Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.820.2017.2.MK
z 24 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2017 r. (data wpływu), uzupełnionym pismami z dnia 22 stycznia 2017 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT aportu Działu Najmu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT aportu Działu Najmu oraz w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismami z dnia 22 stycznia 2017 r. w zakresie doprecyzowania opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą X. X jest podmiotem prowadzącym działalność budowlaną i serwisową, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT). X ewidencjonuje zdarzenia w podatkowej księdze przychodów i rozchodów (PKPiR). W ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy od maja 2017 r. występują dwie wyodrębnione organizacyjnie, finansowo oraz majątkowo zorganizowane części przedsiębiorstwa: Zakład Budowlany i Dział Najmu. Zakład budowlany świadczy usługi ogólno-budowlane i specjalistyczne w oparciu o sprzęt Działu Najmu oraz sprzęt wynajmowany od podmiotów powiązanych, w przypadku gdy sprzęt Działu Najmu nie wystarczy lub wymagany jest inny niż posiadany przez Dział Najmu. Dział Najmu zajmuje się świadczeniem usług najmu sprzętu Wnioskodawcy.

Wg schematu organizacyjnego do Działu Najmu przypisani są pracownicy - operatorzy sprzętu zatrudnieni w oparciu o umowę o pracę/zlecenie. Zajmują się obsługą sprzętu na budowach, w bazie, a także jego naprawami, o ile jest to możliwe. W zakresie większych lub skomplikowanych napraw Wnioskodawca zleca je wyspecjalizowanym podmiotom.

Wnioskodawca wyodrębnia dla Działu Najmu przychody i koszty poprzez ich oznaczenie w PKPiR zarówno w przypadku sprzedaży usług wynajmu sprzętu budowlanego podmiotom powiązanym jak i w przypadku najmu sprzętu od podmiotów powiązanych. Ewidencja podatkowa umożliwia ustalenie dochodu/straty Działu Najmu w każdym miesiącu oraz w całym roku podatkowym.

W związku z narastającą od lat potrzebą uporządkowania parku sprzętowego oraz obniżenia kosztów jego obsługi i lepszego nim zarządzania na różnych budowach realizowanych przez powiązane podmioty Wnioskodawca zdecydował się na dokonanie aportu Działu Najmu do spółki sprzętowej specjalnie powołanej we wskazanym powyżej celu. Spółka sprzętowa została powołana w formie spółki komandytowej, w której Wnioskodawca jest jednym z trzech komandytariuszy.

Celem wniosku jest potwierdzenie stanowiska Wnioskodawcy co do skutków podatkowych planowanego aportu (VAT) i (PIT).

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że w ocenie Wnioskodawcy przedmiotem aportu będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa będzie wyodrębniona organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie w istniejącym przedsiębiorstwie i obejmuje zespół składników materialnych i niematerialnych. W szczególności:

• wyodrębnienie organizacyjne stanowi Dział Najmu wyodrębniony w strukturze organizacyjnej podatnika jako Dział na podstawie wewnętrznego dokumentu;
• wyodrębnienie finansowe stanowi wyodrębnienie w Podatkowej Księdze Przychodów i Rozchodów oraz ewidencji na potrzeby podatku od towarów i usług zobowiązań i wierzytelności związanych z przychodami i kosztami wyodrębnionymi dla Działu Najmu poprzez opis „Dział Najmu" w ewidencjach co jednoznacznie wyodrębnia dane wydatki i przychody;
• wyodrębnienie funkcjonalne stanowią środki trwałe niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służą w strukturze przedsiębiorstwa, m.in.:
  • Zgrzewarka do pp, pc ssm REMS
    
  • Piła taśmowa PPS-270 THP
    
  • Gwintownica elektr. AMIGO
  • Minikoparka JCB 803
  • Koparko-ładowarka Manitou
    
  • Przecinarka BATTIPAV
  • Koparko-ładowarka JCB 4CX-30.03.2012
    
  • Młot dłutujący TE 905-AVR
  • Podest ruchomy Genie GS 1930 rocznik 1999
    
  • Samochód osobowy VW CRAFTER
    
  • Zamiatarka
  • Przyczepa ciężarowa
    
  • Kontener wymienny
    
  • Kontener budowlany ZANDT CARGO
  • Kontener budowlany ZANDT CARGO
    
  • Kontener wymienny
    
  • Rusztowanie budowlane +szalunki
  • Rusztowanie budowlane
    
  • Rusztowanie budowlane
    
  • Rusztowanie + podest
  • Rusztowanie budowlane
  • Kosz Transportowy KT02
  • oraz pracownik odpowiedzialny za wynajem sprzętu (magazynier), który przejdzie do spółki sprzętowej na podstawie przepisu art. 231 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 1666 ze zm.);
  
  
  

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że pomiędzy dniem sporządzenia wniosku oraz niniejszej odpowiedzi, Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, zatem zakres składników podlegających przeniesieniu w ramach planowanego aportu Działu Najmu do spółki sprzętowej może ulec niewielkim zmianom wynikającym z typowych zdarzeń wynikających z prowadzonej działalności.

W oparciu o przedmiot przekazania (aport) możliwe będzie samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej.

W oparciu o nabyty majątek (aport) spółka sprzętowa będzie w tym zakresie kontynuować działalność gospodarczą jak dotychczas Wnioskodawca. Jak już wyjaśniono we wniosku, zajmować się ma ona wynajmem sprzętu budowlanego dla podmiotów powiązanych, w tym m.in. dla Wnioskodawcy. Nie można jednak wykluczyć, że w miarę rozwoju działalności będzie świadczyć usługi również dla innych podmiotów.

Wnioskodawca informuje ponadto, że w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy pozostaną:

• wszyscy zatrudnieni pracownicy (za wyjątkiem ww. magazyniera);
  
• zobowiązania i wierzytelności związane z przychodami i kosztami, które nie są wyodrębnione dla Działu Najmu w PKPiR;
• środki trwałe:
  • Inwestycja w obcym środku trwałym (remont biura-przystosowanie mieszkania do biura)
  • Zagęszczarka WEBER
    
  • Samochód osobowy NISSAN
  
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie(oznaczone we wniosku nr 1) .

Czy planowany aport Działu Najmu nie będzie podlegał opodatkowaniu VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, planowana czynność stanowi aport zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie przedsiębiorstwa zostało zdefiniowane w art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Jest nim zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Na gruncie VAT planowany aport spełnia wymogi zorganizowanej części przedsiębiorstwa i do tej czynności nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 dalej „u.p.t.u.”), bowiem:

Zgodnie z przepisem art. 6 ust. 1 u.p.t.u. przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa (dalej ZCP) definiuje art. 2 pkt 27e u.p.t.u. Wynika z niego, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Na gruncie u.p.t.u. mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

• istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
  

• zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
  

• składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
  

• zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.
  
  

W orzecznictwie sądowo-administracyjnym (por. wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 9 stycznia 2014 r., sygn. akt I SA/Wr 1915/13 czy wyrok WSA w Szczecinie z dnia 25 listopada 2015 r., sygn. akt I SA/Sz 1517/14) wyjaśnia się, że:

• Wydzielenie na płaszczyźnie organizacyjnej oznacza określenie zorganizowanej części przedsiębiorstwa w strukturze organizacyjnej przedsiębiorstwa zbywcy jako: działu oddziału, wydziału.
  

• Wydzielenie na płaszczyźnie finansowej oznacza, że możliwe jest, poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych, przyporządkowanie przychodów, kosztów uzyskania przychodów, także należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa, tak aby mogło stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo, które samodzielnie realizuje zadanie gospodarcze w ramach istniejącego przedsiębiorstwa. Zorganizowana cześć przedsiębiorstwa winna zatem posiadać pewną wewnętrzną niezależność finansową.
  

• Wydzielenie na płaszczyźnie funkcjonalnej oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić na tyle wyodrębnioną w istniejącym przedsiębiorstwie całość, aby możliwe było jej funkcjonowanie jako samodzielnego podmiotu gospodarczego. Wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa składniki materialne i niematerialne muszą umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej jako odrębnego przedsiębiorstwa.
  
  

Przy czym ocena wydzielenia zespołu składników następuje z punktu widzenia podmiotu wnoszącego aport (por. wyrok NSA z dnia 24 listopada 1999 r„ sygn. akt I SA/Kr 1189/99).

Analogicznie istotę ZCP definiował Minister Finansów w wydanych interpretacjach indywidualnych (por. interpretacje: z dnia 15 października 2012 r., znak ITTP2/443-975/12/AP, z dnia 8 sierpnia 2012 r., znak IPPP1/443-449/12-2/AW, z dnia 15 maja 2012 r., znak ITPP2/443-251/12/PS, z dnia 1 stycznia 2010 r., znak IPPB5/423-656/09-2/MB, z dnia 27 lipca 2012 r., znak IPTPP2/443-345/12-4/JN).

Jak wskazano w opisanym zdarzeniu przyszłym w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy od maja 2017 r. występują dwie wyodrębnione organizacyjnie, finansowo oraz majątkowo zorganizowane części przedsiębiorstwa: Zakład Budowlany i Dział Najmu. Świadczą one odrębne usługi: ogólno-budowlane i najmu sprzętu. Wnioskodawca wyodrębnia również dla Działu Najmu przychody i koszty poprzez ich oznaczenie w PKPiR.

Mając na uwadze powyższe w ocenie Wnioskodawcy Dział Najmu wypełnia cyt. wyżej definicję ZCP albowiem:

• istnieje odrębny zespół składników materialnych i niematerialnych,
  

• zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
  

• składniki zespołu przeznaczone są do realizacji odmiennych - określonych zadań gospodarczych,
  

• a przede wszystkim zespół ten mogłyby stanowić odrębne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.
  
  

W związku z powyższym aport opisanego w stanie faktycznym Działu Najmu jako ZCP nie podlega VAT na podstawie art. 6 pkt 1 u.p.t.u.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z przepisem art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy – przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa/zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Ww. regulacja stanowi implementację art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą. W myśl tego przepisu, w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Z powyższego przepisu wynika, że wprowadza on, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa.

W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 2 pkt 27e ustawy – przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako: dział, wydział, oddział, itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.

Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Podsumowując, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.
   
   

Zaznaczenia wymaga, iż definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Wskazany wyżej przepis art. 2 pkt 27e ustawy powinien być interpretowany z uwzględnieniem wyroku TSUE w sprawie C-497/01.

W wyroku C-497/01 w sprawie Zita Modes przeciwko Administration de lenregistrement et des domaines Trybunał zwracając uwagę, że niezgodne z przepisami Dyrektywy jest wprowadzanie przez państwo członkowskie jakichkolwiek ograniczeń – innych niż te, o których mowa w Dyrektywie podkreślił, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz – w zależności od konkretnego przypadku – składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe orzeczenie TSUE należy stwierdzić, że zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy definicja legalna zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi być interpretowana w powiązaniu z rozumieniem pojęcia „przekazania całości lub części majątku”, wyłożonym przez Trybunał w ww. orzeczeniu. Trybunał Sprawiedliwości główny nacisk kładzie na badanie konkretnego przypadku, dopuszczając w pewnych przypadkach zbycie samych składników rzeczowych. Tym samym, w myśl orzecznictwa Trybunału, składniki niematerialne nie stanowią konstytutywnego elementu uznania części majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w każdym przypadku. Tym bardziej, elementem tym nie mogą być obciążające zorganizowaną część przedsiębiorstwa zobowiązania. W tym zakresie Trybunał uznał bowiem, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Podobnie Trybunał wypowiedział się w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r., w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christem Schriever, wskazując, ze regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje zaś samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. W wyroku tym Trybunał wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy.

O tym, czy nastąpi zbycie zorganizowanej część przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy od maja 2017 r. występują dwie wyodrębnione organizacyjnie, finansowo oraz majątkowo zorganizowane części przedsiębiorstwa: Zakład Budowlany i Dział Najmu. Wnioskodawca ma zamiar dokonać aportu Działu Najmu do spółki sprzętowej specjalnie powołanej w celu uporządkowania parku sprzętowego oraz obniżenia kosztów jego obsługi i lepszego nim zarządzania. Spółka sprzętowa została powołana w formie spółki komandytowej, w której Wnioskodawca jest jednym z trzech komandytariuszy. W ocenie Wnioskodawcy przedmiotem aportu będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług. Zorganizowana część przedsiębiorstwa będzie wyodrębniona organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie w istniejącym przedsiębiorstwie i obejmuje zespół składników materialnych i niematerialnych.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa i przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że skoro – jak wskazał Wnioskodawca – wyodrębniona część przedsiębiorstwa w postaci działu Najmu stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy, to czynność wniesienia aportem ww. zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie podatku od towarów i usług. Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, niniejsza interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.