Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.180.2017.2.ENB
z 11 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 26 maja 2017 r. (data wpływu 1 czerwca 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 4 sierpnia 2017 r. (data wpływu 7 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń otrzymywanych z Niemiec i z Holandii - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek uzupełniony w dniu 7 sierpnia 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń otrzymywanych z Niemiec i z Holandii.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

W dniu 9 października 2014 r. w wyniku wypadku w Niemczech zginął mąż Wnioskodawczyni. W związku z tą sytuacją od dnia 23 stycznia 2015 r. Wnioskodawczyni oraz Jej dzieci: Kinga (ur. w październiku 1999 r. ), i Marek ( ur. w grudniu 2000 r. ) otrzymują co miesiąc rentę odpowiednio wdowią i sierocą z niemieckiej firmy ubezpieczeniowej. Renta ta nie jest wypłacana z tamtejszych obowiązkowych ubezpieczeń socjalnych, lecz z dodatkowego obowiązkowego ubezpieczenia w razie wypadków w budownictwie. Jednocześnie Wnioskodawczyni złożyła także wniosek o uzyskanie prawa do renty rodzinnej w Polsce. Renta ta decyzją ZUS została przyznana w 2017 r. od 9 października 2014 r. Ponadto ze względu na to, iż mąż wykonywał także pracę w Holandii, Wnioskodawczyni i dzieci otrzymali z Holandii dodatek do renty, w wysokości 1335 euro jednorazowo za okres od 1 listopada 2014 r. do 31 października 2016 r. (świadczenia z Holandii nie przekroczyły łącznie 20.000 euro w żadnym roku). Dodatek ten pochodzi z holenderskich funduszy socjalnych i został wypłacony, ze względu na to, iż kwota renty jest niższa, niż wynosi minimalny zasiłek socjalny w Holandii. Wnioskodawczyni wraz z dziećmi posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych wyłącznie w Polsce przez cały okres, którego dotyczy wniosek. Ponadto Wnioskodawczyni, w okresie tym nie podjęła zatrudnienia. Wnioskodawczyni posiada wyłącznie obywatelstwo polskie, natomiast dzieci posiadają obywatelstwo polskie i niemieckie. W przyszłości (na podstawie złożonych wniosków) Wnioskodawczyni otrzyma rentę rodzinną (unijną) z Niemiec i Holandii wypłacaną z obowiązkowych funduszy socjalnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. W jaki sposób wygląda opodatkowanie i obowiązek złożenia stosowanych zeznań Wnioskodawczyni i dzieci za okres pobierania wskazanych świadczeń?
2. Czy w momencie uzyskania prawa do renty rodzinnej w Polsce, coś w tym względzie ulegnie zmianie.
3. Czy uzyskane w przyszłości renty rodzinne z Niemiec i Holandii będą podlegały opodatkowaniu w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ma obowiązek wykazywania jako dochód do opodatkowania renty wdowiej, a dzieci rent sierocych, bowiem źródłem ich uzyskania były dodatkowe ubezpieczenia.

Natomiast w odniesieniu do dodatku do renty z Holandii, który jest traktowany jako świadczenie z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych, obowiązku takiego nie ma.

W przypadku rent rodzinnych uzyskiwanych w przyszłości z ww. państw będą one wypłacane z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych. W związku z tym, ww. renty nie mają wpływu na sposób opodatkowania pozostałych dochodów uzyskiwanych przez Wnioskodawczynię w Polsce i nie należy ich wykazywać w zeznaniach rocznych w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Jak wynika z treści wniosku, w dniu 9 października 2014 r. w wyniku wypadku w Niemczech zginął mąż Wnioskodawczyni. W związku z tą sytuacją od dnia 23 stycznia 2015 r. Wnioskodawczyni oraz Jej dzieci: Kinga (ur. w październiku 1999 r.), i Marek ( ur. w grudniu 2000 r. ) otrzymują co miesiąc rentę odpowiednio wdowią i sierocą z niemieckiej firmy ubezpieczeniowej. Renta ta nie jest wypłacana z tamtejszych obowiązkowych ubezpieczeń socjalnych, lecz z dodatkowego obowiązkowego ubezpieczenia w razie wypadków w budownictwie. Jednocześnie Wnioskodawczyni złożyła także wniosek o uzyskanie prawa do renty rodzinnej w Polsce. Renta ta decyzją ZUS została przyznana w 2017 r. od 9 października 2014 r. Ponadto ze względu na to, iż mąż wykonywał także pracę w Holandii, Wnioskodawczyni i dzieci otrzymali z Holandii dodatek do renty, w wysokości 1335 euro jednorazowo za okres od 1 listopada 2014 r. do 31 października 2016 r. (świadczenia z Holandii nie przekroczyły łącznie 20.000 euro w żadnym roku). Dodatek ten pochodzi z holenderskich funduszy socjalnych i został wypłacony, ze względu na to, iż kwota renty jest niższa, niż wynosi minimalny zasiłek socjalny w Holandii. Wnioskodawczyni wraz z dziećmi posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych wyłącznie w Polsce przez cały okres, którego dotyczy wniosek. Ponadto Wnioskodawczyni, w okresie tym nie podjęła zatrudnienia. Wnioskodawczyni posiada wyłącznie obywatelstwo polskie, natomiast dzieci posiadają obywatelstwo polskie i niemieckie. W przyszłości (na podstawie złożonych wniosków) Wnioskodawczyni otrzyma rentę rodzinną (unijną) z Niemiec i Holandii wypłacaną z obowiązkowych funduszy socjalnych.

W konsekwencji, w odniesieniu do świadczeń uzyskiwanych z Niemiec i z Holandii zastosowanie znajdą odpowiednio:

• umowa z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r., Nr 12, poz. 90),
• Konwencja z dnia 13 lutego 2002 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz.U. z 2003 r., Nr 216, poz. 2120).

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ww. umowy polsko-niemieckiej, emerytury i podobne świadczenia lub renty, otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie.

Natomiast w myśl art. 18 ust. 2 tejże umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu płatności otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie.

Oznacza to, że emerytury i renty otrzymywane z Niemiec, wypłacane osobom mającym miejsce zamieszkania w Polsce podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce. Wyjątek dotyczy jednak sytuacji gdy świadczenia (płatności) są wypłacane z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych Republiki Federalnej Niemiec, bowiem wówczas, stosownie do ww. art. 18 ust. 2 umowy świadczenia takie podlegają opodatkowaniu tylko w państwie źródła, tj. w Niemczech.

Wobec powyższego otrzymywane z Niemiec renta wdowia i renty sieroce, które nie są wypłacane z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych, stosownie do art. 18 ust. 1 tej umowy podlegają opodatkowaniu wyłącznie w miejscu zamieszkania, tj. w Polsce i w konsekwencji świadczenia te należy wykazywać w zeznaniu podatkowym. W odniesieniu do tych świadczeń nie dochodzi do podwójnego opodatkowania, wobec czego nie ma zastosowania w tym przypadku metoda unikania podwójnego opodatkowania.

Natomiast renta rodzinna, którą Wnioskodawczyni będzie otrzymywała z Niemiec w przyszłości i która będzie stanowiła płatność z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych stosownie do art. 18 ust. 2 ww. umowy będzie podlegała opodatkowaniu tylko w Niemczech. Tym samym Wnioskodawczyni od renty rodzinnej nie będzie zobowiązana do odprowadzenia podatku w Polsce i jak też nie będzie zobowiązana do wykazywania jej w zeznaniu podatkowym.

W myśl art. 18 ust. 1 Konwencji z dnia 13 lutego 2002 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, z uwzględnieniem postanowień artykułu 19 ustęp 2 emerytury i inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z wcześniejszym zatrudnieniem, jak i renty wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Stosownie do art. 18 ust. 2 ww. Konwencji bez względu na postanowienia ustępu 1 emerytura lub inne podobne świadczenie albo renta może być również opodatkowana w tym Umawiającym się Państwie, z którego jest ona uzyskiwana, zgodnie z prawem tego Państwa:

1. jeżeli, i o ile, tytuł do takiej emerytury lub innego podobnego świadczenia albo renty w Umawiającym się Państwie, z którego jest uzyskiwana, jest zwolniony z opodatkowania, lub składki związane z emeryturą lub innym podobnym świadczeniem albo rentą dokonywane na rzecz funduszu emerytalnego lub firmy ubezpieczeniowej były odpisywane w przeszłości przy obliczaniu dochodu podlegającego opodatkowaniu w tym Państwie lub kwalifikowały się do innych ulg podatkowych w tym Państwie; i
2. jeżeli, i o ile, taka emerytura lub inne podobne świadczenie albo renta nie jest opodatkowana w Umawiającym się Państwie, w którym odbiorca ma miejsce zamieszkania, według powszechnie stosowanej stawki od dochodu z pracy najemnej, lub jest opodatkowana od mniej niż 90% kwoty brutto emerytury lub innego podobnego świadczenia albo renty; i
3. jeżeli łączna kwota brutto emerytur i innych podobnych świadczeń oraz rent, a także emerytura lub inne wypłaty, dokonane na podstawie przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych Państwa, w jakimkolwiek roku kalendarzowym przekroczy kwotę 20.000 euro.

Na podstawie art. 18 ust. 3 ww. Konwencji bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2, jeżeli taka emerytura lub inne podobne świadczenie niebędące z natury świadczeniem okresowym wypłacane w związku z wcześniejszym zatrudnieniem w drugim Umawiającym się Państwie jest wypłacane przed dniem rozpoczęcia pobierania emerytury lub jeżeli zostanie dokonana jednorazowa wypłata w zamian za prawo do renty przed dniem rozpoczęcia pobierania renty, to takie świadczenie lub jednorazowa wypłata może być również opodatkowana w Umawiającym się Państwie, w którym została uzyskana.

Zgodnie z art. 18 ust. 4 ww. Konwencji uważa się, że emeryturę lub inne podobne świadczenie albo rentę uzyskuje się z Umawiającego się Państwa, jeżeli, i o ile, składki lub wypłaty związane z emeryturą, innym podobnym świadczeniem albo rentą, lub uprawnienia z nich uzyskane kwalifikują się do ulgi podatkowej w tym Państwie. Przeniesienie emerytury z funduszu emerytalnego lub firmy ubezpieczeniowej w jednym Umawiającym się Państwie do funduszu emerytalnego lub firmy ubezpieczeniowej w innym Państwie nie ogranicza w żaden sposób praw do opodatkowania przez pierwsze wymienione Państwo na mocy tego artykułu.

Stosownie do art. 18 ust. 5 ww. Konwencji wszelkie emerytury i inne płatności wypłacane według przepisów systemu ubezpieczeń społecznych Umawiającego się Państwa osobie mającej miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym pierwszym wymienionym Umawiającym się Państwie.

Zgodnie z art. 18 ust. 8 ww. Konwencji czy, i w jakim zakresie, emerytura lub podobne świadczenie podlega postanowieniom tego artykułu lub artykułu 19, zależy od rodzaju wcześniejszego zatrudnienia, prywatnego lub państwowego, podczas którego uprawnienia do tej części emerytury lub podobnego świadczenia zostały wypracowane.

W świetle powyższego, wyjaśnić należy, że oceniając czy świadczenie otrzymywane jako dodatek do renty oraz renta rodzinna, którą Wnioskodawczyni otrzyma w przyszłości podlega opodatkowaniu stosownie do art. 18 ust. 5 ww. Konwencji należy odnieść się do wskazówek zawartych w Komentarzu do Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku OECD.

Zawierane przez Polskę umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania są bowiem wzorowane na Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku OECD, zatem interpretacja ich postanowień powinna uwzględniać ustalenia przyjęte na szczeblu OECD, znajdujące wyraz w wypracowanym przez państwa członkowskie tej organizacji, w tym również Polskę, Komentarzu do Modelowej Konwencji (MK).

Z komentarza do art. 18 wynika, że określenie „ubezpieczenie społeczne” odnosi się powszechnie do systemu obowiązkowej opieki, jaki państwo tworzy w celu dostarczenia jego ludności minimalnego poziomu dochodu lub świadczeń emerytalnych lub dla złagodzenia finansowych skutków takich zdarzeń, jak bezrobocie, inwalidztwo w wyniku wypadków przy pracy, choroba lub śmierć. Wspólną cechą systemów ubezpieczeń społecznych jest to, że poziom świadczeń jest ustalany przez państwo. Świadczenia, jakich postanowienie to może dotyczyć, obejmują emerytury dostępne w ramach powszechnego systemu emerytalnego, emerytury starcze, jak również bezrobocie, inwalidztwo, macierzyństwo, wdowieństwo, choroby, pomoc społeczną, świadczenie na rzecz ochrony rodziny dokonywane przez państwo lub podmioty publiczne utworzone dla zarządzania i rozdzielania funduszy.

W konsekwencji, dodatek do renty otrzymany jednorazowo z Holandii, stanowiący płatność z holenderskich funduszy socjalnych, na podstawie art. 18 ust. 5 ww. Konwencji podlega opodatkowaniu zarówno w państwie źródła, jak i w państwie rezydencji.

Postanowienie w umowie, że danego rodzaju dochód „może podlegać” opodatkowaniu w jednym z państw (najczęściej w państwie źródła) wskazuje bowiem, że państwo źródła ma prawo opodatkować dany dochód, bez względu na to, czy dochód ten podlegać będzie opodatkowaniu w drugim państwie (państwie rezydencji). Przypisanie prawa do opodatkowania nie ma tutaj charakteru wyłączności.

W konsekwencji otrzymywany z Holandii dodatek do renty wypłacany z holenderskich funduszy socjalnych podlega opodatkowaniu zarówno w Holandii, jak i w Polsce na podstawie art. 18 ust. 5 ww. Konwencji.

Art. 18 ust. 5 ww. Konwencji, znajdzie również zastosowanie do renty rodzinnej, którą Wnioskodawczyni otrzyma w przyszłości, a która będzie wypłacana z holenderskich obowiązkowych funduszy socjalnych. Oznacza to, że otrzymywana w przyszłości renta rodzinna będzie podlegała opodatkowaniu zarówno w Holandii, jak i w miejscu zamieszkania tj. w Polsce.

Przy czym, w odniesieniu do osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce podwójnego opodatkowania unika się poprzez zastosowanie art. 23 ust. 5 lit. a) ww. Konwencji.

Stosownie do tego przepisu, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji może być opodatkowany w Niderlandach, to Rzeczpospolita Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu tej osoby kwoty równej podatkowi od dochodu zapłaconemu w Niderlandach. Jednakże takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku od dochodu, jaka została obliczona przed dokonaniem odliczenia i która odpowiada tej części dochodu, która może być opodatkowana w Niderlandach.

Art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

W myśl art. 27 ust. 9a ww. ustawy w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które nie są zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zasady określone w ust. 9 stosuje się odpowiednio.

Uwzględniając powyższe, metodę unikania podwójnego opodatkowania określaną jako metoda proporcjonalnego odliczenia (zaliczenia) stosuje się w przypadku, gdy umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody wyłączenia z progresją.

Zgodnie z tą metodą, podatnik osiągający dochody za granicą ma obowiązek wykazać ww. dochody w zeznaniu, a od podatku dochodowego obliczonego według skali podatkowej ma prawo odliczyć podatek zapłacony za granicą. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ww. ustawy, dochody małoletnich dzieci własnych i przysposobionych, z wyjątkiem dochodów z ich pracy, stypendiów oraz dochodów z przedmiotów oddanych im do swobodnego użytku, podlegające opodatkowaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dolicza się do dochodów rodziców, chyba że rodzicom nie przysługuje prawo pobierania pożytków ze źródeł przychodów dzieci.

Z zacytowanego przepisu wynika, że tylko dochody małoletniego dziecka z jego pracy, stypendiów oraz dochody z przedmiotów oddanych mu do swobodnego użytku podlegają opodatkowaniu odrębnie przez podatnika – dziecko – w zeznaniu podatkowym składanym na imię i nazwisko tego dziecka, bowiem są one wyłączone z zarządu majątkiem dziecka przez rodziców. Natomiast inne dochody (w tym renta sieroca i dodatki do renty) – co do zasady – podlegają doliczeniu do dochodu rodziców i łącznemu opodatkowaniu z dochodami rodziców.

W myśl natomiast art. 45 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8.

W konsekwencji, Wnioskodawczyni w związku z uzyskaniem dochodów wskazanych we wniosku jest/ będzie zobowiązana do złożenia zeznań podatkowych w Polsce.

W zeznaniu składanym za dany rok podatkowy, Wnioskodawczyni jest/ będzie zobowiązana wykazać dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce uzyskane w tym roku przez Wnioskodawczynię oraz jej małoletnie dzieci.

Reasumując, Wnioskodawczyni w składanym zeznaniu jest/będzie zobowiązana wykazać uzyskiwaną z Niemiec rentę wdowią oraz renty sieroce otrzymywane do momentu osiągnięcia przez dzieci pełnoletności. W odniesieniu do tych świadczeń nie dochodzi do podwójnego opodatkowania, wobec czego nie ma zastosowania w tym przypadku metoda unikania podwójnego opodatkowania.

Ponadto Wnioskodawczyni jest również obowiązana do wykazania w zeznaniu dodatku do renty z Holandii otrzymanego przez Wnioskodawczynię oraz niepełnoletnie dzieci, a w przyszłości będzie także zobowiązana do wykazania holenderskiej renty rodzinnej, którą uzyska. W odniesieniu do tych świadczeń znajdują zastosowanie postanowienia art. 27 ust. 9 albo 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. metoda proporcjonalnego odliczenia

W zeznaniu podatkowym natomiast nie będzie podlegała wykazaniu renta rodzinna, którą Wnioskodawczyni otrzyma w przyszłości z Niemiec, bowiem zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania świadczenie to będzie podlegało wyłącznie w państwie źródła, tj. w Niemczech.

Końcowo zauważyć należy, iż fakt przyznania renty rodzinnej w Polsce pozostaje bez wpływu na sposób opodatkowania wskazanych we wniosku dochodów zagranicznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.