Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.795.2017.2.JM
z 26 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 grudnia 2017 r. (data wpływu 12 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT pobierania opłat parkingowych w strefach parkingowych w pasie dróg publicznych – jest prawidłowe;
• wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT pobierania opłat na parkingach poza pasem drogi publicznej –jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 12 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT opłat parkingowych na drogach publicznych oraz wyłączenia z opodatkowania dochodów uzyskanych z opłat za parkowanie na placach gminnych z przylegającymi do nich ulicami.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 16 stycznia 2018 r. (data wpływu 22 stycznia 2018 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 8 stycznia 2018 r. znak: 0111-KDIB3-2.795.2017.1.JM

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem z dnia 16 stycznia 2018 r. przedstawiono następujący stan faktyczny:

Na podstawie § 1 pkt 1 Uchwały Nr 163/XIX/2016 Rady Miejskiej z dnia 30 marca 2016 r. oraz § 7 Uchwały Nr 170/XIX/2016 Rady Miejskiej z dnia 30 marca 2016 r., zmienionej Uchwałą Rady Miejskiej Nr 313/XXX/V/2017 z dnia 27 kwietnia 2017 r., strefę płatnego parkowania prowadzi Miejski Zakład Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej.

Miejski Zakład Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej, zwany dalej „zakładem”, jest jednostką organizacyjną Gminy Miejskiej. Utworzony został na podstawie Uchwały Nr 238/XIII/2011 Rady Miejskiej z dnia 26 października 2011 r. w sprawie zmiany nazwy jednostki organizacyjnej Gminy Miejskiej. Jest jednostką budżetową nieposiadającą osobowości prawnej, finansowaną z budżetu Gminy Miejskiej. Gmina jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Z dniem 1 stycznia 2017 roku gmina dokonała centralizacji rozliczeń dotyczących podatku VAT i wraz ze swoimi jednostkami budżetowymi stała się jednym podatnikiem podatku VAT.

Podstawą gospodarki finansowej zakładu jest roczny plan finansowy, obejmujący dochody i wydatki. Zakład pokrywa swoje wydatki z budżetu gminy, a wykonane dochody odprowadza do tego budżetu.

Przedmiotem działania zakładu:

• w zakresie gospodarki komunalnej jest: gospodarowanie mieniem komunalnym, utrzymywanie komunalnych terenów zielonych, zarządzanie utrzymaniem czystości ulic, ciągów pieszych i innych terenów miejskich, utrzymanie zimowe ulic, chodników, placów i innych terenów miejskich, wykonywanie zadań związanych z bieżącym utrzymaniem dróg, administrowanie cmentarzami komunalnymi oraz wykonywanie zadań w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę i odprowadzania ścieków,
• w zakresie gospodarki mieszkaniowej i gospodarowania lokalami użytkowymi zakład administruje i zarządza budynkami stanowiącymi własność Gminy Miejskiej.
  
  

Zakład od 1 września 2017 roku na podstawie Uchwały Nr 170/XIX/2016 Rady Miejskiej z dnia 30 marca 2016 r. prowadzi Strefę płatnego parkowania na drogach publicznych na terenie Miasta. Do zadań zakładu w zakresie działania SPP należy:

• pobieranie opłaty za parkowanie pojazdów samochodowych oraz opłaty abonamentowej i dodatkowej,
• sprawowanie kontroli uiszczania opłat przez kierowców za parkowanie pojazdów,
• prowadzenie egzekucji nieuiszczonych opłat,
• utrzymanie czystości na parkingach,
• odśnieżanie parkingów,
• ponoszenie kosztów oznakowania SPP,
• zatrudnienie i utrzymanie kontrolera oraz osób sprzątających parkingi,
• ponoszenie kosztów napraw i eksploatacji parkomatów,
• zaopatrzenie pracownika w sprzęt niezbędny do pracy (odzież, aparat fotograficzny),
• koszty związane z czynnościami biurowymi w zakresie SPP.
  
  

Wpływy z tytułu prowadzenia strefy płatnego parkowania, pochodzące z parkomatów i opłaty abonamentowej, wpływają w 100% na rachunek bankowy Miejskiego Zakładu Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej oraz stanowią dochody jednostki pomniejszone o kwotę podatku od towarów i usług. Dochody w kwocie netto oraz podatek VAT są następnie odprowadzane na rachunek budżetu Gminy.

Opłata dodatkowa w 100% wpływa na rachunek bankowy Miejskiego Zakładu Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej oraz w tej kwocie jest odprowadzana na rachunek budżetu Gminy.

Granice strefy płatnego parkowania (SPP) zostały ustalone uchwałą Rady Miejskiej Nr 313/XXXIV/2017 i w jednym przypadku obejmują drogę wraz z parkingiem będącym własnością Gminy. SPP obsługiwana jest przez jeden parkomat. Opłaty zarówno za parkowanie w pasie drogowym, jaki i na parkingu pobierane są przez ww. urządzenie.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca wskazał, że granice strefy płatnego parkowania na drogach publicznych na terenie miasta zostały określone w § 1 Uchwały nr 313/XXXIV/2017 Rady Miejskiej w następującym obszarze ograniczonym ulicami:

1. strefa płatnego parkowania przy ulicy lll (od ul. uuu do ul. kkk), na której znajduje się 16 wyznaczonych stanowisk parkingowych umiejscowiona jest w całości w pasie drogi publicznej ( droga gminna) - obsługiwana jest przez jeden parkometr,
   
2. strefa płatnego parkowania przy ulicy jjj (od ul. aaa do skrzyżowania z ooo i iii wraz z parkingiem przy aptece), na której wyznaczono 31 stanowisk parkingowych, z których:
   
   • 22 stanowiska parkingowe umiejscowione są w całości w pasie drogi publicznej ( droga gminna),
   • 9 stanowisk parkingowych umiejscowionych jest poza pasem drogi publicznej (teren stanowiący własność Gminy Miejskiej) - stanowiska w pasie drogowym, jak również poza pasem drogowym obsługiwane są przez jeden parkometr.
   
   
   

Załączniki:

1. Uchwała nr 313/XXXIV/2017 Rady Miejskiej w xxx z dnia 27 kwietnia 2017 r.,
2. Informacje o działkach nr 2548/4, 2656 - wygenerowane z systemu Urzędu Miejskiego w xxx.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy opłaty parkingowe na drogach publicznych stanowiące w 100% dochody własne Gminy, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT ?
2. Czy dochody uzyskane z opłat za parkowanie na placach gminnych z przylegającymi do nich ulicami, stanowiące jedną strefę parkowania (jeden parking) podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług ?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem wnioskodawcy, opłaty pobierane z SPP mieszczą się w zakresie działania Gminy, jako organu władzy publicznej i podlegają wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Pobieranie opłat za korzystanie z dróg publicznych na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 1, art. 13b ust 3-5 i art. 13f ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2015r. poz. 460) oraz art. 6 i art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. 2015 r. poz. 1515) jest formą sprawowania władztwa publicznego. Z uwagi na to, że opłata parkingowa jest daniną publiczną określoną w akcie prawnym i nie stanowi wynagrodzenia za świadczoną usługę nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

• wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT pobierania opłat parkingowych w strefach parkingowych w pasie dróg publicznych – jest prawidłowe;
• wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT pobierania opłat na parkingach poza pasem drogi publicznej – jest nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii – art. 2 pkt 6 ustawy.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy wskazać, że konieczność implementacji przepisów prawa wspólnotowego do prawa krajowego wymusiła na ustawodawcy odrębne określenie statusu organów władzy publicznej.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z przytoczonych przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie wykonywane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany, wynajmu, dzierżawy.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej, bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Analiza wskazanych powyżej przepisów prowadzi do następujących wniosków:

1. wyłączenie organów władzy publicznej i urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników podatku od towarów i usług ma charakter wyłącznie podmiotowo przedmiotowy,
   
2. w celu skorzystania przez ww. podmioty z wyłączenia z podatku konieczne jest spełnienie dwóch kumulatywnych warunków:
   
   • czynności – co do zasady podlegające opodatkowaniu VAT – muszą być wykonane przez ściśle określone podmioty,
   • ponadto czynności te muszą być wykonywane w ramach sprawowanego przez te podmioty władztwa publicznego.
   
   
   
   

W związku z powyższym należy podkreślić, że tylko spełnienie ww. warunków łącznie daje możliwość legalnego wyłączenia z kategorii podatników podatku od towarów i usług na mocy art. 15 ust. 6 ustawy.

Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego (art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1875, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2222), organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi.

Jak stanowi art. 19 ust. 2 ww. ustawy – zarządcami dróg, z zastrzeżeniem ust. 3, 5 i 8, są dla dróg:

1. krajowych – Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad;
2. wojewódzkich – zarząd województwa;
3. powiatowych – zarząd powiatu;
4. gminnych – wójt (burmistrz, prezydent miasta).
   
   

Zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy o drogach publicznych, korzystający z dróg publicznych są obowiązani do ponoszenia opłat za postój pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 4 wspomnianej wyżej ustawy, użyte w ustawie określenia oznaczają:

1. pas drogowy – wydzielony liniami granicznymi grunt wraz z przestrzenią nad i pod jego powierzchnią, w którym są zlokalizowane droga oraz obiekty budowlane i urządzenia techniczne związane z prowadzeniem, zabezpieczeniem i obsługą ruchu, a także urządzenia związane z potrzebami zarządzania drogą (art. 4 pkt 1);
2. droga – budowlę wraz z drogowymi obiektami inżynierskimi, urządzeniami oraz instalacjami, stanowiącą całość techniczno-użytkową, przeznaczoną do prowadzenia ruchu drogowego, zlokalizowaną w pasie drogowym (art. 4 pkt 2);
3. ulica – drogę na terenie zabudowy lub przeznaczonym do zabudowy zgodnie z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w której ciągu może być zlokalizowane torowisko tramwajowe (art. 4 pkt 3).
   
   

Opłatę, o której mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1, pobiera się za postój pojazdów samochodowych w strefie płatnego parkowania, w wyznaczonym miejscu, w określone dni robocze, w określonych godzinach lub całodobowo – art. 13b ust. 1 ustawy o drogach publicznych.

Natomiast art. 13b ust. 3 ustawy o drogach publicznych – rada gminy (rada miasta) na wniosek wójta (burmistrza, prezydenta miasta), zaopiniowany przez organy zarządzające drogami i ruchem na drogach, może ustalić strefę płatnego parkowania.

W myśl art. 13b ust. 4 rada gminy (rada miasta), ustalając strefę płatnego parkowania:

1. ustala wysokość opłaty, o której mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1, z tym że opłata za pierwszą godzinę postoju pojazdu samochodowego nie może przekraczać 3 zł;
2. może wprowadzić opłaty abonamentowe lub zryczałtowane oraz zerową stawkę opłaty dla niektórych użytkowników drogi;
3. określa sposób pobierania opłaty, o której mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1.
   
   

Z powyższego wynika, że pobór opłat, w strefach płatnego parkowania wyznaczonych na drogach publicznych, jest zadaniem Gminy nałożonym przez ustawę o drogach publicznych. Opłatę, o której mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1, pobiera zarząd drogi, a w przypadku jego braku – zarządca drogi (art. 13b ust. 7 ustawy o drogach publicznych).

Jak wynika z podanego wyżej przepisu art. 13b ust. 3 ustawy o drogach publicznych, wyznaczenie strefy płatnego parkowania i ustalenie wysokości opłat należy do kompetencji rady gminy. Działania zarządców dróg mieszczą się zatem w zakresie czynności o charakterze publicznoprawnym i wynikają z wykonywania przez jednostki państwowe władztwa publicznoprawnego.

Opłata parkingowa za parkowanie na drogach publicznych stanowi dochód gminy i mieści się w dochodach własnych, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2077 z późn. zm.). Dochodami publicznymi są daniny publiczne, do których zalicza się: podatki, składki, opłaty, wpłaty z zysku przedsiębiorstw państwowych i jednoosobowych spółek Skarbu Państwa, a także inne świadczenia pieniężne, których obowiązek ponoszenia na rzecz państwa, jednostek samorządu terytorialnego, państwowych funduszy celowych oraz innych jednostek sektora finansów publicznych wynika z odrębnych ustaw.

Zatem, pobierane przez gminę opłaty za parkowanie pojazdów samochodowych w strefie płatnego parkowania znajdującej się w pasie dróg publicznych mieszczą się w zakresie wykonywania zadań własnych gminy. W konsekwencji pobierane ww. opłaty za parkowanie, jako daniny publiczne nie podlegają przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy podkreślić, iż przepisy cytowanej ustawy o drogach publicznych dotyczą wyłącznie stref płatnego parkowania wyznaczonych na drogach publicznych, tj. zlokalizowanych w pasie drogowym.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina, jako jednostka samorządu terytorialnego jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Na podstawie podjętych uchwał Gmina utworzyła strefę płatnego parkowania na terenie miasta, którą prowadzi Miejski Zakład Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej. Strefą została objęta droga wraz z parkingiem, będącym własnością Gminy.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że pobieranie przez Wnioskodawcę opłat za parkowanie na drogach publicznych, tzn. w strefie parkowania przy ulicy lll oraz 22 stanowisk umiejscowionych w całości przy ulicy jjj (umiejscowionych w pasie drogi publicznej) stanowi czynność związaną z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami (przepisami ustawy o drogach publicznych). W konsekwencji, pobierane opłaty za parkowanie na ww. drogach, jako daniny publiczne nie podlegają przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie wyłączenia opodatkowania podatkiem VAT opłat parkingowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania oraz należy uznać za prawidłowe.

Z kolei, jak wskazano powyżej, przez świadczenie usług, w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Definicja świadczenia usług ma więc charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W przypadku więc, gdy podmiot płacący uzyskuje korzyść z pewnego rodzaju sytuacji zobowiązanie takie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jako świadczenie usługi.

W przedmiotowej sprawie podmiot Gmina zezwala innym osobom na korzystanie z gruntu przez czasowe pozostawienie pojazdu. W takich przypadkach pomiędzy prowadzącym parking a osobą pozostawiającą pojazd dochodzi do zawarcia umowy, na mocy której świadczący usługę „parkingową”, pobiera opłatę za umożliwienie korzystania z wyznaczonego miejsca. Czynność taka – jako usługa w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług – niewątpliwie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

W świetle powyższego udostępnianie miejsc parkingowych – na parkingach niestanowiących pasa drogowego – za wynagrodzeniem jest odpłatnym świadczeniem usług podlegającym opodatkowaniu na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy. Wynika to z tego, że parkowanie pojazdów odbywa się na podstawie umowy cywilnoprawnej i podmiot prowadzący parking świadczy usługę parkingową podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem pobieranie przez Wnioskodawcę opłat za parkowanie na 9 stanowiskach znajdujących się przy ulicy jjj, które nie są zlokalizowane w pasach drogowych dróg publicznych stanowi odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie wyłączenia opodatkowania podatkiem VAT w części pobieranych przez Gminę opłat parkingowych za parkowanie na parkingu gminnym na stanowiskach zlokalizowanych poza pasami drogowymi należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w xxx , w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny, co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekle prowadzone postępowanie jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.