2017.10.16 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT1-3.4012.705.2017.1.MWJ

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.705.2017.1.MWJ
z 16 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 sierpnia 2017 r. (data wpływu 23 sierpnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania przekazanych nieodpłatnie boksów ekspozycyjnych z armaturą oraz armaturę wykorzystaną do autonomicznych ekspozycji w celach reklamowych i promocyjnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania przekazanych nieodpłatnie boksów ekspozycyjnych z armaturą oraz armaturę wykorzystaną do autonomicznych ekspozycji w celach reklamowych i promocyjnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

... S.A. (dalej jako Spółka, Wnioskodawca) jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Przedmiotem podstawowej działalności Grupy ... jest m. in. dystrybucja wyrobów wykorzystywanych do wykańczania i wyposażenia łazienek (produktów ceramiki sanitarnej, kabin prysznicowych, wanien i brodzików akrylowych, mebli łazienkowych oraz innych artykułów około łazienkowych - dalej: „Armatura”). Oferowana przez Spółkę Armatura jest co do zasady sprzedawana na rzecz sieci handlowo-budowlanych, hurtowni materiałów budowlanych, względnie innych punktów sprzedaży o profilu produktowym adekwatnym do wyrobów Spółki (dalej: Dystrybutorzy).

W związku z faktem, iż Spółka funkcjonuje na wysokokonkurencyjnym rynku, w ramach swojej działalności podejmuje szereg działań o charakterze marketingowym i reklamowym, które w istocie adresowane są do ostatecznych nabywców tj. Konsumentów.

Zważyć bowiem należy, iż choć sprzedaż dokonywana jest przez Spółkę, co do zasady na rzecz Dystrybutorów (tj. faktury wystawiane są na rzecz Dystrybutorów), to jednak wolumen tej sprzedaży, wielkość zamówień itd. pozostaje w bezpośredniej relacji z wielkością sprzedaży produktów Spółki realizowanej przez Dystrybutorów na rzecz Konsumentów. Dystrybutorzy, nabywają produkty Spółki, co do zasady w celu dalszej ich odprzedaży na rzecz Konsumentów. Czym zatem większa popularność danego produktu wśród Konsumentów i sprzedaż u Dystrybutora tym większa korzyść (sprzedaż) dla Spółki. W interesie Spółki (podobnie jak i Dystrybutorów) pozostaje zatem takie promowanie swoich produktów, które stymulować będzie zainteresowanie produktem u Konsumentów.

W kontekście powyższego schematu działalności Spółka angażuje się we współpracę z Dystrybutorami, w ramach której nierzadko partycypuje i współpodejmuje określone działania marketingowe i promocyjne np. na terenie punktów sprzedaży Dystrybutorów lub też przy wykorzystaniu innych działań promocyjnych. Jak wspomniano, wyłącznym celem tych działań jest intensyfikacja sprzedaży produktów Spółki.

Konsekwentnie, w celu realizacji działań marketingowych opisanych pokrótce powyżej oraz w związku z podejmowaną współpracą z Dystrybutorami, Spółka przekazywała, przekazuje i zamierza przekazywać na swój koszt Dystrybutorom boksy ekspozycyjne. Boksy odtwarzają np. łazienkę, w której zamontowana jest Armatura oferowana przez Spółkę. Boksy są tworzone/budowane w punktach sprzedaży wskazanych przez Dystrybutorów. Przekazywane w ramach ww. okoliczności boksy ekspozycyjne Spółki, przekazywane są wyłącznie na cele związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością opodatkowaną VAT.

Boksy ekspozycyjne wykonywane są przez zewnętrzne podmioty (dalej: Zleceniobiorcy) na zlecenie i koszt Spółki. Zleceniobiorcy zobowiązani są do wykonania boksów ekspozycyjnych zgodnie z projektem przedstawionym przez Spółkę oraz z użyciem Armatury dostarczonej na swój koszt przez Spółkę. Celem wykonania przedmiotowych boksów ekspozycyjnych przekazywana i wykorzystywana jest taka ilość i rodzaj Armatury, która zapewnia należyte i estetyczne przygotowanie takiego boksu. Ponieważ boksy są budowane/tworzone w miejscach wskazanych przez Dystrybutorów, to Spółka transportuje/dostarcza określoną ilość Armatury bezpośrednio do miejsca gdzie będzie budowany dany boks przez Zleceniobiorcę. Po stronie Zleceniobiorcy są pozostałe materiały niezbędnie do wykonania przedmiotowych ekspozycji (tj. kleje, płyty G-K/OSB, profile aluminiowe, itp.). Materiały te są wkalkulowane w cenę usługi wykonywanej przez Zleceniobiorcę.

Po wykonaniu przez Zleceniobiorców, boksy ekspozycyjne były, są i będą w przyszłości przekazywane Dystrybutorom bez żadnej odpłatności

Ponadto, w celu realizacji działań marketingowych opisanych pokrótce powyżej oraz w związku z podejmowaną współpracą z Dystrybutorami, Spółka przekazywała, przekazuje i będzie w przyszłości przekazywać Dystrybutorom określoną ilość swoich towarów (Armatury) w celu ich wykorzystania przy tworzeniu ekspozycji Armatury. Przekazywana w ramach ww. okoliczności Armatura Spółki, przekazywana jest wyłącznie na cele związane z prowadzoną działalnością opodatkowaną VAT przez Spółkę. Spółka nie posiada informacji, która konkretnie Armatura została wykorzystana do budowy boksów, a która służy jako autonomiczna ekspozycja, np. wanien, brodzików, umywalek, itp.

Zarówno boks ekspozycyjny z Armaturą jak i autonomiczna ekspozycja armatury mają za zadanie zwrócić uwagę potencjalnego nabywcy (Konsumenta) i zachęcenie go do zakupu. W rezultacie celem takiego wydania nie jest operacja handlowa czy obdarowywanie odbiorcy (Dystrybutora lub Konsumenta). Przygotowany boks ekspozycyjny zawierający stosowne elementy Armatury oraz Armatura wykorzystana do autonomicznej ekspozycji (np. brodzików, wanien, umywalek itp.) są przez Wnioskodawcę traktowane jako prezentacja możliwości estetycznych towarów Wnioskodawcy - mająca przyczynić się do zwiększenia sprzedaży.

Dowodem na wykorzystanie wydanych przez Wnioskodawcę towarów do stworzenia boksu ekspozycyjnego są protokoły odbioru prac potwierdzające, że aranżacje zostały wykonane zgodnie z projektem. Po zakończonej ekspozycji Armatury dokonywanej zarówno w ramach boksów jak i w ramach autonomicznych ekspozycji (np. brodzików, wanien, umywalek, itp.), Armatura wykorzystana do niej powinna być niszczona przez Dystrybutorów jako nienadająca się do dalszej odsprzedaży. Jednocześnie jednak Wnioskodawca nie może wykluczyć, że mogą zdarzyć się sytuacje, w których w momencie likwidacji ekspozycji Armatura wykorzystana do ich wyposażenia jest później sprzedawana przez Dystrybutorów jako towar poekspozycyjny. Tym nie mniej Wnioskodawca pragnie podkreślić, że nawet jeżeli takie sytuacje mają miejsce to sprzedaży dokonuje Dystrybutor i w konsekwencji Wnioskodawca nie osiąga z tego tytułu żadnych przychodów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w okolicznościach opisanych powyżej, w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31.03.2013 (pyt. 1) oraz w stanie prawnym obowiązującym od dnia 01.04.2013 (pyt.2) Wnioskodawca miał i ma obowiązek opodatkowania przekazanych nieodpłatnie (w celach reklamowych i promocyjnych) boksów ekspozycyjnych z Armaturą oraz Armaturę wykorzystaną do autonomicznych ekspozycji (np. brodzików, wanien, umywalek, itp.), w stosunku do których przysługiwało mu w całości prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług wykorzystanych do wytworzenia/wybudowania boksów ekspozycyjnych oraz do nabycia Armatury wykorzystanej do autonomicznej ekspozycji?

Zdaniem Wnioskodawcy, w okolicznościach opisanych powyżej, w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31.03.2013 (pyt. 1) oraz w stanie prawnym obowiązującym od dnia 01.04 2013 (pyt.2) Wnioskodawca nie miał i nie ma obowiązku opodatkowania przekazanych nieodpłatnie (w celach reklamowych i promocyjnych) boksów ekspozycyjnych z Armaturą oraz Armatury wykorzystanej do autonomicznych ekspozycji (np. brodzików, wanien, umywalek, itp.), w stosunku do których przysługiwało mu w całości prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług wykorzystanych do wytworzenia/wybudowania boksów ekspozycyjnych oraz do nabycia Armatury wykorzystanej do autonomicznej ekspozycji.

W ocenie Wnioskodawcy, boksy ekspozycyjne z Armaturą oraz Armatura wykorzystana do autonomicznych ekspozycji (np. brodzików, wanien, umywalek, itp.) wydawane w celu wykorzystania wyłącznie do celów reklamowych, a więc do wykonania boksów ekspozycyjnych jako formy służącej zapoznaniu potencjalnego klienta (Konsumenta) z towarami Spółki stanowią próbki, o których mowa w art. 7 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

Konkluzja ta zarówno w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 roku, jak i w brzmieniu obowiązującym po dniu 1 kwietnia 2013 roku pozostaje, w ocenie Spółki, taka sama.

W konsekwencji, ich nieodpłatne wydanie, zarówno w kontekście pyt.1, jak i pyt. 2 nie wiąże się z koniecznością opodatkowania nieodpłatnych przekazań (a tym samym Spółka w istocie bezpodstawnie naliczała dotąd podatek VAT od przekazywanych próbek).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast na mocy art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Art. 7 ust. 2 ustawy o VAT stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Przy czym, zgodnie z art. 7 ust. 3 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 31 marca 2013 r., przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Wobec zmiany art. 7 ust. 7 ustawy o VAT, a więc definicji próbki, w opinii Spółki, zasadna jest analiza przedmiotowej kwestii w dwóch okresach - tj. w okresie do 31 marca 2013 r. oraz po 1 kwietnia 2013 r.

Nieodpłatne wydania próbek w stanie prawnym obowiązującym do 31 marca 2013 r.

Ustawa o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2008 r. do 31 marca 2013 r. stanowiła w art. 7 ust. 7 co następuje: „Przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy”.

Biorąc pod uwagę powyższą definicję należy stwierdzić, iż próbką był towar, który łącznie spełniał następujące warunki:

stanowił niewielką ilość towaru, która reprezentowała określony rodzaj lub kategorię towarów,

zachowała skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru,

ilość lub wartość przekazywanych próbek nie wskazywała na działanie mające charakter handlowy.

Spełnienie tych trzech przesłanek umożliwiało potraktowanie danego towaru za próbkę w rozumieniu ustawy o VAT w brzmieniu przed 1 kwietnia 2013 r.

Pojęcie niewielkiej ilości towaru w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy o VAT

Należy zaznaczyć, iż pojęcie „niewielka ilość towaru” nie zostało doprecyzowane w ustawie o VAT, ani w przepisach wykonawczych. Z uwagi na niedookreślenie tego pojęcia, jednoznaczne skwantyfikowanie takiej niewielkiej ilości towarów bardzo często jest utrudnione lub wręcz niemożliwe. Wobec tego, zdaniem Spółki, stwierdzenie czy coś stanowi niewielką ilość towaru czy też wykracza poza to pojęcie powinno być oparte na zdrowym rozsądku, przyjętych ogólnie normach, kontekście, w jakim dokonywane jest przekazanie, a przede wszystkim - celu przekazania próbki, jakim jest zapoznanie się z produktem przed podjęciem decyzji o ewentualnym nabyciu. Niewielka ilość, to zdaniem Spółki taka, która pozwoli na sprawdzenie, przetestowanie produktu przed podjęciem decyzji o zakupie. Zdaniem Spółki, rozpatrując, czy mamy do czynienia z niewielką ilością towarów należy więc wziąć pod uwagę podmiot, któremu przekazuje się próbki (co do zasady odbiorca hurtowy) oraz procedurę „testowania” produktów, jaka winna być przeprowadzona w celu podjęcia przez Konsumenta decyzji o ewentualnym zakupie. Nie bez znaczenia, w ocenie Spółki jest także fakt, iż przekazywana Armatura nie zmierza do zaspokajania potrzeb Konsumenckich, gdyż celem przekazania nie jest w ogóle konsumpcja a jedynie taka prezentacja produktów, która umożliwi ocenę konsumencką i w efekcie zwiększy szansę na dokonanie zakupu przez Konsumenta.

Nie zmienia to faktu, iż celem przekazania boksów ekspozycyjnych z Armaturą oraz Armatury wykorzystanej do autonomicznych ekspozycji (np. brodzików, wanien, umywalek, itp.) Dystrybutorom, którzy następnie niejako przy udziale Spółki eksponują poszczególne produkty Spółki (różnego rodzaju kolekcje produktowe Armatury) jest szeroko pojęte poznanie ich właściwości (pod różnym kątem i przez różne osoby) przed dokonaniem ewentualnego zakupu. Dlatego, Spółka pragnie jeszcze raz podkreślić, iż z „niewielką ilością towarów”, o której mowa w definicji próbki mamy do czynienia wówczas, gdy przekazana ilość jest niezbędna dla odpowiedniego przetestowania produktu w celu podjęcia decyzji o ewentualnym zakupie, a jednocześnie - nie stanowi ilości większej. W przypadku, gdyby ilość ta była większa, wówczas nadwyżka przekazanych towarów wykraczałaby poza definicję próbki i stanowiłaby w ocenie Spółki nieodpłatne przekazanie towarów, którego opodatkowanie należałoby rozpatrywać na gruncie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT. Powyższe stanowisko znajduje uzasadnienie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (dalej: WSA) w Warszawie z dnia 8 maja 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 2185/07, w którym Sąd stwierdził, iż „o uznaniu danej aplikacji demonstracyjnej za próbkę winien decydować brak charakteru handlowego przekazania oraz jego cel przetestowanie, wypróbowanie towaru przed zakupem”.

Zdaniem Spółki wydając boksy ekspozycyjne z Armaturą oraz Armaturę wykorzystaną do autonomicznych ekspozycji (np. brodzików, wanien, umywalek, itp.), wydaje ona niewielką ilość towaru w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy o VAT.

Należy w sposób szczególny podkreślić, iż wykorzystanie takiej ilości Armatury jest niezbędne w celu zaprezentowania jej w formie boksu ekspozycyjnego z Armaturą oraz Armatury wykorzystanej do autonomicznych ekspozycji (np. brodzików, wanien, umywalek, itp.) w markecie, czy hurtowni. Dzięki takiej formie prezentacji potencjalny odbiorca końcowy ma bowiem możliwość lepszego zapoznania się z ofertą Spółki. Mając ponadto na uwadze specyfikę przedmiotowego towaru, ilość Armatury pozwalająca na stworzenie niewielkiego fragmentu pomieszczenia należy uznać za niewielką ilość towaru, spełniającą definicję próbki na gruncie omawianych regulacji. W kontekście bowiem ilości sprzedanych towarów Spółki przez Dystrybutora (przykładowo w wysokości kilkuset sztuk miesięcznie) oraz ilości punktów sprzedaży Dystrybutorów, w których prezentowana jest ekspozycja Spółki, przekazanie kilku sztuk Armatury w celu wykonania boksu ekspozycyjnego w hali sklepowej stanowi bowiem niewątpliwie niewielką ilość towaru, o której mowa w analizowanych przepisach.

Przesłanka składu i właściwości fizycznych, fizykochemicznych, etc.

W opinii Spółki, warunek, aby próbka zachowywała „skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne” sprowadza się do tego, aby próbka była towarem, który zachowuje wszelkie istotne dla klienta właściwości towaru pełnowartościowego.

W przypadku boksów ekspozycyjnych zawierających Armaturę, istotna z punktu widzenia nabywcy jest jej wizualizacja w pomieszczeniu. W ocenie Wnioskodawcy Armatura przeznaczona do boksów ekspozycyjnych jest identyczna z towarem pełnowartościowym, z tą jedynie różnicą, że nie jest przeznaczona do sprzedaży, lecz jej celem jest umożliwienie zapoznania się z ofertą produktową Spółki i porównania jej asortymentu.

W opinii Wnioskodawcy, przedmiotowa Armatura eksponowana w boksach ekspozycyjnych z Armaturą oraz jako Armatura wykorzystana do autonomicznych ekspozycji (np. brodzików wanien umywalek itp.) spełnia więc warunek tożsamości właściwości towaru będącego próbką z towarem pełnowartościowym. Wszelkie bowiem właściwości towaru pożądane dla potencjalnego kupującego ujęte są w tak skonstruowanych boksach ekspozycyjnych z Armaturą oraz w autonomicznej ekspozycji Armatury (np. brodzików, wanien, umywalek, itp.).

Przesłanka niehandlowego charakteru przekazania

Spółka również wskazuje, iż ostatnim kryterium do uznania przekazywanego towaru za próbkę w rozumieniu ustawy o VAT jest charakter ich przekazania. Zgodnie bowiem z art. 7 ust. 7 tejże ustawy „ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy”.

Aby przekazywany towar uznać za próbkę należy wykazać, iż jej przekazanie nie ma charakteru handlowego. W ocenie Spółki przesłanka ta stanowi uzupełnienie pierwszej z omawianych przesłanek, a mianowicie - by przekazaniu podlegała niewielka ilość towaru. W praktyce może się bowiem zdarzyć, iż jednorazowe przekazanie obejmuje jedynie niewielką ilość towarów natomiast przekazań tych jest tak dużo, że ilości towarów otrzymywane przez nabywcę są na tyle istotne, że ilość ta wykracza poza cel przekazania próbki, jakim jest zapoznanie się klienta z towarem i stanowi dlań faktyczne, ekonomiczne przysporzenie.

Podobne rozumowanie zaprezentował Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 18 stycznia 2010 r. (sygn. IPPP3-443-932/09-3/JF), w której uznał za prawidłowe stanowisko zaprezentowane przez Wnioskodawcę wskazując, iż „W przypadku przekazania przez Spółkę pojedynczych opakowań odczynników na rzecz laboratoriów, celem wydania jest umożliwienie potencjalnemu klientowi zapoznania oraz sprawdzenia, jakości, właściwości danego odczynnika. Jednorazowo przekazywane odczynniki reprezentują niewielką ilość danego rodzaju wyrobu umożliwiającą zbadanie jego przydatności dla potrzeb klienta, zachowując przy tym wszystkie właściwości fizyczne i chemiczne odczynnika oferowanego przez Spółkę w sprzedaży. (...) Taka ilość odczynnika oraz jego wartość, w porównaniu do wartości i ilości dostarczanej przez Spółkę w ramach sprzedaży świadczy o braku handlowego charakteru wnioskodawcy przyporządkowane takiemu nieodpłatnemu przekazaniu. Okoliczności te wskazują, iż przekazywane w powyższy sposób towary należy uznać za próbki, o których mowa w art. 7 ust. 7 ustawy”.

Wnioskodawca pragnie zauważyć że tezy płynące z powyższej interpretacji odnieść można również do przedmiotowego stanu faktycznego. Wykorzystanie kilku sztuk Armatury w celach ekspozycyjnych ma co do zasady zdecydowanie charakter niehandlowy. Zasadniczo bowiem celem wykorzystania kilku sztuk Armatury w wyposażeniu boksu ekspozycyjnego z Armaturą czy też jako autonomiczną ekspozycję Armatury (np. brodzików, wanien, umywalek, itp.) jest umożliwienie porównania oferty Spółki przez klientów końcowych, a nie ich dalsza odsprzedaż przez Dystrybutorów.

Co więcej, ramy współpracy pomiędzy Spółką a Dystrybutorami wskazują, iż ta część Armatury, która wykorzystywana jest w boksach ekspozycyjnych z Armaturą oraz jako Armatura do autonomicznych ekspozycji (np. brodzików, wanien, umywalek, itp.) przekazywana jest nieodpłatnie, przeznaczana ma być wyłącznie na cele reklamowe – ekspozycyjne (opisane wcześniej).

Dystrybutor powinien rozliczyć się z takiego właśnie użycia tej Armatury. Wykluczenie handlowego charakteru przez ustawodawcę zmierza do uniknięcia sytuacji, w której w istocie nastąpiłaby konsumpcja danych towarów nieopodatkowana VAT.

W okolicznościach sprawy, Armatura przeznaczana do celów ekspozycyjnych absolutnie nie zmierza do zaspokojenia potrzeb konsumpcyjnych, a wręcz odwrotnie, do stymulowania takich potrzeb.

Spółka zwraca uwagę, iż pojęcie niewielkiej ilości będzie zdeterminowane przez niehandlowy charakter przekazania. Ilość przekazywana potencjalnym klientom - np. kilka sztuk Armatury, może się wydawać znaczne, jednak ze względu na wielkość sprzedaży realizowaną przez Spółkę na rzecz Dystrybutora jest w rzeczywistości niewielka. Wynika to właśnie z owego niehandlowego charakteru przekazania.

W ocenie Spółki, nie można bowiem mówić o handlowym charakterze w przypadku przekazania boksów ekspozycyjnych z Armaturą oraz Armatury wykorzystanej do autonomicznych ekspozycji (np. brodzików, wanien, umywalek, itp.), gdy ilość sprzedawanych przez Spółkę na rzecz Dystrybutora jej towarów sięga przykładowo kilkuset sztuk miesięcznie, a przekazywane nieodpłatnie boksy ekspozycyjne z Armaturą oraz Armatura wykorzystywana do autonomicznych ekspozycji (np. brodzików, wanien, umywalek, itp.), służy wyłącznie celom ekspozycyjnym (reklamowym).

Spółka zwraca uwagę na charakter przekazania gotowych produktów Spółki przeznaczonych do „przetestowania” przez potencjalnego kupującego (Konsumenta). O niehandlowym charakterze takiego przekazania świadczy również fakt, iż potencjalny odbiorca końcowy ma możliwość zapoznania się z próbką towaru Spółki wyłącznie w punkcie sprzedaży (np. w markecie budowlanym).

Nieodpłatne wydania próbek w stanie prawnym obowiązującym po 1 kwietnia 2013 r.

Zgodnie z art. 7 ust. 7 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r. „przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się identyfikowalne jako próbka egzemplarz towaru lub jego niewielką ilość, które pozwalają na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym ich przekazanie (wręczenie) przez podatnika:

ma na celu promocję tego towaru oraz
nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru”.

Mając na uwadze powyższą definicję należy więc wskazać, iż próbkę stanowi egzemplarz towaru lub niewielka ilość towaru pod warunkiem, iż:

jest on identyfikowany jako próbka,

pozwala na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci,

ma na celu promocję tego towaru,

nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru.

Przesłanka celu promocyjnego oraz braku zaspokajania potrzeb odbiorcy końcowego Spółka wyjaśnia, iż z uwagi na specyfikę dystrybucji towarów (tj. generalnie sprzedaż na rzecz Dystrybutorów a nie klientów końcowych), nie ma ona bezpośredniego kontaktu z końcowym odbiorcą oferowanych przez nią produktów. W konsekwencji, przekazanie próbki finalnym Konsumentom wymaga zazwyczaj pośrednictwa Dystrybutorów, z którymi współpracuje Spółka (np. sieci handlowych, hurtowni itp.).

Dlatego też Spółka przekazuje próbki Dystrybutorom, którzy z kolei udostępniają je w swoich punktach sprzedaży w celach promocji produktów (taki cel zdefiniowany jest w ramach zasad współpracy pomiędzy stronami). Należy więc podkreślić, iż w efekcie, przekazanie to pozwala w istocie na zapoznanie się z ofertą Spółki przez odbiorcę końcowego.

Cel promocyjny oznacza końcowo zamiar zwiększenia sprzedaży, realizowany przez szereg mniejszych celów, jak zwiększenie rozpoznawalności producenta, wywieranie pozytywnych z nim skojarzeń, uczynienie popularnym produktów producenta.

Wnioskodawca zauważa, iż taki właśnie jest cel nieodpłatnych wydań boksów ekspozycyjnych z Armaturą oraz Armatury wykorzystanej do autonomicznych ekspozycji (np. brodzików, wanien, umywalek, itp.). Takie wydania mają na celu umożliwienie porównania asortymentu Spółki z ofertami jej konkurentów, a końcowo umożliwienie potencjalnemu klientowi nabycie towarów Spółki, a więc i zwiększenie jej obrotu. Głównym celem przedmiotowych wydań jest zatem promocja produktów znajdujących się w ofercie Spółki (tj. reklama i przekazanie informacji o produktach).

Jednocześnie zdaniem Wnioskodawcy przekazanie boksów ekspozycyjnych z Armaturą oraz Armatury wykorzystanej do autonomicznych ekspozycji (np. brodzików, wanien, umywalek, itp.), nie będzie prowadziło do zaspokojenia potrzeb odbiorcy końcowego. Potrzebą odbiorcy końcowego jest bowiem nabycie interesującej go ilości armatury w celu np. wykonania remontu. Tymczasem w przedmiotowym stanie faktycznym wyposażenie boksu ekspozycyjnego w przekazaną Armaturę umożliwia odbiorcy końcowemu jedynie zapoznanie się z towarami oferowanymi przez Spółkę.

Ponadto w opinii Spółki przesłanka braku zaspokojenia potrzeb odbiorcy końcowego jest tożsama z przesłanką niewielkiej ilości przekazywanego towaru, określoną w poprzednim stanie prawnym.

Jak wskazuje A. Bartosiewicz w Komentarzu do Ustawy o VAT (vide VAT.Komentarz, Lex 2015) „Ocena tego, jaka ilość towaru jest niewielka, powinna być dokonywana w kontekście rodzaju danego towaru. Z pewnością znamię „niewielkiej ilości” inaczej będzie ocenione w przypadku perfum, a inaczej w przypadku alkoholu. Wydaje się również, że ocena tego, jaka ilość towaru jest niewielka, powinna być dokonywana także w kontekście poziomu obrotu, na jakim przekazanie próbki następuje. Przykładowo inaczej powinno być ocenione przekazanie próbki między producentem czy importerem a agencją reklamową, zaś inaczej między agencją reklamową a potencjalnym klientem.

Przesłanka dotycząca możliwości oceny cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci

Należy podkreślić, iż powyższa przesłanka jest, zdaniem Spółki, tożsama z warunkiem, o którym mowa w definicji próbki obowiązującej przed 1 kwietnia 2013 r., kiedy to przepisy ustawy o VAT stanowiły o konieczności zachowania przez próbkę składu oraz wszystkich właściwości fizycznych, fizykochemicznych i chemicznych lub biologicznych towaru.

W konsekwencji, w ocenie Spółki boksy ekspozycyjne z Armaturą oraz Armatura wykorzystywana do autonomicznych ekspozycji (np. brodzików, wanien, umywalek, itp.), przekazywane nieodpłatnie w ramach prowadzonych akcji marketingowych zachowuje wszelkie istotne dla klienta cechy i właściwości towarów pełnowartościowych. Inny jest natomiast cel wydania tychże towarów, który ma charakter testowy.

Przesłanka „identyfikowalności” jako próbka

W opinii Spółki, ocena kryterium identyfikowalności wymaga uprzedniej odpowiedzi na pytanie - kto musi być zdolny do „zidentyfikowania” danego towaru jako próbki. Zdaniem Spółki będzie to adresat - potencjalny kupujący (Konsument). Jedną z zasad sytemu podatku od wartości dodanej jest wszak opodatkowaniu konsumpcji, toteż właśnie z poziomu konsumenta należy dokonać obiektywnej oceny kryterium próbki.

Ponadto, Spółka stoi na stanowisku, iż brzmienie art. 7 ust. 7 ustawy o VAT nie wskazuje, aby „identyfikowalność” oznaczała umieszczenie na próbce napisu „próbka”. Zdaniem Spółki, takie zawężenie interpretacji tej normy prowadziłoby do wykładni contra legem. Należy uznać, iż racjonalny prawodawca, który miałby taki zamiar, wyraziłby go wprost. Zasadne jest więc uznanie, iż towarem „identyfikowalnym” jako „próbka” jest taki towar, co do którego potencjalny kupujący nie ma wątpliwości, iż nie jest on towarem o przeznaczeniu handlowym, lecz właśnie próbką przekazywaną w celu promocyjnym.

Co więcej, w okolicznościach sprawy produkty nie są przekazywane w celach konsumpcji. Specyfika produktu o jakim mowa zmierza do prezentacji ich walorów estetycznych (poprzez wygląd, fakturę itp. ), toteż nadanie charakter „próbki” jest naturalną konsekwencją użycia Armatury w boksie ekspozycyjnych z Armaturą oraz jako Armatura wykorzystywana do autonomicznych ekspozycji (np. brodzików, wanien, umywalek, itp.), który w założeniu prezentuje próbnie, daną np. serię/kolekcję Armatury. Warto także zauważyć, iż przekazanie towarów następuje pomiędzy Spółką a Dystrybutorem, zaś funkcja jaką spełniają te towary poprzez umieszczenie ich w boksach ekspozycyjnych jednoznacznie definiuje charakter tak przekazywanej Armatury (tj. wyłącznie w celu reklamowym).

Powyższe stanowisko potwierdza m. in. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 maja 2013r., nr IPPP1/443-383/13-2/IGo, czy interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPP2/443-857/13-5/Akr z dnia 9 grudnia 2013 r. oraz odpowiedź Ministerstwa Finansów na interpelację poselską nr 20686.

W ocenie Spółki powyższe stanowisko potwierdza także TSUE, który w wyroku z dnia 30 września 2010 r. (sygn. akt C-581/08) w sprawie EMI Group Ltd v. The Commissioners for Her Majestys Revenue and Customs, Trybunał zdefiniował próbkę jako „egzemplarz okazowy produktu, mający na celu promocję jego sprzedaży i pozwalający na ocenę jego cech i właściwości bez wykorzystania końcowego innego niż nieodłącznie powiązane z takimi działaniami promocyjnymi. Prawo krajowe nie może ograniczyć tego pojęcia w sposób ogólny jedynie do egzemplarzy okazowych mających postać inną niż przeznaczona do sprzedaży lub jedynie do pierwszego z serii jednakowych egzemplarzy okazowych przekazywanych przez podatnika na rzecz tego samego odbiorcy bez uwzględnienia charakteru przedstawianego produktu oraz okoliczności gospodarczych właściwych dla każdej czynności przekazania egzemplarzy okazowych.”

W związku z powyższym, w opinii Spółki, przekazanie boksów ekspozycyjnych z Armaturą oraz Armatury wykorzystanej do autonomicznych ekspozycji (np. brodzików, wanien, umywalek, itp.), stanowi przekazanie próbek w rozumieniu ustawy o VAT zarówno w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 roku, jak i w brzmieniu obowiązującym po dniu 1 kwietnia 2013 roku.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy w okolicznościach opisanych powyżej, w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31.03.2013 (pyt 1) oraz w stanie prawnym obowiązującym od dnia 01.04.2013 (pyt.2) Wnioskodawca nie miał i nie ma obowiązku opodatkowania przekazanych nieodpłatnie (w celach reklamowych i promocyjnych) boksów ekspozycyjnych z Armaturą oraz Armatury wykorzystanej do autonomicznych ekspozycji (np. brodzików, wanien, umywalek, itp.), w stosunku do których przysługiwało mu w całości prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług wykorzystanych do wytworzenia/wybudowania boksów ekspozycyjnych oraz do nabycia Armatury wykorzystanej do autonomicznej ekspozycji.

Powyższe rozważania Wnioskodawcy znalazły swoje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 grudnia 2015 r. (sygn. IPPP3/4512-893/15-2/JŻ) wydanej na gruncie tożsamych okoliczności jak opisane w niniejszym wniosku dla podmiotu prowadzącego działalność analogiczną do działalności Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Art. 7 ust. 2 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

Przy czym, zgodnie z art. 7 ust. 3 ustawy, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 31 marca 2013 r., przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Jednocześnie, w myśl art. 7 ust. 7 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r., przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy.

Natomiast, w myśl art. 7 ust. 7 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się identyfikowalne jako próbka egzemplarz towaru lub jego niewielką ilość, które pozwalają na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym ich przekazanie (wręczenie) przez podatnika:

ma na celu promocję tego towaru oraz
nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru.

Generalnie zatem, z uwagi na treść art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa. Od tej zasady przewidziano jednak pewne wyjątki. Jak wynika z ww. art. 7 ust. 2 ustawy, czynnościami zrównanymi z odpłatną dostawą towarów jest także przekazanie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia oraz wszelkie inne darowizny, o ile przy zakupie, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części. Jednocześnie, na mocy art. 7 ust. 3 ustawy, ustawodawca wyłączył z opodatkowania m.in. przekazanie próbek w rozumieniu ustawy.

Wskazać należy, że zmiany wprowadzone od dnia 1 kwietnia 2013 r. w art. 7 ust. 3 ustawy polegają na doprecyzowaniu, że przepis art. 7 ust. 2 ustawy nie będzie stosowany do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to nastąpi na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika. Ponadto w znowelizowanym art. 7 ust. 3 ustawy nie ma już mowy o przekazaniu drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych. Wprowadzone zmiany oznaczają, że nie będzie uznawane za odpłatną dostawę towarów tylko przekazanie na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą towarów stanowiących prezenty o niskiej wartości i próbki (pomimo, że podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od tych towarów).

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że przedmiotem podstawowej działalności Spółki jest m. in. dystrybucja wyrobów wykorzystywanych do wykańczania i wyposażenia łazienek (produktów ceramiki sanitarnej, kabin prysznicowych, wanien i brodzików akrylowych, mebli łazienkowych oraz innych artykułów około łazienkowych - dalej: „Armatura”). Oferowana przez Spółkę Armatura jest co do zasady sprzedawana na rzecz sieci handlowo-budowlanych, hurtowni materiałów budowlanych, względnie innych punktów sprzedaży o profilu produktowym adekwatnym do wyrobów Spółki (dalej: Dystrybutorzy).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31.03.2013 oraz w stanie prawnym obowiązującym od dnia 01.04.2013 Wnioskodawca miał i ma obowiązek opodatkowania przekazanych nieodpłatnie (w celach reklamowych i promocyjnych) boksów ekspozycyjnych z armaturą oraz armaturę wykorzystaną do autonomicznych ekspozycji (np. brodzików, wanien, umywalek, itp.), w stosunku do których przysługiwało mu w całości prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług wykorzystanych do wytworzenia/wybudowania boksów ekspozycyjnych oraz do nabycia Armatury wykorzystanej do autonomicznej ekspozycji.

Rozstrzygając kwestię opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania określonych ilości produktów Spółki (armatury, brodzików, wanien, umywalek) w celu ich wykorzystania w ramach tzw. materiałów reklamowych i promocyjnych typu boksy ekspozycyjne z armaturą oraz armatura wykorzystana do autonomicznych ekspozycji, stosownym jest odwołanie się do założeń konstrukcyjnych podatku od towarów i usług. U podstaw podatku od towarów i usług leży obciążenie tym podatkiem konsumpcji, co jest realizowane poprzez doliczanie go do ceny nabywanych przez konsumentów dóbr. Faktyczny ciężar podatku jest przerzucany na kolejnych nabywców, aby w końcu obciążyć ostatniego nabywcę - konsumenta, który nie uczestniczy już w tym systemie i nie ma możliwości dalszego przerzucenia podatku. Podatek VAT obciąża zatem konsumpcję danego towaru (lub usługi), przez którą należy rozumieć użycie nabytego towaru (lub usługi) ze skutkiem zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby przez konsumenta.

W przedmiotowej sprawie, materiały reklamowe i promocyjne, w postaci boksów ekspozycyjnych z armaturą oraz armatury wykorzystanej do autonomicznych ekspozycji nie stanowią towarów, które mogą podlegać konsumpcji. Pełnią one funkcję nośnika informacji handlowej, a ich przekazanie ma na celu dotarcie do klientów lub potencjalnych klientów i przedstawienie im oferty sprzedaży towarów nadających się do konsumpcji w rozumieniu regulacji ustawy o podatku od towarów i usług. Oznacza to, że odbiorca przekazywanych towarów nie konsumuje ich, nie jest też w wyniku dokonanej dostawy zaspokojona jakakolwiek potrzeba, nie pojawia się również wskutek tego przysporzenie majątkowe. Jak wskazał Wnioskodawca wyłącznym celem działań Spółki jest intensyfikacja sprzedaży produktów Spółki. Produkty Spółki, przekazywane są wyłącznie na cele związane z prowadzoną działalnością opodatkowaną. W celu realizacji działań marketingowych oraz w związku z podejmowaną współpracą z Dystrybutorami, Spółka przekazywała i przekazuje na swój koszt Dystrybutorom boksy ekspozycyjne, które odtwarzają np. łazienkę, w której zamontowana jest armatura oferowana przez Spółkę. Celem wykonania przedmiotowych boksów ekspozycyjnych przekazywana i wykorzystywana jest taka ilość i rodzaj armatury, która zapewnia należyte i estetyczne przygotowanie takiego boksu. Zarówno boks ekspozycyjny z armaturą jak i autonomiczna ekspozycja armatury mają za zadanie zwrócić uwagę potencjalnego nabywcy (Konsumenta) i zachęcenie go do zakupu. W rezultacie celem takiego wydania nie jest operacja handlowa czy obdarowywanie odbiorcy (Dystrybutora lub Konsumenta). Przygotowany boks ekspozycyjny zawierający stosowne elementy armatury oraz armatura wykorzystana do autonomicznej ekspozycji są przez Wnioskodawcę traktowane jako prezentacja możliwości estetycznych towarów Wnioskodawcy - mająca przyczynić się do zwiększenia sprzedaży. Dowodem na wykorzystanie wydanych przez Wnioskodawcę towarów do stworzenia boksu ekspozycyjnego są protokoły odbioru prac potwierdzające, że aranżacje zostały wykonane zgodnie z projektem. Po zakończonej ekspozycji armatury dokonywanej zarówno w ramach boksów jak i w ramach autonomicznych ekspozycji armatura wykorzystana do niej powinna być niszczona przez Dystrybutorów jako nienadająca się do dalszej odsprzedaży. Konsekwentnie, przedmiotowe produkty nie służą zaspokojeniu potrzeb konsumenckich i jako takie służą wyłącznie celom ekspozycyjnym, reklamowym i promocyjnym. Zatem, wydawanie określonych ilości produktów Spółki armatury w celu ich wykorzystania w ramach tzw. materiałów reklamowych i promocyjnych typu boksy ekspozycyjne są specyficznym rodzajem towaru, ponieważ mają charakter jedynie promocyjno-informacyjne. Ich zadaniem jest przekazanie konsumentowi informacji o właściwościach i cenach produktów oferowanych przez Spółkę, ewentualnie zachęcenie do zakupu. Przekazywane materiały same w sobie nie mają żadnej wartości użytkowej, są one jedynie nośnikiem informacji o produktach Spółki. Ponadto przekazywane przez Spółkę materiały nie mają dla podmiotu, który je otrzymuje, żadnej wartości użytkowej.

Jak wynika z art. 7 ust. 7 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r., próbka stanowi niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy.

Natomiast, zgodnie z brzmieniem obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. art. 7 ust. 7 ustawy, pod pojęciem „próbki” rozumie się identyfikowalny jako próbka egzemplarz towaru lub jego niewielką ilość, pozwalającą na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym przekazanie (wręczenie) ma na celu promocję tego towaru oraz nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru.

Podkreślenia wymaga fakt, iż dopiero łączne spełnienie ww. przesłanek, określonych w ww. przepisach, pozwala uznać dany towar za „próbkę”, i w konsekwencji zgodnie z dyspozycją art. 7 ust. 3 ustawy wyłączyć przekazanie (wręczenie) towaru z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie przy rozważeniu, czy określone czynności wykonywane przez Wnioskodawcę stanowią „przekazanie próbek towarów” należy uwzględnić wszystkie istotne okoliczności. W ramach przeprowadzenia takiej analizy istotne jest przeanalizowanie typów odbiorców, którzy otrzymują towary w charakterze próbek, jak również cech fizycznych przedmiotowych towarów.

Podkreślenia wymaga fakt, iż próbka reprezentuje cechy produktu gotowego, a zatem, aby mogła służyć jako przykład musi zachować wszystkie istotne cechy charakterystyczne substancji lub towarów, których dotyczy. Co do zasady przedmioty będące w stanie w całości zaspokoić potrzeby konsumenta związane z danym produktem nie można uważać za próbkę. Niemniej jednak w niektórych przypadkach produkt przekazywany jako próbka może służyć celom promocyjnym poprzez stworzenie nowego zwyczaju po stronie nabywców. Dodatkowo pojedynczy produkt może stanowić próbkę, jeśli wręczany jest w celu promowania np. segmentu produktów.

Istotna ze względu na uznanie danego przekazania towaru za próbkę jest także jego przyczyna, tj. czy intencją podatnika jest wyłącznie chęć dokonania przysporzenia po stronie obdarowanego czy też chęć przekonania go do danych towarów, tak aby zechciał on z nich skorzystać lub je nabywać. Jeżeli chodzi zatem o próbki, należy pamiętać, że ich podstawowym celem nie jest zaspokojenie potrzeb konsumenta końcowego. Wydanie próbki nie może przybierać działań o charakterze handlowym.

Konfrontując wymienione wyżej warunki z okolicznościami przedstawionymi we wniosku należy zauważyć, iż brak spełnienia chociażby jednego spośród stawianych przez ustawodawcę warunków względem „próbki”, przekreśla możliwość spełnienia definicji zawartej w art. 7 ust. 7 ustawy. Ustawodawca sformułował kilka warunków, przy czym jedne z nich odnoszą się do ilości, sposobu oznaczenia, oraz właściwości fizykochemicznych, a inne określają cel jaki ma towarzyszyć przekazaniu (wręczeniu) ich przez podatnika. W przedmiotowej sprawie, zdaniem tut. Organu zostały spełnione wszystkie przesłanki ww. artykułu zawierającego definicję „próbki”.

W omawianej sytuacji, Spółka wskazuje, że celem nieodpłatnego przekazania armatury jest intensyfikacja sprzedaży produktów Spółki. Produkty Spółki, przekazywane są wyłącznie w celu ekspozycyjnym, reklamowym i promocyjnym. Tym samym przekazywanie towarów nie ma charakteru handlowego, bowiem ich celem nie jest zaspokojenie lub wyeliminowanie potencjalnych potrzeb zakupowych na dany towar a jedynie promocja i zachęcenie potencjalnych nabywców do zakupu. Jakkolwiek cel promocyjny jaki towarzyszy przekazaniu próbki danego towaru można uznać za zrealizowany w sytuacji, gdy odbiorca, konsument (potencjalny klient) ma okazję zapoznać się z danym produktem, poznając jego właściwości, co w dalszej kolejności ma sprzyjać zachęceniu go do nabycia pełnowartościowego egzemplarza tego towaru.

W takiej sytuacji, czynność nieodpłatnego przekazania armatury, która zapewnia należyte i estetyczne przygotowanie takiego boksu w miejscach wskazanych przez Dystrybutorów nie następuje w celu konsumpcyjnym zaspokojenia potrzeb Dystrybutorów, a jedynie w celu promocji produktów Spółki i zachęcenia potencjalnych klientów do zakupu towarów.

Wymienione we wniosku materiały reklamowe i informacyjne nie służą – jak twierdzi Wnioskodawca – zaspokojeniu potrzeb konsumenckich i jako takie służą wyłącznie celom ekspozycyjnym, reklamowym i promocyjnym. Przekazywanie ww. materiałów reklamowych, następuje wyłącznie na cele związane z działalnością gospodarczą i ma na celu intensyfikację sprzedaży produktów Spółki. Materiały te pełnią rolę informacyjną dotyczącą produkowanych przez Spółkę wyrobów.

Zatem, armatura przekazywana Dystrybutorom w celach reklamowych i promocyjnych za pomocą baksów ekspozycyjnych oraz wykorzystana do autonomicznych ekspozycji wystawianych w sieciach sklepów handlowo-budowlanych czy hurtowniach materiałów budowlanych spełnia przesłanki umożliwiające potraktowanie danego towaru za próbkę w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy, w brzmieniu obowiązującym zarówno przed dniem 31 marca 2013 r., jak i po dniu 1 kwietnia 2013 r.

W świetle powołanych przepisów oraz okoliczności sprawy należy uznać, że nieodpłatne przekazanie Dystrybutorom określonej ilości produktów Wnioskodawcy (boksów ekspozycyjnych z armaturą oraz armaturę wykorzystaną do autonomicznych ekspozycji) wykorzystanych docelowo w ramach tworzenia boksów ekspozycyjnych oraz do autonomicznych ekspozycji (boks odtwarzający np. łazienkę, w której zamontowana jest armatura oferowana przez Spółkę) w celu realizacji działań marketingowych i promocyjnych dla potencjalnych klientów nie stanowi czynności, z którą ustawa o podatku od towarów i usług wiązałaby powstanie obowiązku podatkowego. Przyczyną pozostawienia poza zakresem podatku od towarów i usług tych przekazań jest brak ich konsumpcyjnego charakteru. Oznacza to, że odbiorca przekazywanych próbek towarów nie konsumuje ich, nie jest też w wyniku dokonanej dostawy zaspokojona jakakolwiek potrzeba, ani też nie pojawia się wskutek tego przysporzenie majątkowe.

W związku z powyższym, stwierdzić należy, że w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r. oraz w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. Wnioskodawca nie miał/nie ma obowiązku opodatkowania przekazanej nieodpłatnie (w celach reklamowych i promocyjnych) armatury, w stosunku do których przysługiwało Wnioskodawcy w całości prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy ich nabyciu. Nieodpłatne wydania (przekazania) materiałów reklamowych objętych zakresem pytania, z uwagi na fakt, że nie mają dla nabywcy wartości użytkowej i waloru konsumpcyjnego, nie stanowiły/nie stanowią dostawy towarów i nie podlegały/nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy w zw. z art. 7 ust. 2 ustawy.

Tym samym, oceniając stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14 b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, niniejsza interpretacja traci swą aktualność.

Ponadto podkreślić należy, iż powołane przez Wnioskodawcę wyroki Sądów są rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych. Rozstrzygnięcia dokonane przez sądy są wiążące wyłącznie w sprawach, w których zostały wydane, a organy podatkowe nie są związane rozstrzygnięciami sądów w indywidualnych sprawach.

Odnośnie natomiast powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Jednocześnie należy wskazać, że publikator ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług wskazany we wniosku przez Wnioskodawcę, tj. Dz. U. 2016 r., poz. 710 , jest nieaktualny. Obecnie tekst jednolity ww. ustawy opublikowany został w Dz. U. z 2017 r., poz. 1221.

Natomiast tekst jednolity ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w stanie prawnym do dnia 31 marca 2013 r. został opublikowany w Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin