realizacji opisanego Projektu, otrzymane dofinansowanie będzie stanowiło podstawę opodatkowania w myśl art. 29a ust. 1 z uwzględnieniem art. 29a ust. 6 ustawy i co do zasady będzie podlegało podatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania, czy w związku z otrzymaniem przez Wnioskodawcę środków unijnych w ramach realizacji opisanego Projektu, otrzymane dofinansowanie będzie stanowiło podstawę opodatkowania w myśl art. 29a ust. 1 z uwzględnieniem art. 29a ust. 6 ustawy i co do zasady będzie podlegało podatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 5 lipca 2018 r. (data wpływu 10 lipca 2018 r.) o informacje doprecyzowujące opisane zdarzenie przyszłe.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina (dalej: Wnioskodawca) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT.

Gmina będzie realizowała projekt, współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020, Działanie 3.1. Produkcja i dystrybucja energii ze źródeł odnawialnych. Ubiegając się o dofinansowanie, Gmina wskazała podatek VAT naliczony od wydatków na przedmiotową inwestycję jako wydatek kwalifikowany w ramach niniejszego Projektu. Gmina nie będzie bowiem miała możliwości odzyskania podatku VAT.

Ponadto Wnioskodawca informuje, że w ramach realizacji przedmiotowego Projektu, część wydatków zostanie pokryta ze środków własnych Gminy. Przy czym Wnioskodawca zaznacza, że ta część wydatków, która pokryta jest z budżetu własnego Gminy, stanowi wydatki okołoprojektowe. Poza kosztami okołoprojektowymi ponoszonymi aż do końca etapu realizacji projektu, projekt nie ma generować kosztów dla Wnioskodawcy na etapie operacyjnym. Natomiast finansowanie wydatków na granty pochodzić będzie z budżetów Grantobiorców, zaliczki przekazanej Wnioskodawcy oraz refundacji poniesionych kosztów przekazywanej Grantobiorcy po rozliczeniu projektu. Gmina własnych środków nie dostarczy Grantobiorcy.

W ramach Projektu, Gmina przekaże mieszkańcom dotację celową w trybie art. 403 ustawy Prawo Ochrony Środowiska. Mieszkaniec sam nabywał będzie towary i usługi w ramach OZE, a następnie będzie ubiegał się o zrefundowanie części lub całości poniesionych wydatków.

Ponadto z pisma z dnia 5 lipca 2018 r. – stanowiącego uzupełnienie do wniosku – wynika, że:

Tak, realizacja projektu zależy od otrzymania dofinansowania. Gdyby Gmina nie otrzymała dofinansowania na to zadanie to nie realizowałaby ww. projektu.
Zgodnie z treścią przesłanego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, w przedmiotowym projekcie mieszkaniec nie uiszcza żadnej opłaty/wkładu własnego, bowiem to mieszkaniec ponosi pełny koszt realizacji Grantu (wymiana źródła ciepła/montaż instalacji OZE) i składa wniosek o jego częściową refundację (zwrot części kosztów), zaś Gmina po weryfikacji przelewa mu wyliczony zwrot stanowiący Grant, będący dofinansowaniem (dotacją celową) pozyskanym ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego. Z treści zadanego pytania można wywnioskować, że Organ zadał pytanie w stosunku do realizacji Projektów Parasolowych, w których to mieszkaniec wpłaca wkład własny na rzecz Gminy. Przedmiotowy projekt jest Projektem Grantowym, o zupełnie innej formule, w której to mieszkaniec nie wpłaca żadnych środków na rzecz strony przyznającej dotację celową, tym samym nie dochodzi do świadczenia usług ze strony Gminy na rzecz mieszkańca.
Gdyby Gmina nie otrzymała dofinansowania, w ogóle nie doszłoby do realizacji projektu. Wtedy mieszkaniec nie tyle, że nie byłby zobowiązany do uiszczenia opłaty/wkładu własnego, co w ogóle nie ponosiłby kosztu projektu.
Jak zaznaczono w odpowiedzi na pytanie 2, w przedmiotowym projekcie mieszkańcy nie wpłacają żadnych wpłat na konto Gminy. Zatem Gmina nie uzależnia wykonania na rzecz mieszkańców/podmiotów czynności związanych z wymianą źródła ciepła od dokonania przez nich wpłaty.
Warunki udziału w konkursie są jednakowe dla wszystkich mieszkańców/podmiotów. Warunki umowy również będą jednakowe – z tą różnicą, że wysokość dofinansowania jest zróżnicowana i zależy między innymi od wielkości oraz rodzaju montowanej instalacji OZE oraz wysokości poniesionych kosztów. Jednocześnie dwóch różnych mieszkańców, którzy wnioskowaliby o refundację w tej samej grupie technologicznej i zamontowaliby identyczne instalacje oraz ponieśli identyczne koszty otrzymaliby taki sam zwrot części poniesionych wydatków.
Nie, wysokość otrzymanego przez Gminę dofinansowania nie jest uzależniona od ilości mieszkańców/podmiotów biorących udział w projekcie. W przedmiotowym projekcie, który uzyskał dofinansowanie w ramach konkursu, liczba mieszkańców miała wpływ na liczbę punktów przyznawaną projektowi, czyli na to, czy wniosek uzyska czy nie uzyska dofinansowania. Natomiast nie miała wpływu na to, jaka będzie wysokość dofinansowania. Wysokość dofinansowania jest taka, o jaką Gmina wnioskowała i związana jest między innymi z maksymalną wysokością dofinansowania w konkursie w zależności od występowania pomocy publicznej/de minimis lub braku jej występowania. Tym samym wysokość dofinansowania była uzależniona od wnioskowanej przez Gminę wysokości w ramach warunków realizacji konkursu.
Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozliczania środków otrzymanych z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego z Instytucją Pośredniczącą. Wydatki w projekcie są podzielone na dwie grupy:
1. wydatki okołoprojektowe – są to koszty organizacji konkursu, przygotowania dokumentacji do złożenia wniosku o dofinansowanie, koszty zarządzania projektem, weryfikacji technicznej zgłoszonych do projektu lokalizacji oraz inspektora nadzoru, który sprawdzi poprawność zainstalowanych systemów OZE. Wydatki te pokrywa Gmina i nie są one w żadnej części ponoszone przez mieszkańców. Wydatki te są również dofinansowane z EFRR.
2. granty – są to koszty robót, materiałów budowlanych oraz dokumentacji projektowej, dla poszczególnych instalacji OZE.
  Struktura finansowania Grantu dzieli się na 2 części:
  - 15% wydatków ponosi mieszkaniec,
  - 85% jest dofinansowane z EFRR.
  Procedura finansowania polega na tym, że najpierw mieszkaniec ponosi 100% kosztów montażu instalacji, następnie składa wniosek o rozliczenie grantu i Gmina przelewa mu refundację (dotację celową) z EFRR czyli 85% wydatków kwalifikowalnych.
3. Gmina rozlicza z DIP wydatki poniesione przez siebie (grupa a – wydatki okołoprojektowe) oraz dotacje przekazane mieszkańcom (grupa b).
Tak, w przypadku niezrealizowania projektu Wnioskodawca będzie zobowiązany do zwrotu otrzymanych środków pieniężnych.
Na tym etapie jeszcze nie zawarto umów z mieszkańcami. Mieszkańcy będą składali wnioski o udział w projekcie oraz będą kwalifikowani według kolejności zgłoszeń pod warunkiem spełnienia kryteriów formalnych. Warunki odstąpienia od umowy określa poniższy paragraf 19 wzoru Umowy o przekazanie grantu (Grantodawca – Gmina, Grantobiorca – mieszkaniec):
„ § 19. Tryb i warunki rozwiązania Umowy
1. Grantodawca może rozwiązać Umowę o powierzenie Grantu bez wypowiedzenia, jeżeli:
  1. Grantobiorca nie zrealizował celu założonego w Projekcie polegającym na realizacji Grantu lub nie zrealizował pełnego zakresu rzeczowego Projektu polegającego na realizacji Grantu lub nie osiągnął wskaźników założonych w projekcie;
  2. Grantobiorca zaprzestał realizacji Projektu polegającego na realizacji Grantu lub zrealizował go w sposób niezgodny z Umową o powierzenie Grantu, przepisami prawa lub procedurami właściwymi dla Programu Grantowego;
  3. Grantobiorca w sposób istotny nie wywiązał lub nie wywiązuje się z obowiązków nałożonych na niego w Umowie o powierzenie Grantu;
  4. Grantobiorca odmówił poddania się kontroli Grantodawcy bądź innych upoważnionych podmiotów albo audytowi, rozumianego jako niewywiązanie się ze zobowiązań zawartych w Umowie o powierzenie Grantu;
  5. Grantobiorca złożył lub przedstawił Grantodawcy w trakcie ubiegania się o dofinansowanie oraz w trakcie realizacji Projektu polegającego na realizacji Grantu – jako autentyczne – nie odpowiadające stanowi faktycznemu, nieprawdziwe, sfałszowane, podrobione, przerobione lub poświadczające nieprawdę albo niepełne dokumenty i informacje;
  6. Grantobiorca nie przedłożył wniosku o refundację, pomimo wezwań pisemnych, nie złożył uzupełnień do wniosku lub do wnioskowanych zmian w terminie wskazanym przez Grantodawcę;
  7. względem Grantobiorcy prowadzone jest postępowanie właściwego organu lub podmiotu prawa publicznego uniemożliwiające wywiązywanie się przez Grantobiorcę z obowiązków określonych w Umowie o powierzenie Grantu, w tym z realizacji Projektu polegającego na realizacji Grantu, jak również realizację praw Grantodawcy i innych instytucji określonych w Umowie o powierzenie Grantu;
  8. Grantobiorca został wpisany do rejestru podmiotów wykluczonych w związku z nieprawidłowościami podczas realizacji Projektu polegającego na realizacji Grantu;
  9. w wyniku działania siły wyższej nastąpiło zawieszenie realizacji przez Grantobiorcę obowiązków wynikających z Umowy o powierzenie Grantu, trwające dłużej niż 3 miesiące;
  10. Grantobiorca nie przystąpił niezwłocznie do realizacji obowiązków wynikających z Umowy o powierzenie Grantu w ciągu 1 miesiąca licząc od następnego dnia po dniu ustania działania siły wyższej;
  11. Grantobiorca przeniósł prawa i obowiązki wynikające z Umowy o powierzenie Grantu na inny podmiot bez zgody Grantodawcy;
  12. Grantodawca nie wyraził zgody na zawarcie aneksu będącego skutkiem okoliczności mogących skutkować przeniesieniem praw i obowiązków wynikających z Umowy o powierzenie Grantu na inny podmiot, a Grantobiorca nie odstąpił od planowanych zmian;
  13. Grantobiorca nie wyraził, zgody na stosowanie zmienionych Wytycznych, o których mowa w § 12 i 13 Umowy o powierzenie Grantu.
2. Umowa o powierzenie Grantu może ulec rozwiązaniu na pisemny wniosek Grantobiorcy.
3. W przypadku Grantobiorcy, na którym nie ciąży obowiązek zwrotu środków, umowa zostaje rozwiązana po otrzymaniu przez Grantodawcę pisemnego wniosku Grantobiorcy.
4. Rozwiązanie Umowy o powierzenie Grantu w trybach, o których mowa w ust. 1, 2 nie zwalnia Grantobiorcy, z przechowywania dokumentacji związanej z realizacją Projektu polegającego na realizacji Grantu.
5. W razie rozwiązania Umowy z przyczyn, o których mowa w ust. 1 Grantobiorcy nie przysługuje odszkodowanie”.
Mieszkaniec/podmiot będzie występował do Gminy o zrefundowanie części poniesionych wydatków. Zgodnie z procedurą realizacji projektu, najpierw Gmina ogłasza konkurs dla mieszkańców, mieszkańcy składają wnioski podlegające weryfikacji i kwalifikują się do projektu bądź nie. Zakwalifikowani mieszkańcy zlecają wybranym przez siebie firmom wykonanie projektu oraz podpisują warunkową umowę wykonania instalacji definiującą koszt inwestycji, a następnie podpisują umowę z Gminą o przekazanie Grantu i wiedzą, że część poniesionych przez nich wydatków zostanie zrefundowana (o ile zrealizują projekt zgodnie z warunkami umowy). Mieszkańcy ponoszą koszty wykonania zadania i przedstawiają do weryfikacji dowody księgowe oraz protokoły odbioru (składają wniosek o płatność). Po weryfikacji Gmina przelewa na konto mieszkańca kwotę odpowiadającą określonej wysokości dofinansowania.
Każdy mieszkaniec będzie miał możliwość dokonania zakupu towarów i usług w ramach OZE u dowolnego dostawcy zgodnie z poniższymi wytycznymi do realizacji projektów Grantowych konkursu:
„Grantobiorca zobowiązany jest przestrzegania zapisów Wytycznych w zakresie kwalifikowalności wydatków w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności na lata 2014-2020, podrozdziału 6.20.
Na podstawie zapisów przywołanego podrozdziału Grantobiorca zobowiązany jest do wykazania (w stosunku do Grantodawcy), iż dokonane wydatki kwalifikowane zostały przez niego poniesione w sposób oszczędny, tzn. niezawyżony w stosunku do średnich cen i stawek rynkowych i spełniający wymogi uzyskiwania najlepszych efektów z danych nakładów.
W celu spełnienia ww. wymagań Grantobiorca zobowiązuje się co najmniej do bezpośredniego skierowania zapytania ofertowego dotyczącego realizowanego wydatku do potencjalnych wykonawców lub przeprowadzenia badania rynku poprzez analizę stron www lub drogą telefoniczną w celu pozyskania porównania i wyboru najkorzystniejszej oferty rynkowej. Grantobiorca zobowiązuje się do udokumentowania przeprowadzonej procedury poprzez zgromadzenie i archiwizację stosownej dokumentacji (np. zapytań ofertowych, pisemnych ofert, zrzutów ekranowych, sporządzonego pisemnego oświadczenia dotyczącego przeprowadzonego rozeznania rynku)”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z otrzymaniem przez Wnioskodawcę środków unijnych w ramach realizacji opisanego w zdarzeniu przyszłym Projektu, otrzymane dofinansowanie będzie stanowiło podstawę opodatkowania w myśl art. 29a ust. 1 z uwzględnieniem art. 29a ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm., dalej: ustawa o VAT) i co do zasady będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie wystąpi konieczność odprowadzenia podatku VAT należnego z tytułu otrzymanej dotacji z UE w ramach omawianego Projektu przez Gminę, bowiem otrzymane dofinansowanie nie będzie stanowiło podstawy opodatkowania w myśl art. 29a ust. 1 z uwzględnieniem art. 29a ust. 6 ustawy o VAT.

Powyższe Wnioskodawca argumentuje tym, że nie wystąpi świadczenie usług/dostawa towarów na rzecz mieszkańca ze strony Gminy, które podlegałoby opodatkowaniu VAT zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, jedynie w sytuacji, gdy to Gmina dokonywałaby świadczenia usług na rzecz mieszkańca, który to płaciłby Gminie za wymianę źródła ciepła wystąpiłaby konieczność opodatkowania nie tylko ceny, którą musiałby Gminie zapłacić mieszkaniec, lecz także dofinansowania otrzymanego z UE, dzięki któremu wymiana źródła ciepła stała się tańsza dla mieszkańca.

Powyższe wynika z brzmienia art. 29a ust. 1 ustawy o VAT w zw. z art. 403 ustawy Prawo ochrony środowiska.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika (tu: przez Gminę).

Na postawie zaś art. 403 ust. 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 519 ze zm.), do zadań własnych gmin należy finansowanie ochrony środowiska w zakresie określonym w art. 400a ust. 1 pkt 2, 5, 8, 9, 15, 16, 21-25, 29, 31, 32 i 38-42 w wysokości nie mniejszej niż kwota wpływów z tytułu opłat i kar, o których mowa w art. 402 ust. 4, 5 i 6, stanowiących dochody budżetów gmin, pomniejszona o nadwyżkę z tytułu tych dochodów przekazywaną do wojewódzkich funduszy.

Finansowanie ochrony środowiska i gospodarki wodnej na podstawie ww. regulacji odbywa się w trybie określonym w przepisach odrębnych, przy czym finansowanie to może polegać na udzielaniu dotacji celowej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych z budżetu gminy lub budżetu powiatu na finansowanie lub dofinansowanie kosztów inwestycji:

podmiotów niezaliczonych do sektora finansów publicznych, w szczególności:
1. osób fizycznych,
2. wspólnot mieszkaniowych,
osób prawnych,
1. przedsiębiorców;
2. jednostek sektora finansów publicznych będących gminnymi lub powiatowymi osobami prawnymi.

Zasady udzielania dotacji celowej, o której mowa wyżej, obejmujące w szczególności kryteria wyboru inwestycji do finansowania lub dofinansowania oraz tryb postępowania w sprawie udzielania dotacji i sposób jej rozliczania określa rada gminy.

Wnioskodawca zakłada zatem, że udzielenie dotacji celowej mieszkańcowi (osobie fizycznej) nastąpi na podstawie umowy. Zaznacza także, że w przypadku, gdy dotacja stanowi pomoc publiczną lub pomoc de minimis jej udzielenie następuje z uwzględnieniem warunków dopuszczalności tej pomocy określonych w przepisach prawa Unii Europejskiej.

Przenosząc powyższe na grunt ustawy o VAT Wnioskodawca wskazuje, że sama okoliczność otrzymania środków finansowych przez mieszkańca od Gminy nie generuje skutków podatkowych w VAT ani dla Gminy, ani dla osoby fizycznej. Mieszkaniec ten otrzyma refundację poniesionych wydatków wymiany źródła ciepła u prywatnego przedsiębiorcy, który to wystawi imienną fakturę na osobę fizyczną. Wysokość dotacji udzielonej przez UE na rzecz Gminy pozostaje tym samym bez związku przyczynowo-skutkowego dla zastosowanej przez podmiot trzeci ceny, którą płaci mieszkaniec.

Dodatkowo Wnioskodawca zaznacza, że z uwagi na brak czynności opodatkowanych VAT w ramach Projektu nie wystąpi prawna możliwość pomniejszenia podatku VAT należnego o wartość podatku naliczonego z faktur zakupowych związanych z realizacją planowanego przedsięwzięcia. Podatek VAT pozostaje zatem wydatkiem kwalifikowanym, o czym Wnioskodawca nadmienił w opisie zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca zwraca też uwagę Organu, że w sprawach związanych z uzyskiwaniem pomocy finansowej przez JST z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 wydawane były liczne interpretacje indywidualne przez organy podatkowe.

Przy czym w przeważającej wielkości wniosków o wydanie interpretacji indywidualnej gminy wskazywały, że dotacje te w ich przypadku mają bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu świadczenia usług, zatem stanowią zapłatę otrzymaną od osoby trzeciej podlegającą opodatkowaniu VAT. Czasem wskazywano, że wybudowane instalacje pozostają własnością gmin, są jej środkami trwałymi. W konsekwencji ww. dofinansowania rzeczywiście stanowiły podstawę opodatkowania w myśl art. 29a ust. 1 z uwzględnieniem art. 9a ust. 6 ustawy, co do zasady podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Tak stanowią przykładowo interpretacja indywidualna z dnia 15 września 2017 r. wydana przez Dyrektora Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.341.2017.2.JM; interpretacja indywidualna z dnia 28 kwietnia 2017 r. wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-2.4012.51.2017.1.EJU; czy interpretacja indywidualna z dnia 2 marca 2018 r. wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.20.2018.2.JSZ.

Wnioskodawca ponownie podkreśla, że interpretacje te odnoszą się do sytuacji, w której to gmina reguluje zobowiązanie wobec wykonawców i dokonuje odpłatnego świadczenia dla mieszkańca, który płaci gminie mniejszą należność, z uwagi na to, że gmina otrzymała dofinansowanie z UE.

Przy takim stanie faktycznym organy wskazują: „Reasumując, podstawą opodatkowania dla świadczonych przez Gminę na rzecz mieszkańców usług montażu i podpięcia instalacji jest nie tylko kwota należna, w postaci wpłat, których dokonują uczestnicy projektu zgodnie z zawartymi umowami, ale także środki otrzymane przez Gminę od podmiotu trzeciego na realizację ww. projektu, w części w jakiej dofinansują one cenę świadczonych na rzecz mieszkańców usług, pomniejszone o kwotę podatku należnego. W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe”.

W ramach przestawionego przez Wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego, Projekt, który realizować będzie Gmina opiera się o odmienne rozliczenie z mieszkańcami niż przedstawione powyżej, ponieważ Gmina nie będzie świadczyć usług dla mieszkańców, lecz jedynie przekaże z otrzymanych środków z UE dotacje celowe dla osób fizycznych, które refundować będą wydatki związane z OZE poniesione bezpośrednio przez te osoby.

Jak argumentował sąd administracyjny w Wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 11 maja 2017 r., sygn. akt I SA/Rz 173/17: Dotacje obejmujące część kosztów bieżącej działalności beneficjenta prawie zawsze wpływają na cenę dostarczonych towarów i usług świadczonych przez beneficjenta. Z uwagi na to, że korzysta on z dotacji, może oferować towary i usługi po cenach niższych, po których nie mógłby zaoferować je gdyby z dotacji nie korzystał. Nie jest konieczne, by dotacja odpowiadała bezpośrednio zwiększeniu ceny dostarczonych towarów, wystarczy by relacja pomiędzy związkiem ceny a dotacją, która może mieć charakter zryczałtowany, była istotna.

Gmina nie będzie oferowała mieszkańcom dostawy towarów/świadczenia usług, lecz w ramach umowy przekaże dotację celową na wymianę źródeł energii, które mieszkańcy nabędą od podmiotów trzecich – otrzymana prze Gminę pomoc finansowa przy Projekcie, zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

Podsumowując, Wnioskodawca uważa, że w związku z otrzymaniem środków unijnych w ramach realizacji Projektu nie wystąpi konieczność zapłaty podatku VAT należnego przez Gminę, ponieważ dofinansowanie to nie będzie stanowiło dopłaty do ceny dla mieszkańca w ramach usługi nabytej od Gminy, bowiem mieszkaniec nabywać będzie usługę od podmiotu trzeciego, zaś Gmina będzie refundować poniesione wydatki w ramach dotacji celowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Należy wyjaśnić, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym, związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów/świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny. Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów/świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą. Należy stwierdzić, że czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie świadczącego usługę. Zatem pod pojęciem odpłatności świadczenia usług należy rozumieć prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów/świadczącego usługę do żądania od odbiorcy towaru/usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Na mocy art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę, obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy. Stosownie do tego przepisu, podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Na podstawie art. 29a ust. 7 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Z powyższych przepisów wynika, że co do zasady podstawa opodatkowania obejmuje wszystko co stanowi wartość otrzymanego świadczenia, które dostawca lub świadczący usługę otrzymuje lub powinien otrzymać od kupującego. Przepis art. 29a ust. 6 i ust. 7 ustawy wymienia elementy, które powinny być wliczane bądź nie powinny być wliczane do podstawy opodatkowania.

Dla określenia, czy dane dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) podlegają czy też nie podlegają opodatkowaniu istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania. Z treści powołanych wyżej przepisów wynika więc, że w sytuacji, gdy podatnik, w związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług, otrzymuje dofinansowanie (dotację, subwencję), stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi, tego rodzaju dofinansowanie stanowi obok ceny, uzupełniający element podstawy opodatkowania z tytułu danej dostawy lub świadczenia. Kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje nie dające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.

Włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi. Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą towarów lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zatem podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne – na pokrycie kosztów działalności (czy też kosztów realizacji konkretnego zadania) nie zwiększa podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega opodatkowaniu.

Przepis art. 29a ust. 1 ustawy jest odpowiednikiem art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Należy uznać, że opodatkowanie subwencji (dotacji) stanowi wyjątek od zasad ogólnych wspólnego systemu VAT. Nie wszystkie subwencje (dotacje) stanowią element podstawy opodatkowania VAT. Jedynie takie, które są subwencjami (dotacjami) związanymi bezpośrednio z ceną dostawy towarów czy ceną świadczenia usług. Wyjątek ten należy interpretować w sposób ścisły. Wykładnia ścisła prowadzi do wniosku, że tylko subwencje (dotacje) bezpośrednio wpływające na cenę transakcji podlegają opodatkowaniu. Natomiast inne subwencje (dotacje) nie wchodzą tym samym do podstawy opodatkowania, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Istotnym zatem dla wykładni art. 29a ust. 1 ustawy jest wyjaśnienie pojęcia „dotacji i subwencji bezpośrednio związanych z ceną”.

W tym celu istotne znaczenie ma orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W szczególności wyroki w sprawach C-184/00 (Office des products wallons ASBL v. Belgian State) oraz C-353/00 (Keeping Newcastle Warm Ltd. v. Commisioners of Customs and Excise, w skrócie KNW).

W wyroku C-184/00 Trybunał stwierdził, że pojęcie subwencji (dotacji) bezpośrednio związanych z ceną należy interpretować jako obejmujące wyłącznie subwencje, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, a które są wypłacane przez podmiot trzeci w stosunku do sprzedawcy lub świadczącego. Trybunał argumentował, że w celu ustalenia, czy dotacja stanowi wynagrodzenie, cena towarów i usług musi, co do zasady, być ustalana nie później, niż w momencie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu. Zobowiązanie do zapłaty dotacji dokonane przez osobę, która jej udziela, rodzi korelat, jakim jest prawo beneficjenta do jej otrzymania, ponieważ dokonał on dostawy podlegającej opodatkowaniu. Ten związek pomiędzy dotacją a ceną musi być jednoznacznie widoczny na podstawie indywidualnej analizy okoliczności stanowiących podstawę wypłaty tego wynagrodzenia. Z drugiej strony nie jest konieczne, aby cena towarów lub usług bądź część tej ceny została ustalona. Wystarczy, by możliwe było jej ustalenie. Cena, jaką płaci nabywca, musi być ustalana w taki sposób, że zmniejsza się ona w proporcji do dotacji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, co zatem stanowi element ustalenia ceny, jakiej żąda ten ostatni. Trybunał w sprawie będącej przedmiotem rozpoznania wskazał sądowi odsyłającemu szereg wskazówek, stwierdzając, że sąd krajowy musi zbadać obiektywnie, czy fakt, że dotacja jest wypłacana sprzedawcy lub świadczącemu pozwala mu sprzedawać towary lub świadczyć usługi po cenie niższej, niż musiałby on żądać w braku takiej dotacji. Nie jest konieczne, by dotacja odpowiadała bezpośrednio zmniejszeniu ceny dostarczanych towarów, wystarczy by relacja pomiędzy zmniejszeniem ceny a dotacją, która może być wyrażona ryczałtowo, była istotna.

W wyroku C-353/00 Trybunał wyraził pogląd, że niezależnie od tego, czy dofinansowanie spełnia warunek bezpośredniego związku z ceną, czy też nie spełnia takiego warunku, zwiększać będzie podstawę opodatkowania, jeśli osoba trzecia (także organ władzy publicznej) wpłaca pewną kwotę pieniędzy na poczet usług świadczonych na rzecz osoby fizycznej. Orzeczenie to dotyczyło dopłat wypłacanych firmie zajmującej się usługami związanymi z doradztwem w dziedzinie energetyki.

Związek dotacji z ceną nie został szczegółowo przeanalizowany w tym wyroku. Szersze uwagi na ten temat znalazły się natomiast w opinii rzecznika generalnego oraz pisemnym stanowisku rządu Wielkiej Brytanii, które zaaprobował Trybunał. Jak wskazuje rzecznik „dotacje mogą mieć różną formę i charakter. Zwykle przez dotacje (subwencje) rozumie się sumy wypłacane danemu podmiotowi z funduszy publicznych w interesie ogólnym. W praktyce dotacje mogą mieć postać dopłat ogólnych do działalności przedsiębiorstwa (i wówczas nie podlegają opodatkowaniu) albo też stanowić subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po niższej cenie (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony). W tym ostatnim przypadku podlegają podatkowi VAT. Tego rodzaju dotacje występowały w przypadku KNW. Istniał bezpośredni związek pomiędzy usługami podatnika, a otrzymywanymi dotacjami (dotacje były korelatem usług i wypłacano je tylko w razie ich świadczenia; również kwotowo zależały od liczby usług). Wpływ na cenę również był oczywisty: ostateczny odbiorca nie musiał płacić za usługę właśnie z powodu pokrycia jej dotacją. Mimo że dotacje oczywiście wpływały na działalność przedsiębiorstwa i w sensie ekonomicznym pokrywały część kosztów jego funkcjonowania, przede wszystkim były one związane z ceną. Dlatego też nie można było ich traktować jako pozostających poza podatkiem VAT”.

Jeżeli otrzymywana dotacja jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia (tj. świadczenie dzięki dotacji ma cenę niższą o konkretną kwotę lub świadczeniobiorca otrzymuje je za darmo), taka dotacja podlega VAT. Jeżeli natomiast związek tego rodzaju nie występuje i równocześnie dotacja nie jest elementem wynagrodzenia związanego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można – i należy – potraktować ją jako płatność niepodlegającą podatkowi VAT. Zatem dotacja podlega opodatkowaniu jeżeli ma bezpośredni związek z ceną towaru/usługi świadczonej przez otrzymującego dotację i w takiej sytuacji przyjmuje się, że dotacja ta stanowi składnik tej ceny.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Gmina – będąca zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT – będzie realizowała projekt, współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014 2020, Działanie 3.1. Produkcja i dystrybucja energii ze źródeł odnawialnych. Ubiegając się o dofinansowanie, Gmina wskazała podatek VAT naliczony od wydatków na przedmiotową inwestycję jako wydatek kwalifikowany w ramach niniejszego Projektu. Gmina nie będzie bowiem miała możliwości odzyskania podatku VAT. Ponadto Wnioskodawca poinformował, że w ramach realizacji przedmiotowego Projektu, część wydatków zostanie pokryta ze środków własnych Gminy. Przy czym Wnioskodawca zaznacza, że ta część wydatków, która pokryta jest z budżetu własnego Gminy, stanowi wydatki okołoprojektowe. Poza kosztami okołoprojektowymi ponoszonymi aż do końca etapu realizacji projektu, projekt nie ma generować kosztów dla Wnioskodawcy na etapie operacyjnym. Natomiast finansowanie wydatków na granty pochodzić będzie z budżetów Grantobiorców, zaliczki przekazanej Wnioskodawcy oraz refundacji poniesionych kosztów przekazywanej Grantobiorcy po rozliczeniu projektu. Gmina własnych środków nie dostarczy Grantobiorcy. W ramach Projektu, Gmina przekaże mieszkańcom dotację celową w trybie art. 403 ustawy Prawo Ochrony Środowiska. Mieszkaniec sam nabywał będzie towary i usługi w ramach OZE, a następnie będzie ubiegał się o zrefundowanie części lub całości poniesionych wydatków. Realizacja projektu zależy od otrzymania dofinansowania. Gdyby Gmina nie otrzymała dofinansowania na to zadanie to nie realizowałaby ww. projektu. W przedmiotowym projekcie mieszkaniec nie uiszcza żadnej opłaty/wkładu własnego, bowiem to mieszkaniec ponosi pełny koszt realizacji Grantu (wymiana źródła ciepła/montaż instalacji OZE) i składa wniosek o jego częściową refundację (zwrot części kosztów), zaś Gmina po weryfikacji przelewa mu wyliczony zwrot stanowiący Grant, będący dofinansowaniem (dotacją celową) pozyskanym ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego. Przedmiotowy projekt jest Projektem Grantowym, w którym mieszkaniec nie wpłaca żadnych środków na rzecz strony przyznającej dotację celową, tym samym nie dochodzi do świadczenia usług ze strony Gminy na rzecz mieszkańca. Gdyby Gmina nie otrzymała dofinansowania, w ogóle nie doszłoby do realizacji projektu. Wtedy mieszkaniec nie tyle, że nie byłby zobowiązany do uiszczenia opłaty/wkładu własnego, co w ogóle nie ponosiłby kosztu projektu. W przedmiotowym projekcie mieszkańcy nie wpłacają żadnych wpłat na konto Gminy. Zatem Gmina nie uzależnia wykonania na rzecz mieszkańców/podmiotów czynności związanych z wymianą źródła ciepła od dokonania przez nich wpłaty. Warunki udziału w konkursie są jednakowe dla wszystkich mieszkańców/podmiotów. Warunki umowy również będą jednakowe – z tą różnicą, że wysokość dofinansowania jest zróżnicowana i zależy między innymi od wielkości oraz rodzaju montowanej instalacji OZE oraz wysokości poniesionych kosztów. Jednocześnie dwóch różnych mieszkańców, którzy wnioskowaliby o refundację w tej samej grupie technologicznej i zamontowaliby identyczne instalacje oraz ponieśli identyczne koszty otrzymaliby taki sam zwrot części poniesionych wydatków. Wysokość otrzymanego przez Gminę dofinansowania nie jest uzależniona od ilości mieszkańców/podmiotów biorących udział w projekcie. Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozliczania środków otrzymanych z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego z Instytucją Pośredniczącą. Wydatki w projekcie są podzielone na dwie grupy:

wydatki okołoprojektowe – są to koszty organizacji konkursu, przygotowania dokumentacji do złożenia wniosku o dofinansowanie, koszty zarządzania projektem, weryfikacji technicznej zgłoszonych do projektu lokalizacji oraz inspektora nadzoru, który sprawdzi poprawność zainstalowanych systemów OZE. Wydatki te pokrywa Gmina i nie są one w żadnej części ponoszone przez mieszkańców. Wydatki te są również dofinansowane z EFRR.
granty – są to koszty robót, materiałów budowlanych oraz dokumentacji projektowej, dla poszczególnych instalacji OZE.

Struktura finansowania Grantu dzieli się na 2 części:

15% wydatków ponosi mieszkaniec,
85% jest dofinansowane z EFRR.

Procedura finansowania polega na tym, że najpierw mieszkaniec ponosi 100% kosztów montażu instalacji, następnie składa wniosek o rozliczenie grantu i gmina przelewa mu refundację (dotację celową) z EFRR czyli 85% wydatków kwalifikowalnych. Gmina rozlicza z DIP wydatki poniesione przez siebie (grupa a – wydatki okołoprojektowe) oraz dotacje przekazane mieszkańcom (grupa b). W przypadku niezrealizowania projektu Wnioskodawca będzie zobowiązany do zwrotu otrzymanych środków pieniężnych. Na tym etapie jeszcze nie zawarto umów z mieszkańcami. Mieszkańcy będą składali wnioski o udział w projekcie oraz będą kwalifikowani według kolejności zgłoszeń pod warunkiem spełnienia kryteriów formalnych. Warunki odstąpienia od umowy określa paragraf 19 wzoru Umowy o przekazanie grantu. Mieszkaniec/podmiot będzie występował do Gminy o zrefundowanie części poniesionych wydatków. Zgodnie z procedurą realizacji projektu, najpierw Gmina ogłasza konkurs dla mieszkańców, mieszkańcy składają wnioski podlegające weryfikacji i kwalifikują się do projektu bądź nie. Zakwalifikowani mieszkańcy zlecają wybranym przez siebie firmom wykonanie projektu oraz podpisują warunkową umowę wykonania instalacji definiującą koszt inwestycji, a następnie podpisują umowę z Gminą o przekazanie Grantu i wiedzą, że część poniesionych przez nich wydatków zostanie zrefundowana (o ile zrealizują projekt zgodnie z warunkami umowy). Mieszkańcy ponoszą koszty wykonania zadania i przedstawiają do weryfikacji dowody księgowe oraz protokoły odbioru (składają wniosek o płatność). Po weryfikacji Gmina przelewa na konto mieszkańca kwotę odpowiadającą określonej wysokości dofinansowania. Każdy mieszkaniec będzie miał możliwość dokonania zakupu towarów i usług w ramach OZE u dowolnego dostawcy zgodnie z wytycznymi do realizacji projektów Grantowych.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą wskazania, czy w związku z otrzymaniem przez Wnioskodawcę środków unijnych w ramach realizacji opisanego Projektu, otrzymane dofinansowanie będzie stanowiło podstawę opodatkowania w myśl art. 29a ust. 1 z uwzględnieniem art. 29a ust. 6 ustawy i co do zasady będzie podlegało podatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Należy podkreślić, że na gruncie ustawy o VAT dla uznania danego dofinansowania (dotacji/subwencji/innej dopłaty) za kwotę należną z tytułu sprzedaży przesądzające znaczenie ma fakt, czy dofinansowanie to ma bezpośredni wpływ na konkretną, ustaloną dla danej czynności cenę, jaką ma zapłacić otrzymujący towar/usługę. Z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości wynika, że bezpośredni związek dopłaty z ceną (a więc cenotwórczy charakter tej dopłaty) występuje jedynie w przypadku, gdy w sposób jednoznaczny można określić jej wpływ na poziom ceny konkretnego towaru/usługi. Jest to natomiast możliwe w przypadku, gdy dotację można uznać za „korelat” świadczonej usługi lub dostarczanego towaru, tzn. gdy wypłacana jest tylko w razie świadczenia konkretnych usług lub dostawy konkretnego towaru, kwotowo również zależy od ilości świadczonych usług lub dostarczonych towarów.

Jak wcześniej wskazano, jeżeli otrzymana dotacja jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia, taka dotacja podlega VAT. Z kolei, jeśli związek tego rodzaju nie występuje i równocześnie dotacja nie jest elementem wynagrodzenia związanego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można – i należy – potraktować ją jako płatność niepodlegającą podatkowi VAT.

Z uwagi na przedstawione okoliczności sprawy należy stwierdzić, że jeżeli:

to mieszkaniec Gminy sam wybiera wykonawcę instalacji OZE i zawiera z nim umowę,
faktura jest wystawiana przez przedsiębiorcę dokonującego montażu instalacji na mieszkańca Gminy,
mieszkaniec jest właścicielem ww. instalacji,
Wnioskodawca nie angażuje się w realizację przedmiotowej inwestycji w żaden sposób,
pomiędzy stronami, tj. Wnioskodawcą i mieszkańcami, nie ma żadnych innych płatności ani świadczeń,

to pomiędzy Gminą (Grantodawcą) a jej mieszkańcami (Grantobiorcami) dochodzi jedynie do zwrotu części kosztów nabycia instalacji OZE poniesionych przez mieszkańców Gminy. Zatem nie będziemy mieli do czynienia – w stosunku do tej części dofinansowania ze środków unijnych, która będzie przekazywana przez Gminę mieszkańcom w ramach dotacji celowej związanej z zakupem instalacji OZE – z czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, a przekazywanych środków finansowych nie będzie można uznać za wynagrodzenie z tytułu świadczonej usługi/dokonanej dostawy towarów na rzecz mieszkańców.

W konsekwencji dofinasowanie, które Gmina otrzyma w związku z realizacją opisanego Projektu, nie będzie stanowiło dotacji, subwencji lub innej dopłaty o podobnym charakterze mającej bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, gdyż w przedmiotowej sytuacji Gmina nie będzie nabywać towarów ani usług i nie będzie odsprzedawać ich dalej na rzecz Grantobiorcy.

Zatem nie dojdzie po stronie Zainteresowanego do odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług. Oznacza to, że przedmiotowe dofinansowanie nie będzie mieć na celu sfinansowania ceny sprzedaży. Tym samym otrzymane dofinansowanie z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego na realizację Projektu będącego przedmiotem wniosku, nie zwiększy podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy, a tym samym nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz przedstawiony przez Wnioskodawcę opis sprawy stwierdzić należy, że w związku z otrzymaniem przez Wnioskodawcę środków unijnych w ramach realizacji opisanego Projektu, otrzymane dofinansowanie nie będzie stanowiło podstawy opodatkowania w myśl art. 29a ust. 1 z uwzględnieniem art. 29a ust. 6 ustawy, tym samym nie będzie podlegało podatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, wynikające z opisu sprawy bądź własnego stanowiska nieobjęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii braku prawnej możliwości pomniejszenia podatku należnego o wartość podatku naliczonego z faktur zakupowych związanych z realizacją planowanego przedsięwzięcia.

Jednocześnie należy podkreślić, że wydana interpretacja dotyczy jedynie kwestii opodatkowania podatkiem VAT tej części dofinansowania otrzymanej przez Gminę z EFRR, która odnosi się do poniesionych przez mieszkańców wydatków zrefundowanych w ramach dotacji celowej przyznanej na wymianę źródła energii, gdyż Wnioskodawca tylko w tym zakresie przedstawił swoje stanowisko. Przedmiotowa interpretacja nie dotyczy zatem opodatkowania podatkiem VAT otrzymanego przez Gminę dofinansowania ze środków unijnych na poniesione przez Gminę wydatki okołoprojektowe.

Ponadto należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin