Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.327.2017.2.SK
z 11 stycznia 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 października 2017 r. (data wpływu 6 listopada 2017 r.)., uzupełnionym pismami złożonymi w dniu 7 grudnia 2017 r. i w dniu 11 grudnia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu wypłaty wynagrodzenia kuratorowi ustanowionemu dla osoby prawnej (pytanie nr 1) jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 listopada 2017 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu wypłaty wynagrodzenia kuratorowi ustanowionemu dla osoby prawnej oraz zwrotu poniesionych przez niego wydatków.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 i art. 14f § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 23 listopada 2017 r., nr 0113 KDIPT3.4011.327.2017.1.SK, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ww. ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 23 listopada 2017 r. (data doręczenia 27 listopada 2017 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 4 grudnia 2017 r. (data wpływu 7 grudnia 2017 r.), nadanym w dniu 4 grudnia 2017 r. oraz pismem z dnia 6 grudnia 2017 r. (data wpływu 11 grudnia 2017 r.), nadanym w dniu 6 grudnia 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Instytucja działająca imieniem Województwa, w związku z koniecznością przeprowadzenia postępowania administracyjnego w stosunku do Spółki z o.o. wniosła do Sądu Rejonowego (Wydział Gospodarczy KRS) o ustanowienie dla ochrony praw Spółki z o.o., kuratora dla osoby prawnej według wskazania Sądu.

Postanowieniem Sądu Rejonowego (Wydział Gospodarczy KRS), ustanowiono dla Spółki z o.o. kuratora do podjęcia czynności przewidzianych w art. 42 Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 179 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (dalej: „k. r. o.”), organ państwowy, który ustanowił kuratora, przyznał mu na jego żądanie stosowne wynagrodzenie za sprawowanie kurateli.

Ponieważ art. 179 § 1 k. r. o. stanowi jedyną podstawę przyznania wynagrodzenia kuratorowi i nie zawiera szczegółowej regulacji w tym zakresie, Sąd przy ustalaniu wysokości wynagrodzenia zastosował przepisy ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, a także Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 listopada 2013 r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej.

Zgodnie z § 1 cytowanego Rozporządzenia, wysokość wynagrodzenia kuratora ustanowionego dla strony w sprawie cywilnej nie może przekraczać stawek minimalnych przewidzianych przepisami określającymi opłaty za czynności adwokackie. W sprawach nieokreślonych w tych przepisach wysokość stawek minimalnych ustala się przyjmując stawkę w sprawach o najbardziej zbliżonym rodzaju.

Ustalając wysokość wynagrodzenia, Sąd uwzględnił również nakład pracy kuratora opisany w sprawozdaniach okresowych i przyjął za podstawę stawkę minimalną w sprawach dotyczących innych rejestracji, tj. kwotę 1 200 zł (zgodnie z § 8 pkt 12 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie).

W piśmie z dnia 4 grudnia 2017 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca dodał, że jest wojewódzką samorządową jednostką organizacyjną, działającą w formie jednostki budżetowej, powołaną w oparciu o uchwałę Sejmiku Województwa … nr … z dnia 19 września 2007 r. Wnioskodawca działa w szczególności na podstawie:

  • ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2077, z późn. zm.),
  • ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2017 r., poz. 2096, z późn. zm.),
  • ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2017 r., poz. 1376, z późn. zm.),
  • ustawy z dnia 11 lipca 2014 r. o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014-2020 (Dz. U. z 2014 r., poz. 1146, z późn. zm.)

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa, w celu wykonywania zadań województwo tworzy wojewódzkie samorządowe jednostki organizacyjne oraz może zawierać umowy z innymi podmiotami. Konsekwentnie, art. 45 tej ustawy wskazuje, że Zarząd województwa wykonuje zadania województwa przy pomocy urzędu marszałkowskiego i wojewódzkich samorządowych jednostek organizacyjnych lub wojewódzkich osób prawnych.

Wnioskodawcy powierzona została w szczególności realizacja zadań Województwa w zakresie organizacji konkursów, naboru i oceny projektów, zawierania umów o dofinansowanie projektów i wykonywania czynności w zakresie kontroli - weryfikowania prawidłowości realizacji projektów, celem wykrywania nieprawidłowości, w tym w szczególności odzyskiwanie od beneficjentów kwot wypłaconego dofinansowania w sytuacji stwierdzenia nieprawidłowości w realizacji dofinansowanego projektu.

Stosownie do art. 11 ust. 1 i 2 ustawy o finansach publicznych, jednostkami budżetowymi są jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych nieposiadające osobowości prawnej, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego. Jednostka budżetowa działa na podstawie statutu określającego w szczególności jej nazwę, siedzibę i przedmiot działalności.

Nie mając osobowości prawnej, jednostki budżetowe w obrocie prawnym korzystają z osobowości prawnej Skarbu Państwa (państwowe jednostki budżetowe) lub osobowości prawnej danej jednostki samorządu terytorialnego (samorządowe jednostki budżetowe), działając jako tzw. stationes fiscii.

Zgodnie z art. 56 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa, kierownicy wojewódzkich samorządowych jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej działają jednoosobowo na podstawie pełnomocnictwa udzielonego przez zarząd województwa. Stąd w szczególności jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej mogą występować w postępowaniu sądowym w sprawach dotyczących zadań przez nie wykonywanych jedynie w zastępstwie województwa (w tym wypadku jako Województwo … - … Centrum Przedsiębiorczości). Nie mają one własnej zdolności sądowej oraz zdolności do podejmowania czynności procesowych, te bowiem przymioty przysługują województwu. W konsekwencji w skierowanym do Sądu Rejonowego wniosku wszczynającym postępowanie o ustanowienie kuratora dla beneficjenta, jako Wnioskodawcę wskazano Województwo …, w tym Wnioskodawcę. Kurator ustanowiony został jednakże w związku z zadaniami realizowanymi przez Wnioskodawcę. To również Wnioskodawca poniósł wszelkie opłaty związane z jego ustanowieniem. Wnioskodawca obciążony został na mocy postanowienia Sądu Rejonowego obowiązkiem zapłaty kuratorowi ustalonego przez Sąd wynagrodzenia oraz zwrotu poniesionych przez kuratora kosztów. Wnioskodawca spełnił przedmiotowe świadczenie. W kontekście powyższego należy wskazać, że zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Powyższe oznacza, że na gruncie przepisów dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych, Wnioskodawca, jako wojewódzka jednostka budżetowa, posiada status płatnika podatku dochodowego, a tym samym kwestie dotyczące tego podatku w sytuacji opisanej w stanie faktycznym dotyczą indywidualnej sytuacji prawnopodatkowej Wnioskodawcy.

Przedmiotem działania Wnioskodawcy jest:

  • pełnienie funkcji Instytucji Pośredniczącej Drugiego Stopnia w zakresie poddziałań Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa … na lata 2007-2013 skierowanych do sektora mikro, małych i średnich przedsiębiorstw,
  • pełnienie funkcji Instytucji Pośredniczącej w zakresie powierzonych przez Instytucję Zarządzającą Działań Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa … na lata 2014-2020 skierowanych do sektora przedsiębiorstw.

Realizując wskazane działania, Wnioskodawca:

  • organizuje konkursy, w ramach których dokonuje naboru i oceny projektów,
  • zawiera umowy o dofinansowanie projektów,
  • wykonuje czynności w zakresie kontroli - weryfikuje prawidłowość realizacji projektów, celem wykrywania nieprawidłowości,
  • podejmuje czynności w zakresie odzyskiwania kwot nienależnie wypłaconych beneficjentom, w tym wydaje w stosunku do beneficjentów decyzje o zwrocie środków przekazanych na realizację programów, projektów lub zadań, o których mowa w art. 207 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 roku o finansach publicznych, w sytuacji zaistnienia nieprawidłowości w realizacji projektów oraz wykonuje obowiązki i uprawnienia wierzyciela w tym zakresie.

W ramach jednego z konkursów ogłoszonych przez Wnioskodawcę, Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (Beneficjent) na podstawie umowy o dofinansowanie projektu, otrzymała środki z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz budżetu państwa na realizację projektu w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa … na lata 2007-2013. W trakcie realizacji projektu, Wnioskodawca stwierdził nieprawidłowości w zakresie realizacji projektu, w związku z którymi zaistniała podstawa do zażądania zwrotu przez Beneficjenta wypłaconego mu dofinansowania. Tryb dochodzenia od Beneficjenta zwrotu kwot wypłaconych mu w ramach dofinansowania reguluje art. 207 ustawy z dnia 28 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych. Z powołanego przepisu wynika, że w przypadku stwierdzenia okoliczności stanowiących podstawę zwrotu środków, instytucja, która podpisała umowę z Beneficjentem wzywa go do zwrotu środków lub do wyrażenia zgody na pomniejszenie kolejnych płatności w terminie 14 dni od dnia doręczenia wezwania. Po bezskutecznym zaś upływie wskazanego terminu, organ pełniący funkcję instytucji zarządzającej lub instytucji pośredniczącej w rozumieniu ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju wydaje decyzję określającą kwotę przypadającą do zwrotu i termin od którego nalicza się odsetki oraz sposób zwrotu środków. Tym samym w razie braku zwrotu środków instytucja pośrednicząca obowiązana jest wszcząć względem Beneficjenta postępowanie administracyjne, zmierzające do wydania decyzji obligującej do zwrotu dofinansowania.

W toku postępowania zmierzającego do odzyskania środków, w szczególności zaś do wydania w oparciu o art. 207 ustawy o finansach publicznych decyzji określającej wysokość zobowiązania Beneficjenta, Wnioskodawca powziął wiadomość o odwołaniu Zarządu Beneficjenta, a następnie otrzymał kserokopię protokołu ze Zwyczajnego Zgromadzenia Wspólników, zgodnie z którym członkowie Zarządu Spółki złożyli rezygnację ze swojej funkcji. Równocześnie przekazana została informacja, że Zgromadzenie Wspólników nie powołało kolejnego Zarządu Spółki. Stosownie do art. 38 Kodeksu cywilnego, osoba prawna (a taką jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością), działa przez swoje organy. Tym samym wskutek odwołania zarządu Beneficjenta oraz braku powołania nowego zarządu, Beneficjent nie posiadał organu uprawnionego do jego reprezentacji. Powyższe uniemożliwiło Wnioskodawcy tak skuteczne składanie oświadczeń Beneficjentowi, jak i skuteczne wszczęcie i prowadzenia postępowania administracyjnego zmierzającego do wydania decyzji, nakładającej na Beneficjenta obowiązek zwrotu dofinansowania. Postępowanie takie toczyć się może jedynie w warunkach zapewnienia stronie (w tym wypadku Beneficjentowi) czynnego udziału w sprawie. Wobec braku organu reprezentującego Beneficjenta spełnienie takiego warunku nie było możliwe.

W związku z powyższym, celem doprowadzenia do powołania zarządu Beneficjenta, co dałoby możliwość skutecznego prowadzenia postępowania zmierzającego do odzyskania dofinansowania, Wnioskodawca, na podstawie art. 42 Kodeksu cywilnego, wystąpił do Sądu Rejonowego o ustanowienie dla Beneficjenta kuratora celem podjęcia przez niego działań zmierzających do powołania organu (Zarządu) lub likwidacji Beneficjenta.

Postanowieniem z dnia 13 listopada 2014 r. Sąd Rejonowy, zgodnie z wnioskiem, ustanowił dla Beneficjenta kuratora do podjęcia czynności przewidzianych w art. 42 Kodeksu cywilnego. Przedmiotowe postanowienie nie określało czasu, na jaki powołany został kurator. Postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 10 kwietnia 2017 r., zwolniono kuratora z pełnionej funkcji.

Osoba ustanowiona kuratorem dla Beneficjenta nie prowadzi działalności gospodarczej oraz nie była i nie jest pracownikiem Wnioskodawcy.

Dodatkowo Sąd wskazał, że należy zwrócić kuratorowi wydatki, które udokumentował na kwotę 244 zł 65 gr, na które składają się koszty z tytułu przejazdu samochodem prywatnym poza miejscowością zamieszkania kuratora, materiały biurowe, koszty wysyłki pocztowej. Zwrot wydatków przysługuje kuratorowi zgodnie z § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 listopada 2013 r.

Sąd Rejonowy przesłał do Wnioskodawcy rachunek wraz z odpisem prawomocnego postanowienia, w którym zobowiązał Jego do zapłaty kuratorowi wynagrodzenia i zwrotu poniesionych kosztów. Wnioskodawca dokonał wypłaty przedmiotowego wynagrodzenia oraz zwrotu kosztów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

  1. Czy właściwe jest zakwalifikowanie wynagrodzenia dla osoby pełniącej funkcję kuratora ustanowionego dla osoby prawnej do tzw. działalności wykonywanej osobiście w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 13 pkt 6 tej ustawy), a tym samym powinno stanowić przychód podlegający opodatkowaniu od którego należy pobrać zaliczkę na podatek dochodowy zgodnie z art. 41 ust. l cytowanej ustawy oraz zastosować koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 4 ww. ustawy?
  2. Czy właściwe jest zakwalifikowanie zwrotu wydatków poniesionych przez osobę pełniącą funkcję kuratora ustanowionego dla osoby prawnej do tzw. działalności wykonywanej osobiście w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 13 pkt 6 tej ustawy), a tym samym powinno stanowić przychód podlegający opodatkowaniu od którego należy pobrać zaliczkę na podatek dochodowy zgodnie z art. 41 ust. l cytowanej ustawy oraz zastosować koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 4 ww. ustawy?

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 1, natomiast wniosek w zakresie pytania nr 2 zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawionym ostatecznie w uzupełnieniu wniosku, zgodnie z art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Jednocześnie art. 22 ust. 9 pkt 4 wskazuje, że koszty uzyskania niektórych przychodów określa się - z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 - w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

W ocenie Wnioskodawcy, wynagrodzenie kuratora ustanowionego dla Beneficjenta w opisanym stanie faktycznym, stanowi przychód, o którym mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedmiotowy kurator ustanowiony został bowiem przez Sąd, w oparciu o przepisy prawa (art. 42 Kodeksu cywilnego, art. 601 Kodeksu postępowania cywilnego). Przepis art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie określa w żaden sposób katalogu zamkniętego funkcji, jakie pełnić miałyby osoby uzyskujące przychody z działalności wykonywanej osobiście. Przepis wymienia jedynie przykładowo biegłego w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym, płatników, inkasentów. Jednocześnie ustanowiony kurator nie prowadzi działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

W konsekwencji zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie kuratora stanowi przychód podlegający opodatkowaniu, od którego należy pobrać zaliczkę na podatek dochodowy według 18% stawki podatkowej zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz zastosować 20% koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 4 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w cytowanej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 powołanej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

Stosownie zaś do art. 13 pkt 6 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Aby określony przychód mógł być uznany za przychód z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, winny zostać spełnione przesłanki określone w tym przepisie, tj. przychód winien wystąpić w związku z wykonywaniem czynności:

  1. zleconych na podstawie właściwych przepisów,
  2. zleconych przez jeden z następujących podmiotów:

  3. organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej albo
  4. sąd, albo
  5. prokuratora.

    W myśl art. 22 ust. 9 pkt 4 ww. ustawy, koszty uzyskania niektórych przychodów określa się z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 - w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

    Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powoduje, że na płatnikach dokonujących wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

    Stosownie do treści art. 42 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku, gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

    Zgodnie z art. 42 ust. 1a powołanej ustawy, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru (PIT-11). Jednakże roczne deklaracje dotyczące podatku pobranego, zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przesyłają do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio.

    Stosowanie do treści art. 42 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), jeżeli osoba prawna nie może prowadzić swoich spraw z braku powołanych do tego organów, sąd ustanawia dla niej kuratora.

    Zgodnie z art. 179 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017, poz. 682), organ państwowy, który ustanowił kuratora, przyznaje mu na jego żądanie stosowne wynagrodzenie za sprawowanie kurateli. Wynagrodzenie to pokrywa się z dochodów lub z majątku osoby, dla której kurator jest ustanowiony, a jeżeli osoba ta nie ma odpowiednich dochodów lub majątku, wynagrodzenie pokrywa ten, kto żądał ustanowienia kuratora.

    Z powyższego wynika, że Sąd ustala wysokość wynagrodzenia za sprawowanie kurateli w każdym z ww. przypadków kurateli, zaś zobowiązanym do pokrycia/zapłaty ww. wynagrodzenia jest osoba prawna - spółka, dla której kuratele zostały ustanowione. Natomiast w przypadku, gdy okaże się, że nie ma ona majątku lub dochodów zobowiązanym do zapłaty wynagrodzenia w wysokości określonej przez Sąd będzie osoba, która wystąpiła z wnioskiem o ustanowienie kuratora, w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca.

    W świetle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w ramach jednego z konkursów ogłoszonych przez Wnioskodawcę, Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (Beneficjent) na podstawie umowy o dofinansowanie projektu, otrzymała środki z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz budżetu państwa na realizację projektu w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa … na lata 2007-2013. W trakcie realizacji projektu, Wnioskodawca stwierdził nieprawidłowości w zakresie realizacji projektu, w związku z którymi zaistniała podstawa do zażądania zwrotu przez Beneficjenta wypłaconego mu dofinansowania. Wskutek odwołania zarządu Beneficjenta oraz braku powołania nowego zarządu, Beneficjent nie posiadał organu uprawnionego do jego reprezentacji. Powyższe uniemożliwiło Wnioskodawcy tak skuteczne składanie oświadczeń Beneficjentowi, jak i skuteczne wszczęcie i prowadzenia postępowania administracyjnego zmierzającego do wydania decyzji, nakładającej na Beneficjenta obowiązek zwrotu dofinansowania. W związku z powyższym, Wnioskodawca wystąpił do Sądu z wnioskiem o ustanowienie kuratora dla osoby prawnej, tj. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością celem podjęcia przez niego działań zmierzających do powołania organu (zarządu) lub likwidacji tej Spółki. Postanowieniem z dnia 13 listopada 2014 r. Sąd Rejonowy, zgodnie z wnioskiem, ustanowił dla Spółki kuratora do podjęcia czynności przewidzianych w art. 42 Kodeksu cywilnego. Przedmiotowe postanowienie nie określało czasu, na jaki powołany został kurator. W związku z ww. wnioskiem Sąd, który ustanowił kuratora przyznał mu wynagrodzenie za sprawowanie kurateli. Sąd Rejonowy przesłał do Wnioskodawcy rachunek wraz z odpisem prawomocnego postanowienia, w którym zobowiązał Jego do zapłaty kuratorowi wynagrodzenia. Następnie Wnioskodawca dokonał wypłaty przedmiotowego wynagrodzenia. Osoba ustanowiona kuratorem dla Spółki nie prowadzi działalności gospodarczej oraz nie była i nie jest pracownikiem Wnioskodawcy. Postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 10 kwietnia 2017 r., zwolniono kuratora z pełnionej funkcji.

    Mając na uwadze powyższe uregulowania prawne stwierdzić należy, że właściwym jest zakwalifikowanie wynagrodzenia dla osoby pełniącej funkcję kuratora ustanowionego dla osoby prawnej do przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 6 w związku art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co wiąże się, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, z obowiązkiem pobrania przez Wnioskodawcę, jako płatnika, zaliczki na podatek dochodowy, przy obliczaniu której winien uwzględnić 20% koszty uzyskania przychodów, stosowanie do treści art. 22 ust. 9 pkt 4 ww. ustawy i zastosować najniższą stawkę podatkową określoną w skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 tej ustawy.

    Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

    Nadmienia się, że wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny załączonych do wniosku ORD-IN dokumentów, jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i Jego stanowiskiem.

    Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

    1. z zastosowaniem art. 119a;
    2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

    Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

    Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

    Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

    Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


    doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

  6. Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
    Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

    Reklama

    Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

    czytaj

    O nas

    epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

    czytaj

    Regulamin

    Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

    czytaj