Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.584.2018.2.MC
z 4 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 lipca 2018 r. (data wpływu 8 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT czynności udzielenia pożyczki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT czynności udzielenia pożyczki oraz podatku od czynności cywilnoprawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka … (zwana dalej Spółką) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarła z kontrahentem (zwanym dalej kontrahentem) umowę o roboty budowlane, której to umowy przedmiotem jest budowa hali magazynowej. Kontrahent Spółki prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna, zaś budowana hala magazynowa będzie wykorzystywana na potrzeby przedsiębiorstwa Spółki. Spółka prowadzi działalność produkcyjną i nie zajmuje się udzielaniem pożyczek, umowa Spółki jawnej w postanowieniach dotyczących przedmiotu działania Spółki również nie przewiduje udzielania pożyczek jako przedmiotu działalności.

Zarówno Spółka, jak jej kontrahent będący Pożyczkobiorcą są czynnymi podatnikami VAT i nie są podmiotami powiązanymi.

Umowa o roboty budowlane zawarta z kontrahentem wyłącza możliwość udzielania zaliczek na prowadzone roboty budowlane oraz dopuszcza częściowe rozliczenie robót, ale jedynie po całkowitym zakończeniu etapu robót i w niepełnej wysokości. Całkowite rozliczenie robót nastąpić ma dopiero po ich całkowitym wykonaniu, zakończeniu inwestycji i odebraniu robót przez inwestora.

Wobec okoliczności, że powyższy sposób rozliczenia robót powoduje, że kontrahentowi brakuje kapitału na kontynuowanie prac Spółka udzieliła mu pożyczki. Pożyczka została udzielona na rzecz kontrahenta jako przedsiębiorcy przez Spółkę jawną - również przedsiębiorcę. Umowa pożyczki zawiera postanowienia, że Spółka - Pożyczkodawca udziela Pożyczkobiorcy -kontrahentowi z umowy o roboty budowlane pożyczki z przeznaczeniem na sfinansowanie wykonywanych na rzecz Spółki - Pożyczkodawcy robót budowlanych w ramach zawartej umowy o roboty budowlane oraz że Spółka - Pożyczkodawca uprawniona jest do wypowiedzenia niniejszej umowy ze skutkiem natychmiastowym w przypadku gdy Pożyczkobiorca wykorzystał całość lub część pożyczki niezgodnie z celem wskazanym w Umowie lub z winy Pożyczkobiorcy została wypowiedziana umowa o roboty budowlane.

Kwota pożyczki została przekazana z rachunku bankowego Spółki - Pożyczkodawcy na rachunek bankowy kontrahenta służący do obsługi prowadzonej działalności gospodarczej. Kwota pożyczki jest oprocentowana. Pożyczkobiorca zobowiązuje się do zwrotu Pożyczkodawcy jednorazowo całej kwoty pożyczki wraz z odsetkami, w terminie l miesiąca od daty wskazanej w umowie o roboty budowlane jako termin zakończenia robót na rachunek bankowy Pożyczkodawcy. Termin przekraczający o miesiąc umowną datę zakończenia robót został przyjęty celem dokonania odbiorów robót i ich rozliczenia.

Z powyższego wyraźnie widać, że pożyczka została udzielona w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na potrzeby sfinansowania prowadzonej inwestycji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Pożyczkodawca w ramach swojej prowadzonej działalności powinien opodatkować kwotę otrzymanych odsetek podatkiem od towarów i usług? Czy kwota otrzymanych odsetek korzysta ze zwolnienia w podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, Pożyczkodawca będący jednocześnie kontrahentem z umowy o roboty budowlane udzielił pożyczki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, mimo że nie jest to zasadniczy zakres jego działalności i czynność taka nie została wskazana w przedmiocie działalności w KRS, dlatego też udzielenie pożyczki należy uznać za czynność wykonywaną w ramach działalności opodatkowanej podatkiem VAT. Wobec powyższego czynność udzielenia pożyczki według stanu przedstawionego w niniejszym wniosku jako czynność opodatkowana VAT (zwolniona na zasadzie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT) nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych a podlega przepisom podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów, polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

1. w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
2. świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
   
   

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarł z kontrahentem umowę o roboty budowlane, której przedmiotem jest budowa hali magazynowej. Zainteresowany prowadzi działalność produkcyjną i nie zajmuje się udzielaniem pożyczek. Umowa Spółki w postanowieniach dotyczących przedmiotu działania Spółki również nie przewiduje udzielania pożyczek jako przedmiotu działalności. Zarówno Spółka, jak jej kontrahent będący Pożyczkobiorcą są czynnymi podatnikami VAT i nie są podmiotami powiązanymi. Spółka udzieliła kontrahentowi pożyczki. Umowa pożyczki zawiera postanowienia, że Spółka - Pożyczkodawca udziela Pożyczkobiorcy - kontrahentowi z umowy o roboty budowlane, pożyczki z przeznaczeniem na sfinansowanie wykonywanych na rzecz Spółki - Pożyczkodawcy robót budowlanych w ramach zawartej umowy o roboty budowlane. Kwota pożyczki jest oprocentowana. Pożyczkobiorca zobowiązuje się do zwrotu Pożyczkodawcy jednorazowo całej kwoty pożyczki wraz z odsetkami, w terminie l miesiąca od daty wskazanej w umowie o roboty budowlane jako termin zakończenia robót na rachunek bankowy Pożyczkodawcy.

Należy zaznaczyć, że istota pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.). Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że czynność udzielenia przez Wnioskodawcę pożyczki na rzecz kontrahenta stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie jednak do art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa, skoro – jak wyżej wskazano – czynność udzielenia pożyczki przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to z uwagi na fakt, że przedmiotowa usługa mieści się w zakresie czynności, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy jako wymieniona wprost w tym przepisie, to ww. czynność korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Końcowo tut. Organ informuje, iż w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT czynności udzielenia pożyczki. Natomiast w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … , ul. …, … , w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.