Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.580.2017.1.BK
z 24 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 września 2017 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania sprzedaży nieruchomości zabudowanej w trybie egzekucji komorniczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania sprzedaży nieruchomości zabudowanej w trybie egzekucji komorniczej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dłużna spółka „…..” Sp. z o.o. w likwidacji z siedzibą w ……jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości położonej w…., przy ulicy…., gmina…... Nieruchomość składa się z działek oznaczonych numerami ewidencyjnymi 163/2, 169/2, 168/2, 165/2, 166, 167 - obręb ….oraz działek oznaczonych numerami ewidencyjnymi 95/2, 21/2, 120/6 – obręb….. Łączna powierzchnia nieruchomości wynosi 16.459 m². Na nieruchomości usytuowany jest ośrodek wypoczynkowy o powierzchni użytkowej 8.755,80 m². Dodatkowo na nieruchomości znajdują się trzy domki letniskowe (zły stan techniczny), fundamenty po domku letniskowym, mały obiekt o nieokreślonej funkcji oraz trzy garaże o konstrukcji stalowo/murowanej. Dla nieruchomości prowadzona jest księga wieczysta przez Sąd Rejonowy w…….. Grunt oddany jest w użytkowanie wieczyste do 5 maja 2089 r. Na nieruchomości obowiązuje aktualny plan zagospodarowania przestrzennego. Według zaświadczenia wydanego przez Urząd Miejski we……, nieruchomość znajduje się na terenie, dla którego obowiązują ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oznaczonego symbolem XX-X. Zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nieruchomość wchodzi w skład terenu oznaczonego symbolem XY Z - teren zabudowy usługowej (uchwała nr………). Dłużna spółka nabyła nieruchomość w celu prowadzenia działalności usługowej. Nieruchomość została nabyta w 1997 r. (informacja z działu II wskazanej wyżej księgi wieczystej). Budynek znajdujący się na nieruchomości nie był wznoszony przez dłużną spółkę, był już posadowiony na gruncie.

Dłużna spółka oświadczyła, że jest stroną w umowach najmu z następującymi podmiotami:

• „….” Sp. z o.o. w….., ul…., umowa najmu nr ….z dnia 28 kwietnia 2008 r. z aneksem co do terminu,
• „…..” Sp. z o.o. (obecnie ….Sp. z o.o.) w…., ul. …..10a, umowa najmu nr ….z dnia 7 maja 2002 r. z aneksem co do terminu,
• „…..” Sp. z o.o. w….., ul….., umowa najmu nr …. z dnia 1 sierpnia 2012 r.,
• „….” S.A. w…., ul……, umowa najmu nr …..z dnia 28 lutego 1997 r. z aneksem co do terminu.

Budynek główny - ośrodek wypoczynkowy - jest budynkiem sześciokondygnacyjnym podpiwniczonym.

Na budynek składają się:

• piwnica (kotłownia węglowa, pomieszczenia pomocnicze, kawiarnie, pomieszczenia na dyskotekę, pokoje dla personelu, basen z częścią pomocniczą),
• parter (portiernia, stołówka, kuchnia, pokoje dla personelu, gabinety rehabilitacyjne, gabinet lekarski),
• 1 piętro (24 pokoje z łazienkami, pomieszczenia pomocnicze),
• II piętro (32 pokoje z łazienkami, pomieszczenia pomocnicze),
• III piętro (30 pokoi z łazienkami, pomieszczenia pomocnicze),
• IV piętro (30 pokoi z łazienkami, pomieszczenia pomocnicze),
• V piętro (32 pokoje z łazienkami, pomieszczenia pomocnicze).

Na dachu znajduje się były taras widokowy. Na dachu zamontowane są anteny GSM - na podstawie wskazanych umów najmu. Dłużna spółka informuje, że nie posiada dokumentów inwentaryzacyjnych, pozwoleń z uwagi na nabycie wtórne i fakt, że zbywca nie posiadał i nie przekazał żadnego tego typu dokumentów (nabycie od syndyka w ramach postępowania upadłościowego). Starostwo Powiatowe w ….poinformowało, że w zasobach archiwalnych nie odnaleziono dokumentacji dotyczącej budynków. W archiwum odnaleziono jedynie akta dotyczące budowy ogrodzenia terenu Ośrodka Wypoczynkowego …..wg projektu indywidualnego na terenie działek położonych w…., przy ulicy ….(decyzja ….z dnia 25 sierpnia 1976 r. ). Dłużna spółka posiada NIP:….. Dłużna spółka figuruje w ewidencji Urzędu Skarbowego w ….jako czynny podatnik podatku VAT od 9 czerwca 1997 r. Wszystkie działki, tj. 163/2,169/2,168/2,165/2,166,167, 95/2,21/2, 120/6 są działkami zabudowanymi. Wszystkie obiekty na nieruchomości są budynkami/budowlami w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane. Budynek główny znajduje się na działkach nr 95/2,120/6,165/2,166, 167,168/2. Trzy domki letniskowe znajdują się na działkach 163/2 i 168/2. Garaże znajdują się na działce nr 95/2. Obiekt o niekreślonej funkcji najprawdopodobniej znajduje się na działce 168/2 - brak uwidocznienia na mapie. Wszystkie obiekty zostały przez dłużną spółkę nabyte w 1997 roku. Przy nabyciu nieruchomości dłużnej spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, ponieważ transakcja nie była opodatkowana VAT. Wszystkie obiekty znajdujące się na nieruchomości służyły dłużnej spółce w celu prowadzenia działalności gospodarczej. W latach 2006-2008 dłużna spółka poniosła nakłady na ulepszenie poszczególnych budynków. Spółka dokonywała odpisów podatku VAT. Nakłady nie przekroczyły 30 % wartości początkowej obiektu. W przypadku licytacji publicznej przedmiotem sprzedaży będzie prawo użytkowania wieczystego wraz z budynkami/budowlami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż zajętej nieruchomości …..w drodze licytacji publicznej przez komornika sądowego podlega obowiązkowi opodatkowania podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż zajętej nieruchomości …..w drodze licytacji publicznej przez komornika sądowego nie podlega obowiązkowi opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na podstawie uregulowania zawartego w art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm.), organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2016 r., poz. 599, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (…).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analiza powyższy przepisów prowadzi do stwierdzenia, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stawka podatku – zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych wydanych na jej podstawie, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W art. 2 pkt 14 ustawy, ustawodawca określił co należy rozumieć pod pojęciem pierwszego zasiedlenia. Zgodnie z tym przepisem, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 str. 1 z późn. zm.), posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Zgodnie jednak z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

1. dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
2. dostawa terenu budowlanego.

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: „(…) definicja »pierwszego zasiedlenia (zajęcia)« zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku »w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu«. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku. W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia – rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”.

Jak wynika z powyższego „pierwsze zasiedlenie” budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej, w sytuacji gdy budynek został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE – musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

W tym miejscu należy nadmienić, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10 pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (ust. 7a ww. artykułu).

Ponadto wskazać należy, że zgodnie art. 29a ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zatem, grunty zabudowane podlegają opodatkowaniu według stawki właściwej dla obiektów budowlanych, które się na nim znajdują. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków lub budowli trwale z nim związanych. Jeżeli dostawa budynków lub budowli korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym dany obiekt jest posadowiony.

Z treści wniosku wynika, że dłużnik (spółka, czynny podatnik VAT) jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości która składa się z działek oznaczonych numerami ewidencyjnymi 163/2, 169/2, 168/2, 165/2, 166, 167 - obręb ….oraz działek oznaczonych numerami ewidencyjnymi 95/2, 21/2, 120/6 – obręb……. Wszystkie działki są działkami zabudowanymi Na nieruchomości usytuowany jest ośrodek wypoczynkowy. Dodatkowo na nieruchomości znajdują się trzy domki letniskowe, fundamenty po domku letniskowym, mały obiekt o nieokreślonej funkcji oraz trzy garaże o konstrukcji stalowo/murowanej. Dłużnik nabył nieruchomość w celu prowadzenia działalności usługowej. Nieruchomość została nabyta w 1997 r. Budynek znajdujący się na nieruchomości nie był wznoszony przez dłużnika, był już posadowiony na gruncie. Przy nabyciu nieruchomości dłużnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, ponieważ transakcja nie była opodatkowana VAT. Wszystkie obiekty znajdujące się na nieruchomości służyły dłużnikowi w celu prowadzenia działalności gospodarczej. W latach 2006-2008 dłużnik poniósł nakłady na ulepszenie poszczególnych budynków. Nakłady nie przekroczyły 30 % wartości początkowej obiektu. Dłużnik przedmiotową nieruchomość wynajmuje na podstawie zawartych umów najmu z różnymi podmiotami gospodarczymi zawartymi w latach: 1997, 2002, 2008, 2012.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że w przypadku planowanej sprzedaży zajętej nieruchomości w drodze licytacji publicznej transakcja podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W przypadku przedmiotowej dostawy dłużnik (spółka) działał w charakterze podatnika. Dostawa budynków i budowli dokonywana będzie po pierwszym zasiedleniu, w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług (od pierwszego zasiedlenia lokalu upłynęły co najmniej 2 lata). Zatem dostawa ta korzysta ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Ponadto stwierdzić należy, że do opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycia udziału gruntu zastosowanie znajdą odpowiednio te same zasady opodatkowania, jak do budynków/budowli będących przedmiotem sprzedaży, w myśl powołanego wyżej art. 29a ust. 8 ustawy.

Tym samym Komornik Sądowy nie jest zobowiązany do obliczenia i odprowadzenia podatku VAT z tytułu dostawy, dokonanej w trybie licytacji publicznej, nieruchomości będącej własnością dłużnika.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy uznać należało za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.