2018.01.24 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.445.2017.2.ASZ
z 24 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) − Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Zainteresowanych przedstawione we wniosku wspólnym z 13 grudnia 2017 r. (data wpływu − 19 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 grudnia 2017 r. został złożony ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

We wniosku złożonym przez:

Zainteresowanego będącego stroną postępowania: J. Sp. z o.o. (Zbywca, Spółka);
Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: M. Sp. z o.o. (Nabywca)

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

J. Sp. z o.o. (dalej: Zbywca, Spółka lub Zainteresowany będący stroną postępowania) jest spółką zarejestrowaną jako czynny podatnik podatku od towarów i usług (dalej: VAT), prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie produkcji wody mineralnej i napojów gazowanych, produkcji napojów niegazowanych (działalność produkcyjna) oraz handlu artykułami spożywczymi (działalność dystrybucyjna).
M. Sp. z o.o. (dalej: Nabywca, Zainteresowany niebędący stroną postępowania) jest spółką będącą czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, której przedmiotem działalności jest dystrybucja produktów spożywczych.

Obecnie rozważane jest odpłatne zbycie przez Zbywcę na rzecz Nabywcy zorganizowanego zespołu składników niematerialnych i materialnych, w tym zobowiązań związanych z prowadzeniem hurtowni spożywczej (dalej: Centrum Dystrybucji). Centrum Dystrybucji prowadzi działalność w zakresie obrotu hurtowego artykułami spożywczymi niebędącymi produktami Spółki (tj. towarów wyprodukowanych przez podmioty trzecie), jak również, w mniejszym stopniu w zakresie sprzedaży produktów Spółki (wody i napojów).

Centrum Dystrybucji obejmuje w szczególności następujące składniki materialne i niematerialne:

prawo użytkowania wieczystego nieruchomości oraz prawa własności budynków (w szczególności magazynów), stanowiących odrębne od gruntu przedmioty własności,
środki trwałe wykorzystywane w działalności Centrum Dystrybucji (takie jak np. samochody osobowe, samochody ciężarowe, wózki widłowe),
towary handlowe, opakowania na magazynie, towary stanowiące materiały promocyjne/marketingowe,
prawa majątkowe związane z działalnością Centrum Dystrybucji (np. znak słowno-graficzny zarejestrowany w urzędzie patentowym),
prawa i obowiązki wynikające z umów o pracę zawartych z pracownikami przyporządkowanymi wyłącznie do Centrum Dystrybucji, posiadającymi odpowiednie kompetencje i doświadczenie w zakresie zadań przypisanych do Centrum Dystrybucji (w związku z planowaną transakcją sprzedaży dojdzie do przejścia zakładu pracy w trybie art. 23¹ Kodeksu Pracy),
prawa i obowiązki wynikające z umów cywilnoprawnych, zawartych w związku z prowadzeniem działalności przez Centrum Dystrybucyjne, takich jak np. umowy w zakresie usług przewozowo-transportowych, umowy z franczyzobiorcami, z dostawcami towarów, z nabywcami towarów, umowy najmu, etc.,
prawa i obowiązki wynikające z umów o świadczenie usług zawartych z przedsiębiorcami świadczącymi usługi przedstawicielstwa handlowego,
należności i zobowiązania handlowe wynikające z bieżącej działalności Centrum Dystrybucji.

W ocenie Zainteresowanych, zespół składników majątkowych stanowiący Centrum Dystrybucji jest przeznaczony pod względem organizacyjnym, finansowym oraz funkcjonalnym do wykonywania samodzielnej działalności gospodarczej w zakresie prowadzenia hurtowni spożywczej.

Centrum Dystrybucji jest wyodrębnione w ramach wewnętrznej struktury organizacyjnej Zbywcy pod względem praktycznym – z uwagi na prowadzony rodzaj działalności (tj. inny niż działalność produkcyjna), a także geograficznym – Centrum Dystrybucji znajduje się w innej miejscowości niż zakład produkcyjny. A zatem Centrum Dystrybucji i zakład produkcyjny nie korzystają ze wspólnej infrastruktury, działają niezależnie od siebie. Dodatkowo, jak zostało wskazane powyżej, do Centrum Dystrybucji są przyporządkowani zatrudnieni na podstawie umów o pracę pracownicy, którzy zostali dedykowani do wykonywania zadań w ramach Centrum Dystrybucji. Do Centrum Dystrybucji przypisana jest również grupa przedsiębiorców świadczących usługi przedstawicielstwa handlowego na podstawie umów o świadczenie usług.

Zainteresowani wskazali, że do Centrum Dystrybucji przypisany został menedżer zarządzający, któremu podlega pion sprzedaży oraz pion magazynowo-spedycyjny. Na czele pionu sprzedaży stoi kierownik ds. sprzedaży, któremu podlegają koordynator ds. franczyzy oraz przedstawiciel handlowy. Na czele zespołu magazynowo-spedycyjnego stoi zaś kierownik zespołu magazynowo-spedycyjnego, któremu podlegają koordynator transportu, ekspedytor, magazynier oraz kierowca. Ponadto, do Centrum Dystrybucyjnego zostali przypisani inni pracownicy – specjalista ds. zakupów, specjalista ds. sprzedaży, specjalista ds. koordynacji sprzedaży, specjalista ds. obsługi klienta oraz kasjer – podlegający bezpośrednio menadżerowi zarządzającemu. Powyższe znajduje odzwierciedlenie w obowiązującej w Spółce strukturze organizacyjnej. W związku z planowaną transakcją sprzedaży dojdzie do przejścia zakładu pracy w trybie art. 23¹ Kodeksu Pracy.

Rozliczenia księgowe Zbywcy są prowadzone w taki sposób, że możliwe jest zidentyfikowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań przypisanych do Centrum Dystrybucji.

Centrum Dystrybucji jest wyposażone w aktywa niezbędne do realizacji zadań, które zostały mu powierzone, a tym samym składniki majątkowe wchodzące w jego skład umożliwią Nabywcy prowadzenie działalności gospodarczej w dotychczasowym zakresie prowadzonym przez Zbywcę. Wskazać również należy, że Nabywca zamierza kontynuować działalność prowadzoną przez Zbywcę w zakresie dystrybucji artykułów spożywczych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy opisany we wniosku zespół składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) i zobowiązań, wchodzących w skład Centrum Dystrybucji, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy VAT?
Czy opisane w zdarzeniu przyszłym, odpłatne zbycie Centrum Dystrybucji przez Zbywcę nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy VAT?
Czy, w przypadku uznania stanowiska Wnioskodawców w zakresie pytań 1 i 2 za prawidłowe, Nabywca jest zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych według stawki właściwej dla poszczególnych rzeczy i praw majątkowych nabytych w ramach transakcji?

Zdaniem Zainteresowanych, Nabywca będzie zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych według stawki właściwej dla poszczególnych rzeczy i praw majątkowych nabytych w ramach transakcji nabycia Centrum Dystrybucji.

Zainteresowani wskazali, że art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (dalej: ustawa o PCC) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych (dalej: PCC). Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy PCC, PCC podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

W ustawie PCC przewidziano jednak sytuacje, w których czynność cywilnoprawna mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy nie podlega opodatkowaniu PCC.

Zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy PCC, nie podlegają PCC czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

w zakresie, w jakim są opodatkowane VAT,
jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od VAT z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
- umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
- umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Zainteresowani wskazują, że o wyłączeniu z opodatkowania PCC nie decyduje okoliczność, iż strony tej umowy posiadają status podatnika VAT, lecz wyłącznie fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana VAT lub z niego zwolniona, z uwzględnieniem wyjątków, o których mowa w art. 2 pkt 4 ustawy PCC.

Zdaniem Zainteresowanych, transakcja opisana we wniosku stanowi transakcję zbycia ZCP w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy VAT, zatem stanowi ona czynność wyłączoną z opodatkowania VAT w myśl art. 6 pkt 1 ustawy VAT. Zatem należy wskazać, że zgodnie z art. 2 pkt 4 lit. a) i lit. b) ustawy PCC, czynność sprzedaży Centrum Dystrybucji nie będzie korzystać z wyłączenia z opodatkowania PCC.

Na podstawie art. 4 pkt 1 ustawy PCC, obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym, zaś przepis art. 7 ust. 1 ustawy PCC określa stawki podatku, które wynoszą od umowy sprzedaży:

nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym − 2%,
innych praw majątkowych − 1%.

Zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy PCC, podatek pobiera się według stawki najwyższej, jeżeli podatnik dokonując czynności cywilnoprawnej, w wyniku której nastąpiło przeniesienie własności, nie wyodrębnił wartości rzeczy lub praw majątkowych, do których mają zastosowanie różne stawki − od łącznej wartości tych rzeczy lub praw majątkowych.

Podsumowując, jako że w skład ZCP wejdzie szereg praw majątkowych oraz rzeczy, wysokość PCC powinna zostać ustalona dla poszczególnych składników składających się na ZCP, stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a) i b) ustawy PCC. Dopiero wówczas, gdyby Zainteresowani nie dokonali wyszczególnienia w umowie sprzedaży wartości poszczególnych rzeczy i praw majątkowych wchodzących w skład ZCP, to w stosunku do wszystkich rzeczy i praw majątkowych zastosowanie znajdzie stawka PCC w wysokości 2%.

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji przywołano powyżej tylko tę część stanowiska Zainteresowanych, która odnosi się do zagadnienia dotyczącego ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska Zainteresowanych tylko i wyłącznie w zakresie przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W zakresie podatku od towarów i usług wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) oraz pkt 2 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150) podatkowi temu podlegają m.in. umowy sprzedaży rzeczy i praw majątkowych, oraz zmiany tych umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Przy czym w ustawie przewidziano sytuacje, w których czynność cywilnoprawna mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
- umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
- umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Zaznaczyć jednakże należy, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony danej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub z niego zwolniona, z uwzględnieniem wyjątków, o których mowa w art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych użyte w ustawie określenie podatek od towarów i usług oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Zainteresowany będący stroną postępowania (Zbywca) jest spółką prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie produkcji wody mineralnej i napojów gazowanych, produkcji napojów niegazowanych (działalność produkcyjna) oraz handlu artykułami spożywczymi (działalność dystrybucyjna).

Zainteresowany niebędący stroną postępowania (Nabywca) jest spółką, której przedmiotem działalności jest dystrybucja produktów spożywczych.

Obecnie rozważane jest odpłatne zbycie przez Zbywcę na rzecz Nabywcy zorganizowanego zespołu składników niematerialnych i materialnych. w tym zobowiązań związanych z prowadzeniem hurtowni spożywczej

W interpretacji indywidualnej z dnia 09 stycznia 2018 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.813.2017.1.EJ w zakresie podatku od towarów i usług Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zgodził się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że odpłatne zbycie Centrum Dystrybucji, stanowiącego zorganizowaną część przedsiębiorstwa, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, skoro przedstawiona we wniosku transakcja sprzedaży będzie wyłączona z zakresu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcja ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej. W myśl art. 4 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

Podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży, w myśl ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego (art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy). Zgodnie z art. 6 ust. 2 ww. ustawy wartość rynkową przedmiotu czynności cywilnoprawnych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów.

Jeżeli jednak podatnik nie określił wartości przedmiotu czynności cywilnoprawnej lub wartość określona przez niego nie odpowiada, według oceny organu podatkowego, wartości rynkowej, to stosownie do art. 6 ust. 3 ww. ustawy – organ wezwie podatnika do jej określenia, podwyższenia lub obniżenia, w terminie nie krótszym niż 14 dni od dnia doręczenia wezwania, podając jednocześnie wartość według własnej, wstępnej oceny. Jeżeli podatnik, pomimo wezwania, o którym mowa w ust. 3, nie określił wartości lub podał wartość nieodpowiadającą wartości rynkowej, organ podatkowy dokona jej określenia z uwzględnieniem opinii biegłego lub przedłożonej przez podatnika wyceny rzeczoznawcy. Jeżeli organ podatkowy powoła biegłego, a wartość określona z uwzględnieniem jego opinii różni się o więcej niż 33% od wartości podanej przez podatnika, koszty opinii ponosi podatnik (art. 6 ust. 4 cyt. ustawy).

Przepis art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy od czynności cywilnoprawnych określa stawki podatku, które wynoszą od umowy sprzedaży:

nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym – 2%,
innych praw majątkowych – 1%.

Podatek pobiera się według stawki najwyższej jeżeli podatnik dokonując czynności cywilnoprawnej, w wyniku której nastąpiło przeniesienie własności, nie wyodrębnił wartości rzeczy lub praw majątkowych, do których mają zastosowanie różne stawki – od łącznej wartości tych rzeczy lub praw majątkowych (art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych).

Stosownie do art. 10 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych, według ustalonego wzoru, oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, z wyłączeniem przypadków, gdy podatek jest pobierany przez płatnika. W myśl natomiast ust. 2 ww. przepisu, notariusze są płatnikami podatku od czynności cywilnoprawnych dokonywanych w formie aktu notarialnego.

Zgodnie z art. 535 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2017 r., poz. 459, ze zm.) przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Stosownie do art. 555 Kodeksu cywilnego przepisy o sprzedaży rzeczy stosuje się odpowiednio do sprzedaży energii, praw oraz wody.

Przepisy o sprzedaży rzeczy stosuje się odpowiednio między innymi do sprzedaży praw majątkowych. Zatem przedmiotami sprzedaży w ujęciu Kodeksu cywilnego oprócz rzeczy mogą być również prawa majątkowe. Prawami majątkowymi są przysługujące danej osobie prawa do korzystania i rozporządzania określoną rzeczą lub prawem ustanowionym na tej rzeczy.

W przepisach dotyczących podatku od czynności cywilnoprawnych brak jest definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Dlatego też należy sięgnąć do rozwiązań prawnych uregulowanych w przepisach ogólnych. Niewątpliwie zatem należy posłużyć się przede wszystkim definicją „przedsiębiorstwa” zawartą w przepisie art. 551 Kodeksu cywilnego. Na mocy tego przepisu, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zgodnie natomiast z art. 552 Kodeksu cywilnego czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

W kontekście powyższego, za zorganizowaną część przedsiębiorstwa należy uznać taką jego część, która jest organizacyjnie i finansowo wyodrębnioną, mogącą funkcjonować samodzielnie.

Z treści art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych jasno wynika, iż opodatkowaniu podlegają umowy sprzedaży rzeczy i praw majątkowych. Wskazany przepis nie wymienia jakie konkretnie przedmioty umów sprzedaży podlegają opodatkowaniu. Dla opodatkowania czynności sprzedaży podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie ma zatem znaczenia czy umowa sprzedaży obejmuje przedsiębiorstwo, nieruchomość czy wierzytelność, która stanowi prawo majątkowe. Istotnym jest, że przeniesienie własności następuje w drodze umowy sprzedaży.

W świetle ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych umowa sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych przewidzianych dla umowy sprzedaży. Jej przedmiot stanowi zorganizowana część przedsiębiorstwa – a nie poszczególne elementy zorganizowanego zespołu składników materialnych i niematerialnych. Tak jak w przypadku każdej innej umowy sprzedaży obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej i ciąży on na kupującym, a podstawę opodatkowania stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego.

Jeżeli zatem w umowie sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa strony wyodrębnią wartość rzeczy i praw majątkowych, do których mają zastosowanie różne stawki (1% i 2%), podatek będzie należało uiścić według właściwych stawek. Jeżeli jednak dokonując czynności cywilnoprawnej, w wyniku której nastąpi przeniesienie własności, nie zostaną wyodrębnione wartości rzeczy lub praw majątkowych, do których mają zastosowanie różne stawki, to na podstawie art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podatek będzie należało uiścić według stawki najwyższej (2%) od łącznej wartości tych rzeczy lub praw majątkowych. Opodatkowanie umowy sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa stawką 2% ma bowiem zastosowanie w przypadku, gdy cena sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa, odpowiadająca jej wartości rynkowej, ustalona jest przez strony czynności cywilnoprawnej w jednej kwocie, bez wyodrębniania wartości jej poszczególnych elementów.

Należy przy tym pamiętać, że dokonanie wyodrębnienia i oceny poszczególnych elementów umowy sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest możliwe tylko w celu zastosowania dwóch stawek podatku od czynności cywilnoprawnych. W pozostałym zakresie umowa sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega ocenie jako całość – zespół powiązanych elementów, a nie poszczególne, przypadkowe elementy zbioru.

W analizowanej sprawie przedmiotem opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych jest zatem zorganizowana część przedsiębiorstwa, bo jak słusznie zauważyli Zainteresowani, to ono jest przedmiotem sprzedaży. Przy czym wyodrębnienie w umowie sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa konkretnych składników majątkowych umożliwia zastosowanie różnych stawek podatkowych.

Skoro zatem w opisanej we wniosku umowie sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa strony wyodrębnią wartość rzeczy i praw majątkowych, do których mają zastosowanie różne stawki (1% i 2%), podatek należy pobrać według właściwych stawek.

Rację mają więc Zainteresowani, że ponieważ w skład ZCP wszedł szereg praw majątkowych oraz rzeczy, wysokość podatku od czynności cywilnoprawnych może zostać ustalona dla poszczególnych składników składających się na ZCP, stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a) i b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego, stanowisko Zainteresowanych należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r. § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin