Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.610.2018.1.MW
z 1 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku 24 lipca 2018 r. (data wpływu 01 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z faktury otrzymanej od kontrahenta dokumentującej otrzymane wynagrodzenie (zachętę finansową) z tytułu zawarcia lub przedłużenia umowy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 01 sierpnia 2018r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z faktury otrzymanej od kontrahenta dokumentującej otrzymane wynagrodzenie (zachętę finansową) z tytułu zawarcia lub przedłużenia umowy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

...... Sp. z o.o. (dalej: Spółka, Wnioskodawca) jest Spółką z siedzibą w Polsce podlegającą opodatkowaniu od całości swoich dochodów w Polsce. Spółka należy do Grupy .... powstałej w 2005 r., będącej jednym z największych dostawców produktów na rzecz przemysłu drukarskiego i opakowaniowego. Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest dystrybucja farb, lakierów, farb drukarskich i mas uszczelniających.

Spółka zawiera ze swoimi kontrahentami - podatnikami VAT - umowy na dostawy swoich towarów. W ramach tych umów Spółka zobowiązuje się dostarczać swoje produkty na rzecz klienta, a klient zobowiązuje się dokonywać zakupów w określonej wysokości. Z tytułu zrealizowanych dostaw towarów Spółka wystawia na rzecz klienta faktury. Umowy na dostawy towarów są umowami wieloletnimi.

W celu zwiększenia liczby klientów i poszerzania rynku zbytu, Wnioskodawca podejmuje szereg działań, które mają zachęcić potencjalnych kontrahentów do podpisania umowy na dostawę towarów właśnie ze Spółką oraz analogiczne działania w celu zachęcenia aktualnego klienta, któremu kończy się umowa, do jej przedłużenia na kolejne okresy.

Aby zachęcić potencjalnych kontrahentów do nawiązania lub przedłużenia współpracy, Spółka udziela zachęt finansowych, którymi są m.in. rabaty. Rabaty są udzielane kontrahentom z tytułu osiągnięcia przez nich określonego wolumenu zakupów w określonym czasie. Spółka udziela też rabatów z tytułu wcześniejszej zapłaty.

Klasyczne rabaty przed - czy potransakcyjne nie są już jednak wystarczające na tak konkurencyjnym rynku, na jakim działa Spółka. W związku z powyższym Spółka ma zamiar – oprócz klasycznych rabatów - przyciągać do siebie nowych klientów poprzez wypłacanie im zachęt finansowych. Zachętami finansowymi będą określone kwoty pieniężne - w różnej wysokości w zależności od klienta. Zachęty finansowe będą wypłacane jedynie tym klientom, którzy zdecydują się zawrzeć ze Spółką umowę na dostawy towarów Spółki do tego klienta lub - w przypadku aktualnych klientów, którym kończy się umowa - zdecydują się przedłużyć ze Spółką umowę na dostawy jej towarów. Faktycznie zatem tego rodzaju wynagrodzenie będzie wypłacane za zawarcie lub przedłużenie umowy na dostawę towarów ze Spółką. Zachęty finansowe mogą zostać wykorzystane przez kontrahentów, którzy je otrzymali, w dowolny sposób, np. na różnego rodzaju inwestycje czy koszty związane z zakończeniem wiążących tego kontrahenta umów z innymi, niż Spółka dostawcami.

Dzięki wypłaconej zachęcie, Wnioskodawca uzyskuje korzyść w postaci zawarcia nowych umów na dostawy towarów Spółki lub przedłużenia istniejących, dzięki czemu uzyskuje nowych klientów i zwiększa swój udział w rynku. Są także sytuacje, że warunkiem przedłużenia kontraktu na dostawy towarów albo zawarcia takiej umowy jest wypłacenie przez Spółkę wynagrodzenia tylko za to, że nabywca podpisze ze Spółką umowę na te dostawy. Wtedy Spółka stoi przed decyzją, że albo zapłaci takie wynagrodzenie i wówczas druga strona podpisze ze Spółką umowę na dostawy towarów, albo Spółka nie wypłaci takiego wynagrodzenia, czego konsekwencją będzie utrata szansy na nowy kontrakt lub na przedłużenie kończącego się kontraktu. Niezależnie jednak od tego, czy propozycję wypłaty wynagrodzenia „na zachętę” składa Spółka czy jest to warunek stawiany Spółce przez nabywcę, istotą tej sytuacji jest to, że wypłacenie takiego wynagrodzenia skutkuje podpisaniem przez nabywcę nowego kontraktu na dostawy towarów Spółki lub przedłużenie istniejącej umowy.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Kwoty wypłacane na rzecz kontrahentów będą związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka będzie mogła odliczyć VAT z faktury otrzymanej od kontrahenta za wykonane przez niego czynności opisane w zdarzeniu przyszłym, za które otrzymuje on od Spółki wynagrodzenie (zachętę finansową)?

Zdaniem Wnioskodawcy, środki pieniężne, jakie wypłaca ona swoim klientom, stanowią wynagrodzenie za świadczenie na rzecz Spółki usługi, polegającej na zgodzie kontrahenta na zawarcie lub przedłużenie umowy. Jeżeli zatem klient udokumentuje otrzymaną od Spółki kwotę fakturą, to jest to działanie prawidłowe, a Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT z takiej faktury.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Pojęcie świadczenia nie zostało zdefiniowane na gruncie ustawy VAT, stąd jego interpretacji należy dokonać w oparciu o przepisy prawa cywilnego. Jak wskazuje art. 353 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jednolity: Dz.U. z 2018 r. poz. 1025), świadczenie może polegać na działaniu albo zaniechaniu. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innego podmiotu), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Uwzględniając powyższe, każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu, mieści się w definicji usługi. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Istotą usługi jest istnienie takiego stosunku prawnego między co najmniej dwoma podmiotami, z którego wynika wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz odbiorcy usługi, za którą to korzyść podmiot ten wypłaca wynagrodzenie. Podkreśla się także, że musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem.

Spółka, celem utrzymania kontrahentów oraz nawiązania współpracy z nowymi klientami, planuje wypłacać im zachęty finansowe w formie pieniężnej. Będą one stanowiły rodzaj wynagrodzenia za zobowiązanie się kontrahenta do dokonania czynności, jaką będzie zawarcie lub przedłużenie umowy ze Spółką na dostawę jej towarów.

Istnieje więc bezpośredni związek pomiędzy czynnością wykonywaną przez kontrahenta (w postaci zgody na zawarcie umowy ze Spółką lub jej przedłużenie), a wypłacanym wynagrodzeniem. Beneficjentem czynności dokonanej przez kontrahenta będzie niewątpliwie Spółka osiągnie ona szereg korzyści w postaci pozyskania nowego kontrahenta lub utrzymania aktualnego, zwiększenia swoich obrotów oraz udziału w rynku, zwiększenia szansy na podniesienie przychodów, co jak wskazuje Adam Bartosiewicz w komentarzu do ustawy VAT, stanowi warunek uznania świadczenia za usługę podlegającą VAT: „(...) usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść (choćby potencjalną)”. (A. Bartosiewicz, VAT. Komentarz, wyd. LEX 2018).

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że czynności, które w zamian za wynagrodzenie będą wykonywane na rzecz Spółki przez jej kontrahentów (nowych lub istniejących), będą stanowić odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy VAT, które będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Spółka chciałaby wskazać, że w sytuacjach podobnych do tej, jaka ma miejsce w Spółce, organy podatkowe potwierdzają, że wypłacane w zamian za zawarcie umowy zachęty finansowe stanowią wynagrodzenie za usługę. Przykładowo, jak stwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 20 maja 2011 r., nr IPPP2/443-313/11-2/IG: „tak więc otrzymana kwota przez Wnioskodawcę od Wynajmującego jest związana z jej określonym zachowaniem, a zatem świadczeniem przez nią usługi. Wypłacona kwota, jak sama Spółka wskazuje, jest jedną z form zachęcania Wnioskodawcy do zaakceptowania proponowanych przez Wynajmującego warunków wynikających z przedstawionej długoterminowej umowy najmu. Zatem występuje konieczny element wzajemności, wystarczający do uznania, że płatność jest wynagrodzeniem za świadczoną usługę. Zatem w przedstawionych okolicznościach zachowanie najemcy (Wnioskodawca), w świetle art. 8 ust. 1 ustawy, uznać należy za usługę świadczoną odpłatnie i w związku z tym podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.” Podobnie wypowiedział się Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 02 października 2017 r., nr 0111-KDIB3-3.4012.80.2017.2.PK.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż. Z kolei przez sprzedaż - stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy VAT – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak zostało to wykazane, czynności wykonywane przez kontrahentów na rzecz Spółki stanowią odpłatne świadczenie usług. Z tego powodu też kontrahenci, którzy otrzymają od Spółki zachęty finansowe, są zobowiązani wystawić fakturę dokumentującą to zdarzenie, tj. wykonanie na rzecz Spółki usługi.

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje więc wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik VAT, a towary i usługi, z których nabyciem wiązał się podatek naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym, Spółka, która jest czynnym podatnikiem podatku VAT, nabywa od swoich potencjalnych klientów usługi. Jak zaznaczono powyżej, mogą one stanowić warunek zawarcia kontraktu na dostawy towarów Spółki (czy też jego przedłużenia) albo zachętę finansową, która ma przyciągnąć nowych klientów. Często tego rodzaju wynagrodzenie może zadecydować o tym, czy Spółka pozyska (lub utrzyma) kontrahenta, a w konsekwencji, czy uzyska lub zachowa możliwość współpracy z kontrahentem i dokonywania na jego rzecz sprzedaży swoich towarów. W związku z tym niezaprzeczalne jest istnienie związku nabywanej przez Spółkę usługi z prowadzoną przez nią działalnością opodatkowaną.

Powyższe potwierdza Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 29 maja 2013 r., nr IPPP1/443-216/13-4/AS, w której rozpatrywano analogiczny stan faktyczny „(...) wypłacona kwota, jak sama Spółka wskazuje, jest formą zachęcania potencjalnego najemcy do zaakceptowania proponowanych przez Spółkę warunków wynikających z przedstawionej umowy najmu. Zatem występuje konieczny element wzajemności, wystarczający do uznania, że płatność jest wynagrodzeniem za świadczoną usługę. (...) W związku z powyższym Spółka ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony zawarty w otrzymanej fakturze, bowiem nabyta usługa jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę, stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, związanych ze świadczeniem usług najmu powierzchni znajdujących się w galerii handlowej”, czy też interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 7 czerwca 2016 r., nr IPPP1/4512-283/16-2/JL, wydana w trybie art. 14c Ordynacji podatkowej.

Wnioskodawca chce podkreślić również, że w niniejszej sprawie nie znajdują zastosowania żadne ograniczenia w prawie do odliczenia VAT wynikające z art. 88 ustawy VAT. W szczególności nie znajdzie zastosowania art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy VAT, według którego nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego faktury w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku. Jak zostało to bowiem wykazane w niniejszym wniosku - czynność, w zamian za którą Spółka będzie wypłacać wynagrodzenie kontrahentom, stanowi odpłatne świadczenie usługi i winno być udokumentowane fakturą.

Spółka prosi o potwierdzenie prawidłowości jej stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się – w świetle art. 8 ust. 1 cyt. ustawy – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustaw, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zatem, jak wynika z powołanych regulacji, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Należy jednak zaznaczyć, że nie każde działanie, powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy. Aby tak się stało, muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
  

• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
  
  

Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Z kolei w myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, iż Spółka zawiera ze swoimi kontrahentami - podatnikami VAT - umowy na dostawy swoich towarów. W ramach tych umów Spółka zobowiązuje się dostarczać swoje produkty na rzecz klienta, a klient zobowiązuje się dokonywać zakupów w określonej wysokości. W celu zwiększenia liczby klientów i poszerzania rynku zbytu, Wnioskodawca podejmuje szereg działań, które mają zachęcić potencjalnych kontrahentów do podpisania umowy na dostawę towarów właśnie ze Spółką oraz analogiczne działania w celu zachęcenia aktualnego klienta, któremu kończy się umowa, do jej przedłużenia na kolejne okresy. W związku z powyższym Spółka ma zamiar – oprócz klasycznych rabatów - przyciągać do siebie nowych klientów poprzez wypłacanie im zachęt finansowych. Zachętami finansowymi będą określone kwoty pieniężne - w różnej wysokości w zależności od klienta. Zachęty finansowe będą wypłacane jedynie tym klientom, którzy zdecydują się zawrzeć ze Spółką umowę na dostawy towarów Spółki do tego klienta lub - w przypadku aktualnych klientów, którym kończy się umowa - zdecydują się przedłużyć ze Spółką umowę na dostawy jej towarów. Faktycznie zatem, tego rodzaju wynagrodzenie będzie wypłacane za zawarcie lub przedłużenie umowy na dostawę towarów ze Spółką. Dzięki wypłaconej zachęcie, Wnioskodawca uzyskuje korzyść w postaci zawarcia nowych umów na dostawy towarów Spółki lub przedłużenia istniejących, dzięki czemu uzyskuje nowych klientów i zwiększa swój udział w rynku. Są także sytuacje, że warunkiem przedłużenia kontraktu na dostawy towarów albo zawarcia takiej umowy jest wypłacenie przez Spółkę wynagrodzenia tylko za to, że nabywca podpisze ze Spółką umowę na te dostawy. Wtedy Spółka stoi przed decyzją, że albo zapłaci takie wynagrodzenie i wówczas druga strona podpisze ze Spółką umowę na dostawy towarów albo Spółka nie wypłaci takiego wynagrodzenia, czego konsekwencją będzie utrata szansy na nowy kontrakt lub na przedłużenie kończącego się kontraktu. Niezależnie jednak od tego, czy propozycję wypłaty wynagrodzenia „na zachętę” składa Spółka czy jest to warunek stawiany Spółce przez nabywcę, istotą tej sytuacji jest to, że wypłacenie takiego wynagrodzenia skutkuje podpisaniem przez nabywcę nowego kontraktu na dostawy towarów Spółki lub przedłużenie istniejącej umowy. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Kwoty wypłacane na rzecz kontrahentów będą związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

Przepis art. 8 ust. 1 ustawy jest dopełnieniem art. 7 ust. 1 i ma na celu objęcie opodatkowaniem każdej transakcji wykonywanej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, która nie stanowi dostawy towarów. Zatem powołany artykuł pozwala na realizowanie zasady powszechności opodatkowania.

Także art. 24 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1 z późn. zm.) wskazuje, że „świadczenie usług” oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów.

Pojęcie świadczenia – składającego się na istotę usługi – należy interpretować zgodnie z jego cywilistycznym rozumieniem. Jak wskazuje art. 353 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025 z późn. zm.), świadczenie może polegać na działaniu albo zaniechaniu. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innego podmiotu), jak i zaniechanie (nie czynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Na świadczenie mogą się też jednocześnie składać zachowania związane z działaniem, jak i zaniechaniem.

Należy zauważyć, że pojęcie usługi zostało zdefiniowane bardzo szeroko. Powyższa definicja jest niewątpliwie szersza niż zakres tego pojęcia w potocznym jego rozumieniu. Taka konstrukcja definicji usług pozwala na objęcie zakresem przedmiotowym podatku VAT wszelkich transakcji wykonywanych w ramach działalności gospodarczej.

Zgodnie z artykułem 25 ww. Dyrektywy 2006/112/WE Rady, świadczeniem usług jest każde zachowanie się podmiotu w wykonaniu stosunku zobowiązaniowego, które niekoniecznie polega na fizycznym wykonaniu jakiejkolwiek czynności lub podjęciu działania. Dyrektywa obejmuje definicją świadczenia usług również zobowiązanie do zaniechania działania bądź do tolerowania czynności lub sytuacji.

W odniesieniu do przedstawionego opisu sprawy stwierdzić należy, że przed zawarciem przez Wnioskodawcę nowej umowy na dostawę towarów lub przedłużeniem umowy z dotychczasowym klientem dochodzi do zawiązania innego stosunku zobowiązaniowego, w którym kontrahent Wnioskodawcy jest w stanie zaakceptować warunki Spółki w zamian za wypłacenie zachęty finansowej, tj. określonej kwoty pieniężnej w różnej wysokości w zależności od klienta. Należy zwrócić uwagę, że wypłacona zachęta finansowa ma skłonić nowego lub obecnego klienta Spółki do zawarcia lub przedłużenia umowy na dostawę oferowanych przez Wnioskodawcę towarów, dzięki czemu Spółka uzyskuje korzyści w postaci zawarcia nowych umów na dostawę swoich towarów lub przedłużenia istniejących, a tym samym zwiększa swój udział w rynku. Konsekwencją czego będzie wzrost osiąganych przez Spółkę przychodów.

Zatem, w takiej sytuacji występuje wyraźny związek wypłacanego przez Spółkę wynagrodzenia za wzajemne zachowanie kontrahenta – zawarcie lub przedłużenie umowy i wyrażenie zgody na proponowane przez Spółkę warunki w niej zawarte. Tak więc, otrzymane środki przez kontrahenta od Spółki są związane z jego określonym zachowaniem, a zatem świadczeniem przez niego usługi. Wypłacana kwota jest formą zachęcenia nowego lub obecnego kontrahenta do zawarcia długoterminowej umowy na dostawę oferowanych przez Spółkę towarów. Zatem występuje konieczny element wzajemności, wystarczający do uznania, że płatność jest wynagrodzeniem za świadczoną usługę.

W konsekwencji, w przedstawionych okolicznościach sprawy zachowanie kontrahenta w świetle art. 8 ust. 1 ustawy należy uznać za usługę świadczoną odpłatnie i w związku z tym podlegającą opodatkowaniu, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W odniesieniu do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury otrzymanej od kontrahenta, należy zauważyć, iż zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest więc związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może być bezpośredni lub pośredni.

Związek bezpośredni występuje wówczas, gdy nabywane towary i usługi służą dalszej odsprzedaży lub też w bezpośredni sposób wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Natomiast o związku pośrednim mówimy wtedy, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania podmiotu, a więc w sposób pośredni wiążą się z działalnością gospodarczą i z osiąganymi przychodami. Pośredni związek dokonanych zakupów z działalnością gospodarczą występuje wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu, lecz wpływa na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości.

Podkreślić należy, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Ponadto, w świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Ww. przepis art. 88 ustawy nie będzie miał zastosowania w sytuacji opisanej we wniosku, bowiem faktura wystawiana Wnioskodawcy przez kontrahenta z tytułu otrzymanej kwoty pieniężnej stanowiącej zachętę do zawarcia nowej umowy na dostawę oferowanych towarów lub przedłużenia już istniejącej, będzie dokumentowała czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy, jak również Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

W konsekwencji z uwagi na treść powołanego art. 86 ust. 1 ustawy oraz przedstawione okoliczności sprawy, należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku będą spełnione przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, gdyż wydatek stanowiący zachętę finansową będzie związany z czynnościami opodatkowanymi.

Zatem, Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku VAT z faktury otrzymanej od kontrahenta dokumentującej otrzymane wynagrodzenie (zachętę finansową) z tytułu zawarcia lub przedłużenia umowy na dostawę towarów Spółki. Prawo to będzie przysługiwało Wnioskodawcy pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, o których mowa w art. 88 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, w szczególności udokumentowanie fakturą wypłaconego kontrahentom wynagrodzenia, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ……, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.