2018.09.27 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT1-3.4012.593.2018.1.OS

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.593.2018.1.OS
z 27 września 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 lipca 2018 r. (data wpływu 31 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy bonifikaty udzielane przez Wnioskodawcę na podstawie przepisów wykonawczych do ustawy Prawo energetyczne pomniejszają podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy bonifikaty udzielane przez Wnioskodawcę na podstawie przepisów wykonawczych do ustawy Prawo energetyczne pomniejszają podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka Akcyjna, dalej przywoływana jako Spółka, posiada status zarejestrowanego podatnika VAT czynnego. Spółka jest przedsiębiorstwem energetycznym w rozumieniu art. 3 pkt 12 ustawy z dnia 9 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (t.j.: Dz. U. z 2018 r. poz. 755 z późn. zm.; dalej: Prawo energetyczne) i posiada koncesję na dystrybucję energii elektrycznej.

Głównym przedmiotem prowadzonej przez Spółkę działalności jest świadczenie usług dystrybucji energii elektrycznej na rzecz odbiorców, rozumianych jako każdy, kto otrzymuje lub pobiera energię na podstawie umowy z przedsiębiorstwem energetycznym (przedsiębiorstwa, instytucje, osoby fizyczne, etc.).

Zgodnie z art. 5 ust. 2 pkt 2 Prawa energetycznego umowa o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji paliw gazowych lub energii powinna zawierać co najmniej postanowienia określające: moc umowną i warunki wprowadzania jej zmian, ilość przesyłanych paliw gazowych lub energii w podziale na okresy umowne, miejsca dostarczania paliw gazowych lub energii do sieci i ich odbioru z sieci, standardy jakościowe, warunki zapewnienia niezawodności i ciągłości dostarczania paliw gazowych lub energii, stawki opłat lub grupę taryfową stosowane w rozliczeniach oraz warunki wprowadzania zmian tych stawek i grupy taryfowej, sposób prowadzenia rozliczeń, parametry techniczne paliw gazowych lub energii oraz wysokość bonifikaty za niedotrzymanie tych parametrów oraz standardów jakościowych obsługi odbiorców, odpowiedzialność stron za niedotrzymanie warunków umowy oraz okres obowiązywania umowy i warunki jej rozwiązania.

Spółka świadczy usługi dystrybucyjne w oparciu o dwojakiego rodzaju umowy, tj.:

umowy o świadczenie usług dystrybucji energii elektrycznej zawierane z bezpośrednim odbiorcą tych usług, nabywającym je samodzielnie;
umowy kompleksowe obejmujące dostawę energii elektrycznej oraz usługi jej dystrybucji, zawierane przez odbiorcę z dostawcą energii elektrycznej (spółką obrotu energią elektryczną) - w tym przypadku odbiorca nabywa od spółki obrotu energię elektryczną wraz z usługą jej dystrybucji, natomiast względem Spółki nabywcą usługi dystrybucyjnej jest spółka obrotu.

Jako przedsiębiorstwo energetyczne Spółka podlega przepisom Prawa energetycznego oraz wydanych do niego rozporządzeń wykonawczych. Będąc przedsiębiorstwem energetycznym zajmującym się dystrybucją energii jest obowiązana utrzymywać zdolność urządzeń, instalacji i sieci do realizacji zaopatrzenia w energię w sposób ciągły i niezawodny, przy zachowaniu obowiązujących wymagań jakościowych (art. 4 ust. 1 Prawa energetycznego). Jest przy tym zobowiązana do przestrzegania warunków określonych w koncesji, w taryfie, w umowie o świadczenie usług dystrybucji energii elektrycznej lub w umowie kompleksowej.

Obowiązujące w Spółce stawki cen i opłat pobieranych z tytułu świadczonych usług oraz zasady rozliczeń z odbiorcami, są określone w taryfie wprowadzonej zgodnie z przepisami Prawa energetycznego, opracowanej w oparciu o przepisy rozporządzenia Ministra Energii z dnia 29 grudnia 2017 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania taryf oraz rozliczeń w obrocie energią elektryczną (Dz. U. z 2017 r. poz. 2500; dalej: rozporządzenie taryfowe).

Rozliczenia z tytułu świadczenia usług następują w odniesieniu do rzeczywistej ich ilości ustalonej w oparciu o odczyty urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych, w obrębie okresów rozliczeniowych wskazanych w taryfie i uzgodnionych w umowie, albo w systemie przedpłatowym. Okresy rozliczeniowe nie mogą być dłuższe niż 12 m-cy. W przypadku okresów dłuższych niż miesięczne Spółka może pobierać opłaty za usługi dystrybucji energii elektrycznej w wysokości określonej na podstawie prognozowanego zużycia dla tego okresu, ustalonego w oparciu o odczyty dokonane w analogicznym okresie poprzedniego roku kalendarzowego. Świadczone usługi Spółka dokumentuje fakturą.

Przy świadczeniu usług dystrybucji energii elektrycznej Spółkę obowiązują standardy określone w uregulowaniach rozdziału 10 Rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 4 maja 2007 r. w sprawie szczegółowych warunków funkcjonowania systemu elektroenergetycznego (Dz. U. z 2007 r. Nr 93 poz. 623 z późn. zm.; dalej: Rozporządzenie systemowe). Zawarte w tym rozdziale przepisy określają:

(§ 38) parametry jakościowe energii elektrycznej;

(§ 40) dopuszczalne przerwy w dostarczaniu energii elektrycznej oraz zasady zawiadamiania o nich;

(§ 42) standardy jakościowe obsługi odbiorców;

(§ 43) sposób załatwiania reklamacji.

Na podstawie art. 45a ust. 3 Prawa energetycznego w związku z § 42 pkt 10 rozporządzenia systemowego niedotrzymanie parametrów jakościowych energii elektrycznej lub niezachowanie standardów określonych w rozporządzeniu systemowym, obliguje Spółkę do udzielenia odbiorcy bonifikat określonych w taryfie lub w umowie.

Bonifikaty, o których mowa wyżej, tj. z tytułu niedotrzymania parametrów jakościowych energii oraz niedotrzymania standardów jakościowych obsługi odbiorców (dalej: Bonifikaty), nie mają charakteru umownych obniżek lub upustów, które przedsiębiorstwo energetyczne może przyznać. Obowiązek ich udzielenia odbiorcy w przypadkach niezachowania określonych parametrów oraz standardów jakościowych wynika wprost z obowiązujących przepisów prawa, ma bezwzględny charakter i dotyczy każdego przedsiębiorstwa energetycznego.

Bonifikaty są związane z okolicznościami, w których przedsiębiorstwo energetyczne – tutaj Spółka, nie wywiąże się z ciążących na nim obowiązków i zobowiązań wynikających z przepisów Prawa energetycznego lub wydanych do niego rozporządzeń wykonawczych.

Zasady udzielania Bonifikat oraz wyliczania ich stawek regulują art. 40-42 rozporządzenia taryfowego. (Stosownie do wymogu wynikającego z § 4 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia taryfowego, ww. przepisy znajdują swoje odzwierciedlenie w taryfie, jako jej element).

W świetle uregulowań przywołanego rozporządzenia sposób wyliczenia Bonifikaty jest uzależniony od jej przyczyny – rodzaju naruszonego przez Spółkę obowiązku lub zobowiązania. W niektórych przypadkach ma ona postać ryczałtową, wyliczoną ściśle wg. przepisów rozporządzenia. W innych natomiast, sposób jej wyliczenia określony w rozporządzeniu taryfowym może zostać zmodyfikowany.

Aktualnie podstawę udzielenia Bonifikaty stanowi wniosek odbiorcy, który przedsiębiorstwo energetyczne ma obowiązek rozpatrzyć w terminie 30 dni (§ 48 rozporządzenia taryfowego). Sytuacja ta ulegnie zmianie z dniem 1 stycznia 2019 r. Od tej daty przedsiębiorstwo energetyczne będzie zobowiązane udzielić Bonifikaty w terminie 30 dni od dnia, w którym zaistniała przesłanka do jej udzielenia (§ 43 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia taryfowego).

Rozporządzenie taryfowe wyszczególnia następujące kategorie Bonifikat wraz z przyporządkowanymi do nich zasadami ich obliczania:

§ 40 rozporządzenia taryfowego – Bonifikata za niedotrzymanie określonych w odrębnych przepisach dopuszczalnych poziomów odchyleń napięcia od napięcia znamionowego (z tytułu niedotrzymania parametrów jakościowych energii elektrycznej). Stawka Bonifikaty jest obliczana w oparciu o wskazany w przepisach algorytm odrębnie dla przypadków, w których wartość odchylenia nie przekracza 10%, oraz gdy przekracza ten poziom.
1. art. 40 ust. 1 ww. rozporządzenia stanowi, iż w sytuacji, gdy wartość odchylenia napięcia od dopuszczalnych wartości granicznych nie przekracza 10%, odbiorcy przysługuje bonifikata w okresie doby, w wysokości obliczonej według wzoru uwzględniającego następujące parametry:
  - wartość odchylenia;
  - ilość energii elektrycznej dostarczoną odbiorcy w okresie doby;
  - cenę energii elektrycznej, o której mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. b Prawa Energetycznego, obowiązującą w okresie, w którym nastąpiło odchylenie.
2. Natomiast zgodnie z ust. 2 przywołanego wyżej artykułu, w przypadku w którym wartość odchylenia przekracza 10%, odbiorcy przysługuje bonifikata w okresie doby, w łącznej wysokości obliczonej według wzoru uwzględniającego:
  - ilość energii elektrycznej dostarczoną odbiorcy w okresie doby;
  - cenę energii elektrycznej, o której mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. b Prawa energetycznego, obowiązującą w okresie, w którym nastąpiło odchylenie;
  - ustaloną w taryfie bonifikatę za niedotrzymanie poziomu napięcia w okresie doby (w zł za godzinę);
  - łączny czas niedotrzymania poziomu napięcia w okresie doby (w godzinach).

Cena, o której mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. b Prawa energetycznego, uwzględniana przy obliczeniu ww. Bonifikat z tytułu niedotrzymania parametrów jakościowych energii elektrycznej, jest średnią ceną sprzedaży energii elektrycznej na rynku konkurencyjnym za poprzedni rok kalendarzowy, określoną przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki.

Jak wynika z powyższego, dla obliczenia Bonifikat określonych w § 40 rozporządzenia taryfowego podstawowe znaczenie (obok parametrów: wysokości odchylenia albo odpowiednio, czasu trwania niedotrzymania poziomu napięcia) mają:

ilość energii dostarczonej odbiorcy w okresie doby, w której nastąpiły odchylenia oraz

średnia cena sprzedaży energii elektrycznej na rynku konkurencyjnym określona przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki.

Parametry te w istotny sposób wpływają na kwotę Bonifikaty, podczas gdy w żaden sposób nie wiążą się z cenami usług stosowanymi przez przedsiębiorstwo energetyczne w oparciu o obowiązującą taryfę i nie mają wpływu na wynagrodzenie należne temu przedsiębiorstwu z tytułu sprzedaży.

Konieczność ich uwzględnienia może prowadzić do sytuacji, w której kwota Bonifikaty będzie wyższa niż kwota wynagrodzenia należnego z tytułu czynności sprzedażowych zrealizowanych z naruszeniem parametrów jakości energii, bądź w okresie całej dobie. Hipotetycznie może również spowodować, że Bonifikata będzie wyższa, niż wynagrodzenie należne za cały okres rozliczeniowy, w którym miało miejsce naruszenie tych parametrów.

§ 41 rozporządzania taryfowego – Bonifikata z tytułu niedostarczenia jednostek energii elektrycznej odbiorcy końcowemu. W oparciu o przywołany przepis za okres, w którym wystąpiła przerwa w dostarczaniu energii odbiorcy przysługuje Bonifikata obliczona jako iloczyn:
- odpowiednio pięciokrotności albo dziesięciokrotności ceny energii elektrycznej, o której mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. b Prawa Energetycznego (tj. średniej ceny sprzedaży energii elektrycznej na rynku konkurencyjnym za poprzedni rok kalendarzowy, określonej przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki) – w zależności od napięcia znamionowego sieci, do której jest przyłączony odbiorca oraz
- ilości niedostarczonej energii elektrycznej.

Ilość niedostarczonej energii elektrycznej w dniu, w którym miała miejsce przerwa w jej dostarczaniu, ustala się na podstawie poboru tej energii w odpowiednim dniu poprzedniego tygodnia, z uwzględnieniem czasu dopuszczalnych przerw określonych w umowie lub odrębnych przepisach.

W tym przypadku Bonifikata jest bezpośrednim skutkiem niewykonania umówionego świadczenia. Przesłanką jej udzielenia jest stwierdzenie faktu zaistnienia niedopuszczalnych przerw w dostarczaniu energii.

§ 42 rozporządzenia taryfowego – Bonifikata z tytułu niedotrzymania przez przedsiębiorcę energetycznego standardów jakości obsługi odbiorców. W zakresie naruszenia standardów jakości obsługi odbiorców, rozporządzenie taryfowe nakłada na przedsiębiorstwo energetyczne obowiązek udzielenia Bonifikat w formie ryczałtu, przewidując jednocześnie możliwość zmodyfikowania sposobu ich wyliczenia w umowie. Przywołany wyżej przepis, w kolejnych punktach określa stawki Bonifikat w następujących wysokościach:
1. za nieprzyjęcie zgłoszeń lub reklamacji od odbiorcy – w wysokości 1/50 przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w roku kalendarzowym poprzedzającym rok zatwierdzenia taryfy, określonego w komunikacie Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego ogłaszanym w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej ,,Monitor Polski”;
2. za nieuzasadnioną zwłokę w usuwaniu zakłóceń w dostarczaniu energii elektrycznej, spowodowanych nieprawidłową pracą sieci – w wysokości 1/15 wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 1;
3. za odmowę udzielenia odbiorcom, na ich żądanie, informacji o przewidywanym terminie wznowienia dostarczania energii elektrycznej, przerwanego z powodu awarii sieci- w wysokości 1/50 wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 1;
4. za niepowiadomienie, co najmniej z pięciodniowym wyprzedzeniem, o terminach i czasie planowanych przerw w dostarczaniu energii elektrycznej, w formie ogłoszeń prasowych, internetowych, komunikatów radiowych lub telewizyjnych albo w inny sposób przyjęty na danym terenie, odbiorców zasilanych z sieci o napięciu znamionowym nie wyższym niż 1 kV – w wysokości 1/50 wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 1;
5. za niepowiadomienie w formie indywidualnych zawiadomień pisemnych, telefonicznych lub za pomocą innego środka komunikacji elektronicznej, co najmniej z pięciodniowym wyprzedzeniem, o terminach i czasie planowanych przerw w dostarczaniu energii elektrycznej, odbiorców zasilanych z sieci o napięciu znamionowym wyższym niż 1 kV- w wysokości 1/10 wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 1;
6. za niepoinformowanie na piśmie, co najmniej z tygodniowym wyprzedzeniem, odbiorców zasilanych z sieci o napięciu znamionowym wyższym niż 1 kV o zamierzonej zmianie nastawień w automatyce zabezpieczeniowej i innych parametrach mających wpływ na współpracę ruchową z siecią – w wysokości 1/15 wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 1;
7. za niepoinformowanie na piśmie, co najmniej z rocznym wyprzedzeniem, odbiorców zasilanych z sieci o napięciu znamionowym nie wyższym niż 1 kV o konieczności dostosowania instalacji do zmienionych warunków zasilania – w wysokości 1/15 wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 1;
8. za niepoinformowanie na piśmie, co najmniej z trzyletnim wyprzedzeniem, odbiorców zasilanych z sieci o napięciu znamionowym wyższym niż 1 kV o konieczności dostosowania instalacji do zmienionego napięcia znamionowego, podwyższonego poziomu mocy zwarcia i innych warunków funkcjonowania sieci – w wysokości 1/10 wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 1;
9. za nieuzasadnioną odmowę odpłatnego podjęcia stosownych czynności w sieci w celu umożliwienia bezpiecznego wykonania przez odbiorcę lub inny podmiot prac w obszarze oddziaływania tej sieci – w wysokości 1/15 wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 1;
10. za nieudzielenie, na żądanie odbiorcy, informacji w sprawie zasad rozliczeń oraz aktualnych taryf – w wysokości 1/50 wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 1;
11. za przedłużenie czternastodniowego terminu rozpatrzenia wniosku lub reklamacji odbiorcy w sprawie zasad rozliczeń i udzielenia odpowiedzi, za każdy dzień zwłoki- w wysokości 1/250 wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 1;
12. za przedłużenie czternastodniowego terminu sprawdzenia prawidłowości działania układu pomiarowo-rozliczeniowego lub czternastodniowego terminu laboratoryjnego sprawdzenia prawidłowości działania układu pomiarowo-rozliczeniowego, za każdy dzień zwłoki – w wysokości 1/250 wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 1;
13. za uniemożliwienie wykonania dodatkowej ekspertyzy badanego układu pomiarowo- rozliczeniowego, na wniosek odbiorcy złożony w ciągu 30 dni od dnia otrzymania wyniku badania laboratoryjnego – w wysokości 1/15 wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 1.

Zawarty w § 42 rozporządzenia taryfowego katalog przesłanek udzielenia Bonifikat za niedotrzymanie standardów jakości obsługi odbiorców nie obejmuje czynności składających się na realizowaną sprzedaż. Dotyczy on zdarzeń z obszaru współpracy z odbiorcą i jakości utrzymywanych z nim kontaktów (jego obsługi).

Opisane Bonifikaty, stosownie do przywołanych przepisów, muszą być udzielane w sytuacjach, w których przedsiębiorstwo energetyczne nie wywiąże się z ciążących na nim obowiązków, zasadniczo w oderwaniu od realizowanej sprzedaży – są należne w przypadku stwierdzenia odchyleń napięcia przekraczających dopuszczalne poziomy; energia nie zostanie w ogóle dostarczona; naruszone zostaną standardy obsługi odbiorcy, poprzez niewłaściwe względem niego „zachowanie się” przedsiębiorstwa energetycznego. Sposób ich kalkulacji w żaden sposób nie odnosi się do obowiązujących cen i opłat należnych z tytułu wykonywania umówionych świadczeń. W szczególności przyznanie Bonifikaty nie powoduje zmniejszenia tych cen i opłat.

Przy takim uregulowaniu zasad przyznawania i kalkulacji Bonifikat, w konkretnych przypadkach:

kwota Bonifikaty może być wyższa od wynagrodzenia należnego przedsiębiorstwu energetycznemu z tytułu sprzedaży;

kwota Bonifikaty może zostać przyznana i ustalona już po wystawieniu faktury za okres, w którym odbiorca nabył do niej uprawnienie;

obliczona zgodnie z przepisami kwota danego rodzaju Bonifikaty może przysługiwać również wówczas, gdy sprzedaż w ogóle nie miała miejsca (§ 41 rozporządzenia taryfowego);

przesłanka przyznania danego rodzaju Bonifikaty może zaistnieć w okresie, w którym nie realizowano sprzedaży (§ 41 i § 42 rozporządzenia taryfowego);

przesłanka przyznania Bonifikaty może istnieć permanentnie, w tym również niezależnie od realizowanych przez przedsiębiorstwo energetyczne czynności stanowiących przedmiot umowy, w związku z brakiem możliwości usunięcia przyczyn Bonifikaty (§ 40 i § 41) rozporządzenia taryfowego), co wiąże się z brakiem możliwości precyzyjnego przyporządkowania Bonifikaty do konkretnego okresu;

może przysługiwać z przyczyn, które w ogóle nie dotyczą czynności będących przedmiotem umowy (§ 42 rozporządzenia taryfowego).

Przedmiotowe Bonifikaty – przyznawane w oparciu o przepisy prawa – posiadają cechy zbliżone do cech charakterystycznych dla kar i odszkodowań należnych i wypłacanych z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania umowy. Przy czym ich udzielenie nie jest warunkowane istnieniem „winy” po stronie przedsiębiorstwa energetycznego. Z tego względu stanowią one dla odbiorcy swoistego rodzaju „należność” od przedsiębiorstwa energetycznego, związaną z naruszeniem warunków realizacji umowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania

Czy udzielenie Bonifikaty określonej w § 40 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia taryfowego z tytułu niedotrzymania określonych w odrębnych przepisach dopuszczalnych poziomów odchyleń napięcia od napięcia znamionowego (z tytułu niedotrzymania parametrów jakościowych energii elektrycznej), kalkulowanych z uwzględnieniem ilości świadczonych usług (sprzedanej energii elektrycznej) w odniesieniu do okresu doby, w której nie zachowano parametrów dostarczanej energii oraz średniej ceny sprzedaży energii stosowanej na rynku konkurencyjnym w poprzednim roku, powoduje obniżenie podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług (podatkiem VAT) oraz kwoty podatku należnego z tytułu świadczonych przez Spółkę usług dystrybucji energii elektrycznej, na podstawie art. 29a ust. 7 pkt 2 lub ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT?
Czy udzielenie Bonifikaty określonej w § 40 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia taryfowego z tytułu niedotrzymania określonych w odrębnych przepisach dopuszczalnych poziomów odchyleń napięcia od napięcia znamionowego (z tytułu niedotrzymania parametrów jakościowych energii elektrycznej), kalkulowanych z uwzględnieniem ilości świadczonych usług (sprzedanej energii elektrycznej) w odniesieniu do okresu doby, w której nie zachowano parametrów dostarczanej energii oraz średniej ceny sprzedaży energii stosowanej na rynku konkurencyjnym w poprzednim roku, powoduje obniżenie podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług (podatkiem VAT) oraz kwoty podatku należnego z tytułu świadczonych przez Spółkę usług dystrybucji energii elektrycznej, na podstawie art. 29a ust. 7 pkt 2 lub ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT?
Czy udzielenie Bonifikat określonych w § 41 rozporządzenia taryfowego z tytułu niedostarczenia jednostek energii elektrycznej odbiorcy końcowemu, należnych w związku z niewykonaniem usługi dystrybucji przez Spółkę i kalkulowanych z uwzględnieniem oszacowanej ilości niedostarczonej energii w oparciu na podstawie ilości energii elektrycznej ustalonej na podstawie pomiarów poboru energii elektrycznej w odpowiednim dniu poprzedniego tygodnia oraz wielokrotności średniej ceny sprzedaży energii stosowanej na rynku konkurencyjnym w poprzednim roku, powoduje obniżenie podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług (podatkiem VAT) oraz kwoty podatku należnego z tytułu świadczonych przez Spółkę usług dystrybucji energii elektrycznej, na podstawie art. 29a ust. 7 pkt 2 lub ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT?
Czy udzielenie Bonifikat określonych w § 42 rozporządzenia taryfowego z tytułu niedotrzymania przez przedsiębiorcę energetycznego standardów jakości obsługi odbiorców, przyznawanych w oderwaniu do świadczenia usługi dystrybucyjnej i kalkulowanej bez uwzględnienia faktycznej ilości wykonanych usług, powoduje obniżenie podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług (podatkiem VAT) oraz kwoty podatku należnego z tytułu świadczonych przez Spółkę usług dystrybucji energii elektrycznej, na podstawie art. 29a ust. 7 pkt 2 lub ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT?

W przypadku uznania, że Bonifikaty, których dotyczą pytania nr 1-4 powodują obniżenie podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług oraz kwoty podatku należnego (tj. uznania stanowiska Spółki w tym zakresie za nieprawidłowe) Spółka wnioskuje o udzielenie odpowiedzi również na poniższe pytania:

Czy udzielone Bonifikaty powinny być odpowiednio uwzględniane w podstawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług w okresie rozliczeniowym, w którym wystąpiła przesłanka/przyczyna ich udzielenia:
- poprzez uwzględnienie kwoty Bonifikaty w fakturze dokumentującej świadczenie usług dystrybucji energii elektrycznej w tym okresie, jako kwoty rabatu udzielonego przed sprzedażą (zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT), w sytuacji obliczenia kwoty bonifikaty przed wystawieniem tej faktury, lub odpowiednio
- poprzez udokumentowanie Bonifikaty fakturą korygującą (wystawioną na podstawie w art. 106j ustawy o VAT) odnoszącą się do faktury dotyczącej świadczenia usług w tym okresie, w przypadku obliczenia kwoty Bonifikaty po wystawieniu faktury za dany okres?
W jaki sposób (w jakich okresach rozliczeniowych) Spółka powinna rozliczać na gruncie VAT Bonifikaty, których kwota jest wyższa od wartości usług dystrybucyjnych w danym okresie rozliczeniowym lub w całym okresie obowiązywania umowy?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Pytania nr 1-4.

W ocenie Spółki, udzielenie Bonifikat opisanych w stanie faktycznym, objętych pytaniami o numerach od 1 do 4, nie powodują obniżenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów (podatkiem VAT) oraz kwoty podatku należnego z tytułu świadczonych przez Spółkę usług dystrybucji energii elektrycznej.

W przypadku uznania stanowiska Spółki za nieprawidłowe w zakresie pytań nr 1-4:, Pytania nr 5 i nr 6.

Zdaniem Spółki, Bonifikaty powinny pomniejszać podstawę opodatkowania VAT za okres, w którym wystąpiła przesłanka/przyczyna ich udzielenia:

poprzez uwzględnienie kwoty Bonifikaty w fakturze dokumentującej świadczenie usług dystrybucji energii elektrycznej w tym okresie, jako kwoty rabatu udzielonego przed sprzedażą (zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT), w sytuacji obliczenia kwoty bonifikaty przed wystawieniem tej faktury, lub odpowiednio

poprzez udokumentowanie Bonifikaty fakturą korygującą (wystawioną na podstawie art. 106j ustawy o VAT) odnoszącą się do faktury dotyczącej świadczenia usług w tym okresie, w przypadku obliczenia kwoty Bonifikaty po wystawieniu faktury za dany okres.

W przypadku, w którym kwota Bonifikaty jest wyższa od wartości usług dystrybucyjnych w danym okresie rozliczeniowym lub w całym okresie obowiązywania umowy, kwota bonifikaty przekraczająca wartość wykonanych w tym okresie usług, nie pomniejsza podstawy opodatkowania VAT.

Uzasadnienie:

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm.; dalej o VAT) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Odpłatność jest jedną z podstawowych przesłanek objęcia opodatkowaniem danej czynności/transakcji, gdyż cechą charakterystyczną czynności opodatkowanych VAT jest wzajemność świadczeń. Aby mówić o odpłatności/wynagrodzeniu w rozumieniu ustawy o VAT, ustalone wynagrodzenie musi pozostawać w bezpośrednim związku z daną czynnością, wyrażającym się tym, że wynagrodzenie to musi być należne z tytułu wykonania konkretnej czynności.

Brak takiego związku oznacza, że dana czynność/zdarzenie opodatkowaniu nie podlega, nawet jeżeli wiąże się z dokonywaniem płatności. Przykładem są tutaj odszkodowania i rekompensaty wypłacane z tytułu kar, odszkodowań i rekompensat w związku z niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem umowy. Tego rodzaju płatności nie posiadają cechy wynagrodzenia, ponieważ nie można w stosunku do nich powiedzieć, że stanowią zapłatę za świadczenie wzajemnie Przeciwnie, są należne wówczas, gdy nie dojdzie do prawidłowego wykonania umowy. Na gruncie ustawy o VAT prawidłowe ustalenie kwoty wynagrodzenia z tytułu czynności opodatkowanej (dostawy towarów lub usługi) ma doniosłe znaczenie dla właściwego rozliczenia podatku, jako że w świetle uregulowań art. 29a tej ustawy, wielkość wynagrodzenia bezpośrednio przekłada się na wysokość podstawy opodatkowania i tym samym kwotę podatku należnego. Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Podstawa ta obejmuje koszty dodatkowe pobierane przez dostawcę/usługodawcę w związku z daną czynnością, jak również związane z nią podatki, cła. opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty samego podatku (art. 29a ust. 6 ustawy o VAT).

Kategorie wyłączeń z podstawy opodatkowania, jak również tytuły do pomniejszenia ustalonej już podstawy oraz zasady udokumentowania i rozliczenia takiego pomniejszenia, znalazły uregulowanie w dalszych ustępach art. 29a ustawy o VAT.

I tak na podstawie ust. 7 pkt 2 przywołanego wyżej artykułu podstawa opodatkowania nie obejmuje udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży.

Z kolei przepis ust. 10 pkt 1 stanowi, że podstawę opodatkowania – z zastrzeżeniem ust. 13 – obniża się o kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen. Zgodnie z przepisem ust. 13, co do zasady, obniżenia podstawy opodatkowania w stosunku do wykazanej na wystawionej fakturze dokonuje się na podstawie faktury korygującej, pod warunkiem pozyskania potwierdzenia jej odbioru. Przy czym na mocy ust. 15 pkt 3, wymóg otrzymania potwierdzenia nie dotyczy m.in. sprzedaży: energii elektrycznej i usług dystrybucji energii elektrycznej.

W kontekście przywołanych przepisów oraz poczynionych uwag, w sytuacji udzielenia przez Spółkę upustu lub obniżki ceny świadczonych usług, zdarzenie to znajdzie odzwierciedlenie w podstawie opodatkowania w ten sposób, że kwota takiej obniżki lub upustu:

udzielona na moment sprzedaży nie wejdzie do podstawy opodatkowania;

udzielona po wystawieniu faktury, pomniejszy podstawę opodatkowania w związku z wystawieniem faktury korygującej.

Powyższe zasady rozliczeń upustów i obniżek cen nie budzą większych wątpliwości, przy czym w stanie faktycznym mogą one znaleźć zastosowanie jedynie wówczas, gdy objęte wnioskiem Bonifikaty są upustem lub obniżką ceny w rozumieniu ustawy o VAT.

W konsekwencji pierwszorzędne znaczenie dla ustalenia skutków udzielenia Bonifikat ma określenie ich charakteru prawnego. Kwestią oceny charakteru prawnego Bonifikat zajął się Sąd Najwyższy rozstrzygając zagadnienie prawne: czy Bonifikaty udzielane w oparciu o art. 45 ust. 3 Prawa energetycznego za niedotrzymanie przez przedsiębiorstwo standardów jakościowych obsługi odbiorców energii oraz parametrów jakościowych energii elektrycznej (art. 48 ust. 4 pkt 8 prawa energetycznego) stanowią instytucję zbliżoną do kary ustawowej (art. 485 Kodeksu cywilnego), czy też świadczenia pieniężne o charakterze gwarancyjnym, przysługujące odbiorcom energii bez względu na przyczyny nienależytego wykonania zobowiązania umownego przez przedsiębiorstwo energetyczne?

W sprawie tej Sąd wydał uchwałę z dnia 18 września 2014 r., sygn. akt …., w której nie udzielił doktrynalnej odpowiedzi, stwierdzając jedynie, że przewidziane w art. 45a ust. 3 ustawy Prawo energetyczne „bonifikaty za niedotrzymanie przez przedsiębiorstwo standardów jakościowych obsługi odbiorców energii oraz parametrów jakościowych energii elektrycznej przysługują odbiorcom energii, bez względu na przyczyny nienależytego wykonania zobowiązania umownego przez przedsiębiorstwo energetyczne”.

Przeprowadzając analizę zagadnienia Sąd Najwyższy zwrócił uwagę, iż kluczową kwestią wykładni art. 45a ust. 3 Prawa energetycznego jest zdefiniowanie pojęcia „bonifikaty”, którego ustawa ta nie wyjaśnia. Odniósł się więc do słownika języka polskiego PWN wg. którego bonifikata to zmniejszenie ustalonej ceny towaru lub usługi. Wyjaśnił przy tym. iż „w zwyczaju handlowym bonifikatę często identyfikuje się z rabatem lub upustem – rozumiejąc przez to zniżkę ceny dóbr i usług, przyznawaną przez sprzedającego (wykonawcę usługi) po dokonaniu transakcji; może ona być zachętą do zwiększenia zakupów towarów (ma wtedy zazwyczaj charakter okresowy) albo formą rekompensaty w przypadku reklamacji produktu lub usługi z powodu nieodpowiedniej jakości, wad lub usterek”. W ocenie Sądu Najwyższego, cyt.: „bonifikaty, o których mowa w art. 45 ust. 3 Prawa energetycznego nie mają charakteru odszkodowania (przysługują one niezależnie od tego, czy doszło do powstania szkody), natomiast polegają na obniżeniu ceny zakupu energii elektrycznej z powodu niedotrzymania przez dostawcę energii elektrycznej standardów jakościowych (w tym również niedostarczenia energii).” W dalszej części uzasadnienie zgodził się ze stanowiskiem Sądu Apelacyjnego występującego z zagadnieniem prawnym, iż „celem bonifikaty nie jest dopełnienie niepełnego świadczenia dostawcy poprzez obniżenie wartości świadczenia pieniężnego w celu przywrócenia ekwiwalentności świadczeń stron umowy wzajemnej (art. 487 § Kodeksu cywilnego). Bonifikata może być przyznana również w przypadku niezapewnienia adekwatności jakości usług dotyczących obsługi odbiorców energii”.

W tym miejscu należy podkreślić, iż przepisy ustawy o VAT również nie zawierają definicji pojęcia „bonifikaty”. Z uwagi na powyższe zasadne jest uwzględnienie potocznego rozumienia tego pojęcia, w oparciu o wykładnię językową, tak jak to uczynił Sąd Najwyższy w uzasadnieniu do przywołanej wyżej uchwały. Ta zaś wskazuje na przyjęcie definicji zawartej w słowniku języka polskiego, jako „zmniejszenie ustalonej ceny towaru lub usługi” (zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN, dostępnym na stronie internetowej Wydawnictwa Naukowego PWN www.sjp.pwn.pl). Pojęcie „bonifikata” jest przy tym synonimem takich pojęć jak: zniżka, rabat, ulga, opust, upust, skonto, przecena, obniżka (źródło: www…...pl).

W kontekście rozważań Sądu Najwyższego i przedstawionego rozumienia pojęcia „bonifikata” należy przyjąć, iż ogólnie bonifikata oznacza obniżenie należności z tytułu ceny/obniżenie kwoty do zapłaty. Nie mniej jednak, aby uznać przedmiotowe Bonifikaty za upust lub obniżkę ceny w znaczeniu, w jakim zostały użyte w art. 29a ust. 7 pkt 2 oraz ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT, musiałby one dotyczyć konkretnych czynności, powodując obniżenie ich ceny – takie upusty i obniżki muszą bowiem być identyfikowalne z odpłatnością z tytułu konkretnych towarów lub usług.

Za taką interpretacją przepisów regulujących obniżenie podstawy opodatkowania opowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 25 czerwca 2012 r, sygn. I FPS 2/12, dotyczącej uznania premii pieniężnej za rabat obniżający podstawę opodatkowania. W wyniku analizy uregulowań Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28.11.2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 347/1) w zakresie podstawy opodatkowania, Sąd stwierdził, cyt. „Rabat ma zatem niewątpliwie bezpośredni wpływ na wartość konkretnej transakcji (dostawy lub usługi) i w efekcie prowadzi do obniżenia jej wartości (ceny). Tym samym tak rozumiany rabat powinien obniżać podstawę opodatkowania, skoro podatek od wartości dodanej ma być proporcjonalny do ceny towarów i usług. W stanie faktycznym warunek istnienia związku udzielonej Bonifikaty z odpłatnością za konkretne transakcje (tutaj: świadczenie usług dystrybucyjnych) nie jest spełniony. Przesłanki udzielenia Bonifikat, jak również sposób ich obliczenia nie celują w obniżkę ceny. Przyczyny udzielenia Bonifikat, jak również sposób ich obliczenia nie wpływają na cenę – która została określona w taryfie, ani też na wartość dostarczonych świadczeń – gdyż ta jest obliczana z uwzględnieniem faktycznej ilości dostarczonych świadczeń ustalonej na podstawie odczytów urządzeń pomiarowych oraz określonej w taryfie ceny jednostkowej obowiązującej dla danej grupy odbiorców. Bonifikaty są niewątpliwie specyficzną instytucją prawa energetycznego, łączącą w sobie cechy właściwe dla innych instytucji. Tutaj należy uwzględnić specyfikę działalności Spółki, nie tylko w odniesieniu do zasad ustalania cen, ale przede wszystkim w kontekście masowości świadczonych przez nią usług oraz ich znaczenia dla odbiorców oraz gospodarki w ogóle. Szczególność przedsiębiorstw energetycznych znajduje wyraz w przepisach prawa regulujących zasady ich funkcjonowania oraz obowiązki i zobowiązania wobec odbiorców. W tym aspekcie Bonifikaty – jako narzucone przepisami prawa „należności” odbiorców wynikające z naruszenia przez przedsiębiorstwo energetyczne konkretnych obowiązków i zobowiązań, powinny być postrzegane jako narzędzie ochrony interesów odbiorców o charakterze „sankcyjnym” oderwane od wykonywanych przez Spółkę konkretnych czynności opodatkowanych VAT i tym samym ceny za te czynności. Okoliczność, że z punktu widzenia odbiorcy, w stanie faktycznym, uzyskanie Bonifikaty powoduje, że w sensie ekonomicznym koszty zakupu usługi dystrybucyjnej, czy energii elektrycznej będą niższe, nie zmienia faktu, że jest ona związana z niedopełnieniem przez Spółkę konkretnych obowiązków/zobowiązań, a nie wykonaniem konkretnego świadczenia. Brak bezpośredniego związku Bonifikaty z konkretnymi czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez Spółkę i odpłatnością za te czynności oznacza, że nie powinny być one kwalifikowane jako upusty i obniżki cen wyłączone/obniżające podstawę opodatkowania, o których mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1 oraz ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT. Za przyjęciem takiego stanowiska przemawia m.in. sposób obliczenia stawek Bonifikat, które mogą przewyższać kwotę wynagrodzenia należnego przedsiębiorstwu energetycznemu. Rozporządzenie taryfowe narzuca sposób wyliczania stawek poszczególnych kategorii Bonifikat i w żadnym przypadku nie przewiduje uwzględnienia w kalkulacji cen dostarczanych odbiorcy świadczeń. Przesłanka Bonifikaty może zaistnieć w okresie, w którym sprzedaż na rzecz uprawnionego odbiorcy nie była realizowana.

Obliczenie Bonifikat następuje w kwotach uwzględniających zasadniczo wielkości ryczałtowe, oderwane od stosowanych cen i wielkości, w oparciu o które ustalana jest rzeczywista wartość zrealizowanych świadczeń (średnia cena sprzedaży energii elektrycznej na rynku konkurencyjnym określona przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, przeciętne wynagrodzenie w gospodarce narodowej w roku kalendarzowym poprzedzającym rok zatwierdzenia taryfy, oszacowana ilość energii/usług).

Wyliczone zgodnie z tymi uregulowaniami kwoty Bonifikat mogą przewyższać wynagrodzenie należne przedsiębiorstwu energetycznemu z tytułu zrealizowanych świadczeń, a przedsiębiorstwo energetyczne będzie zobowiązane udzielić Bonifikaty w tak wyliczonej stawce. Uznanie Bonifikat za upust lub obniżkę ceny w rozumieniu przepisów art. 29a ustawy o VAT prowadziłoby zatem do zaaprobowania sytuacji, w której taki upust lub obniżka ceny mogą być wyże od wynagrodzenia z tytułu zrealizowanej sprzedaży, pozostając przy tym w całości kwotami zmniejszającym podstawę opodatkowania.

Podkreślenia wymaga, że przedsiębiorstwo energetyczne jest zobowiązane udzielać Bonifikat w stawkach wyliczonych zgodnie z przepisami, bez ich ograniczania do wysokości należnego wynagrodzenia.

W ocenie Spółki bezwzględny obowiązek przyznawania Bonifikat, oparty na przepisach prawa nakazujących kalkulowanie ich w oderwaniu od wartości sprzedaży faktycznie zrealizowanej na rzecz odbiorcy wskazuje, że mają one inny cel niż obniżka ceny.

Jak potwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny (WSA) w Warszawie w wyroku z dnia 11 maja 2012 r., sygn. III SA/Wa 2316/11, cyt.: „Z całą mocą podkreślić należy, że tylko wtedy bonifikata lub rabat obniża podstawę opodatkowania, jeżeli dotyczy ceny (kwoty) za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.” Sąd zauważył również, że „Zważywszy na przyczyny, dla których prawodawca zdecydował o konieczności zastosowania bonifikaty, zgodzić się należy ze Skarżącą, że w niektórych przypadkach nosi ona znamiona odszkodowania lub kary umownej (...)”.

Podobne wypowiedział się też WSA w Warszawie w wyroku z dnia 31 lipca 2013 r. sygn. III SA/Wa 377/13, jak również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 12 sierpnia 2015 r. (nr IPPP1/443-220/11/12-8/S/ISZ) dotyczącej tej samej sprawy interpretacji.

W oparciu o przedstawianą argumentację, Spółka stoi na stanowisku, iż udzielenie Bonifikat nie powoduje obniżenia podstawy VAT i tym samym podatku należnego, jest więc dla niej zdarzeniem neutralnym z punktu widzenia rozliczeń podatku VAT.

Dla takiej kwalifikacji kluczowe jest to, iż:

obowiązek poniesienia przez Spółkę obciążenia z tytułu Bonifikat wynika wprost z przepisów prawa;

celem Bonifikat nie jest obniżenie ceny skonkretyzowanych świadczeń;

przesłankami udzielenia bonifikat są sytuacje, w których Spółka nie wywiąże się z ciążących na niej obowiązków lub zobowiązań;

stawki bonifikat obliczane są w oderwaniu od rzeczywiście realizowanej sprzedaży i jej wartości, i zasadniczo mają zryczałtowany charakter;

kwota Bonifikat może przekraczać wartość sprzedaży w okresie, w którym powstała przesłanka jej udzielenia, a nawet w okresie trwania umowy.

Jak wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 12 sierpnia 2015 r. (nr IPPP1/443-220/11/12-8/S/ISZ), w odniesieniu do skutków Bonifikat przekraczających wartość sprzedaży, cyt.: „Zatem, w przypadku, gdy rzeczywisty obrót z tytułu dostawy energii w danym okresie okazałby się niższy niż wysokość należnej ewentualnie bonifikaty za niedotrzymanie, określonych w odrębnych przepisach, dopuszczalnych poziomów odchyleń napięcia od napięcia znamionowego (§ 37 ust. 1 rozporządzenia z dnia 2 lipca 2007 r.), nie istniałaby możliwość obniżenia obrotu o wartość udzielonej bonifikaty. Po stronie odbiorców taki stan rzeczy byłby równoznaczny z obiektywną niemożnością uzyskania bonifikaty w związku z tym, że Spółka nie dotrzyma określonych w odrębnych przepisach dopuszczalnych poziomów odchyleń napięcia od napięcia znamionowego. Niezależnie od tego w jaki sposób następuje ustalenie wysokości bonifikaty należnej odbiorcy w związku z zaistnieniem określonych zdarzeń oraz w jakiej formie w praktyce zostanie ona odbiorcy udzielona (gotówka lub kompensata wzajemnych należności), fakt powstania obowiązku co do udzielenia bonifikaty nie ma żadnego związku z obrotem, a w rezultacie nie wpływa na ilość i wartość dostarczonej jednostki energii elektrycznej. Wobec tego udzielenie tej bonifikaty nie wpływa na wartość sprzedaży wykazanej z tego tytułu na fakturze dotyczącej danego okresu”.

W kontekście powyższego, ze względu na charakter prawny Bonifikat, przesłanki ich udzielenia i sposób skalkulowania, skutkujące brakiem powiązania Bonifikat z konkretnymi czynnościami opodatkowanymi Spółki oraz ich wartością, Bonifikaty te nie mogą zostać uznane za upusty i obniżki cen w rozumieniu przepisów art. 29a ust. 7 pkt 2 oraz w ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT, skutkujące obniżeniem podstawy opodatkowania.

W ocenie Spółki udzielenie Bonifikat pozostaje bez wpływu na jej rozliczenia z tytułu podatku VAT.

Uzasadnienie do pytania nr 1 i nr 2.

W ocenie spółki Bonifikaty określone w § 40 rozporządzenia taryfowego nie powodują obniżenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego z tytułu świadczonych przez Spółkę usług dystrybucji energii elektrycznej, na podstawie o których mowa w art. 29a ust. 7 pkt 2 oraz w ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT.

Są one udzielane (obciążają Spółkę) w przypadku niedotrzymania parametrów jakościowych energii elektrycznej, tj. odchyleń napięcia od dopuszczalnych wartości granicznych.

Kwoty tych bonifikat są ustalane w oderwaniu od ceny i wartości realizowanych przez Spółkę świadczeń.

Kalkulacja opiera się na ilości dostarczonej energii elektrycznej w okresie doby, średniej cenie sprzedaży energii elektrycznej na rynku konkurencyjnym za poprzedni rok kalendarzowy. W przypadku Bonifikaty określonej w § 40 ust. 2 rozporządzenia taryfowego, dodatkowo uwzględnia zryczałtowaną „opłatę” za każdą godzinę dostarczania energii o niewłaściwych parametrach określoną przez Spółkę w taryfie.

Jak czytamy w wyroku NSA z 5 lutego 2015 r., sygn. akt I FSK 2114/13, dotyczącego kwalifikacji bonifikat udzielanych na podstawie art. 45a ust. 3 Prawa energetycznego w związku z § 42 pkt 10 rozporządzenia systemowego, na gruncie uchylonego art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, definiującego podstawę opodatkowania jako obrót, NSA zajął stanowisko, iż „w szczególności nie można zgodzić się z jej autorem (skargi), że powiązanie bonifikaty z jakością sprzedawanego towaru, na gruncie ustawy o VAT jest równoznaczne z powiązaniem z jego wartością, czyli z obrotem o którym mowa w art. 29 ust. 1 ustawy o VAT”.

W orzeczeniu tym sąd także stwierdził, cyt.: „Nietrafny jest również zawarty w skardze kasacyjnej argument, że otrzymanie przez klienta Spółki bonifikaty z tytułu dostarczenia przez Spółkę obniżonej jakości towaru powoduje, że klient ten ponosi mniejszy wydatek na nabycie ww. towaru, aniżeli to wynikało z pierwotnie ustalonej ceny”.

Stanowisko, iż przedmiotowe Bonifikaty nie pomniejszają podstawy opodatkowania VAT potwierdził również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 12.08.2015 r. (wydanej w tej samej sprawie), sygn. IPPP1/443-220/11/12-8/S/ISZ, stwierdzając, iż: „Odnosząc przedstawioną wyżej sytuację do powołanych w sprawie przepisów prawa, stwierdzić należy, że udzielane przez Wnioskodawcę bonifikaty za dostarczenie towaru o zaniżonej jakości, tj. za niedotrzymanie parametrów jakościowych energii elektrycznej, nie powodują obniżenia wartości dostarczanego przez Wnioskodawcę towaru – dostawy energii elektrycznej i nie stanowią w istocie rabatu (bonifikaty) obniżającego wartość konkretnych świadczeń udokumentowanych poszczególnymi fakturami, który zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, obniża obrót (podstawę opodatkowania) z tytułu dostawy energii.”

Mając na uwadze powyższe oraz argumenty przedstawione w uwagach ogólnych uzasadnienia, Spółka stoi na stanowisku, że Bonifikaty określone w § 40 rozporządzenia taryfowego nie są upustem, który musi pozostawać w bezpośrednim związku ze zrealizowaną sprzedażą i tym samym nie powodują obniżenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT oraz kwoty podatku należnego z tytułu świadczonych przez Spółkę usług dystrybucji energii elektrycznej, na podstawie art. 29a ust. 7 pkt 2 lub ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT.

Uzasadnienie do pytania nr 3.

W ocenie Spółki Bonifikata określona w § 41 rozporządzenia taryfowego z tytułu niedostarczenia jednostek energii elektrycznej odbiorcy końcowemu, nie pomniejsza podstawy opodatkowania VAT z tytułu świadczonych przez Spółkę usług dystrybucji. Jak uargumentowano powyżej skutek w postaci obniżenia podstawy opodatkowania obejmuje jedynie obniżki ceny bezpośrednio związane z konkretnymi zrealizowanymi czynnościami opodatkowanymi i ich wartością.

W tym przypadku przesłanką udzielenia Bonifikaty jest faktyczny brak wykonania świadczenia ze strony Spółki. Dowodzenie, że Bonifikata ta spełnia warunek bezpośredniego związku z wykonaniem konkretnych czynności opodatkowanych nie znalazłoby zatem żadnego uargumentowania.

Na brak takiego związku wskazuje jednoznacznie sposób obliczenia tej Bonifikaty, oparty na hipotetycznie ustalonej ilości niedostarczonej energii oraz wielokrotności średniej ceny sprzedaży energii elektrycznej na rynku konkurencyjnym za poprzedni rok kalendarzowy.

Tak skalkulowana w sposób zryczałtowany Bonifikata może przekroczyć wartość wynagrodzenia Spółki za dany okres (a nawet czas trwania umowy).

Jak stwierdził NSA w przywoływanym już wyroku z dnia 5 lutego 2015 r., cyt.: „Zgodzić należy się z Sądem pierwszej instancji, że przerwa w dostawie energii oznacza, iż energia nie jest dostarczana, nie zaś, że dostarczana jest energia niewłaściwej jakości (o niewłaściwych parametrach). W treści § 37a rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 2 lipca 2007 r. wskazano, że bonifikata należna jest za ,,każdą niedostarczoną jednostkę energii elektrycznej”. Tymczasem wynagrodzenie, jakie płaci odbiorca przedsiębiorstwu energetycznemu należne jest za faktyczne dostarczenie mu energii”.

Mając na uwadze przywołane argumenty oraz fakt, że Bonifikata ta:

jest udzielana z tytułu nierealizowania umówionych świadczeń – niedostarczania energii- co zasadniczo wyłącza ją z kategorii „upustów i obniżek cen towarów i usług”;

jest kalkulowana w oderwaniu od faktycznej sprzedaży;

wielkości uwzględniane przy jej obliczeniu pozostają bez związku z cenami i wartością zrealizowanych świadczeń przez Spółkę;

kwota Bonifikaty może przekroczyć wartość zrealizowanych świadczeń,

Spółka stoi na stanowisku, iż udzielenie tej Bonifikaty nie jest upustem, który musi pozostawać w bezpośrednim związku ze zrealizowaną sprzedażą i tym samym nie powoduje obniżenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT oraz kwoty podatku należnego z tytułu świadczonych przez Spółkę usług dystrybucji energii elektrycznej, na podstawie art. 29a ust. 7 pkt 2 lub ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT.

Uzasadnienie do pytania nr 4.

Zdaniem Spółki Bonifikaty określone w § 42 rozporządzenia taryfowego z tytułu niedotrzymania przez przedsiębiorcę energetycznego standardów jakości obsługi odbiorców, nie pomniejszają podstawy opodatkowania VAT z tytułu świadczonych przez Spółkę usług dystrybucji.

Bonifikaty z tytułu niedotrzymania standardów jakości obsługi odbiorców udzielane są w okolicznościach, które nie są związane z wykonywaniem przez Spółkę czynności opodatkowanych. Sposób ich wyliczenia oparty na stawkach ryczałtowych wyliczanych w odniesieniu do przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w roku kalendarzowym poprzedzającym rok zatwierdzenia nie znajduje żadnego odzwierciedlenia w realizowanej sprzedaży. Mając na uwadze przedstawione argumenty oraz fakt, że Bonifikaty te:

są udzielane z tytułu zdarzeń, które nie są elementem czynności opodatkowanych;

noszą znamiona sankcji płaconej przez Spółkę w związku z niewłaściwym „zachowaniem się” wobec odbiorcy;

są kalkulowane w oderwaniu od faktycznej sprzedaży;

wielkości uwzględniane przy jej obliczeniu pozostają bez związku z cenami i wartością zrealizowanych świadczeń przez Spółkę.

mogą nie odnosić się do konkretnych okresów rozliczeniowych (brak możliwości precyzyjnego ich przyporządkowania);

kwota Bonifikaty może przekroczyć wartość zrealizowanych świadczeń,

Spółka stoi na stanowisku, iż udzielenie takich Bonifikat nie jest upustem, który musi pozostawać w bezpośrednim związku ze zrealizowaną sprzedażą i tym samym nie powoduje obniżenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT oraz kwoty podatku należnego z tytułu świadczonych przez Spółkę usług dystrybucji energii elektrycznej, na podstawie art. 29a ust. 7 pkt 2 lub ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT.

Podsumowując, objęte pytaniami nr 1-4 Bonifikaty udzielane w oparciu o przepisy Prawa energetycznego, z uwagi na okoliczność, iż nie pozostają w bezpośrednim związku ze zrealizowaną sprzedażą, nie powodują obniżenia podstawy opodatkowania VAT z tytułu usług dystrybucji energii świadczonych przez Spółkę.

W przypadku uznania stanowiska Spółki w zakresie pytań nr 1-4 za nieprawidłowe.

Uzasadnienie do pytania nr 5 i 6

W przypadku uznania Bonifikat za zdarzenie powodujące obniżenie podstawy opodatkowania VAT powoduje, że powinny one zostać udokumentowane zgodnie z przepisami ustawy o VAT. W stanie faktycznym, mając na uwadze, iż Spółka dokumentuje sprzedaż fakturami, odpowiednio fakt udzielenia Bonifikat powinien zatem znaleźć odzwierciedlenie w ich treści.

Elementy obligatoryjne faktury określa art. 106e ustawy o VAT. Jednym z nich, zgodnie z art. 106 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, jest wskazanie kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto. Przywołany przepis obejmuje jedynie sytuacje, w których upust lub obniżka zostały udzielone przed sprzedażą lub w momencie sprzedaży. W odniesieniu do przypadków obniżenia podstawy po sprzedaży, uwzględnić należy art. 106j ustawy o VAT, który reguluje kwestie związane z wystawianiem korekt faktur. Stosownie do brzmienia ust. 1 pkt 2 tego artykułu, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1, podatnik wystawia fakturę korygującą.

W kontekście przywołanych przepisów sposób uwzględnienia Bonifikaty w treści faktur uzależniony jest od momentu jej udzielenia, tj.:

Bonifikaty udzielone przed sprzedażą, powinny zostać uwzględnione w fakturze dokumentującej tę sprzedaż – wystawionej za okres, w którym sprzedaż objęta Bonifikatą miała miejsce, w ten sposób, że kwota Bonifikaty powinna pomniejszyć podstawę opodatkowana za ten okres;

Bonifikaty przyznane po wystawieniu faktury dokumentującej sprzedaż objętą Bonifikatą, powinny zostać potwierdzone fakturą korygującą wystawioną do faktury dokumentującej sprzedaż za okres, w którym zaistniała przesłanka do udzielenia Bonifikaty.

W ocenie Spółki dla zidentyfikowania okresu, za który Bonifikata powinna pomniejszać podstawę opodatkowania, kluczowe jest ustalenie momentu zaistnienia przesłanki do jej udzielenia.

Jak wskazano we wniosku przyczyna (przesłanka) udzielenia Bonifikaty może zaistnieć w okresie, w którym wartość sprzedaży zrealizowanej na rzecz danego odbiorcy była niższa od kwoty Bonifikaty, jak również w okresie w którym sprzedaż nie była realizowana.

Dokonując pomniejszenia podstawy opodatkowania o kwotę Bonifikaty może zatem zaistnieć sytuacja, w której wystąpi „ujemna” podstawa opodatkowania VAT.

Podkreślenia wymaga fakt, iż Bonifikata musi być udzielona w prawidłowo obliczonej wysokości, bez względu na wysokość wynagrodzenia należnego za dany okres. Zakładając przy tym, że Bonifikata stanowi upust lub obniżkę ceny, o których mowa w art. 29a ustawy o VAT, powinna również w pełnej kwocie pomniejszyć podstawę opodatkowania.

Z uwagi na powyższe oraz mając na uwadze to, że przepisy ustawy o VAT nie przewidują możliwości udzielenia upustu cenowego przekraczającego wartość danej sprzedaży i wykazania „ujemnej” podstawy opodatkowania z jej tytułu, w przypadku gdy kwota Bonifikaty jest wyższa od wartości usług dystrybucyjnych w danym okresie rozliczeniowym lub w całym okresie obowiązywania umowy, dla rozwiązania powyższego problemu możliwe wydają się być dwa rozwiązania, a mianowicie:

uznanie, że kwota Bonifikaty przekraczająca wartość sprzedaży w okresie, w stosunku do którego została udzielona, powinna pomniejszać podstawę opodatkowania we wcześniejszych, najbliższym lub następnych okresach rozliczeniowych;
uznanie, że kwota bonifikaty przekraczająca wartość sprzedaży w danym okresie nie posiada charakteru upustu lub obniżki ceny wpływającej na wysokość podstawy opodatkowania.

Podkreślić przy tym należy, że dla obu ww. rozwiązań brak jest podstaw prawnych w przepisach o VAT do ich zastosowania, a ponadto każde z nich w niewątpliwy sposób neguje zasadność uznania Bonifikat za obniżkę upust/obniżkę ceny skutkujące obniżeniem podstawy opodatkowania VAT. Możliwość rozliczenia Bonifikaty w innym okresie niż miała miejsce sprzedaż, z którą Bonifikata jest związana, podobnie jak przypisywanie różnych skutków częściom kwoty Bonifikaty, stanowiłoby potwierdzenie braku bezpośredniego związku Bonifikaty ze zrealizowaną konkretną sprzedażą. Podsumowując, w przypadku uznania Bonifikat za upust lub obniżkę ceny powodujące obniżenie podstawy opodatkowania VAT, zdaniem Spółki Bonifikaty te powinny pomniejszać podstawę opodatkowania z tytułu usług dystrybucji świadczonych w okresie, w którym wystąpiła przyczyna/przesłanka udzielenia Bonifikaty.

W konsekwencji, w przypadku:

udzielenia Bonifikaty przed wystawieniem faktury za dany okres, jej kwota powinna zostać uwzględniona bezpośrednio w fakturze dokumentującej sprzedaż za ten okres;

udzielenia Bonifikaty po wystawieniu faktury za okres, do którego się odnosi, Bonifikata powinna zostać potwierdzona korektą wystawioną do faktury dokumentującej sprzedaż za ten okres.

W sytuacji, gdy kwota Bonifikaty jest wyższa od wartości usług dystrybucyjnych w danym okresie lub w całym okresie obowiązywania umowy, różnica nie znajdująca pokrycia w okresie, do którego Bonifikata się odnosi nie podlega rozliczeniu, tj. nie pomniejsza podstawy opodatkowania VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z cytowanych powyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów. Jednocześnie pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Przepis art. 29a ust. 1 ustawy stanowi, że podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W świetle art. 29a ust. 6 ustawy – podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Z kolei na mocy art. 29a ust. 7 ustawy – podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Na podstawie art. 29a ust. 10 ustawy – podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

W przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano (art. 29a ust. 13 ustawy).

Stosownie do art. 29a ust. 15 pkt 3 ustawy, warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę nie stosuje się w przypadku sprzedaży: energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, gazu przewodowego, usług dystrybucji energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, usług dystrybucji gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy.

Z przytoczonych powyżej przepisów wynika przede wszystkim, że podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Przepisy ustawy nie definiują pojęć „bonifikata”, ani „rabat”, w związku z powyższym pojęcia te należy interpretować stosując przede wszystkim wykładnię językową.

Przyjmując za „Uniwersalnym słownikiem języka polskiego” pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2003, tom 1, str. 303) „bonifikata” – to „zniżka, odstępstwo od ustalonej ceny towaru, zwłaszcza jako forma odszkodowania za poniesioną stratę albo w celach reklamowych: opust, rabat”. Przez bonifikatę należy więc rozumieć pomniejszenie ustalonej uprzednio ceny towaru.

Natomiast zgodnie ze „Słownikiem języka polskiego” (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, str. 825), „rabat” to „zniżka, opust od sumy należnej za towar przyznawany, np. przy kupnie dużej ilości towarów”. Zatem rabat polega na pomniejszeniu ustalonej wcześniej ceny towaru. Rozróżnia się przy tym rabaty na te przyznane przed ustaleniem ceny oraz udzielane po jej ustaleniu.

Rabat udzielony w momencie wystawienia faktury (rabat transakcyjny) nie ma znaczenia dla ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, ponieważ kwota należna od nabywcy już go uwzględnia – dane dotyczące rabatu znajdą swoje odzwierciedlenie w wystawionej fakturze stwierdzającej dokonanie sprzedaży.

Natomiast, jeżeli udzielenie rabatu ma miejsce po dokonaniu sprzedaży i wystawieniu faktury, w której dokonano pierwotnego określenia podstawy opodatkowania (rabat potransakcyjny), wówczas czynność ta wymaga wystawienia faktury korygującej zmniejszającej wartość towarów, zgodnie z art. 106j ustawy.

Uregulowania krajowej ustawy o podatku od towarów i usług mają swoje odzwierciedlenie w przepisach wspólnotowych i są konsekwencją przystąpienia Polski do Unii Europejskiej. I tak, art. 29a ustawy stanowi odniesienie do przepisu art. 79 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) – zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE – zgodnie z którym podstawa opodatkowania nie obejmuje następujących elementów:

obniżek cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
opustów i obniżek cen udzielonych nabywcy lub usługobiorcy i uwzględnionych w momencie transakcji;
kwot otrzymanych przez podatnika od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy, a zaksięgowanych przez podatnika na koncie przejściowym.

Podatnik musi przedstawić dowód na rzeczywistą kwotę kosztów, o których mowa w akapicie pierwszym lit. c), i nie może odliczyć VAT, który w danym przypadku mógł zostać naliczony.

Dyrektywa 2006/112/WE w art. 73 oraz art. 90 ust. 1 określa podstawę opodatkowania, przewidując uprawnienia do jej obniżenia w przypadku każdorazowego, faktycznego zmniejszenia obrotu. Zgodnie z Dyrektywą 2006/112/WE, przesłanką wystarczającą dla ustalenia podstawy opodatkowania jest zaistnienie samego faktu zmniejszenia obrotu, bez konieczności wykazywania go w jeden konkretny sposób. Mając to na uwadze wydaje się, że zarówno wystawienie faktury korygującej, jak również noty stanowi prawidłowy sposób udokumentowania udzielonego rabatu. Przepis ustawy przewiduje jednakże, że kwoty rabatów mają być udokumentowane, prawnie dopuszczone i obowiązkowe.

Konstrukcja podstawy opodatkowania oparta jest bowiem na założeniu proporcjonalności podatku VAT do ceny towarów i usług. W efekcie, każda transakcja podlega podatkowi VAT obliczonemu od rzeczywistej ceny towarów lub usług według stawki, jaka ma zastosowanie do takich towarów i usług. Przepisy Dyrektywy wskazują, że zasada proporcjonalności obowiązuje również w przypadku obniżenia podstawy opodatkowania w przypadku rabatów, opustów lub obniżek cen. Ponadto, powyższe dotyczy anulowania, wypowiedzenia, rozwiązania, całkowitego lub częściowego niewywiązania się z płatności lub też w przypadku obniżenia ceny po dokonaniu dostawy. Oznacza to, że podatek VAT należny powinien być, co do zasady, proporcjonalny do ceny faktycznej pobranej przez dany podmiot.

Ponadto, należy mieć na uwadze, że konstrukcja podstawy opodatkowania jest wyrazem zasady neutralności podatku VAT. Oznacza ona, że ekonomicznego ciężaru podatku VAT nie powinny ponosić podmioty niebędące ostatecznymi odbiorcami towarów lub usług. W konsekwencji, po obniżeniu ceny transakcyjnej powinno następować proporcjonalne obniżenie podstawy opodatkowania. W innym przypadku, tj. gdyby podstawa opodatkowania przewyższała kwotę wynagrodzenia należnego podatnikowi, podatnik ponosiłby ekonomiczny ciężar podatku, co naruszałoby wskazaną wyżej zasadę neutralności.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca - przedsiębiorstwo energetyczne ma wątpliwości czy bonifikaty udzielane przez niego na podstawie przepisów wykonawczych do ustawy Prawo energetyczne pomniejszają podstawę opodatkowania.

Podkreślić należy, że pomniejszenie podstawy opodatkowania wykonanego świadczenia, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy musi wynikać z pomniejszenia należności, jaką podatnik otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży danego towaru i musi mieć bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Wobec tego, rozważając, czy przepisy art. 29a ust. 1 i 7 lub 10 ustawy znajdą zastosowanie na gruncie zdarzeń w związku z którymi wypłacane są bonifikaty przez Spółkę, przede wszystkim należy mieć na uwadze, czy udzielenie bonifikaty wpływa na zmniejszenie ustalonej ceny za dostarczone towary – jednostki energii elektrycznej bądź usługi dystrybucji tej energii. Tylko wtedy bonifikata obniża podstawę opodatkowania, jeżeli dotyczy ceny (kwoty) za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, w analizowanej sprawie należy ustalić, w odniesieniu do każdej z omawianych bonifikat, czy owo niewykonanie lub nienależyte wykonanie świadczenia przez Wnioskodawcę przekłada się na wartość sprzedaży, tj. kwotę jaką zobowiązany jest uiścić nabywca za energię elektryczną, jaka faktycznie została mu dostarczona.

Jak wskazano w treści wniosku istnieją trzy podstawowe tytuły udzielania bonifikat przez Spółkę:

niedotrzymanie parametrów jakościowych energii elektrycznej,

niedostarczenie jednostek energii elektrycznej odbiorcy,

niedotrzymanie przez przedsiębiorcę energetycznego standardów jakości obsługi odbiorców.

W pierwszym przypadku Wnioskodawca jest zobowiązany do udzielenia bonifikaty gdy nie dotrzyma określonych w odrębnych przepisach, dopuszczalnych poziomów odchyleń napięcia od napięcia znamionowego. Należy zaznaczyć, że parametry jakościowe energii elektrycznej zostały określone w § 38 Rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 4 maja 2007 r. w sprawie szczegółowych warunków funkcjonowania systemu elektroenergetycznego (Dz. U. z 2007 r. Nr 93 poz. 623, z późn. zm., dalej: Rozporządzenie systemowe).

§ 42 pkt 10 Rozporządzenia systemowego stanowi, że przedsiębiorstwo energetyczne w zakresie standardów jakościowych obsługi odbiorców, na pisemny wniosek odbiorcy, po rozpatrzeniu i uznaniu jego zasadności, udziela bonifikaty w wysokości określonej w taryfie za niedotrzymanie parametrów jakościowych energii elektrycznej, o których mowa w § 38 ust. 1 i 3 lub które określono w umowie.

Wartość ww. bonifikaty jest obliczana w sposób określony w § 40 Rozporządzenia Ministra Energii z dnia 29 grudnia 2017 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń w obrocie energią elektryczną (Dz. U. z 2017 r. poz. 2500; dalej: Rozporządzenie taryfowe).

Zgodnie § 40 ust. 1 ww. Rozporządzenia taryfowego, za niedotrzymanie określonych w odrębnych przepisach dopuszczalnych poziomów odchyleń napięcia od napięcia znamionowego oblicza się bonifikatę, oznaczoną symbolem "WUT", [w zł]: 1) jeżeli wartość odchylenia napięcia od dopuszczalnych wartości granicznych nie przekracza 10%, odbiorcy przysługuje bonifikata w okresie doby, w wysokości obliczonej według wzoru:

WUT = (ΔU / 10%)2 x AT x CT

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

ΔU - wartość odchylenia napięcia od określonych w odrębnych przepisach dopuszczalnych wartości granicznych odchyleń napięcia od napięcia znamionowego [w %],

AT - ilość energii elektrycznej dostarczoną odbiorcy w okresie doby [w jednostkach energii],

CT - cenę energii elektrycznej, o której mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. b ustawy, obowiązującą w okresie, w którym nastąpiło odchylenie napięcia od określonych w odrębnych przepisach dopuszczalnych wartości granicznych odchyleń napięcia od napięcia znamionowego [w zł za jednostkę energii];

jeżeli wartość odchylenia napięcia od dopuszczalnych wartości granicznych przekracza 10%, odbiorcy przysługuje bonifikata w okresie doby, w łącznej wysokości obliczonej według wzoru:

WUT = AT x CT + brT x tT

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

AT - ilość energii elektrycznej dostarczoną odbiorcy w okresie doby [w jednostkach energii],

brT - ustaloną w taryfie bonifikatę za niedotrzymanie poziomu napięcia w zakresie określonych w odrębnych przepisach dopuszczalnych wartości granicznych odchyleń napięcia od napięcia znamionowego w okresie doby [w zł za godzinę],

tT - łączny czas niedotrzymania poziomu napięcia w zakresie określonych w odrębnych przepisach dopuszczalnych wartości granicznych odchyleń napięcia od napięcia znamionowego w okresie doby [w godzinach],

Stosownie do § 40 ust. 2 Rozporządzenia taryfowego, w okresie, w którym nie były dotrzymane parametry jakościowe energii elektrycznej, a układ pomiarowo-rozliczeniowy uniemożliwia określenie ilości energii elektrycznej dostarczonej odbiorcy, ilość tej energii ustala się na podstawie poboru energii elektrycznej w analogicznym okresie rozliczeniowym tego samego dnia tygodnia w poprzednim tygodniu oraz proporcji liczby godzin, w których parametry jakościowe energii elektrycznej nie zostały dotrzymane, do całkowitej liczby godzin w okresie rozliczeniowym.

W tym miejscu należy wskazać, że w myśl art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. b ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz. U. 2018, poz. 755, z późn. zm.), do zakresu działania Prezesa URE należy zbieranie i przetwarzanie informacji dotyczących przedsiębiorstw energetycznych, w tym obliczanie i ogłaszanie w terminie do dnia 31 marca każdego roku średniej ceny sprzedaży energii elektrycznej na rynku konkurencyjnym oraz sposób jej obliczenia.

Przy obliczaniu kwoty bonifikaty stosowana jest cena zryczałtowana, która jest inna niż cena którą płaci standardowo odbiorca. Zgodnie z algorytmem kalkulacji tej bonifikaty teoretycznie istnieje możliwość / prawdopodobieństwo, iż kwota bonifikaty przekroczy wartość sprzedaży na rzecz danego odbiorcy w danym okresie rozliczeniowym.

Należy wskazać, że powiązanie bonifikaty z jakością sprzedawanego towaru, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług nie jest równoznaczne z powiązaniem z wartością tego towaru (tj. z ilością i ceną), czyli z podstawą opodatkowania o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Otrzymanie przez klienta Wnioskodawcy bonifikaty z tytułu dostarczenia przez Spółkę obniżonej jakości towaru powoduje, że klient ten uprawniony jest do otrzymania określonej kwoty bonifikaty. Jednakże, kwota bonifikaty nie wpływa na wartość dostarczonej uprzednio jednostki energii elektrycznej. Fakt udzielenia bonifikaty, w związku z niedotrzymaniem określonych w odrębnych przepisach dopuszczalnych poziomów odchyleń napięcia od napięcia znamionowego nie oznacza, że Wnioskodawca dostarczył towar po obniżonej wartości. Wartość dostarczonej jednostki energii elektrycznej pozostaje bez zmian.

W przypadku, gdy rzeczywisty obrót z tytułu dostawy energii w danym okresie okazałby się niższy niż wysokość należnej ewentualnie bonifikaty za niedotrzymanie, określonych w odrębnych przepisach, dopuszczalnych poziomów odchyleń napięcia od napięcia znamionowego nie istniałaby możliwość obniżenia obrotu o wartość udzielonej bonifikaty. Po stronie odbiorców taki stan rzeczy byłby równoznaczny z obiektywną niemożnością uzyskania bonifikaty w związku z tym, że Spółka nie dotrzyma określonych w odrębnych przepisach dopuszczalnych poziomów odchyleń napięcia od napięcia znamionowego. Niezależnie od tego w jaki sposób następuje ustalenie wysokości bonifikaty należnej odbiorcy w związku z zaistnieniem określonych zdarzeń oraz w jakiej formie w praktyce zostanie ona odbiorcy udzielona (gotówka lub kompensata wzajemnych należności), fakt powstania obowiązku co do udzielenia bonifikaty nie ma żadnego związku z obrotem, a w rezultacie nie wpływa na ilość i wartość dostarczonej jednostki energii elektrycznej.

Odnosząc przedstawioną wyżej sytuację do powołanych w sprawie przepisów prawa, stwierdzić należy, że udzielane przez Wnioskodawcę bonifikaty za dostarczenie towaru o zaniżonej jakości, tj. za niedotrzymanie parametrów jakościowych energii elektrycznej, nie powodują obniżenia wartości dostarczanego przez Wnioskodawcę towaru - dostawy energii elektrycznej i nie stanowią w istocie opustu/obniżki ceny w rozumieniu art. 29a ust. 7 lub 10 ustawy, które pomniejszają wartość konkretnych świadczeń.

Drugim tytułem udzielania bonifikat jest niedostarczenie jednostek energii elektrycznej odbiorcy. Należy wskazać, że dopuszczalny czas trwania przerw w dostarczaniu energii elektrycznej reguluje § 40 Rozporządzenia systemowego.

Ww. bonifikata kalkulowana jest na podstawie § 41 Rozporządzenia taryfowego i wynosi pięcio- lub dziesięciokrotność iloczynu zryczałtowanej ceny energii elektrycznej oraz ilości niedostarczonej energii elektrycznej, ustalanej na podstawie pomiarów poboru energii elektrycznej w odpowiednim dniu poprzedniego tygodnia z uwzględnieniem czasu dopuszczalnych przerw określonych w umowie lub w odrębnych przepisach.

Zgodnie z § 41 ust. 1 Rozporządzenia taryfowego, za każdą niedostarczoną jednostkę energii elektrycznej odbiorcy końcowemu:

przyłączonemu do sieci o napięciu znamionowym nie wyższym niż 1 kV przysługuje bonifikata w wysokości dziesięciokrotności ceny energii elektrycznej, o której mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. b ustawy, za okres, w którym wystąpiła przerwa w dostarczaniu tej energii;
przyłączonemu do sieci innych napięć niż te, o których mowa w pkt 1, przysługuje bonifikata w wysokości pięciokrotności ceny energii elektrycznej, o której mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. b ustawy, za okres, w którym wystąpiła przerwa w dostarczaniu tej energii.

Stosownie do § 41 ust. 2 Rozporządzenia taryfowego, ilość niedostarczonej energii elektrycznej w dniu, w którym miała miejsce przerwa w jej dostarczaniu, ustala się na podstawie poboru tej energii w odpowiednim dniu poprzedniego tygodnia, z uwzględnieniem czasu dopuszczalnych przerw określonych w umowie lub odrębnych przepisach.

Należy zauważyć, że istotą wypłacanej przez Spółkę bonifikaty za wystąpienie przerw w dostawach energii w danym okresie rozliczeniowym, nie jest dostarczenie towaru o obniżonej wartości. Przerwa w dostawie energii oznacza, że energia nie jest dostarczana, nie zaś, że dostarczana jest energia niewłaściwej jakości (o niewłaściwych parametrach). Bonifikata jest obliczana w oparciu ilość niedostarczonej energii elektrycznej. Tymczasem wynagrodzenie, jakie płaci odbiorca przedsiębiorstwu energetycznemu (Wnioskodawcy) należne jest za faktyczne dostarczenie mu energii (faktycznie dostarczoną mu jej ilość).

Wobec tego, należy stwierdzić, że w przypadku wypłaty bonifikaty przez Spółkę z tytułu wystąpienia przerw w dostawach energii w danym okresie rozliczeniowym, nie dochodzi do pomniejszenia należności za dostarczone jednostki energii elektrycznej w danym czasie. Skoro w związku z wypłatą przedmiotowej bonifikaty nie dochodzi do pomniejszenia kwoty należnej z tytułu sprzedaży towaru (jednostek energii elektrycznej), to nie dochodzi do pomniejszenia podstawy opodatkowania z tytułu sprzedaży tego towaru.

Spółka we wniosku wskazała, że udziela także bonifikaty z tytułu niedotrzymania standardów jakości obsługi odbiorców. Standardy jakościowe obsługi odbiorców oraz sposób załatwiania reklamacji zostały określone w § 42 oraz § 43 Rozporządzenia systemowego. Z kolei sposób obliczania bonifikaty w takim przypadku został wskazany w § 42 Rozporządzenia taryfowego.

Zgodnie z § 42 Rozporządzenia taryfowego, w przypadku niedotrzymania przez przedsiębiorstwo energetyczne standardów jakościowych obsługi odbiorców, o ile umowa sprzedaży energii elektrycznej lub umowa o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej albo umowa kompleksowa nie stanowią inaczej, odbiorcom przysługują bonifikaty w następującej wysokości:

za nieprzyjęcie zgłoszeń lub reklamacji od odbiorcy - w wysokości 1/50 przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w roku kalendarzowym poprzedzającym rok zatwierdzenia taryfy, określonego w komunikacie Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego ogłaszanym w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski";
za nieuzasadnioną zwłokę w usuwaniu zakłóceń w dostarczaniu energii elektrycznej, spowodowanych nieprawidłową pracą sieci - w wysokości 1/15 wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 1;
za odmowę udzielenia odbiorcom, na ich żądanie, informacji o przewidywanym terminie wznowienia dostarczania energii elektrycznej, przerwanego z powodu awarii sieci - w wysokości 1/50 wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 1;
za niepowiadomienie, co najmniej z pięciodniowym wyprzedzeniem, o terminach i czasie planowanych przerw w dostarczaniu energii elektrycznej, w formie ogłoszeń prasowych, internetowych, komunikatów radiowych lub telewizyjnych albo w inny sposób przyjęty na danym terenie, odbiorców zasilanych z sieci o napięciu znamionowym nie wyższym niż 1 kV - w wysokości 1/50 wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 1;
za niepowiadomienie w formie indywidualnych zawiadomień pisemnych, telefonicznych lub za pomocą innego środka komunikacji elektronicznej, co najmniej z pięciodniowym wyprzedzeniem, o terminach i czasie planowanych przerw w dostarczaniu energii elektrycznej, odbiorców zasilanych z sieci o napięciu znamionowym wyższym niż 1 kV - w wysokości 1/10 wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 1;
za niepoinformowanie na piśmie, co najmniej z tygodniowym wyprzedzeniem, odbiorców zasilanych z sieci o napięciu znamionowym wyższym niż 1 kV o zamierzonej zmianie nastawień w automatyce zabezpieczeniowej i innych parametrach mających wpływ na współpracę ruchową z siecią - w wysokości 1/15 wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 1;
za niepoinformowanie na piśmie, co najmniej z rocznym wyprzedzeniem, odbiorców zasilanych z sieci o napięciu znamionowym nie wyższym niż 1 kV o konieczności dostosowania instalacji do zmienionych warunków zasilania - w wysokości 1/15 wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 1;
za niepoinformowanie na piśmie, co najmniej z trzyletnim wyprzedzeniem, odbiorców zasilanych z sieci o napięciu znamionowym wyższym niż 1 kV o konieczności dostosowania instalacji do zmienionego napięcia znamionowego, podwyższonego poziomu mocy zwarcia i innych warunków funkcjonowania sieci - w wysokości 1/10 wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 1;
za nieuzasadnioną odmowę odpłatnego podjęcia stosownych czynności w sieci w celu umożliwienia bezpiecznego wykonania przez odbiorcę lub inny podmiot prac w obszarze oddziaływania tej sieci - w wysokości 1/15 wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 1;
za nieudzielenie, na żądanie odbiorcy, informacji w sprawie zasad rozliczeń oraz aktualnych taryf - w wysokości 1/50 wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 1;
za przedłużenie czternastodniowego terminu rozpatrzenia wniosku lub reklamacji odbiorcy w sprawie zasad rozliczeń i udzielenia odpowiedzi, za każdy dzień zwłoki - w wysokości 1/250 wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 1;
za przedłużenie czternastodniowego terminu sprawdzenia prawidłowości działania układu pomiarowo-rozliczeniowego lub czternastodniowego terminu laboratoryjnego sprawdzenia prawidłowości działania układu pomiarowo-rozliczeniowego, za każdy dzień zwłoki - w wysokości 1/250 wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 1;
za uniemożliwienie wykonania dodatkowej ekspertyzy badanego układu pomiarowo-rozliczeniowego, na wniosek odbiorcy złożony w ciągu 30 dni od dnia otrzymania wyniku badania laboratoryjnego - w wysokości 1/15 wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 1.

W tym miejscu zwrócić uwagę należy, że w świetle § 42 Rozporządzenia taryfowego, bonifikata ta należna jest „w przypadku niedotrzymania przez przedsiębiorstwo energetyczne standardów jakościowych obsługi odbiorców” i nie jest zależna od wystąpienia u odbiorcy jakiejkolwiek szkody w rozumieniu uszczerbku. Podstawą dla obliczania ww. bonifikaty jest ta sama wartość (przeciętne wynagrodzenie w gospodarce narodowej w roku kalendarzowym poprzedzającym rok zatwierdzenia taryfy, określone w komunikacie Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego ogłaszanym w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.)

Podkreślić należy, że sama w sobie niewłaściwa obsługa klienta nie wpływa na ilość i wartość dostarczanego towaru i w rezultacie na wartość sprzedaży stanowiącą opodatkowany obrót.

Ww. wymieniona bonifikata związana jest z obsługą klientów, a zatem nie występuje związek pomiędzy udzieleniem takiej bonifikaty, jej wysokością i wartością sprzedaży konkretnych towarów (jednostek energii elektrycznej). Jej udzielenie nie skutkuje zatem pomniejszeniem podstawy opodatkowania.

Należy zauważyć, że udzielanie bonifikat wskazanych we wniosku wynika z regulacji obowiązujących wszystkich sprzedawców energii. Celem tych regulacji jest zapewnienie rodzaju „rekompensaty” dla Odbiorców z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązań wynikających z Prawa energetycznego przez sprzedawców takich jak Wnioskodawca. Większość opisanych bonifikat ma zryczałtowany charakter lub opiera się na zasadach kalkulacji uwzględniających m.in. zryczałtowane kwoty.

Wysokość bonifikat będących przedmiotem wniosku określona jest przepisami prawa, tym samym kwota bonifikaty może przekroczyć wartość zrealizowanej sprzedaży na rzecz Odbiorcy, w związku z którą jest należna bonifikata, jak również może przekroczyć łączną kwotę należną z tytułu sprzedaży zrealizowanej na rzecz danego Odbiorcy w całym okresie obowiązywania zawartej z nim umowy.

Sposób określania wysokości bonifikaty z tytułu niedotrzymania parametrów jakościowych dostarczonej energii elektrycznej, jak również niedotrzymania standardów jakości obsługi świadczy o tym, że bonifikata ta nie ma związku z faktycznym wydatkiem poniesionym przez Odbiorcę w związku z nabytą energią elektryczną, jak również nabytymi usługami. Brak związku (uzależnienia) udzielonych przez Wnioskodawcę bonifikat ze zrealizowanymi dostawami energii elektrycznej oraz wyświadczonymi usługami powoduje, że bonifikaty te nie będą miały wpływu na podstawę opodatkowania dostarczonego towaru w postaci energii elektrycznej oraz zrealizowanych usług.

W przypadku natomiast udzielanej przez Wnioskodawcę bonifikaty z tytułu niedostarczenia jednostek energii elektrycznej bonifikata ta nie będzie zmniejszała podstawy opodatkowania, gdyż w tym przypadku dotyczy dostawy niezrealizowanej z tytułu której Wnioskodawca nie otrzymał zapłaty (brak podstawy opodatkowania).

W związku z tym, że bonifikaty nie mają związku z wartościami nabywanej przez Odbiorców energii elektrycznej oraz usług związanych z jej dystrybucją, tym samym uiszczonymi lub należnymi sprzedawcy kwotami, wypłaty przedmiotowych bonifikat dokonywane przez Wnioskodawcę nie będą powodowały obowiązku obniżania podstawy opodatkowania VAT oraz kwoty podatku należnego z tytułu realizowanych przez niego transakcji dostaw energii elektrycznej i świadczonych usług dystrybucji energii elektrycznej.

Reasumując należy wskazać, że będące przedmiotem wniosku bonifikaty z tytułu niedotrzymania parametrów jakościowych energii elektrycznej, niedostarczenia jednostek energii elektrycznej odbiorcy oraz niedotrzymania standardów jakości obsługi odbiorców nie odnoszą się do konkretnej dostawy towaru lub świadczonej usługi, a w konsekwencji ich udzielenie nie skutkuje skutkować obniżeniem podstawy opodatkowania VAT oraz kwoty podatku należnego z tytułu realizowanych przez Spółkę transakcji dostawy energii elektrycznej i świadczonych usług dystrybucji energii elektrycznej zgodnie z art. 29a ust. 7 pkt 2 lub ust. 10 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Tut. organ nie udzielił w niniejszej interpretacji odpowiedzi na pytania oznaczone we wniosku nr 5-6, ponieważ Wnioskodawca wskazał, że oczekuje na nie odpowiedzi w przypadku uznania, że Bonifikaty, będące przedmiotem wniosku powodują obniżenie podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług oraz kwoty podatku należnego z tytułu realizowanych transakcji dostawy energii elektrycznej i świadczonych usług dystrybucji energii elektrycznej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi–Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny, co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin