Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-2.4012.580.2018.2.RS
z 3 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku dnia 29 czerwca 2018 r. (data wpływu 1 sierpnia 2018 r.), uzupełnionym w dniu 6 września 2018 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia do dostawy nieruchomości zabudowanej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 6 września 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia do dostawy nieruchomości zabudowanej.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

W dniu 5 lutego 2013 r. Sąd Rejonowy w miejscowości S. VI Wydział Gospodarczy wydał postanowienie o ogłoszeniu upadłości Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w miejscowości Ł. poprzez likwidację majątku. Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmowała się produkcją stolarki okiennej i drzwiowej.

W skład przedsiębiorstwa wchodziły odrębne funkcjonalnie, finansowo i organizacyjnie zakłady produkcji elementów drobnowymiarowych (tartaki):

1. Zakład w miejscowości R.,
2. Zakład w miejscowości K., który został już zbyty przez syndyka w całości jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, oraz niezwiązana z nimi ani funkcjonalnie ani organizacyjnie ani finansowo nieruchomość biurowo-mieszkalna w miejscowości S., która również została już zbyta przez syndyka.

Zgodnie z przepisami prawa upadłościowego zadaniem syndyka jest w pierwszej kolejności sprzedaż przedsiębiorstwa upadłego jako całość, a gdyby to nie było możliwe sprzedaż zorganizowanych części przedsiębiorstwa [vide art. 316 i 318 prawa upadłościowego (puin)] a gdyby to nie było możliwe sprzedaż poszczególnych składników przedsiębiorstwa. W okresie trwania postępowania syndykowi, wobec braku oferenta na całość zakładu w miejscowości R., udało się zbyć część składników tego zakładu, głównie ruchomych oraz niektóre nieruchomości wchodzące w skład tej zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Obecnie, w związku z tym, że znalazł się oferent zainteresowany nabyciem czterech nieruchomości i części ruchomości wchodzących w skład zakładu w miejscowości R., syndyk masy zamierza sprzedać w ramach postępowania upadłościowego tą część ww. zakładu, wchodzącego w skład byłego już przedsiębiorstwa. Przedmiotem planowanej sprzedaży części zakładu na rzecz jednego podmiotu będą:

1. Prawo własności działki nr 41/5 o pow. 0,1161 ha, zabudowanej budynkami:
   
   
   
   1. Budynek nr 18 - Budynek gospodarczy + chlewik.
      
      Budynek zakupiony w 1999 r. od osoby fizycznej bez odliczenia VAT. Od 1999 r. użytkowany w działalności. Nie dokonywano ulepszenia ani modernizacji budynku;
      
      
   2. Budynek nr 4 - Budynek gospodarczy z garażem.
      
      Budynek zakupiony w 1999 r. od osoby fizycznej bez odliczenia VAT. Od 1999 r. użytkowany w działalności. Nie dokonywano ulepszenia ani modernizacji budynku;
      
      
   3. Budynek nr 23 - Budynek mieszkalny.
      
      Budynek zakupiony w 1999 r. od osoby fizycznej bez odliczenia VAT. Od 1999 r. użytkowany w działalności. Nie dokonywano ulepszenia ani modernizacji budynku. Od dnia 1 grudnia 2014 r. budynek oddany w najem;
      
      
      dla której Sąd Rejonowy V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą. Prawo własności nieruchomości zostało nabyte przez Wnioskodawcę w 1994 r. W okresie od dnia nabycia do chwili obecnej nie ponosił wydatków na jej ulepszenie zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r.
      
      
      
2. Prawo użytkowania wieczystego działki nr 41/3 o pow. 0,2500 ha, znajdującej się w miejscowości R., ul. C., dla której Sąd Rejonowy V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą. Działka niezabudowana ze studium zagospodarowania jako działka budowlana.
   
3. Prawo wieczystego użytkowania nieruchomości zabudowanej działki nr 40/7 o pow. 0,0031 ha zabudowanej budynkiem stacji transformatorowej ... (nr inw. ...) o powierzchni użytkowej 30 m², dla której Sąd Rejonowy V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą. Prawo wieczystego użytkowania nieruchomości zostało nabyte przez Wnioskodawcę w 1994 r. na fakturę VAT ze stawką „zw”. W okresie od dnia nabycia do chwili obecnej nie ponosił wydatków na jej ulepszenie zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (dalej ustawy o VAT).
   
4. Prawo wieczystego użytkowania działki nr 40/13 o pow. 6,5189 ha zabudowanej budynkami i obiektami o funkcji usługowo-biurowej, produkcyjnej, magazynowej i socjalnej wraz z towarzyszącą infrastrukturą techniczną, dla której Sąd Rejonowy V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą. Prawo wieczystego użytkowania nieruchomości zostało zakupione w 1994 r., w tym:
   
   
   
   1. część budynków zakupiona była razem z prawem użytkowania nieruchomości gruntowej (już tam były) a w okresie od dnia nabycia do chwili obecnej Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli poniósł takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r.:
      
      
      
      1. Budynek nr 12 - Wiata sortownia tarcicy.
         
         Budynek został zakupiony w 1994 r. na fakturę VAT ze stawką „zw”. Od tego czasu użytkowany w działalności. Od dnia 1 stycznia 2017 r. i nadal jest przedmiotem umowy dzierżawy. Nie dokonywano ulepszenia ani modernizacji budynku.
         
         
      2. Budynek nr 2 - portiernia.
         
         Budynek został zakupiony w 1994 r. ze stawką „zw”. Nie dokonywano ulepszenia ani modernizacji budynku. Budynek nie był przedmiotem dzierżawy.
         
         
         
      3. Budynek nr 3 - Stacja paliw.
         
         Budynek został zakupiony w 1994 r. ze stawką „zw”. Nie dokonywano ulepszenia ani modernizacji budynku. Budynek jest przedmiotem dzierżawy od dnia 1 stycznia 2017 r.
         
         
         
   2. część budynków, została wybudowana przez Wnioskodawcę w latach 1997-2006 systemem gospodarczym i była wykorzystywana na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT:
      
      
      
      1. Budynek nr 25 - Magazyn tarcicy suchej.
         
         Budynek został wybudowany systemem gospodarczym i oddany do użytkowania w 2006 r. Od tego czasu użytkowany w działalności. Od dnia 1 stycznia 2017 r. i nadal jest przedmiotem umowy dzierżawy. Nie dokonywano ulepszenia ani modernizacji.
         
         
      2. Budynek nr 5 - Stolarnia.
         
         Budynek został wybudowany systemem gospodarczym i oddany do użytkowania w 1999 r. Od tego czasu użytkowany w działalności. Od dnia 1 grudnia 2014 r. i nadal jest przedmiotem umowy dzierżawy. Nie dokonywano ulepszenia ani modernizacji przewyższających wartość początkową 30%.
         
         
      3. Budynek nr 13 - Wiata sortowania tarcicy suchej.
         
         Budynek został wybudowany systemem gospodarczym i oddany do użytkowania w 1997 r. Od tego czasu użytkowany w działalności. Od dnia 1 grudnia 2014 r. i nadal jest przedmiotem umowy dzierżawy. Nie dokonywano ulepszenia ani modernizacji budynku.
         
         
         
   3. budynek nr 1 socjalno-garażowy, który został zakupiony przez Wnioskodawcę w 1994 r. ze stawką „zw”. W 2001 r. budynek został ulepszony o kwotę przewyższającą 30% wartości początkowej, a kolejno użytkowany na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 a ustawy o VAT w związku z art. 43 ust. 7a ustawy o VAT. Od 2014 r. budynek jest częściowo dzierżawiony.
      
      
      
5. Ruchomości, w tym w postaci wyposażenia biura i inne ruchomości oraz zapasy materiałowe w magazynach (zapasy magazynowe), których szczegółowy wykaz zostanie przekazany w dniu zawarcia umowy kupna-sprzedaży.
   

Przedmiotem sprzedaży nie będą:

1. środki pieniężne znajdujące się na rachunkach bankowych upadłego oraz w kasie przedsiębiorstwa upadłego na dzień zawarcia umowy kupna-sprzedaży;
   
2. wierzytelności jakie przysługują upadłemu na dzień zawarcia umowy kupna-sprzedaży;
   
3. księgi rachunkowe związane z prowadzoną działalnością gospodarczą upadłego i syndyka oraz pozostałe dokumenty dotyczące spółki upadłego;
   
4. zobowiązania upadłego powstałe przed dniem zawarcia umowy kupna-sprzedaży przedsiębiorstwa na podstawie art. 317 ust. 2 prawa upadłościowego i naprawczego;
   
5. trzy pozostałe nieruchomości wchodzące w skład zakładu w miejscowości R., które nie zostały wymienione wyżej, a zostaną sprzedane odrębnie innemu nabywcy w późniejszym terminie;
   
6. nieruchomości oraz ruchomości wchodzące w skład zakładu w miejscowości R., które zostały w latach 2014-2018 sprzedane indywidualnym nabywcom;
   
7. nieruchomości, które ze względu na ich zły stan techniczny musiały zostać po ogłoszeniu upadłości wyburzone oraz mają zostać wyburzone przez Wnioskodawcę przed dokonaniem sprzedaży ww. nieruchomości w tym:
   
   
   
   1. Budynek nr 7 - wiata stolarni,
      
   2. Budynek nr 8 - wiata stolarni,
      
   3. Budynek nr 24 - suszarnie komory,
      
   4. Budynki przeznaczone do rozbiórki,
      
   5. Budynek nr 11 - kotłownia z paleniskiem,
      
   6. Budynek nr 9 - hala traków,
      
   7. Budynek nr 21 - kotłownia z kominem,
      
   8. Budynek nr 20 - kuźnia.
      

Przedmiotem sprzedaży nie są również pozwolenia i koncesje, gdyż te w związku z zaprzestaniem przez upadłego prowadzenia działalności gospodarczej jeszcze przed ogłoszeniem upadłości - wygasły.

Planowana sprzedaż części zakładu w miejscowości R. wraz z ruchomościami odbędzie się na rzecz jednego nabywcy. Nieruchomości podlegające sprzedaży nie stanowią majątku wyodrębnionego organizacyjnie w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. Nieruchomości nie stanowią zespołu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do samodzielnej realizacji określonych zadań gospodarczych. Nieruchomości nie mogłyby stanowić niezależnego przedsiębiorstwa w chwili sprzedaży bez koniecznego zakupu maszyn i niezbędnego wyposażenia. Nieruchomości nie stanowią majątku wyodrębnionego finansowo w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. Nieruchomości nie posiadają samodzielności finansowej pozwalającej na autonomiczne funkcjonowanie w obrocie gospodarczym. Na podstawie prowadzonej przez Wnioskodawcę ewidencji księgowej nie jest możliwe przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do Nieruchomości. W konsekwencji nie jest możliwe ustalenie wyniku finansowego związanego z Nieruchomościami.

Nieruchomości nie stanowią majątku wyodrębnionego funkcjonalnie w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. Nieruchomości przeznaczone do zbycia nie mogą potencjalnie stanowić niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego zadania gospodarcze.

Wnioskodawca opiera się na definicji pierwszego zasiedlenia wynikającej z orzeczenia TSUE z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16 wskazującego, że kryterium pierwszego zasiedlenia budynku należy rozumieć jako odpowiadające kryterium pierwszego użytkowania budynku przez jego właściciela lub lokatora. Kryterium to zostało uznane za określające moment, w którym kończy się proces produkcji budynku i ów staje się przedmiotem konsumpcji. Z powyższej analizy historycznej nie wynika, że użytkowanie budynku przez jego właściciela ma nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu.

W przypadku Budynku nr 25 - magazyn tarcicy suchej - przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu budowy.

W przypadku Budynku nr 5 - stolarnia - przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu budowy .

W przypadku Budynku nr 13 - Wiata sortowania tarcicy suchej - również przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu budowy.

Nakłady poniesione na Budynek nr 11 socjalno-garażowy stanowiły ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Ulepszenia polegały na dostosowaniu budynków do wykorzystania w działalności spółki, poprzez zmianę sposobu użytkowania części powierzchni. Wynikiem ulepszenia było powiększenie nieruchomości o budynek socjalny, uzyskanie powierzchni magazynowej.

Działka nr 41/3 położona jest na terenie, dla którego nie obowiązują ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy. W obowiązującym Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Gminy zatwierdzonego Uchwałą Rady Gminy z dnia 23 września 2004 r. funkcja przedmiotowej działki została ustalona jako: P, S - tereny przemysłu, składów i funkcji gospodarczych, ponadto działka obejmuje oznaczenie - obiekty i układy o wybitnych wartościach kulturowych postulowane do wpisania do rejestru zabytków województwa.

Syndyk nie składał wniosku o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla tej działki. Jednocześnie w dokumentach upadłej spółki, znajdujących się w posiadaniu syndyka nie ma ani kopii takiego wniosku ani decyzji, które mogłyby być wydane na skutek wniosku złożonego przez upadłego. Przyjąć zatem należy że taka decyzja nie została wydana.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy sprzedaż nieruchomości i ruchomości opisanych powyżej, w stanie faktycznym wniosku, stanowić będzie transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, a w konsekwencji czy transakcja sprzedaży nieruchomości i ruchomości jest objęta zakresem ustawy o VAT i podlega wyłączeniu na podstawie art. 6 pkt 1 tej ustawy?
   
2. Bez względu na udzieloną odpowiedź w zakresie pytania pierwszego, czy w związku ze sprzedażą prawa użytkowania wieczystego nieruchomości wraz z przynależnymi budynkami, to sprzedaż podlegać będzie zwolnieniu od podatku od towarów i usług przy następujących sprzedażach:
   
   
   
   1. czy sprzedaż nieruchomości, o jakiej mowa w tym punkcie, tj. sprzedaż prawa własności działki nr 41/5 o pow. 0,1161 ha, zabudowanej budynkiem mieszkalnym o pow. użytkowej 122,80 m² oraz budynkiem gospodarczym z garażem o pow. użytkowej 35,32 m² i budynkiem gospodarczym z chlewikiem o pow. użytkowej 48,38 m², dla której Sąd Rejonowy V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą, podlegać będzie zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r.? (Prawo własności nieruchomości zostało nabyte przez Wnioskodawcę w 1999 r. W okresie od dnia nabycia do chwili obecnej nie ponosił wydatków na jej ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli poniósł takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.)
      
   2. czy sprzedaż nieruchomości, o jakiej mowa w tym punkcie, tj. sprzedaż prawa wieczystego użytkowania nieruchomości zabudowanej działki nr 40/7 o pow. 0,0031 ha, zabudowanej budynkiem stacji transformatorowej ... (nr inw: ...) o powierzchni użytkowej 30 m², dla której Sąd Rejonowy V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą podlegać będzie zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r.? (Prawo wieczystego użytkowania nieruchomości zostało nabyte przez Wnioskodawcę w 1994 r. W okresie od dnia nabycia do chwili obecnej nie ponosił wydatków na jej ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli poniósł takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.)
      
   3. czy sprzedaż nieruchomości, o jakiej mowa w tym punkcie, tj. sprzedaż prawa wieczystego użytkowania działki nr 40/13 o pow. 6,5189 ha zabudowanej budynkami i obiektami o funkcji usługowo-biurowej, produkcyjnej, magazynowej i socjalnej wraz z towarzyszącą infrastrukturą techniczną, dla której Sąd Rejonowy V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą w zakresie:
      
      
      
      1. a. gdzie część budynków zakupiona była razem z prawem użytkowania nieruchomości gruntowej (już tam były), a w okresie od dnia nabycia do chwili obecnej Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli poniósł takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów, będzie podlegać zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r.?
         
      2. b. części budynków, które zostały wybudowane przez Wnioskodawcę w latach 1997-2006 systemem gospodarczym i były wykorzystane na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej przez ponad 5 lat będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r.?
         
      3. c. budynku nr 1 socjalno-garażowego, który został zakupiony przez Wnioskodawcę w 1994 r. ze stawką „zw”. (W 2001 r. budynek został ulepszony przez Wnioskodawcę o kwotę przewyższającą 30% wartości początkowej, i od tego czasu do czasu planowanej sprzedaży minęło ponad 5 lat, podczas których na nieruchomości prowadzona była działalność gospodarcza.) podlegać będzie zwolnieniu od podatku od towarów i usług zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT w związku z art. 43 ust. 7a ustawy o VAT?
         

Zdaniem Wnioskodawcy, wyrażonym we wniosku i jego uzupełnieniu, nieruchomości nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, a w konsekwencji transakcja zbycia tych nieruchomości nie będzie podlegać wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa „rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.”

Powołana w powyższym akapicie definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa była wielokrotnie przedmiotem orzeczeń sądów administracyjnych, jak i przedmiotem licznych interpretacji indywidualnych prawa podatkowego. W ramach linii orzeczniczej sądów administracyjnych przyjmuje się, że dla uznania określonego zespołu składników za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, zespół ten musi cechować się:

• wyodrębnieniem organizacyjnym,
• wyodrębnieniem funkcjonalnym (samodzielność),
• wyodrębnieniem finansowym.

W jednym z najnowszych wyroków dotyczących omawianej linii orzeczniczej, Naczelny Sąd Administracyjny (wyrok z dnia 20 stycznia 2017 r.) wskazał, że „aby zespół składników materialnych i niematerialnych danego przedsiębiorstwa mógł stanowić jego zorganizowaną część, niezbędnym jest wystąpienie łącznie przesłanki organizacyjnego i finansowego wyodrębnienia z istniejącego przedsiębiorstwa.” W sprawie objętej wnioskiem nie dochodzi do spełnienia żadnej ze wskazanych powyżej przesłanek. Nieruchomości nie stanowią zespołu składników majątkowych zdolnych do samodzielnego prowadzenia działalności, ponieważ są one jedynie jednym z aktywów koniecznych do działalności dotychczas prowadzonej na ich terenie. Istotne jest również, że na moment sporządzania wniosku, za pomocą Nieruchomości nie jest prowadzona działalność gospodarcza. Poza wskazanym w stanie faktycznym prawem użytkowania wieczystego oraz prawem własności budynków, w związku z planowaną transakcją zbycia nieruchomości dojdzie do zbycia pojedynczych maszyn i urządzeń zlokalizowanych na terenie nieruchomości. Z nieruchomościami nie są związani pracownicy (gdyż w chwili obecnej Wnioskodawca nie zatrudnia żadnych pracowników produkcyjnych), konieczne wyposażenie, materiały produkcyjne (nadające się do celów produkcyjnych), wierzytelności i zobowiązania, ani aktywne umowy handlowe. W konsekwencji braku funkcjonalności (samodzielności) nieruchomości, nie cechują się one również wyodrębnieniem finansowym lub organizacyjnym. Za pośrednictwem wyłącznie samych nieruchomości nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie produkcji drobnowymiarowej stolarki okiennej i drzwiowej. Prowadzenie jakiejkolwiek działalności gospodarczej za pośrednictwem nieruchomości będzie wymagać zaangażowania przez potencjalnego nabywcę dodatkowych aktywów oraz własnych pracowników. Mając na uwadze całokształt okoliczności przedstawionych powyżej, Wnioskodawca uważa, że Nieruchomości nie spełniają przesłanek koniecznych do uznania jej za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w treści art. 2 pkt 27e ustawy o VAT a zatem sprzedaż nie będzie wyłączona z zakresu działania ustawy o VAT na podstawie art. 6 pkt 1 tej ustawy.

W przekonaniu Wnioskodawcy zawarcie umów sprzedaży:

1. Prawa własności działki nr 41/5 o pow. 0,1161 ha, zabudowanej budynkiem mieszkalnym o pow. użytkowej 122,80 m² oraz budynkiem gospodarczym z garażem o pow. użytkowej 35,32 m² i budynkiem gospodarczym z chlewikiem o pow. użytkowej 48,38 m², dla której Sąd Rejonowy V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą. Prawo własności nieruchomości zostało nabyte przez Wnioskodawcę w 1999 r. W okresie od dnia nabycia do chwili obecnej nie ponosił wydatków na jej ulepszenie zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r.
   
2. Prawa wieczystego użytkowania nieruchomości zabudowanej działki nr 40/7 o pow. 0,0031 ha, zabudowanej budynkiem stacji transformatorowej ... (nr inw. ...) o powierzchni użytkowej 30 m², dla której Sąd Rejonowy V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą. Prawo wieczystego użytkowania nieruchomości zostało nabyte przez Wnioskodawcę w 1994 r. W okresie od dnia nabycia do chwili obecnej nie ponosił wydatków na jej ulepszenie, a jeżeli poniósł takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r.
   
3. Prawa wieczystego użytkowania działki nr 40/13 o pow. 6,5189 ha zabudowanej budynkami i obiektami o funkcji usługowo-biurowej, produkcyjnej, magazynowej i socjalnej wraz z towarzyszącą infrastrukturą techniczną, dla której Sąd Rejonowy V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą. Prawo wieczystego użytkowania nieruchomości zostało zakupione w 1994 r. w tym:
   
   
   
   1. a. część budynków zakupiona była razem z prawem użytkowania nieruchomości gruntowej (już tam były), a w okresie od dnia nabycia do chwili obecnej Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ich ulepszenie zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT;
      
   2. b. część budynków została wybudowana przez Wnioskodawcę w latach 1997-2006 systemem gospodarczym i była wykorzystywana na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej przez kilka lat zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT w związku z art. 2 pkt 14 ppkt a;
      
   3. c. budynek nr 1 socjalno-garażowy, który został zakupiony przez Wnioskodawcę w 1994 r. ze stawką „zw”. W 2001 r. budynek został ulepszony o kwotę przewyższającą 30% wartości początkowej, i od tego czasu do czasu planowanej sprzedaży minęło ponad 5 lat podczas, których na nieruchomości prowadzona była działalność gospodarcza zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT w związku z art. 43 ust. 7a ustawy o VAT
      

nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ korzystają ze zwolnienia z tego podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim;
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Pierwsze zasiedlenie to, zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej. Należy więc przyjąć, że oddanie do użytkowania w ramach prowadzonej działalności gospodarczej obiektu wybudowanego ze środków własnych (lub z pomocą zewnętrznych źródeł finansowania) stanowi pierwsze zasiedlenie.

Z przytoczonego wyżej art. 2 pkt 14 ustawy o VAT wynika ponadto, że pierwsze zasiedlenie może występować wiele razy. Stanowi o tym art. 2 pkt 14 lit. b ustawy o VAT. Poniesienie nakładów na ulepszenie nieruchomości w wysokości przewyższającej 30% jej wartości początkowej w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym powoduje, że cała procedura dotycząca pierwszego zasiedlenia powtarza się.

Z powołanych przepisów wynika zatem, że zwolnienie dotyczy obecnie wszystkich budynków, budowli lub ich części. O ile jednak w odniesieniu do ruchomych towarów używanych warunkiem do zastosowania zwolnienia jest brak prawa do odliczenia podatku naliczonego w chwili nabycia, to warunku takiego nie ma w stosunku do używanych nieruchomości, jeżeli ich dostawa dokonywana jest po upływie 2 lat od pierwszego zasiedlenia.

Ponadto Wnioskodawca chciałby zwrócić uwagę, że nie ulega również wątpliwości, że sprzedaż prawa użytkowania wieczystego jest dostawą towaru w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Jednakże w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT przewidziano zwolnienie przedmiotowe, mocą którego zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części. Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 4 lipca 2017 r., sygn. akt I SA/Gd 555/17 „przez dostawę towarów należy rozumieć nie tylko oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste ale również oraz zbycie tego prawa. Zatem zasadne jest rozumienie przepisu art. 29a ustawy o VAT w ten sposób że grunt jako towar przyjmuje stawkę podatku obowiązującą dla budynku, bez względu na to czy sprzedaż dotyczy prawa własności tego gruntu czy też prawa użytkowania wieczystego.” Zgodnie z wyrokiem WSA w Rzeszowie z dnia 8 listopada 2016 r., sygn. akt I SA/Rz 695/16, „co do zasady, grunt będący przedmiotem zbycia podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki i budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do postanowień art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – jak wynika z art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Na podstawie art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025, z późn. zm.), przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa),
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych,
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne,
5. koncesje, licencje i zezwolenia,
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej,
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,
8. tajemnice przedsiębiorstwa,
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W myśl art. 55² ww. ustawy, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, do realizacji których służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia z zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją, m. in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Jak stanowi art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z treści powyższego przepisu wynika, że aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli) lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. W przeciwieństwie do polskiej ustawy o podatku od towarów i usług, Dyrektywa 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1, z późn. zm.), nie definiuje tego pojęcia i nie wprowadza dodatkowych warunków określających.

Przepisy Dyrektywy 2006/112/WE posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Z orzeczenia TSUE w sprawie C-308/16 wynika, że „(...) kryterium „pierwszego zasiedlenia budynku należy rozumieć jako odpowiadające kryterium pierwszego użytkowania budynku przez jego właściciela lub lokatora. (...) kryterium to zostało uznane za określające moment, w którym kończy się proces produkcji budynku i budynek ów staje się przedmiotem konsumpcji. Z powyższej analizy historycznej nie wynika jednak, że użytkowanie budynku przez jego właściciela ma nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu”.

Natomiast w opinii Rzecznika Generalnego do ww. sprawy C-308/16 wskazano, że „(...) pojęcie „pierwszego zasiedlenia” ma własne znaczenie, niezależne od uprzedniego istnienia czynności podlegającej opodatkowaniu. Użytkowanie budynku (niezależnie od tego, czy jest on nowy, czy też przebudowany (...) przez jego właściciela nieprzerwanie przez co najmniej przez dwa lata jest zrównane z pierwszą dostawą i jego późniejsza sprzedaż jest zwolniona z VAT.”

W wyroku w sprawie C-308/16 TSUE orzekł, że: „Artykuł 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Wskazane przepisy tejże dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one, aby takie przepisy krajowe uzależniały owo zwolnienie od warunku, zgodnie z którym w wypadku „ulepszenia” istniejącego budynku poniesione wydatki nie mogą przekroczyć 30% początkowej wartości tego budynku, o ile rzeczone pojęcie „ulepszenia” jest interpretowane w taki sam sposób jak pojęcie „przebudowy” zawarte w art. 12 ust. 2 dyrektywy 2006/112, to znaczy tak, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia”.

W przypadku niezgodności prawa krajowego z prawem UE, to podatnik może zastosować obowiązujące normy prawa krajowego albo bezpośrednio zastosować przepisy Dyrektywy z uwzględnieniem wykładni pojęcia pierwszego zasiedlenia przedstawionej w wyroku C-308/16, zaś organy podatkowe są obowiązane respektować rozstrzygnięcie TSUE zawarte w tym wyroku. Tym samym, ocena planowanej dostawy pod kątem zwolnienia od podatku powinna być dokonana przy uwzględnieniu przyjętej przez podatnika definicji pierwszego zasiedlenia.

Jak stanowi art. 29a ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego przepisu jednoznacznie wynika, że – co do zasady – grunt będący przedmiotem dostawy podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku, również dostawa gruntu (w tym prawo wieczystego użytkowania gruntu) korzysta ze zwolnienia od podatku.

Analiza przedstawionych zdarzeń przyszłych oraz powołanych regulacji ustawy o podatku od towarów i usług prowadzi do stwierdzenia, że przedmiotem planowanej przez Wnioskodawcę sprzedaży będzie – jak wynika z opisu sprawy – jedynie prawo własności nieruchomości gruntowej oraz prawa wieczystego użytkowania gruntów wraz z prawem własności posadowionych na nich budynków i budowli (obiekty) oraz ruchomości. Skoro treść wniosku nie wskazuje, że ww. dostawa będzie obejmowała zespół składników zarówno materialnych jak i niematerialnych przeznaczony do realizacji określonych zadań gospodarczych, który mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania, zatem nie można uznać, że przedmiotem zbycia będzie przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część (w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług). Tym samym transakcja ta nie będzie podlegała wyłączeniu z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 powołanej ustawy. W efekcie czynność ta jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, podlegać będzie opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Dostawa ww. obiektów posadowionych na działkach nr 41/5, 40/7 i 40/13 będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ponieważ zostanie dokonana po upływie dwóch lat od pierwszego ich zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ww. ustawy. Z uwagi na fakt, że dostawa tych obiektów będzie korzystała ze zwolnienia od podatku, również zbycie gruntu działki nr 41/5 oraz praw wieczystego użytkowania gruntów działek nr 40/7 i 40/13, na których są one posadowione - w myśl art. 29a ust. 8 ustawy - korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym oceniając stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za prawidłowe.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionych we wniosku zdarzeń przyszłych, przy założeniu, że obiekty o których w nim mowa, będą stanowiły na dzień zbycia budynki lub budowle w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane (Dz. U. 2018 r., poz. 1202, z późn. zm.), co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Jednocześnie informuje się, że w kwestii opodatkowania stawką podatku 23% planowanej dostawy niezabudowanej działki nr 41/3 wydano postanowienie nr 0115-KDIT1-2.4012.678.2018.1.RS.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe postępowanie są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.