Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.231.2018.2.BKD
z 6 września 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 czerwca 2018 r. (data wpływu 18 czerwca 2018 r.), uzupełnionym 31 sierpnia 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości i momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z uczestnictwem w Wyjeździe pracowników Spółki poniesionych na:

  • zakup napojów alkoholowych – jest nieprawidłowe,
  • pozostałych wydatków, o których mowa we wniosku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości i momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wskazanych we wniosku wydatków związanych z uczestnictwem w Wyjeździe pracowników Spółki.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 10 sierpnia 2018 r. Znak: 0112-KDIL1-1.4012.431.2018.2.MJ i 0111-KDIB2-1.4010.231.2018.3.BKD wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 31 sierpnia 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca – Sp. z o.o. posiada siedzibę w Polsce i jest zarejestrowana na potrzeby podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”) jako czynny podatnik w Polsce oraz jest zarejestrowana w Polsce na cele transakcji wewnątrzwspólnotowych. Wnioskodawcy przysługuje pełne prawo do odliczenia VAT w związku z prowadzoną działalnością, tj. Spółka nie stosuje proporcji, gdyż nie ma sprzedaży zwolnionej od VAT, Spółka nie stosuje także prewspółczynnika, gdyż nie wykonuje innych czynności niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce. Rok podatkowy Spółki nie pokrywa się z rokiem kalendarzowym i trwa od 1 kwietnia danego roku do 31 marca kolejnego roku.

Spółka w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej zorganizowała opisany niżej zagraniczny wyjazd integracyjno-szkoleniowy (dalej „Wyjazd”). Celem Wyjazdu było nastawienie na dbałość o utożsamianie się pracowników z wartościami, które są kluczowe dla Spółki, wzmocnienie pozytywnych relacji w zespole, kształtowanie postaw pro-zespołowych, poprawa skuteczności działania grupy, jak również zmotywowanie zespołu do wydajnej pracy i wzmocnienie lojalności uczestników wobec Spółki. W interesie Spółki jest, aby atmosfera współpracy przebiegała w sposób bezkonfliktowy. Stworzenie oraz wspieranie życzliwej atmosfery w pracy, jak również wpływanie na skuteczną współpracę pomiędzy poszczególnymi osobami oraz działami powinno przyczynić się do osiągania lepszych wyników przez Spółkę, a tym samym do zwiększenia przychodu oraz obrotu z tytułu wykonywanych czynności opodatkowanych VAT.

Wyjazd finansowany był ze środków obrotowych Spółki, tj. nie był finansowany ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Organizacja wyjazdu dla dużej grupy osób oraz czuwanie nad komfortem i bezpieczeństwem uczestników to skomplikowane przedsięwzięcie, dlatego planując wyjazd Spółka zainteresowana była nabyciem kompleksowego świadczenia związanego z organizacją wyjazdu. W związku z powyższym dnia 13 lutego 2018 r. Spółka zawarła umowę dotyczącą aspektu organizacyjnego Wyjazdu (dalej „Umowa”), ze wspólnikami spółki cywilnej (zwanymi dalej łącznie „Organizatorem”).

Przedmiotem Umowy była organizacja przez Organizatora na zlecenie Zleceniodawcy kilkudniowego zagranicznego Wyjazdu integracyjno-szkoleniowego dla ok. 283-osobowej grupy (zwani dalej „Uczestnikami”) zgodnie z programem i kosztorysem.

Zgodnie z Umową do obowiązków Organizatora należało zapewnienie i wykonanie wszelkich czynności organizacyjno-technicznych oraz czynności prawnych niezbędnych do prawidłowego i terminowego zorganizowania Wyjazdu oraz zrealizowania programu, w tym w szczególności:

  1. zawarcie w niezbędnym zakresie umów z podmiotami współpracującymi z organizatorem (dalej zwani „Podwykonawcami”), w tym w szczególności z przewoźnikiem, dostawcą usług hotelowych, ubezpieczycielem, lokalami oraz dostawcami usług turystycznych i rozrywkowych określonych w ww. programie;
  2. zapewnienie w trakcie Wyjazdu 11 osób na miejscu realizacji Wyjazdu, które wykonywać miały w imieniu Organizatora wszelkie czynności niezbędne do zapewnienia prawidłowego przebiegu Wyjazdu oraz zapewniających Uczestnikom niezbędne wsparcie, informacje i asystę niezbędną do skorzystania przez Uczestników z programu Wyjazdu, którzy dostępni byli dla Uczestników przez cały czas trwania Wyjazdu (dalej zwani łącznie „Koordynatorzy Organizatora”);
  3. przyjmowanie i natychmiastowe reagowanie w przypadku reklamacji i uwag co do przebiegu Wyjazdu oraz usług świadczonych przez Organizatora i Podwykonawców składanych przez Koordynatorów Zleceniodawcy;
  4. zorganizowanie co najmniej dwóch 2-dniowych wyjazdów inspekcyjnych Koordynatorów Zleceniodawcy do miejsca realizacji Wyjazdu w lutym i marcu 2018 roku. Celem wyjazdu inspekcyjnego było przedstawienie Koordynatorom Zleceniodawcy hotelu, znanych w momencie wyjazdu inspekcyjnego atrakcji oraz zaprezentowanie innych świadczeń dodatkowych możliwych do wybrania przez Zleceniodawcę na miejscu realizacji Wyjazdu. W tym celu Organizator zobowiązany byt zapewnić dostęp do przedmiotowych atrakcji i lokalizacji oraz obecność miejscowego przedstawiciela Organizatora;
  5. udostępnienie Uczestnikom serwisu internetowego oraz aplikacji mobilnej, zwanych dalej łącznie „Aplikacją”;
  6. uzyskanie od Uczestników zgód na korzystanie i utrwalanie ich wizerunku w trakcie Wyjazdu;
  7. zapewnienie obsługi fotograficznej oraz wideo Wyjazdu oraz przekazanie Zleceniodawcy w terminie - 14 dni wszelkich zdjęć oraz materiałów fotograficznych oraz wideo stworzonych w trakcie Wyjazdu.

Organizator przy realizacji zlecenia opierał się na własnych zasobach oraz współpracy z wybranymi podwykonawcami. W ramach Umowy Organizator przedstawił Zleceniodawcy dokładne oferty podwykonawców dotyczące przelotu, aktywności na miejscu Wyjazdu i hotelu. Oferty wskazane Zleceniodawcy, o których mowa w zdaniu powyżej były wiążące dla Organizatora. Organizator wziął odpowiedzialność za wszelkie działania i zaniechania podmiotów, z którymi współpracował w celu wykonania Umowy tj. podwykonawców.

Zgodnie z Umową na łączne wynagrodzenie netto Organizatora powiększone o podatek VAT przy zastosowaniu stawki 23% składały się;

  1. Wynagrodzenie własne Organizatora, to jest wynagrodzenie ryczałtowe za należyte i terminowe wykonanie usług określonych w Umowie;
  2. Wynagrodzenie ryczałtowe równe kosztowi przelotu zgodnie z ofertą Podwykonawcy, powiększone o dopłatę paliwową, płatne przez Zleceniodawcę w kwocie netto bezpośrednio na rachunek bankowy Podwykonawcy, zaś VAT należny od ww. wynagrodzenia ryczałtowego płatny w złotych polskich przeliczonych z kwoty euro wg kursu średniego euro w NBP na dzień roboczy poprzedzający wystawienie faktury na rachunek Organizatora według transz określonych w Umowie. Organizator był wyłącznie odpowiedzialny za terminową zapłatę podatku VAT;
  3. Wynagrodzenie ryczałtowe równe kosztowi usług hotelowych zgodnie z ofertą Podwykonawcy, płatne przez Zleceniodawcę w kwocie netto bezpośrednio na rachunek bankowy Podwykonawcy wskazany w ofercie po przedstawieniu przez Organizatora podpisanej umowy z Podwykonawcą (dostawca usług hotelowych), zgodnie z harmonogramem, pod warunkiem otrzymania przez Zleceniodawcę od Organizatora stosownych faktur zaliczkowych lub faktury proforma, zaś VAT należny od wyżej wymienionego wynagrodzenia ryczałtowego płatny w złotych polskich przeliczonych z kwoty euro wg kursu średniego euro w NBP na dzień roboczy poprzedzający wystawienie faktury na rachunek Organizatora wskazany w Umowie według transz określonych w Umowie. Organizator był wyłącznie odpowiedzialny za terminową zapłatę podatku VAT;
  4. Pozostałe wynagrodzenia ryczałtowe równe kosztom świadczeń dodatkowych, płatne bezpośrednio na rachunki bankowe Organizatora wskazane w Umowie oraz na właściwych fakturach według harmonogramu transz. Podatek VAT płatny powinien być w złotych polskich przeliczonych z kwoty euro wg kursu średniego euro w NBP na dzień roboczy poprzedzający wystawienie faktury na rachunek Organizatora.

Płatność wyżej wyszczególnionych transz wynagrodzenia następowała w odpowiednich odstępach czasowych w zgodzie z treścią Umowy i zdecydowana część całości uzgodnionej kwoty została w sposób zaliczkowy uregulowana przed wykonaniem usługi (przed wylotem).

Zgodnie z Umową część wynagrodzenia (w odniesieniu do kwoty netto) płatna była w walucie euro, a część w walucie polskiej, przy czym kwota VAT zawsze była płatna w walucie polskiej. Należy podkreślić, że wyszczególnienie z łącznej kwoty netto wynagrodzenia - kwoty w walucie polskiej oraz w walucie obcej (euro) - miało na celu ułatwienie płatności i rozliczeń, w szczególności w związku z wpłatami dokonywanymi na rachunki bankowe prowadzone w walutach innych niż waluta polska.

Zgodnie z Umową zapłata wynagrodzenia na rzecz Organizatora nastąpiła przelewami na różne rachunki bankowe:

  1. bezpośrednio na konto podwykonawcy świadczącego usługę przelotu na wskazany w Umowie rachunek bankowy podwykonawcy;
  2. bezpośrednio na rzecz podwykonawcy świadczącego usługę hotelową na wskazany w Umowie rachunek bankowy podwykonawcy;
  3. na wskazany rachunek bankowy Organizatora w odniesieniu do pozostałej części wynagrodzenia, w szczególności w związku z usługami świadczonymi przez podwykonawców za usługi inne niż hotel oraz na rzecz podwykonawców krajowych.

Ponadto zgodnie z Umową w przypadku wskazania innych numerów rachunków bankowych na stosownych fakturach VAT, Zleceniodawca zobowiązany był do dokonania zapłaty na rachunki wskazane na fakturze.

Postanowienie dotyczące wpłat na różne rachunki bankowe, w tym bezpośrednio na rachunki bankowe podwykonawców wynikało z chęci ograniczenia i dywersyfikacji ryzyka związanego z potencjalną niewypłacalnością Organizatora. Taki sposób płatności został zaproponowany przez samą Spółkę, która zamierzała uchronić się przed wyżej wskazanym ryzykiem.

Zgodnie z Umową niewykorzystanie któregokolwiek świadczenia zawartego w Umowie z woli Zleceniodawcy nie upoważniało do zwrotu równowartości tego świadczenia.

Organizator zawarł umowę ubezpieczenia, na mocy której ubezpieczyciel gwarantował i ubezpieczał wszystkie wpłaty dokonane przez Zleceniodawcę, jak również zagwarantował powrót uczestników Wyjazdu grupowego do miejsca zamieszkania wskazanego przez każdego z uczestników Wyjazdu grupowego, w przypadku niewykonania przez Organizatora zobowiązań umownych. Organizator oświadczył w Umowie, że zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Sportu i Turystyki od każdego Uczestnika Wyjazdu odprowadzi składkę na Turystyczny Fundusz Gwarancyjny.

Zgodnie z powyższym, przedmiotem nabycia w istocie była usługa organizacji Wyjazdu wyrażająca się w szczególności w nadzorze nad poszczególnymi punktami harmonogramu, wyborze oraz współpracy z dostawcami dla poszczególnych usług składających się łącznie na organizację Wyjazdu, dopasowanie poszczególnych elementów Wyjazdu do potrzeb Spółki oraz czuwanie nad komfortem uczestników.

Wszystkie elementy składające się na usługę, wskazane w kosztorysie finalnym np. transport, zakwaterowanie, wyżywienie, napoje, w tym zakup napojów alkoholowych serwowanych podczas wyjazdu, wynajem sali konferencyjnej wraz ze sprzętem (np. rzutnik, ekran, laptop), organizacja różnych aktywności jak trekking czy jazda na rowerach, organizacja wspólnej kolacji, służą jedynie do kalkulacji łącznego wynagrodzenia należnego Organizatorowi. Organizator informował Spółkę jakie są poszczególne elementy składowe (kalkulacyjne) całej wykonanej usługi. Organizator wskazał Spółce szczegółowe rozliczenie planowanych czynności, zawierające w szczególności opis tych czynności, ilość sztuk, cenę jednostkową, a także całkowitą cenę danego rodzaju usług i wysokość wynagrodzenia.

Spółka otrzymała faktury, w szczególności faktury zaliczkowe wystawione przez Organizatora w związku z organizacją wyjazdu. Otrzymywane przez Spółkę faktury w nazwie usługi zawierały opis „Organizacja wyjazdu integracyjno-szkoleniowego” wraz z dodatkowym opisem dotyczącym poszczególnych transz płatności. Cześć faktur zgodnie z Umową opiewała na kwoty netto w polskich złotych, a część wystawiona była w walucie euro, wówczas kwota VAT wykazana była walucie polskiej.

Należy wskazać, że opisana wyżej usługa nabyta przez Spółkę dotyczy aspektu organizacyjnego wyjazdu integracyjno-szkoleniowego. Organizator czuwał nad właściwym przebiegiem Wyjazdu oraz zapewniał komfort uczestników przez cały czas Wyjazdu. W ramach programu przewidziany został również blok szkoleniowy. Przygotowanie Wyjazdu od strony merytorycznej, w tym przygotowanie materiałów szkoleniowych leżało w gestii Spółki. Celem szkolenia było podsumowanie roku finansowego Spółki, zwiększenie poziomu motywacji do pracy oraz poprawa komunikacji interpersonalnej. Za aspekt organizacyjny, w szczególności zapewnienie sali konferencyjnej, rzutnika, ekranu, laptopa i mikrofonu odpowiedzialny był Organizator.

Po części szkoleniowej zorganizowane zostały aktywności o charakterze integracyjnym, mające na celu budowanie zespołu i umożliwiające uczestnikom spędzenie wspólnie czasu w swobodniejszej atmosferze. Uczestnicy wybierali aktywności spośród zaproponowanych przez Organizatora. W związku z tym część zajęć w czasie wolnym odbywała się w grupach, w tym składających się z osób pracujących na co dzień w różnych zespołach. Dla uczestników przewidziano m.in. zwiedzanie, trekking, skutery wodne, wycieczki rowerowe, wstęp do parku wodnego. Na podstawie deklaracji uczestników Organizator stworzył listę osób, które zamierzają uczestniczyć w poszczególnych zajęciach, w celu zapewnienia odpowiedniej ilości miejsc w wybranych aktywnościach. Zaproponowanie szerokiego wachlarza aktywności miało na celu zachęcenie wszystkich uczestników do wspólnego aktywnego spędzenia czasu. Podczas wspólnych aktywności łatwiej wzmocnić więzi w zespole, zdefiniować role zespołowe oraz nauczyć się współpracować. Ponadto przewidziano także możliwość wzięcia udziału w aktywnościach wspólnych dla wszystkich uczestników, w szczególności we wspólnej kolacji oraz imprezie pożegnalnej. Podsumowując, celem wskazanych wyżej aktywności była poprawa komunikacji wewnętrznej i motywacji do pracy poprzez zintegrowanie uczestników, budowanie zespołu, poprawa atmosfery pracy oraz ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji i w efekcie poprawę efektywności pracy.

Poza wskazaną wyżej listą uczestników zajęć prowadzoną przez Organizatora (pozwalającą na wskazanie ile osób zadeklarowało chęć udziału w określonych zajęciach), Wnioskodawca nie dysponuje szczegółową ewidencją, pozwalającą na dokładne ustalenie, która osoba skorzystała łącznie z dostępnych w ramach Wyjazdu świadczeń i w jakim zakresie. Korzystanie z aktywności było dobrowolne, a nabyte napoje i jedzenie były pozostawione do dyspozycji uczestnikom Wyjazdu. Zatem formuła Wyjazdu skutkowała tym, że nie sposób całościowo ustalić w jakim zakresie każdy z uczestników skorzystał z Wyjazdu.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 28 sierpnia 2018 r. Wnioskodawca wyjaśnił ponadto, że:

  • W opisanym we wniosku wyjeździe integracyjno-szkoleniowym uczestniczyli w przeważającej liczbie pracownicy Spółki tj. osoby zatrudnione na podstawie umowy o pracę. Ponadto w Wyjeździe uczestniczyły również inne osoby związane z działalnością Spółki tj. łącznie pięć osób, w tym osoby współpracujące ze Spółką na podstawie umowy zlecenia, prowadzące indywidualną działalność gospodarczą (tzw. podwykonawcy), osoba odbywająca staż oraz jedna osoba będąca pracownikiem spółki powiązanej ze Spółką. Należy podkreślić, że wniosek dotyczy wyłącznie części kosztów dotyczących udziału pracowników Spółki w opisanym Wyjeździe.
  • Nie istnieją żadne powiązania (kapitałowe oraz osobowe) pomiędzy Organizatorem tj. spółką cywilną (jej wspólnikami) a Spółką.
  • Koordynatorzy Organizatora nie są/byli pracownikami Spółki, ani osobami współpracującymi ze Spółką na podstawie jakiejkolwiek innej umowy np. umowy zlecenia. Zapewnienie w trakcie Wyjazdu 11 osób na miejscu realizacji Wyjazdu, które wykonywać miały w imieniu Organizatora wszelkie czynności niezbędne do zapewnienia prawidłowego przebiegu Wyjazdu należało wyłącznie do obowiązków Organizatora. Wyłącznie Organizator odpowiedzialny jest za zaangażowanie Koordynatorów Organizatora oraz rozlicza się z Koordynatorami Organizatora niezależnie od zawartej ze Spółką umowy przedstawionej we wniosku. Wykonywane przez Koordynatorów Organizatora zadania w ramach umowy przedstawionej we wniosku stanowią zadania Organizatora i składają się na usługę świadczoną przez Organizatora na podstawie Umowy. Jak wskazano w Umowie są to osoby z biura Organizatora, bezpośrednio uczestniczące w przygotowaniach wyjazdu od samego początku, dbające o wszystkie aspekty realizacji, terminowość, wywiązywanie się kontrahentów z pełnionych zadań oraz maksymalizację komfortu uczestników na miejscu.
  • Koordynatorami Zleceniodawcy (tj. Spółki) były osoby zatrudnione przez Spółkę na podstawie umowy o pracę. Zadaniem Koordynatorów Zleceniodawcy w szczególności było sprawdzenie czy rozwiązania zaproponowane przez Organizatora spełniają oczekiwania Spółki oraz występowania w imieniu Spółki z zastrzeżeniami i uwagami dotyczącymi wykonywania przez Organizatora Umowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione w związku z uczestnictwem w Wyjeździe pracowników Spółki oraz w którym momencie wydatek ten powinien zostać rozpoznany jako koszt uzyskania przychodów? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na organizację Wyjazdu dla pracowników mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Spółki. Zdaniem Spółki wydatek ten powinien być zakwalifikowany jako tzw. koszt pośredni. Spółka nie rozpozna kosztu uzyskania przychodu w momencie zapłaty i zaksięgowania zaliczki. Spółka rozpozna koszt uzyskania przychodu dopiero w momencie wskazanym w art. 15 ust. 4e ustawy o CIT tj. w dniu, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Dzień, na który ujęto koszt w księgach, to dzień, w którym w księgach pojawił się wydatek na koncie kosztowym (tj. spowodował zmniejszenie aktywów).

Zdaniem Wnioskodawcy wydatki związane z organizacją Wyjazdu dla pracowników stanowią w całości koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

  • został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika;
  • jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;
  • pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;
  • poniesiony został w celu uzyskania, zachowania bądź zabezpieczenia źródła przychodów, lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów;
  • został właściwie udokumentowany;
  • nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem powinien istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu bądź na zachowanie i zabezpieczenia źródła przychodów. Wobec tego kosztami podatkowymi będą również wydatki ponoszone w celu integracji pracowników m.in. w postaci organizacji imprezy integracyjnej. Mają one bowiem na celu poprawę atmosfery pracy oraz zintegrowanie pracowników z pracodawcą, co w konsekwencji wpływa na zwiększenie efektywności ich pracy oraz wzmocnienie lojalności wobec pracodawcy. W rezultacie Wyjazd miał na celu interes ekonomiczny pracodawcy, gdyż zwiększone zaangażowanie pracowników oraz wzmocnienie ich lojalności wobec Wnioskodawcy, będą mieć wpływ na osiąganie przez Spółkę przychody jak również na zabezpieczenie oraz zachowanie ich źródła.

Wydatki poniesione na organizację Wyjazdu miały na celu zintegrowanie pracowników, poprawę atmosfery pracy oraz ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji między pracownikami i w efekcie poprawę efektywności pracy, a przez to zwiększenie przychodów osiąganych przez Spółkę. Należy je zatem uznać za ogólne koszty działalności, poniesione w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów. Efektywność pracy wykonywanej przez silnie zmotywowany i zharmonizowany i dobrze ze sobą współpracujący zespół skutkuje w konsekwencji wzrostem przychodu Spółki. Osoby na co dzień bezpośrednio ze sobą współpracujące, a także te, których obowiązki zawodowe zbiegają się tylko sporadycznie, mają możliwość poznania się w mniej formalnych okolicznościach. Poznanie bliżej współpracowników wpływa niewątpliwie na poprawę komunikacji podczas pracy, ułatwienie przepływu informacji między pracownikami, co może okazać się szczególnie przydatne, np. w sytuacjach wymagających wykonywania zadań pod presją czasu. Natomiast występujący podczas Wyjazdu element szkoleniowy miał na celu podnoszenie kwalifikacji pracowników oraz kształtowanie wśród nich właściwych postaw.

W rezultacie wszystkie wydatki poniesione na organizację Wyjazdu miały na celu zabezpieczenie, zachowanie i osiąganie przez Spółkę przychodów, zatem spełnione zostały przesłanki uprawniające Spółkę do zaliczenia ich w całości do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

W tym miejscu Wnioskodawca pragnie powołać stanowisko organu podatkowego wyrażone w interpretacji indywidualnej z 30 stycznia 2018 r. (Znak: 0111-KDIB2-1.4010.359.2017.1.AP): „Zauważyć należy, że wydatki te, jak wskazał Wnioskodawca, miały na celu interes ekonomiczny pracodawcy, gdyż zwiększone zaangażowanie pracowników oraz wzmocnienie ich lojalności wobec Wnioskodawcy jako pracodawcy, będą mieć wpływ na zmniejszenie ponoszonych przez niego kosztów, osiągane przez Spółkę przychody, jak również mają na celu zabezpieczenie oraz zachowanie źródła przychodów. Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na organizację imprezy integracyjnej, należy uznać za prawidłowe”.

Z kolei w interpretacji indywidualnej z 28 listopada 2017 r. (Znak: 0111-KDIB2-2.4010.7.2017.2.JW) wskazano, że: „Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że Spółka nabyła usługę organizacji spotkania integracyjnego dla swoich pracowników. Organizacją spotkania zajęła się profesjonalna agencja eventowa. Głównym celem spotkania było zbudowanie pozytywnych relacji w zespole, w dalszym zakresie wpływające na identyfikację pracowników ze Spółką, zwiększenie efektywności pracy w zespole i wydajność pracowników, a przez to realizację głównego celu Spółki, którym jest rozwój gospodarczy oraz jak największa sprzedaż jej produktów, a w efekcie uzyskanie przychodu. Oprócz tego spotkanie w tej formie przyczynić się miało do wprowadzenia przyjaznej atmosfery w miejscu pracy, pogłębienia wzajemnych relacji pomiędzy pracownikami, usuwania nieporozumień i ograniczeń w komunikacji w ramach zespołu oraz motywowania pracowników do sumiennego wykonywania obowiązków służbowych. W trakcie spotkania integracyjnego uczestnikom zapewniono następujące świadczenia: zakwaterowanie, zajęcia integracyjne, drobne gadżety związane z wyjazdem, napoje i wyżywienie, ubezpieczenie oraz zapewnienia zaplecza sanitarnego i technicznego. (...) Odnosząc powyższe uwarunkowania prawne do przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że wydatki na organizację spotkania integracyjnego oraz poniesione koszty nabycia nagrody (dla zwycięzców konkursu zorganizowanego podczas spotkania integracyjnego) mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za prawidłowe”.

Spółka zwraca uwagę, że świadczenia zrealizowane w ramach Wyjazdu nie mają charakteru działalności socjalnej, o której mowa w ustawie z 4 marca 1994 r. o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych, tym samym nie są wyłączone z możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o CIT. Co więcej w ocenie Spółki, z uwagi na charakter imprezy, powyższe wydatki w zakresie w jakim dotyczą uczestnictwa w Wyjeździe pracowników nie mogą być uznane za koszty reprezentacji w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT.

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

  • bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód);
  • inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Moment potrącalności kosztów został natomiast uregulowany przez ustawodawcę w art. 15 ust. 4-4e ustawy o CIT, zawierającym odrębne zasady dotyczące ustalania momentu rozpoznania danego kosztu kwalifikowanego jako koszt uzyskania przychodu. Są nimi m.in.:

  • zasada dotycząca kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami - zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c;
  • zasada dotycząca kosztów uzyskania przychodów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami - art. 15 ust. 4d ustawy o CIT stanowi, że są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W ocenie Spółki wydatki poniesione przez Spółkę, o których mowa w pytaniu powinny być zakwalifikowane jako koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodem (tzw. koszty pośrednie).

Stosownie do art. 15 ust. 4e ustawy o CIT za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Zaznaczyć należy w tym miejscu, że kosztem uzyskania przychodów może być jedynie koszt poniesiony przez podatnika. Należy zauważyć, że sformułowana przez ustawodawcę definicja nie odwołuje się do pojęć takich jak: „wydatek”, „zapłata”, „płatność”. Oznacza to, że co do zasady ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przyjmuje tzw. „memoriałową” (a nie „kasową”) metodę rozpoznawania kosztów uzyskania przychodów. Ponadto wydatek może być uznany za koszt uzyskania przychodów pod warunkiem, że ma definitywny charakter i pomniejsza majątek podatnika. Definitywność wydatku oznacza, że wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona. Zatem zgodnie z powyższym Spółka nie rozpozna kosztu uzyskania przychodu w momencie zapłaty i zaksięgowania zaliczki. Spółka rozpozna koszt uzyskania przychodu dopiero w momencie wskazanym w art. 15 ust. 4e ustawy o CIT tj. w dniu, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W ocenie Spółki, moment uznania wydatku za koszt podatkowy jest w obecnym stanie prawnym uzależniony od uznania go za taki koszt w ujęciu bilansowym. Przepisy ustawy o rachunkowości decydują, na który dzień ujmuje się w księgach rachunkowych koszt, a tym samym przesądzają o dacie poniesienia kosztu podatkowego, z zastrzeżeniem rezerw i biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Dopiero moment ujęcia wydatku na koncie o charakterze wynikowym, mający wpływ na ustalenie prawidłowego wyniku finansowego firmy, jest momentem mającym określone konsekwencje na gruncie podatku dochodowego.

W tym miejscu Wnioskodawca na poparcie swojego stanowiska zamierza przywołać fragment interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 9 lutego 2017 r. (Znak: 2641-IBPB-1-2.4510.1070.2016.2.BKD): „(...) W myśl art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f - 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Przy czym nie chodzi w tym przypadku o jakiekolwiek ujęcie wydatku w księgach (np. na koncie rozliczeń międzyokresowych kosztów czy tez zobowiązań), tylko jego „ujęcie jako kosztu”, tzn. uznanie przez podatnika za taki koszt przy zachowaniu zasad rachunkowości: współmierności przychodów i kosztów (art. 6 ustawy z dnia 29 września 1994 r., t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 1047, z późn. zm.), istotności (art. 8 ust. 1 ww. ustawy) i ostrożności (art. 7 cytowanej ustawy). Dzień, na który ujęto koszt w księgach, to dzień, w którym w księgach pojawił się wydatek na koncie kosztowym (tj. spowodował zmniejszenie aktywów). Dopiero moment odpisu kosztów w ewidencji rachunkowej w ciężar kont o charakterze wynikowym mający wpływ na ustalenie prawidłowego wyniku finansowego firmy, jest momentem mającym określone konsekwencje na gruncie podatku dochodowego”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest w części prawidłowe a w części nieprawidłowe.

Na wstępie zauważyć należy, że stosownie do wskazania Wnioskodawcy, przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest wyłącznie kwestia możliwości i momentu zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków dotyczących wyłącznie udziału pracowników Spółki w opisanym we wniosku Wyjeździe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 ze zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

  • został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  • jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  • pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  • poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  • został właściwie udokumentowany,
  • nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub mają na celu zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu. Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna uwzględniać:

  • przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz
  • potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

Jak wskazano powyżej, ocena prawna danego wydatku wymaga uwzględnienia unormowań art. 16 ust. 1 updop. Stosownie do regulacji zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wyjaśnić należy, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy rozpatrywać zasadność ich poniesienia przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie wizerunku podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, iż wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny, bądź nie wykazują związku pomiędzy ich poniesieniem, a uzyskaniem przychodu lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, uzależniona od jego okoliczności.

Jednocześnie należy zauważyć, iż w związku z brakiem legalnej definicji pojęcia „reprezentacja”, organy podatkowe oraz sądy administracyjne podejmowały próby nadania właściwego sensu terminowi „reprezentacja” w odniesieniu do konkretnych sytuacji występujących w praktyce gospodarczej, wskazując przy tym, iż każda sprawa powinna być przedmiotem odrębnej oceny ze względu na rodzaj konkretnych wydatków kwalifikowanych jako koszty reprezentacji wymienione w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podzielając argumentację wyrażoną w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego, wydanym w składzie siedmiu sędziów, w dniu 17 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 702/11, skoro ustawodawca nie zdefiniował w sposób jednoznaczny pojęcia „reprezentacja”, należy odwołać się do etymologii tego terminu. Wyraz „reprezentacja” pochodzi od łacińskiego „repraesentatio” oznaczającego wizerunek. Zatem ,,reprezentacja” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Jednocześnie, jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyżej przytoczonym wyroku kwalifikacja danego wydatku jako reprezentacji nie może być uzależniona od przypisywania mu cechy „wystawności”, „przepychu” czy też „okazałości”. Oznacza to odejście od uznawania za koszty reprezentacji wydatków ponoszonych na wykreowanie lub umocnienie pozytywnego wizerunku, tylko w przypadkach, gdy kreacja ta ma charakter ponadstandardowy.

Podkreślić należy, że dla oceny, czy dana działalność stanowi reprezentację, czy też innego rodzaju działalność, konieczna jest analiza całokształtu okoliczności faktycznych konkretnej sprawy. Ze względu na konieczność indywidualnej oceny każdego przypadku ponoszenia przez podatnika tego rodzaju wydatków, które mogą zostać zaliczone do kosztów reprezentacji na podatniku spoczywa obowiązek szczególnej dbałości o ich udokumentowanie oraz wskazanie okoliczności im towarzyszących.

Wydatki omawianego rodzaju, dla uznania ich kosztowego charakteru, muszą odpowiadać kryteriom określonym w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a więc muszą być poczynione w celu uzyskania przychodów lub w celu zachowania lub zabezpieczenia ich źródła. Przepis ten sformułowany na zasadzie klauzuli generalnej ma charakter ogólny, każdorazowo więc wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie i ocenie w celu dokonania jego prawidłowej kwalifikacji podatkowoprawnej. Każdy wchodzący w rachubę jako koszt uzyskania przychodów wydatek (koszt), powinien być poddany swoistemu testowi na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pod kątem pozostawania w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami osiąganymi przez podatnika. Jedynie wydatki, które zostaną pozytywnie zweryfikowane jako celowe, nakierowane na osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie jego źródła, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Z kolei, w kwestii wydatków poniesionych w związku z uczestnictwem pracowników w Wyjeździe, należy zauważyć, iż jakkolwiek „reprezentacja” stanowi działanie skierowane do innych podmiotów, to nie oznacza to, że każdy wydatek na pracownika musi zawsze stanowić koszt uzyskania przychodów, czyli np. wynikać z umowy wiążącej pracodawcę i pracownika. Wykluczenie tego rodzaju wydatków z zakresu normy art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oznacza tylko tyle, iż wydatek taki podlegać będzie ocenie art. 15 ust. 1 tej ustawy, o ile uczestnictwo pracownika w Wyjeździe nie jest związane z wykonywaniem czynności służbowych, przewidzianych umową o pracę, jak również o ile nie stanowi formy ekwiwalentu za wynagrodzenie (np. z uwagi na atrakcyjność miejsca organizacji imprezy). Jeśli więc charakter spotkania uwzględnia budowanie pozytywnych relacji między samymi pracownikami lub między pracodawcą a pracownikami w sposób mogący faktycznie przyczynić się do zwiększenia przychodów podatnika, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła jego przychodów to wydatek taki można uznać za koszt uzyskania przychodów.

Podkreślenia jednak wymaga, że sam fakt przypisania wyjazdowi, o którym mowa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nazwy „wyjazd integracyjno-szkoleniowy” nie przesądza o automatycznym zaliczeniu kosztów takiego wyjazdu do kosztów podatkowych organizatora, w zakresie tej części wydatków, która przypada na pracowników podatnika.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej zorganizował zagraniczny wyjazd integracyjno-szkoleniowy. Celem Wyjazdu było nastawienie na dbałość o utożsamianie się pracowników z wartościami, które są kluczowe dla Spółki, wzmocnienie pozytywnych relacji w zespole, kształtowanie postaw pro-zespołowych, poprawa skuteczności działania grupy, jak również zmotywowanie zespołu do wydajnej pracy i wzmocnienie lojalności uczestników wobec Spółki. W interesie Spółki jest, aby atmosfera współpracy przebiegała w sposób bezkonfliktowy. Stworzenie oraz wspieranie życzliwej atmosfery w pracy, jak również wpływanie na skuteczną współpracę pomiędzy poszczególnymi osobami oraz działami powinno przyczynić się do osiągania lepszych wyników przez Spółkę, a tym samym do zwiększenia przychodu oraz obrotu z tytułu wykonywanych czynności opodatkowanych VAT. Wyjazd finansowany był ze środków obrotowych Spółki, tj. nie był finansowany ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Przedmiotem nabycia w istocie była usługa organizacji Wyjazdu wyrażająca się w szczególności w nadzorze nad poszczególnymi punktami harmonogramu, wyborze oraz współpracy z dostawcami dla poszczególnych usług składających się łącznie na organizację Wyjazdu, dopasowanie poszczególnych elementów Wyjazdu do potrzeb Spółki oraz czuwanie nad komfortem uczestników. Wszystkie elementy składające się na usługę, wskazane w kosztorysie finalnym np. transport, zakwaterowanie, wyżywienie, napoje, w tym zakup napojów alkoholowych serwowanych podczas wyjazdu, wynajem sali konferencyjnej wraz ze sprzętem (np. rzutnik, ekran, laptop), organizacja różnych aktywności jak trekking czy jazda na rowerach, organizacja wspólnej kolacji, służą jedynie do kalkulacji łącznego wynagrodzenia należnego Organizatorowi. Organizator informował Spółkę jakie są poszczególne elementy składowe (kalkulacyjne) całej wykonanej usługi. Organizator wskazał Spółce szczegółowe rozliczenie planowanych czynności, zawierające w szczególności opis tych czynności, ilość sztuk, cenę jednostkową, a także całkowitą cenę danego rodzaju usług i wysokość wynagrodzenia.

Celem szkolenia było podsumowanie roku finansowego Spółki, zwiększenie poziomu motywacji do pracy oraz poprawa komunikacji interpersonalnej. Za aspekt organizacyjny, w szczególności zapewnienie sali konferencyjnej, rzutnika, ekranu, laptopa i mikrofonu odpowiedzialny był Organizator. Po części szkoleniowej zorganizowane zostały aktywności o charakterze integracyjnym, mające na celu budowanie zespołu i umożliwiające uczestnikom spędzenie wspólnie czasu w swobodniejszej atmosferze. Uczestnicy wybierali aktywności spośród zaproponowanych przez Organizatora. W związku z tym część zajęć w czasie wolnym odbywała się w grupach, w tym składających się z osób pracujących na co dzień w różnych zespołach. Dla uczestników przewidziano m.in. zwiedzanie, trekking, skutery wodne, wycieczki rowerowe, wstęp do parku wodnego. Na podstawie deklaracji uczestników Organizator stworzył listę osób, które zamierzają uczestniczyć w poszczególnych zajęciach, w celu zapewnienia odpowiedniej ilości miejsc w wybranych aktywnościach. Zaproponowanie szerokiego wachlarza aktywności miało na celu zachęcenie wszystkich uczestników do wspólnego aktywnego spędzenia czasu. Podczas wspólnych aktywności łatwiej wzmocnić więzi w zespole, zdefiniować role zespołowe oraz nauczyć się współpracować. Ponadto przewidziano także możliwość wzięcia udziału w aktywnościach wspólnych dla wszystkich uczestników, w szczególności we wspólnej kolacji oraz imprezie pożegnalnej. W wyjeździe integracyjno-szkoleniowym uczestniczyli w przeważającej liczbie pracownicy Spółki tj. osoby zatrudnione na podstawie umowy o pracę. Ponadto w Wyjeździe uczestniczyły również inne osoby związane z działalnością Spółki tj. łącznie pięć osób, w tym osoby współpracujące ze Spółką na podstawie umowy zlecenia, prowadzące indywidualną działalność gospodarczą (tzw. podwykonawcy), osoba odbywająca staż oraz jedna osoba będąca pracownikiem spółki powiązanej ze Spółką, jednakże wniosek dotyczy wyłącznie części kosztów dotyczących udziału pracowników Spółki w opisanym Wyjeździe.

W świetle powyższego, nie budzi wątpliwości, że w złożonym wniosku Wnioskodawca wykazał związek wskazanych we wniosku wydatków (z wyjątkiem wydatków na zakup alkoholu – o czym poniżej) związanych z organizacją wyjazdu dla pracowników – z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą i uzyskiwaniem z tej działalności przychodów, jak również z zachowaniem, czy też zabezpieczeniem tego źródła przychodów. W konsekwencji ww. wydatki mogą stanowić koszt podatkowy. W tym też zakresie stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do wydatków związanych z zakupem napojów alkoholowych, podawanych podczas wskazanego we wniosku wyjazdu, w pierwszej kolejności zauważyć należy, że nie ma podstaw do postawienia tezy, zgodnie z którą wydatki na zakup napojów alkoholowych, w szczególności ponoszone w ramach zakupu usług gastronomicznych, w każdym przypadku są a priori wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Możliwe jest bowiem zaliczenie wydatków na zakup napojów alkoholowych do kosztów uzyskania przychodów, jeśli spełniają one warunki ogólne wskazane w art. 15 ust. 1 updop. Muszą one zatem być rozpatrywane w kontekście celowości (jednoznacznego związku z przychodem), jak i po uwzględnieniu panujących relacji gospodarczych (modelu prowadzonej działalności gospodarczej, dobrych praktyk i obyczajów).

Warto w tym miejscu odwołać się do poglądów NSA wyrażonych w wyroku z dnia 17 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 702/11. Sąd stwierdził w nim m.in., że dokonując oceny kwalifikacji wydatków w okolicznościach konkretnej sprawy należy posłużyć się również dynamiczną wykładnią funkcjonalną, spowodowaną zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą. To, co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację, do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej – uzyskiwanie przychodów podlegających opodatkowaniu. Z oczywistych względów, zgodnie z tym co już wcześniej wyjaśniono, każdy tego rodzaju wydatek musi przejść test z art. 15 ust. updop.

Odnosząc powyższe twierdzenia do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego należy zauważyć, że celem zorganizowanego przez Wnioskodawcę wyjazdu była przede wszystkim poprawa komunikacji wewnętrznej i motywacji do pracy poprzez zintegrowanie uczestników, budowanie zespołu, poprawa atmosfery pracy oraz ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji.

Powyższe ma prowadzić do zwiększenia efektywności pracy i większego zaangażowania wśród Pracowników, co w konsekwencji przekłada się na zwiększanie przychodów osiąganych przez Spółkę.

Zauważyć jednakże należy, że Wnioskodawca nie wyjaśnił, jaki był związek zakupu i spożywania napojów alkoholowych podczas wyjazdu pracowników z zakładanymi celami imprezy, takimi jak zwiększenie poziomu motywacji do pracy oraz integracji między pracownikami, poprawą atmosfery pracy i komunikacji interpersonalnej.

W ocenie Organu, w okolicznościach analizowanego stanu faktycznego, taki związek nie zachodzi. Tym samym nie sposób uznać, że wydatki na zakup napojów alkoholowych mogą przyczynić się w jakikolwiek sposób do osiągania przez Wnioskodawcę przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W konsekwencji, nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów w działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania w przychodów wydatków w związku z uczestnictwem w Wyjeździe pracowników Spółki w zakresie w jakim dotyczą zakupu alkoholu dla Pracowników w rozumieniu ustawy Kodeks pracy należy uznać za nieprawidłowe.

W celu ustalenia momentu zaliczenia wydatków w związku z uczestnictwem w Wyjeździe pracowników Spółki, w pozostałym zakresie w ciężar kosztów uzyskania przychodów, koniecznym jest rozpoznanie rodzaju powiązania tych kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

  • bezpośrednio związane z przychodami,
  • inne niż bezpośrednio związane z przychodami.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji kosztu „bezpośredniego” oraz kosztu „pośredniego” – brak takiej definicji związany jest z nieokreślonością tych pojęć i brakiem stałych, niezmiennych kryteriów oceny wystąpienia bezpośredniego lub jedynie pośredniego związku takich kosztów z przychodami osoby prawnej w konkretnym przypadku. W efekcie te same wydatki mogą być w danych warunkach bezpośrednimi, zaś w innych jedynie pośrednimi kosztami uzyskania przychodu. Ocena tej kwestii musi być więc dokonywana w każdym przypadku na tle określonej sytuacji, przy uwzględnieniu indywidualnych cech działalności podatnika, w warunkach której wydatki te są ponoszone. Przy czym, jeżeli określone wydatki można powiązać z osiąganiem konkretnego przychodu, to bez względu na możliwość jednoczesnego wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów ocenić należy w kontekście tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Podobnie traktować należy wydatki na zakup materiałów i produktów, które można przypisać do konkretnego przychodu, a tym samym dokonać identyfikacji i konkretyzacji przychodu uzyskanego w następstwie poniesienia tego rodzaju wydatku. Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie, którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie, np. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną.

Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów. Kierując się ww. przesłankami, uznać należy, że wskazane we wniosku koszty stanowią tzw. koszty pośrednie.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 4d ustawy CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Przy czym, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, w myśl art. 15 ust. 4e ustawy CIT, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Wobec powyższego, wskazanie w art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, że dniem poniesienia jest dzień, na który ujęto koszt w księgach oznacza, że dla celów podatkowych koszt ten należy rozpoznać na podstawie zapisów w księgach prowadzonych w oparciu o uregulowania ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 395 ze zm.). Zatem ujęcie (zaksięgowanie) kosztu w księgach rachunkowych określa datę powstania kosztu podatkowego. Przepisy o rachunkowości decydują, na który dzień ujmuje się w księgach rachunkowych koszt, a tym samym przesądzają o dacie poniesienia kosztu podatkowego, z zastrzeżeniem rezerw i biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Koszt podatkowy powstaje zatem w dniu, na jaki zaksięgowano koszt w księgach rachunkowych, a nie w dniu przeprowadzenia operacji gospodarczej. Podstawą ujęcia takich kosztów jest faktura lub inny dokument. Natomiast data sporządzenia dowodu księgowego (faktury lub innego dokumentu) może się różnić od daty dokonania operacji gospodarczej, którą dokumentuje. W konsekwencji stwierdzić należy, że za „dzień poniesienia kosztu” uznaje się dzień, na który podatnik uwzględnia koszt w prowadzonych przez niego księgach rachunkowych. Dnia poniesienia kosztu nie należy także utożsamiać z dniem faktycznego księgowania kosztów, tj. z dniem technicznego zapisu operacji gospodarczej w księgach rachunkowych, ponieważ data zapisu księgowego jest tylko datą technicznego wprowadzenia informacji do ksiąg rachunkowych. Zatem nie chodzi w tym przypadku o jakiekolwiek ujęcie wydatku w księgach, tylko jego „ujęcie jako kosztu”, tzn. uznanie przez podatnika za taki koszt z punktu widzenia przepisów o rachunkowości.

Innymi słowy, przyporządkowanie księgowe danego kosztu do okresu sprawozdawczego zgodnie z przepisami o rachunkowości pozwala na określenie dnia, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Tym samym, ustawodawca przesądził, że „pośrednie” koszty uzyskania przychodów rozpoznawane są nie na zasadzie kasowej (a więc z momentem faktycznego poniesienia danego wydatku przez podatnika skutkującego uszczupleniem jego majątku), lecz na zasadzie memoriałowej (a więc z momentem księgowego poniesienia danego wydatku przez podatnika).

Zatem biorąc pod uwagę powyższe, zauważyć należy, że z treści powołanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika podstawowa reguła, że moment uznania wydatku za koszt podatkowy jest w obecnym stanie prawnym uzależniony od uznania go za taki koszt w ujęciu bilansowym.

Podsumowując, za dzień poniesienia kosztu podatkowego należy rozumieć dzień, na który ujęto wydatek w księgach rachunkowych jako koszt, tj. obciążono tym wydatkiem wynik finansowy podatnika.

Wobec powyższego przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie możliwości i momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z uczestnictwem w Wyjeździe pracowników Spółki poniesionych na:

  • zakup napojów alkoholowych – jest nieprawidłowe,
  • pozostałych wydatków, o których mowa we wniosku – jest prawidłowe.

Odnosząc się do wskazanych we wniosku interpretacji indywidualnych, mających potwierdzić stanowisko Wnioskodawcy, zauważyć należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące.

Nadmienić należy, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1 i 3 wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj