Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.538.2018.2.MK
z 20 września 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 lipca 2018 r. (data wpływu 12 lipca 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 września 2018 r. (data wpływu 7 września 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania dobrowolnych napiwków otrzymanych przez pracowników – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania dobrowolnych napiwków otrzymanych przez pracowników.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 3 września 2018 r. o oświadczenie Wnioskodawcy zgodnie z obecnie obowiązującym brzmieniem art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej również jako ,,Spółka”) prowadzi na terytorium Polski działalność w zakresie usług restauracyjnych w wynajmowanym lokalu użytkowym oraz ogródku gastronomicznym usytuowanym przy tym lokalu. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT.

Spółka świadczy swoje usługi zarówno dla klientów indywidualnych (osób fizycznych) jak i firm (osób prawnych), krajowych i zagranicznych (dalej „Klient”).

Cała sprzedaż Spółki dokonana przez powyższe systemy ewidencjonowana jest na urządzeniach fiskalnych, niezależnie od tego czy jest to sprzedaż na rzecz osób fizycznych czy prawnych, dlatego każda wykonana usługa czy sprzedany towar potwierdzona jest paragonem fiskalnym.

Usługi oferowane Klientom rozliczane są w oparciu o ogólnodostępny cennik (menu) lub z umów (imprezy zorganizowane) z Klientem, w oparciu o te umowy. Kwoty te zawierają w sobie podatek VAT naliczony zgodnie z obowiązującymi w danym czasie przepisami.

Częstą praktyką w punktach gastronomicznych, szczególnie tych o podwyższonym standardzie, jest przyznawanie przez Klientów napiwków obsługującym ich pracownikom. W przypadku Klientów Spółki kwoty te mają charakter dobrowolny, a ich przyznanie i ew. ich kwot zależą tylko i wyłącznie od uznania Klienta, jego oceny i dobrej woli. Zwyczajowo jest to 10% od kwoty świadczenia, natomiast to Klient ostatecznie decyduje, czy zamierza przyznać dobrowolny napiwek w wysokości. W menu dostępnym dla Klientów oraz na stronie internetowej http://....com znajduje się informacja, iż:

  • napiwek zwyczajowo przyjęty w wysokości 10% nie jest wliczony w cenę i zostanie dodany do Państwa rachunku oraz że
  • napiwek ma charakter dobrowolny i jeżeli nie jesteście Państwo zadowoleni z obsługi prosimy o jego nie płacenie.

Klient może zatem przyznać dobrowolny napiwek w wysokości:

  1. zwyczajowo przyjętej 10%;
  2. wyższej niż zwyczajowo przyjęte 10%;
  3. niższej niż zwyczajowo przyjęte 10%;
  4. w ogóle nie przyznawać napiwku.

Przyznanie takiej uznaniowej kwoty będącej formą wyrazu satysfakcji z obsługi ma miejsce w różnej formie:

  1. Uiszczenie dobrowolnego napiwku w zwyczajowo przyjętej wysokości 10% doliczonej do rachunku i opisanej jako dobrowolny napiwek.
  2. Pozostawienie reszty lub innej kwoty gotówki po rozliczeniu rachunku gościa jeśli Klient zdecyduje o wyższej lub niższej wysokości dobrowolnego napiwku.

Spółka dla celów podatku VAT wykazuje napiwki na paragonie ze stawką 0% z przypisaną literą E. Stosowny zapis znajduje się w księdze serwisowej kas fiskalnych, co ewidencjonowane jest pod tą pozycją – ze względu na ograniczenia kas fiskalnych nie ma możliwości ewidencjonowania napiwków ze stawką n/p (nie podlega).

Stosowane przez Spółkę systemy sprzedażowe pozwalają określić i jednoznacznie przypisać kwoty poszczególnych przydzielonych napiwków konkretnym pracownikom, dlatego możliwe jest generowanie okresowych raportów, na podstawie których Spółka rozlicza się z pracownikami z napiwków. Kwoty napiwków dotyczące konkretnych pracowników stanowią u nich podstawę opodatkowania podatkiem od osób fizycznych oraz podstawę naliczenia składek ZUS. Spółka nie pobiera sobie żadnych kwot z napiwków, rozdziela jedynie te kwoty na część należną z tytułu podatków, składek ZUS oraz pracownikowi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dobrowolnie i uznaniowo przydzielane pracownikom napiwki powinny być wyłączone z opodatkowania podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, napiwki, które są dobrowolną formą gratyfikacji pracowników Spółki przez Klienta nie powinny stanowić dla Spółki obrotu, a tym samym nie powinny być opodatkowane podatkiem VAT.

Zdaniem Spółki, zgodnie ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710) z późniejszymi zmianami: (dalej ,,ustawa o VAT”):

  1. opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (art. 5 ust. 1 pkt 1);
  2. przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (art. 8 ust. 1);
  3. podstawą opodatkowania jest obrót, czyli kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczonych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku (art. 29 ust. 1);
  4. za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą nie uznaje się czynności z tytułu których przychody zostały – wymienione w art. 12 ust. 1-6 oraz art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 15 ust. 3).

Analizując na podstawie pkt a) i b) definicję usługi należy uznać, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów, polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi usługę w rozumieniu ustawy o VAT. Uznanie danej czynności za usługę w świetle ustawy o VAT musi być jednak uzupełnione o łączne spełnienie dwóch warunków:

  • uznanie, że w konsekwencji zobowiązania, w wyniku którego usługa zostaje świadczona, usługobiorca odnosi korzyści z danego zdarzenia;
  • uznanie, że świadczącemu usługę z tytułu jej wykonania przysługuje świadczenie wzajemne ze strony świadczeniobiorcy w postaci wynagrodzenia.

Spółka stoi na stanowisku, że na podstawie przedstawionego stanu faktycznego nie należy napiwków traktować jako świadczonej przez Spółkę usługi, gdyż:

  • korzyścią dla Klienta, której oczekuje jest zrealizowanie przez Spółkę usługi według określonych standardów, a pozostawienie przez Klienta napiwku nie jest powiązane z wyświadczeniem na jego rzecz usługi przez Spółkę. Za usługę tą Klient płaci z góry określoną kwotę, która zawiera w sobie całą wartość wynagrodzenia jakiego oczekuje Spółka za jej świadczenie. Decyzja o przyznaniu przez Klienta napiwku w zwyczajowo przyjętej wysokości 10%, bądź wysokości niższej lub wyższej jest jego dobrowolną i suwerenną decyzją podyktowaną osobistym odczuciem satysfakcji z poziomu obsługi przez konkretnego pracownika, a czasem zwykłej sympatii wobec danej osoby, dlatego nie ma żadnego powiązania, na które Spółka miałaby wypływ, między wykonaniem usługi, a przyznanym napiwkiem;
  • wynagrodzeniem, jakie Spółka oczekuje od Klienta za wyświadczone mu usługi jest cena określona w cenniku (menu) lub indywidualnej umowie (w przypadku zorganizowanych imprez). Ceny te wolne są od dodatkowych opłat za obsługę (tzw. service charge) i stanowią kompletne wynagrodzenie za usługę. Wszelkie dodatkowe gratyfikacje pracowników Spółki nie wynikają z żadnych roszczeń Spółki wobec Klienta tytułem wykonania usługi;
  • kwoty wpłaconych napiwków nie są traktowane przez Spółkę jako kwoty jej należne, dlatego po odliczeniu obligatoryjnych kwot podatków i składek ZUS pozostała kwota przekazywana jest pracownikom. Rola Spółki ogranicza się w tym wypadku tylko do roli podmiotu pośredniczącego w przekazaniu tych kwot między pracownikami, a Klientami, bez potrącania sobie żadnej kwoty tytułem wynagrodzenia za tą czynność.

Powyższe stanowisko znajduje swoje poparcie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 października 2010 r. (sygn. I PSK 1917/09), który jednoznacznie orzekł, że: „napiwki pozostają poza systemem opodatkowania VAT, jeżeli są dawane dobrowolnie”.

Za wyłączeniem napiwków z zakresu obowiązku opodatkowania podatkiem VAT wg. Spółki przemawia także fakt, że ich kwoty zwiększają pracownikom i zleceniobiorcom podstawę opodatkowania podatkiem od osób fizycznych, a zgodnie z art. 15 ust. 3 ustawy o VAT, czynności z których powstają przychody ze stosunków pracy oraz stosunków cywilno-prawnych wynikających np. z umów zleceń, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Paragony fiskalne i wystawiane do nich faktury co do zasady służą ujmowaniu sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT lub zwolnionej od podatku VAT, ale brak jest w przepisach podatkowych zakazu dokumentowania na paragonach fiskalnych i fakturach czynności nie objętych takim podatkiem, dlatego Spółka ma prawo ujmować kwoty napiwków na paragonach fiskalnych oraz wystawianych do nich fakturach.

Zdaniem Spółki, zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 6 lit. h) oraz i) rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania z dnia 28 listopada 2008 r. (Dz. U. Nr 212, poz. 1338) oraz zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia o VAT, na paragonach fiskalnych oraz fakturach winna być wykazywana sprzedaż towarów i usług z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami VAT oraz sprzedaż zwolnioną od podatku VAT. Pamiętać jednak należy, że przepisy te zawierają katalog informacji niezbędnych, które muszą pojawić się na danym dokumencie, ale nie jest to katalog zamknięty, dlatego paragony fiskalne i faktury posiadające wszystkie obligatoryjne informacje oraz dodatkowe informacje, w tym przypadku wartości sprzedaży niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, spełniają warunki konieczne do uznania ich za prawidłowe w świetle przepisów podatku VAT.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca zwraca się z prośbą o potwierdzenie, że przedstawione przez Spółkę stanowisko i rozumienie treści przepisów prawa podatkowego jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast z art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

  1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
  2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
  3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Podstawa opodatkowania stanowi fundament konstrukcji każdego podatku. Z punktu widzenia wysokości zobowiązania podatkowego, ma ona – obok stawki podatkowej – decydujące znaczenie. Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług ustalenie podstawy opodatkowania poprzedzać winno zawsze ustalenie, czy dana czynność stanowi na gruncie tego podatku czynność opodatkowaną oraz czy w stosunku do niej powstał obowiązek podatkowy. Podstawę opodatkowania można ustalać jedynie w tych przypadkach, gdy zaistniał przedmiot opodatkowania. Podstawa opodatkowania jest bowiem skonkretyzowanym – co do cech istotnych dla wymiaru podatku – i ujętym wartościowo, przedmiotem podatku.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, Wnioskodawca prowadzi na terytorium Polski działalność w zakresie usług restauracyjnych w wynajmowanym lokalu użytkowym oraz ogródku gastronomicznym usytuowanym przy tym lokalu. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. Spółka świadczy swoje usługi zarówno dla klientów indywidualnych (osób fizycznych) jak i firm (osób prawnych), krajowych i zagranicznych. Usługi oferowane Klientom rozliczane są w oparciu o ogólnodostępny cennik (menu) lub z umów (imprezy zorganizowane) z Klientem, w oparciu o te umowy. Kwoty te zawierają w sobie podatek VAT naliczony zgodnie z obowiązującymi w danym czasie przepisami. W menu dostępnym dla Klientów oraz na stronie internetowej http://.....com znajduje się informacja, iż: napiwek zwyczajowo przyjęty w wysokości 10% nie jest wliczony w cenę i zostanie dodany do Państwa rachunku oraz że napiwek ma charakter dobrowolny i jeżeli nie jesteście Państwo zadowoleni z obsługi prosimy o jego nie płacenie. Klient może zatem przyznać dobrowolny napiwek w wysokości: zwyczajowo przyjętej 10%; wyższej niż zwyczajowo przyjęte 10%; niższej niż zwyczajowo przyjęte 10%; w ogóle nie przyznawać napiwku. Przyznanie takiej uznaniowej kwoty będącej formą wyrazu satysfakcji z obsługi ma miejsce w różnej formie: uiszczenia dobrowolnego napiwku w zwyczajowo przyjętej wysokości 10% doliczonej do rachunku i opisanej jako dobrowolny napiwek, pozostawienia reszty lub innej kwoty gotówki po rozliczeniu rachunku gościa jeśli Klient zdecyduje o wyższej lub niższej wysokości dobrowolnego napiwku.

Wnioskodawca ma wątpliwości czy dobrowolnie i uznaniowo przydzielane pracownikom napiwki powinny być wyłączone z opodatkowania podatkiem VAT.

Na wstępie należy wskazać, iż definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Z analizy treści art. 8 ust. 1 ustawy wynika, iż pojęcie świadczenia usług jest bardzo szerokie, obejmuje bowiem różnego rodzaju świadczenia niebędące dostawą towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

W przedmiotowej sprawie taka zależność nie istnieje. Spółka nie zawiera bowiem z klientem żadnej umowy na świadczenie usług, za wykonanie których klient byłby zobowiązany uiścić opłatę w postaci napiwku w bliżej nieokreślonej wysokości. Wszystkie należności jakie Wnioskodawca pobiera od klientów są wycenione w stosowanym cenniku usług i tylko takich płatności Spółka jako świadczący daną usługę żąda od klienta. Tym samym nie może być mowy o opodatkowaniu jakiejkolwiek czynności, jeśli między stronami nie istnieje żadna umowa, a wielkość wynagrodzenia (napiwku) nie jest w żaden sposób uzależniona od cech świadczonej usługi i nie wpływa na wykonanie świadczonej usługi.

Należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie stosowane przez Spółkę systemy sprzedażowe pozwalają określić i jednoznacznie przypisać kwoty poszczególnych przydzielonych napiwków konkretnym pracownikom, dlatego możliwe jest generowanie okresowych raportów, na podstawie których Spółka rozlicza się z pracownikami z napiwków.

W ocenie tut. Organu, w przypadku, gdy kwoty napiwków są świadczeniem klienta całkowicie dobrowolnym, a stosowane przez Spółkę systemy sprzedażowe pozwalają określić i jednoznacznie przypisać kwoty poszczególnych przydzielonych napiwków konkretnym pracownikom oraz Spółka nie pobiera sobie żadnych kwot z napiwków, to kwoty te nie stanowią dla Wnioskodawcy obrotu będącego podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług w myśl art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.

W konsekwencji powyższego Wnioskodawca nie ma obowiązku uwzględniać przekazywanych za swoim pośrednictwem pracownikom napiwków jako obrotu z tytułu świadczenia usług, bowiem w sytuacji przedstawionej w przedmiotowej sprawie napiwek nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi –Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny, co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj