Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
ITPB3/4510-420/15-4/18/AW
z 2 października 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) oraz zgodnie z art. 223 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 lipca 2018 r. sygn. akt II FSK 1845/16 stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 17 sierpnia 2015 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie poboru zryczałtowanego podatku dochodowego, tzw. „podatku u źródła”, uzupełnionym pismem w dniu 23 września 2015 r. – jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 17 sierpnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie poboru zryczałtowanego podatku dochodowego, tzw. „podatku u źródła”. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych. Wobec tego pismem z dnia 11 września 2015 r. Nr ITPB3/4510-420/15/2/AW wezwano Spółkę do jego uzupełnienia. Niniejsze zostało dokonane w dniu 23 września 2015 r. (data wpływu).


Dotychczasowy przebieg postępowania:


W dniu 7 października 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację Nr ITPB3/4510-420/15/AW, w której uznał stanowisko w zakresie braku obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego, tzw. „podatku u źródła” za nieprawidłowe.


Na ww. interpretację Wnioskodawca wniósł pismem z dnia 23 października 2015 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa (data wpływu 27 października 2015 r.).


W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów pismem z dnia 4 listopada 2015 r. znak: ITPB3/4510-1-58/15/AW stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

W dniu 11 grudnia 2015 r. wpłynęła do tutejszego organu interpretacyjnego skarga na interpretację indywidualną z dnia 7 października 2015 r. sygn.. ITPB3/4510-420/15/AW.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy wyrokiem z dnia 16 lutego 2016 r. sygn. akt I SA/Bd 629/15 oddalił ww. skargę.

Od ww. wyroku Skarżący złożył skargę kasacyjną (pismo z dnia 11 kwietnia 2016 r.), na którą organ administracji skarbowej udzielił odpowiedzi (pismo z dnia 10 czerwca 2016 r. sygn. ITRP/46S-57/16/PST).


Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 11 lipca 2018 r. sygn. akt II FSK 1845/16 uchylił zaskarżony wyrok w całości oraz uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną w całości.


W wyroku tym Sąd wskazał między innymi, że: (…) skoro wyłączne prawo do odmian roślin nie powstaje ex lege jak w przypadku prawa autorskiego, zaś indywidualny charakter odmiany osiągany jest nie tylko ze względu na osobę twórcy, ale również na udział sił przyrody, w znacznej mierze niezależnych od woli człowieka, to przyjąć należy, że wyłączne prawo do odmiany rośliny, wynikające z ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin nie stanowi prawa autorskiego lub pokrewnego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. Powyższe oznacza, że od wynagrodzenia wypłacanego podmiotowi, któremu przysługuje owe prawo na podstawie umowy licencyjnej upoważniającej do reprodukcji, ukorzeniania oraz sprzedaży odmian roślin, nie jest pobierany podatek u źródła na podstawie wskazanego przepisu.


We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.


Spółka nabywa na podstawie umów upoważnienie do reprodukcji, ukorzeniania oraz sprzedaży odmian roślin. Prawo do odmian tych roślin jest chronione prawnie, czy to na podstawie wspólnotowego systemu ochrony roślin, czy też na podstawie systemów ochrony odmian roślin funkcjonujących w poszczególnych państwach. Umowy upoważniające do reprodukcji, ukorzeniania oraz sprzedaży odmian roślin zawierane są z wieloma podmiotami zagranicznymi, którym na podstawie obowiązującego prawa przysługują prawa do chronionych odmian roślin, bądź organizacjami zrzeszającymi podmioty, którym przysługują takie prawa.

Spółka zawarła m.in. taką umowę z podmiotem mającym siedzibę w H., będącym podatnikiem, o którym mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka nie znajduje się w posiadaniu jego certyfikatu rezydencji.


W ramach tej umowy Spółka zyskała upoważnienia (licencje) do niewyłącznego prawa ukorzeniania, reprodukcji, oferowania do sprzedaży oraz sprzedaży chronionych odmian roślin. W zamian za uzyskanie licencji Spółka zobowiązała się płacić wynagrodzenie za każdą wyhodowaną i sprzedaną odmianę. Podstawę powyższego wynagrodzenia stanowi miesięczny raport wskazujący ilość sprzedanych sztuk chronionych odmian roślin, na które zostało udzielone upoważnienie (licencja). Spółka nie korzysta z know-how licencjonodawców, a proces produkcyjny Spółki jest oparty na jej wiedzy i doświadczeniu. Właścicielami odmian roślin pozostają licencjonodawcy. Ochrona odmian roślin, których dotyczy umowa jest udzielana na podstawie wspólnotowego systemu ochrony roślin.


W związku z powyższym opisem sformułowano następujące pytania:


  1. Czy kwoty wypłacane przez Spółkę zagranicznemu kontrahentowi podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?
  2. Czy Spółka będzie musiała pobrać od wypłacanej podmiotowi h. należności podatek dochodowy od osób prawnych?


Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisem art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej podlegają podatnicy, którzy nie mając miejsca zamieszkania ani zarządu na terytorium Rzeczypospolitej uzyskują przychody z określonych w tym przepisie tytułów.

Z punktu widzenia przedmiotu niniejszego wniosku, uzasadnione jest poddanie analizie wyłącznie przychodów określonych w art. 21 ust. 1 pkt 1, który to przepis może mieć potencjalne zastosowanie w niniejszym przypadku. Otóż zgodnie z analizowanym przepisem, podatek u źródła w wysokości 20% dotyczy przychodów m.in. z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how).

Przy tak unormowanym zakresie przychodów podlegających opodatkowaniu u źródła, do których można byłoby starać się potencjalnie zaliczyć przychody wynikające z zawartych umów licencyjnych, należy odpowiedzieć na pytanie, czy rzeczywiście prawo hodowcy do odmiany roślin uzyskane na podstawie odpowiednich przepisów, może być uznane za jedno z praw, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.


Otóż, wyłączne prawa hodowcy roślin normowane są w polskim systemie prawnym w stanie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2003 r., Nr 137, poz. 1300). W świetle tej ustawy, wyłączne prawo do odmiany roślin jest szczególnym prawem majątkowym, które może uzyskać osoba, która wyhodowała lub odkryła nową roślinę. Zgodnie z art. 21 tej ustawy, wyłączne prawo obejmuje:


  1. wytwarzanie lub rozmnażanie,
  2. przygotowanie do rozmnażania,
  3. oferowanie do sprzedaży,
  4. sprzedaż lub inne formy zbywania,
  5. eksport,
  6. import,
  7. Przechowywanie


  • materiału siewnego odmiany chronionej.


Wynika stąd, że wyłączne prawo jest prawem na dobrach niematerialnych. Jest to prawo odrębne od prawa autorskiego i praw pokrewnych w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Odmiana rośliny nie jest również wynalazkiem w rozumieniu ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej, ani też innym prawem unormowanym w tym akcie.

W tym stanie – zdaniem Spółki – należy stwierdzić, że wyłączne prawo do odmiany rośliny nie jest żadnym z praw wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Tym samym od wynagrodzenia wypłacanego podmiotowi, któremu przysługuje takie prawo, na podstawie umowy licencyjnej upoważniającej do reprodukcji, ukorzeniania oraz sprzedaży odmian roślin, nie jest pobierany podatek u źródła na podstawie wskazanego przepisu.

Spółka wskazuje także, że w myśl art. 21 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Kwestia opodatkowania należności licencyjnych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 została uregulowana w art. 12 konwencji podpisanej w Warszawie dnia 13 lutego 2002 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 tej konwencji, określenie „należności licencyjne” użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej. Ze względu na to, że w samej konwencji użyte w przywołanym przepisie pojęcia nie zostały zdefiniowane, dla ich wykładni należy sięgnąć do pojęć zawartych w polskim systemie prawnym.

Jak wskazano wyżej, przy analizie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wyłączne prawo do odmiany rośliny nie może być uznane za żadne z praw wymienionych w tym przepisie. Jednocześnie, prawa, które zostały wymienione w tym przepisie, zostały również wymienione w art. 12 ust. 4 konwencji, Tym samym należy dojść do wniosku, że prawo do odmiany rośliny nie zostało objęte tym przepisem.

Z powyższego wynika, że również w wypadku, gdy uwzględni się treść konwencji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, że od wynagrodzenia wypłacanego podmiotowi, któremu przysługuje takie prawo, na podstawie umowy licencyjnej upoważniającej do reprodukcji, ukorzeniania oraz sprzedaży odmian roślin, nie jest pobierany podatek u źródła na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.


W świetle obowiązującego stanu prawnego – uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 lipca 2018 r., sygn. akt II FSK 1845/16 – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.


Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.


Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:


  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.


Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywa się ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43300 BielskoBiała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj