2018.09.26 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.290.2018.1.NL
z 26 września 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 lipca 2018 r. (data wpływu 16 lipca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka na potrzeby art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powinna uwzględniać wyłącznie przychody oraz koszty opodatkowane podatkiem dochodowym od osób prawnych na zasadach ogólnych (bez przychodów podlegających zwolnieniu i kosztów uzyskania tych przychodów) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka na potrzeby art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powinna uwzględniać wyłącznie przychody oraz koszty opodatkowane podatkiem dochodowym od osób prawnych na zasadach ogólnych (bez przychodów podlegających zwolnieniu i kosztów uzyskania tych przychodów).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest Spółką akcyjną, posiada siedzibę na terytorium Polski i na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm.) podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Wnioskodawca posiada zezwolenie z 2013 roku na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE wydane na podstawie przepisu art. 16 ust. 4 ustawy z dnia 20 października 1994 r.
o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z poźn. zm.) (dalej: „Zezwolenie”).

Działalność realizowana na terenie SSE na podstawie Zezwolenia korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą ponosi na rzecz podmiotów powiązanych koszty, o których mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca przyporządkowuje poniesione koszty odpowiednio do działalności opodatkowanej oraz działalności zwolnionej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka na potrzeby art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powinna uwzględniać wyłącznie przychody oraz koszty opodatkowane podatkiem dochodowym od osób prawnych na zasadach ogólnych (bez przychodów podlegających zwolnieniu i kosztów uzyskania tych przychodów), a w konsekwencji, czy przepisy art. 15e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie mają zastosowania do kosztów ujętych w wyniku z działalności podlegającej zwolnieniu?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka na potrzeby art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powinna uwzględniać wyłącznie przychody oraz koszty opodatkowane podatkiem dochodowym od osób prawnych na zasadach ogólnych (bez przychodów podlegających zwolnieniu i kosztów uzyskania tych przychodów), a w konsekwencji przepisy art. 15e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie mają zastosowania do kosztów ujętych w wyniku z działalności podlegającej zwolnieniu.

Zgodnie z zasadą ogólną wynikającą z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Z uwagi na powyższą regulację, zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu podlegają jedynie wydatki wypełniające określone kryteria. W pierwszej kolejności należy zatem zawsze zweryfikować, czy dany wydatek w ogóle stanowi koszt uzyskania przychodu. W dalszej kolejności możliwość zaliczenia danych wydatków do kosztów uzyskania przychodu może być ograniczona przez przepisy szczególne.

Zgodnie z obowiązującą od dnia 1 stycznia 2018 r. treścią art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:

usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,
wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7,
przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze

-poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11, lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 6, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.

Podkreślenia wymaga również fakt, że zgodnie z art. 15e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów i kosztów, o których mowa w ust. 1 i 3, przepis art. 7 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

Z uwagi na prowadzenie przez Spółkę działalności gospodarczej na terenie SSE i korzystanie ze zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Wnioskodawca ma obowiązek ścisłego określenia i przyporządkowania przychodów i kosztów związanych z działalnością strefową (zwolnioną z podatku dochodowego od osób prawnych) oraz przychodów i kosztów związanych z działalnością pozastrefową (opodatkowanych na zasadach ogólnych), w tym również na podstawie art. 15 ust. 2 i ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Dotyczy to również kosztów, o których mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przepis art. 15e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje, że dla określenia przychodów oraz kosztów, na podstawie których ustalana jest nadwyżka sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek (dalej: „Nadwyżka”) wpływająca na limit wyłączenia z kosztów uzyskania przychodu, odpowiednio stosuje się przepis art. 7 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przepis ten w ustępie 1 i 3 wskazuje zaś, że przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym nie uwzględnia się m.in. przychodów ze źródeł położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu albo są wolne od podatku oraz kosztów uzyskania powyższych przychodów. Wskazane przepisy dotyczą m.in. tzw. dochodu strefowego, czyli dochodu zwolnionego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odpowiednie stosowanie przepisu oznacza, że przy stosowaniu przepisu z odesłania należy uwzględnić regulację zawartą w przepisie odsyłającym. Z tego względu, przy stosowaniu art. 7 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, na gruncie regulacji zawartej w art. 15e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy uwzględnić charakter i cel tej regulacji.

Przenosząc powyższe na grunt kompleksowej regulacji art. 15e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zdaniem Spółki należy stwierdzić, że reguluje ona jedynie podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym (dochody podlegające opodatkowaniu), a nie obejmuje dochodów zwolnionych. Konsekwentnie, przy stosowaniu art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uwzględnia się przychodów zwolnionych i kosztów uzyskania tych przychodów.

Powyższe z kolei oznacza, że ustalając nadwyżkę z przepisu art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy uwzględnić wyłącznie koszty oraz przychody związane z działalnością Spółki, która podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Konsekwencją takiego rozumienia powyższego przepisu musi być uznanie, że określony w art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, limit kosztów w ogóle nie dotyczy kosztów ujętych w wyniku zwolnionym, czyli kosztów uzyskania przychodów wolnych od podatku.

Taką konstatację potwierdza również brzmienie ust. 7 analizowanego przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Skoro bowiem koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 1 nie obejmują kosztów uzyskania przychodów wolnych od podatku, a jednocześnie przepis ten ustanawia kwotę wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów, to zastosowanie ust. 7 prowadzi do wniosku, że kwota wyłączenia z kosztów przypadająca na koszty uzyskania przychodów wolne od podatku zawsze wynosiłaby zero.

Dodatkowo, taka interpretacja całokształtu przepisu art. 15e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jest w pełni zgodna z celem regulacji. Jak można wnosić z uzasadnienia ustawy zmieniającej, zawyżanie kosztów usług niematerialnych jest traktowane przez ustawodawcę jako narzędzie do kreowania „tarczy podatkowej” (sztucznego, nieuzasadnionego ekonomicznie, generowania kosztów uzyskania przychodów), gdyż usługi te charakteryzują się brakiem faktycznej możliwości powiązania ich ceny z „produktem”, który w zamian za tę cenę jest otrzymywany. Według ustawodawcy, innym sposobem wykorzystywania usług niematerialnych (np. reklamowych) do pomniejszania bazy podatkowej w podatku dochodowym od osób prawnych jest przenoszenie na polskie spółki, wchodzące w skład grupy o charakterze międzynarodowym, części ponoszonych przez grupę wydatków na takie usługi, w nieadekwatnej, zawyżonej wysokości. Pojęcia „tarczy podatkowej” czy bazy podatkowej można odnosić wyłącznie do kategorii dochodów opodatkowanych. Specjalne strefy ekonomiczne i związane z nimi zachęty podatkowe są bowiem zupełnie innym instrumentem polityki gospodarczej i fiskalnej. Regulowanie wysokości dochodów zwolnionych miałoby wpływ wyłącznie na okres wykorzystania dostępnego zwolnienia, a nie na jego wysokość. Tym samym, nie może być wykorzystywane do kreowania „tarczy podatkowej”, gdyż nie wpływa na wysokość podatku należnego.

Co więcej, zawarcie w kalkulacji opisanej w art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wartości obejmujących przychody oraz koszty uzyskania przychodu Spółki składające się na dochód zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych z uwagi na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE, wypaczyłoby istotę przepisu, gdyż mogłoby umożliwić nieuprawnione zwiększenie wartości limitu kosztów wpływających na bazę kosztową w podatku dochodowym (przychody wolne od podatku zwiększyłyby limit kosztów do ujęcia jako koszty uzyskania przychodów opodatkowanych na zasadach ogólnych).

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że przepisy art. 15e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie będą mieć zastosowania do kosztów stanowiących koszty uzyskania przychodów wolnych od podatku, a znajdą zastosowanie jedynie do kosztów stanowiących koszty uzyskania przychodów opodatkowanych podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na wstępie wskazać należy, że specjalne strefy ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. 2017 r., poz. 1010 z późn. zm.). Na mocy art. 12 ust. 1 tej ustawy, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, o którym mowa w cytowanym powyżej przepisie uprawnia do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy i korzystania z pomocy publicznej. Określa ono przedmiot i warunki prowadzenia działalności (art. 16 ust. 1 i 2 ww. ustawy). Oznacza to, że tylko dochód z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu podlegać będzie zwolnieniu od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm.), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11, art. 24a i art. 24b, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Dopiero ustalony w ww. sposób dochód może być przedmiotem zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 17 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przepis ten zawiera bowiem katalog dochodów wolnych od podatku. Innymi słowy, wyłącza z podstawy opodatkowania dochody uzyskane z tytułów w nim wymienionych.

Jak stanowi art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1010 oraz z 2018 r., poz. 650), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Na mocy przepisów ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2017 r., poz. 2175; dalej: „Ustawa nowelizująca”) nastąpiła nowelizacja przepisów ograniczających wysokość zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów kosztów tzw. usług niematerialnych.

Stosownie do art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:

usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,
wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7,
przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze

Zgodnie zaś z art. 15e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów i kosztów, o których mowa w ust. 1, przepis art. 7 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

Zatem w art. 15e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zawarto odesłanie do art. 7 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 7 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w ust. 1, stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się:

przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku (pkt 1 omawianego przepisu);
kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w pkt 1 (pkt 3 omawianego przepisu).

Jak wynika z opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Spółka prowadzi działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (SSE) na podstawie zezwolenia. Działalność realizowana na terenie SSE na podstawie Zezwolenia korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą ponosi na rzecz podmiotów powiązanych koszty, o których mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca przyporządkowuje poniesione koszty odpowiednio do działalności opodatkowanej oraz działalności zwolnionej.

Spółka powzięła wątpliwość, czy na potrzeby art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powinna uwzględniać wyłącznie przychody oraz koszty opodatkowane podatkiem dochodowym od osób prawnych na zasadach ogólnych (bez przychodów podlegających zwolnieniu i kosztów uzyskania tych przychodów), a w konsekwencji, czy przepisy art. 15e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie mają zastosowania do kosztów ujętych w wyniku z działalności podlegającej zwolnieniu.

Mając na uwadze brzmienie powyżej wskazanych przepisów, stwierdzić należy, że z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wynika, że koszty wymienione w art. 15e nie podlegają ograniczeniom w przypadku podmiotów prowadzących działalność w specjalnych strefach ekonomicznych.

Podatnicy ci ustalają przychody i koszty uzyskania przychodów na takich samych zasadach jak inne podmioty. Dopiero uzyskany przez nich dochód, jeśli zostaną spełnione określone warunki, może podlegać zwolnieniu z opodatkowania. Aby dochód ten wyliczyć konieczne jest ustalenie kosztów uzyskania przychodów z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 15e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dochód podmiotów działających w specjalnych strefach ekonomicznych jest dochodem zwolnionym z opodatkowania do wysokości określonej kwoty uzależnionej od wysokości poniesionych wydatków inwestycyjnych/na wypłatę wynagrodzeń oraz dopuszczalnej pomocy publicznej. Prawidłowe ustalenie przychodów z działalności w specjalnej strefie ekonomicznej i kosztów ich uzyskania ma zatem istotne znaczenie, ponieważ może mieć wpływ na wcześniejsze wykorzystanie kwoty dochodu zwolnionego z opodatkowania.

Ustalając, zgodnie z przytoczonym wyżej art. 7 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podstawę opodatkowania pomija się przychody i koszty uzyskania przychodów ze źródeł przychodów, z których dochód podlega zwolnieniu z opodatkowania. Wielkości te jednocześnie kształtują dochód wolny. Ustalenie, jakie wydatki i w jakiej wysokości stanowią koszty uzyskania przychodów ma zatem zasadnicze znaczenie.

Ograniczenie w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów kosztów wskazanych w art. 15e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku podmiotów prowadzących działalność w specjalnych strefach ekonomicznych pozostaje w zgodzie z art. 7 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do którego odsyła art. 15e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wobec powyższego nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że Spółka na potrzeby art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powinna uwzględniać wyłącznie przychody oraz koszty opodatkowane podatkiem dochodowym od osób prawnych na zasadach ogólnych (bez przychodów podlegających zwolnieniu i kosztów uzyskania tych przychodów), a w konsekwencji przepisy art. 15e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie mają zastosowania do kosztów ujętych w wyniku z działalności podlegającej zwolnieniu.

W przypadku osiąganego przez Spółkę dochodu z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie przewidzianego prawem zezwolenia, a więc dochodu wolnego od podatku, przychody i koszty uzyskania przychodów składające się na ten dochód są objęte regulacją art. 15e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zarówno bowiem koszty alokowane przez Wnioskodawcę do działalności opodatkowanej, jak i do działalności zwolnionej z opodatkowania podlegają ograniczeniom w zaliczaniu ich do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin