Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.346.2018.1.JKT
z 4 września 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 10 lipca 2018 r. (data wpływu 13 lipca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy opisane wydatki inwestycyjne związane z inwestycją w nowy budynek produkcyjno-magazynowy, realizowaną na podstawie zezwolenia z 2018 r., mogą zostać w całości zaliczone do wydatków inwestycyjnych kwalifikowanych do obliczenia wielkości zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 w zw. z art. 17 ust. 4 Ustawy o CIT - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2018 r., wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy opisane wydatki inwestycyjne związane z inwestycją w nowy budynek produkcyjno-magazynowy, realizowaną na podstawie zezwolenia z 2018 r., mogą zostać w całości zaliczone do wydatków inwestycyjnych kwalifikowanych do obliczenia wielkości zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 w zw. z art. 17 ust. 4 Ustawy o CIT.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) prowadzi działalność w zakresie produkcji mieszanek polipropylenowych. Spółka posiada zakład produkcyjny, gdzie produkuje szeroką gamę tworzyw sztucznych.

Spółka posiada aktualnie cztery zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE” lub „Strefa”):

• zezwolenie z dnia 9 września 2005 r.,
• zezwolenie z dnia 25 czerwca 2014 r.,
• zezwolenie z 30 maja 2017 r.,
• zezwolenie z 26 marca 2018 r.

(dalej łącznie: „Zezwolenia”).

Pierwsze z powyższych Zezwoleń dotyczyło budowy zakładu produkcyjnego na terenie Strefy. Zezwolenie z 2014 r. dotyczyło rozbudowy zakładu Spółki poprzez inwestycję w nową wielofunkcyjną linię produkcyjną do produkcji mieszanek termoplastycznych wraz z niezbędną techniczną infrastrukturą towarzyszącą. Z kolei, Zezwolenie z 2017 r. dotyczyło dalszej rozbudowy zakładu produkcyjnego i znaczącego zwiększenia mocy wytwórczych.

Aktualnie, na podstawie Zezwolenia z 2018 r., Spółka planuje realizację nowego projektu inwestycyjnego, który będzie dotyczyć dywersyfikacji portfela produktów Spółki. Nowe produkty Spółki, które mają być produkowane w wyniku nowej inwestycji, to mieszanki przeznaczone głównie dla sektora motoryzacyjnego takie jak:

• Polimery styrenu w formach podstawowych,
• Poliacetale, pozostałe polietery i żywice epoksydowe w formach podstawowych; poliwęglany, żywice alkidowe, poliestry allilowe i pozostałe poliestry w formach podstawowych,
• Polimery propylenu lub pozostałych alkenów w formach podstawowych,
• Poliamidy w formach podstawowych,
• Pozostałe tworzywa sztuczne w formach podstawowych, gdzie indziej niesklasyfikowane,
• Kauczuk syntetyczny w formach podstawowych.
  
  

Dywersyfikacja portfela produktów ma na celu zaspokojenie oczekiwań obecnych klientów motoryzacyjnych Spółki oraz zaoferowanie większego wyboru produktów.

Inwestycja w produkcję nowego portfela produktów wiąże się z budową nowego zakładu produkcyjno-magazynowego, który znajdowałby się w bliskim sąsiedztwie obecnego zakładu produkcyjnego Spółki. Według założeń Spółki, nowa jednostka produkcyjno-magazynowa będzie częścią działalności Spółki realizowanej na terenie Strefy. W pierwszym etapie planowana jest realizacja części produkcyjnej, natomiast w kolejnym etapie części magazynowej przedmiotowej inwestycji. Zgodnie z planem, nowy zakład produkcyjno-magazynowy będzie wybudowany na terenie działek budowlanych należących do Spółki i wchodzących w obręb Strefy. Przy czym niewielka część łącznej kubatury budynku produkcyjno-magazynowego (mniej niż 10% powierzchni użytkowej budynku), z uwagi na wymogi konstrukcyjne oraz ze względu na funkcjonalność przyszłego zakładu, będzie wykraczać na dwie sąsiednie działki budowlane, które stanowią lub będą stanowiły własność Spółki, jednak nie wchodzą w obręb Strefy. Wskazana część zakładu produkcyjno-magazynowego wykraczająca poza obręb Strefy będzie stanowić funkcjonalnie, konstrukcyjnie i technicznie jeden obiekt w postaci budynku produkcyjno-magazynowego. Jednocześnie Spółka zaznacza, że wskazana niewielka część kubatury budynku produkcyjno-magazynowego (mniej niż 10% całkowitej kubatury i powierzchni użytkowej), wykraczająca poza teren Strefy, będzie konstrukcyjnie nierozerwalnie związana z pozostałą częścią budynku, nie będzie mogła funkcjonować odrębnie od reszty budynku, ani nie będzie możliwości jej wykorzystywania bez dostępu do pozostałej części budynku, zlokalizowanej na terenie Strefy. Ponadto, zgodnie z planowanym rozmieszczeniem procesów produkcyjnych i magazynowych w nowym zakładzie, części budynku obejmująca fragmenty położone poza obrębem Strefy będzie wykorzystywana do funkcji administracyjno- magazynowych. Dodatkowo, fragmenty budynku położone poza obrębem Strefy nie będą posiadały odrębnych wejść, dostęp do tych części budynku będzie bowiem możliwy jedynie przez pozostałą część budynku, zlokalizowaną na działkach budowlanych położonych na terenie Strefy.

W związku z powyżej opisanym zdarzeniem przyszłym, Spółka powzięła wątpliwość, czy sposób zlokalizowania budynku produkcyjno-magazynowego, w niewielkiej części (mniej niż 10% powierzchni i kubatury budynku) znajdującego się na działkach poza obrębem Strefy, wpłynie na możliwość zaliczenia wszystkich wydatków inwestycyjnych związanych z jego budową do wydatków kwalifikowanych do obliczenia wielkości zwolnienia podatkowego z tytułu inwestycji realizowanej na podstawie Zezwolenia z 2018 r.

Spółka jest dużym przedsiębiorcą w rozumieniu przepisów ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych (dalej: „ustawa o SSE”).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opisane w stanie faktycznym (winno być zdarzeniu przyszłym) wydatki inwestycyjne związane z inwestycją w nowy budynek produkcyjno-magazynowy realizowaną na podstawie Zezwolenia z 2018 r., mogą zostać w całości zaliczone do wydatków inwestycyjnych kwalifikowanych do obliczenia wielkości zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 w zw. z art. 17 ust. 4 Ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, całość wydatków inwestycyjnych związanych z inwestycją w nowy budynek produkcyjno-magazynowy realizowaną na podstawie Zezwolenia z 2018 r., w tym dotyczących niewielkiej części kubatury budynku wykraczającej poza obręb Strefy, może zostać zaliczona do wydatków inwestycyjnych kwalifikowanych do obliczenia wielkości zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 w zw. z art. 17 ust. 4 Ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm., dalej: „Ustawa o CIT”), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych. Jednocześnie, zgodnie z ust. 4 tego przepisu, zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Jednocześnie, do wyliczenia wielkości wskazanego wyżej zwolnienia podatkowego, konieczne jest prawidłowe określenie wysokości wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną w postaci zwolnienia podatkowego. W odniesieniu do Zezwolenia z 2018 r. wydanego na podstawie ustawy o SSE, definicja kwalifikowanych wydatków inwestycyjnych została przedstawiona w rozporządzeniu wykonawczym do ustawy o SSE tj. w rozporządzeniu Rady Ministrów z 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych.

Zgodnie z par. 6 tego rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy. W dalszej części przepisu wskazane zostały kategorie wydatków inwestycyjnych, które można uznać za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą, w tym m.in. wydatki będące ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika (par. 6 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia). Ponadto, w przypadku przedsiębiorcy innego niż mały i średni, wskazane wyżej wydatki inwestycyjne powinny być nowe (par. 6 ust. 7 rozporządzenia).

Stąd aby uznać wydatki inwestycyjne za kwalifikowane do objęcia zwolnieniem podatkowym w specjalnej strefie ekonomicznej, powinny być spełnione następujące warunki:

1. powinny zostać poniesione na terenie strefy,
2. powinny być zaliczone do listy kwalifikowanych wydatków inwestycyjnych określonych w par. 6 pkt 1 ww. rozporządzenia wykonawczego do ustawy o SSE,
3. w zakresie nabycia lub wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, powinny być zaliczone do składników majątku podatnika,
4. powinny stanowić nowe środki trwałe (dotyczy nabycia lub wytworzenia środków trwałych przez dużych przedsiębiorców).
   
   

Odnosząc wskazane zasady do inwestycji przedstawionej przez Spółkę w opisie zdarzenia przyszłego, Spółka zaznacza, że planowana inwestycja w ramach uzyskanego Zezwolenia z 2018 r.:

• będzie w całości związana z nowo budowanym zakładem produkcyjno-magazynowym tj. nabyciem i wytworzeniem nowych środków trwałych,
• nabywane i wytworzone nowe środki trwałe będą zaliczone do składników majątku Spółki,
• inwestycja będzie realizowana na terenie Strefy tj. wszystkie maszyny i urządzenia nowej linii produkcyjnej nabyte w wyniku przedmiotowej inwestycji będą w całości zlokalizowane w obrębie Strefy, jak również zdecydowana część nowego budynku produkcyjno-magazynowego będzie również położona w obrębie Strefy.
  
  

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, budynek produkcyjno-magazynowy w niewielkim fragmencie (mniej niż 10%) będzie znajdował się również na sąsiednich działkach nie wchodzących w obręb Strefy. Niemniej, przedmiotowy budynek będzie stanowić jedną, nierozłączną konstrukcję, stanowiącą jeden środek trwały w majątku Spółki, którego zdecydowana większość - w tym cała powierzchnia przeznaczona bezpośrednio do procesów produkcyjnych - będzie położona w obrębie Strefy. Stąd w rezultacie planowanej inwestycji nie będzie takiego środka trwałego stanowiącego osobny składnik majątku Spółki, który byłby zlokalizowany poza terenem Strefy.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki można stwierdzić, że całość wydatków inwestycyjnych, które zostaną poniesione przez Spółkę na wybudowanie omawianego nowego budynku produkcyjno-magazynowego na podstawie Zezwolenia z 2018 r., będzie poniesiona na terenie Strefy, bowiem będzie dotyczyła środków trwałych związanych z lokalizacją w obrębie Strefy. Takiej konkluzji nie zmienia w szczególności fakt, że niewielka część budynku produkcyjno-magazynowego będzie położona na działkach budowlanych sąsiadujących z obrębem Strefy. Jak wskazano wyżej, ta część budynku będzie wykraczać poza teren Strefy jedynie z powodów konstrukcyjnych, ponieważ skonstruowanie budynku produkcyjno-magazynowego o parametrach zgodnych z planami rozwojowymi Spółki nie byłoby możliwe bez wykroczenia na sąsiednie działki w niewielkim fragmencie kubatury budynku. W rezultacie, cały budynek produkcyjno-magazynowy stanowić będzie jedną konstrukcję i nie może być rozpatrywany jako dwie odrębne inwestycje, w tym jedna poza terenem Strefy.

W konsekwencji, zdaniem Spółki, całość wydatków inwestycyjnych związanych inwestycją w nowy budynek produkcyjno-magazynowy prowadzoną na podstawie Zezwolenia z 2018 r. powinna zostać zaliczona do wydatków inwestycyjnych kwalifikowanych do obliczenia wielkości zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o CIT. 

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na których możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1010 z późn. zm., dalej: „ustawa o SSE”).

W myśl art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej, zwane dalej „zezwoleniem”.

Zgodnie z art. 12 ustawy o SSE, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie to stanowi pomoc publiczną, przy czym wielkość tej pomocy nie może przekroczyć jej maksymalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 4.

Powyższe regulacje prawne ustanawiają podstawowe warunki korzystania z ulgi podatkowej z tytułu prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (dalej: „SSE”) działalności gospodarczej, jaką jest niezapłacony przez przedsiębiorcę strefowego podatek dochodowy.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. 2018 r., poz. 1036 z późn. zm.; dalej: „ustawa o CIT”), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Stosownie do art. 17 ust. 4 ustawy o CIT, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy. Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych.

Podstawowym aktem prawnym, regulującym zasady funkcjonowania specjalnych stref ekonomicznych oraz zasady korzystania z pomocy publicznej z tytułu inwestycji w SSE jest ustawa o SSE. Szczegółowe reguły korzystania z pomocy publicznej z tytułu działalności w SSE zdefiniowane zostały natomiast w rozporządzeniach wykonawczych.

I tak, zgodnie z § 6 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 poz. 465 z późn. zm. dalej: „rozporządzenie”), za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego,
2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika,
3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych,
4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3,
5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem, że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji,
6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.
   
   

Jak wynika z treści cytowanego przepisu, ponoszone przez Spółkę wydatki inwestycyjne mogą zostać uznane za koszty kwalifikowane, jeżeli:

1. będą należały do kategorii kosztów inwestycji, wymienionych w § 6 ust. 1 ww. rozporządzenia strefowego,
2. zostaną poniesione w związku z realizacją inwestycji na terenie SSE,
3. zostaną poniesione w trakcie obowiązywania Zezwolenia.
   
   

Powyższe kryteria muszą być spełnione łącznie.

Jeżeli więc poniesione przez Spółkę nakłady inwestycyjne spełniają wskazane warunki, stanowią one tym samym wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną.

Jak stanowi § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, pomoc publiczna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.) albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) stanowi regionalną pomoc inwestycyjną z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6 lub
2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.
   
   

Na podstawie § 3 ust. 4 rozporządzenia, przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję w środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne polegającą na utworzeniu nowego lub rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie nowych dodatkowych produktów bądź na zasadniczej zmianie dotyczącej całościowego procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa. Za nową inwestycję uznaje się również nabycie przedsiębiorstwa, które jest w likwidacji albo zostałoby zlikwidowane, gdyby nie zostało nabyte, albo zorganizowanej części takiego przedsiębiorstwa, o ile nabywca nie jest powiązany ze zbywcą.

Ponadto § 5 ust. 1 rozporządzenia stanowi, że zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej. Zgodnie z § 5 ust. 2 rozporządzenia, warunkiem korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w ust. 1, jest:

1. utrzymanie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne – przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców – przez okres 3 lat, przy czym nie wyklucza się wymiany przestarzałych instalacji lub sprzętu w związku z szybkim rozwojem technologicznym;
2. utrzymanie inwestycji w regionie, w którym udzielono pomocy, przez okres nie krótszy niż 5 lat od momentu, gdy cała inwestycja zostanie zakończona, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców – przez okres nie krótszy niż 3 lata.
   
   

Z treści przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka posiada Zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej z 2005 r., 2014 r., 2017 r. oraz Zezwolenie wydane w 2018 r. W ramach Zezwolenia z 2018 r. Spółka planuje budowę nowego zakładu produkcyjno-magazynowego. Zgodnie z planem, nowy zakład produkcyjno-magazynowy będzie wybudowany na terenie działek należących do Spółki i wchodzących w obręb Strefy. Przy czym niewielka część łącznej kubatury budynku produkcyjno-magazynowego (mniej niż 10% powierzchni użytkowej budynku), z uwagi na wymogi konstrukcyjne oraz ze względu na funkcjonalność przyszłego zakładu, będzie wykraczać na sąsiednie działki budowlane, które stanowią lub będą stanowiły własność Spółki, jednak nie wchodzą w obręb Strefy.

Odnosząc przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego do cytowanych powyżej przepisów wskazać należy, że kwestię warunków uznania wydatków za wydatki kwalifikowane reguluje szczegółowo § 6 ust. 1 rozporządzenia. Wykładnia językowa tego przepisu prowadzi do wniosku, że za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się te koszty inwestycji które zostały poniesione na terenie strefy, rozumiejąc to pojęcie jako określony obszar, wyodrębnioną część terytorium, stanowiącą specjalną strefę ekonomiczną, stosownie do art. 2 ustawy o SSE.

Wychodząc z tego założenia należy uznać, że aby Spółka mogła skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, musi ponieść wydatki inwestycyjne kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną tylko i wyłącznie na terenie strefy.

Postanowienia ustawy o SSE, jak też ustawy o CIT, jednoznacznie odwołują się do geograficznych granic specjalnych stref ekonomicznych. Oba akty wskazują na bezwarunkowy związek miejsca uzyskiwania dochodu z prowadzeniem działalności określonej zezwoleniem, lokalizacji nowych inwestycji oraz tworzenia nowych miejsc pracy określonych w zezwoleniach z możliwością nabycia uprawnień do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym.

Podstawowym warunkiem przyznania pomocy regionalnej przedsiębiorcy jest fakt przeprowadzenia nowej inwestycji na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, a więc na oznaczonym terytorialnie obszarze kraju. Skoro specjalna strefa ekonomiczna obejmuje teren wyznaczony ściśle określonymi granicami i grunty o dokładnie określonej powierzchni, a zezwolenie, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, wydane zostało na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy i tak udzielone zezwolenie uprawnia do pomocy publicznej, to należy uznać, że nowa inwestycja w rozumieniu § 3 pkt 4 rozporządzenia, aby mogła korzystać ze zwolnienia przedmiotowego, musi być umiejscowiona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Za koszty wymienione w § 6 ust. 1 rozporządzenia, nie można uznać wydatków poniesionych w związku z realizacją inwestycji lub jej elementu poza terenem strefy nawet wówczas, gdy inwestycja ta jest integralną częścią inwestycji prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Tym samym nie można uznać, że w zakres wydatków kwalifikowanych wchodzą wydatki poniesione na budowę nowego budynku produkcyjno-magazynowego, niezależnie od tego, czy w całości znajduje się on na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, czy też jego część (nawet nieznaczna) znajduje się na działkach nie objętych granicami strefy. Powyższego nie zmienia również fakt, że przedmiotowy budynek będzie stanowić jedną, nierozłączną konstrukcję, stanowiącą jeden środek trwały w majątku Spółki.

Należy przy tym zauważyć, że przyjęcie stanowiska Wnioskodawcy za prawidłowe oznaczałoby uznanie, że wydzielenie terenu strefy czy jej powierzchni nie miałoby żadnego znaczenia dla określenia wysokości przedmiotowego zwolnienia, skoro inwestycja mogłaby być realizowana na jakimkolwiek obszarze byleby jej jakakolwiek część znajdowała się na terenie strefy. Prowadziłoby to do zwolnienia od podatków dochodów uzyskanych z działalności na terenie strefy z uwzględnieniem wydatków ponoszonych na inwestycję realizowaną poza tą strefą.

Takiemu wnioskowi odpowiada akcentowana w orzecznictwie sądów administracyjnych zasada prymatu wykładni literalnej, która ma szczególne istotne znaczenie przy wykładni przepisów ustanawiających wyjątki od zasady powszechności opodatkowania.

W tym miejscu wskazać bowiem należy, że zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności i sprawiedliwości opodatkowania. Przepisy dot. zwolnień powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową.

Zatem, nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że całość wydatków inwestycyjnych związanych z inwestycją w nowy budynek produkcyjno-magazynowy realizowaną na podstawie Zezwolenia z 2018 r., w tym dotyczących niewielkiej części kubatury budynku wykraczającej poza obręb Strefy, może zostać zaliczona do wydatków inwestycyjnych kwalifikowanych do obliczenia wielkości zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 w zw. z art. 17 ust. 4 ustawy o CIT.

W związku z powyższym, stanowisko Spółki należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.