2018.10.01 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.601.2018.1.WN
z 1 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 31 lipca 2018 r. (data wpływu 1 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy Spółka, działając jako podwykonawca, w zakresie usług świadczonych sklasyfikowanych w grupowaniu PKWiU 43.99.50.0 jest zobowiązana do zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 sierpnia 2018 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy Spółka, działając jako podwykonawca, w zakresie usług świadczonych sklasyfikowanych w grupowaniu PKWiU 43.99.50.0, jest zobowiązana do zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka jest podmiotem działającym w branży energetycznej. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka świadczy specjalistyczne usługi w zakresie prac montażowych, spawalniczych oraz remontowych. Wykonywane prace obejmują nośne konstrukcje stalowe oraz urządzenia energetyczne stosowane w elektrowniach i elektrociepłowniach, a także rurociągi technologiczne oraz instalacje energetyczne.

Spółka jest czynnym podatnikiem VAT.

W branży energetycznej, w której działa Spółka, roboty wykonywane w elektrowniach i elektrociepłowniach są prowadzone przez dwa rodzaje podmiotów: (i) pierwsza grupa podmiotów to firmy budowlane, które wznoszą konstrukcje stalowe wraz z budynkami w których mieszczą się urządzenia energetyczne, (ii) druga grupa podmiotów to firmy specjalistyczne, które instalują urządzenia energetyczne. Spółka świadczy usługi montażowo-spawalnicze zarówno jednej, jak i drugiej grupie podmiotów, wykonując zarówno roboty budowlane, jak i roboty instalacyjne maszyn i urządzeń energetycznych.

Spółka w ramach swojej działalności wykonuje zarówno prace, które w świetle przepisów ustawy o VAT nie stanowią robót budowlanych (wskazanych w Załączniku nr 14 do ustawy o VAT) i nie podlegają mechanizmowi odwrotnego obciążenia (zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT) jak i prace, które stanowią roboty budowlane wskazane w Załączniku nr 14 do ustawy o VAT, objęte mechanizmem odwrotnego obciążenia (zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 oraz ust. 1h ustawy o VAT).

Do pierwszej grupy należą prace instalacyjne maszyn i urządzeń, które są przez Spółkę klasyfikowane do odpowiednich grupowań z działu 33 PKWiU 2015, tj. Usługi naprawy, konserwacji i instalowania maszyn i urządzeń, np.: 33.20 Usługi instalowania maszyn przemysłowych, sprzętu i wyposażenia lub 33.11 Usługi naprawy i konserwacji metalowych wyrobów gotowych, lub do jednego z grupowań działu 25 PKWiU 2015, tj. Wyroby metalowe gotowe, z wyłączeniem maszyn i urządzeń np. 25.11 Konstrukcje metalowe i ich części. Powyższe usługi nie zostały wymienione w Załączniku nr 14 do ustawy o VAT i nie są objęte niniejszym wnioskiem.

Druga grupa prac wykonywanych przez Spółkę obejmuje roboty montażowe i spawalnicze związane ze wznoszeniem nośnych konstrukcji stalowych kotła energetycznego oraz prace związane z wymianą poszczególnych elementów konstrukcji (roboty budowlane). Przedmiotem niniejszego wniosku objęte są wyłącznie usługi wskazane w Załączniku nr 14 do ustawy o VAT, tj. roboty budowlane.

Zakres wykonywanych przez Spółkę robót budowlanych obejmuje w szczególności:

usługi montażu i spawania elementów konstrukcji kotła energetycznego,
usługi spawalniczo-monterskie elementów - konstrukcji stalowych kotła energetycznego,
usługi montażu elementów konstrukcji stalowych kotła energetycznego,
usługi spawalniczo-monterskie związane z instalowaniem lub naprawą stalowych konstrukcji wsporczych, będących częścią budowlaną kotła energetycznego,
usługi spawalniczo-monterskie przy przeglądzie i wymianie elementów konstrukcji stalowych kotła energetycznego.

Zakres prac przedstawionych powyżej oraz użyte nazewnictwo są tożsame z opisem stosowanym przez Spółkę i jej kontrahentów na zamówieniach, na podstawie których realizowane są zlecenia w zakresie robót budowlanych.

W celu zobrazowania przedmiotu usług świadczonych przez Spółkę, poniżej przedstawiony został ramowy kontekst projektów oraz okoliczności towarzyszących ich wykonaniu.

Zgodnie z wymogami ustanowionymi na gruncie prawa budowlanego, przed rozpoczęciem prac związanych ze wzniesieniem konstrukcji nośnej kotła energetycznego, konieczne jest uzyskanie pozwolenia na budowę (zgodnie z art. 28 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, tj. Dz.U. z 2017 r.. poz. 1332; dalej: PB) oraz złożenia stosownych dokumentów (zgodnie z art. 33 PB). Po uzyskaniu pozwolenia jest możliwe rozpoczęcie prac polegających na wzniesieniu konstrukcji, która może stanowić: (i) część budynku lub (ii) część budowlaną urządzenia technicznego (budowlę).

W pierwszym przypadku, po wzniesieniu stalowej konstrukcji kotła energetycznego, a następnie zamontowaniu na niej paneli ściennych oraz dachu, konstrukcja staje się budynkiem (określonym w art. 3 pkt 2 PB).

Drugi przypadek obejmuje sytuacje, w których stalowa konstrukcja nośna kotła energetycznego jest częścią budowlaną urządzenia technicznego, tj. budowlą (zgodnie z art. 3 pkt 3 PB, budowlę należy rozumieć w szczególności części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową).

W związku z tym. że wykonywane przez Spółkę czynności dotyczą obiektu budowlanego, w rozumieniu ustawy PB (tj. budynku albo budowli), prace te spełniają definicję robót budowlanych wskazanych w art. 2 pkt 7 tej ustawy.

Budowlany charakter świadczonych usług obrazuje także opis wyglądu konstrukcji nośnej kotła energetycznego, na której wykonywane są usługi świadczone przez Spółkę. Dodatkowo, o tym charakterze świadczy rodzaj materiałów użytych do jego wzniesienia.

Stalowa konstrukcja nośna kotła energetycznego wyglądem przypomina szkielet budynku, który składa się z słupów oraz rygli nośnych, przez co stanowi integralną część budynku kotłowni. Słupy są zakotwione (osadzone) w fundamentach budynku oraz stanowią element nośny ścian oraz dachu kotłowni i przenoszą obciążenia od rygla, na którym wisi kocioł energetyczny. Rygiel jest jednocześnie elementem układu słupowo-ryglowego budynku kotłowni.

W przypadku konstrukcji kotłów energetycznych, materiał z których wykonana jest konstrukcja, determinuje ich charakter i przeznaczenie. Materiały używane do wznoszenia stalowych konstrukcji nośnych kotła energetycznego (m.in. stal) posiadają odpowiednie parametry techniczne, które pozwalają na ich trwałe wbudowanie w obiekt, a których właściwości (takie jak trwałość i wytrzymałość) wpływają na właściwości użytkowe obiektu, w którym konstrukcje są montowane. Jednocześnie, materiały użyte do wzniesienia konstrukcji są wyrobami budowlanymi, w rozumieniu art. 2 pkt 1 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 305/2011 z 9 maja 2011 r. ustanawiającego zharmonizowane warunki wprowadzania do obrotu wyrobów budowlanych i uchylające dyrektywę Rady 89/106, tj. przez wyroby budowlane należy rozumieć każdy wyrób lub zestaw wyprodukowany i wprowadzony do obrotu w celu trwałego wbudowania w obiektach budowlanych lub ich częściach, którego właściwości wpływają na właściwości użytkowe obiektów budowlanych w stosunku do podstawowych wymagań dotyczących obiektów budowlanych.

Tym samym, stalowa konstrukcja nośna kotła energetycznego jest elementem konstrukcyjnym kotłowni, która jest budynkiem, lub budowlą (częścią budowlaną urządzenia technicznego - kotła) w rozumieniu przepisów PB.

Ponadto, z uwagi na fakt, że stalowa konstrukcja nośna kotła energetycznego została wzniesiona przy użyciu wyrobów budowlanych, usługi wykonywane przez Spółkę (usługi spawalniczo-montażowe) będą stanowiły roboty budowlane wymienione w poz. 45 Załącznika nr 14 do ustawy o VAT (dalej: roboty budowlane), jako roboty związane ze wznoszeniem konstrukcji stalowych.

Zgodnie z powyższym, usługi świadczone przez Spółkę zostały sklasyfikowane do pozycji PKWiU 2015 (usługi te były klasyfikowane w analogicznym grupowaniu PKWiU 2008):

43.99.50.0 - Roboty związane ze wznoszeniem konstrukcji stalowych

W stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym objętym niniejszym wnioskiem. Spółka świadczy usługi wymienione w poz. 45 Załącznika nr 14 do ustawy o VAT, jako podwykonawca w rozumieniu art. 17 ust. 1h ustawy o VAT, na rzecz podatników VAT, zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni [dalej: kontrahenci],

Wykonanie powyższych świadczeń, świadczonych jako podwykonawca, Spółka dokumentuje fakturami VAT wystawianymi na rzecz kontrahentów Spółki będących czynnymi podatnikami VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy zgodnie ze schematem przedstawionym w opisie stanu faktycznego, Spółka, działając jako podwykonawca, w zakresie usług świadczonych sklasyfikowanych w grupowaniu PKWiU 2015 43.99.50.0, jest zobowiązana do zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia?
Czy zgodnie ze schematem przedstawionym w opisie zdarzenia przyszłego, Spółka, działając jako podwykonawca, w zakresie usług sklasyfikowanych w grupowaniu PKWiU 2015 43.99.50.0, będzie zobowiązana do zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem Spółki, zarówno w sytuacji objętej pytaniami nr 1, jak i 2, Spółka jest i będzie zobowiązana do zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania 1 i 2

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT. Czynności wykonywane przez Spółkę, tj. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, podlegają opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. W ramach świadczeń wykonywanych na rzecz kontrahentów, wykonywane jest odpłatne świadczenie usług wskazanych w Załączniku nr 14 ustawy o VAT (tzw. „roboty budowlane”).

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w Załączniku nr 14 do ustawy o VAT, jeżeli łącznie spełnione zostaną następujące warunki:

usługodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług,
usługobiorcą jest czynny podatnik podatku od towarów i usług.

Jednocześnie, zgodnie z art. 17 ust. 1h, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 Załącznika nr 14 do ustawy o VAT przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Spółka oraz jej kontrahenci są zarejestrowanymi, czynnymi podatnikami VAT, a rola Spółki określona w ramach wykonywanego zlecenia pozwala na ustalenie jej statusu jako podwykonawcy.

Zgodnie z art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności opodatkowanych, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze powołują symbole statystyczne.

Ponadto, zgodnie z § 3 pkt 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dn. 23 października 2015 r. w sprawne Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU). Jednocześnie, zgodnie z Załącznikiem do Rozporządzenia, z dn. 4 września 2015 r. obecnie zastosowanie znajduje klasyfikacja przedstawiona w tym załączniku, tj. Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU 2015).

Usługi montażowo-spawalnicze będące przedmiotem wniosku są klasyfikowane do pozycji PKWIU 2015: 43.99.50.0 Roboty związane ze wznoszeniem konstrukcji stalowych (Załącznik nr 14 ustawy o VAT, poz. 45). W konsekwencji, opisywane usługi powinny podlegać mechanizmowi odwrotnego obciążenia (zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 17 ust. 2 ustawy o VAT).

Klasyfikacja PKWIU 2015: 43.99.50.0 Roboty związane ze wznoszeniem konstrukcji znajduje potwierdzenie m.in. w:

Zasadach Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) (dalej: ZM), W pkt 5.3.4 ZM stwierdzono, że „instalowanie sprzętu, który stanowi integralną część budynku lub podobnych konstrukcji, (...) sklasyfikowane jest w odpowiednich podklasach sekcji F Budownictwo ”.
Wyjaśnieniach do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015). Pozycja ta obejmuje m.in. specjalistyczne roboty związane ze wznoszeniem szkieletów stalowych oraz roboty spawalnicze związane ze wznoszeniem konstrukcji stalowych.
Klasyfikacji rodzajów działalności gospodarczych (PKD 2007), zgodnie z którą dział 43 PKD obejmuje m.in. montaż konstrukcji stalowych, o ile pojedyncze elementy konstrukcji nie zostały wykonane przez tę samą jednostkę, która zajmuje się ich montażem. Klasa 43.99.Z obejmuje działalność budowlaną w zakresie montażu elementów stalowych, a także wznoszenie konstrukcji takich jak: kominy i piece.
uznaniu usług za roboty budowlane zdefiniowane w art. 3 pkt 7 PB. Zgodnie z tym przepisem, przez roboty budowlane należy rozumieć „budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego”. Analizowane prace są wykonywane na obiekcie budowlanym, tj. w zależności od konkretnego przypadku, w budynku (czyli jednej z kategorii obiektów budowlanych) albo w stosunku do budowli (w tym przypadku jest nim fundament, który jest częścią budowlaną urządzenia technicznego albo fundamentem pod maszyną lub urządzeniem). Stanowisko to potwierdzają także sądy administracyjne, np. wyrok NSA z dnia 24 lutego 2017 r., sygn. akt 11 FSK 134/15, zgodnie z którym fundament pod maszyny uznaje się za budowlę: „Z tego względu za budowlę uznaje fundamenty pod maszyny, a maszyn, dla których ten fundament został wykonany - już za budowlę nie uważa, choć przecież sam fundament, bez posadowienia na nim maszyny, nie będzie pozwalał przedsiębiorcy na prowadzenie produkcji.”
wykorzystaniu w trakcie prac wyrobów budowlanych. Zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 305/2011 z 9 maja 2011 r. ustanawiającego zharmonizowane warunki wprowadzania do obrotu wyrobów budowlanych i uchylające dyrektywę Rady 89/106, poprzez wyroby budowlane należy rozumieć każdy wyrób lub zestaw wyprodukowany i wprowadzony do obrotu w celu trwałego wbudowania w obiektach budowlanych lub ich częściach, którego właściwości wpływają na właściwości użytkowe obiektów budowlanych w stosunku do podstawowych wymagań dotyczących obiektów budowlanych (art. 2 pkt 1). Przywołana definicja oznacza, że wyrobem budowlanym jest wszystko to, z czego można wznieść obiekty budowlane i które nadają im ich charakter. Użycie wyrobów budowlanych determinuje więc charakter obiektu budowlanego oraz rodzaj prac na nim wykonywanych (czyli roboty budowlane).
wymogu uzyskania pozwolenia na budowę, zgodnie z art. 28 ust. 1 PB.

W związku z powyższym, w przypadku wykonywania przez Spółkę usług montażowo- spawalniczych klasyfikowanych do pozycji PKWIU 2015: 43.99.50.0 Roboty związane ze wznoszeniem konstrukcji stalowych (wskazanych w Załączniku nr 14 ustawy o VAT, w poz. 45), Spółka powinna zastosować mechanizm odwrotnego obciążenia (art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 17 ust. 2 ustawy o VAT).

W świetle powyższego, Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego we wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie Organ podkreśla, że niniejsza interpretacja indywidualna nie rozstrzyga poprawności klasyfikacji realizowanego świadczenia do grupowania PKWiU. Wskazać bowiem należy, że analiza prawidłowości dokonanej klasyfikacji realizowanego świadczenia do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.). Tut. Organ nie jest uprawniony do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości przyporządkowania formalnego towarów i usług do grupowania klasyfikacyjnego. W związku z powyższym niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane w złożonym wniosku.

Należy wskazać, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem realizowanych świadczeń.

Ponieważ stosownie do pkt 1 Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika z tego, że to właśnie m.in. producent, bądź usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu, czy usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania lub przeznaczenia wyrobu, bądź zakresu świadczonych usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Należy wskazać, że na potrzeby podatku od towarów i usług stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. (Dz.U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

W myśl art. 7 ww. ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel /…/.

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 /…/.

Jednocześnie, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika. Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wskazuje, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego (art. 17 ust. 2 ustawy).

Stosownie do art. 17 ust. 1h ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Ww. załącznik nr 14 do ustawy zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług budowlanych identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), podlegających mechanizmowi odwróconego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Zatem art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa budowlana lub budowlano-montażowa, wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy w poz. 2-48, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Przy czym, zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy, mechanizm ten ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Jednocześnie zauważyć należy, że przy każdej z usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, podano również symbol klasyfikacji statystycznej PKWiU, co wskazuje, że tylko konkretne usługi sklasyfikowane pod danym symbolem, wymagają rozliczania podatku na zasadzie odwróconego obciążenia.

W świetle powyższego nabywca usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, świadczonych przez podwykonawcę, staje się odpowiedzialny za rozliczenia podatku VAT od tych usług.

Natomiast transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług budowlanych, realizowane przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) na rzecz inwestora, podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę (generalnego wykonawcę), zaś inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

Wskazać w tym miejscu należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „podwykonawca”, w związku z tym dla prawidłowego rozumienia tego terminu należy posłużyć się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego: „podwykonawca – to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy”.

Pojęcie to wprowadza zatem na grunt analizowanych przepisów następujące podmioty:

podwykonawcę – jako zleceniobiorcę wykonującego podzleconą pracę,
głównego wykonawcę – jako podmiot podzlecający podwykonawcy wykonanie częściowe lub całościowe danej inwestycji oraz
inwestora – jako podmiot zlecający na rzecz głównego wykonawcy wykonanie danej inwestycji.

W konsekwencji należy stwierdzić, że powyższe uregulowania prawne dowodzą, że aby zaistniał mechanizm odwrotnego obciążenia dla transakcji w zakresie usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, to ich przedmiotem muszą być wyłącznie usługi budowlane, które są wykonywane w następującej relacji: podwykonawca – główny wykonawca.

W związku z powyżej przedstawionym schematem podmiotów występujących przy świadczeniu usługi budowlanej, należy wskazać, że podwykonawca to dalszy wykonawca prac (częściowych lub całościowych) w ramach zleconej przez inwestora na rzecz głównego wykonawcy inwestycji. A zatem podwykonawca jest podatnikiem działającym na zlecenie głównego wykonawcy.

Powyższe założenia prowadzą do następujących uogólnień:

nie są usługami świadczonymi przez podwykonawców usługi budowlane świadczone bezpośrednio na rzecz inwestorów, gdyż są one świadczone bezpośrednio na rzecz zleceniodawcy usług (a nie wykonawcy);
podobnie jest z usługami budowlanymi świadczonymi na rzecz deweloperów budujących nieruchomości na sprzedaż, gdzie deweloper zleca wykonanie przedmiotowych usług np. generalnemu wykonawcy (który nie jest podwykonawcą, lecz wykonawcą).

Natomiast każde dalsze podzlecenie usługi przez generalnego wykonawcę kolejnym usługodawcom jest już podzleceniem i usługi te będą już rozliczone zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia.

Podsumowując przywołane wyżej regulacje należy stwierdzić, że mechanizm odwróconego obciążenia ma zastosowanie przy rozliczaniu podatku z tytułu świadczenia usług budowlanych wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy (poz. 2-48), objętych wskazanymi w tym załączniku symbolami PKWiU, przez podwykonawcę. Podwykonawcą będzie każdy podmiot będący usługodawcą, który nie jest generalnym wykonawcą w ramach danej inwestycji budowlanej, przyjmującym zlecenie wykonania tej inwestycji bezpośrednio od inwestora.

Fakt zgłoszenia, lub nie, głównemu inwestorowi powierzenia prac podwykonawcy, pozostaje bez wpływu na posiadanie statusu podwykonawcy w rozumieniu ustawy o VAT. Status podwykonawcy wynika bowiem bezpośrednio z zawartych umów, a w przypadku ich braku – świadczą o tym statusie okoliczności i charakter wykonywanych usług.

Zatem, rozliczanie podatku na zasadzie mechanizmu odwróconego obciążenia ma zastosowanie jeśli spełnione są następujące warunki:

usługodawca i usługobiorca są podatnikami VAT czynnymi,
usługodawca jest podwykonawcą usługobiorcy,
świadczenie dotyczy usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy (poz. 2-48), objętych wskazanymi tam symbolami PKWiU.

Powołane regulacje ustawy wprowadzają mechanizm polegający na przeniesieniu obowiązku rozliczania podatku od towarów i usług na podatnika, na rzecz którego wykonana została ściśle określona usługa.

Przy dalszych „podzleceniach” przyjąć należy podejście, zgodnie z którym podwykonawca zlecający jest – w stosunku do swojego podwykonawcy – głównym wykonawcą swojego zakresu prac.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentująca sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT, w przypadku dostawy towarów i wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi, faktura powinna zawierać wyrazy „odwrotne obciążenie”.

Z kolei zgodnie z art. 106e ust. 4 pkt 1 ustawy, w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8, jest nabywca towaru lub usługobiorca, faktura nie zawiera – danych określonych w ust. 1 pkt 12-14.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Spółka jest podmiotem działającym w branży energetycznej. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka świadczy specjalistyczne usługi w zakresie prac montażowych, spawalniczych oraz remontowych. Wykonywane prace obejmują nośne konstrukcje stalowe oraz urządzenia energetyczne stosowane w elektrowniach i elektrociepłowniach, a także rurociągi technologiczne oraz instalacje energetyczne. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT.

W stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym objętym niniejszym wnioskiem, Spółka świadczy usługi wymienione w poz. 45 Załącznika nr 14 do ustawy o VAT, jako podwykonawca w rozumieniu art. 17 ust. 1h ustawy o VAT, na rzecz podatników VAT, zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni.

Zakres wykonywanych przez Spółkę robót budowlanych obejmuje w szczególności:

usługi montażu i spawania elementów konstrukcji kotła energetycznego,
usługi spawalniczo-monterskie elementów- konstrukcji stalowych kotła energetycznego,
usługi montażu elementów konstrukcji stalowych kotła energetycznego,
usługi spawalniczo-monterskie związane z instalowaniem lub naprawą stalowych konstrukcji wsporczych, będących częścią budowlaną kotła energetycznego,
usługi spawalniczo-monterskie przy przeglądzie i wymianie elementów konstrukcji stalowych kotła energetycznego.

Usługi świadczone przez Spółkę zostały sklasyfikowane do pozycji PKWiU 2015 (usługi te były klasyfikowane w analogicznym grupowaniu PKWiU 2008):

43.99.50.0 - Roboty związane ze wznoszeniem konstrukcji stalowych

Wykonanie powyższych świadczeń, świadczonych jako podwykonawca, Spółka dokumentuje fakturami VAT wystawianymi na rzecz kontrahentów Spółki będących czynnymi podatnikami VAT.

Na tle tak przedstawionego opisu stanu faktycznego Wnioskodawca ma wątpliwości czy Spółka, działając jako podwykonawca, w zakresie usług świadczonych sklasyfikowanych w grupowaniu PKWiU 2008 43.99.50.0, jest zobowiązana do zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy, należy stwierdzić, że skoro zarówno w odniesieniu do stanu faktycznego jak i do zdarzenia przyszłego:

Wnioskodawca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9;
nabywcy usług są/będą podatnikami, o których mowa w art. 15, zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni;
przedmiotem świadczenia jest/będzie usługa mieszcząca się w grupowaniu PKWiU (2008 r.) 43.99.50.0, wskazana w załączniku nr 14 do ustawy o VAT;
usługa ta świadczona jest przez Wnioskodawcę będącego podwykonawcą,

to w odniesieniu do świadczonych usług zastosowanie będzie mieć mechanizm odwrotnego obciążenia, zgodnie z brzmieniem art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy o VAT.

W konsekwencji, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 17 ust. 1h ustawy o VAT Wnioskodawca świadcząc jako podwykonawca usługi budowlane wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, będzie zobowiązany do wystawienia faktur bez podatku VAT, tj. z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia, jako podwykonawca robót budowlanych. Faktura powinna zawierać wyrazy „odwrotne obciążenie”. Natomiast w świetle obowiązujących przepisów należy uznać, że obowiązek rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu wykonanych usług budowlanych przez Wnioskodawcę jako podwykonawcę będzie ciążył na nabywcy tych usług.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 z późn zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin