2018.10.03 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4012.323.2018.2.JK
z 3 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 lipca 2018 r. (data wpływu 18 lipca 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 września 2018 r. (data wpływu 27 września 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej sprzedaży wysyłkowej na rzecz klientów krajowych (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest prawidłowe;
zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej sprzedaży wysyłkowej na rzecz klientów z Unii Europejskiej – (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest nieprawidłowe;
zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej sprzedaży wysyłkowej na rzecz klientów pochodzących spoza Unii Europejskiej (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) – jest prawidłowe;
dokumentowania sprzedaży wysyłkowej na rzecz klientów krajowych i klientów spoza Unii Europejskiej, którzy nie żądają faktury oraz klientów z Unii Europejskiej (pytanie oznaczone we wniosku nr 4) – jest prawidłowe;
dokumentowania zwrotu towarów (pytanie oznaczone we wniosku nr 5) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie. Wniosek uzupełniono w dniu 27 września 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz o sprostowanie błędu w opisie sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (Spółka) jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej jako: „podatek VAT”). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zajmuje się sprzedażą odzieży męskiej oraz młodzieżowej.

Posiadany przez Spółkę asortyment (towar) sprzedawany jest m.in. na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników (dalej jako: „klient”, „konsument”).

krajowych;
z innych krajów Unii Europejskiej;
spoza Unii Europejskiej.

Ad.1.

Zamówienia klientów składane są bezpośrednio przez sklep internetowy Wnioskodawcy. Wysyłka towarów na terenie Polski realizowana jest za pośrednictwem firm kurierskich: A, B, C, D, E, w zależności od tego, na którą z nich zdecydował się klient podczas składania zamówienia. W przypadku wyboru przez klienta firmy kurierskiej A, B lub D paczka zostanie dostarczona przez kuriera pod wskazany w zamówieniu adres. W tej opcji dostawy Klient może dokonać wyboru formy następujących sposobów płatności: płatność za pobraniem (bezpośrednio u kuriera), przedpłata na Konto Wnioskodawcy za pośrednictwem systemów płatności takich jak: 1, 2, 2 płacę później, 3 lub indywidualnego przelewu bezpośrednio na konto Wnioskodawcy. W przypadku wyboru dostawy za pośrednictwem E oraz C zamówienie dostarczane jest do wskazanego punktu odbioru. W tej opcji dostawy klient może dokonać przedpłaty na konto Wnioskodawcy za pośrednictwem systemów płatności takich jak: 1, 2, 2 płacę później, 3 lub indywidualnego przelewu bezpośrednio na konto Wnioskodawcy.

Ad.2.

Klient składa zamówienie na stronie internetowej sklepu Wnioskodawcy. Zapakowane zamówienie przekazywane jest kurierowi, który dostarcza je klientowi w innym kraju Unii Europejskiej. Wskazać również należy, że w łańcuchu transportu towaru bierze udział kilka podmiotów – towar jest przekazywany „z rąk do rąk” kolejnym kurierom. Ostatni w łańcuchu dostaw podmiot dokonuje dostawy zamówienia bezpośrednio do klienta. W tej opcji dostawy klient może dokonać przedpłaty na konto Wnioskodawcy za pośrednictwem systemów płatności takich jak: 1, 2, 2 płacę później, 3 lub indywidualnego przelewu bezpośrednio na konto Wnioskodawcy.

Otrzymane przez sklep zamówienie po zaksięgowaniu wpłaty jest kompletowane i pakowane przez magazyn oraz przekazane do B Polska, który przewozi je do siedziby firmy kurierskiej:

Rx (z siedzibą w wielkiej Brytanii), która dostarcza ją bezpośrednio do Klienta pod wskazany w zamówieniu adres dostawy lub
Bx (z siedzibą w Niemczech) dostarcza ją bezpośrednio do Klienta pod wskazany w zamówieniu adres dostawy.

Ad.3.

W przypadku sprzedaży poza UE zamówienia składane są bezpośrednio przez sklep internetowy Wnioskodawcy. Wysyłka towarów realizowana jest przy pomocy dwóch firm kurierskich. W przypadku pierwszej z nich Kurier dokonuje dostawy zamówionego towaru bezpośrednio do klienta i pobiera od niego zapłatę za dostarczony asortyment. Pobrane pieniądze są przekazywane Wnioskodawcy przez kuriera. Z kwoty stanowiącej zapłatę za towar kurier pobiera prowizję, tj. wcześniej ustalone wynagrodzenie za dostarczenie towaru do klienta, a także w przypadku dostaw towaru na Ukrainę, w sytuacji gdy klient dokonuje zwrotu z kwoty stanowiącej zapłatę kurier dokonuje zwrotu środków finansowych na rzecz klienta.

Pozostała część kwoty przekazywana jest na rachunek bankowy Spółki. Druga firma kurierska przekazuje natomiast całość otrzymanej od klienta kwoty na rachunek bankowy Wnioskodawcy, a Wnioskodawca oddzielnymi przelewami przekazuje tej firmie kurierskiej wynagrodzenie za świadczone usługi.

Ad.1-3.

W ewidencji sprzedaży prowadzonej przez Wnioskodawcę oraz w dokumentach sprzedaży wskazuje się imię i nazwisko, adres klienta, numer zamówienia, należną za zamówienie kwotę oraz datę jej wpłaty na rachunek bankowy. Ponadto, Wnioskodawca otrzymuje wyciągi zawierające zestawienie wpłat generowane przez system 1 oraz 4, które zawierają unikalny numer transakcji zawieranej przy wykorzystaniu systemu płatności bezgotówkowych, dane klienta oraz informacje o dacie oraz kwocie płatności dokonanej przez klienta. Nadto Wnioskodawca może wygenerować wyciągi z rachunku bankowego, z których wynika jakie wpłaty zostały dokonane na konto Spółki oraz wskazuje dane osób które wpłat tych dokonały.

Przedmiotowy wniosek dotyczy dokonywanej przez Wnioskodawcę sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych (dalej jako: „konsumenci”).

Obrót z tytułu dokonywanych sprzedaży w ciągu roku podatkowego przekracza 20 000,00 zł. Do chwili obecnej Wnioskodawca ewidencjonuje sprzedaż dokonaną na rzecz ww. podmiotów na kasie fiskalnej.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 20 września 2018 r. Zainteresowany wyjaśnił co następuje:

W zakresie wezwania do uzupełnienia informacji dotyczących zwrotów dokonywanych zarówno przez klientów krajowych, z Unii Europejskiej i spoza Unii Europejskiej Wnioskodawca wskazał, że w przypadku, gdy na rzecz nabywcy wystawiana jest faktura to w przypadku zwrotu towarów wystawiana jest faktura korygująca dokumentująca zwrot towarów. Faktura korygująca przesyłana jest klientowi e-mailem (w przypadku, gdy Wnioskodawca posiada e-mail klienta) lub D na adres klienta.

W przypadku, gdy dokonywana sprzedaż nie jest dokumentowana fakturą Wnioskodawca otrzymuje od konsumenta w wersji papierowej formularz zwrotu, klient ma również możliwość wygenerowania dokumentu zwrotu ze strony internetowej sklepu internetowego, po zalogowaniu się na konto. W systemie magazynowym zostanie wystawiony dokument Zwrot do sprzedaży, potwierdzający zgodnie z formularzem zwrotu, dokumentem zwrotu stan zwracanych towarów.

Wnioskodawca ma jednak wątpliwości czy przyjęty przez niego sposób dokumentowania zwrotu towarów jest prawidłowy w świetle ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w przedstawionym stanie prawnym Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania na kasie fiskalnej sprzedaży towarów dokonywanej dla klientów krajowych?
Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania na kasie fiskalnej sprzedaży towarów dokonywanej dla klientów pochodzących z Unii Europejskiej?
Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania na kasie fiskalnej sprzedaży towarów dokonywanej dla klientów pochodzących spoza Unii Europejskiej?
W jaki sposób Wnioskodawca powinien dokumentować sprzedaż na rzecz konsumentów krajowych, klientów z Unii Europejskiej oraz klientów spoza Unii Europejskiej, którzy nie żądają faktury VAT, w przypadku nieprowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących?
W jaki sposób Wnioskodawca powinien dokumentować zwroty dokonane przez klientów krajowych, z Unii Europejskiej i spoza Unii Europejskiej?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad.1. i Ad.2.

W ocenie Wnioskodawcy może on skorzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania na kasie fiskalnej sprzedaży towarów dokonywanej dla klientów krajowych oraz klientów pochodzących z krajów Unii Europejskiej. Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Powyższy przepis określa generalną zasadę od której ustawodawca przewidział wyjątki. Jak wynika bowiem z art. 111 ust. 8 ustawy o VAT Minister właściwy do spraw finansów publicznych może w drodze rozporządzenia zwolnić niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności od obowiązku rejestrowania sprzedaży na kasach fiskalnych. W przedmiotowym rozporządzeniu, tj. Rozporządzeniu Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 20 grudnia 2017 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (dalej jako: „Rozporządzenie”), w poz. 38 wskazano, że czynnością zwolnioną z obowiązku ewidencjonowania jest dostawa towarów w systemie wysyłkowym (D lub przesyłkami kurierskimi), jeżeli dostawca towaru otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem D, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła i na czyją rzecz została dokonana (dane nabywcy, w tym jego adres). Z powyższego wynika, że warunkiem skorzystania z powyższego zwolnienia jest:

dostawa towarów w systemie wysyłkowym;
dokonanie zapłaty za dostarczony towar w całości za pośrednictwem D, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo- kredytowej na konto Wnioskodawcy;
z ewidencji oraz dowodów dokumentujących zapłatę ma jednoznacznie wynikać, jakich konkretnie czynności dotyczyła i na czyją rzecz została dokonana – poprzez podanie danych nabywcy oraz jego adresu. Mając na uwadze powyższe w tym miejscu należy przeanalizować, czy w sprawie objętej wnioskiem zostały spełnione powyższe przesłanki.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego warunek z punktu 1 oraz punktu 3 w niniejszej sprawie jest niewątpliwie spełniony. Towary będące przedmiotem dostawy są dostarczane do ich nabywcy za pośrednictwem firm kurierskich, a w ewidencji oraz dowodach dokumentujących zapłatę wskazane jest imię nazwisko oraz adres klienta, numer zamówienia, należna kwota oraz data jej wpłaty na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Wobec tego, w celu stwierdzenia czy Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia określonego pkt 38 załącznika do Rozporządzenia należy przeanalizować czy w niniejszej sprawie został spełniony warunek określony w pkt 2. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego wszystkie wpłaty za zakupiony towar dokonywane są przez kupujących na konto Wnioskodawcy indywidualnymi przelewami klientów lub za pośrednictwem systemu płatności 1, 2, 4 (poprzez system 2 oraz 5). W ocenie Wnioskodawcy ww. formy płatności, mimo, iż nie zostały wymienione literalnie w poz. 38 załącznika do Rozporządzenia, spełniają warunki niezbędne do uznania ich za formy płatności warunkujące możliwość skorzystania ze zwolnienia ewidencjonowania sprzedaży na kasie fiskalnej. Za prawdziwością ww. stanowiska przemawiają również rozstrzygnięcia organów podatkowych, które w wydawanych Interpretacjach podatkowych stwierdzają że:

w odniesieniu do płatności poprzez systemy płatnicze on-line (tutaj np. 6, 1 albo 2) oraz przy użyciu karty płatniczej, które będą dokonywane za pośrednictwem firmy lub firm oferujących usługi płatnicze Organ zauważa, że taka forma płatności, ponieważ dokonywana jest na konto bankowe Wnioskodawcy, spełnia przesłankę do uznania, że została dokonana za pośrednictwem banku. Przemawia za tym również wykładnia celowościowa, ponieważ obowiązkiem ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej na podstawie rozporządzenia objęta jest przede wszystkim sprzedaż detaliczna w żaden inny sposób nieudokumentowana” (zob. Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 maja 2015 r., nr IPPP2/4512-128/15-6/RR);
„Mając na względzie przywołane regulacje oraz okoliczności przedstawione we wniosku stwierdzić należy, że w zakresie sprzedaży towarów w systemie wysyłkowym, za które Wnioskodawca otrzyma zapłatę w całości za pośrednictwem banku bezpośrednio lub przy udziale podmiotów pośredniczących – kuriera lub operatorów kart płatniczych, na firmowy rachunek bankowy, a z dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika jakiej konkretnej czynności zapłata dotyczy – korzystać będzie ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej” (zob. Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 31 grudnia 2015 r., nr IBPP3/4512-722/15/BJ);

Reasumując, stwierdzić należy, że Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do ewidencjonowania na kasie fiskalnej sprzedaży towarów dokonywanych na rzecz podmiotów krajowych oraz klientów z krajów Unii Europejskiej.

Ad.3.

W ocenie Wnioskodawcy może on skorzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania na kasie fiskalnej sprzedaży towarów dokonywanej dla podmiotów spoza Unii Europejskiej.

W ocenie Wnioskodawcy warunek zapłaty za towar za pośrednictwem banku, o którym mowa w poz. 38 załącznika do Rozporządzenia, realizowany nie jest jedynie w sytuacji, gdy zapłata nastąpi między klientem, a Spółką, ale również w sytuacji, gdy płatność jest dokonywana za pośrednictwem innego podmiotu – kuriera. Prawidłowość ww. stanowiska została potwierdzona w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 grudnia 2013 r., nr IPPP2/443-1127/13-2/KOM, w której wskazano, że „wpłaty pobraniowe dokonywane przez operatora logistycznego (...) za dostarczone przesyłki, wpływają bezpośrednio na firmowe konto bankowe Wnioskodawcy, a zatem również te formy płatności spełniają przesłankę do uznania, że zostały dokonane za pośrednictwem banku”.

Mając na uwadze fakt, że w poz. 38 załącznika do Rozporządzenia ustawodawca wskazał, że zapłata musi zostać dokonana w całości, w tym miejscu należy przeanalizować czy w sytuacji przedstawionej w stanie faktycznym, tj. gdy kurier pobiera prowizję (wynagrodzenie za dostarczenie towaru do klienta), a resztę kwoty przelewa na konto Spółki spełnia warunki uznania jej za dokonanie zapłaty „w całości”.

W ocenie Wnioskodawcy zwrot „w całości”, należy odnosić do całej kwoty, którą ma on prawo żądać i która ma zostać przelana na jego konto. W przedmiotowej sprawie kwotą tą będzie kwota uwzględniająca potrącenie dokonywane przez kuriera. W tym miejscu należy zauważyć, że potrącenie jest instytucją uregulowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025). Zgodnie z art. 498 § 1 tej ustawy „Gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym”. W wyroku z dnia 5 kwietnia 2012 r., sygn. akt I FSK 1731/11 stwierdził, że: „Nie budzi wątpliwości, że zobowiązanie wygasa przede wszystkim poprzez jego spełnienie, co w przypadku świadczenia pieniężnego ma miejsce w sytuacji zapłaty określonej kwoty pieniężnej. Należy mieć na uwadze również taką okoliczność, że zobowiązanie pieniężne wygasa także poprzez kompensację (potrącenie) wzajemnych wierzytelności, a więc instytucję prawa cywilnego przewidzianą w art. 498 Kodeksu cywilnego. W przypadku wzajemnej kompensacji zobowiązań, strony nie otrzymują co prawda należnych im świadczeń, ale wskutek zaliczenia wierzytelności jednej z nich na poczet wierzytelności drugiej każda ze stron zostaje zwolniona ze swego długu, co pozwala uznać ich długi za spłacone. Tym samym, potrącenie jako sposób wygaszenia stosunku zobowiązaniowego uznaje się za równoważny zapłacie”. Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, należy wskazać, że kurierowi w stosunku do Spółki przysługuje wierzytelność za dokonanie dostawy towarów. Przekazanie przez kuriera na rachunek bankowy Wnioskodawcy kwot wpłaconych przez klientów po dokonaniu potrącenia należnych kurierowi prowizji będzie skutkowało uregulowaniem wzajemnych należności między Wnioskodawcą, a kurierem. Wskazać również należy, że dokonywanie operacji bankowych, w której kurier wypłaca całość wynagrodzenia na rachunek bankowy Spółki, a następnie Wnioskodawca dokonuje wypłaty wynagrodzenie przelewem na rachunek bankowy kuriera generowałoby zbędne koszty.

W ocenie Wnioskodawcy w obu przypadkach, a więc zarówno gdy kurier przekazuje na rachunek Wnioskodawcy pełną kwotę, jak i w sytuacji gdy przelewa kwotę po odpowiednich potrąceniach – Spółka nie będzie zobowiązana do ewidencjonowania sprzedaży na kasie fiskalnej, albowiem w tym przypadku zapłata „w całości” zostanie dokonana na rachunek bankowy Wnioskodawcy.

Reasumując należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku ewidencjonowania na kasie fiskalnej sprzedaży dokonywanej dla klientów pochodzących spoza Unii Europejskiej.

Ad.4.

W ocenie Wnioskodawcy, może on w dowolny sposób dokumentować sprzedaż na rzecz konsumentów krajowych, a także klientów spoza Unii Europejskiej, którzy nie żądają faktury VAT, w przypadku nieprowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, np. poprzez wystawianie paragonów niefiskalnych. Natomiast sprzedaż na rzecz konsumentów pochodzących z Unii Europejskiej powinna być dokumentowana fakturami (na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT).

Wnioskodawca bowiem podkreśla, iż przepisy ustawy o VAT nie wskazują formy w jakiej mają być wydawane dokumenty fiskalne w przypadku zwolnienia z obowiązku prowadzenia kasy fiskalnej przy dokonywaniu sprzedaży na rzecz klientów krajowych oraz klientów spoza Unii Europejskiej. W Interpretacji indywidualnej z dnia 9 marca 2018 r., nr 0111.KDIB3 -2.4012.28.2018.2.SR prawidłowość ww. twierdzenia potwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdzając, że „Przepisy ustawy o VAT nie narzucają określonej formy prowadzenia ewidencji”.

Wobec powyższego w ocenie Wnioskodawcy może on w dowolny sposób sprzedaż dokumentować na rzecz klientów krajowych i spoza Unii Europejskiej w przypadku nieprowadzenia kas fiskalnych np. poprzez wystawianie rachunków niefiskalnych.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, sprzedaż dokonywana na rzecz klientów z Unii Europejskiej powinna być natomiast dokumentowana wystawioną przez Wnioskodawcę fakturą.

Ad. 5.

W ocenie Wnioskodawcy może on w dowolny sposób dokumentować zwroty dokonane przez klientów krajowych oraz spoza Unii Europejskiej (którzy nie żądali faktury VAT dokumentującej sprzedaż dokonaną na ich rzecz), np. prowadzić ewidencję zwrotów lub protokół zwrotu towarów. W sytuacji, gdy zwrotu dokonuje podmiot krajowy lub pochodzący spoza Unii Europejskiej, na rzecz którego sprzedaż dokumentowana była fakturą VAT oraz klient pochodzący z Unii Europejskiej Wnioskodawca powinien wystawić fakturę korygującą.

Jak stanowi art. 106j ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, w przypadku gdy po wystawieniu faktury dokonano zwrotu podatnikowi towarów opakowań, podatnik wystawia fakturę korygującą. Z literalnego brzmienia ww. przepisu wynika, że podatnik jest zobowiązany do wystawienia faktury korygującej jedynie w sytuacji, gdy sprzedaż dokumentowana była fakturą.

Ustawa o VAT nie reguluje sposobu ewidencjonowania zwrotów w innych przypadkach. Wobec tego, w ocenie Wnioskodawcy może on w dowolny sposób dokumentować zwroty dokonane przez klientów na rzecz których sprzedaż nie była dokumentowana fakturą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej sprzedaży wysyłkowej na rzecz klientów krajowych (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest prawidłowe;
zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej sprzedaży wysyłkowej na rzecz klientów z Unii Europejskiej – (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest nieprawidłowe;
zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej sprzedaży wysyłkowej na rzecz klientów pochodzących spoza Unii Europejskiej (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) – jest prawidłowe;
dokumentowania sprzedaży wysyłkowej na rzecz klientów krajowych i klientów spoza Unii Europejskiej, którzy nie żądają faktury oraz klientów z Unii Europejskiej (pytanie oznaczone we wniosku nr 4) – jest prawidłowe;
dokumentowania zwrotu towarów (pytanie oznaczone we wniosku nr 5) – jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towar należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Przez sprzedaż – stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy. W myśl ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonego w nim kręgu odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących reguluje rozporządzenie Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 20 grudnia 2017 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2017 r., poz. 2454, z późn. zm.), zwane dalej rozporządzeniem.

Regulacje zawarte w powołanym wyżej rozporządzeniu przewidują zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na rodzaj prowadzonej działalności – zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (zwolnienie przedmiotowe) oraz ze względu na wysokość obrotu – do określonej tym przepisem wysokości obrotów (zwolnienie podmiotowe).

Stosownie do § 3 ust. 1 pkt 1-2 rozporządzenia – zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2018 r.:

podatników, u których obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20 000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli obrót z tego tytułu nie przekroczył, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20 000 zł;
podatników rozpoczynających po dniu 31 grudnia 2017 r. dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli przewidywany przez podatnika obrót z tego tytułu nie przekroczy, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w danym roku podatkowym, kwoty 20 000 zł.

Zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie stosuje się do podatników, którzy w poprzednim roku podatkowym byli obowiązani do ewidencjonowania lub przestali spełniać warunki do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania (§ 3 ust. 2 rozporządzenia).

Jak stanowi § 5 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót realizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w kwocie 20.000 zł.

W przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności, w kwocie 20.000 zł (§ 5 ust. 2 rozporządzenia).

Powyższe zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej ma charakter podmiotowy, tj. dotyczy podmiotu.

Z kolei, stosownie do zapisu § 2 ust. 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2018 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

Zgodnie z § 2 ust. 2 rozporządzenia, w odniesieniu do niektórych czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym załączniku.

I tak, w załączniku do rozporządzenia, stanowiącym wykaz czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania, wskazano w poz. 38 dostawę towarów w systemie wysyłkowym (D lub przesyłkami kurierskimi), jeżeli dostawca towaru otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem D, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła i na czyją rzecz została dokonana (dane nabywcy, w tym jego adres).

Aby zatem podatnik miał prawo do skorzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 rozporządzenia w powiązaniu z poz. 38 załącznika do rozporządzenia, muszą łącznie zostać spełnione następujące warunki:

zapłata za towar musi być dokonana w całości za pośrednictwem D, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem);
z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę musi jednoznacznie wynikać, jakiej konkretnie czynności zapłata dotyczyła i na czyją rzecz została dokonana;
przedmiotem dostawy nie są towary wymienione w § 4 rozporządzenia.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków oznacza brak możliwości zastosowania zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem przedmiotowym, tzn. że dotyczy konkretnych czynności.

Jak już wcześniej wspomniano – w kwestii prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej – ustawodawca przewidział zwolnienia podmiotowe (§ 3 rozporządzenia), jak i przedmiotowe (§ 2 rozporządzenia) z tego obowiązku. Należy jednak zauważyć, że wykonywanie przez podatnika czynności wymienionych w § 4 rozporządzenia wyklucza możliwość zastosowania przez niego zwolnień określonych w § 2 i § 3 rozporządzenia.

Zatem bezwzględnemu obowiązkowi ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących, niezależnie od przysługującego podatnikowi zwolnienia od tego obowiązku na podstawie § 2 i § 3 powołanego rozporządzenia, podlegają czynności wymienione w § 4 rozporządzenia, dokonywane na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku:

dostawy:
1. gazu płynnego,
2. części do silników (PKWiU 28.11.4),
3. silników spalinowych wewnętrznego spalania w rodzaju stosowanych do napędu pojazdów (PKWiU 29.10.1),
4. nadwozi do pojazdów silnikowych (PKWiU 29.20.1),
5. przyczep i naczep; kontenerów (PKWiU 29.20.2),
6. części przyczep, naczep i pozostałych pojazdów bez napędu mechanicznego (PKWiU 29.20.30.0),
7. części i akcesoriów do pojazdów silnikowych (z wyłączeniem motocykli), gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 29.32.30.0),
8. silników spalinowych tłokowych wewnętrznego spalania w rodzaju stosowanych w motocyklach (PKWiU 30.91.3),
9. sprzętu radiowego, telewizyjnego i telekomunikacyjnego, z wyłączeniem lamp elektronowych i innych elementów elektronicznych oraz części do aparatów i urządzeń do operowania dźwiękiem i obrazem, anten (PKWiU ex 26 i ex 27.90),
10. sprzętu fotograficznego, z wyłączeniem części i akcesoriów do sprzętu i wyposażenia fotograficznego (PKWiU ex 26.70.1),
11. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali, których dostawa nie może korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej „ustawą”,
12. zapisanych i niezapisanych nośników danych cyfrowych i analogowych,
13. wyrobów przeznaczonych do użycia, oferowanych na sprzedaż lub używanych jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, bez względu na symbol PKWiU,
14. wyrobów tytoniowych (PKWiU 12.00), napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2% oraz napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%, bez względu na symbol PKWiU, z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów,
15. perfum i wód toaletowych (PKWiU 20.42.11.0), z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów.

Tym samym § 4 rozporządzenia zawiera katalog czynności, do których nie mają zastosowania zwolnienia przedmiotowe, podmiotowe oraz podmiotowo-przedmiotowe. Oznacza to, że podatnik dokonujący czynności wymienionych w ww. przepisie nie ma prawa do korzystania ze zwolnienia z ewidencjonowania przy pomocy kasy rejestrującej. Wyłączenie to dotyczy jednak konkretnych wskazanych przez ustawodawcę czynności. Tak więc, w stosunku do pozostałych czynności, innych niż wymienione w § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia, podatnik może korzystać z przewidzianych w rozporządzeniu tytułów zwolnieniowych np. przedmiotowych określonych w § 2 ww. rozporządzenia, o ile spełni odrębne warunki. W ramach prowadzonej działalności podatnik dokonuje różnych czynności. Dlatego też w prowadzonej działalności może zaistnieć sytuacja, w której podatnik będzie ewidencjonował przy zastosowaniu kasy rejestrującej jedynie część swojej sprzedaży, a w pozostałym zakresie będzie korzystał ze zwolnienia z tego obowiązku.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Spółka) jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zajmuje się sprzedażą odzieży męskiej oraz młodzieżowej. Posiadany przez Spółkę asortyment (towar) sprzedawany jest na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych (dalej jako: „klient”, „konsument”): krajowych, z innych krajów Unii Europejskiej oraz spoza Unii Europejskiej.

Zamówienia klientów krajowych składane są bezpośrednio przez sklep internetowy Wnioskodawcy. Wysyłka towarów na terenie Polski realizowana jest za pośrednictwem firm kurierskich: A, B, C, D, E, w zależności od tego, na którą z nich zdecydował się klient podczas składania zamówienia. W przypadku wyboru przez klienta firmy kurierskiej A, B lub D paczka zostanie dostarczona przez kuriera pod wskazany w zamówieniu adres. W tej opcji dostawy Klient może dokonać wyboru formy następujących sposobów płatności: płatność za pobraniem (bezpośrednio u kuriera), przedpłata na Konto Wnioskodawcy za pośrednictwem systemów płatności takich jak: 1, 2, 2 płacę później, 3 lub indywidualnego przelewu bezpośrednio na konto Wnioskodawcy. W przypadku wyboru dostawy za pośrednictwem E oraz C zamówienie dostarczane jest do wskazanego punktu odbioru. W tej opcji dostawy klient może dokonać przedpłaty na konto Wnioskodawcy za pośrednictwem systemów płatności takich jak: 1, 2, 2 płacę później, 3 lub indywidualnego przelewu bezpośrednio na konto Wnioskodawcy.

W ewidencji sprzedaży prowadzonej przez Wnioskodawcę oraz w dokumentach sprzedaży wskazuje się imię i nazwisko, adres klienta, numer zamówienia, należną za zamówienie kwotę oraz datę jej wpłaty na rachunek bankowy. Ponadto, Wnioskodawca otrzymuje wyciągi zawierające zestawienie wpłat generowane przez system 1, oraz 4, które zawierają unikalny numer transakcji zawieranej przy wykorzystaniu systemu płatności bezgotówkowych, dane klienta oraz informacje o dacie oraz kwocie płatności dokonanej przez klienta. Nadto Wnioskodawca może wygenerować wyciągi z rachunku bankowego, z których wynika jakie wpłaty zostały dokonane na konto Spółki oraz wskazują dane osób które wpłat tych dokonały.

W związku z powyższym, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej w stosunku do sprzedaży dokonywanej w systemie wysyłkowym (D lub przesyłkami kurierskimi) na rzecz klientów krajowych.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz przytoczone przepisy wskazać należy, że w ww. przypadku zostały spełnione łącznie wszystkie warunki umożliwiające zastosowanie zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej sprzedaży przez Wnioskodawcę towarów w systemie wysyłkowym na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych, z terytorium kraju na podstawie § 2 ust. 1 rozporządzenia w zw. z poz. 38 załącznika do rozporządzenia. Bowiem towary, które są sprzedawane przez Wnioskodawcę w systemie wysyłkowym nie zostały wymienione w § 4 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, a z ewidencji sprzedaży oraz z dokumentów sprzedaży wynika imię i nazwisko oraz adres klienta, numer zamówienia, należna do zapłaty kwota oraz data jej wpłaty na rachunek bankowy. Ponadto, Wnioskodawca otrzymuje wyciągi zawierające zestawienie wpłat generowane przez system 1, oraz 4, które zawierają unikalny numer transakcji zawieranej przy wykorzystaniu systemu płatności bezgotówkowych, dane klienta oraz informacje o dacie oraz kwocie płatności dokonanej przez klienta.

W świetle powyższego, Wnioskodawca ma prawo korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej sprzedaży towarów (innych niż wymienione w § 4 rozporządzenia) w systemie wysyłkowym na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych z terytorium kraju w oparciu o zapis § 2 ust. 1 w zw. z poz. 38 załącznika do rozporządzenia.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy – w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 – zostało uznane za prawidłowe.

Ponadto, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej w stosunku do sprzedaży dokonywanej w systemie wysyłkowym na rzecz klientów pochodzących z innych krajów Unii Europejskiej.

Z wniosku wynika, że klient składa zamówienie na stronie internetowej sklepu Wnioskodawcy. Zapakowane zamówienie przekazywane jest kurierowi, który dostarcza je klientowi w innym kraju Unii Europejskiej. Wskazać również należy, że w łańcuchu transportu towaru bierze udział kilka podmiotów – towar jest przekazywany „z rąk do rąk” kolejnym kurierom. Ostatni w łańcuchu dostaw podmiot dokonuje dostawy zamówienia bezpośrednio do klienta. W tej opcji dostawy klient może dokonać przedpłaty na konto Wnioskodawcy za pośrednictwem systemów płatności takich jak: 1, 2, 2 płacę później, 3 lub indywidualnego przelewu bezpośrednio na konto Wnioskodawcy.

Otrzymane przez sklep zamówienie po zaksięgowaniu wpłaty jest kompletowane i pakowane przez magazyn oraz przekazane do B, który przewozi je do siedziby firmy kurierskiej:

Rx (z siedzibą w wielkiej Brytanii), która dostarcza ją bezpośrednio do Klienta pod wskazany w zamówieniu adres dostawy lub
Bx (z siedzibą w Niemczech) dostarcza ją bezpośrednio do Klienta pod wskazany w zamówieniu adres dostawy.

Stosownie do art. 2 pkt 23 ustawy, przez sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa dokonywana jest na rzecz:

podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9, lub
innego niż wymieniony w lit. a podmiotu niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Na podstawie art. 2 pkt 1 ustawy, przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez państwa członkowskie – w myśl art. 2 pkt 2 ustawy – rozumie się państwo członkowskie Unii Europejskiej.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy, w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, z zastrzeżeniem ust. 2.

Stosownie do art. 23 ust. 2 ustawy, w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium kraju, jeżeli całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, jest mniejsza lub równa w danym roku od kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.

Przepis ust. 2 stosuje się pod warunkiem, że całkowita wartość towarów, innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów (art. 23 ust. 3 ustawy).

W myśl art. 23 ust. 4 ustawy, w przypadku przekroczenia kwoty, o której mowa w ust. 2, miejsce opodatkowania na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów obowiązuje, począwszy od dostawy, którą przekroczono tę kwotę.

Art. 23 ust. 5 ustawy stanowi, że podatnicy, do których ma zastosowanie ust. 2, mogą wybrać miejsce opodatkowania określone w ust. 1 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o skorzystaniu z tego wyboru (opcji), z zaznaczeniem nazwy państwa członkowskiego lub nazw państw członkowskich, których zawiadomienie to dotyczy.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1 (…).

Zatem, należy stwierdzić, że w przypadku sprzedaży wysyłkowej w rozumieniu art. 2 pkt 23 ustawy, podmiot dokonujący dostawy będzie zawsze zobowiązany do wystawienia faktury.

W myśl art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Ewidencja powinna zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Należy zaznaczyć, że kasa rejestrująca jest szczególnego rodzaju ewidencją podatkową. Ma ona charakter ewidencji sprzedaży, gdyż zarejestrowaniu w niej podlegają transakcje opodatkowane wykonane przez podatnika.

Wymóg stosowania przez określone grupy podatników kas rejestrujących został wprowadzony przede wszystkim ze względu na potrzebę zapewnienia kontroli nad rzetelnością deklarowanych podstaw opodatkowania. Obowiązek ewidencjonowania w kasie dotyczy bowiem tych transakcji, w przypadku których nie ma bezwzględnego obowiązku wystawiania faktur je dokumentujących (faktury wystawiane są wyłącznie na żądanie nabywców – osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej).

Należy zatem uznać, że celem wprowadzenia obowiązku ewidencjowania obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących było zobowiązanie podatników do ewidencjonowania tej sprzedaży, która nie jest dokumentowana w żaden inny sposób, a więc nie ma możliwości sprawdzenia, czy dana transakcja faktycznie miała miejsce. Tym samym, uzasadnione jest przyjęcie, że wprowadzając zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej, ustawodawca zwolnieniem objął te czynności, które są już w jakiś sposób udokumentowane, a więc istnieje możliwość ustalenia podstawy opodatkowania.

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że w odniesieniu do sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju na rzecz klientów pochodzących z innych krajów Unii Europejskiej, sprzedaż ta w każdym przypadku musi być potwierdzona (udokumentowana) fakturą.

Zauważyć należy, że przepisy dotyczące obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej z założenia dotyczą sprzedaży, która nie jest objęta żadną ewidencją. Natomiast, w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, skoro ustawodawca zobowiązał sprzedawców do wystawienia faktur do każdej sprzedaży bez względu na to, kto jest nabywcą (tj. podatnik podatku od wartości dodanej nie mający obowiązku rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, czy też inny podmiot niebędący tym podatnikiem) to ewidencja sprzedaży jest prowadzona. Zatem sprzedaż wysyłkowa dokonywana przez Wnioskodawcę z terytorium Polski na rzecz klientów pochodzących z innych krajów Unii Europejskiej nie jest objęta obowiązkiem ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy – w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 – uznano za nieprawidłowe, ze względu na odmienne od organu uzasadnienie.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej sprzedaży w formie wysyłkowej towarów, dokonywanej na rzecz klientów pochodzących spoza Unii Europejskiej.

Zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o eksporcie towarów – rozumie się przez to dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

dostawcę lub na jego rzecz, lub
nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

– jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

W analizowanej sprawie w sytuacji sprzedaży poza Unię Europejską zamówienia składane są bezpośrednio przez sklep internetowy Wnioskodawcy. Wysyłka towarów realizowana jest przy pomocy dwóch firm kurierskich. W przypadku pierwszej z nich Kurier dokonuje dostawy zamówionego towaru bezpośrednio do klienta i pobiera od niego zapłatę za dostarczony asortyment. Pobrane pieniądze są przekazywane Wnioskodawcy przez kuriera. Z kwoty stanowiącej zapłatę za towar kurier pobiera prowizję, tj. wcześniej ustalone wynagrodzenie za dostarczenie towaru do klienta, a także w przypadku dostaw towaru na Ukrainę, w sytuacji gdy klient dokonuje zwrotu z kwoty stanowiącej zapłatę kurier dokonuje zwrotu środków finansowych na rzecz klienta. Pozostała część kwoty przekazywana jest na rachunek bankowy Spółki. Druga firma kurierska przekazuje natomiast całość otrzymanej od klienta kwoty na rachunek bankowy Wnioskodawcy, a Wnioskodawca oddzielnymi przelewami przekazuje tej firmie kurierskiej wynagrodzenie za świadczone usługi.

W ewidencji sprzedaży prowadzonej przez Wnioskodawcę oraz w dokumentach sprzedaży wskazuje się imię i nazwisko, adres klienta, numer zamówienia, należną za zamówienie kwotę oraz datę jej wpłaty na rachunek bankowy. Ponadto, Wnioskodawca otrzymuje wyciągi zawierające zestawienie wpłat generowane przez system 1, oraz 4, które zawierają unikalny numer transakcji zawieranej przy wykorzystaniu systemu płatności bezgotówkowych, dane klienta oraz informacje o dacie oraz kwocie płatności dokonanej przez klienta. Nadto Wnioskodawca może wygenerować wyciągi z rachunku bankowego, z których wynika jakie wpłaty zostały dokonane na konto Spółki oraz wskazują dane osób które wpłat tych dokonały.

Zaznaczyć w tym miejscu należy, że prawo do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących na mocy § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w powiązaniu z poz. 38 ww. załącznika do rozporządzenia, przysługuje w sytuacji, gdy zapłata za dostawę towaru w całości następuje za pośrednictwem D lub banku na rachunek bankowy podatnika. Wyrażenie „w całości” odnosi się do poszczególnych transakcji świadczonych przez podatnika. Taka konstrukcja przepisu powoduje, że zwolnieniu nie podlega dostawa towarów, za którą zapłacono częściowo gotówką, a częściowo za pośrednictwem banku lub D. Warunkiem zwolnienia jest bowiem to, aby konkretna transakcja została w całości zapłacona za pośrednictwem banku lub D oraz by było możliwe zidentyfikowanie transakcji, której zapłata dotyczy.

Podkreślić jeszcze raz należy, że obowiązkiem ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej na podstawie rozporządzenia objęta jest przede wszystkim sprzedaż detaliczna w żaden inny sposób nieudokumentowana. Natomiast w ww. przypadku Wnioskodawca nie otrzymuje zapłaty w formie gotówkowej, lecz każda sprzedaż jest odnotowana poprzez wpływ należności na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Wpłaty pobrane przez kuriera za dostarczenie przesyłki i przekazanie Wnioskodawcy (w tym przez kuriera odliczającego prowizję za dostarczenie towaru), wpływają bezpośrednio na konto bankowe Wnioskodawcy, a zatem te formy płatności spełniają przesłankę do uznania, że zostały dokonane za pośrednictwem banku. Tut. Organ zauważa, że potrącenie prowizji z tytułu świadczonych usług przez podmiot pośredniczący (kuriera) w zapłacie należności za wysyłkową sprzedaż towarów Wnioskodawcy nie wpływa na uznanie tej zapłaty za dokonaną w całości za pośrednictwem banku na rachunek bankowy podatnika.

Zatem z uwagi na ww. przepisy oraz okoliczności przedstawione we wniosku należy stwierdzić, że Wnioskodawca ma prawo korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej sprzedaży towarów (innych niż wymienione w § 4 rozporządzenia ) w systemie wysyłkowym na rzecz Klientów spoza Unii Europejskiej na podstawie § 2 ust. 1 w zw. z poz. 38 załącznika do rozporządzenia.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy – w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3 – uznano za prawidłowe.

Kolejne wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii w jaki sposób Wnioskodawca powinien dokumentować sprzedaż w systemie wysyłkowym na rzecz klientów krajowych i klientów spoza Unii Europejskiej, którzy nie żądają faktury VAT, w przypadku nieprowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz kwestii dokumentowania sprzedaży na rzecz klientów z terytorium Unii Europejskiej.

Odnosząc się do powyższego, wskazać należy, że przytoczona wcześniej regulacja art. 109 ust. 3 ustawy wskazuje na konieczność prowadzenia przez podatnika ewidencji, służącej prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej, gdyż dane, które podatnik wpisuje do deklaracji/informacji podsumowującej składanej w urzędzie skarbowym, stanowią odzwierciedlenie danych wynikających z prowadzonej przez niego ewidencji sprzedaży i ewidencji zakupu VAT. Przepisy ustawy o VAT nie narzucają określonej formy prowadzenia ewidencji. Ważne jest tylko, aby zawierała ona wszystkie elementy wymienione w art. 109 ust. 3 ustawy oraz inne dane, które są niezbędne do prawidłowego wypełnienia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej.

Jak wyżej wskazano obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika z cytowanego art. 111 ust. 1 ustawy. Obowiązek ten ciąży na podatnikach dokonujących sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Należy podkreślić, że obowiązek ten dotyczy wyłącznie sprzedaży, która została dokonana na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych oraz nie została objęta zwolnieniem z obowiązku ewidencjonowania.

Zaznaczenia wymaga, że kasa rejestrująca jest szczególnego rodzaju ewidencją podatkową, ma ona charakter ewidencji sprzedaży. Ewidencja prowadzona za pomocą kasy rejestrującej jest niezależna od ewidencji, której prowadzenia wymagają inne przepisy w szczególności cyt. wyżej art. 109 ust. 3 ustawy. Ewidencja prowadzona przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy tylko części sprzedaży podatnika ściśle wskazanej w art. 111 ust. 1 ustawy.

Odnosząc się natomiast do kwestii obowiązku dokumentowania sprzedaży wysyłkowej fakturą, należy odnieść się do przepisu art. 106b ustawy.

Zgodnie z – powołanym wcześniej – art. 106b ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1.

Przepis ten wskazuje że w przypadku sprzedaży wysyłkowej w rozumieniu art. 2 pkt 23 ustawy podmiot dokonujący dostawy będzie zawsze zobowiązany do wystawienia faktury.

Zatem jak już zostało wskazane Wnioskodawca, dokonując sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju na rzecz klientów pochodzących z innych krajów Unii Europejskiej, w każdym przypadku musi ją udokumentować fakturą.

Ponadto, powołać w tym miejscu należy również art. 106b ust. 3 ustawy, zgodnie z którym na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

– jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

W świetle ww. przepisu, obowiązek wystawiania faktur nie spoczywa na podatniku dokonującym sprzedaży, w sytuacji gdy nabywca nie mieści się w ww. kategorii podmiotów. Jednakże należy zwrócić uwagę na treść art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy, który zakłada, że wszyscy nabywcy niebędący podmiotami, o których mowa w art. 106b ust. 1 ustawy, mogą otrzymać od sprzedawcy fakturę, po wcześniejszym zgłoszeniu takiego żądania.

W przedmiotowej sprawie Zainteresowany wskazał, że może on w dowolny sposób dokumentować sprzedaż na rzecz konsumentów krajowych, a także klientów spoza Unii Europejskiej, którzy nie żądają faktury VAT, np. poprzez wystawianie paragonów niefiskalnych. Natomiast sprzedaż na rzecz konsumentów pochodzących z Unii Europejskiej będzie dokumentowana fakturami.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawca może w dowolny sposób dokumentować sprzedaż wysyłkową na rzecz klientów krajowych, a także klientów spoza Unii Europejskiej, którzy nie żądają faktury VAT, w przypadku braku obowiązku prowadzenie ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (ponieważ korzysta ze zwolnienia z § 2 ust. 1 w zw. z poz. 38 załącznika do rozporządzenia).

Natomiast sprzedaż wysyłkowa na rzecz klientów pochodzących z krajów Unii Europejskiej Zainteresowany obligatoryjnie musi dokumentować fakturami (na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 2 ustawy).

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy zgodnie z którym może on w dowolny sposób dokumentować sprzedaż na rzecz konsumentów krajowych, a także klientów spoza Unii Europejskiej, którzy nie żądają faktury VAT (w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 4) należało uznać za prawidłowe.

Kolejną kwestią do rozpatrzenia w niniejszej sprawie jest zagadnienie dotyczące sposobu dokumentowania zwrotów towarów dokonanych przez klientów krajowych, z Unii Europejskiej i spoza Unii Europejskiej.

W tym miejscu należy wskazać na przepis art. 106j ust. 1 pkt 3 ustawy – zgodnie z którym – w przypadku gdy po wystawieniu faktury dokonano zwrotu podatnikowi towarów opakowań, podatnik wystawia fakturę korygującą.

Z literalnego brzmienia ww. przepisu wynika, że podatnik jest zobowiązany do wystawienia faktury korygującej jedynie w sytuacji, gdy sprzedaż dokumentowana była fakturą.

Zatem, w sytuacji, gdy zwrotu dokonuje podmiot krajowy, klient pochodzący z Unii Europejskiej lub klient pochodzący spoza Unii Europejskiej, na rzecz którego sprzedaż udokumentowana była fakturą VAT, to zgodnie z art. 106j ust. 1 pkt 3 ustawy Wnioskodawca powinien wystawić fakturę korygującą.

W tym miejscu nadmienić należy, że sposób prowadzenia przez podatników ewidencji oraz warunki używania kas rejestrujących określono w rozporządzeniu Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r., poz. 363).

Zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, podatnicy prowadzą ewidencję każdej sprzedaży, w tym sprzedaży zwolnionej, wyłącznie przy użyciu kas, które mają potwierdzenie, że kasa spełnia funkcje wymienione w art. 111 ust. 6a ustawy oraz kryteria i warunki techniczne określone w przepisach wydanych na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy.

Natomiast w myśl § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, podatnicy, prowadząc ewidencję wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny.

Przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży (§ 2 pkt 12 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących).

Jak stanowi § 2 pkt 11 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, przez pamięć fiskalną rozumie się urządzenie zawierające elektroniczny nośnik danych, umożliwiające jednokrotny, niezmienialny zapis danych pod kontrolą programu pracy kasy, które są nieusuwalne bez zniszczenia samego urządzenia, oraz wielokrotny odczyt tych danych.

Ww. cecha pamięci fiskalnej powoduje brak możliwości zarejestrowania na kasie fiskalnej zwrotu bądź reklamacji towarów, co zostało również potwierdzone zapisem § 3 ust. 3 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, który mówi, że nie ewidencjonuje się zwrotów towarów i uznanych reklamacji towarów i usług.

Skoro zatem kasa rejestrująca nie pozwala na korektę danych zapisanych w pamięci fiskalnej (tj. po wydrukowaniu paragonu), to korekta taka powinna być dokonywana za pomocą innych urządzeń księgowych. W takim przypadku należy prowadzić odrębną ewidencję, o której mowa § 3 ust. 4 i ust. 5 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących.

Zgodnie z § 3 ust. 4 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, zwroty towarów i uznane reklamacje towarów i usług, które skutkują zwrotem całości lub części należności (zapłaty) z tytułu sprzedaży, ujmuje się w odrębnej ewidencji zawierającej:

datę sprzedaży;
nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację i ewentualnie opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy;
termin dokonania zwrotu towaru lub reklamacji towaru lub usługi;
wartość brutto zwracanego towaru lub wartość brutto towaru lub usługi będących przedmiotem reklamacji oraz wartość podatku należnego – w przypadku zwrotu całości należności z tytułu sprzedaży;
zwracaną kwotę (brutto) oraz odpowiadającą jej wartość podatku należnego – w przypadku zwrotu części należności z tytułu sprzedaży;
dokument potwierdzający dokonanie sprzedaży;
protokół przyjęcia zwrotu towaru lub reklamacji towaru lub usługi podpisany przez sprzedawcę i nabywcę.

Jak już wskazano kasa rejestrująca nie pozwala na korektę danych zapisanych w pamięci fiskalnej (tj. po wydrukowaniu paragonu), a w takim przypadku należy prowadzić odrębną ewidencję, z której musi dokładnie wynikać kwota korekty sprzedaży i podatku należnego przypisana do konkretnego paragonu. Ewidencja taka nie ma określonego wzoru, ale wg § 3 ust. 4 ww. rozporządzenia z dnia 14 marca 2013 r. powinna zawierać ściśle określone elementy.

Jak wynika z powyższego ustawodawca wskazał jedynie na sposób dokumentowania zwrotów towarów do zakupu których została wystawiona faktura oraz dokumentowanie zwrotu towaru którego sprzedaż została zaewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Zauważyć jednak należy, że ustawodawca nie wskazał sposobu ewidencjonowania zwrotów w innych przypadkach, tj. gdy dostawa nie była udokumentowana fakturą VAT lub zaewidencjonowana na kasie rejestrującej. Tym samym Wnioskodawca może w dowolny sposób dokumentować zwroty dokonane przez klientów na rzecz których sprzedaż nie była dokumentowana fakturą oraz zaewidencjonowana na kasie rejestrującej, np. prowadzić ewidencję zwrotów lub protokół zwrotu towarów, ale w sposób niebudzący wątpliwości jakiej wcześniejszej dostawy dotyczy dany zwrot.

W konsekwencji mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że w przypadku gdy zwrot towarów dotyczy sprzedaży udokumentowanej fakturą to Wnioskodawca powinien wystawić fakturę korygującą.

Natomiast w sytuacji gdy zwrot towaru dotyczy sprzedaży, która nie została udokumentowana fakturą, to – z uwagi na fakt, iż ustawodawca nie wskazał sposobu ewidencjonowania tych zwrotów – Wnioskodawca może dokumentować je w dowolny sposób, który jednak umożliwi połączenie transakcji zwrotu towarów z ich wcześniejszą dostawą w sposób nie budzący wątpliwości.

Tym samym – w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 5 – stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Organ wskazuje, że nie może w sposób jednoznaczny potwierdzić, iż w przypadku Wnioskodawcy dokumentem potwierdzającym sprzedaż nieudokumentowaną fakturą może być paragon niefiskalny w sytuacji kiedy Wnioskodawca posiada kasy, które używa, tzn. są one ufiskalizowane.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin