Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4012.423.2018.2.MC
z 5 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 sierpnia 2018 r. (data wpływu 9 sierpnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 września 2018 r. (data wpływu 10 września 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia właściwej stawki podatku VAT dla usług dostawy i montażu paneli winylowych, podłóg i tapet – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia właściwej stawki VAT dla usług dostawy i montażu paneli winylowych, podłóg i tapet. Wniosek uzupełniono dnia 10 września 2018 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie: sprzedaży hurtowej drewna, materiałów budowlanych i wyposażenia sanitarnego (PKD 46.73.Z), sprzedaży hurtowej wyrobów metalowych oraz sprzętu i dodatkowego wyposażenia hydraulicznego i grzejnego (PKD 46.74.Z), produkcji mebli biurowych i sklepowych (PKD 31.01.Z), produkcji pozostałych mebli (PKD 31.09.Z), robót budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków (PKD 41.), instalowania maszyn przemysłowych, sprzętu i wyposażenia (PKD 33.20.Z), zakładania stolarki budowlanej (PKD 43.32.Z), naprawy i konserwacji mebli i wyposażenia domowego (PKD 95.24.Z).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w przyszłości, Wnioskodawca zamierza kupować panele winylowe, wykładziny oraz tapety wykonane z różnych materiałów, u dostawców lub producentów w krajach Unii Europejskiej, jako produkt gotowy do zamontowania (dalej zwane: „Towarami”). Następnie Wnioskodawca będzie zawierał pisemną umowę ze swoim klientem, której przedmiotem będzie montaż Towarów. Świadczenie Wnioskodawcy będzie obejmowało usługę kompleksową, na którą będą się składały dostawa Towarów oraz montaż tych Towarów. Usługi montażu Towarów będą wykonywane w budynkach mieszkalnych i lokalach mieszkalnych indywidualnych klientów Wnioskodawcy. W skład usługi montażu Towarów świadczonych przez Wnioskodawcę będą wchodzić m.in. następujące świadczenia, w zależności od potrzeb indywidualnego klienta Wnioskodawcy:

1. pomiar umożliwiający ustalenie powierzchni do pokrycia w lokalu klienta oraz wstępną kalkulację potrzebnych materiałów,
2. zapewnienie Towarów niezbędnych do wykonania usługi oraz dodatkowych materiałów niezbędnych do montażu Towarów (folie, kleje, wkręty, nici, itp.),
3. transport Towarów do lokalu klienta,
4. wniesienie Towarów do lokalu klienta,
5. usługa montażu Towarów w lokalu klienta.
   
   

Finalnym efektem działań Wnioskodawcy zaspokajającym oczekiwania klienta, który jednocześnie będzie zasadniczym elementem świadczonej usługi, będzie montaż Towarów.

Wynagrodzenie należne Wnioskodawcy będzie przewidywało jedną kwotę wynagrodzenia za usługę montażu Towarów, bez wyszczególnienia na wartość poszczególnych usług pomocniczych i Towarów wykorzystanych do jej prawidłowego świadczenia. Wnioskodawca będzie ponosił odpowiedzialność względem swoich klientów za jakość i terminowość wykonanych usług, tj. za należyte wykonanie umowy zawartej z klientem, zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego. Klientem Wnioskodawcy będzie osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej.

Usługa montażu Towarów będzie wykonywana przez podwykonawcę Wnioskodawcy, który za wykonaną usługę będzie rozliczał się wyłącznie z Wnioskodawcą. Wnioskodawca będzie ponosił odpowiedzialność wobec swojego klienta za jakość i terminowość wykonanej usługi montażu Towarów przez podwykonawcę. Wnioskodawca nie wyklucza, że w niektórych przypadkach nie będzie korzystał z usług podwykonawcy, lecz usługę montażu Towarów będzie wykonywał osobiście, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Usługa montażu Towarów, zakupionych uprzednio przez Wnioskodawcę od dostawcy lub producenta z kraju Unii Europejskiej, będzie realizowana w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów usług (Dz. U. z 2004 r., nr 54, poz. 535, z późn. zm.; dalej: „Ustawa”) czyli w ramach budowy, remontu, modernizacji, przebudowy, termomodernizacji. Obiekty budowlane, w których Wnioskodawca będzie w przyszłości wykonywał usługę montażu Towarów, będą objęte społecznym programem mieszkaniowym.

Ponadto, w piśmie z dnia 3 września 2018 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Zainteresowany wskazał, że:

1. Zgodnie z treścią ww. wniosku z dnia 2 sierpnia 2018 r., elementem dominującym w ramach wykonywanego świadczenia będzie wykonanie usługi montażowej Towarów.
2. Z wymienionych w treści ww. wniosku z dnia 2 sierpnia 2018 r. czynności składających się na usługę kompleksową, którą w przyszłości planuje świadczyć Wnioskodawca, tj.:
   1. pomiar umożliwiający ustalenie powierzchni do pokrycia w lokalu klienta oraz wstępną kalkulację potrzebnych materiałów,
   2. zapewnienie Towarów niezbędnych do wykonania usługi oraz dodatkowych materiałów niezbędnych do montażu Towarów (folie, kleje, wkręty, nici itp.),
   3. transport Towarów do lokalu klienta,
   4. wniesienie Towarów do lokalu klienta,
   5. usługa montażu Towarów w lokalu klienta,
   usługi (czynności) pomocnicze stanowić będą: wykonanie pomiaru, wykonanie wstępnej kalkulacji, transport oraz wniesienie Towarów oraz innych materiałów niezbędnych do wykonania usługi montażu Towarów w lokalu lub budynku należącym do przyszłego klienta Wnioskodawcy. Wymienione usługi pomocnicze (pomiar, wstępna kalkulacja, dostawa i wniesienie Towarów i innych materiałów) nie będą stanowić dla przyszłych klientów Wnioskodawcy celu samego w sobie, lecz będą wyłącznie środkiem niezbędnym dla wykonania na ich rzecz świadczenia zasadniczego – usługi montażu (ich cel zdeterminowany jest przez świadczenie główne).
3. Usługa montażu będzie wykonywana w budynkach mieszkalnych i lokalach mieszkalnych, należących do przyszłych klientów Wnioskodawcy. Obiekty te, zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych, będą oznaczone następującymi symbolami:
   1. 1111 budynki mieszkalne jednorodzinne,
   2. 1121 budynki o dwóch mieszkaniach,
   3. 1122 budynki o trzech i więcej mieszkaniach.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2) w związku z art. 41 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., nr 54, poz. 535, z późn. zm.), preferencyjna stawka podatku VAT w wysokości 8% znajdzie w całości zastosowanie do świadczonej przez Wnioskodawcę kompleksowej usługi montażu paneli winylowych, wykładzin oraz tapet wykonanych z różnych materiałów, zakupionych u dostawców lub producentów w krajach Unii Europejskiej, jako produkt gotowy do zamontowania, w tym także do składających się na usługę montażu usług pomocniczych oraz dostawy materiałów niezbędnych do jej wykonania?

Zdaniem Wnioskodawcy, preferencyjna stawka podatku VAT w wysokości 8%, powinna zostać zastosowana do świadczonej przez Wnioskodawcę kompleksowej usługi montażu paneli winylowych, wykładzin oraz tapet wykonanych z różnych materiałów, zakupionych u dostawców lub producentów, w krajach Unii Europejskiej, jako produkt gotowy do zamontowania, w tym także do składających się na usługę montażu usług pomocniczych oraz dostawy materiałów niezbędnych do jej wykonania.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 Ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast, stosownie do art. 2 pkt 6 Ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 Ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 Ustawy.

Zgodnie z art. 5a Ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5 Ustawy, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy Ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na podstawie art. 41 ust. 1 Ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym, zgodnie z art. 146a pkt 1 Ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże, zarówno w treści Ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

W świetle art. 41 ust. 2 Ustawy, dla towarów usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast, w myśl art. 146a pkt 2 Ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Jak stanowi art. 41 ust. 12 Ustawy, stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 Ustawy, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym – zgodnie z art. 41 ust. 12a Ustawy – rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12b Ustawy, nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

Zgodnie z art. 41 ust. 12c Ustawy, w przypadku budownictwa mieszkaniowego, o powierzchni przekraczającej limity określone w art. 41 ust. 12b Ustawy, stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 Ustawy, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania, tj. do części odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej obiekt do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, w całkowitej powierzchni użytkowej tego obiektu.

Należy zwrócić uwagę również na brzmienie art. 2 pkt 12 Ustawy, zgodnie z którym, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Dla celów podatku VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, ze zm.), która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zgodnie z tą klasyfikacją, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 mieszkalnych jednorodzinnych, 112 o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 – zbiorowego zamieszkania.

Dodatkowo należy wskazać, że zgodnie z przepisami ww. rozporządzenia, budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem. Budynki niemieszkalne są to obiekty budowlane wykorzystywane głównie dla potrzeb niemieszkalnych. Część „mieszkaniowa” budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie, pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania, np. wózkarnie, suszarnie).

Przepisy Ustawy nie definiują pojęć wymienionych w art. 41 ust. 12 Ustawy, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się głównie do rozumienia tych terminów przyjętego w języku potocznym.

W uchwale z dnia 24 czerwca 2013 r., sygn. akt I FPS 2/13, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził że „czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, (...)” zostały wprowadzone do tej ustawy w rozumieniu przyjętym w języku powszechnym.

Zgodnie z art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r., poz. 1409, z późn. zm.) przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

Według Słownika języka polskiego (Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2005, str. 70, kol. 2), przez budowę należy rozumieć m.in. wznoszenie budowli, budowanie (...).

Natomiast „budować” to znaczy wznosić budowle, pomieszczenia, ich części lub zespoły. Pojęcie „modernizacja” – według cytowanego Słownika języka polskiego (str. 474, kol. 2) – oznacza unowocześnienie i usprawnienie czegoś.

Natomiast „przebudowa” – zgodnie z ww. Słownikiem języka polskiego (str. 770, kol. 1) – to zmiana istniejącego stanu czegoś na inny: ulepszenie, poprawienie czegoś.

Budowa, modernizacja, przebudowa podobnie jak w przypadku innych wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy czynności, powinny zatem dotyczyć elementów konstrukcyjnych obiektów lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W znaczeniu słownikowym („Współczesny słownik języka polskiego”, red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o.), „remont” oznacza zespół czynności, w których wyniku przywraca się sprawność, wartość użytkową jakiegoś obiektu, urządzenia, natomiast „montaż” to składanie, łączenie, ustawianie z poszczególnych części maszyn, urządzeń, budowli; zakładanie instalacji.

Z kolei „instalować” oznacza zakładać, montować jakieś urządzenia techniczne.

W związku z przytoczoną definicją stwierdzić należy, że pojęcie „montaż” odnosi się do takiego sposobu działania, w efekcie którego, z niezależnie od siebie istniejących części, powstaje wytwór będący zupełnie nową całością.

Należy także wyjaśnić, iż w przepisach prawa podatkowego brak jest ustawowego określenia pojęcia termomodernizacji obiektu budowlanego. Definicji takiej nie zawiera również ww. ustawa Prawo budowlane.

Natomiast, w art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów (Dz. U. z 2014 r., poz. 712) przez przedsięwzięcie termomodernizacyjne rozumie się przedsięwzięcie, którego przedmiotem jest:

1. ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie zapotrzebowania na energię dostarczaną na potrzeby ogrzewania i podgrzewania wody użytkowej oraz ogrzewania do budynków mieszkalnych, budynków zbiorowego zamieszkania oraz budynków stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego służących do wykonywania przez nie zadań publicznych,
2. ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie strat energii pierwotnej w lokalnych sieciach ciepłowniczych oraz zasilających je lokalnych źródłach ciepła, jeżeli budynki wymienione w lit. a, do których dostarczana jest z tych sieci energia, spełniają wymagania w zakresie oszczędności energii, określone w przepisach prawa budowlanego, lub zostały podjęte działania mające na celu zmniejszenie zużycia energii dostarczanej do tych budynków,
3. wykonanie przyłącza technicznego do scentralizowanego źródła ciepła, w związku z likwidacją lokalnego źródła ciepła, w wyniku czego następuje zmniejszenie kosztów pozyskania ciepła dostarczanego do budynków wymienionych w lit. a,
4. całkowita lub częściowa zamiana źródeł energii na źródła odnawialne lub zastosowanie wysokosprawnej kogeneracji.
   
   

Jak wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, w interpretacji indywidualnej z dnia 21 marca 2016 r. (ILPP2/4512-1-921/15-2/MW): „Co prawda ustawa o wspieraniu termomodernizacji i remontów ma inny kontekst normatywny niż ustawa o podatku od towarów i usług, ale skoro ustawodawca zdefiniował dane pojęcie w systemie prawnym, to nie ma podstaw do tego, aby odrzucać istniejącą definicję i tworzyć nową. Należy więc zaznaczyć, że definiując pojęcie przedsięwzięcia termomodernizacyjnego ustawodawca kierował się wyłącznie skutkiem, jaki ma zostać osiągnięty w wyniku tego przedsięwzięcia; zaniechał nawet przykładowego wymienienia rodzajów prac, jakie mieszczą się w pojęciu tego przedsięwzięcia. Definicja określająca przedsięwzięcie termomodernizacyjne wyłącznie na podstawie celu jaki ma zostać osiągnięty, jest usprawiedliwiona zarówno na gruncie ustawy o wspieraniu termomodernizacji i remontów jak i na gruncie prawa podatkowego”.

Analiza powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że warunkiem zastosowania 8% stawki podatku VAT, na podstawie art. 41 ust. 12 Ustawy, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji budynków. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej 8% stawki podatku VAT. Zastosowanie jednej stawki podatku od towarów usług i opodatkowanie nią zarówno usługi, jak i dostawy materiałów wykorzystywanych do wykonania tej usługi, uwarunkowane jest zakresem, w jakim prowadzona jest działalność gospodarcza oraz przedmiotem umowy zawartej z klientem. Strony w umowach cywilnoprawnych określają, co jest przedmiotem sprzedaży. Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest określona usługa budowlana wówczas nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży, ponieważ obrotem podatnika jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (materiały, robocizna, transport, zużyta energia, narzędzia, itp.).

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, wyliczenie, co składa się na wykonaną usługę, ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny, jednak nie może uzasadniać odrębnego kwalifikowania poszczególnych elementów zawartych w tym wyliczeniu – dla celów podatkowych. Co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być uznawane za odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Jeżeli zatem, dwa lub więcej niż dwa świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one, w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów stosowania przepisów Ustawy. Pojedyncza czynność lub świadczenie traktowane jest zatem jako element świadczenia kompleksowego wówczas, jeżeli cel świadczenia pomocniczego jest zdeterminowany przez świadczenie główne, które nie może zostać wykonane lub wykorzystane bez świadczenia pomocniczego.

W przypadku, gdy w skład świadczonej usługi wchodzą usługi pomocnicze, czyli takie, które nie stanowią dla klienta celu samego w sobie, a są jedynie uzupełnieniem usługi głównej, opodatkowanie całego świadczenia winno nastąpić według stawki obowiązującej dla usługi zasadniczej.

Jak wynika z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej – świadczenie kompleksowe (złożone) to szereg działań podejmowanych przez podatnika na rzecz konsumenta, które z gospodarczego punktu widzenia tworzy jedną całość i z podatkowego punktu widzenia nie powinno być w sposób sztuczny dzielone. Natomiast o tym, czy będziemy mieli do czynienia z dostawą towarów, czy świadczeniem usług powinien przesądzić element, który w ramach danego świadczenia ma charakter dominujący (np. wyroki TSUE: z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94, Faaborg – Gelting Linien; z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise; z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04. Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien, z glosą P. Selera, opubl. Lex/el. 2010).

Tak więc, o świadczeniu złożonym (kompleksowym) można mówić, gdy istnieje funkcjonalny związek pomiędzy poszczególnymi elementami świadczenia na tyle ścisły, by nie można było wydzielić z tego świadczenia jego poszczególnych elementów i potraktować ich jako świadczeń odrębnych. Muszą one stanowić jedną nierozerwalną całość.

Wobec powyższego, Wnioskodawca zajmuje stanowisko, że w przypadku kompleksowej usługi polegającej na montażu wskazanych w opisie sprawy towarów (panele winylowe, tapety, wykładziny) z jednoczesną ich dostawą, świadczonej w ramach budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu przepisów Ustawy, zastosowanie znajdzie stawka podatku VAT w wysokości 8%, zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 Ustawy, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 41 ust. 12b Ustawy.

Wnioskodawca nie będzie wykonywał usług poza bryłą obiektów budownictwa mieszkaniowego. Świadczenie Wnioskodawcy będzie obejmowało elementy składowe takie jak: dostawa oraz usługa montażu tych towarów (wraz z usługami pomocniczymi), z tym jednak zastrzeżeniem, że należne Wnioskodawcy wynagrodzenie będzie przewidywało jedną kwotę za „usługę montażu”: bez wyodrębniania poszczególnych składowych, ponieważ to przedmiotowa „usługa montażu” będzie miała kluczowe znaczenie dla klienta Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, bez wpływu na powyższą ocenę prawną przedstawionego stanu faktycznego sprawy, pozostaje okoliczność, że Wnioskodawca będzie nawiązywać współpracę z podwykonawcami dla świadczenia przedmiotowej usługi montażu oraz, że usługa montażu będzie dotyczyć towarów gotowych zakupionych uprzednio u dostawcy lub producenta z obszaru Unii Europejskiej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z poźn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (…).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy – dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 8%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednakże stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

Na mocy art. 41 ust. 12 ustawy – stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym – zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy – rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Przepis art. 41 ust. 12b ustawy stanowi, że do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

Zgodnie z art. 41 ust. 12c ustawy – w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Według art. 2 pkt 12 ustawy – przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.).

Zgodnie z tym rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 – mieszkalnych jednorodzinnych, 112 – o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 – zbiorowego zamieszkania.

Należy zauważyć, że rodzaje usług wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, których wykonanie w obiektach budowlanych lub ich częściach zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym daje podstawę do stosowania preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług, nie zostały zdefiniowane w tej ustawie. Ustawodawca nie odesłał również w tej materii do stosowania definicji zawartych w innych ustawach, w szczególności w Prawie budowlanym. Dlatego należy przyjąć, że czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy, w tym pojęcie remontu i budowy, zostały wprowadzone do tej ustawy w rozumieniu przyjętym w języku powszechnym.

Według Słownika języka polskiego (Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2005, str. 70, kol. 2), przez budowę należy rozumieć m.in. wznoszenie budowli, budowanie (…). Natomiast „budować” to znaczy wznosić budowle, pomieszczenia, ich części lub zespoły.

„Przebudowa” – zgodnie z ww. Słownikiem języka polskiego (str. 770, kol. 1) – to zmiana istniejącego stanu czegoś na inny; ulepszenie, poprawienie czegoś.

W znaczeniu słownikowym („Współczesny słownik języka polskiego”, red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o.), „remont” oznacza zespół czynności, w których wyniku przywraca się sprawność, wartość użytkową jakiegoś obiektu, urządzenia, natomiast „montaż” to składanie, łączenie, ustawianie z poszczególnych części maszyn, urządzeń, budowli, zakładanie instalacji. Z kolei „instalować” oznacza zakładać, montować jakieś urządzenia techniczne. W związku z przytoczoną definicją stwierdzić należy, że pojęcie „montaż” odnosi się do takiego sposobu działania, w efekcie którego z niezależnie od siebie istniejących części powstaje wytwór będący zupełnie nową całością.

Pojęcie „modernizacja” – według cytowanego Słownika języka polskiego (str. 474, kol. 2) oznacza unowocześnienie i usprawnienie czegoś.

W świetle art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów (Dz. U. z 2018 r., poz. 966), za przedsięwzięcia termomodernizacyjne uznaje się przedsięwzięcia, których przedmiotem jest:

1. ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie zapotrzebowania na energię dostarczaną na potrzeby ogrzewania i podgrzewania wody użytkowej oraz ogrzewania do budynków mieszkalnych, budynków zbiorowego zamieszkania oraz budynków stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego służących do wykonywania przez nie zadań publicznych,
2. ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie strat energii pierwotnej w lokalnych sieciach ciepłowniczych oraz zasilających je lokalnych źródłach ciepła, jeżeli budynki wymienione w lit. a, do których dostarczana jest z tych sieci energia, spełniają wymagania w zakresie oszczędności energii, określone w przepisach prawa budowlanego, lub zostały podjęte działania mające na celu zmniejszenie zużycia energii dostarczanej do tych budynków,
3. wykonanie przyłącza technicznego do scentralizowanego źródła ciepła, w związku z likwidacją lokalnego źródła ciepła, w wyniku czego następuje zmniejszenie kosztów pozyskania ciepła dostarczanego do budynków wymienionych w lit. a,
4. całkowita lub częściowa zamiana źródeł energii na źródła odnawialne lub zastosowanie wysokosprawnej kogeneracji.
   
   

Co prawda, ustawa o wspieraniu termomodernizacji i remontów ma inny kontekst normatywny niż ustawa o podatku od towarów i usług, ale skoro ustawodawca zdefiniował dane pojęcie w systemie prawnym, to nie ma podstaw do tego, aby odrzucać istniejącą definicję i tworzyć nową. Należy więc zaznaczyć, że definiując pojęcie przedsięwzięcia termomodernizacyjnego ustawodawca kierował się wyłącznie skutkiem, jaki ma zostać osiągnięty w wyniku tego przedsięwzięcia; zaniechał nawet przykładowego wymienienia rodzajów prac, jakie mieszczą się w pojęciu tego przedsięwzięcia. Definicja określająca przedsięwzięcie termomodernizacyjne wyłącznie na podstawie celu, jaki ma zostać osiągnięty, jest usprawiedliwiona zarówno na gruncie ustawy o wspieraniu termomodernizacji i remontów, jak i na gruncie prawa podatkowego.

Budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja i przebudowa powinny zatem dotyczyć elementów konstrukcyjnych obiektów lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, aby mogły korzystać z preferencyjnej stawki podatku na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy.

Analiza powołanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, że warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy budynków lub ich części. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie: sprzedaży hurtowej drewna, materiałów budowlanych i wyposażenia sanitarnego (PKD 46.73.Z), sprzedaży hurtowej wyrobów metalowych oraz sprzętu i dodatkowego wyposażenia hydraulicznego i grzejnego (PKD 46.74.Z), produkcji mebli biurowych i sklepowych (PKD 31.01.Z), produkcji pozostałych mebli (PKD 31.09.Z), robót budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków (PKD 41.), instalowania maszyn przemysłowych, sprzętu i wyposażenia (PKD 33.20.Z), zakładania stolarki budowlanej (PKD 43.32.Z), naprawy i konserwacji mebli i wyposażenia domowego (PKD 95.24.Z). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w przyszłości, Wnioskodawca zamierza kupować panele winylowe, wykładziny oraz tapety wykonane z różnych materiałów, u dostawców lub producentów w krajach Unii Europejskiej, jako produkt gotowy do zamontowania. Następnie Wnioskodawca będzie zawierał pisemną umowę ze swoim klientem, której przedmiotem będzie montaż Towarów. Świadczenie Wnioskodawcy będzie obejmowało usługę kompleksową, na którą będą się składały dostawa Towarów oraz montaż tych Towarów. Usługi montażu Towarów będą wykonywane w budynkach mieszkalnych i lokalach mieszkalnych indywidualnych klientów Wnioskodawcy. Wynagrodzenie należne Wnioskodawcy będzie przewidywało jedną kwotę wynagrodzenia za usługę montażu Towarów, bez wyszczególnienia na wartość poszczególnych usług pomocniczych i Towarów wykorzystanych do jej prawidłowego świadczenia. Usługa montażu Towarów będzie wykonywana przez podwykonawcę Wnioskodawcy, który za wykonaną usługę będzie rozliczał się wyłącznie z Wnioskodawcą. Wnioskodawca nie wyklucza, że w niektórych przypadkach nie będzie korzystał z usług podwykonawcy, lecz usługę montażu Towarów będzie wykonywał osobiście, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Usługa montażu Towarów, zakupionych uprzednio przez Wnioskodawcę od dostawcy lub producenta z kraju Unii Europejskiej, będzie realizowana w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów usług, czyli w ramach budowy, remontu, modernizacji, przebudowy, termomodernizacji. Obiekty budowlane, w których Wnioskodawca będzie w przyszłości wykonywał usługę montażu Towarów, będą objęte społecznym programem mieszkaniowym. Elementem dominującym w ramach wykonywanego świadczenia będzie wykonanie usługi montażowej Towarów. Z wymienionych czynności składających się na usługę kompleksową, którą w przyszłości planuje świadczyć Wnioskodawca, tj.:

1. pomiar umożliwiający ustalenie powierzchni do pokrycia w lokalu klienta oraz wstępną kalkulację potrzebnych materiałów,
2. zapewnienie Towarów niezbędnych do wykonania usługi oraz dodatkowych materiałów niezbędnych do montażu Towarów (folie, kleje, wkręty, nici itp.),
3. transport Towarów do lokalu klienta,
4. wniesienie Towarów do lokalu klienta,
5. usługa montażu Towarów w lokalu klienta,

usługi (czynności) pomocnicze stanowić będą: wykonanie pomiaru, wykonanie wstępnej kalkulacji, transport oraz wniesienie Towarów oraz innych materiałów niezbędnych do wykonania usługi montażu Towarów w lokalu lub budynku należącym do przyszłego klienta Wnioskodawcy. Wymienione usługi pomocnicze (pomiar, wstępna kalkulacja, dostawa i wniesienie Towarów i innych materiałów) nie będą stanowić dla przyszłych klientów Wnioskodawcy celu samego w sobie, lecz będą wyłącznie środkiem niezbędnym dla wykonania na ich rzecz świadczenia zasadniczego – usługi montażu (ich cel zdeterminowany jest przez świadczenie główne). Usługa montażu będzie wykonywana w budynkach mieszkalnych i lokalach mieszkalnych, należących do przyszłych klientów Wnioskodawcy. Obiekty te, zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych, będą oznaczone następującymi symbolami:

1. 1111 budynki mieszkalne jednorodzinne,
2. 1121 budynki o dwóch mieszkaniach,
3. 1122 budynki o trzech i więcej mieszkaniach.
   
   

W analizowanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2) w związku z art. 41 ust. 12 ustawy, preferencyjna stawka podatku VAT w wysokości 8% znajdzie w całości zastosowanie do świadczonej przez Wnioskodawcę kompleksowej usługi montażu paneli winylowych, wykładzin oraz tapet wykonanych z różnych materiałów, zakupionych u dostawców lub producentów w krajach Unii Europejskiej, jako produkt gotowy do zamontowania, w tym także do składających się na usługę montażu usług pomocniczych oraz dostawy materiałów niezbędnych do jej wykonania.

Należy zauważyć, że przy ustaleniu właściwej stawki podatku decydujące znaczenie ma ustalenie, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów czy świadczy usługę, oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

W sytuacji, gdy mamy do czynienia ze świadczeniem złożonym – świadczeniem dwóch lub więcej czynności, tak ściśle ze sobą powiązanych, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jedno świadczenie do celów stosowania podatku VAT. Zdarzenie to należy traktować jako jednolite świadczenie, w którym kilka elementów należy uznać za konstytutywne do świadczenia głównego. Zatem należy ustalić charakter świadczonej czynności, a tym samym zidentyfikować dominujące składniki danego świadczenia.

Strony w umowach cywilnoprawnych określają, co jest przedmiotem sprzedaży. Przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma określenie, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dostarcza towar czy świadczy usługę, czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, oraz czy budynek mieszkalny zaliczony jest do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest usługa remontowa, budowlana, budowlano-montażowa, wówczas nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży, ponieważ obrotem podatnika jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (materiały, robocizna, transport, zużyta energia, narzędzia itp.). Wyliczenie, co składa się na wykonaną usługę ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny, jednak nie może uzasadniać odrębnego kwalifikowania poszczególnych elementów zawartych w tym wyliczeniu (dla celów podatkowych).

Świadczenie kompleksowe (złożone), to zgodnie z orzecznictwem TSUE szereg działań podejmowanych przez podatnika na rzecz konsumenta, które z gospodarczego punktu widzenia tworzy jedną całość i z podatkowego punktu widzenia nie powinno być w sposób sztuczny dzielone.

Natomiast o tym, czy będziemy mieli do czynienia z dostawą towarów, czy świadczeniem usług, powinien przesądzić element, który w ramach danego świadczenia ma charakter dominujący (zob. np. wyroki TSUE: z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94, Faaborg – Gelting Linien; z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise; z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien, z glosą P. Selera, opubl. Lex/el. 2010). Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, zaś pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny, wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Natomiast w przypadku, gdy istotą transakcji będą inne czynności, to mimo, że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

Wobec powyższego, jeżeli przedmiotem sprzedaży ma być konkretna usługa, nie powinno się wyodrębniać poszczególnych elementów, które złożyły się na tę usługę i opodatkować ich osobno, ponieważ usługodawca sprzedaje określoną usługę, a nie elementy (koszty).

Z okoliczności sprawy wynika, że usługi świadczone przez Wnioskodawcę stanowić będą kompleksową usługę montażu, wykonywaną w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym zgodnie z art. 41 ust. 12, polegającą na remoncie, modernizacji, termomodernizacji budynków, w których są wykonywane.

Z treści wniosku wynika bowiem, że montaż wszystkich wymienionych produktów odbywać się będzie w budynkach mieszkalnych i lokalach mieszkalnych indywidualnych klientów Wnioskodawcy, objętych społecznym programem mieszkaniowym. Ponadto, elementem dominującym w ramach wykonywanego świadczenia będzie wykonanie usługi montażowej opisanych Towarów.

Jak wskazał Wnioskodawca opisane we wniosku usługi (czynności) pomocnicze (pomiar, wstępna kalkulacja, transport oraz wniesienie Towarów i innych materiałów) nie będą stanowić dla przyszłych klientów Wnioskodawcy celu samego w sobie, lecz będą wyłącznie środkiem niezbędnym dla wykonania na ich rzecz świadczenia zasadniczego – usługi montażu (ich cel zdeterminowany jest przez świadczenie główne).

Biorąc pod uwagę powyższe regulacje oraz opis sprawy należy stwierdzić, że przedstawione przez Wnioskodawcę czynności polegające na dostawie i montażu paneli winylowych, wykładzin oraz tapet, należy uznać za kompleksową usługę, przedmiotem której będzie ich montaż, a nie dostawa poszczególnych materiałów budowlanych.

Natomiast w odniesieniu do zastosowania preferencyjnej stawki podatku należy wskazać, że skoro usługi, których dotyczy zapytanie, Wnioskodawca będzie wykonywał w budynkach oraz lokalach mieszkalnych objętych społecznym programem mieszkaniowym, a ponadto Wnioskodawca świadczyć będzie te usługi w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, to podlegać one będą opodatkowaniu preferencyjną stawką podatku w wysokości 8%, zgodnie z art. 41 ust. 2 i ust. 12 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy.

Zatem, udzielając odpowiedzi na zadane we wniosku pytanie należy stwierdzić, że sprzedaż kompleksowej usługi montażu paneli winylowych, wykładzin oraz tapet, wykonanych z różnych materiałów, zakupionych u dostawców lub producentów w krajach Unii Europejskiej, jako produkt gotowy do zamontowania, w tym także składających się na usługę montażu usług pomocniczych oraz dostawy materiałów niezbędnych do jej wykonania, dotyczącej obiektu zaliczanego do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, będzie opodatkowana stawką podatku w wysokości 8%, o której mowa w art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.