Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.302.2017.1.AW
z 13 października 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 lipca 2017 r. (data wpływu 14 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia, że zużycie wyrobów i towarów w trakcie prowadzonych degustacji stanowi czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT oraz braku obowiązku naliczenia tego podatku w związku z powstaniem strat przy produkcji i dystrybucji piwa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia, że zużycie wyrobów i towarów w trakcie prowadzonych degustacji stanowi czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT oraz braku obowiązku naliczenia tego podatku w związku z powstaniem strat przy produkcji i dystrybucji piwa.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest tzw. browarem rzemieślniczym i zajmuje się warzeniem piwa lokalnego. Spółka rozlicza podatek akcyzowy i jest też czynnym podatnikiem VAT.

W związku z zamiarem gotowania piwa, Spółka zgłasza do urzędu celnego daty warzenia piwa wraz z planowaną ilością i dokładnymi godzinami, w których odbędzie się warzenie.

Następnie, gdy piwo jest gotowe do spożycia, Spółka zgłasza do urzędu celnego termin, w którym odbędzie się odczyt ilości wyrobu gotowego.

Podczas odczytu sporządzany jest protokół wyrobu gotowego z podaniem ilości w hektolitrach. Sporządzony protokół wyrobu gotowego nie zostaje przesłany do urzędu celnego, na jego podstawie Spółka rozlicza akcyzę, ilość podaną w protokole dzieli na 3 części – ilość hektolitrów przeznaczona na butelki, ilość hektolitrów przeznaczona na kegi oraz ilość hektolitrów strat, które powstały podczas rozlewu piwa. Spółka płaci akcyzę od wszystkich 3 części.

Podczas procesów sprzedaży następują różne ubytki lub straty. Jednym z ubytków jest fakt, że przy rozlewaniu piwa do kufli (efekt plenienia się piwa, odlewanie piwa na początku kega lub to co zostaje na końcu kega) następują starty na poziomie od 10% do 15 %, innym może być stłuczenie butelek z piwem.

Ponadto Spółka uczestniczy w aktywnej promocji swojego piwa, przez konkursy w mediach społecznościowych dla klientów sklepu detalicznego czy też degustacje dla branży horeca lub dla hurtowni. Powyższe działania mają zwiększyć sprzedaż produktów Spółki docelowo na większej ilości rynków sprzedaży piwa.

Zdarzają się sytuacje, że piwo może być wręczane jako upominek dla różnych oficjeli w regionie, jako reklama lokalnego piwa.

Należy zaznaczyć, że Spółka nie prowadzi ewidencji pozwalającej na ustalenie tożsamości osób, którym wręczono upominki – piwo, lecz należy zaznaczyć, że jednostkowy koszt wytworzenia jednego piwa jest poniżej 10 złotych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

  1. Czy zużycie wyrobów i towarów w trakcie przeprowadzanych degustacji może być uznane za niestanowiące dla Spółki odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ustawy o VAT i w związku z tym wartość wyrobów i towarów zużytych w celach degustacji może być uznana za niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, na podstawie art. 5 tej ustawy?
  2. Czy z tytułu strat przy procesach produkcji i dystrybucji wymienionych w opisanym stanie faktycznym, Spółka powinna odprowadzić podatek VAT należny (tak jak odprowadza podatek akcyzowy) i jeśli tak to od jakiej wartości (wytworzenia czy sprzedaży)?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 7 ust. 2 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r.), przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

  1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
  2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Przepis art. 7 ust. 3 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 czerwca 2005 r.), stanowi, że przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 4 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 czerwca 2005 r.), przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

  1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;,
  2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega zatem przekazanie klientom towarów, których jednostkowa cena nabycia towaru lub jednostkowy koszt wytworzenia nie przekracza 10 zł. Nie jest również opodatkowane przekazanie prezentów, których wartość mieści się w przedziale od 10,01 zł do 100 zł, jednak pod warunkiem prowadzenia dodatkowej ewidencji osób obdarowanych. Jeżeli wartość przekazanego towaru przekracza 100 zł podatnik ma obowiązek opodatkować wartość nieodpłatnego świadczenia (pismo z dnia 26 sierpnia 2011 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP1/443-796/11/AZb).

Wskazać należy, że ustawodawca nie wprowadził żadnego limitu ilościowego, czy wartościowego dla towaru traktowanego jako próbka, wskazując jedynie, że ich ilość i wartość nie może wskazywać na handlowy charakter ich przekazania. Jednakże z treści przywołanego przepisu art. 7 ust. 7 wynika, że za próbkę można uznać niewielką ilość towaru, która zachowała skład i wszelkie właściwości towaru.

Istnienie albo brak charakteru handlowego przekazania należy oceniać ze względu na ilość lub wartość przekazywanych próbek. Kryteria te odnieść przy tym należy do próbek towarów przekazywanych przez podatnika danemu – jednemu – odbiorcy w danym okresie.

Nieodpłatne przekazanie próbek w celach promocyjno-reklamowych, umożliwiających klientom (potencjalnym klientom) poznanie właściwości i efektów działania towarów oferowanych przez podatnika, a dzięki temu wychwycenie ich zalet lub wad oraz różnic w porównaniu z innymi produktami dostępnymi na rynku, stanowi przekazanie próbek w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny oraz przytoczone przepisy prawa należy stwierdzić, że jeżeli towary handlowe Wnioskodawcy (piwa lub piwo) – przekazywane są klientom w niewielkich ilościach w celach degustacji i o ile przekazywane ilości nie pokrywają ich potencjalnego zapotrzebowania na dane towary, eliminując lub ograniczając potrzebę dokonania zakupów tych towarów, a jedynie stanowią zapoznanie potencjalnego klienta z ich właściwościami i efektami działania, a dzięki temu wychwycenie ich zalet lub wad oraz różnic w porównaniu z innymi produktami dostępnymi na rynku, to takie przekazania można uznać za próbki.

Mając zatem powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że przekazanie w ramach degustacji próbek piw, umożliwiających potencjalnym klientom poznanie właściwości i efektów działania towarów oferowanych przez Firmę, a dzięki temu wychwycenie ich zalet lub wad w porównaniu z innymi produktami na rynku, stanowi przekazanie próbek i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (pismo z dnia 16 września 2011 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP1/443-1026/11/ES).

Straty powstałe w czasie dystrybucji, jak i też produkcji piwa nie powodują obowiązku odprowadzenia podatku należnego, gdyż nie nastąpiło przeniesienie prawa do dysponowania jak właściciel na inny podmiot lub osobę fizyczną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, za sprzedaż uważa się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Odnosząc się do przedstawionych okoliczności sprawy przede wszystkim należy zaznaczyć, że określony w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, zakres opodatkowania tym podatkiem obejmuje odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług. Wskazać należy, że przepis art. 7 ust. 1 ustawy definiujący pojęcie „dostawy towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego.

Podkreślenia wymaga, że zgodnie z definicją zawartą w art. 7 ust. 1 ustawy, istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W celu przedstawienia właściwego rozumienia pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy zaznaczyć, że dotyczy ono tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nimi jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”. Idąc dalej należy wskazać, że czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, bowiem „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

W konsekwencji, oderwanie pojęcia „dostawa towarów” oraz ekonomicznych aspektów transakcji od skutków konwencjonalnych powstających na gruncie prawa podatkowego pozwala także na uznanie danej czynności za dostawę towarów nawet pomimo pewnych nałożonych na nabywcę ograniczeń we władaniu towarem. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem jest – co do zasady – wydanie towaru.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku dostawy towarów – w art. 7 ust. 2 ustawy.

I tak, w myśl art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

  1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
  2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z uwagi na powyższą regulację art. 7 ust. 2 ustawy należy wskazać, że – co do zasady – opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia (w szczególności darowizny), pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało przy ich nabyciu, imporcie lub wytworzeniu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ponadto analiza ww. przepisu wskazuje wyraźnie, że ustawodawca rozróżnia także czynność przekazania od czynności zużycia towarów. Zatem, opodatkowaniu podlega – zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy – przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a na mocy pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie – tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu.

Nie podlegają zatem opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku gdy beneficjentem jest, np. kontrahent przedsiębiorcy (potencjalny kontrahent) – osoba trzecia, niebędąca pracownikiem, udziałowcem ani inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, a także zużycie towarów na cele własne prowadzonej działalności gospodarczej.

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia „potrzeb osobistych”. Za Słownikiem Języka Polskiego należy uznać, że potrzebami „osobistymi” są takie potrzeby, które „dotyczą danej osoby” i które są jej potrzebami „prywatnymi”, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tę osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją.

Z kolei zgodnie z art. 7 ust. 3 ustawy, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Na mocy art. 7 ust. 4 ustawy, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

  1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
  2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Jak wynika natomiast z art. 7 ust. 7 ustawy, przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się identyfikowalne jako próbka egzemplarz towaru lub jego niewielką ilość, które pozwalają na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym ich przekazanie (wręczenie) przez podatnika:

  1. ma na celu promocję tego towaru oraz
  2. nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru.

Zatem ustawodawca w art. 7 ust. 3 wskazał, że jeżeli przekazywane towary stanowią prezenty o małej wartości, o których mowa w art. 7 ust. 4 ustawy, lub próbki zdefiniowane w art. 7 ust. 7 ustawy, a przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika, to w tych sytuacjach art. 7 ust. 2 ustawy nie ma zastosowania.

Rozstrzygając kwestię opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania wyrobów własnych stosownym jest także odwołanie się do założeń konstrukcyjnych podatku od towarów i usług. Otóż, u podstaw podatku VAT leży obciążenie tym podatkiem konsumpcji, co jest realizowane poprzez doliczanie go do ceny nabywanych przez konsumentów dóbr. Faktyczny ciężar podatku jest przerzucany na kolejnych nabywców, aby w końcu obciążyć ostatniego nabywcę – konsumenta, który nie uczestniczy już w tym systemie i nie ma możliwości dalszego przerzucenia podatku. Mając powyższe na uwadze, podatek VAT obciąża konsumpcję danego towaru (lub usługi), przez którą należy rozumieć użycie nabytego towaru (lub usługi) ze skutkiem zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby przez konsumenta.

Z treści wniosku wynika, że Spółka, będąca czynnym podatnikiem podatku VAT, zajmuje się warzeniem piwa lokalnego.

W trakcie procesów produkcyjnych ww. piwa, tj. podczas m.in. jego rozlewania powstają straty tego produktu.

Ponadto Spółka uczestniczy w aktywnej promocji swojego piwa, przez konkursy w mediach społecznościowych dla klientów sklepu detalicznego czy też degustacje dla branży horeca lub dla hurtowni. Powyższe działania mają zwiększyć sprzedaż produktów Spółki docelowo na większej ilości rynków sprzedaży piwa.

Na tle powyższego opisu sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwości dotyczące uznania zużycia wyrobów i towarów w trakcie prowadzonych przez niego degustacji za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, a tym samym niestanowiącą odpłatnej dostawy towarów.

Zdaniem tut. organu – w pierwszej kolejności – należy rozstrzygnąć, czy produkty, tj. piwa będące przedmiotem degustacji, wypełniają przesłanki pozwalające uznać je za „próbki”, o których mowa w art. 7 ust. 7 ustawy. Z uregulowania tego wynika, że pod pojęciem „próbki” rozumie się:

  • identyfikowalny jako próbka egzemplarz towaru lub jego niewielką ilość, pozwalającą na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci;
  • przy czym przekazanie (wręczenie) ma na celu promocję tego towaru oraz nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru.

Ponadto definicję „próbki” zawarto w tezach orzeczenia TSUE z dnia 30 września 2010 r. w sprawie C-581/08 w sprawie EMI Group Ltd v. The Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs, gdzie Trybunał określił ją jako „egzemplarz okazowy produktu, mający na celu promocję jego sprzedaży i pozwalający na ocenę jego cech i właściwości bez wykorzystania końcowego innego niż nieodłącznie powiązane z takimi działaniami promocyjnymi”.


Konfrontując wymienione wyżej warunki z okolicznościami przedstawionymi we wniosku należy zauważyć, że brak spełnienia chociażby jednego spośród stawianych przez ustawodawcę warunków względem „próbki”, przekreśla możliwość spełnienia definicji zawartej w art. 7 ust. 7 ustawy. Ustawodawca sformułował kilka warunków, przy czym jedne z nich odnoszą się do ilości oraz właściwości, a inne określają cel jaki ma towarzyszyć przekazaniu (wręczeniu) ich przez podatnika. Zatem fakt uznania danego towaru za „próbkę” powoduje, że zgodnie z dyspozycją art. 7 ust. 3 ustawy wyłącza przekazanie (wręczenie) towaru z opodatkowania podatkiem VAT.

W niniejszej sprawie, zostały spełnione przesłanki określone w art. 7 ust. 7 ustawy, bowiem przekazanie wyrobów własnych, tj. piwa w ramach degustacji dla branży horeca oraz dla hurtowni, identyfikowanego jako próbki egzemplarza towaru lub jego niewielkiej ilości – jak wynika z opisu sprawy – ma charakter aktywnej promocji i służy zwiększeniu sprzedaży tego produktu. Wobec tego powyższe oznacza zatem, że przedmiotowe przekazanie piwa podczas degustacji nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb ww. podmiotów, a jedynie ma na celu zapoznanie się z danym towarem. Tym samym, tut. Organ uznaje, że ww. podmioty dokonując degustacji mają możliwość zapoznania się z danym piwem, poznając jego cechy i właściwości.

W konsekwencji przekazanie piwa (jako próbek) w trakcie degustacji, na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy, powoduje, że ww. czynności nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa oraz powyższy opis sprawy należy stwierdzić, że w tej sytuacji zużycie wyrobów i towarów w trakcie przeprowadzanych przez Wnioskodawcę degustacji dla branży horeca i hurtowni, nie stanowi odpłatnej dostawy towarów, co oznacza że jest czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec tego, stanowisko w zakresie pytania nr 1 uznano za prawidłowe.

Natomiast odnośnie obowiązku odprowadzenia podatku należnego w związku z powstaniem strat przy produkcji i dystrybucji piwa, należy przeanalizować czy w tym przypadku wystąpi dostawa towarów determinująca naliczenia podatku od towarów i usług.

Przepisy ustawy posługują się w odniesieniu do dostawy towarów – jak wskazano powyżej –sformułowaniem „przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel”. Takie zdefiniowanie konstytutywnego aspektu dostawy towarów, odwołując się do ekonomicznego władztwa nad rzeczą sprawia, że przedmiotem opodatkowania może być sprzedaż, zamiana rzeczy jako fizycznie wyodrębnionych dóbr materialnych oraz inne transakcje wywierające, z ekonomicznego punktu widzenia, podobne skutki.

W niniejszej sprawie, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że straty powstałe przy produkcji i dystrybucji piwa nie wypełniają dyspozycji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy i nie dochodzi tu do dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, gdyż w przedmiotowym przypadku nie dojdzie do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem, tj. piwem, jak właściciel na inny podmiot.

Zatem straty powstałe przy produkcji i degustacji piwa należy uznać za niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, co oznacza, że Wnioskodawca nie jest zobowiązany do naliczenia podatku należnego z tego tytułu.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj