Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.470.2017.3.MM
z 3 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 18 lipca 2017 r. (data wpływu 20 lipca 2017 r.), uzupełnionym w dniach 14 i 28 września 2017 r. (daty wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• braku obowiązku dokumentowania fakturą czynności przekazania rolnikom będącym podatnikami VAT czynnymi środków pieniężnych z Funduszu Specjalnego – jest prawidłowe,
• obowiązku wystawienia dla rolników ryczałtowych faktury VAT z zastosowaniem zwolnienia od podatku, dokumentującej obciążenie ich odsetkami i prowizją za udzielenie pomocy z ww. Funduszu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniach 14 i 28 września 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokumentowania czynności przekazania rolnikom będącym podatnikami VAT czynnymi środków pieniężnych z Funduszu Specjalnego oraz obowiązku wystawienia dla rolników ryczałtowych faktury VAT z zastosowaniem zwolnienia od podatku, dokumentującej obciążenie ich odsetkami i prowizją za udzielenie pomocy z ww. Funduszu.

We wniosku oraz jego uzupełnieniach przedstawiono następujący stan faktyczny.

Grupa Producentów Rolnych, zajmujących się hodowlą bydła mlecznego w celu produkcji mleka, działa w formie Spółdzielni, która zrzesza: 149 członków – dostawców mleka oraz 14 dostawców niebędących członkami Spółdzielni.

Dla ułatwienia współpracy rolnikom, podpisała z członkami – dostawcami porozumienia –umowy o „samofakturowanie” i na wszelkie transakcje pomiędzy dostawcą, a Spółdzielnią wystawia faktury w ich imieniu.

W celu uzyskania jak największej efektywności w działalności swoich gospodarstw, członkowie Grupy postanowili z własnych środków pochodzących z wpłat (potrącanych z wypłaty) jednego grosza od każdego sprzedanego Spółdzielni litra mleka, utworzyć Fundusz Specjalny, a Zarząd Spółdzielni jest administratorem tego Funduszu. Potrącenia na Fundusz są ewidencjonowane na analitycznych kontach księgowych i podlegają zwrotowi. Ogólna zgromadzona kwota może być przeznaczona na wpłatę:

• zaliczek na dostarczone w m-cu mleko;
• zaliczek na zakup pasz i materiałów do produkcji;
• zaliczek o przedłużonym terminie spłaty, na cele związane z funkcjonowaniem gospodarstwa.

Utworzenie Funduszu zapisane zostało w Statucie Spółdzielni w „&43 pkt 3”, a szczegóły przyznawania określone zostały w Regulaminie Korzystania z Funduszu Specjalnego.

Na pisemny wniosek o pomoc z Funduszu Specjalnego dla członka Grupy, w którym określa: kwotę oczekiwanej „zaliczki” – pomocy, okres spłaty oraz przeznaczenie (przybliżone) wnioskowanej kwoty, po zaakceptowaniu przez Zarząd, Spółdzielnia przesyła kwotę na konto wnioskodawcy, bez wystawiania faktury „VAT-zaliczka-samofakturowanie”.

Na wniosek członka Grupy – dostawcy, wypłacane są zaliczki na poczet dostarczonego w danym miesiącu mleka, na które dla rolników zarejestrowanych jako podatnicy VAT-czynni, Spółdzielnia wystawia fakturę „VAT-zaliczka-samofakturowanie”. Natomiast dla rolników tzw. „ryczałtowych” nie jest wystawiana faktura, ponieważ nie są oni podatnikami VAT zgodnie z art. 116 ust. 9 i 9b.

W Regulaminie Korzystania z Funduszu Specjalnego określono również opłaty, jakie towarzyszą przyznaniu i otrzymaniu takiej „zaliczki”, są to:

• prowizja w wysokości 0,5% otrzymanej kwoty, potrącana przy spłacie pierwszej raty,
• odsetki 3% w stosunku rocznym, naliczane od kwoty pozostającej do spłaty.

Opłaty te stanowią przychód Spółdzielni. Ponieważ nie pochodzą ze środków własnych Spółdzielni, traktowane są jako przychód za pośrednictwo w realizowaniu zapisów regulaminu i administrowanie Funduszem.

Prowizje i odsetki są obliczane i dopisywane jako potrącenie do rozliczenia za dostawy mleka, które w przypadku rolników „ryczałtowych” „znajdują” się na fakturze. Rolnikom „ryczałtowym” Spółdzielnia wystawiana również fakturę VAT dokumentującą potrącane opłaty (prowizję i odsetki) z zastosowaniem VAT „zwolnione”.

W przypadku rolników VAT-czynnych, rozliczenie wraz z potrąceniami jest dołączone do faktury za dostarczone w danym m-cu mleko.

Czynności pośrednictwa w realizowaniu zapisów regulaminu korzystania z Funduszu Specjalnego polegają na obciążeniu pracownika Spółdzielni, w tym przypadku: Prezesa Zarządu, weryfikacją składanych pisemnych wniosków o udzielenie zaliczki z Funduszu Specjalnego, która polega na:

• ustaleniu, czy wnioskodawca spłacił wcześniej uzyskaną zaliczkę;
• sprawdzeniu, czy wnioskowana kwota zaliczki nie przewyższa kwoty określonej w warunkach regulaminu, tj. nie więcej niż 50% sumy wypłat brutto za dostarczone mleko z ostatnich czterech miesięcy;
• jeżeli wnioskowana kwota przewyższa kwotę określoną jw., Zarząd musi przedstawić wniosek na zebraniu Rady Nadzorczej, która zdecyduje czy udzielić takiej zaliczki;
• wykonaniu przelewu na konto wnioskodawcy;
• dokonaniu obciążenia w następnych comiesięcznych rozliczeniach za dostarczone mleko, w zależności od określonego we wniosku okresu spłaty (od jednego do sześciu miesięcy, o dłuższym okresie spłaty decyduje Rada Nadzorcza);
• na pisemny wniosek spłacającego zaliczkę dokonuje prolongaty w spłacie rat;
• czuwa nad prawidłowością i terminowością spłacanych rat.

Kolejny pracownik – księgowy:

• dokonuje obliczenia odsetek, które oblicza się w zależności od okresu spłaty;
• obciąża nimi przy spłacie pierwszej raty;
• wystawia fakturę dokumentującą obciążenie prowizją i odsetkami dla wnioskodawców będących rolnikami ryczałtowymi;
• dokonuje ewidencji powyższych operacji na księgowych kontach analitycznych;
• czuwa nad prawidłowością spłacania otrzymanych zaliczek.

Kwota otrzymanej przez członka Spółdzielni „zaliczki” z Funduszu Specjalnego podlega zwrotowi. Zaliczka spłacana jest jednorazowo lub ratalnie. Spółdzielnia potrąca należną kwotę z wypłaty za dostarczone w danym m-cu mleko. Taka sama procedura dotyczy dostawcy niebędącego członkiem Spółdzielni.

W celu ograniczenia kosztów działalności Spółdzielnia nie prowadzi osobnego konta bankowego, na którym gromadziłaby środki zgromadzone przez dostawców na Funduszu Specjalnym. Są one ewidencjonowane na księgowych kontach analitycznych, które pozwalają Spółdzielni na określenie ogólnej zgromadzonej kwoty oraz ustalenie, kto i jaką kwotę zgromadził. Również całe rozliczenie udzielenia i zwrotu „zaliczek” odbywa się na analitycznych kontach księgowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Spółdzielnia słusznie postępuje nie wystawiając faktur „VAT-zaliczka-samofakturowanie” rolnikom VAT-czynnym, dokumentujących wysłanie „zaliczki z Funduszu Specjalnego” udzielonej na pisemny wniosek?
2. Czy Spółdzielnia słusznie postępuje wystawiając fakturę VAT rolnikowi „ryczałtowemu”, dokumentującą obciążenie odsetkami i prowizją za udzielenie pomocy w formie zaliczki z Funduszu Specjalnego w stawce VAT „zwolniony” wg PKWiU 64.19.30.0.?

Stanowisko Spółdzielni, wyrażone ostatecznie w uzupełnieniu wniosku:

Ad. 1.

Spółdzielnia uważa, że nie powinna wystawiać faktury „VAT-zaliczka-samofakturowanie” dokumentującej otrzymanie przez dostawcę (członka Spółdzielni) „zaliczki z Funduszu Specjalnego”, ponieważ nie jest to: „zapłata otrzymana w części lub w całości przed dokonaniem czynności” określona w art. 106b ust.1 pkt 4 ustawy o VAT.

Ad. 2.

Dla rolników (dostawców) „ryczałtowych” powinna wystawiać fakturę VAT dokumentującą potrącenie z należności za mleko odsetek i prowizji określonych w Regulaminie korzystania z Funduszu Specjalnego, w stawce „vat zwolniony” wg PKWiU 64.19.30.0, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 oraz art. 116 ust. 8 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

- prawidłowe – w zakresie braku obowiązku dokumentowania fakturą czynności przekazania rolnikom będącym podatnikami VAT czynnymi środków pieniężnych z Funduszu Specjalnego

- nieprawidłowe – w zakresie obowiązku wystawienia dla rolników ryczałtowych faktury VAT z zastosowaniem zwolnienia od podatku, dokumentującej obciążenie ich odsetkami i prowizją za udzielenie pomocy z ww. Funduszu.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jak wynika z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7(…).

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Według art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., stawka podatku wynosi 23% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 oraz art. 146f.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano również opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

W świetle ust. 15 przywołanego artykułu, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37–41, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.

Należy podkreślić, że pojęcie używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek od towarów i usług pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

W myśl art. 135 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r., Nr 347, str. 1, z póżn. zm.), państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje:

(…)

b) udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę;

c) pośrednictwo lub wszelkie działania w zakresie gwarancji kredytowych, poręczeń i wszelkich innych zabezpieczeń i gwarancji oraz zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę;

d) transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące rachunków depozytowych, rachunków bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem windykacji należności;

(…)

Wskazać należy, że z treści powołanego art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, stanowiącego wdrożenie regulacji unijnych w tym zakresie, wyraźnie wynika, ze intencją ustawodawcy było objęcie zwolnieniem usług udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych, zarówno tych wykonywanych przez banki, jak również świadczonych przez inne podmioty pośredniczące w ich udzielaniu. Należy stwierdzić, że wymienione zwolnienie ma charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi – cechy, które ją wyróżniają.

Ustawodawca szczególny nacisk położył na stronę przedmiotową, nie dokonując zawężenia omawianego zwolnienia wyłącznie do określonej grupy podmiotów.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2–5, art. 30a–30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Jak wynika z ust. 6 przywołanego artykułu, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Natomiast w myśl ust. 7 tego artykułu, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Stosownie do art. 106a ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

1. sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
2. dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej – posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:

1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
2. państwa trzeciego.

Według art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

W myśl ust. 2 przywołanego artykułu, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Jak stanowi ust. 3 ww. artykułu, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

• jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Zgodnie z art. 106d ust. 1 ustawy, podmiot, o którym mowa w art. 106b ust. 1 pkt 1, nabywający towary lub usługi od podatnika może wystawiać w imieniu i na rzecz tego podatnika faktury:

1. dokumentujące dokonanie przez podatnika sprzedaży na rzecz tego podmiotu,
2. o których mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
3. dokumentujące dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2 lit. B

• jeżeli ten podmiot i ten podatnik wcześniej zawarli umowę w sprawie wystawiania faktur w imieniu i na rzecz tego podatnika, w której została określona procedura zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego tych czynności.

W świetle ust. 2 przywołanego artykułu, faktury może wystawiać w imieniu i na rzecz podatnika również upoważniona przez niego osoba trzecia, w szczególności jego przedstawiciel podatkowy, o którym mowa w art. 18a.

Według art. 106e ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać:

1) datę wystawienia;

2) kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;

3) imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;

4) numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;

5) numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;

6) datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;

7) nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;

8) miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;

9) cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);

10) kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;

11) wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);

12) stawkę podatku;

13) sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;

14) kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;

15) kwotę należności ogółem;

16) w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których:


a) obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1, lub

b) w przepisach wydanych na podstawie art. 19a ust. 12 określono termin powstania obowiązku podatkowego z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty


– wyrazy „metoda kasowa”;


17) w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 – wyraz „samofakturowanie”;

(…).

Stosownie do art. 115 ust. 1 ustawy, rolnikowi ryczałtowemu dokonującemu dostawy produktów rolnych dla podatnika podatku, który rozlicza ten podatek, przysługuje zryczałtowany zwrot podatku z tytułu nabywania niektórych środków produkcji dla rolnictwa opodatkowanych tym podatkiem. Kwota zryczałtowanego zwrotu podatku jest wypłacana rolnikowi ryczałtowemu przez nabywcę produktów rolnych.

Jak stanowi art. 116 ust. 1 ustawy, podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT czynny nabywający produkty rolne od rolnika ryczałtowego wystawia w dwóch egzemplarzach fakturę dokumentującą nabycie tych produktów. Oryginał faktury jest przekazywany dostawcy.

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, faktura dokumentująca nabycie produktów rolnych powinna być oznaczona jako „Faktura VAT RR” i zawierać co najmniej (…).

W myśl ust. 6 tego artykułu, zryczałtowany zwrot podatku zwiększa u nabywcy produktów rolnych kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym dokonano zapłaty, pod warunkiem że:

1. nabycie produktów rolnych jest związane z dostawą opodatkowaną;
2. zapłata należności za produkty rolne, obejmująca również kwotę zryczałtowanego zwrotu podatku, nastąpiła na rachunek bankowy rolnika ryczałtowego nie później niż 14. dnia, licząc od dnia zakupu, z wyjątkiem przypadku, gdy rolnik zawarł umowę z podmiotem nabywającym produkty rolne określającą dłuższy termin płatności;

Stosownie do ust. 8 tegoż artykułu, warunek, o którym mowa w ust. 6 pkt 2, dotyczy tej części zapłaty, która stanowi różnicę między kwotą należności za dostarczone produkty rolne a kwotą należności za towary i usługi dostarczone rolnikowi ryczałtowemu przez nabywcę tych produktów rolnych.

Według ust. 9 przywołanego artykułu, przez należności za towary i usługi dostarczane rolnikowi ryczałtowemu, o których mowa w ust. 8, rozumie się również potrącenia z tytułu spłat rat pożyczek i zaliczek udzielanych rolnikowi ryczałtowemu dostarczającemu produkty rolne, dokonane przez podatnika nabywającego te produkty, pod warunkiem że:

1. zaliczka została przekazana na rachunek bankowy rolnika ryczałtowego, a na fakturze potwierdzającej zakup produktów rolnych podano dane identyfikacyjne dokumentu potwierdzającego dokonanie tej wpłaty;
2. raty i pożyczki wynikają z umów zawartych w formie pisemnej.

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm). Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Analiza opisu sprawy oraz przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że skoro – jak wynika z treści wniosku – Spółdzielnia nie posiada odrębnego rachunku bankowego, na którym gromadziłaby środki zgromadzone przez dostawców mleka – są one jedynie ewidencjonowane na księgowych kontach analitycznych, które pozwalają na określenie ogólnej zgromadzonej kwoty i ustalenie, kto i jaką kwotę zgromadził – a ponadto zarówno w przypadku członka Spółdzielni, jak i rolnika niebędącego jej członkiem, kwota otrzymanej „zaliczki” podlega zwrotowi jednorazowo lub ratalnie, to w ocenie tut. organu, okoliczności sprawy wskazują, że przekazywane tym osobom środki pieniężne stanowią de facto pożyczki w rozumieniu ustawy Kodeks cywilny. Wobec powyższego czynność ich udzielenia stanowi świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, która zgodnie z art. 5 ust. 1 tej ustawy podlega opodatkowaniu.

W konsekwencji – uwzględniając zapisy art. 106b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – czynność ta, jako świadczona przez Spółdzielnię, nie podlega fakturowaniu przez otrzymującego przedmiotowe środki pieniężne. Powyższego stwierdzenia nie zmienia fakt, że spłata udzielonej pożyczki następuje poprzez potrącenie należnej z tego tytułu kwoty z kwoty należnej rolnikowi za dostarczone w danym miesiącu mleko oraz to, że Spółdzielnia została upoważniona przez rolników będących podatnikami VAT czynnymi, do wystawiania faktur w ich imieniu

W konsekwencji stanowisko do pytania pierwszego należało uznać za prawidłowe.

Należy również się zgodzić ze stanowiskiem Spółdzielni – biorąc pod uwagę okoliczności sprawy przedstawione we wniosku – że czynność, o której mowa we wniosku, wykonywana na rzecz rolników (dostawców) podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy. Nie można jednak się zgodzić z jej twierdzeniem, że zgodnie z art. 116 ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług rolnikom ryczałtowym powinna wystawiać fakturę VAT dokumentującą „potrącenie należności za mleko – odsetek i prowizji określonych w Regulaminie Korzystania z Funduszu Specjalnego”.

Po pierwsze należy zauważyć, że przepisy art. 116 ustawy, w części dotyczącej wystawiania faktur, mają zastosowanie jedynie w przypadku nabycia produktów rolnych od rolników, a nie świadczenia usług na ich rzecz. Po drugie – jak już wskazano – art. 106b ust. 2 stanowi, że podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3. Natomiast ust. 3 pkt 2 ww. artykułu wskazuje, że na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118 – jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Wobec powyższego, nie zawsze, ale jedynie w przypadku, gdy rolnik ryczałtowy zażąda wystawienia faktury dokumentującej obciążenie go kosztami odsetek i prowizji związanych z udzieloną pożyczką, nie później niż w określonym ustawowo terminie, Spółdzielnia zobowiązana jest do jej wystawienia.

W konsekwencji stanowisko do pytania drugiego całościowo należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.