Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.261.2018.2.DP
z 11 września 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 800 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 czerwca 2018 r. (data wpływu 26 czerwca 2018 r.), uzupełnionym 1 sierpnia 2018 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie ustalenia, czy wydatki:

  • inwestycyjne na ruchome środki trwałe (samochody osobowe, komputery przenośne, telefony komórkowe) można ująć w wydatkach kwalifikujących się do objęcia pomocą– jest prawidłowe;
  • na wyposażenie biura Spółki m.in. meble biurowe, komputery stacjonarne, drukarki, programy komputerowe, waga (służąca do ważenia korków) oraz inny biurowy sprzęt elektroniczny, można ująć w wydatkach kwalifikujących się do objęcia pomocą – jest nieprawidłowe.



UZASADNIENIE

W dniu 26 czerwca 2018 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki:

  • inwestycyjne na ruchome środki trwałe (samochody osobowe, komputery przenośne, telefony komórkowe) można ująć w wydatkach kwalifikujących się do objęcia pomocą;
  • na wyposażenie biura Spółki m.in. meble biurowe, komputery stacjonarne, drukarki, programy komputerowe, waga (służąca do ważenia korków) oraz inny biurowy sprzęt elektroniczny, można ująć w wydatkach kwalifikujących się do objęcia pomocą.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 18 lipca 2018 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.261.2018.1.DP (skutecznie doręczonym 24 lipca 2018 r.) wezwano do jego uzupełnienia. Wnioskodawca dokonał uzupełnienia wniosku 1 sierpnia 2018 r. (data nadania na Poczcie 31 lipca 2018 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest przedsiębiorstwem działającym na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej z sektora produkcji opakowań z tworzyw sztucznych dla przemysłu spożywczego, produkującym nowoczesne zamknięcia. Spółka otrzymała Zezwolenia z 2016 roku (dalej: „Zezwolenie”).

Spółka jest uprawniona do korzystania ze zwolnienia podatkowego z tytułu kosztów nowej inwestycji do limitów pomocy publicznej określonej w Zezwoleniu zgodnie z zapisami Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 roku w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz.U. z 2015, poz. 465), zwanego dalej „Rozporządzeniem”. Jednocześnie jest zobowiązana do prowadzenia ewidencji i ustalania dochodu opodatkowanego i zwolnionego z opodatkowania. W celu realizacji działalności zgodnie z zapisami Zezwolenia, Spółka musi ponieść nakłady inwestycyjne, których część nie będzie na trwałe związana z nieruchomością, tzw. ruchome środki trwałe, m.in. samochody osobowe, komputery przenośne, telefony komórkowe. Nakłady te zostały uwzględnione we Wniosku o przyznanie inwestycyjnej pomocy regionalnej na przedsięwzięcie gospodarcze, realizowane na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, składany w ramach oferty na udzielenie zezwolenia. Jednocześnie biuro Spółki (Zarząd, Dział księgowości) jest zlokalizowane poza obszarem Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Należy zaznaczyć, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą (produkcyjną) na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Spółka nie posiada innych zakładów produkcyjnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

  1. Czy wskazane wydatki inwestycyjne na ruchome środki trwałe (samochody osobowe, komputery przenośne, telefony komórkowe) można ująć w wydatkach kwalifikujących się do objęcia pomocą?
  2. Czy wydatki na wyposażenie biura Spółki m.in. meble biurowe, komputery stacjonarne, drukarki, programy komputerowe, waga (służąca do ważenia korków) oraz inny biurowy sprzęt elektroniczny, można ująć w wydatkach kwalifikujących się do objęcia pomocą?

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku), nabywane środki trwałe, jak i ponoszone wydatki inwestycyjne na ruchome środki trwałe, oraz na wyposażenie biura zlokalizowanego poza obszarem Specjalnej Strefy Ekonomicznej, ponoszone są w związku z prowadzoną działalnością określoną w Zezwoleniu, tj. produkcją opakowań z tworzyw sztucznych. Nabywane środki ruchome są niezbędne w celu zapewnienia i utrzymania dochodów, czemu służą między innymi spotkania z kontrahentami zlokalizowanymi zarówno na terenie Polski jak i innych krajów, czy reprezentowanie Spółki na targach. Poza obszarem Specjalnej Strefy Ekonomicznej natomiast jest zlokalizowana siedziba firmy, a w niej Zarząd i Dział księgowości, nie jest prowadzona inna działalność, więc wydatki inwestycyjne na środki znajdujące się w biurze służą wyłącznie inwestycji określonej w Zezwoleniu Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy odnośnie wydatków na środki trwałe ruchome oraz na wyposażenie biura są ściśle związane z działalnością firmy na terenie Strefy Ekonomicznej i mogą być uznane jako wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest w części prawidłowe, w części nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036, dalej: „updop”), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2017 r. poz. 1010 oraz z 2018 r. poz. 650), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Równocześnie art. 17 ust. 4 updop stanowi, że zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Podkreślenia wymaga fakt, że prowadzenie działalności gospodarczej w specjalnej strefie ekonomicznej i wynikające stąd zwolnienie dochodów pochodzących z tej działalności jest wyjątkiem od zasady równości i sprawiedliwości opodatkowania, w związku z tym przepisy dotyczące zwolnień muszą być interpretowane ściśle, zgodnie z ich wykładnią językową.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1010 ze zm.), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie to stanowi pomoc publiczną, przy czym wielkość tej pomocy nie może przekroczyć jej maksymalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 4.

Stosownie do postanowień art. 16 ust. 1 i 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy uprawnia do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie danej strefy i korzystania z pomocy publicznej. Określa ono przedmiot oraz warunki prowadzenia działalności.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych. Rodzaj tych wydatków został określony w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 465, dalej: „Rozporządzenie”).

Zgodnie z § 3 ust. 1 Rozporządzenia, pomoc publiczna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.) albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) stanowi regionalną pomoc inwestycyjną z tytułu:

  1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6 lub
  2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.

Przy czym, jak wynika z § 3 ust. 4 Rozporządzenia, przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję w środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne polegającą na utworzeniu nowego lub rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie nowych dodatkowych produktów bądź na zasadniczej zmianie dotyczącej całościowego procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa. Za nową inwestycję uznaje się również nabycie przedsiębiorstwa, które jest w likwidacji albo zostałoby zlikwidowane, gdyby nie zostało nabyte, albo zorganizowanej części takiego przedsiębiorstwa, o ile nabywca nie jest powiązany ze zbywcą.

Natomiast zgodnie z § 6 ust. 1 Rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

  1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
  2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
  3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
  4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3;
  5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji;
  6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.

Ww. przepisy określają następujące warunki do uznawania wydatków za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą:

  1. muszą to być koszty inwestycji;
  2. muszą być poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia strefowego;
  3. muszą być poniesione na inwestycję zlokalizowaną na terenie strefy;
  4. muszą być przeznaczone na cele określone w § 6 ust. 1 Rozporządzenia;
  5. wydatki muszą być zaliczone do wartości początkowej środków trwałych, przy czym należy przyjąć, że przez koszty inwestycji należy rozumieć koszty „nowej inwestycji”, o której mowa w § 3 ust. 4 Rozporządzenia.

Analizując powołane powyżej przepisy, należy stwierdzić, że z cytowanego § 6 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia, wyraźnie wynika, że za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji będące ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika. Z kolei cenę nabycia i koszt wytworzenia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (§ 6 ust. 4 Rozporządzenia).

Zgodnie z § 5 ust. 1 i 2 Rozporządzenia, zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej.

Warunkiem korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w ust. 1, jest:

  1. utrzymanie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - przez okres 3 lat, przy czym nie wyklucza się wymiany przestarzałych instalacji lub sprzętu w związku z szybkim rozwojem technologicznym;
  2. utrzymanie inwestycji w regionie, w którym udzielono pomocy, przez okres nie krótszy niż 5 lat od momentu, gdy cała inwestycja zostanie zakończona, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - przez okres nie krótszy niż 3 lata.

W myśl § 5 ust. 5 Rozporządzenia, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługują wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy, działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. W celu realizacji działalności zgodnie z zapisami Zezwolenia, Spółka musi ponieść nakłady inwestycyjne, których część nie będzie na trwałe związana z nieruchomością, tzw. ruchome środki trwałe, m.in. samochody osobowe, komputery przenośne, telefony komórkowe. Wnioskodawca zamierza ponieść również wydatki na wyposażenie biura Spółki (Zarząd, Dział Księgowości), które mieści się poza Specjalną Strefą Ekonomiczną.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy ustalenia, czy wskazane we wniosku wydatki inwestycyjne na ruchome środki trwałe oraz wyposażenie biura, można ująć w wydatkach kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną.

Z treści cytowanych powyżej przepisów wynika, że jednym z podstawowych warunków zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych dochodów Spółki uzyskanych z działalności „strefowej” jest prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Wysokość pomocy publicznej uzależniona jest od wysokości wydatków kwalifikowanych poniesionych przez Wnioskodawcę na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Taka konstatacja jest skutkiem przyjęcia, że skoro zwolnienie podatkowe dotyczy wyłącznie dochodu osiągniętego z działalności prowadzonej na podstawie zezwolenia na terenie strefy, to również koszty kwalifikowane będące podstawą naliczenia limitu tego zwolnienia muszą dotyczyć nakładów poniesionych na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. W ocenie Organu nie jest wystarczającą przesłanką, dla ustalenia wysokości kosztów kwalifikowanych przyjęcie, że koszty te pozostają w związku z działalnością strefową bez ich powiązania z terytorium specjalnej strefy ekonomicznej.

Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy wydatki:

  • inwestycyjne na ruchome środki trwałe (samochody osobowe, komputery przenośne, telefony komórkowe) można ująć w wydatkach kwalifikujących się do objęcia pomocą

– jest prawidłowe;

  • na wyposażenie biura Spółki m.in. meble biurowe, komputery stacjonarne, drukarki, programy komputerowe, waga (służąca do ważenia korków) oraz inny biurowy sprzęt elektroniczny, można ująć w wydatkach kwalifikujących się do objęcia pomocą

– jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. Marii Curie-Skłodowskiej 40, 20-400 Lublin, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj