Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.338.2017.2.KSM
z 5 stycznia 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2017 r. (data wpływu 10 listopada 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 listopada 2017 r. (data wpływu 30 listopada 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2017 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 i art. 14f § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 21 listopada 2017 r., nr 0113-KDIPT3.4011.338.2017.1.KSM, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 21 listopada 2017 r. (data doręczenia 24 listopada 2017 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 27 listopada 2017 r. (data wpływu 30 listopada 2017 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 29 listopada 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Przychody osiągane ze stosunku pracy rozlicza przed organem podatkowym na PIT-37. Wnioskodawczyni za 2016 r. skorzystała z ulgi na dwoje dzieci w PIT-37. Takie rozliczenie do Urzędu Skarbowego zostało złożone w ustawowym terminie. Były mąż również skorzystał z ulgi na jedno dziecko za 2016 r. W grudniu 2015 r. wraz z dwójką dzieci Wnioskodawczyni wyprowadziła się z mieszkania, w którym pozostał wtedy jeszcze mąż (rozwód odbył się w marcu 2016 r.). Od momentu wyprowadzki pomimo wielu próśb Wnioskodawczyni nie otrzymywała żadnej pomocy na potrzeby związane z utrzymaniem dwóch synów. Sama musiała sobie radzić z opłatami związanymi z wynajmem mieszkania, zakupem niezbędnych rzeczy jak ubrania, obuwie, żywność czy przybory szkolne dla dzieci. Były mąż nie pomagał i nadal nie pomaga finansowo. Również nie ma z dziećmi kontaktu mimo, że Wnioskodawczyni prosiła go o to wielokrotnie. Dzieci potrzebowały i potrzebują pomocy. Młodszy syn pod koniec stycznia miał nerwicę w związku z czym wymagał pomocy neurologa. Wizyty były prywatne. Byłego męża to nie interesowało i Wnioskodawczyni sama musiała pokrywać koszty specjalisty. Były mąż nawet nie zapytał się o dzieci, co u nich słychać, jak się czują. Dzieci nie miały jakiejkolwiek pomocy ze strony ojca, ani kontaktu ani wsparcia finansowego. Są również opłaty na obiady w szkole, wycieczki czy opłaty związane z grą synów w piłkę nożną. Wnioskodawczyni podała, że nie otrzymała żadnej pomocy mimo wielu próśb. Sama musiała starać się, aby zapewnić synom najpotrzebniejsze ubrania czy leczenie. W marcu 2016 r. odbyła się sprawa rozwodowa, na której sąd przyznał opiekę nad dziećmi i alimenty w wysokości 550 zł na M… i 500 zł na D…. Wnioskodawczyni nadmienia, że od momentu wyprowadzki od męża nie miała żadnej pomocy, dopiero od kwietnia 2016 r. otrzymuje alimenty. Od momentu wyprowadzki, ojciec dzieci nie wykazuje nadal żadnego zainteresowania dziećmi (poza wykonaniem przelewu za alimenty). Wnioskodawczyni prosiła, by zainteresował się dziećmi, ale prośby są bezskuteczne. Synowie nie odwiedzali ojca, nie spędzali z nim czasu i ojciec nadal nie wie co się z dziećmi dzieje. Nawet nie zadzwonił zapytać o stan ich zdrowia. W wakacje 2016 r. Wnioskodawczyni sama musiała organizować opiekę dla nich w czym pomogła Jej najbliższa rodzina. Sama wozi i odbiera dzieci z treningów, ze szkoły, czy od lekarzy. Niestety jest przekonana, że ta sytuacja się nie zmieni bo na dzień wypełnienia wniosku ojciec dzieci się nimi nie interesuje. W związku z brakiem jakiegokolwiek zainteresowania dziećmi i pomocy w ich wychowaniu Wnioskodawczyni skorzystała z ulgi na dwoje dzieci ponieważ ich ojciec nie uczestniczył przez cały ten okres, w ich wychowaniu, opiece. Pieniądze, które Wnioskodawczyni otrzymała z ulgi na dwójkę dzieci przeznaczyła na zakup odzieży i pobyt na obozie piłkarskim dla syna. Oddanie połowy ulgi na dzieci lub jej nawet minimalnej części skrzywdziło by dzieci.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 27 listopada 2017 r. Wnioskodawczyni wskazała, że wniosek dotyczy roku podatkowego 2016. W ww. okresie w stosunku do Wnioskodawczyni i Jej dzieci nie miały zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Dzieci Wnioskodawczyni urodziły się: M…. 29 sierpnia 2002 r. (15 lat) i D….13 maja 2004 r. (13 lat). Dzieci się niepełnoletnie i nie osiągnęły dochodów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy Wnioskodawczyni może skorzystać z ulgi prorodzinnej w zeznaniu rocznym za 2016 r.?

Zdaniem Wnioskodawczyni, może Ona skorzystać z ulgi prorodzinnej w całości na dwoje dzieci za 2016 r. ponieważ ojciec dzieci nie uczestniczył w ich życiu, nie interesował się nimi w tym czasie, nie zamieszkiwał z nimi i nie miał z nimi kontaktu. Ojciec dzieci przez cały 2016 r. nie sprawował nad dziećmi opieki. Wnioskodawczyni na poparcie swojego stanowiska powołała art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym od podatku dochodowego odliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym wykonywał władzę rodzicielską, pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

  1. wykonywał władzę rodzicielską;
  2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
  3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Natomiast w myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

  1. jednego małoletniego dziecka – kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
    1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
    2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczył w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a);
  2. dwojga małoletnich dzieci – kwota 92,67 zł na każde dziecko;
  3. trojga i więcej małoletnich dzieci – kwota:
    1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
    2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
    3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.


Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Treść art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

  • bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
  • do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej,

– w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Przy czym za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a (art. 27f ust. 2a ww. ustawy).

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b cyt. ustawy).

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ww. ustawy).

Stosownie do art. 27f ust. 4 analizowanej ustawy, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na podstawie art. 27f ust. 5 ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona , nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

  1. odpis aktu urodzenia dziecka;
  2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
  3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
  4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni przychody osiągane są ze stosunku pracy rozlicza przed organem podatkowym na PIT-37. Za 2016 r. skorzystała z ulgi na dwoje dzieci w PIT-37. Były mąż również skorzystał z ulgi na jedno dziecko za 2016 r. W grudniu 2015 r. wraz z dwójką dzieci Wnioskodawczyni wyprowadziła się z mieszkania, w którym pozostał wtedy jeszcze mąż (rozwód odbył się w marcu 2016 r.). Od momentu wyprowadzki pomimo wielu próśb Wnioskodawczyni nie otrzymywała żadnej pomocy na potrzeby związane z utrzymaniem dwóch synów. Sama musiała sobie radzić z opłatami związanymi z wynajmem mieszkania, zakupem niezbędnych rzeczy jak ubrania, obuwie, żywność czy przybory szkolne dla dzieci. Były mąż nie pomagał i nadal nie pomaga finansowo. Również nie ma z dziećmi kontaktu mimo, że Wnioskodawczyni prosiła go o to wielokrotnie. Dzieci potrzebowały i potrzebują pomocy. Młodszy syn pod koniec stycznia miał nerwicę w związku z czym wymagał pomocy neurologa. Wizyty były prywatne. Byłego męża to nie interesowało i Wnioskodawczyni sama musiała pokrywać koszty specjalisty. Były mąż nawet nie zapytał się o dzieci, co u nich słychać, jak się czują . Dzieci nie miały jakiejkolwiek pomocy ze strony ojca, ani kontaktu ani wsparcia finansowego. Wnioskodawczyni sama musiała starać się, aby zapewnić synom najpotrzebniejsze ubrania czy leczenie. W marcu 2016 r. odbyła się sprawa rozwodowa, na której sąd przyznał opiekę nad dziećmi i alimenty w wysokości 550 zł na M… i 500 zł na D….. Wnioskodawczyni nadmienia, że od momentu wyprowadzki od męża nie miała żadnej pomocy, dopiero od kwietnia 2016 r. otrzymuje alimenty. Od momentu wyprowadzki, ojciec dzieci nie wykazuje nadal żadnego zainteresowania dziećmi (poza wykonaniem przelewu za alimenty). Synowie nie odwiedzali ojca, nie spędzali z nim czasu i ojciec nadal nie wie co się z dziećmi dzieje. Nawet nie zadzwonił zapytać o stan ich zdrowia. W wakacje 2016 r. Wnioskodawczyni sama musiała organizować opiekę dla nich w czym pomogła Jej najbliższa rodzina. Sama wozi i odbiera dzieci z treningów, ze szkoły czy od lekarzy.

Władza rodzicielska, zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682 z późn. zm.) – w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2016 r. – przysługuje obojgu rodzicom, a stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania. W rozumieniu przepisów prawa rodzinnego władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowywania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw (art. 95 § 1 ww. ustawy).

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Podkreślenia wymaga, że separacja bądź rozwód rodziców nie są równoznaczne z utratą przez rodzica prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej. Sąd rodzinny, ogłaszając separację bądź rozwiązując związek małżeński określa także prawa rodzicielskie. Jeżeli zatem nie pozbawia tego prawa jednego z rodziców, to uznaje, że rodzice są zdolni do porozumienia w sprawach dotyczących dziecka.

Należy jednak mieć na uwadze, że do nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej konieczne jest zarówno posiadanie przez rodzica władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem, jak i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Należy przy tym odróżnić treść władzy rodzicielskiej od jej wykonywania, gdyż samo posiadanie władzy rodzicielskiej nie oznacza jej wykonywania. Władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka (postanowienia Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Stąd ulga na dzieci przysługuje tym rodzicom, którzy faktycznie sprawują pieczę nad osobą i majątkiem dziecka. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje formalnie obojgu rodzicom, a tylko jeden z rodziców faktycznie ją wykonuje, to z odliczenia całości kwoty może skorzystać tylko ten rodzic. Jeżeli rodzic dziecka pomimo posiadania praw rodzicielskich nie zajmuje się dzieckiem albo jego kontakty są sporadyczne należy uznać, że nie wykonuje władzy rodzicielskiej i w związku z tym nie ma prawa do ulgi.

Jak bowiem wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 27 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 2378/15, „ (…) dla nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej, konieczne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek, to jest posiadanie władzy rodzicielskiej (nawet ograniczonej na podstawie wyroku sądowego) i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Czym innym jest bowiem posiadanie władzy a czym innym jej wykonywanie, a to oznacza, że utożsamianie ich na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje uzasadnienia. W celu nabycia prawa do przedmiotowej ulgi podatnik powinien wykazać zatem, że w danym roku podatkowym wykonywał, a nie tylko posiadał władzę rodzicielską (…).”

Zatem, o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka.

Z okoliczności podanych we wniosku wynika, że to wyłącznie Wnioskodawczyni pełni opiekę nad dwojgiem synów. Ojciec dzieci w 2016 r. nie uczestniczył w ich wychowaniu i opiece. Zatem spełnienie przez niego jedynie obowiązku alimentacyjnego wobec dzieci nie jest przesłanka wystarczającą dla uznania, że były mąż Wnioskodawczyni wykonywał w ww. okresie władzę rodzicielską w rozumieniu art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując uznać należy, że skoro w 2016 r. w stosunku do dwojga małoletnich dzieci tylko Wnioskodawczyni wykonywała władzę rodzicielską bez udziału drugiego rodzica – ojca dzieci, to wyłączne Wnioskodawczyni przysługuje prawo do dokonania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej wnikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w wysokości 100% kwoty ustalonej zgodnie z ww. przepisem.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia. Przedmiotem interpretacji indywidualnej wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), jest sam przepis prawa. Należy również zastrzec, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych, wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek udowodnienia, że prawo do skorzystania z określonej ulgi przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj