2018.10.01 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.568.2018.1.MW
z 1 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 lipca 2018 r. (data wpływu 3 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu zakupu towarów i usług związanych wyłącznie z komunikacją miejską w zakresie transportu autobusowego przy uwzględnieniu możliwości bezpłatnego korzystania z transportu miejskiego przez określone grupy osób – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu zakupu towarów i usług związanych wyłącznie z komunikacją miejską w zakresie transportu autobusowego przy uwzględnieniu możliwości bezpłatnego korzystania z transportu miejskiego przez określone grupy osób.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Gmina jest miastem na prawach powiatu, posiada osobowość prawną oraz zdolność do czynności prawnych, jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Z dniem 1 stycznia 2017 r. Gmina podjęła łączne (scentralizowane) rozliczenia VAT wraz ze wszystkimi swoimi jednostkami budżetowymi i zakładami budżetowymi. Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego działa na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446, z późn. zm.). Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 4 cytowanej ustawy, do zadań własnych Gminy należą m.in. zadania z zakresu lokalnego transportu zbiorowego.

Zgodnie natomiast z art. 4 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2016 r. poz. 814, z późn. zm.). powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym, w zakresie transportu zbiorowego i dróg publicznych.

Realizując zadania w zakresie transportu zbiorowego na podstawie art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z 2016 r., poz. 1867, zm. Dz. U. z 2016 r. poz. 1920, 1954) i art. 34a ust. 1 w związku z ust. 2 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. Prawo przewozowe (Dz. U. z 2015 r., poz. 915, zm. Dz. U. z 2016 r. poz. 1954, 2260). Rada Miasta uchwałą wprowadza taryfę opłat za usługi przewozowe wykonywane lokalnym transportem zbiorowym, w której określa ceny biletów. Oprócz tej uchwały Rada Miasta uchwałą w sprawie ustanowienia uprawnień, zwolnień i ulg za przejazdy wykonywane lokalnym transportem zbiorowym zapewnia pewnym grupom społecznym ulgi w opłatach za przejazdy wykonywane lokalnym transportem zbiorowym oraz bezpłatne przejazdy. Zgodnie z obowiązującą uchwałą do dnia 31 grudnia 2017 r. bezpłatne przejazdy przysługiwały w oparciu o przepisy prawa miejscowego oraz w zakresie obowiązków wynikających z aktów prawa krajowego - ustaw następującym grupom społecznym:

posłom,
senatorom,
osobom posiadającym Honorowe Obywatelstwo,
radnym Rady Miasta,
przewodniczącym i sekretarzom lub skarbnikom rad osiedli,
inwalidom wojennym,
inwalidom wojskowym,
opiekunom (w wieku powyżej 13 lat) towarzyszącym inwalidzie wojennemu lub wojskowemu całkowicie niezdolnemu do pracy i niezdolnemu do samodzielnej egzystencji,
osobom całkowicie niezdolnym do pracy i niezdolnych do samodzielnej egzystencji lub niepełnosprawne w stopniu znacznym lub inwalidom 1 grupy,
opiekunom (w wieku powyżej 13 lat) osoby całkowicie niezdolnym do pracy i niezdolnych do samodzielnej egzystencji,
osobom niewidomym lub niedowidzącym,
przewodnikom (w wieku powyżej 13 lat) osoby niewidomej lub niedowidzącej towarzyszącym w podróży,
osobom represjonowanym niezdolnym do pracy,
opiekunom (w wieku powyżej 13 lat) towarzyszącym osobie represjonowanej, całkowicie, niezdolnej do pracy i niezdolnej do samodzielnej egzystencji,
dzieciom i młodzieży z niepełnosprawnością do ukończenia 24 roku życia,
opiekunom dziecka z niepełnosprawnością,
osobom z naruszoną sprawnością narządów ruchu niezdolnym do pracy,
dzieciom w wieku do 4 lat,
osobom, które ukończyły 70 lat,
Zasłużonym Honorowym Dawcom Krwi I stopnia,
umundurowanym funkcjonariuszom Policji,
umundurowanym funkcjonariuszom Straży Miejskiej,
umundurowanym funkcjonariuszom Żandarmerii Wojskowej,
osobom posiadającym legitymacje służbową lub rodzinną pracownika Miejskiego Przedsiębiorstwa komunikacyjnego Sp. z o.o.,
każdemu pasażerowi będącemu właścicielem samochodu osobowego - każdego roku w dni obchodów Europejskiego Dnia bez Samochodu.
kontrolerom biletów komunikacji miejskiej organizowanej przez „Z” podczas wykonywania czynności służbowych,
kontrolerom „Z” podczas:
1. prowadzenia bieżącej kontroli jakości świadczonych usług przewozowych,
2. kontroli sprzedaży biletów uprawniających do korzystania z usług transportu publicznego realizowanego przez „Z”.
3. badania napełnienia pojazdów komunikacji miejskiej i oceny komfortu podróżowania.

Od dnia 1 stycznia 2018 r. weszła w życie nowa uchwała Rady Miasta, zgodnie z którą z uprawnień do bezpłatnych przejazdów wyłączone zostały te, które wynikały wyłącznie z praw miejscowego w związku z powyższym do bezpłatnych przejazdów uprawnieni pozostali:

posłowie,
senatorowie,
inwalidzi wojenni zaliczeni do 1 grupy inwalidzkiej,
inwalidzi wojskowi zaliczeni do I grupy inwalidzkiej,
opiekun (w wieku powyżej 13 lat) towarzyszący inwalidzie wojennemu lub wojskowemu całkowicie niezdolnemu do pracy i niezdolnemu do samodzielnej egzystencji,
cywilne niewidome ofiary działań wojennych,
przewodnik (w wieku powyżej 13 lat) osoby niewidomej towarzyszący w podróży,
dzieci i młodzież niepełnosprawna, niedostosowana społecznie i zagrożona niedostosowaniem społecznym, wymagająca stosowania specjalnej organizacji nauki i metod pracy,
opiekunowie dzieci młodzieży wymienionej w pkt 8 z miejsca zamieszkania lub pobytu do przedszkola specjalnego lub szkoły i z powrotem,
dzieci w wieku do 4 lat,
umundurowani Funkcjonariusze Straży Granicznej – w czasie wykonywania czynności służbowych związanych z ochroną granicy państwowej, konwojowania osób zatrzymanych, wykonywania czynności związanych z zapobieganiem i przeciwdziałaniem nielegalnej migracji,
funkcjonariusze Służby Celno-Skarbowej - w czasie wykonywania czynności służbowych kontroli określonej w dziale V ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. poz. 1947),
umundurowani Funkcjonariusze Policji – w czasie konwojowania osób zatrzymanych, przewożenia poczty specjalnej, służby patrolowej oraz udzielania pomocy lub asystowania przy czynnościach organów egzekucyjnych,
żołnierze Żandarmerii Wojskowej podczas wykonywania czynności urzędowych patrolowania i innych czynności służbowych w środkach transportu zbiorowego.

Wyżej wymienione zadania polegające na organizacji lokalnego transportu zbiorowego - autobusowego Gmina wykonuje za pośrednictwem swojej jednostki budżetowej, tj. Zarządu Dróg (…), zwaną dalej „Z”. Jednostka organizuje komunikację miejską autobusową poprzez ustalanie rozkładów jazdy, prowadzenie sprzedaży biletów, powierzanie i kontraktowanie usług przewozowych operatorom, wynagradzanie przewoźników stosownie do zawartych umów, oraz zapewnienie kontroli posiadania przez pasażerów biletów. „Z” nie dokonuje sprzedaży ani nieodpłatnego wydania biletów komunikacji miejskiej na rzecz jednostek organizacyjnych Gminy objętych centralizacją, pozostałe jednostki Gminy dokonują zakupu biletów komunikacji poza punktami sprzedaży „Z” (np.: w kiosku, sklepach).

„Z” jako jednostka budżetowa świadczy na rzecz ludności usługę komunikacji miejskiej w zakresie transportu autobusowego uzyskując wpływy ze sprzedaży biletów komunikacji miejskiej. Gmina, za pośrednictwem „Z”, udostępnia również ściśle określonym grupom osób ulgi w opłatach za przejazdy oraz możliwość bezpłatnego korzystania z transportu miejskiego. Czynności te wykonywane są na podstawie odrębnych przepisów prawa zarówno konkretnych ustaw, jaki i na podstawie uchwał Rady Miasta.

Zgodnie z obowiązującym statutem „Z” realizuje następujące zadania:

będąc zarządem drogi w rozumieniu ustawy o drogach publicznych, za pomocą której Prezydent wykonuje należące do niego obowiązki zarządcy dróg krajowych, wojewódzkich, powiatowych i gminnych, zwanych dalej „drogami publicznymi” oraz dróg wewnętrznych zarządzanych przez Prezydenta, jak również wykonuje zadania związane modernizacją, utrzymaniem i ochroną wymienionych wyżej dróg,
wykonuje zadania związane z zarządzeniem ruchem na drogach publicznych Gminy w zakresie określonym przepisami prawa,
jest organizatorem publicznego transportu zbiorowego na teranie Gminy i gmin ościennych na podstawie stosownych porozumień, którego celem jest efektywne zarządzanie jakością publicznego transportu pasażerskiego w ramach lokalnego transportu zbiorowego oraz procesami ruchu w systemie transportowym miasta, a poprzez sterowanie procesami integracji gałęzi transportu oraz mobilności systemu, poprawa warunków życia mieszkańców i standardów podróży osób podróżujących przez obszar aglomeracyjny,
bierze udział w realizacji projektów inwestycyjnych w obszarze celów i zadań statutowych,
wykonuje zadania związane z zarządzaniem terenami zieleni miejskiej, lasami miejskimi, lasami państwowymi przekazanymi Gminie w zarząd wraz ze znajdującą się na tych terenach małą architekturą oraz urządzeniami wodno-melioracyjnymi,
wykonuje zadania w zakresie targowisk miejskich i miejskich hal targowych, w tym prowadzenia spraw związanych z handlem sezonowym oraz poborem opłaty targowej,
wykonuje zadania w zakresie utrzymania miejskich publicznych urządzeń sanitarnych.

W ramach swojej działalności „Z” osiąga przychody opodatkowane z tytułu:

sprzedaży biletów komunikacji miejskiej,
druku rozkładu jazdy, usługi ksero,
sprzedaży drewna,
dzierżawy, najmu: gruntu leśnego, pasa drogowego, drogi wewnętrznej, miejsce w kanale technologicznym, terenu pod parkingi, terenu pod wiaty i pomieszczenia gospodarcze, pod nośniki reklamowe, urządzeń technicznego wyposażenia dróg i bezpieczeństwa ruchu drogowego, słupów ogłoszeniowych, najem szatni, obiektu handlowego z opłatami eksploatacyjnymi, terenu, ławy na targowisku miejskim, terenu pod ogródek warzywny,
bezumownego korzystania z gruntu, pomieszczeń itp.,
opłaty za rezerwację miejsca na targowisku,
sprzedaży majątku.

Przychody osiągane przez „Z” niepodlegające podatkowi VAT to:

opłaty za zatrzymania operatorów na przystankach (w oparciu o przepisy ustawy o publicznym transporcie zbiorowym),
opłaty za parkowanie w strefie płatnego parkowania, abonamenty za parkowanie w strefie płatnego parkowania,
opłaty za wydanie zezwolenia, zaświadczenia, zmianę zezwolenia na przewozy regularne (w oparciu o przepisy ustawy o transporcie drogowym),
opłaty na podstawie wydanych decyzji administracyjnych odnośnie: zajecie pasa drogowego, umieszczenie urządzeń infrastruktury technicznej, reklamy, ogródka letniego, koperty, kiosku,
przychody z opłat dodatkowych za przejazdy pasażerów bez ważnego biletu,
odsetki od rachunków bankowych i odsetki z tytułu zapłaty należności po terminie płatności, kary umowne,
wartość odszkodowań ubezpieczeniowych ( np. z tytułu kolizji, szkód na majątku).

„Z” w związku ze świadczeniem usługi komunikacji miejskiej autobusowej ponosił wydatki:

Bieżące za rok 2017 takie jak:
1. zakup usług przewozowych,
2. kontrolę przejazdów pasażerów z ważnym biletem,
3. informację pasażerską na przystankach i w pojazdach,
4. zakup druku biletów komunikacji miejskiej,
5. bieżącą obsługę, utrzymanie, remont i konserwacją biletomatów (np. zakup i montaż uszkodzonych części, mycie biletomatów, zakup papieru, wymiana papieru, opróżnianie biletomatów ze zgromadzonej gotówki celem przekazania jej do banku itp.).
6. bieżącą obsługę, utrzymanie, remont i konserwację punktów obsługi klienta to jest punktów sprzedaży biletów papierowych i obsługi w zakresie biletu elektronicznego (np. kompleksowe mycie i czyszczenie pomieszczeń POK, montaż i naprawa rolet antywłamaniowych, remont i konserwacja sygnalizacji alarmowej, monitoring, konwój, ochrona fizyczna, wyposażenie w niezbędne materiały, takie jak: drukarki, taśmy głowice papier do drukarek),
7. energię elektryczną, wodę, ścieki, najem pomieszczeń POK i magazynu biletów,
8. paliwo, materiały eksploatacyjne, naprawę aut służbowych przeznaczonych do kontroli ruchu komunikacji miejskiej z uwzględnieniem art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług.
Bieżące od dnia 1 stycznia 2018 r.

Wymienione wydatki bieżące za 2017 r. należy uznać za stałe i charakterystyczne dla komunikacji miejskiej autobusowej w związku z powyższym będą one występować w kolejnych latach jej funkcjonowania. Zostały one ujęte w planie finansowym wydatków „Z” na 2018 r.

„Z” w ramach świadczenia usługi komunikacji miejskiej w zakresie transportu autobusowego ponosi również wydatki z tytułu nabycia towarów i usług związanych z utrzymaniem przystanków, od których Gmina odlicza podatek naliczony z uwzględnieniem art. 86 ust. 2a zgodnie z otrzymaną interpretacją.

Gmina jest w stanie przyporządkować i oddzielić wydatki ściśle związane z transportem autobusowym od wydatków związanych z przystankami autobusowymi oraz od pozostałych wydatków.

Zdarzenie przyszłe

Rozpatrywana jest możliwość potencjalnego wprowadzenia Uchwałą Rady Miasta nowych bezpłatnych przejazdów dla:

osób całkowicie niezdolnych do pracy i niezdolnych do samodzielnej egzystencji lub niepełnosprawne w stopniu znacznym lub inwalidzi I grupy,
opiekuna (w wieku powyżej 13 lat) osoby całkowicie niezdolnej do pracy i niezdolnej do samodzielnej egzystencji,
dzieci i młodzieży z niepełnosprawnością do ukończenia 24 roku życia nieuczęszczających do szkól specjalnych,
opiekuna dziecka z niepełnosprawnością życia nieuczęszczających do szkół specjalnych,
osoby z naruszoną sprawnością narządów ruchu, wzroku lub słuchu,
osób, które ukończyły 70 lat,
radnych Rady Miasta,
przewodniczących, zastępców, sekretarzy lub skarbników rad osiedli,
osób posiadających Honorowe Obywatelstwo,
zasłużonych Honorowych Dawców Krwi 1 stopnia,
uczestników Centrum (…)
pracowników socjalnych Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w czasie wykonywania obowiązków służbowych,
pracowników i członków rodzin pracowników Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego Sp. z o.o. pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym (dzieci pracowników do czasu odbywania nauki).

Gmina będzie w stanie przyporządkować i oddzielić wydatki ściśle związane z transportem autobusowym od wydatków związanych z przystankami autobusowymi oraz od pozostałych wydatków.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Gminie, w związku z możliwością bezpłatnego korzystania z transportu miejskiego przez określone grupy osób, w oparciu o art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz faktem, iż Gmina może przyporządkować i wydzielić wydatki ściśle związane z transportem autobusowym od wydatków związanych z przystankami autobusowymi, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o całą kwotę podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur zakupu wskazanych wydatków związanych z komunikacją miejską w zakresie transportu autobusowego za rok 2017?
Czy Gminie, w związku z możliwością bezpłatnego korzystania z transportu miejskiego przez określone grupy osób, w oparciu o art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz faktem, iż Gmina może przyporządkować i wydzielić wydatki ściśle związane z transportem autobusowym od wydatków związanych z przystankami autobusowymi, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o całą kwotę podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur zakupu wskazanych wydatków związanych z komunikacją miejską w zakresie transportu autobusowego za rok 2018?
Czy w przypadku wprowadzenia na terenie Gminy, oprócz zwolnień z opłat za korzystania z transportu miejskiego wynikających z ustaw prawa krajowego, nowych zwolnień opartych wyłącznie na podstawie prawa miejscowego (to jest Uchwały Rady Miasta) oraz faktem, iż Gmina może przyporządkować i wydzielić wydatki ściśle związane z transportem autobusowym od wydatków związanych z przystankami autobusowymi, będzie jej przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o całą kwotę podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur zakupu wskazanych wydatków związanych z komunikacją miejską w zakresie transportu autobusowego?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

W związku z możliwością bezpłatnego korzystania z transportu miejskiego przez określone grupy osób, w oparciu o art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów usług w Gminie oraz faktem, iż Gmina może przyporządkować i wydzielić wydatki ściśle związane z transportem autobusowym od wydatków związanych z przystankami autobusowymi przysługuje jej prawo do obniżenia podatku należnego o całą kwotę podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur zakupu związanych z komunikacją miejską w zakresie transportu autobusowego za rok 2017.

Ponadto wskazane w stanie faktycznym nieodpłatne usługi przejazdu, stanową nieodpłatne świadczenie usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej niepodlegające opodatkowaniu VAT. Stanowisko to znajduje potwierdzenie w otrzymanej przez Gminę interpretacji indywidualnej odnośnie odliczenia wydatków związanych z komunikacji miejską w zakresie transportu tramwajowego.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Należy również zwrócić uwagę na fakt, że zgodnie z broszurą informacyjną Ministra Finansów z dnia 17 lutego 2016 r. pt.: „Zasady odliczania podatku od towarów i usług przez podatników prowadzących działalność o charakterze mieszanym, z uwzględnieniem zmian wprowadzonych od dnia 1 stycznia 2016 r.” - cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania lub sytuacje, które nie generują opodatkowania VAT, „towarzyszą” one jednak działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Takie podejście potwierdzone zostało również w orzecznictwie organów podatkowych m. in. w interpretacjach indywidualnych nr ILPP1/4512-1-851/15-4/NS, nr IBPP3/4512-966/15/MN, nr IBPP3/4512-947/15/EJ, nr ITPP1/4512-372/16/DM, nr 0461-ITPP1.4512.876.2016.1.MN, nr 0461-ITPP2.4512.843.2016.1AP.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Ponadto, zgodnie z postanowieniami art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, podatnikami są również organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy w przypadku wykonywania czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W świetle powyższego Gmina będzie działać w charakterze podatnika VAT w przypadku wykonywania czynności na podstawie umowy cywilnoprawnej, niezależnie od tego, w jakiej formie i w jaki sposób została ona zawarta. Przykładem takiej sytuacji jest świadczenie przez Miasto usług w zakresie lokalnego transportu miejskiego. W przypadku odpłatnych usług, „Z” sprzedając bilet uprawiający do skorzystania z usługi transportowej zawiera z kupującym umowę cywilnoprawną o wykonanie usługi transportowej. Umowa taka stanowi umowę zobowiązaniową. Analogiczna sytuacja ma miejsce w przypadku nieodpłatnego świadczenia usług, „Z” również zawiera umowę zobowiązaniową z pasażerami, którym przysługuje darmowy przejazd. Różnica polega jedynie na tym, że Gmina nie otrzymuje z tytułu takich usług zapłaty. Z tego też względu, niezależnie od tego, czy usługi wykonywane są odpłatnie czy nieodpłatnie, Gmina powinna być uznawana za podatnika VAT. Jest to zgodne z akapitem trzecim art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L. 347/1) w każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I. chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte. Wśród usług wymienionych w Załączniku I do Dyrektywy VAT znajduje się m.in. przewóz osób. W przedmiotowej sprawie Gmina (poprzez jednostkę organizacyjną) prowadzi odpłatną działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług transportu miejskiego, w ramach których świadczy na rzecz wybranej grupy osób darmowe przejazdy. Przy ocenie stanu prawnego kryterium dochodowości nie ma znaczenia, o czym wprost stanowi art. 15 ust. 1 ustawy o VAT (stanowisko to jest zgodne z interpretacją indywidualną Nr IPPP1/4512-1034/15-2/EK). Również fakt, że działalność „Z” w zakresie świadczenia darmowych przejazdów środkami komunikacji miejskiej wykonywana jest na podstawie różnych regulacji prawnych pozostaje bez wpływu na powyższe konkluzje. Zapewnienie darmowych przejazdów środkami zbiorowej komunikacji miejskiej na podstawie konkretnych ustaw, oraz uchwał Rady Miasta nałożone jest na Gminę jako obowiązek wynikający z obowiązujących przepisów prawa. Zauważyć należy, że zgodnie z art. 87 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z 1997 r.. Nr 78, poz. 483, z późn. zm., dalej jako: „Konstytucja RP”), źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia. Zgodnie natomiast z art. 87 ust 2 Konstytucji RP źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są na obszarze działania organów, które je ustanowiły, akty prawa miejscowego. Aktem prawa miejscowego są uchwały Rady Miasta. Należy zatem stwierdzić, że zapewnienie darmowych przejazdów środkami zbiorowej komunikacji miejskiej, jest obowiązkiem Gminy wynikającym z ustaw, bądź z aktów prawa miejscowego, czyli źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Oznacza to, że jest ono niezbędnym warunkiem świadczenia usług w zakresie usług transportu zbiorowego, koniecznym ze względu na specyfikę tej działalności. Skoro zatem ten element jest nieodłączną częścią działalności w zakresie transportu (stanowi bowiem obowiązek nałożony przepisami prawa) czynności te powinny być zatem traktowane, jako świadczone w ramach prowadzonej przez „Z” działalności gospodarczej, służące zgodnemu z przepisami prawa funkcjonowaniu jego w tym zakresie. Nieodpłatne przejazdy dla określonych grup społecznych podyktowane uregulowaniami ustaw oraz aktów prawa miejscowego wpisują się więc w ogólną działalność gospodarczą prowadzoną przez „Z”. Powyższe stanowisko znajduje odzwierciedlenie w aktualnych interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego wydawanych w analogicznych stanach faktycznych (interpretacje indywidualne nr 0115-KDIT1-2.4012.617.2017.1.RS, nr 0112-KDIL4.4012.16.2017.1.NK, nr IPTPP2.4512.487.2016.3.KK, nr IBPP3/4512-449/16-2/SR). W związku z powyższym zasadne jest twierdzenie, że wypełnianie przez Gminę obowiązków wynikających z obowiązujących przepisów prawa poprzez świadczenie nieodpłatnych usług przejazdu środkami komunikacji miejskiej realizowane jest w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i jako takie nie podlega opodatkowaniu VAT, gdyż nie dochodzi do spełnienia przesłanek wynikających z postanowień art. 8 ust. 2 ustawy o VAT. Wprowadzenie bezpłatnych przejazdów dla określonych grup osób ma także charakter promocji usług transportu zbiorowego, wpływając na wzrost przychodów z tytułu świadczenia usług przewozowych, wpływa bowiem nie tylko na pozytywny wizerunek przewoźnika, ale również bezpośrednio na zwiększenie sprzedaży biletów, np. ulga dla dziecka, czy dla osoby starszej, może zachęcić opiekuna tej osoby do przejazdu wraz z nią środkami komunikacji miejskiej, a tym samym do zakupu biletu przez taką osobę towarzyszącą. W związku z powyższym, zasadne jest twierdzenie, że wypełnianie przez Gminę obowiązków wynikających z obowiązujących przepisów prawa poprzez świadczenie nieodpłatnych usług przejazdu środkami komunikacji miejskiej realizowane jest w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i jako takie nie podlega opodatkowaniu VAT, gdyż nie dochodzi do spełnienia przesłanek wynikających z postanowień art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

Reasumując w przedmiotowej sprawie Gmina działa jako podatnik podatku od towarów i usług wykonując działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.). Mając na uwadze powyższe, wskazane w stanie faktycznym nieodpłatne usługi przejazdu dla określonych grup osób stanowią element działalności gospodarczej „Z” w zakresie świadczonych przez niego usług komunikacji miejskiej (stanowisko takie jest zgodne z interpretacją indywidualną nr 0115-KDIT1-2.4012.617.2017.1.RS). W związku z czym Gmina spełnia zapisy art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym przysługuje jej prawo do obniżenia podatku należnego o całą kwotę podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur zakupu zawiązanych z komunikacją miejską w zakresie transportu autobusowego.

Nieodpłatna działalność na rzecz uprzywilejowanych grup pasażerów wprowadzonych przepisami prawa miejscowego realizowana przez Gminę jest ściśle związana z działalnością gospodarczą i nie mieści się w działalności innej niż działalność gospodarcza. Potwierdza to otrzymana przez Gminę interpretacja indywidualna odnośnie komunikacji miejskiej w zakresie transportu tramwajowego.

Ad.2

W związku z możliwością bezpłatnego korzystania z transportu miejskiego przez określone grupy osób w oparciu o art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz faktem, iż Gmina może przyporządkować i wydzielić wydatki ściśle związane z transportem autobusowym od wydatków związanych z przystankami autobusowymi, Gminie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o całą kwotę podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur zakupu związanych z komunikacją miejską w zakresie transportu autobusowego od dnia 1 stycznia 2018 r., ponieważ wskazane w stanie faktycznym nieodpłatne usługi przejazdu stanowią nieodpłatne świadczenie usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej niepodlegające opodatkowaniu VAT. Argumentacja stanowiska Gminy jest tożsama z argumentacją dla pytania nr 1.

Ad. 3

W przypadku wprowadzenia na terenie Gminy wykazanych w zdarzeniu przyszłym zwolnień z opłat za korzystania z transportu miejskiego na podstawie prawa miejscowego, to jest Uchwały Rady Miasta oraz faktem, iż Gmina będzie mogła przyporządkować i wydzielić wydatki ściśle związane z transportem autobusowym od wydatków związanych z przystankami autobusowymi, będzie jej przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o całą kwotę podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur związanych z komunikacją miejską w zakresie transportu autobusowego, ponieważ nieodpłatne usługi przejazdu stanowią nieodpłatne świadczenie usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, niepodlegające opodatkowaniu VAT. Argumentacja stanowiska Gminy jest tożsama z argumentacją dla pytania nr 1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Wyrażoną w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte w art. 86 ust. 2a-2h.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Zgodnie z art. 86 ust. 22 ustawy Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Od 1 stycznia 2016 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Finansów z 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników.

Podkreślić należy, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona zasada wyklucza, zatem możliwość dokonania obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei ust. 6 powołanego artykułu stanowi, że nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. Mieszczą się tutaj również działania czy sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej, jednakże niegenerujące opodatkowania podatkiem VAT. Definicja działalności gospodarczej zawarta jest w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania, czy sytuacje, które nie generują opodatkowania VAT. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach, o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT.

Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

W sytuacji gdy podatnik dokonuje zakupu, który nie jest związany z jego działalnością gospodarczą, to traktowany jest jako konsument i tym samym pozbawiony prawa do odliczenia. Jeżeli jednak realizuje zakup na potrzeby swojej działalności, to ma prawo do odliczenia. W sytuacji pośredniej, gdy dany zakup jest związany zarówno z działalnością gospodarczą, jak i z aktywnością niepodlegającą ustawie o podatku od towarów i usług danego podmiotu, i nie ma możliwości bezpośredniego przyporządkowania podatku naliczonego w całości do działalności gospodarczej, istnieje konieczność określenia sposobu proporcji, ponieważ dany wydatek powinien uprawniać do odliczenia, ale tylko w części, którą będzie można obliczyć przy wykorzystaniu mechanizmu wstępnej proporcji.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). W myśl natomiast art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Należy wskazać, że w przypadku gdy świadczenie usług ma charakter nieodpłatny to, co do zasady, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednak w pewnych, ściśle określonych przypadkach wymienionych w treści art. 8 ust. 2 ustawy, nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu.

Za odpłatne świadczenie usług – na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy – uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki prawnopodatkowe, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Gmina, w świetle art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994 z późn. zm.), wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Na podstawie art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, nie zastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

W świetle art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy lokalnego transportu zbiorowego.

Ponadto zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2018 r., poz. 995 z późn. zm.) powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym w zakresie transportu zbiorowego i dróg publicznych.

Należy również zauważyć, że definicja działalności gospodarczej wynikająca z ustawy o podatku od towarów i usług ma charakter autonomiczny i winna być rozpatrywana niezależnie od innych przepisów regulujących działalność gospodarczą. Ponadto należy wskazać, że definicja zawarta w art. 15 ust. 2 ustawy stanowi wprost jakiego rodzaju czynności należy uznać za działalność gospodarczą, stąd też należy dokonać jej wykładni literalnej.

W sytuacji gdy podatnik dokonuje zakupu, który nie jest związany z jego działalnością gospodarczą, to traktowany jest jako konsument i tym samym pozbawiony prawa do odliczenia. Jeżeli jednak realizuje zakup na potrzeby swojej działalności, to ma prawo do odliczenia. W sytuacji pośredniej, gdy dany zakup jest związany zarówno z działalnością gospodarczą, jak i z aktywnością niepodlegającą opodatkowaniu danego podmiotu, istnieje konieczność określenia sposobu proporcji, ponieważ dany wydatek powinien uprawniać do odliczenia, ale tylko w części, którą będzie można obliczyć przy wykorzystaniu mechanizmu proporcji.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest jednostką samorządu terytorialnego, wykonującą zadania publiczne w zakresie transportu zbiorowego. Zadania te wykonuje za pośrednictwem swojej jednostki budżetowej „Z”. Rada Miasta uchwałą wprowadza taryfę opłat za usługi przewozowe wykonywane lokalnym transportem zbiorowym, w której określa ceny biletów. Oprócz tej uchwały Rada Miasta uchwałą w sprawie ustanowienia uprawnień, zwolnień i ulg za przejazdy wykonywane lokalnym transportem zbiorowym zapewnia pewnym grupom społecznym ulgi w opłatach za przejazdy wykonywane lokalnym transportem zbiorowym oraz bezpłatne przejazdy. Zgodnie z obowiązującą uchwałą do dnia 31 grudnia 2017 r. bezpłatne przejazdy przysługiwały w oparciu o przepisy prawa miejscowego oraz w zakresie obowiązków wynikających z aktów prawa krajowego - ustaw następującym grupom społecznym (szczegółowo wymienionym w opisie sprawy).

Ponadto rozpatrywana jest możliwość potencjalnego wprowadzenia Uchwałą Rady Miasta nowych bezpłatnych przejazdów dla:

osób całkowicie niezdolnych do pracy i niezdolnych do samodzielnej egzystencji lub niepełnosprawne w stopniu znacznym lub inwalidzi I grupy,
opiekuna (w wieku powyżej 13 lat) osoby całkowicie niezdolnej do pracy i niezdolnej do samodzielnej egzystencji,
dzieci i młodzieży z niepełnosprawnością do ukończenia 24 roku życia nieuczęszczających do szkól specjalnych,
opiekuna dziecka z niepełnosprawnością życia nieuczęszczających do szkół specjalnych,
osoby z naruszoną sprawnością narządów ruchu, wzroku lub słuchu,
osób, które ukończyły 70 lat,
radnych Rady Miasta,
przewodniczących, zastępców, sekretarzy lub skarbników rad osiedli,
osób posiadających Honorowe Obywatelstwo,
zasłużonych Honorowych Dawców Krwi 1 stopnia,
uczestników Centrum (…)
pracowników socjalnych Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w czasie wykonywania obowiązków służbowych,
pracowników i członków rodzin pracowników Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego Sp. z o.o. pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym (dzieci pracowników do czasu odbywania nauki).

Gmina jest/będzie w stanie przyporządkować i oddzielić wydatki ściśle związane z transportem autobusowym od wydatków związanych z przystankami autobusowymi oraz od pozostałych wydatków.

Wątpliwości Gminy dotyczą prawa do obniżenia podatku należnego o całą kwotę podatku VAT naliczonego związanego wyłącznie z komunikacją miejską w zakresie transportu autobusowego za rok 2017, 2018 przy uwzględnieniu możliwości bezpłatnego korzystania z transportu miejskiego oraz po wprowadzeniu nowych zwolnień z opłat za korzystanie z transportu miejskiego wynikających wyłącznie z prawa miejscowego (Uchwały Rady Miasta).

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy w zakresie transportu publicznego jest przede wszystkim zapewnienie miejskiej komunikacji zbiorowej. Natomiast nieodpłatne przejazdy dla osób wskazanych w opisie sprawy, stanowią/stanowić będą realizację nałożonych na organizatora publicznego transportu zbiorowego przepisami prawa krajowego, a także na podstawie uchwał Rady Miasta.

Do celów związanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy należy więc zaliczyć realizację obowiązków wynikających z przepisów prawa krajowego oraz prawa miejscowego (uchwał Rady Miasta), polegających na zapewnieniu bezpłatnych przejazdów pojazdami komunikacji miejskiej na rzecz określonych grup pasażerów. Taki bowiem obowiązek na Wnioskodawcę został nałożony przepisami ustaw i uchwały Rady Miasta i nie świadczy o tym, że takie nieodpłatne świadczenie usług przejazdów na rzecz określonych grup pasażerów odbywają się poza prowadzoną działalnością gospodarczą. Nieodpłatne przejazdy dla określonych grup pasażerów podyktowane uregulowaniami ustaw oraz aktów prawa miejscowego wpisują się więc w ogólną działalność gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawcę przy pomocy „Z”.

W konsekwencji uznać należy, że ww. nieodpłatne działania nie stanowią wyłączonej poza VAT odrębnej działalności (obok działalności gospodarczej).

W związku z powyższym uznać należy, że nieodpłatna działalność na rzecz uprzywilejowanych grup pasażerów realizowana przez Wnioskodawcę jest ściśle związana z działalnością gospodarczą i nie mieści się w działalności innej niż działalność gospodarcza.

Mając powyższe na względzie, należy stwierdzić, że w okolicznościach niniejszej sprawy Wnioskodawca świadczy usługi związane z publicznym transportem zbiorowym wyłącznie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Jak wskazano, wykonywane przez Wnioskodawcę nieodpłatne przewozy na rzecz określonych grup pasażerów nie stanowią/nie będą stanowić odrębnego, obok działalności gospodarczej, przedmiotu działalności, tym samym świadczone przez Wnioskodawcę usługi realizowane są wyłącznie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Z okoliczności sprawy nie wynika również, że Wnioskodawca nabywa towary i usługi objęte pytaniami (tj. wydatki bieżące i inwestycyjne związane z komunikacją miejską w zakresie transportu tramwajowego) do wykonywania czynności innych niż działalność gospodarcza.

Biorąc zatem pod uwagę przywołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że Gminie w oparciu o art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o całą kwotę podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur zakupu wskazanych wydatków związanych z komunikacją miejską w zakresie transportu autobusowego za rok 2017 i 2018, również w przypadku wprowadzenia na terenie Gminy, oprócz zwolnień z opłat za korzystania z transportu miejskiego wynikających z ustaw prawa krajowego, nowych zwolnień opartych wyłącznie na podstawie prawa miejscowego.

Z uwagi na powyższe stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Tut. organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Wnioskodawcy. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniami wskazanymi we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnośnie do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin