Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-3.4012.293.2018.3.ZD
z 5 września 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 maja 2018 r. (data wpływu 7 czerwca 2018 r.), uzupełnionym pismami: z dnia 26 lipca 2018 r. (data wpływu 2 sierpnia 2018 r.) oraz z dnia 13 sierpnia 2018 r. (data wpływu 21 sierpnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania pierwszej opłaty oraz opłat rocznych pobieranych z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste:

  • w odniesieniu do części działki nr 1475/77, określonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako „teren zieleni nieurządzonej” – jest prawidłowe,
  • w odniesieniu do pozostałej części działki nr 1475/77 oraz działek nr 1473/77 i nr 1474/77 – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania pierwszej opłaty oraz opłat rocznych pobieranych z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste. Wniosek uzupełniono w dniu 2 sierpnia 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz w dniu 21 sierpnia 2018 r. o pełnomocnictwo dla osoby podpisanej pod uzupełnieniem do wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskiem z dnia 20 listopada 2017 r. użytkownik wieczysty nieruchomości, stanowiącej własność Skarbu Państwa, położonej na terenie Powiatu, Gminy i Miasta C., oznaczonej w ewidencji gruntów i budynków jako działki nr 1486/80, 1467/72, 1477/73, 1478/73, 1479/75, 1480/76, 1487/80, 1488/80, 1469/72, 2976/71 i 2977/71 zwrócił się do Starosty, wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej, z wnioskiem o oddanie na jego rzecz w użytkowanie wieczyste, w trybie art. 37 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, nieruchomości stanowiącej własność Skarbu Państwa, a sąsiadującej z nieruchomością, co do której przysługuje mu prawo użytkowania wieczystego.

Wniosek dotyczył nieruchomości położonej na terenie Powiatu, Gminy i Miasta C., oznaczonej w ewidencji gruntów i budynków jako działki: nr 1473/77 o pow. 0,0933 ha, 1474/77 o pow. 0,0056 ha i 1475/77 o pow. 0,0524 ha, dla której Sąd Rejonowy, Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą.

Przedmiotowa nieruchomość jest niezabudowana, nie podlega przepisom ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego, gdyż nie jest nieruchomością rolną w rozumieniu Kodeksu cywilnego. Działki w przeszłości stanowiły drogę wewnętrzną, a aktualnie, zgodnie z wypisem z rejestru gruntów, użytki Bp, N i dr.

Według aktualnego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy i Miasta, zatwierdzonego Uchwałą Rady Miejskiej z dnia 22 lutego 2013 r., przedmiotowa nieruchomość znajduje się, w podziale na poszczególne działki:

  1. 1473/77:
    • w terenie przemysłowym – zwałowisko skały płonnej o symbolu planu D6.S,
    • w terenie obiektów produkcyjnych, składów i magazynów o symbolu planu D9.P;
  2. 1474/77: w terenie obiektów produkcyjnych, składów i magazynów o symbolu planu D9.P;
  3. 1475/77:
    • w terenie obiektów produkcyjnych, składów i magazynów o symbolu planu D9.P,
    • w terenie dróg wewnętrznych o symbolu planu D8.KDW,
    • w terenie zieleni nieurządzonej o symbolu planu D13.ZNU.

Na podstawie sporządzonego operatu szacunkowego wartość rynkowa nieruchomości została ustalona:

  • działka nr 1473/77 na kwotę 26.840,00 zł,
  • działka nr 1474/77 na kwotę 1.610,00 zł,
  • działka nr 1475/77 na kwotę 15.080,00 zł.

Łączna wartość nieruchomości: 43.530,00 zł.

Powyższa wartość – 43.530,00 zł stanowi cenę nieruchomości wyliczoną, zgodnie z art. 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz wytycznymi Wojewody.

Zgodnie z art. 4 pkt 3b ustawy o gospodarce nieruchomościami, przez zbycie nieruchomości należy także rozumieć oddanie jej w użytkowanie wieczyste.

Opłaty z tytułu użytkowania wieczystego ustala się według stawki procentowej od ceny nieruchomości gruntowej. Za oddanie w użytkowanie wieczyste pobierane są dwie opłaty – pierwsza oraz opłaty roczne.

Stawka procentowa pierwszej opłaty z tytułu użytkowania wieczystego wynosi od 15% do 25% ceny nieruchomości gruntowej. Natomiast opłaty roczne wynosić będą 3% ceny nieruchomości gruntowej.

Nieruchomość składająca się z działek nr 1473/77, nr 1474/77 i nr 1475/77 nie była i nie jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z art. 21 pkt 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami w brzmieniu obowiązującym w dniu xx sierpnia 2000 r., tj. w dniu wydania postanowienia Sądu Rejonowego o ukończeniu postępowaniu upadłościowego Przedsiębiorstwa, Zasób Nieruchomości Skarbu Państwa stanowią m.in. nieruchomości, które po dniu wejścia w życie ww. ustawy, pozostały po zlikwidowanych lub sprywatyzowanych państwowych osobach prawnych oraz zlikwidowanych państwowych jednostkach organizacyjnych. Wnioskodawca – Skarb Państwa nabył powyższą nieruchomość z mocy prawa po zlikwidowanym ww. przedsiębiorstwie jako państwowej jednostce organizacyjnej.

W związku z powyższym, nabycie nastąpiło w formie niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

W piśmie z dnia 26 lipca 2018 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – Wnioskodawca wskazał, co następuje:

  1. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla działek nr 1473/77 i nr 1475/77 przewiduje linie rozgraniczające dla terenów o różnym przeznaczeniu.
  2. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla działki nr 1473/77, oznaczonej w mpzp w części symbolem planu D6.S – teren przemysłowy – zwałowisko skały płonnej, przewiduje możliwość zabudowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy pierwsza opłata oraz opłaty roczne z tytułu dostawy towaru (oddania w użytkowanie wieczyste gruntu), tj. działek nr 1473/77 o pow. 0,0933 ha, 1474/77 o pow. 0,0056 ha i 1475/77 o pow. 0,0524 ha, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT?

Wnioskodawca oczekuje interpretacji w zakresie ustalenia, czy pierwsza opłata oraz opłaty roczne z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, jak również ustalenia, czy powyższe opłaty korzystają ze zwolnienia od podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przepisów ustawy o VAT grunt jest niewątpliwie towarem. Wątpliwość budzi jednak fakt oddania gruntu w użytkowanie wieczyste, z jednej bowiem strony przedmiotem tej czynności nie jest sam grunt, lecz prawo do jego używania. Z drugiej jednak strony, głównym zamiarem oddania gruntu w użytkowanie wieczyste jest przeniesienie władztwa ekonomicznego nad gruntem w sposób porównywalny do przeniesienia prawa własności – użytkownik może korzystać z gruntu jak właściciel, z wyłączeniem innych osób.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT, wprowadzonym do ustawy po uchwaleniu uchwały NSA z 8 stycznia 2007 r., I FPS 1/06, przez dostawę towarów należy rozumie również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste.

Zatem, w oparciu o art. 29a ustawy o VAT, dostawa towaru – gruntu, poprzez jego oddanie w użytkowanie wieczyste stanowi podstawę opodatkowania. Jednakże, w związku z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane podlega zwolnieniu od podatku.

Regułą jest, że oddanie w użytkowanie wieczyste gruntów niezabudowanych podlega opodatkowaniu według stawki 23%, z wyjątkiem oddania w użytkowanie wieczyste terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Wnioskodawca uważa, że oddanie w użytkowanie wieczyste działek nr działek nr 1473/77 o pow. 0,0933 ha, nr 1474/77 o pow. 0,0056 ha i nr 1475/77 o pow. 0,0524 ha, znajdujących się według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w terenie przemysłowym, terenie obiektów produkcyjnych, składów i magazynów, terenie dróg wewnętrznych i terenie zieleni nieurządzonej, podlega zwolnieniu z podatku VAT, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z powołanym powyżej przepisem, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Tereny przemysłowe, obiektów produkcyjnych, składów i magazynów, tereny dróg wewnętrznych i przeznaczonych pod zieleń nieurządzoną, nie są terenami budowlanymi w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie opodatkowania pierwszej opłaty oraz opłat rocznych pobieranych z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste jest:

  • prawidłowe – w odniesieniu do części działki nr 1475/77, określonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako „teren zieleni nieurządzonej”,
  • nieprawidłowe – w odniesieniu do pozostałej części działki nr 1475/77 oraz działek nr 1473/77 i nr 1474/77.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

  1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
  2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
  3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
  4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
  5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
  6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
  7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Prawo wieczystego użytkowania jest prawem rzeczowym, którego treść i granice określone zostały zasadniczo w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.) oraz w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2018 r., poz. 121, z późn. zm.).

W świetle art. 233 Kodeksu cywilnego, w granicach, określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, użytkownik może korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać.

Przepis ten, a także następne przepisy Kodeksu cywilnego (art. 234, art. 235, art. 237) kształtujące uprawnienia użytkownika wieczystego na wzór uprawnień właściciela, jak również długi czas trwania użytkowania wieczystego (art. 236 § 1 i 2 k.c.) wskazują, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania tym gruntem jak właściciel.

Zatem, z regulacji zawartych w tej ustawie wynika, że użytkowanie wieczyste stanowi wprawdzie prawo do rzeczy cudzej, ale daje użytkownikowi wieczystemu uprawnienia do dysponowania rzeczą w sposób zbliżony do właściciela.

Zgodnie z art. 27 ustawy o gospodarce nieruchomościami, sprzedaż nieruchomości albo oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej wymaga zawarcia umowy w formie aktu notarialnego.

Stosownie do art. 71 ust. 1-4 ustawy o gospodarce nieruchomościami, za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne. Pierwsza opłata za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze przetargu podlega zapłacie jednorazowo, nie później niż do dnia zawarcia umowy o oddanie tej nieruchomości w użytkowanie wieczyste. Pierwszą opłatę za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze bezprzetargowej można rozłożyć na oprocentowane raty. W sprawach tych stosuje się odpowiednio przepis art. 70 ust. 2-4. Opłaty roczne wnosi się przez cały okres użytkowania wieczystego, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, z góry za dany rok. Opłaty rocznej nie pobiera się za rok, w którym zostało ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Właściwy organ, na wniosek użytkownika wieczystego złożony nie później niż 14 dni przed upływem terminu płatności, może ustalić inny termin zapłaty, nieprzekraczający danego roku kalendarzowego.

Wskazać należy, że art. 7 ust. 1 ustawy, definiujący pojęcie „dostawa towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego.

W celu właściwego zinterpretowania pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy mieć na uwadze, że dotyczy ono tego rodzaju czynności, które dają nabywcy prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem wyrażenia „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawo własności”. Należy ponadto wskazać, że czynności przejęcia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejęcie własności w sensie prawnym, bowiem „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. W konsekwencji pojęcie „dostawa towarów” oraz ekonomiczne aspekty transakcji, nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z nabyciem towaru jest, co do zasady, wydanie towaru.

Wobec powyższego, uwzględniając szerokie, ekonomiczne, a nie cywilistyczne rozumienie pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel”, ustawodawca uznał, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, wymieniając tę czynność w art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki, jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela.

Powyższe znajduje potwierdzenie zarówno w orzecznictwie krajowym (wyrok NSA z dnia 10 października 2013 r., sygn. akt I FSK 310/12), jak również w orzecznictwie europejskim (orzeczenie C-320/88 Shipping and Forwarding Safe B.V. v. Staatsecretaris van Financien), w którym to orzeczeniu Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

Z powyższych przepisów wywnioskować należy, że w przypadku użytkowania wieczystego, właścicielem gruntu przez cały okres użytkowania pozostaje Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego. Użytkownik wieczysty w tym czasie posiada we władaniu rzecz cudzą. Jednakże jego prawo w stosunku do tego gruntu pozwala na dysponowanie rzeczą w sposób zbliżony do właściciela.

Zobowiązanym do opodatkowania w przypadku oddania gruntu w użytkowanie wieczyste jest właściciel, tj. Skarb Państwa lub też jednostka samorządu terytorialnego.

W związku z powyższym, oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste potraktowano w ustawie jak dostawę towarów.

W tym miejscu wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotowa nieruchomość (składająca się z działek: nr 1473/77, nr 1474/77 i nr 1475/77) jest niezabudowana. Według aktualnego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy i Miasta zatwierdzonego Uchwałą Rady Miejskiej, przedmiotowa nieruchomość znajduje się, w podziale na poszczególne działki:

  1. 1473/77:
    • w terenie przemysłowym – zwałowisko skały płonnej o symbolu planu D6.S,
    • w terenie obiektów produkcyjnych, składów i magazynów o symbolu planu D9.P;
  2. 1474/77: w terenie obiektów produkcyjnych, składów i magazynów o symbolu planu D9.P;
  3. 1475/77:
    • w terenie obiektów produkcyjnych, składów i magazynów o symbolu planu D9.P,
    • w terenie dróg wewnętrznych o symbolu planu D8.KDW,
    • w terenie zieleni nieurządzonej o symbolu planu D13.ZNU.

Nieruchomość składająca się z działek 1473/77, 1474/77 i 1475/77 nie była i nie jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca – Skarb Państwa nabył powyższą nieruchomość z mocy prawa po zlikwidowanym przedsiębiorstwie jako państwowej jednostce organizacyjnej. W związku z powyższym nabycie nastąpiło w formie niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla działek nr 1473/77 i nr 1475/77 przewiduje linie rozgraniczające dla terenów o różnym przeznaczeniu. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla działki nr 1473/77, oznaczonej w części symbolem planu D6.S – teren przemysłowy – zwałowisko skały płonnej, przewiduje możliwość zabudowy.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy pierwsza opłata oraz opłaty roczne ponoszone z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, a jeśli tak, to czy możliwe jest zastosowanie zwolnienia od VAT dla ww. opłat.

Jak wynika z powyższego, oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie natomiast publicznoprawną). Dla czynności tej Powiat występuje zatem w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, natomiast powyższa czynność w świetle ustawy – czego dowiedziono powyżej – jest traktowana jako odpłatna dostawa towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku, bądź zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przedmiotowe zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane (przeznaczone pod zabudowę). Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., niebędących terenami budowlanymi – są zwolnione od podatku VAT.

Przy czym, w sytuacji gdy w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego lub w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla danej działki wyznaczono linie rozgraniczające miejsce zabudowy, to teren taki tylko w tej części, w której przeznaczony jest pod zabudowę będzie uznany za teren budowlany, pozostała część działki będzie natomiast uznana za teren inny niż budowlany.

Ponadto wskazać należy na art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r. poz. 1202, z późn. zm.), zgodnie z którym, przez obiekt budowlany należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Natomiast budowla to obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową (art. 3 pkt 3 ww. ustawy).

Z kolei, w myśl art. 3 pkt 3a ustawy Prawo budowlane, obiektem liniowym jest obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Z powyższych regulacji Prawa budowlanego należy zatem wnioskować, że drogi wraz z infrastrukturą jako obiekty liniowe stanowią obiekt budowlany.

Zatem grunty, których przeznaczenie określone jest w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod budowę budynków lub budowli (w tym dróg) lub miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dopuszcza zabudowę terenu ww. obiektami, należy uznać za tereny przeznaczone pod zabudowę.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że dla przedmiotowych działek obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.

W odniesieniu do działki oznaczonej nr 1473/77 stwierdzić należy, że stanowi ona w całości teren budowlany, zdefiniowany w art. 2 pkt 33 ustawy. Jak wynika bowiem z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, dla części ww. działki ustalono przeznaczenie: „teren przemysłowy – zwałowisko skały płonnej” i – jak wynika z treści wniosku – przewiduje się możliwość zabudowy ww. gruntu, a w pozostałej części działka ta położna jest w terenie „obiektów produkcyjnych, składów i magazynów”. Zatem ww. działka w całości przeznaczona jest pod zabudowę.

Również działka nr 1474/77, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania terenu, stanowi grunt przeznaczony pod zabudowę, bowiem znajduje się w terenie „obiektów produkcyjnych, składów i magazynów”, a w konsekwencji wypełnia definicję terenu budowlanego w rozumieniu ustawy.

Natomiast w odniesieniu do działki nr 1475/77, w pierwszej kolejności zaznaczyć należy, że miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje dla niej linie rozgraniczające dla terenów o różnym przeznaczeniu. Jednocześnie mając na względzie, że część działki nr 1475/77 położona jest w terenie „obiektów produkcyjnych, składów i magazynów” oraz „dróg wewnętrznych” stwierdzić należy, że części te stanowią grunt przeznaczony pod zabudowę, a w konsekwencji mieszczą się w pojęciu terenu budowlanego, zdefiniowanego w art. 2 pkt 33 ustawy. Natomiast w pozostałej części działka nr 1475/77 stanowi „tereny zieleni nieurządzonej”, a zatem nie jest gruntem przeznaczonym pod zabudowę.

Stwierdzić zatem należy, że jedynie część działki nr 1475/77 oznaczona w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako „tereny zieleni nieurządzonej” nie stanowi terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy. Natomiast pozostała część przedmiotowej nieruchomości jest gruntem przeznaczonym pod zabudowę, tym samym stanowi ona teren budowlany zdefiniowany w art. 2 pkt 33 ustawy.

Zatem, czynność oddania w użytkowanie wieczyste części działki nr 1475/77, określonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako „tereny zieleni nieurządzonej” może korzystać ze zwolnienia od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Natomiast w odniesieniu do pozostałej części działki nr 1475/77 oraz działek nr 1473/77 i 1474/77 zwolnienie to nie przysługuje.

Należy jednak zauważyć, że w przypadku oddania w użytkowanie wieczyste tej części nieruchomości, która nie spełnia przesłanek do objęcia jej zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należy przeanalizować możliwość zwolnienia dostawy w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W analizowanej sprawie nie będą również spełnione przesłanki uprawniające do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Nabycie przedmiotowej nieruchomości nastąpiło bowiem z mocy prawa po zlikwidowanym przedsiębiorstwie jako państwowej jednostce organizacyjnej, zatem przy nabyciu nie był naliczony podatek VAT, który mógłby podlegać odliczeniu (nie jest zatem spełniony warunek określony w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, że z tytułu nabycia nieruchomości nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku VAT). Ponadto – jak oświadczył Wnioskodawca – działki będące przedmiotem wniosku nie były i nie są wykorzystywane przez Zainteresowanego, tym samym nie będzie spełniony warunek wykorzystywania towaru wyłącznie na cele działalności zwolnionej od VAT.

Podsumowując, mając na uwadze przywołane przepisy prawa oraz elementy opisu sprawy stwierdzić należy, że ustanowienie prawa użytkowania wieczystego działek nr 1473/77, 1474/77 i nr 1475/77 stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT, tj. odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy. Przy czym czynność ta korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wyłącznie w odniesieniu do części działki nr 1475/77, oznaczonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako „tereny zieleni nieurządzonej”. W odniesieniu do pozostałej części przedmiotowej nieruchomości zwolnienie od VAT nie przysługuje.

Skutkiem powyższego, pierwsza opłata oraz opłaty roczne z tytułu oddania w użytkowanie wieczyste działek nr 1473/77, nr 1474/77 i nr 1475/77 korzystają ze zwolnienia od VAT wyłącznie w części odnoszącej się do tej części działki nr 1475/77, która stanowi „tereny zieleni nieurządzonej”, natomiast w pozostałym zakresie opłaty te nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało ocenić jako prawidłowe w odniesieniu do pierwszej opłaty oraz opłat rocznych z tytułu oddania w użytkowania wieczyste wyłącznie w części dotyczącej działki nr 1475/77, oznaczonej jako „tereny zieleni nieurządzonej”. W pozostałym natomiast zakresie stanowisko Zainteresowanego jest nieprawidłowe.

Należy podkreślić, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek Zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z tym tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o opis sprawy. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj