2018.10.02 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.498.2018.1.AP
z 2 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 lipca 2018 r. (data wpływu 2 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odpowiedzialności przedstawiciela bezpośredniego z tytułu importu towarów rozliczanego zgodnie z art. 33a ustawy w sytuacji, gdy kwota podatku VAT należnego z tytułu importu towarów została wykazana przez Klienta w deklaracji za nieprawidłowy okres, a spełniony zostanie obowiązek, o którym mowa w art. 33a ust. 6 ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odpowiedzialności przedstawiciela bezpośredniego z tytułu importu towarów rozliczanego zgodnie z art. 33a ustawy w sytuacji, gdy kwota podatku VAT należnego z tytułu importu towarów została wykazana przez Klienta w deklaracji za nieprawidłowy okres, a spełniony zostanie obowiązek, o którym mowa w art. 33a ust. 6 ustawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest firmą o zasięgu międzynarodowym, oferującą usługi w zakresie obsługi celnej, spedycyjnej, magazynowej oraz logistyki kontraktowej. W zakresie usług świadczonych przez Wnioskodawcę mieszczą się usługi pośrednictwa przy dokonywaniu odpraw celnych (usługi agencji celnej, dalej jako „Usługi Agencyjne”), stanowiące istotny element oferty Wnioskodawcy i niezbędne do zapewnienia jego klientom kompleksowej obsługi spedycyjno-logistycznej. W związku z powyższym Wnioskodawca, jako agencja celna, dokonuje (i w przyszłości nadal będzie dokonywać) odpraw celnych na rzecz swoich kontrahentów (klientów) działając m.in. jako przedstawiciel bezpośredni w rozumieniu przepisów celnych.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego Unijny Kodeks Celny (UKC) przedstawicielstwo bezpośrednie polega na działaniu przedstawiciela w imieniu i na rzecz innej osoby. W opisanym wyżej zakresie Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT i jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem tego podatku.

Wnioskodawca posiada pozwolenie m.in. na stosowanie uproszczenia, o którym mowa w art. 166 Unijnego Kodeksu Celnego (oraz w art. 33a ustawy o podatku od towarów i usług) – z uwzględnieniem przepisów i wytycznych przejściowych Ministra Finansów związanych z wejściem w życie UKC.

Ten rodzaj procedury uproszczonej wymaga wcześniejszego uzyskania pozwolenia. Może być wykorzystywany w sytuacji, gdy osoby zgłaszające nie dysponują pełną dokumentacją w chwili składania zgłoszenia celnego. Zgłoszenie uproszczone składane jest z równoczesnym przedstawieniem towaru.

Procedura zgłoszenia uproszczonego może być realizowana poprzez:

złożenie zgłoszenia uproszczonego na formularzu jednolitego dokumentu administracyjnego SAD lub
złożenie dokumentu handlowego lub administracyjnego wraz z wnioskiem o umieszczenie towarów pod daną procedurą.

Procedura wskazana w punkcie a) powyżej pozwala na umieszczanie towarów pod procedurą celną po przedstawieniu zgłoszenia uproszczonego z późniejszym przedstawieniem zgłoszenia uzupełniającego. Zgłoszenie celne zawsze następuje jednocześnie z przedstawieniem towaru.

Z kolei w ramach procedury wskazanej w punkcie b) powyżej, jako uproszczone zgłoszenia celne dopuszcza się jedynie dokumenty administracyjne lub handlowe (fakturę, fakturę prowizoryczną, fakturę proforma) składane wraz z wnioskiem o objęcie towarów procedurą celną. Dokumenty te powinny zawierać przynajmniej dane niezbędne do identyfikacji towarów.

Zgodnie z wytycznymi Ministerstwa Finansów w przypadku uproszczenia, o którym mowa w art. 166 UKC należności celno-podatkowe powinny zostać uregulowane w terminie 10 dni od powiadomienia dłużnika o kwocie długu celnego, tj. od dnia przyjęcia uproszczonego zgłoszenia celnego lub przyjęcia dokumentu handlowego lub administracyjnego złożonego wraz z wnioskiem o objęcie towarów procedurą celną.

Do każdego zgłoszenia uproszczonego należy przedłożyć odrębne zgłoszenie uzupełniające (co do zasady – w terminie do trzeciego dnia kolejnego miesiąca kalendarzowego), na etapie składania zgłoszenia uzupełniającego zgłaszający musi dysponować wszystkimi dokumentami załączonymi do tego zgłoszenia, również tymi, których brakowało w momencie składania zgłoszenia uproszczonego.

Zgłoszenie uproszczone, o którym mowa w art. 166 oraz zgłoszenie uzupełniające uznaje się za jednolity, niepodzielny instrument, który staje się skuteczny, odpowiednio, z dniem przyjęcia zgłoszenia uproszczonego zgodnie z art. 172 UKC (a więc co do zasady – z chwilą przedstawienia towarów organom celnym).

W ramach Usług Agencyjnych (świadczonych w formule przedstawicielstwa bezpośredniego w rozumieniu przepisów celnych) Wnioskodawca podejmuje w imieniu i na rzecz zleceniodawcy (dalej jako: „Zleceniodawca”, „Klient” lub „Importer”) szereg działań zmierzających do zgodnego z przepisami celnymi uregulowania sytuacji towarów, w tym obejmuje towary ww. uproszczeniem, o którym mowa w art. 166 UKC i w art. 33a ustawy o VAT, co pozwała Klientowi Wnioskodawcy (Importerowi/odbiorcy towarów) nieposiadającemu własnego pozwolenia na stosowanie ww. uproszczenia na rozliczanie podatku od towarów i usług z tytułu importu towarów na zasadach określonych w ww. art. 33a ustawy o VAT.

Działając jako celny przedstawiciel bezpośredni – w imieniu i na rzecz Importera, Wnioskodawca dokonuje i będzie dokonywać (korzystając z posiadanego przez siebie uproszczenia, o którym mowa w art. 166 UKC) zgłoszeń celnych do procedury dopuszczenia do obrotu towarów należących do Importera lub dla niego przeznaczonych. Sytuacja taka, w myśl art. 33a ust. 8 w zw. z art. 33a ust. 5 ustawy o VAT pozwala Klientowi Wnioskodawcy, na rozliczenie podatku VAT z tytułu importu towarów na zasadach określonych w ww. art. 33a (tj. w deklaracji podatkowej, a zatem co do zasady w sposób bezgotówkowy). Rozliczenie przez Importera podatku VAT należnego z tytułu importu towarów na ww. zasadach wymaga spełnienia szeregu warunków, określonych szczegółowo w art. 33a ust. 1-7 ustawy o VAT.

Mając powyższe na względzie, w związku ze stosowaniem przez Wnioskodawcę, na podstawie posiadanego przez niego pozwolenia, na rzecz swoich klientów, uproszczenia, o którym mowa w art. 166 UKC, występuje/będzie występować następująca sytuacja:

kwota podatku VAT należnego z tytułu importu towarów została/je wykazana/będzie wykazywana przez Klienta Wnioskodawcy (Importera) w deklaracji za nieprawidłowy okres (tj. np. za okres złożenia zgłoszenia uzupełniającego, a nie za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów – tj. okres, w którym dokonano zgłoszenia uproszczonego).

Biorąc pod uwagę regulacje prawne zawarte w art. 33a ust. 8 ustawy o VAT, nakładające na celnego przedstawiciela bezpośredniego solidarną odpowiedzialność w przypadku niedopełnienia przez Klienta/Importera (nieposiadającego własnego pozwolenia na stosowanie uproszczeń wskazanych w art. 33a ust. 1 ustawy o VAT) spoczywających na nim obowiązków, Wnioskodawca uznał za wskazane wystąpienie z wnioskiem o wydanie interpretacji przepisów podatkowych w tym zakresie. Jednocześnie Wnioskodawca pragnie wskazać, że zdarza się, że otrzymuje on decyzje organów celno-skarbowych, na podstawie których jest zobowiązany solidarnie z Importerem do zapłaty VAT z tytułu importu towarów wraz z odsetkami – w związku z niedopełnieniem przez Importera obowiązków wynikających z art. 33a ust. 6 ustawy o VAT (tj. przekroczenia 4-miesięcznego terminu na przekazanie organowi celno-skarbowemu dokumentacji potwierdzającej rozliczenie kwoty podatku należnego z tytułu importu w deklaracji podatkowej). Odpowiedzialność solidarna Wnioskodawcy w takiej sytuacji nie ulega wątpliwości, a kwestie z nią związane nie są przedmiotem pytań sformułowanych w złożonym wniosku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w sytuacji przedstawionej w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, tj. w sytuacji gdy kwota podatku VAT należnego z tytułu importu towarów została/je wykazana/będzie wykazywana przez Klienta Wnioskodawcy (Importera) w deklaracji za nieprawidłowy okres (tj. np. za okres/miesiąc złożenia zgłoszenia uzupełniającego, a nie za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów – tj. okres, w którym dokonano zgłoszenia uproszczonego), to pod warunkiem, że spełniony zostanie obowiązek, o którym mowa w art. 33a ust. 6 ustawy o VAT, Wnioskodawca jako przedstawiciel bezpośredni nie ponosi/nie będzie ponosić odpowiedzialności z tego tytułu na gruncie art. 33a ust. 8 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji przedstawionej w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, tj. w sytuacji gdy kwota podatku VAT należnego z tytułu importu towarów została/je wykazana/będzie wykazywana przez Klienta Wnioskodawcy (Importera) w deklaracji za nieprawidłowy okres (tj. np. za okres/miesiąc złożenia zgłoszenia uzupełniającego, a nie za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów – tj. okres, w którym dokonano zgłoszenia uproszczonego), to pod warunkiem, że spełniony zostanie obowiązek o którym mowa w art. 33a ust. 6 ustawy o VAT, Wnioskodawca jako przedstawiciel bezpośredni nie ponosi/nie będzie ponosić odpowiedzialności z tego tytułu na gruncie art. 33a ust. 8 ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu VAT podlega import towarów na terytorium kraju. W myśl art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

Ponadto, stosownie do art. 33 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa m.in. w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, są obowiązani do obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku z uwzględnieniem obowiązujących stawek. Jednocześnie art. 33a ust. 1 ustawy o VAT przewiduje, iż w przypadku gdy towary zostaną objęte na terytorium kraju uproszczeniem, o którym mowa w art. 166 oraz art. 182 unijnego kodeksu celnego, którego realizacja jest uzależniona od wcześniejszego wydania pozwolenia i w którym okresem rozliczeniowym jest miesiąc kalendarzowy, podatnik może rozliczyć kwotę podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej składanej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu tych towarów.

Natomiast zgodnie z art. 19a ust. 9 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego, z zastrzeżeniem ust. 10a i 11.

Stosownie do art. 77 ust. 2 UKC, dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego, co – w odniesieniu do uproszczenia, o którym mowa w art. 166 UKC – oznacza, że dług celny powstaje w takiej sytuacji z chwilą złożenia zgłoszenia uproszczonego (i przedstawienia towarów organom celnym).

W myśl z art. 33a ust. 2-2b ust. 3 i ust. 4 ustawy, podatnik może rozliczyć kwotę podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej składanej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu tych towarów pod pewnymi warunkami, w tym pod warunkiem przedstawienia naczelnikowi urzędu celno-skarbowego, przed którym podatnik dokonuje formalności związanych z importem towarów, wydanych nie wcześniej niż 6 miesięcy przed dokonaniem importu:

zaświadczeń o braku zaległości we wpłatach należnych składek na ubezpieczenie społeczne oraz we wpłatach poszczególnych podatków stanowiących dochód budżetu państwa, przekraczających odrębnie z każdego tytułu, w tym odrębnie w każdym podatku, odpowiednio 3% kwoty należnych składek i należnych zobowiązań podatkowych w poszczególnych podatkach; udział zaległości w kwocie składek lub podatku ustala się w stosunku do kwoty należnych wpłat za okres rozliczeniowy, którego dotyczy zaległość,
potwierdzenia zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT czynnego.

Wymóg przedstawienia przez podatnika ww. dokumentów uważa się za spełniony również w przypadku złożenia przez podatnika oświadczeń o tej samej treści.

Stosownie do art. 33a ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku gdy objęcie towarów uproszczeniem, o którym mowa w art. 166 oraz art. 182 UKC, jest dokonywane przez przedstawiciela pośredniego w rozumieniu przepisów celnych, uprawnienie, o którym mowa w art. 33a ust. 1 ustawy o VAT, przysługuje podatnikowi, na rzecz którego jest składane zgłoszenie celne. Przepisy art. 33a ust. 2-4 ustawy o VAT stosuje się odpowiednio.

W świetle art. 33a ust. 6 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany do przedstawienia naczelnikowi urzędu celno-skarbowego dokumentów potwierdzających rozliczenie kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej w terminie 4 miesięcy po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów.

W myśl art. 33a ust. 7 ustawy o VAT, w przypadku gdy podatnik, w terminie, o którym mowa w ust. 6, nie przedstawił dokumentów, o których mowa w tym przepisie, traci prawo do rozliczenia podatku na zasadach określonych w art. 33a ust. 1 ustawy o VAT, w odniesieniu do kwoty podatku należnej z tytułu importu towarów, którą miał rozliczyć w deklaracji podatkowej oraz jest obowiązany do zapłaty naczelnikowi urzędu skarbowego kwoty podatku wraz z odsetkami.

Zgodnie z art. 33a ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku gdy objęcie towarów uproszczeniem, o którym mowa w art. 166 oraz art. 182 UKC, jest dokonywane przez przedstawiciela bezpośredniego w rozumieniu przepisów celnych, który działa na rzecz podatnika nieposiadającego pozwolenia na stosowanie uproszczenia, którym zostały objęte towary, lub dokonywane jest przez przedstawiciela pośredniego, o którym mowa w ust. 5, przepis ust. 7 stosuje się odpowiednio, z tym że obowiązek zapłaty kwoty podatku wraz z odsetkami ciąży solidarnie na podatniku oraz na działającym na jego rzecz przedstawicielu.

Na gruncie wskazanych wyżej regulacji nie ulega wątpliwości, że art. 33a ustawy o VAT nie ogranicza prawa do rozliczania VAT z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej wyłącznie do przypadków, gdy objęcie towaru uproszczeniami, o których mowa w tym przepisie jest dokonywane przez przedstawiciela pośredniego w rozumieniu przepisów celnych. W konsekwencji art. 33a ustawy o VAT ma zastosowanie również do przypadków, gdy objęcie towarów procedurą uproszczoną dokonywane jest przez przedstawiciela bezpośredniego.

Możliwość przewidziana w art. 33a ustawy o VAT polega zatem na tym, że Importer chcący stosować ten przepis, tj. rozliczać VAT z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej nie musi legitymować się „swoim” pozwoleniem na stosowanie uproszczeń celnych. Warunkiem jest ustanowienie przez Importera nieposiadającego takiego pozwolenia osoby upoważnionej do reprezentowania go przed organami celno-skarbowymi – przedstawiciela pośredniego lub bezpośredniego oraz posiadanie przez tego przedstawiciela pozwolenia na stosowanie uproszczeń wskazanych w art. 33a ust. 1 ustawy o VAT.

Jednocześnie ustawa o VAT nie definiuje pojęcia przedstawiciela pośredniego i bezpośredniego. Stosowne definicje w tym zakresie zawarte są w przepisach Unijnego Kodeksu Celnego.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 UKC, każda osoba może ustanowić przedstawiciela celnego. Przedstawicielstwo może być bezpośrednie – w tym przypadku przedstawiciel celny działa w imieniu i na rzecz innej osoby, lub pośrednie – w tym przypadku przedstawiciel celny działa we własnym imieniu, lecz na rzecz innej osoby.

Powyższe rozróżnienie przedstawicielstwa bezpośredniego od pośredniego ma istotne znaczenie w kontekście art. 77 ust. 3 UKC, zgodnie z którym dłużnikiem celnym (tj. osobą odpowiedzialną – zgodnie z art. 5 ust. 19 UKC – za dług celny) jest zgłaszający, a w przypadku przedstawicielstwa pośredniego dłużnikiem jest również osoba, na której rzecz dokonuje się zgłoszenia celnego.

Zgłaszającym, zgodnie z uregulowaniami UKC, jest osoba, która składa zgłoszenie celne (...) we własnym imieniu albo osoba, w której imieniu takie zgłoszenie (...) jest składane (art. 5 pkt 15 UKC).

Oznacza to w rezultacie, że przedstawiciel pośredni, będący zgłaszającym, jest dłużnikiem celnym wraz z osobą, na której rzecz dokonuje zgłoszenia celnego. Z kolei przedstawiciel bezpośredni zgłaszającym nie jest (składa bowiem zgłoszenie celne w imieniu i na rzecz innej osoby). W konsekwencji nie jest on także dłużnikiem celnym (nie odpowiada za dług celny).

Zgodnie zatem z istotą przedstawicielstwa bezpośredniego, przedstawiciel bezpośredni niejako wyręcza zgłaszającego w wypełnianiu jego obowiązków celnych, na podstawie i w granicach udzielonego mu upoważnienia. Przedstawiciel bezpośredni działa w imieniu i na rzecz osoby reprezentowanej, a tym samym czynność zgłoszenia dokonana przez niego w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego (potwierdza to także art. 76 ustawy Prawo Celne, zgodnie z którym czynności dokonane przez przedstawiciela celnego w granicach upoważnienia pociągają za sobą skutki bezpośrednio dla osoby, która go ustanowiła). Zatem to na osobie reprezentowanej przez przedstawiciela bezpośredniego (a nie na tym przedstawicielu) ciąży, co do zasady, obowiązek zapłaty cła z tytułu odprawy celnej towaru.

Powyższe regulacje celne mają swoje skutki także na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak już wyżej wskazano, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnikami tego podatku są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła.

W konsekwencji, przedstawiciel pośredni, będący osobą zobowiązaną do uiszczenia cła, posiada z tego właśnie tytułu status podatnika VAT. Tym samym, odpowiedzialność przedstawiciela pośredniego za podatek VAT z tytułu importu towarów ma charakter nieograniczony (odpowiada on w takim zakresie jak importer).

Okoliczność ta ma istotne znaczenie z punktu widzenia zakresu odpowiedzialności solidarnej przedstawiciela bezpośredniego określonej w art. 33a ust. 8 ustawy o VAT. Nie ulega bowiem wątpliwości, że odpowiedzialność przedstawiciela bezpośredniego za podatek VAT z tytułu importu towarów jest ograniczona. Przedstawiciel bezpośredni, niebędący dłużnikiem celnym, którego w ściśle określonej i wyjątkowej sytuacji uznano za podatnika VAT z tytułu importu towarów na podstawie art. 201 Dyrektywy VAT, co do zasady nie ponosi odpowiedzialności za dług celny (nie odpowiada zatem także za podatek VAT z tytułu importu towarów na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy o VAT). Oznacza to, że jego odpowiedzialność za podatek VAT z tytułu importu towarów jest znacznie węższa niż w przypadku przedstawiciela pośredniego i może się zmaterializować wyłącznie w sytuacjach wprost wskazanych w art. 33a ust. 8 ustawy o VAT (chyba, że w myśl przepisów UKC zostanie uznany za dłużnika celnego, co może nastąpić w ściśle określonych, specyficznych przypadkach).

Odpowiedzialność przedstawiciela bezpośredniego określona w art. 33a ust. 8 ustawy o VAT ma niejako charakter sankcyjny i ograniczona jest do jednej, ściśle określonej sytuacji (którą jest brak przedstawienia organowi celno-skarbowemu w określonym terminie dokumentów potwierdzających fakt wykazania w deklaracji podatkowej Importera kwoty podatku VAT ujętego wcześniej w zgłoszeniach celnych). Odpowiedzialność ta nie dorównuje zatem odpowiedzialności przedstawiciela pośredniego (będącego dłużnikiem celnym), który odpowiada nie tylko w przypadku braku udokumentowania przed organem celno-skarbowym faktu wykazania w deklaracji podatkowej Importera kwoty podatku VAT ujętego wcześniej w zgłoszeniach celnych, lecz również w przypadku wszelkich nieprawidłowości wynikających ze złożonych zgłoszeń celnych (takich jak np. nieprawidłowe określenie w tych zgłoszeniach kwoty podatku), lub w innych sytuacjach skutkujących koniecznością uiszczenia przez Importera (a zatem i przez przedstawiciela pośredniego) kwot podatku.

Ponadto zakres odpowiedzialności Wnioskodawcy jako przedstawiciela bezpośredniego jest ograniczony w czasie, w związku z czym jego odpowiedzialność wygasa w momencie przedstawienia naczelnikowi urzędu celno-skarbowego w 4-miesięcznym terminie (o którym mowa w art. 33a ust. 6 ustawy o VAT w zw. z art. 33a ust. 8 i 7 tej ustawy), dokumentów potwierdzających fakt rozliczenia (tj. wykazania) kwoty podatku VAT należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej Importera (tj. po udokumentowaniu temu organowi, że zarówno podstawa opodatkowania jak i kwota podatku VAT wykazanego w zgłoszeniach celnych dokonanych z zastosowaniem procedury uproszczonej przez Wnioskodawcę jako przedstawiciela bezpośredniego zostały w całości uwzględnione w deklaracji VAT Importera/odpowiednio przeniesione do tej deklaracji).

W konsekwencji, praktyczny wymiar różnicy między zakresami odpowiedzialności przedstawiciela pośredniego i przedstawiciela bezpośredniego za zapłatę VAT z tytułu importu towarów przejawia się m.in. w tym, że odpowiedzialność tego pierwszego trwa aż do czasu przedawnienia zobowiązania podatkowego w podatku VAT z tytułu importu towarów i ma zakres nieograniczony, a odpowiedzialność tego drugiego wygasa w momencie przedstawienia organowi celno-skarbowemu w terminie 4 miesięcy po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów dokumentów potwierdzających fakt wykazania w deklaracji podatkowej Importera całej kwoty podatku VAT ujętego wcześniej w zgłoszeniach celnych. Należy zatem stwierdzić, że po przedstawieniu, zgodnie z art. 33a ust. 6 ustawy o VAT, przez Klientów Wnioskodawcy jako podmiotów do tego zobowiązanych lub przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz Klientów, naczelnikowi urzędu celno-skarbowego dokumentów potwierdzających rozliczenie kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej odpowiedzialność Wnioskodawcy jako przedstawiciela bezpośredniego, przewidziana w art. 33a ust. 8 ustawy o VAT wygasa. Z punktu widzenia wygaśnięcia odpowiedzialności solidarnej przedstawiciela bezpośredniego przewidzianej w art. 33a ust. 8 ustawy o VAT istotnym jest bowiem wyłącznie to, czy cała kwota podatku wynikającego ze zgłoszeń celnych została ujęta w deklaracji podatkowej Importera.

Odnosząc się do sytuacji przedstawionej w zdarzeniu przyszłym i stanie faktycznym złożonego wniosku, należy zauważyć, że również w zakresie procedury uproszczonej, o której mowa w art. 166 UKC obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powstania długu celnego. Natomiast, zasadą ogólną jest, że dług celny powstaje z chwilą przyjęcia zgłoszenia celnego. W odniesieniu do uproszczenia, o którym mowa w art. 166 UKC oznacza to, że dług celny (a tym samym obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów) powstaje w takiej sytuacji z chwilą złożenia/przyjęcia zgłoszenia uproszczonego (i przedstawienia towarów organom celnym), a nie z chwilą złożenia zgłoszenia uzupełniającego (co może nastąpić także w kolejnym miesiącu).

Mając powyższe na względzie, zdaniem Wnioskodawcy, o ile Importer przedstawi naczelnikowi urzędu celno-skarbowego dokumenty potwierdzające rozliczenie kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej, w terminie 4 miesięcy po miesiącu, w którym rzeczywiście powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów, a zatem w terminie 4 miesięcy po miesiącu w którym złożono/przyjęto uproszczone zgłoszenie celne, to odpowiedzialność Wnioskodawcy jako przedstawiciela bezpośredniego przewidziana w art. 33a ust. 8 ustawy o VAT wygaśnie z momentem przedstawienia naczelnikowi urzędu celno-skarbowego takich dokumentów. W związku z tym Wnioskodawca, jako przedstawiciel bezpośredni, nie ponosi/nie będzie ponosić odpowiedzialności z tego tytułu na gruncie art. 33a ust. 8 ustawy o VAT – nie będzie on zatem odpowiadał za nieprawidłowe rozpoznanie przez Importera momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu importu towarów.

Przykładowo, w sytuacji gdy uproszczone zgłoszenie celne, zgodnie z art. 166 UKC złożono w styczniu danego roku, natomiast zgłoszenie uzupełniające zostało złożone w lutym, to pomimo wykazania przez Importera VAT należnego z tytułu importu za niewłaściwy okres (tj. w deklaracji za luty, zamiast w deklaracji za styczeń), z punktu widzenia odpowiedzialności Wnioskodawcy jako przedstawiciela bezpośredniego obowiązek, o którym mowa w art. 33a ust. 6 ustawy o VAT zostanie uznany za spełniony, o ile Importer przedstawi naczelnikowi urzędu celno-skarbowego dokumenty potwierdzające rozliczenie kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej do końca maja, a więc w terminie 4 miesięcy po miesiącu, w którym zostało złożone uproszczone zgłoszenie celne. Tym samym, w momencie tym wygaśnie odpowiedzialność Wnioskodawcy jako przedstawiciela bezpośredniego.

Należy podkreślić, że Wnioskodawca nie może odpowiadać za to, że jego Klient wykazał VAT z tytułu importu w deklaracji za nieprawidłowy okres. Z punktu widzenia odpowiedzialności Wnioskodawcy istotnym jest bowiem fakt spełnienia obowiązku, o którym mowa w art. 33a ust. 6 ustawy o VAT. Jeżeli Importer rozliczy VAT z tytułu importu (nawet w deklaracji za niewłaściwy okres), ale przedstawi naczelnikowi urzędu celno-skarbowego dokumenty potwierdzające rozliczenie kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej w terminie 4 miesięcy po miesiącu, w którym rzeczywiście powstał obowiązek podatkowy w związku z importem towarów, to Wnioskodawca jako przedstawiciel bezpośredni nie ponosi/nie będzie ponosić odpowiedzialności z tego tytułu na gruncie art. 33a ust. 8 ustawy o VAT.

W konsekwencji, w sytuacji przedstawionej w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, tj. w sytuacji gdy kwota podatku VAT należnego z tytułu importu towarów została/je wykazana/będzie wykazywana przez Klienta Wnioskodawcy (Importera) w deklaracji za nieprawidłowy okres (tj. np. za okres/miesiąc złożenia zgłoszenia uzupełniającego, a nie za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów – tj. okres, w którym dokonano zgłoszenia uproszczonego), to pod warunkiem, że spełniony zostanie obowiązek o którym mowa w art. 33a ust. 6 ustawy o VAT, Wnioskodawca jako przedstawiciel bezpośredni nie ponosi/nie będzie ponosić odpowiedzialności z tego tytułu na gruncie art. 33a ust. 8 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na mocy art. 2 pkt 7 ustawy – przez import towarów – rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy – podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

Stosownie do art. 33 ustawy – podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 1b, są obowiązani do obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku, z uwzględnieniem obowiązujących stawek, z zastrzeżeniem art. 33b.

Na podstawie art. 33a ust. 1 ustawy – w przypadku gdy towary zostaną objęte na terytorium kraju uproszczeniem, o którym mowa w art. 166 oraz art. 182 unijnego kodeksu celnego, którego realizacja jest uzależniona od wcześniejszego wydania pozwolenia i w którym okresem rozliczeniowym jest miesiąc kalendarzowy, podatnik może rozliczyć kwotę podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej składanej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu tych towarów.

Jak stanowi art. 33a ust. 2 ustawy – przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem:

przedstawienia przez podatnika naczelnikowi urzędu celno-skarbowego, przed którym podatnik dokonuje formalności związanych z importem towarów, wydanych nie wcześniej niż 6 miesięcy przed dokonaniem importu:
1. zaświadczeń o braku zaległości we wpłatach należnych składek na ubezpieczenie społeczne oraz we wpłatach poszczególnych podatków stanowiących dochód budżetu państwa, przekraczających odrębnie z każdego tytułu, w tym odrębnie w każdym podatku, odpowiednio 3% kwoty należnych składek i należnych zobowiązań podatkowych w poszczególnych podatkach; udział zaległości w kwocie składek lub podatku ustala się w stosunku do kwoty należnych wpłat za okres rozliczeniowy, którego dotyczy zaległość,
2. potwierdzenia zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT czynnego;
(uchylony).

Wymóg przedstawienia przez podatnika dokumentów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się za spełniony również w przypadku złożenia przez podatnika oświadczeń o tej samej treści (art. 33a ust. 2a ustawy).

Oświadczenia, o których mowa w ust. 2a, składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań (art. 33a ust. 2b ustawy).

Warunku przedstawienia dokumentów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie stosuje się, jeżeli naczelnik urzędu celno-skarbowego posiada złożone przez podatnika aktualne dokumenty (art. 33a ust. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 33a ust. 4 ustawy – podatnik jest obowiązany do pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu celno-skarbowego oraz naczelnika urzędu skarbowego o:

zamiarze rozliczania podatku na zasadach określonych w ust. 1 – przed początkiem okresu rozliczeniowego, od którego będzie stosował takie rozliczenie;
rezygnacji z rozliczania podatku na zasadach określonych w ust. 1 – przed początkiem okresu rozliczeniowego, w którym rezygnuje z takiego rozliczenia.

W przypadku gdy objęcie towarów uproszczeniem, o którym mowa w art. 166 oraz art. 182 unijnego kodeksu celnego, jest dokonywane przez przedstawiciela pośredniego w rozumieniu przepisów celnych, uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje podatnikowi, na rzecz którego jest składane zgłoszenie celne. Przepisy ust. 2-4 stosuje się odpowiednio (art. 33a ust. 5 ustawy).

Podatnik jest obowiązany do przedstawienia naczelnikowi urzędu celno-skarbowego dokumentów potwierdzających rozliczenie kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej w terminie 4 miesięcy po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów (art. 33a ust. 6 ustawy).

W przypadku gdy podatnik, w terminie, o którym mowa w ust. 6, nie przedstawił dokumentów, o których mowa w tym przepisie, traci prawo do rozliczenia podatku na zasadach określonych w ust. 1, w odniesieniu do kwoty podatku należnej z tytułu importu towarów, którą miał rozliczyć w deklaracji podatkowej. Podatnik jest obowiązany do zapłaty naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu do poboru kwoty należności celnych przywozowych wynikających z długu celnego kwoty podatku wraz z odsetkami (art. 33a ust. 7 ustawy).

W przypadku gdy objęcie towarów uproszczeniem, o którym mowa w art. 166 oraz art. 182 unijnego kodeksu celnego, jest dokonywane przez przedstawiciela bezpośredniego w rozumieniu przepisów celnych, który działa na rzecz podatnika nieposiadającego pozwolenia na stosowanie uproszczenia, którym zostały objęte towary, lub dokonywane jest przez przedstawiciela pośredniego, o którym mowa w ust. 5, przepis ust. 7 stosuje się odpowiednio, z tym że obowiązek zapłaty kwoty podatku wraz z odsetkami ciąży solidarnie na podatniku oraz na działającym na jego rzecz przedstawicielu (art. 33a ust. 8 ustawy).

Należy w tym miejscu wskazać, że zgodnie z art. 5 pkt 15, 18 i 19 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) Nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r., ustanawiającego Unijny Kodeks Celny (Dz. U. UE L 269 z 10.10.2013 r., str. 1, z późn. zm.) – zwanym dalej Unijnym Kodeksem Celnym:

„zgłaszający” oznacza osobę, która składa zgłoszenie celne, deklarację do czasowego składowania, przywozową deklarację skróconą, wywozową deklarację skróconą, zgłoszenie do powrotnego wywozu lub powiadomienie o powrotnym wywozie we własnym imieniu, albo osobę, w której imieniu takie zgłoszenie, deklaracja lub powiadomienie są składane;
„dług celny” oznacza nałożony na określoną osobę obowiązek zapłaty stosownej kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, określonej dla danych towarów na mocy obowiązujących przepisów prawa celnego;
„dłużnik” oznacza każdą osobę odpowiedzialną za dług celny.

Unijny Kodeks Celny przewiduje dwa rodzaje przedstawicielstwa (art. 18 ust. 1 Unijnego Kodeksu Celnego):

bezpośrednie, gdzie przedstawiciel celny działa w imieniu i na rzecz innej osoby lub
pośrednie, gdzie przedstawiciel celny działa we własnym imieniu, lecz na rzecz innej osoby.

W myśl art. 77 ust. 2-3 Unijnego Kodeksu Celnego – dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego. Dłużnikiem jest zgłaszający. W przypadku przedstawicielstwa pośredniego dłużnikiem jest również osoba, na której rzecz dokonuje się zgłoszenia celnego (…).

Przedstawiciel pośredni działa we własnym imieniu, lecz na rzecz innej osoby co oznacza, że działanie takie wywołuje skutki prawne zarówno dla przedstawiciela jak i dla osoby reprezentowanej. Konstrukcja przyjęta w przypadku przedstawicielstwa pośredniego zakłada poniesienie przez przedstawiciela większej odpowiedzialności za swoje działania, w zamian za traktowanie go jako zgłaszającego. Przedstawiciel pośredni jest zatem dłużnikiem solidarnie z osobą, na rzecz której jest składane zgłoszenie celne.

Przedstawiciel bezpośredni działa w imieniu i na rzecz osoby reprezentowanej. Zgodnie z istotą przedstawicielstwa bezpośredniego, przedstawiciel bezpośredni niejako wyręcza zgłaszającego w wypełnianiu jego obowiązków celnych, na podstawie i w granicach udzielonego mu upoważnienia. Tym samym czynność zgłoszenia dokonana przez niego w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.

Art. 33a ust. 8 ustawy zrównuje sytuację przedstawiciela pośredniego z sytuacją przedstawiciela bezpośredniego w zakresie ich odpowiedzialności solidarnej wraz z importerem za zapłatę kwoty podatku z odsetkami z tytułu importu towarów. Zarówno przedstawiciel pośredni jak i bezpośredni będą odpowiadali solidarnie z podatnikiem za podatek, który stanie się należny w przypadku utraty prawa do odliczenia VAT bezpośrednio w deklaracji podatkowej.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi pośrednictwa przy dokonywaniu odpraw celnych (usługi agencji celnej, dalej jako „Usługi Agencyjne”), stanowiące istotny element oferty Wnioskodawcy i niezbędne do zapewnienia jego klientom kompleksowej obsługi spedycyjno-logistycznej. W związku z powyższym Wnioskodawca, jako agencja celna, dokonuje (i w przyszłości nadal będzie dokonywać) odpraw celnych na rzecz swoich kontrahentów (klientów) działając m.in. jako przedstawiciel bezpośredni w rozumieniu przepisów celnych.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego Unijny Kodeks Celny (UKC) przedstawicielstwo bezpośrednie polega na działaniu przedstawiciela w imieniu i na rzecz innej osoby. W opisanym wyżej zakresie Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy i jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem tego podatku.

Wnioskodawca posiada pozwolenie m.in. na stosowanie uproszczenia, o którym mowa w art. 166 Unijnego Kodeksu Celnego (oraz w art. 33a ustawy) – z uwzględnieniem przepisów i wytycznych przejściowych Ministra Finansów związanych z wejściem w życie UKC.

W ramach Usług Agencyjnych (świadczonych w formule przedstawicielstwa bezpośredniego w rozumieniu przepisów celnych) Wnioskodawca podejmuje w imieniu i na rzecz Importera szereg działań zmierzających do zgodnego z przepisami celnymi uregulowania sytuacji towarów, w tym obejmuje towary ww. uproszczeniem, o którym mowa w art. 166 UKC i w art. 33a ustawy, co pozwała Importerowi nieposiadającemu własnego pozwolenia na stosowanie ww. uproszczenia na rozliczanie podatku od towarów i usług z tytułu importu towarów na zasadach określonych w ww. art. 33a ustawy.v

Działając jako celny przedstawiciel bezpośredni – w imieniu i na rzecz Importera, Wnioskodawca dokonuje i będzie dokonywać (korzystając z posiadanego przez siebie uproszczenia, o którym mowa w art. 166 UKC) zgłoszeń celnych do procedury dopuszczenia do obrotu towarów należących do Importera lub dla niego przeznaczonych. Sytuacja taka, w myśl art. 33a ust. 8 w zw. z art. 33a ust. 5 ustawy, pozwala Importerowi, na rozliczenie podatku VAT z tytułu importu towarów na zasadach określonych w ww. art. 33a (tj. w deklaracji podatkowej, a zatem co do zasady w sposób bezgotówkowy). Rozliczenie przez Importera podatku VAT należnego z tytułu importu towarów na ww. zasadach wymaga spełnienia szeregu warunków, określonych szczegółowo w art. 33a ust. 1-7 ustawy.

W związku ze stosowaniem przez Wnioskodawcę, na podstawie posiadanego przez niego pozwolenia, na rzecz swoich klientów, uproszczenia, o którym mowa w art. 166 Unijnego Kodeksu Celnego, występuje/będzie występować następująca sytuacja:

kwota podatku VAT należnego z tytułu importu towarów została/je wykazana/będzie wykazywana przez Importera w deklaracji za nieprawidłowy okres (tj. np. za okres złożenia zgłoszenia uzupełniającego, a nie za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów – tj. okres, w którym dokonano zgłoszenia uproszczonego).

Należy zauważyć, że w sytuacji gdy Importer korzysta z usług Wnioskodawcy jako przedstawiciela bezpośredniego przy dokonywaniu zgłoszeń celnych i sam nie będzie posiadał pozwolenia, o którym mowa w art. 166 Unijnego Kodeksu Celnego, a kwota podatku należnego z tytułu importu towarów została wykazana (rozliczona) w prawidłowej wysokości przez Importera w deklaracji za nieprawidłowy okres, ale spełniony zostanie obowiązek przedstawienia naczelnikowi urzędu celno-skarbowego dokumentów potwierdzających rozliczenie kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej w terminie 4 miesięcy po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu tego importu, to Wnioskodawca nie odpowiada solidarnie, na podstawie art. 33a ust. 8 ustawy, za rozliczenie podatku z tytułu importu towarów.

Zatem, odpowiadając na pytanie Wnioskodawcy należy stwierdzić, że w przedstawionej sytuacji, tj. gdy kwota podatku VAT należnego z tytułu importu towarów została wykazana/będzie wykazywana przez Importera w deklaracji za nieprawidłowy okres (tj. np. za okres/miesiąc złożenia zgłoszenia uzupełniającego, a nie za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów – tj. okres, w którym dokonano zgłoszenia uproszczonego), to pod warunkiem, że spełniony zostanie obowiązek, o którym mowa w art. 33a ust. 6 ustawy, Wnioskodawca jako przedstawiciel bezpośredni nie ponosi/nie będzie ponosić odpowiedzialności z tego tytułu na gruncie art. 33a ust. 8 ustawy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie wynikające z własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin