2017.07.07 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.203.2017.1.BJ
z 7 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 kwietnia 2017 r. (data wpływu 5 maja 2017 r. ), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do świadczonych usług budowlanych przez Partnera konsorcjum – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 maja 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług ww. zakresie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi budowlane. Usługi te realizowane są głównie w ramach kontraktów zawieranych w trybie ustawy prawo zamówień publicznych.

W dniu 21 października 2015 r. Spółka zawarła umowę konsorcjum z X z siedzibą w X w celu realizacji wspólnego przedsięwzięcia pod nazwą: „X”, w zakresie usług budowlanych (wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o podatku od towarów i usług), które ze względu na swój zakres oraz zaangażowanie finansowe i organizacyjne przekraczałoby możliwości każdego z ww. podmiotów z osobna.

Uczestnicy Konsorcjum są podatnikami, o których mowa w art. 15, u których sprzedaż nie jest zwolniona z podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Uczestnicy Konsorcjum są podatnikami, o których mowa w art. 15, zarejestrowanymi jako podatnicy vat czynni.

Zgodnie z umową Partnerzy Konsorcjum zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego, realizacji robót zgodnie z warunkami kontraktu i postanowieniami umowy z inwestorem. Ponadto zobowiązują się do współpracy na zasadzie partnerstwa.

Każdy z Partnerów Konsorcjum zobowiązany jest do zapewnienia we własnym zakresie i na własny koszt odpowiedniej liczby, należycie wykwalifikowanego i doświadczonego w realizacji podobnych inwestycji personelu oraz środków niezbędnych do wykonania przedmiotu kontraktu.

Na podstawie umowy konsorcjum każdemu Uczestnikowi Konsorcjum został przypisany określony zakres prac budowlanych do wykonania na rzecz realizacji kontraktu zawartego z Zamawiającym. Ponadto Partnerzy Konsorcjum w przypadku zatrudnienia ewentualnych podwykonawców zobowiązani są postępować w granicach przewidzianych postanowieniami kontraktu, a każdy Partner Konsorcjum odpowiada za wybranych podwykonawców pod względem wymaganych kwalifikacji, a także za jakość usług i terminowość prac przez nich wykonanych.

Za zobowiązania konsorcjum firm: X i Spółki wobec Zamawiającego wynikające z odpowiedzialności za niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy odpowiadają solidarnie wszyscy Partnerzy Konsorcjum na zasadzie art. 366 Kodeksu cywilnego.

Partner Konsorcjum ponosi wobec pozostałego Partnera Konsorcjum pełną odpowiedzialność za roboty budowlane. W przypadku nienależytego wykonywania robót przez jednego z Partnerów Konsorcjum, a w szczególności zwłoki w realizacji poszczególnych elementów robót pozostały Partner Konsorcjum przejmuje realizację części lub całości zakresu jego robót.

Z umowy konsorcjum wynika, iż Partner Konsorcjum może przejąć roboty z zakresu Lidera Konsorcjum i otrzymywać bezpośrednio zapłatę (bez cesji wierzytelności) od Zamawiającego co wynika z solidarnej odpowiedzialności za kontrakt

Zgodnie z umową konsorcjum Uczestników Konsorcjum obowiązują ceny kontraktowe.

Zamawiający bezpośrednio odbiera roboty budowlane od każdego Uczestnika Konsorcjum (i Lidera i Partnera konsorcjum) i dokonuje rozliczenia tych prac. Umowa Konsorcjum określa, który z Uczestników Konsorcjum będzie występować w charakterze Lidera Konsorcjum - Wnioskodawca pełni w tym przypadku funkcję Partnera Konsorcjum. Strony umowy konsorcjum ustaliły, że upoważnionym do podpisania kontraktu z Zamawiającym i występowania w imieniu Konsorcjum względem Zamawiającego (Z. X X X w X) jest Lider Konsorcjum. Powyższe jednak nie zwalnia Lidera od odpowiedzialności względem Partnera Konsorcjum. Z umowy konsorcyjnej nie wynika, że Lider Konsorcjum zleca Partnerowi Konsorcjum roboty budowlane - jest podział robót na rzecz zamawiającego (inwestora). Ponadto nie wynika też, że nabywcą prac Partnera Konsorcjum jest Lider Konsorcjum. Bezpośrednim nabywcą prac Partnera jest Inwestor. Rozliczanie i fakturowanie wykonanych robót z Zamawiającym dokonywane jest przez Lidera Konsorcjum. Lider Konsorcjum po otrzymaniu płatności od Zamawiającego przekazuje niezwłocznie kwoty należne Partnerom Konsorcjum.

Umowa Konsorcjum stanowi, iż Lider Konsorcjum rozliczy się z Zamawiającym w imieniu wszystkich Uczestników Konsorcjum. Rozliczenie finansowo-rzeczowe faktyczne jest dokonywane bezpośrednio pomiędzy każdym Uczestnikiem Konsorcjum a Zamawiającym, w związku z czym Lider Konsorcjum rozlicza wyłącznie środki pieniężne pomiędzy poszczególnych Uczestników Konsorcjum.

Wnioskodawca, będąc Partnerem Konsorcjum wystawia faktury na rzecz Lidera Konsorcjum z tytułu wykonanych przez siebie robót budowlanych odebranych i wykonanych na rzecz Zamawiającego (wymienionych w poz. 2-48 załącznik nr 14 do ustawy o VAT). W tym samym czasie, zgodnie z umową konsorcjum, Lider Konsorcjum zobowiązany jest do wystawiania faktur na rzecz Zamawiającego z tytułu całości wykonanych przez Konsorcjum usług (tj. zakres robót budowlanych wykonanych przez Partnera Konsorcjum oraz Lidera Konsorcjum).

Zamawiający (usługobiorca) na podstawie umowy zawartej w dniu 21 marca 2016 r. pomiędzy Z. X X X w X oraz konsorcjum firm: Lider - X oraz Partnerem - Wnioskodawcę (wykonawca) zobowiązany jest do zapłaty na konto Lidera Konsorcjum całego wynagrodzenia z tytułu prac wykonanych na jego rzecz przez Konsorcjum firm na podstawie faktur wystawianych na Zamawiającego przez Lidera Konsorcjum. W ramach rozliczeń wewnątrz Konsorcjum, Lider Konsorcjum dokonuje podziału i niezwłocznego (w ciągu dwóch dni roboczych od momentu otrzymania środków) przelewu środków pieniężnych otrzymanych od Zamawiającego (usługobiorcy) pomiędzy Uczestników Konsorcjum (tj. Lider, Partner) za wykonany przez każdego z nich zakres prac ustalony w umowie z Zamawiającym. W tym celu Lider Konsorcjum otrzymuje od Partnera Konsorcjum wystawione na niego faktury obejmujące wynagrodzenie należne Partnerowi z tytułu wykonanego zakresu prac.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca, występujący w charakterze Partnera Konsorcjum, jest podwykonawcą, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług, z tytułu wykonanych przez siebie robót budowlanych w ramach umowy Konsorcjum czy jako Partner Konsorcjum zobowiązany jest do rozliczenia podatku należnego z tytułu świadczenia usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o podatku od towarów i usług realizowanych w ramach umowy Konsorcjum?

Zdaniem Wnioskodawcy mając na uwadze fakt, że Partner Konsorcjum (Wnioskodawca) nie wykonuje pracy na zlecenie Lidera Konsorcjum, ale osobiście na rzecz Zamawiającego (usługobiorcy) Partner Konsorcjum (Wnioskodawca) nie jest podmiotem podporządkowanym Liderowi Konsorcjum i nie można uznać go za podwykonawcę w rozumieniu art. 17 ust. 1h ustawy o podatku od towarów i usług.

Przez podwykonawcę, o którym mowa w art. 17 ust. 1 h ustawy o VAT, dodanym art. 1 ust. 1 lit. c ustawy z dnia 1 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o vat oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2016 r., poz. 2024), należy rozumieć podmiot świadczący usługi budowlane na rzecz generalnego wykonawcy, w zakresie w jakim generalny wykonawca nie wykonuje robót budowlanych osobiście.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 h ustawy o VAT w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o vat przepis art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT, w brzmieniu nadanym ustawą zmieniającą stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca. Ustawa o VAT, ani ustawa zmieniająca nie definiują pojęcia „podwykonawca”.

Mając jednak na uwadze, że pojęcie to służy do określenia zakresu podmiotowego zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia m.in. W zakresie świadczenia usług budowlanych będących robotami budowlanymi, zasadnym jest odwołanie się do przepisów kodeksu cywilnego dotyczących umowy o roboty budowlane.

Zgodnie z art. 647 § Kodeksu cywilnego, w umowie o roboty budowlane, o której mowa w art. 647, zawartej między inwestorem, a wykonawcą (generalnym wykonawcą), strony ustalają zakres robót, które wykonawca będzie wykonywał osobiście lub za pośrednictwem podwykonawców.

Z przytoczonego przepisu wynika, iż kryterium pozwalającym odróżnić wykonawcę (generalnego wykonawcę) od podwykonawców jest kryterium osobistego wykonywania ustalonego zakresu robót budowlanych. Oznacza to, że każdy podmiot nie będący wykonawcą realizujący prace na podstawie umowy o roboty budowlane zawartej z wykonawcą, które to prace objęte są zakresem prac wynikającym z umowy o roboty budowlane zawartej przez wykonawcę z inwestorem, posiada status podwykonawcy przedstawione stanowisko znajduje także potwierdzenie w wykładni językowej. Zgodnie z jej zasadami w przypadku braku ustawowej definicji danego pojęcia należy rozumieć je w sposób potoczny, znajdujący odzwierciedlenie w słownikowym jego rozumieniu.

Przez pojęcie „podwykonawcy” należy zatem rozumieć firmę lub osobę wykonującą pracę na zlecenie wykonawcy (głównego wykonawcy). Zgodnie z objaśnieniami podatkowymi z dnia 17 marca 2017 r. podwykonawca to firma lub osoba wykonująca prace na zlecenie głównego wykonawcy.

Należy mieć na uwadze, że jeżeli generalny/główny wykonawca zleci wykonanie usług w ramach swojej umowy zawartej z inwestorem kolejnemu podatnikowi - wówczas ten podatnik staje się jego podwykonawcą. Spółka, jako strona umowy konsorcjum, posiadająca status Partnera Konsorcjum nie jest podwykonawcą, w rozumieniu art. 17 ust. 1h ustawy o VAT dodanym art. 1 ust. 1 lit.c ustawy zmieniającej, Lidera Konsorcjum. W konsekwencji, Spółka wystawiając fakturę na rzecz Lidera Konsorcjum, w ramach rozliczeń wynikających z umowy konsorcjum, zobowiązana będzie do rozliczenia podatku należnego wynikającego z danej faktury.

Pod pojęciem konsorcjum firm należy rozumieć stosunek prawny powstający na podstawie umowy, w której co najmniej dwie strony zobowiązują się do oznaczonego współdziałania celem realizacji określonego, jednostkowego przedsięwzięcia gospodarczego na zasadzie wspólnego odnoszenia korzyści i wspólnego ponoszenia ryzyka. Oznacza to, że uczestnicy konsorcjum działają w celu wykonania jednego i tego samego świadczenia na warunkach określonych w umowie z zamawiającym oraz w umowie konsorcjum. Charakterystyczne dla umów powołujących konsorcjum firm jest to, iż są one ujawniane w relacjach zewnętrznych, w szczególności przed zamawiającym (inwestorem).W ramach umowy konsorcjum strony dokonują podziału zadań (funkcji), które będą realizować. Ponadto ustalają reguły organizacyjne m.in. związane ze sposobem podejmowania decyzji, zasadami występowania wobec podmiotów trzecich. Wykonując zadania związane z występowaniem wobec podmiotów zewnętrznych, lider konsorcjum działa przy tym na podstawie pełnomocnictwa udzielonego jej przez partnera konsorcjum. Cechą charakterystyczną konsorcjum firm jest to, iż każdy z podmiotów w ramach konsorcjum zachowuje status samodzielnego podmiotu, w tym samodzielnego podatnika podatków od towarów i usług, a podatnikiem tego podatku nie staje się samo konsorcjum. Konsorcjum nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r, poz. 1221 ) – zwanej dalej „ustawą” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (…).

Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług - w świetle art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy o VAT.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednocześnie, na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Należy podkreślić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednocześnie, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika. Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast przepis art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wskazuje, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego (art. 17 ust. 2 ustawy).

Stosownie do art. 17 ust. 1h ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Ww. załącznik nr 14 do ustawy, obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r., zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług budowlanych identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), podlegających mechanizmowi odwróconego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Zatem art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa budowlana lub budowlano-montażowa, wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy w poz. 2-48, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy, mechanizm ten ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca. Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „podwykonawcy”, zatem dla prawidłowego rozumienia tego terminu należy posłużyć się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego: „podwykonawca – to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy” (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca; 2503008).

Mając na uwadze powołaną powyżej definicję słownikową pojęcia podwykonawcy, należy wskazać, że Partner Konsorcjum co do zasady jest uważany za podwykonawcę Lidera Konsorcjum.

Należy w tym miejscu wskazać, że mechanizm „odwrotnego obciążenia” podatkiem od towarów i usług stanowi odstępstwo od generalnej zasady wyrażonej w art. 193 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) – dalej zwanej „Dyrektywą” – (zgodnie z którym osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik dokonujący dostawy towarów lub świadczenia usług) i przenosi obowiązek rozliczenia VAT należnego ze sprzedającego na nabywcę. Podstawą dla zastosowania tego szczególnego środka jest art. 199-199a Dyrektywy. W art. 199 ust. 1 oraz art. 199a ust. 1 Dyrektywy zawarty został zamknięty katalog transakcji, w odniesieniu do których państwa członkowskie mogą postanowić, że osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik podatku od towarów i usług – odbiorca towarów i usług będących przedmiotem tych transakcji, wśród których wymieniono dostawę zużytych materiałów, zużytych materiałów nienadających się do ponownego użycia w tym samym stanie, złomu, odpadów przemysłowych i nieprzemysłowych, odpadów przetwarzalnych, częściowo przetworzonych odpadów oraz dostawy pewnych towarów i świadczenia usług wymienionych w załączniku VI [ art. 199 ust. 1 lit. d) Dyrektywy]. Do decyzji państw członkowskich Unii Europejskiej pozostawiono zarówno ewentualne zaimplementowanie tego mechanizmu na grunt krajowych regulacji, jak również kwestię, które spośród enumeratywnie wskazanych w dyrektywie towarów i usług zostaną nim objęte.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca 21 października 2015 r. wraz z innym przedsiębiorcą (Liderem Konsorcjum) zawarli umowę konsorcjum, w celu realizacji wspólnego przedsięwzięcia pod nazwą: „X”, w zakresie usług budowlanych (wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o podatku od towarów i usług). Wnioskodawca występuje w roli Partnera Konsorcjum. Liderem Konsorcjum jest inna firma. Partnerzy Konsorcjum wobec Zamawiającego zgodnie z umową są solidarnie odpowiedzialni za realizowane prace.

W konsekwencji strony zawierające umowę konsorcjum mogą ją ukształtować w sposób dowolny, byleby jej treść lub cel nie sprzeciwiały się ustawie, zasadom współżycia społecznego oraz właściwości takiego stosunku. Konsorcjum nie jest podmiotem gospodarczym, nie posiada osobowości prawnej ani podmiotowości prawnej, nie musi być rejestrowane, ani mieć odrębnej nazwy czy też siedziby. Podmioty tworzące konsorcjum są, co do zasady, niezależne w swoich dotychczasowych działaniach (czyli w działaniach niezwiązanych z konsorcjum), a w działaniach związanych z konsorcjum realizują wspólne przedsięwzięcie objęte porozumieniem. Zawierając umowę konsorcyjną podmioty mogą określić, kto będzie reprezentował konsorcjum na zewnątrz (może to być także osoba trzecia). Co do zasady, konsorcja nie mają też wspólnego majątku (chociaż mogą mieć wspólne konto rozliczeniowe), a wszelkie formy płatności regulowane są przez firmę lub osobę reprezentującą konsorcjum.

Konsorcjum nie może być zatem uznane za podatnika VAT. Oznacza to, że relacji zachodzących pomiędzy stronami umowy konsorcjum (podatnikami VAT), dla potrzeb podatku od towarów i usług, nie należy oceniać na zasadach wewnętrznych rozliczeń konsorcjum, a przedsiębiorcy działający w ramach konsorcjum są odrębnymi podatnikami VAT. W konsekwencji działając w ramach konsorcjum powinni oni do wzajemnych rozliczeń stosować ogólne reguły wynikające z ustawy o podatku od towarów i usług oraz aktów wykonawczych do niej.

Jednocześnie należy podkreślić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W rozpatrywanej sprawie, celem ustanowienia konsorcjum pomiędzy Liderem oraz Partnerem jest wspólna realizacja przedsięwzięcia, jednakże podatnikiem podatku od towarów i usług nie jest konsorcjum, lecz każda ze stron, która działa w określonym zakresie jako samodzielny i niezależny podatnik.

Zgodnie z zawartą umową konsorcjum, podmioty tworzące Konsorcjum dokonały wyboru Lidera odpowiedzialnego za wszystkie rozliczenia z Zamawiającym. Umowa konsorcjum określa szczegółowe zasady współpracy, tj. podział prac przy realizacji zamówienia pomiędzy Liderem a Partnerem Konsorcjum, zasady wzajemnych rozliczeń w okresie wykonywania zamówienia, zasady podziału wynagrodzenia z tytułu realizowanych prac oraz zasady odpowiedzialności w przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania zamówienia.

Zatem w opisanej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której występują skonkretyzowane świadczenia w zamian za określone wynagrodzenie. W przedstawionych okolicznościach Zamawiający jest beneficjentem działań podejmowanych przez Lidera. To Lider Konsorcjum wystawia fakturę na Zamawiającego obejmującą całą wartość zamówienia. Z wniosku wynika bowiem, że faktura za wykonaną pracę przez Wnioskodawcę – Partnera jest wystawiona przez Lidera na zamawiającego w imieniu Partnerów konsorcjum. Natomiast Partner Konsorcjum wystawia fakturę za wykonane przez siebie prace na rzecz Lidera Konsorcjum.

W takim przypadku mamy do czynienia z odsprzedażą świadczeń pomiędzy konsorcjantami. Czynności te na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług podlegają opodatkowaniu tym podatkiem, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy.

W przedstawionej sprawie, skoro Wnioskodawca jako Partner Konsorcjum wystawia faktury VAT na rzecz Lidera za wykonane usługi, natomiast Lider wystawia faktury VAT na rzecz Zamawiającego (inwestora) za wszystkie prace wykonane przez Konsorcjum na podstawie umowy zawartej z Inwestorem (Zamawiającym), należy uznać, że Partner Konsorcjum będzie w tym schemacie występował w charakterze podwykonawcy Lidera Konsorcjum, działającego w takim przypadku jako generalny wykonawca względem Inwestora (Zamawiającego). W świetle obowiązujących przepisów prawa oznacza to, że obowiązek rozliczenia podatku VAT od wykonanych przez Partnera – jako podwykonawcę - usług będzie w tej sytuacji ciążył na Liderze Konsorcjum.

W konsekwencji, od dnia 1 stycznia 2017 r., Wnioskodawca jako Partner Konsorcjum na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 17 ust. 1h ustawy, świadcząc usługi budowlane wymienione w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy jest zobowiązany do wystawienia faktur VAT na rzecz Lidera Konsorcjum z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga prawidłowości klasyfikacji usług dokonanej przez Wnioskodawcę w świetle PKWiU. Wobec tego została ona wydana przy założeniu, że Wnioskodawca poprawnie zakwalifikował świadczone usługi do odpowiedniego klasyfikowania PKWiU. Tutejszy organ nie jest bowiem uprawniony, w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości formalnego przyporządkowania towaru lub usługi do grupowania statystycznego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin