Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.455.2018.2.MR
z 5 października 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 czerwca 2018 r. (data wpływu 25 czerwca 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 12 września 2018 r. (data wpływu 18 września) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i udokumentowania kwoty otrzymanej przez Wnioskodawcę od współorganizatora Konkursu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i udokumentowania kwoty otrzymanej przez Wnioskodawcę od współorganizatora Konkursu. Wniosek uzupełniono w dniu 18 września 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina Miasto (…) (dalej: „Gmina” lub „Miasto”) jest podatnikiem VAT czynnym. Jak stanowi art. 92 ust. 2 ustawy z 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2018 r., poz. 995), miasto na prawach powiatu jest gminą wykonującą zadania powiatu na zasadach określonych w tej ustawie. Stosownie do przepisów ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994), Miasto jest jednostką samorządu terytorialnego posiadającą osobowość prawną, wykonującą zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność (art. 2 ust. 1 i 2 ustawy o samorządzie gminnym). Miasto realizuje swoje zadania własne, które polegają na zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty oraz zadania zlecone z zakresu administracji rządowej, jak również z zakresu organizacji przygotowań i przeprowadzenia wyborów powszechnych oraz referendów (art. 7 i 8 tej ustawy).

Celem wykonywania zadań nałożonych na Miasto mocą odrębnych ustaw, Miasto tworzy jednostki organizacyjne, a także zawiera umowy z innymi podmiotami (art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym).

Wśród jednostek organizacyjnych znajdują się jednostki powołane w celu realizacji zadań własnych Miasta z zakresu edukacji publicznej (dalej jako placówki oświatowe). Jednostki takie świadczą usługi w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą, które są wykonywane w formach i na zasadach określonych w przepisach o systemie oświaty oraz dokonują świadczeń ściśle związanych z takimi usługami.

Do jednostek powołanych celem realizacji zadania własnego Miasta w postaci edukacji publicznej, określonego w art. 7 ust. 1 pkt 8 ustawy o samorządzie gminnym, zaliczyć należy, m.in. przedszkola, szkoły podstawowe, gimnazja, zespoły szkół, licea ogólnokształcące, szkoły muzyczne, sportowe czy szkoły specjalne. Ich działalność jest objęta ustawą z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty. Jednostki te świadczą usługi w zakresie kształcenia i wychowania dzieci i młodzieży w oparciu o przywołaną wyżej ustawę o systemie oświaty.

Na podstawie ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego Miasto dokonało z dniem 1 stycznia 2017 r. centralizacji wraz ze swoimi jednostkami w zakresie wspólnego rozliczania podatku VAT.

Po centralizacji, podatnikiem VAT jest wyłącznie Gmina Miasto (…), która w swoich rozliczeniach ujmuje zbiorczo obroty urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego, a także wszystkich podlegających centralizacji jednostek budżetowych w tym placówek oświatowych i jednego zakładu budżetowego.

W dniach (…) 2018 r. w Zespole Szkół będącej jednostką organizacyjną Miasta odbył się Konkurs „(…)”. Konkurs był objęty patronatem A i Prezydenta Miasta.

Współorganizatorami Konkursu byli: A, Zespół Szkół (…), Centrum Kultury, Akademia (…) i Koło (…) działające przy Zespole Szkół.

Konkurs był kontynuacją idei promocji i upowszechniania muzyki kameralnej z udziałem gitary klasycznej. Głównym celem Konkursu było pogłębienie i poszerzenie znaczenia muzyki kameralnej w nauczaniu gry na instrumencie.

W opinii organizatorów kameralistyka jest bogatym i inspirującym doświadczeniem zarówno dla uczniów, nauczycieli, jak i melomanów. Znaczenie i rolę Konkursu (…) podkreśla fakt, że został wpisany na listę imprez rekomendowanych przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz zakwalifikowany do imprez organizowanych przez A i ma zagwarantowane wsparcie tej instytucji do roku 2024.

Konkurs odbywa się co dwa lata od roku 2006. Wszystkie wcześniejsze edycje miały honorowy patronat Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego i Prezydenta Miasta (…). Organizacja konkursu zawsze była bardzo wysoko oceniona przez jurorów, władze miasta, a także uczestników i osoby obecne na koncertach i przesłuchaniach konkursowych.

Od pierwszej edycji konkurs cieszył się dużym zainteresowaniem uczniów, nauczycieli, a także słuchaczy biorących udział w przesłuchaniach i koncertach. Do Miasta przyjeżdżały zespoły z całej Polski, a także z zagranicy. Organizatorzy rozważają organizację przyszłych edycji konkursu o zasięgu międzynarodowym.

W gronie jurorów konkursu zasiadają wybitne osobowości świata muzyki.

Na okoliczność przedstawionego wydarzenia w dniu 22 lutego 2018 r. Zespół Szkół (…) (w umowie jako „wykonawca”) zawarł z A (w umowie jako „współorganizator”) umowę o współorganizowanie Konkursu.

Zgodnie z zapisami umowy wykonawca zobowiązuje się do zorganizowania zadania pn. (…), którego szczegółowy zakres rzeczowy i finansowy zawiera złożony przez wykonawcę Wniosek o dofinansowanie imprezy, którego wzór znajduje się na stronie internetowej współorganizatora.

W ramach umowy współorganizator zobowiązuje się do przekazania wykonawcy, zgodnie z treścią umowy, kwotę w wysokości 7 120,00 zł z przeznaczeniem na realizację przedmiotu umowy, na rachunek bankowy (...).

Kwota zostanie przekazana jednorazowo na podstawie refundacji poniesionych kosztów w terminie do 30 dni od daty otrzymania prawidłowego rozliczenia.

Wskazane powyżej środki finansowe, nie mogą być wykorzystane przez wykonawcę na cele inne niż organizacja zadania i nie są dotacją.

Wykonawca jako wkład własny w realizację przedmiotu umowy wnosi bazę lokalową, instrumentarium, organizację przebiegu konkursu, sprzęt i obsługę techniczną, sprzątanie budynku.

Wykonawca jest zobowiązany do przedstawienia współorganizatorowi sprawozdania z wykonania przedmiotu umowy (...); uwzględniającego rozliczenie realizacji przedmiotu umowy pod względem rzeczowym i finansowym, wraz ze stosownymi załącznikami, o których mowa w § 10 Rozporządzenia Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 4 października 2011 roku w sprawie organizacji oraz sposobu przeprowadzania konkursów, turniejów i olimpiad dla uczniów publicznych szkół i placówek artystycznych (Dz. U. z 2011 r. nr 224, poz. 1346), w nieprzekraczalnym terminie do 30 dni od dnia wykonania przedmiotu umowy.

Niewykorzystane środki finansowe, o których mowa w umowie podlegają zwrotowi na konto współorganizatora niezwłocznie po sporządzeniu i przekazaniu sprawozdania.

W przypadku pozyskania przez wykonawcę wyższych środków finansowych niż uwzględnionych we wkładzie własnym wykonawcy, określonym we wniosku o dofinansowanie imprezy, wykonawca zobowiązany jest przeznaczyć je w całości na realizację zadania określonego w umowie.

Po realizacji przedmiotu umowy wykonawca zobowiązany jest do wystawienia faktury lub noty księgowej dla współorganizatora na kwotę rzeczywiście poniesionych kosztów zgodnych ze złożonym sprawozdaniem z realizacji zadania, które nie mogą przekroczyć kwoty wskazanej w umowie.

Do faktury lub noty księgowej załącza się:

  1. prawidłowo wypełnione sprawozdanie finansowe (...)
  2. potwierdzone za zgodność z oryginałem kserokopie dowodów księgowych wraz z potwierdzeniem zapłaty.

Wykonawca zobowiązany jest do zamieszczenia logotypu współorganizatora oraz zapisu „Dofinansowano ze środków A” na wszelkich materiałach reklamowych i informacyjnych dotyczących przedmiotu umowy.

Po wykonaniu umowy, Gmina na okoliczność poniesionych wydatków wystawiła na A fakturę z wykazaną kwotą podatku wg stawki 23%.

A poddało w wątpliwość zasadność wystawienia faktury i wskazało aby obciążyć je notą księgową.

Ponadto w piśmie z dnia 12 września 2018 r., będącym uzupełnieniem do wniosku, Wnioskodawca w odpowiedzi na poniższe pytania udzielił następujących odpowiedzi:

Czy Wnioskodawca wykonał jakiekolwiek świadczenie na rzecz A w związku z zawartą umową, za które otrzymał od ww. podmiotu wynagrodzenie (dofinansowanie do organizowanego Konkursu)?

Zdaniem Wnioskodawcy wypełnienie warunków umowy ma znamiona usługi w postaci organizacji konkursu gitarowego wyświadczonej na rzecz A na którą to usługę składa się m.in. zobowiązanie Wnioskodawcy do zamieszczenia logotypu A na wszelkich materiałach reklamowych i informacjach dotyczących organizacji konkursu. Organizacja konkursu gitarowego jest wspólnym przedsięwzięciem Wnioskodawcy i A, w związku z którym strony zobowiązane są do wspólnych działań na rzecz konkursu zgodnie z treścią umowy szczegółowo opisanej we wniosku. Wnioskodawca nie wykonywał świadczeń na rzecz A które dotyczyłyby konkursu gitarowego, a nie były opisane w umowie.

Czy Wnioskodawca w związku z organizacją konkursu pobierał jakiekolwiek opłaty np. za uczestnictwo w konkursie, wstęp na imprezę itp.?

Wnioskodawca w związku z organizacją konkursu nie pobierał żadnych opłat.

Jeżeli w związku z organizacją konkursu Wnioskodawca pobierał opłaty należy wymienić te opłaty oraz wskazać, czy otrzymane dofinansowanie skutkowało obniżeniem ich wysokości. W przypadku gdy dofinansowanie pomniejszało wysokość pobieranych opłat należy wskazać w jaki sposób i w jakiej części.

Nie dotyczy.

W przypadku gdy otrzymane dofinansowanie wpływało na wysokość ceny za różne świadczenia wykonywane przez Wnioskodawcę, należy wskazać:

  1. Co było elementem dominującym w ramach realizowanego przez Wnioskodawcę świadczenia? Jakie okoliczności przesądzały o tym, że dany element świadczenia miał charakter dominujący?
  2. Które z wykonanych czynności stanowiły z punktu widzenia Wnioskodawcy czynności pomocnicze do czynności głównej i nie stanowiły celu samego w sobie lecz służyły wykonaniu czynności głównej i na czym polegała ich niezbędność?

Nie dotyczy.

Należy wskazać szczegółowo jakie wydatki zostały pokryte przez Wnioskodawcę otrzymanym dofinansowaniem?

Wnioskodawca otrzymanym dofinansowaniem sfinansował następujące wydatki: jurorzy, sekretarz - 1900 zł, obsługa organizacyjna - 520 zł, składki FP - 18,87 zł, składki ZUS - 200,06 zł, wyżywienie jurorów i innych - 220 zł, nagrody finansowe - 1000 zł. Do powyższych wydatków doliczono podatek Vat w wysokości 887,55 zł i wystawiono fakturę na łączną kwotą 4746,48 zł na A.

Czy usługa świadczona przez Wnioskodawcę (dofinansowana przez Współorganizatora), zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., Nr 1221, z późn. zm.), jest usługą kulturalną świadczoną przez podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną?

Zespół Szkół (…) jest szkołą artystyczną która świadczy usługi edukacyjne, a tym samym nie jest uznawana na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym oraz nie jest wpisana do rejestru instytucji kultury. Zatem usługa świadczona przez placówkę nie jest usługą kulturalną w myśl przepisów art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług.

W sytuacji, gdy świadczone przez Zainteresowanego usługi są usługami kulturalnymi, to czy będące przedmiotem wniosku usługi są niezbędne do wykonania usługi podstawowej jaką jest usługa kulturalna, a ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, poprzez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia?

Nie dotyczy.

Czy Wnioskodawca, jako podmiot wykonujący ww. czynności (tj. usługę kulturalną), zgodnie z art. 43 ust. 18 ustawy, nie osiąga w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług?

Nie dotyczy.

Jaki jest symbol PKWiU (pełny siedmiocyfrowy symbol), zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. z 2008 r. nr 207, poz. 1293, z późn. zm.), którą na podstawie § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U., poz. 1676) stosuje się dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2018 r., dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług.

85.20.12.0 - usługi szkół podstawowych z wyłączeniem usług szkół podstawowych on-line.

Czy Wnioskodawca współorganizując konkurs wykonywał czynności w ramach zadań własnych? Jeśli tak, to na podstawie jakich przepisów ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.)?

Współorganizacja konkursu przez placówkę oświatową Wnioskodawcy wpisuje się w zadania własne Gminy z zakresu edukacji publicznej na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.).

Czy A jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług lub osobą prawną niebędącą podatnikiem?

Na dzień 11 września 2018 r. A zgodnie z informacjami zawartymi na portalu podatkowym udostępnionym na stronach internetowych Ministerstwa Finansów nie jest zarejestrowane jako podatnik VAT czynny. A jest państwową jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

  1. Czy kwota otrzymana przez Gminę od A stanowi podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług w myśl przepisów ustawy o VAT opodatkowaną stawką 23%?
  2. Czy prawidłowe jest obciążenie A fakturą w myśl przepisów ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zdaniem Gminy kwota otrzymana od A na podstawie zawartej umowy stanowi podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług w myśl przepisów ustawy o VAT opodatkowaną stawką 23%.

W myśl art. 5 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

  1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie uslug na terytorium kraju;
  2. eksport towarów;
  3. import towarów na terytorium kraju:
  4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju:
  5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z kolei zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei ust. 6 wskazanego artykułu stwierdza, że nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 29a ustawy o VAT podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5. art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7. art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast jak stanowi art. 146a ustawy, w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jak wynika z powyższych przepisów podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Podstawę opodatkowania z kolei stanowi wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługobiorca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży.

Zatem zdaniem Gminy zapłata ze strony A stanowi dla wnioskodawcy zapłatę za wykonaną Usługę organizacji konkursu gitarowego, która powinna podlegać opodatkowaniu wg podstawowej stawki podatku VAT w wysokości 23%.

Ad. 2

Zdaniem Gminy prawidłowym jest obciążenie A fakturą VAT.

Jak stanowi art. 106a ustawy o VAT przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

  1. sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
  2. dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
    1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
    2. państwa trzeciego.

Zgodnie z art. 106b ww. ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

  1. sprzedaż, a także dostawę towarów świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
  2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
  3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
  4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Przez sprzedaż stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy o VAT rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Natomiast w myśl art. 2 pkt 31 ww. ustawy przez fakturę rozumie się dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego oraz z uwagi na przytoczone przepisy Gmina uważa, że dokumentem właściwym dla rozliczenia przedmiotowej transakcji jest faktura w myśl przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – w myśl art. 7 ust. 1 ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

  1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
  2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
  3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów w myśl art. 7 ustawy. Każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi zatem co do zasady usługę w rozumieniu ustawy, niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

  • w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, nabywca jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia;
  • świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności.

Aby świadczenie usługi podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, musi mieć miejsce również odpłatność, tj. gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem usługi, a otrzymanym wynagrodzeniem będącym świadczeniem wzajemnym, zaś usługodawcę musi łączyć z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek świadczenia usługi oraz wysokość wynagrodzenia (świadczenia wzajemnego) za dokonanie tych czynności. Bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem istnieje wówczas, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść na rzecz świadczącego usługę i jeżeli świadczenie wzajemne pozostaje w bezpośrednim związku ze świadczeniem dokonanej czynności.

Taka definicja świadczenia usług jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług wszelkich transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego. Skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej).

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Wobec powyższych rozważań dostawa towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są wykonane odpłatnie oraz gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich beneficjentem (odbiorcą) istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

Należy wskazać, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

I tak, w wyroku z dnia 15 lipca 1982 r. w sprawie Hong-Kong Trade Development Council, TSUE stwierdził, iż wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie.

Pojęcie „odpłatności” pojawiło się również w orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981 r. C-154/80, które zapadło na tle przepisów I Dyrektywy VAT z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227/EWEC). Trybunał wskazał, że termin „zapłata” stanowi integralną część przepisów prawa wspólnotowego, które nie odwołuje się do prawa państw członkowskich dla ustalenia jego znaczenia i zakresu. Stąd też wykładnia tego wyrażenia nie może być pozostawiona dyskrecjonalnemu władztwu każdego państwa członkowskiego. Ponadto Trybunał przypomniał, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. W końcu – jak wskazał Trybunał – świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, gdyż podstawą opodatkowania jest świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane, nie zaś wartość otrzymana według kryteriów obiektywnych.

Na uwagę zasługuje także orzeczenie w sprawie C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia), w którym Trybunał zauważył, iż czynność „podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”.

W konsekwencji powyższego stwierdzić należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Taka konstrukcja definicji świadczenia usług jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Należy wskazać, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i są wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W świetle postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, w szczególności zadania własne obejmują sprawy edukacji publicznej (art. 7 ust. 1 pkt 8 ustawy o samorządzie gminnym).

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Na tle przedstawionego we wniosku opisu sprawy wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności dotyczą ustalenia, czy kwota otrzymana przez Gminę od A stanowi podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług w myśl przepisów ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaną 23% stawką podatku VAT.

W tym miejscu należy ponownie zaznaczyć, że pojęcie „świadczenia usług” ma bardzo szeroki zakres, bowiem nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz także jego zaniechania poprzez zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Usługa w rozumieniu regulacji zawartej w art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług jest transakcją gospodarczą, co oznacza, że stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym. Aby uznać jakieś zdarzenie za odpłatne świadczenie usług musi wystąpić stosunek zobowiązaniowy pomiędzy podmiotami biorącymi udział w tym zdarzeniu, czyli strony muszą zobowiązać się do określonego działania bądź powstrzymania się od dokonania określonych czynności. Tym samym, aby czynności mające charakter odpłatny podlegały przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, winny być wykonywane w okolicznościach, w związku z którymi, można wyodrębnić dwie strony transakcji: świadczącego i beneficjenta, przy czym świadczący winien występować w charakterze podatnika tego podatku.

Ponadto zgodnie z art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), zwanej dalej k.c., strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Tak więc strony mogą dowolnie ustalać stosunki cywilnoprawne, jednakże postanowienia umów nie mogą pozostawać w sprzeczności z innymi przepisami prawa, do stosowania których strony są zobowiązane. Oznacza to, że Strony mogą także swobodnie umówić się, w kwestiach dotyczących wynagrodzenia za realizację warunków umowy.

Jak wskazuje art. 353 § 2 k.c., świadczenie może polegać na działaniu albo zaniechaniu.

Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innego podmiotu), jak i zaniechanie (nie czynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Na świadczenie mogą się też jednocześnie składać zachowania związane z działaniem, jak i zaniechaniem.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w związku z zawarciem umowy powstał pomiędzy jej stronami (jednostką organizacyjną Gminy - Zespołem Szkół (…) oraz A) stosunek zobowiązaniowy. Jak bowiem wynika z opisu sprawy strony umowy na jej podstawie zostały zobligowane do wzajemnych świadczeń.

W treści umowy wskazano, że jednostka organizacyjna Gminy – wykonawca zobowiązany jest do:

  • zorganizowania zadania pn. (…).
  • wniesienia wkładu własnego w realizację przedmiotu umowy w postaci bazy lokalowej, instrumentarium, organizacji przebiegu konkursu, sprzętu i obsługi technicznej, sprzątania budynku.
  • zamieszczenia logotypu współorganizatora oraz zapisu „Dofinansowano ze środków A” na wszelkich materiałach reklamowych i informacyjnych dotyczących przedmiotu umowy.
  • przedstawienia współorganizatorowi sprawozdania z wykonania przedmiotu umowy (...); uwzględniającego rozliczenie realizacji przedmiotu umowy pod względem rzeczowym i finansowym, wraz ze stosownymi załącznikami, o których mowa w § 10 Rozporządzenia Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 4 października 2011 roku w sprawie organizacji oraz sposobu przeprowadzania konkursów, turniejów i olimpiad dla uczniów publicznych szkół i placówek artystycznych (Dz. U. z 2011 r. nr 224, poz. 1346), w nieprzekraczalnym terminie do 30 dni od dnia wykonania przedmiotu umowy.

Natomiast A zobowiązuje się do przekazania wykonawcy, zgodnie z treścią umowy, kwotę w wysokości 7 120,00 zł z przeznaczeniem na realizację przedmiotu umowy, na rachunek bankowy (...).

Z powyższego wynika, że środki finansowe przekazywane Wnioskodawcy przez A są ściśle związane ze świadczeniem przez Wnioskodawcę na rzecz ww. podmiotu konkretnych czynności wynikających z zawartej umowy w celu realizacji zadania pn. (…). Stanowią one w istocie wynagrodzenie za świadczone usługi. Pomiędzy płatnością, którą Gmina otrzymuje w ramach dofinansowania od A a świadczeniem na jego rzecz zachodzi związek bezpośredni, bowiem płatność następuje w zamian za to świadczenie. Gmina otrzymując od A dofinansowanie otrzymuje zindywidualizowaną korzyść, a otrzymane świadczenie pozostaje w bezpośrednim związku z czynnościami, które wykonuje Gmina na rzecz A.

Zatem pomiędzy Wnioskodawcą a A istnieje więź o charakterze zobowiązaniowym, która na gruncie ustawy stanowi świadczenie usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy.

Tym samym w przedmiotowej sprawie zostały spełnione wszystkie przesłanki warunkujące uznanie czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę w ramach zawartej umowy za odpłatne usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że na mocy art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę, obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Należy stwierdzić, że Gmina realizując zlecone mu przez A zadanie w zakresie organizacji konkursu wykonuje na jego rzecz podlegające opodatkowaniu czynności, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy oraz art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, a jako świadczenie wzajemne otrzymuje świadczenie pieniężne, które stanowi przy uwzględnieniu zapisów art. 29a ust. 1 ustawy – podstawę opodatkowania.

Analizując kwestię właściwej stawki podatku dla świadczonych usług należy wskazać, że zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 23%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę (art. 41 ust. 13 ustawy).

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. Niewymienienie danego towaru lub usługi w ustawie lub przepisach wykonawczych dotyczących tych czynności jest jednoznaczne z obowiązkiem zastosowania stawki podstawowej, tj. 23%.

Należy zauważyć, że świadczenie wskazanych przez Wnioskodawcę usług na rzecz A nie mieści się w katalogu zwolnień od podatku od towarów i usług, nie jest również objęte przez ustawodawcę stawką obniżoną. Zatem opisane czynności, wykonywane przez Wnioskodawcę stanowiące świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegają opodatkowaniu według stawki podstawowej, tj. 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Podsumowując, kwota otrzymana przez Gminę od A stanowi podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług w myśl przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaną 23% stawką podatku VAT.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Ponadto wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy prawidłowe jest obciążenie A fakturą w myśl przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Wskazać należy, że przepisy dotyczące obowiązku wystawienia faktur i zasad z tym związanych zostały uregulowane w rozdziale 1 działu XI ustawy.

Zasady wystawiania faktur regulują przepisy art. 106a – 106q ustawy.

Jak stanowi art. 106a ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

  1. sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
  2. dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej – posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium;
    1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
    2. państwa trzeciego.

Na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

  1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
  2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
  3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
  4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku od towarów i usług, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Z powyższych przepisów wynika również, że faktury są dokumentem sformalizowanym i muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa krajowego w tym względzie. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla w sposób prawidłowy zdarzenie gospodarcze. Faktura potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy mają znaczenie dowodowe.

Na mocy art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Regulacja określona w art. 106b ust. 2 ustawy wyraża zasadę, zgodnie z którą nie ma obowiązku wystawiania faktury dla sprzedaży zwolnionej od podatku. Przepis ten pozwala, aby faktury nie były wystawiane dla czynności zwolnionych przedmiotowo na mocy ustawy bądź na mocy przepisów wykonawczych. Nie pozbawia on wszakże podatników dokonujących tych czynności prawa do wystawiania faktury dokumentującej te czynności. Wystawienie faktury dla sprzedaży zwolnionej jest, co do zasady, pozostawione wyborowi wykonującego czynność.

Jednakże, stosownie do art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

  1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4 - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
  2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118,

‒ jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

W analizowanej sprawie – jak wskazał Wnioskodawca – na dzień 11 września 2018 r. A zgodnie z informacjami zawartymi na portalu podatkowym udostępnionym na stronach internetowych Ministerstwa Finansów nie jest zarejestrowane jako podatnik VAT czynny. Jest ono państwową jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej.

Z uwagi na powyższe, Wnioskodawca wykonując usługi będące przedmiotem wniosku na rzecz A, nie ma obowiązku wystawienia faktury, chyba że ich nabywca zgłosi żądanie jej wystawienia w terminie 3 miesięcy. Ww. czynności nie muszą być zatem dokumentowane fakturą VAT mogą natomiast być dokumentowane przez Gminę innymi dokumentami księgowymi. Jednocześnie należy zauważyć, że nie ma przeszkód, aby w takiej sytuacji Wnioskodawca wystawił fakturę zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług dobrowolnie.

Tym samym obciążenie A fakturą za wykonane usługi w myśl przepisów ustawy o podatku od towarów i usług jest prawidłowe (dopuszczalne).

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Tut. organ wskazuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zadanych pytań) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniami, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj